พักร้อน พักใจ (เรื่องยาว) P 15.

tanya · 2014-3-28 08:57:22

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
   “พี่ปัน”ผมเรียกพี่ปันที่หลับอยู่พลางเอานิ้วจิ้มไปที่จมูกที่สันโด่ง
   “อืม...”พี่ปันครางออกมาเบาๆแถมยังดึงผมมาซุกที่อกพี่ปันอีก
   “ไหนใครบอก วันนี้ต้องตื่นแต่เช้าไง”ผมร้องออกไปอย่างอู้อี้ เพราะโดนกอดจนแทบหายใจไม่ออกซึ่งก็เป็นผลพี่ปันค่อยลืมตามาอย่างงัวเงีย
   “อืม...ไปป์ ตื่นนานยัง”พี่ปันถามผมแต่ตายังคงปิดอยู่
   “สักพักแล้ว...เมื่อคืนไปป์หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้”ผมเอ่ยออกไป ก็งงจริงๆอะ นวดกันอยู่ดีๆทำไมถึงหลับไปซะได้
   “ก็พอพี่นวดเราได้ซักพัก เราก็เผลอหลับไปเรียกยังไงก็งัวเงีย งอแงอยู่นั้นแหละพี่เลยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ไปป์นอนได้อย่างสบายไง”พี่ปันพูดร่ายออกมายาวเหยียดแต่ผมนี่ซิ รีบลุกขึ้นมาสำรวจตัวเอง ก็พบว่าถูกเปลี่ยนเป็นชุดนอนซะแล้วหน้าผมแดงเลย ดีนะที่พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น เลยทำให้พี่ปันไม่เห็น
   “555 อยู่กันขนาดนี้ยังจะอายอีกหรอ...หืม”พี่ปันถามผมอย่างยียวน
   “บ้าเหรอ...ไปป์ไม่ได้หน้าหนาอย่างกับพี่หนิ”ผมก็ตอบออกไปอย่างเอาคืน แต่ผมคิดผิด พี่ปันจับผมพลิกตัวให้นอนข้างล่างส่วนพี่ปันก็นอนคร่อมผมอยู่
   “พี่ปันจะทำอะไรอะ...ปล่อยไปป์นะ”ผมร้องออกไป พลางออกแรงดิ้น แต่เหมือนยิ้งดิ้นพี่ปันก็ยิ่งล็อคผมแน่นขึ้น
   “ไม่ปล่อย...”ตอบที่ดูตรงๆทำเอาผมถึงกลับผวาเลย
   “ก็เราว่าพี่ หน้าหนาทำไมหละหืม”พี่ปันพูดออกมาอย่างยียวน
   “ไปป์ ไม่ว่าแล้วก็ได้”ผมร้องบอกออกไปก่อนที่จะอะไรไปมากกว่านี้
   “อย่างนี้มันต้องโดนทำโทษ”พี่ปนพูดขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ พลางก้มหน้าลงมาใกล้จะจูบผมอยู่แล้ว
   “ไปป์ยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟันเลย เหม็นๆ”ผมร้องออกไปอย่างอ้อนๆ แต่ไม่เป็นผล พี่ปันจับผมประกบริมฝีปากทันทีจากที่ผมเริ่มดิ้นก็เริ่มอ่อนแรงลงทันทีจนผมมารู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจอยู่แล้วผมเลยทุบอกพี่ปัน พี่ปันก็ค่อยผละริมฝีปากออกมาอย่างช้า ผมนี่นอนหอบจนหน้าแดงเลย
   “ไปป์...”พี่ปันกระซิบด้วยเสียงที่แหบพร่า
   “หืม...”ผมก็ร้องออกไปอย่างงงๆ
   “ทำไมไปป์หอมหวานอย่างนี้หละครับพี่นี่แทบจะคุมตัวเองไม่ไหวแล้วนะ”พี่ปันพูดออกมาทำผมนี่ทำอะไรไม่ถูกเลย แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรพี่ปันก็ประกบริมฝีปากผมอีกรอบมือพี่ปันก็ค่อยๆแกะกระดุมชุดนอนออกทีละเม็ดและถอดกางเกงผม จนตอนนี้ผมเปลือยเปล่าพี่ปันลุกขึ้นมามองผมแบบว่า แทบจะกินผมไปทั้งตัวผมนี่อายมากๆเลยพยายามจะเอาผ้าห่มมาปิดหน้าเอาไว้พี่ปันพอเห็นแบบนั้นก็หัวเราะออกมาเลย
   “พี่ปันจะจ้องไปป์ อีกนานมั้ยเนี่ย...”ผมร้องแหวออกไป
   “อ่าครับ...ก็ไปป์น่ารักนี่นาที่สำคัญน่ากินด้วย”พี่พูดออกมาอย่างแทะโลม
ก่อนจะก้มลงมาไซร้ที่คอผม จากที่ผมจะเถียงก็เปลี่ยนเป็นเสียงครางทันที ผมปันค่อยขมเม้มที่ซอกผม จนผมต้องรีบห้ามพี่ปันเอาไว้
      “พี่ปัน...อ๊ะ....ไม่เอา...รอยนะ...อ่า”ผมร้องออกไปอย่างยากลำบาก แต่พี่ปันก็ไม่ฟังผมเลย ยังคงขบเม้มสร้างรอยให้ผมอย่างสนุกสนาน พี่ปันก็ค่อยๆเลื่อนริมฝีปากลงมามาหยุดที่ยอดอกสีชมพูของผม พร้อมกับขบเม้มลงไปผมนี่ร้องออกมาด้วยความเสียงกระสันมือผมก็เล้าโลมพี่ปันด้วยการลูบไล้แผ่นหลังที่กว้างแกร่งพี่ปันค่อยๆเลื่อนลิ้นลงมา ไปทั่วหน้าท้องผม ค่อยๆลงจนถึงเจ้าไปป์น้อย ที่ตอนนี้มันก็ตั้งชูชันขึ้นมาแล้วพี่ปันไม่รอช้าครอบปากลงไปทันที ผมก็ได้แต่ขย้ำหัวพี่ปัน เพื่อเป็นการระบายอารมณ์
   “อ๊ะ...พี่ปัน...ไปป์...อ่า...ไม่ไหวแล้วอ๊ะ”ผมร้องห้ามพี่ปันออกไป เพราะรู้สึกจะไม่ไหวแล้ว พี่ปันก็ถอนริมฝีปากออกมา อย่างว่าง่าย
   “ไปพร้อมกันนะครับ ที่รัก”พี่ปันก้มมากระซิบข้างๆหูผม ก่อนจะลุกไปถอดกางเกงออกจนเผยให้เคที่มหึมาของพี่ปัน มันตั้งชูชันจนผมใจสั่นเลยพี่ปันเอื้อมมาหยิบเควายที่หัวเตียงก่อนจะมาป้ายที่รูก้นผม ก่อนจะค่อยยัดเคเข้ามาผมนี่ดิ้นพล่านเลย ผมไม่เคยชินกับของพี่ปันจริงๆ
   “ไปป์...เจ็บอะ พี่...ปัน”ผมร้องออกไปอย่างหมดเรี่ยวแรง
   “ทนอีกหน่อยนครับคนดี...”พี่ปันปลอบประโลมผม อย่างอ่อนโยน ก่อนจะค่อยๆดันเคเข้ามาทีเดียวจนสุดผมนี่น้ำตาแทบเล็ด กอดพี่ปันไว้แน่นเลย พี่ปันแช่เอาไว้อย่างนั้นสักพักก่อนจะขยับเข้าออกตามจังหวะ ทั้งห้องมีแต่ครวญครางของเราสองคนมือพี่ปันก็จัดการจับเคผมมารูดขึ้นรูดลง
   “อะ...พี่ปัน อ่า ไปป์ ไม่ไหวแล้ว”ผมร้องปนครางออกไป จนผมปล่อยน้ำรักออกมาเลอะที่หน้าท้อง
   “อ่า...ที่รัก อ๊ะ”พี่ปันเร่งจังหวะ ก่อนจะปล่อยน้ำรักออกมาในตัวผม พี่ปันก็ค่อยๆถอนเคออกมาแล้วก้มลงมาเลีย น้ำรักที่หน้าท้องผม
   “อ๊ะ พี่ปันอย่าทำ...แบบนี้”ผมร้องห้ามออกไป เพราะรู้สึกปั่นป่วนที่หน้าท้องและเหมือนจะปลุกเชื้อไฟในตัวพี่ปันขึ้นมาอีกครั้ง
   “พี่ปัน 6 โมงแล้วนะ...เดี๋ยวเราไปหาพ่อแม่พี่สายนะครับ”ผมร้องห้ามออกไป พลางดันพี่ปันออกจากตัวผม
   “ไม่เป็นไรหรอก  ขับรถจากกรุงเทพ -ไปหัวหิน แปปเดียวเอง”พี่ปันยังคงไม่เลิกนัวเนียกับผม
   “อ๊ะ พี่ปันอย่าซิ...ไปป์อยากไปอาบน้ำ”ผมยังคงร้องห้ามออกไป
   “ถ้างั้น เราอาบน้ำด้วยกันนะ”พี่ปันพูดอย่างเจ้าเล่ห์ พลางช้อนผมขึ้นแนบตัว จนผมต้องเกี่ยวคอพี่ปันไว้เพราะกลัวตก ผมดิ้นร้องออกไป แต่ก็ไม่เป็นผล กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปเป็นชั่วโมงก็พี่ปันนะซิ ลูบนั้นลูบนี่อยู่นั้นแหละ ใครจะไปอาบถนัดหละ ผมก็เดินออกมาแต่งตัวจนเสร็จจึงเดินไปเช็คข้าวของว่ายังขาดอะไรอยู่อีกมั้ย จนเดินเข้ามาห้องนอนอีกรอบก็เห็นพี่ปันนั่งเป่าผมอยู่
   “ไปป์ วันนี้แต่งตัวน่ารัก จังเลยนะ”พี่ปันเอ่ยชมผม จนผมหน้าแดงด้วยความเขิน
   “ชมไปป์ แบบนี้ เดี๋ยวไปป์ก็ลอยหรอก”ผมพูดออกไปอย่างขำ พลางดึงไดร์เป่าผมจากมึงพี่ปันที่ ทำอย่างเก้งๆกังๆมาเป่าให้พี่ปัน
   “ขอบคุณครับ...”พี่ปันเอ่ยออกมาอย่างยิ้มๆ หลังจากที่แต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้วผมกับพี่ปันก็เตรียมตัวกันออกเดินทางกันทันทีระหว่างในรถผมกับพี่ปันก็คุยนู้นคุยนี่กันไปเรื่อยๆ สักพักผมก็เผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าจากเรื่องเมื่อตอนเช้า มาสะดุ้งตื่นอีกที รถก็จอดเติมน้ำมันอยู่ที่ปั้มแห่งหนึ่ง
   “ถึงไหนแล้วเนี่ย พี่ปัน”ผมที่นั่งบิดขี้เกียจอยู่ หันไปถามพี่ปัน
   “ใกล้จะถึงแล้วแหละมาได้ครึ่งทางและ...หลับสบายมั้ยหละ”พี่ตอบผมก่อนจะพูดเหมือนประชดในประโยคสุดท้าย
   “มาก.....”ผมก็แกล้งตอบออกไปผมเห็นรถรอเติมน้ำมันนานมาก พลางเห็นพี่ปันหาวเบาๆ คงจะง่วงเพราะออกกันมาก็ไม่ได้กินอะไรกันเลย
   “พี่ปันเดี๋ยวไปป์มานะพี่ปันจะกินอะไรรองท้องก่อนมั้ย เดี๋ยวไปป์ไปซื้อให้”ผมหันไปถามพี่ปัน
   “แล้วแต่ไปป์แล้วกันครับ ระวังรถด้วยนะ”พี่ปันพูดอย่างยิ้ม ผมก็ยิ้มตอบกลับไปก่อนจะลงจากรถไปที่ร้านขายกาแฟในปั้มผมที่สังเกตเห็นพี่ปันยังดูง่วงๆอยู่เลยไปซื้อกาแฟร้อนไปให้แก้วนึงส่วนผมก็ขอเป็นชาเย็นแล้วกัน แล้วก็ดูพวกเบเกอรี่ไปสัก 2 - 3 ชิ้นก่อนจะจ่ายเงินไป ผมที่ซื้อของเสร็จพี่ปันก็ขับรถมารับที่หน้าร้านพอดี จึงเดินขึ้นรถไป
   “อะ...พี่ปัน กาแฟ ระวังร้อนนะ”ผมยื่นกาแฟร้อนให้พี่ปัน อย่างระมัดระวัง พี่ปันก็ยิ้มเป็นการขอบคุณก่อนจะรับไป ระหว่างผมก็ป้อนขนมปังให้พี่ปันไปด้วยจนในที่สุดก็ถึงหน้าโรงแรมที่หัวหินสักที แต่ผมนี่ซิใจเต้นตุบๆเลยทั้งตื่นเต้นทั้งกลัว บอกไม่ถูก
   “ไปป์...ไม่ต้องคิดมาก พี่บอกแล้วไงพ่อแม่พี่ต้องชอบไปป์แน่ๆ”พี่ปันที่รู้ว่าผมกังวลเรื่องอะไรจึงเอื้อมมือมาจับมือผม อย่าอ่อนโยนแต่ก็ผมรู้สึกถึงแรงกระชับที่มันทำให้ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อยก่อนที่ผมกับพี่ปันจะเดินลงจากรถ พี่ปันก็โทรศัพท์ถามแม่เค้า
   “ไปป์ เราเข้าไปข้างในเถอะพ่อแม่พี่รออยู่ที่ร้านอาหาร”พี่ปันพูดพลางจับมือผมให้เข้าไปในโรงแรม ระหว่างทางผมนี่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยจนมาถึงที่ห้องอาหารของโรงแรมก็เห็นผู้หญิงกับผู้ชายวัยกลางคนที่บอกได้ตามตรงว่ายังดูดีกันมากๆทั้งคู่เลย
   “แม่ครับ Dad ครับนี่ไงครับ ไปป์ แฟนผม O.O”พี่ปันกล่าวทักทายกับพ่อแม่เค้าเสร็จก็หันมาแนะนำแต่ประโยคที่แนะนำเนี่ยทำเอาผมยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูกเลย
   “สวัสดีครับ”ผมที่พอจะมีสติก็รีบยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองทันที
   “สวัสดีจ๊ะ...นี่เหรอไปป์ที่ปันชอบโทรมาโม้ให้แม่ฟังบ่อยๆ หน้าตาน่ารักจังเลยเนอะคุณสงสัยจะไม่ได้โม้ไว้จริงๆ 555”แม่พี่ปันเอ่ยชมผมจนผมนี่หน้าเขินเลย ส่วนพ่อของพี่ปันตอนแรกผมก็คิดว่าพูดไทย ไม่ได้แต่ที่ไหนได้หละพูดซะคล่องเลย
   “จริงๆด้วย...น่ารักจริงๆ นั่งกันก่อนซิ...”พ่อพี่ปันเอ่ยตามหลังจากที่แม่พี่ปันถาม ก่อนจะเชิญให้ผมกับพี่ปันนั่ง
   “ว่าแต่...Dad กับแม่มาถึงกันตั้งแต่เมื่อไหร่...”พี่ปันถามทันทีที่นั่งลงบนเก้าอี้
   “ก็สักพักแล้วแหละ...ทำไมมากันช้านักหละ”พ่อพี่ปันตอบ พลางถามกลับ
   “อ๋อ...ก็ไปป์อ่าแหละ”พี่ปันพลาง พยักหน้ามาทางผม ทำเอาผมลืมตัว แหวใส่ทั้งที
   “พี่ปัน...ไปป์ตื่นก่อนพี่อีกนะตื่นตั้งแต่ตี 5 ครึ่งนะ พี่ปันอะแหละที่ตื่นสายแล้วยังจะมาทำ....เอ่อ”ผมที่แหวใส่พี่ปันทันทีแต่ก็ติดที่ประโยคสุดท้ายผมไม่กล้าที่พูด ลืมตัวไป
   “ทำอะไรเหรอไปป์...มันทำอะไรเราบอกแม่ได้นะ เดี๋ยวแม่จัดการให้”แม่พี่ปันเอ่ยถามอย่างสงสัย
   “เอ่อ...คือ ว่า เอ่อ”ผมก็ตะกุกตะกัก ก็จะให้บอกได้ไงว่า เมื่อเช้าสายเพราะ ผมกับพี่ปัน....กันผมหันไปมองพี่ปันให้ช่วยหน่อย แต่ก็ได้เพียงรอยยิ้มมาอย่างกวนๆ
   “ว่าไงลูก...”แม่พี่ปันถามผมซ้ำอีกรอบ
   “เอ่อ...ก็พี่เค้ามัวแต่แต่งตัวนานอะครับเลยช้าครับ”ผมเลยแก้ตัวไปอย่างแถๆ (เกือบไปแล้วไง...เรา)ซึ่งพ่อแม่พี่ปันก็ได้แต่พยักหนักรับก่อนจะรับประทานอาหารเช้ากัน บนโต๊ะอาหารพ่อแม่พี่ปันก็ถามผมเรื่องนู้น เรื่องนี้ที ผมก็ตอบออกไป จนตอนนี้ผมเริ่มหายอาการประหม่าไปบ้างแล้ว คงเพราะพ่อแม่พี่ปันทำตัวสนุกสนานไม่ให้ผมรู้สึกกลัวหรือประหม่า หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จพ่อแม่พี่ปันก็บอกให้แยกย้ายกันไปพักผ่อน
   “ปัน...จะให้พ่อเปิดห้องใหม่แบบครอบครัวหรือจะแยกกัน 2 ห้องดีหละ” พ่อพี่ปันที่พูดภาษไทยอย่างแปร่งๆเอ่ยถามลูกชายเค้า
   “แหม คุณนิ ปล่อยให้เด็กๆเค้าอยู่ด้วยกันนะดีแล้ว ใช่มั้ยลูก”แม่พี่ปันเอ่ยแทรกขึ้นก่อนจะพยักหน้ามาทางผม ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ ทำไมไปที่ไหนก็เจอแต่คนแซวนะ
   “อ๋อ...ลืมไป อยากอยู่กันแบบ Romantic กันใช่มั้ย...555”พ่อพี่ปันที่พอจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดก็เอ่ยแซวบ้างเรียกเสียงหัวเราะจากแม่และพี่ปันเป็นอย่างดี แต่ผมนี่ซิเฮ้อ...ทำไมโลกนี้ช่างชอบกลั้นแกล้งผมจังนะ
หนุ่มใต้ พ่นรัก พ่นน้ำ

วันหนึ่งผมนัดไปเที่ยวกับเพื่อนซึ่งด้วยความที่ไม่ได้กินข้าวไปก่อนก็เลยท้องว่างทำให้เมาเร็ว(ทุกคนคงทราบดี)หลังร้านเลิกเพื่อนก็เลยหิ้วไปนอนที่ห้องมันด้วยผมก็หลับไปจนตื่นขึ้นมาช่วงบ่ายๆเห็นผู้ชายคนหนึ่งอยู่ในห้อง ด้วย ก็เลยถามว่าเป็นใครเค้าบอกว่าเป็นผ้วเพื่อนชื่อหนุ่มเป็นคนใต้ผมก็เลยถามหาเพื่อนหนุ่มบอกว่าออกไปทำงาน(เพื่อนเป็นPC ห้าง) ผมก็เลยถามเค้าว่าไม่ทำงานเหรอเค้าบอกทำตอนกลางคืนเป็นเด็กเสิร์ฟผมเพิ่งสังเกตรูปร่างของหนุ่มว่าตรงสเป๊คผมเลยคือล่ำๆผิวสีแทนๆออกจะคล้ำดูเถื่อนๆหน่อยหนุ่มสูงประมาณ 180 ได้ คิ้วเข้มหน้าตาคมเข้มแบบฉบับหนุ่มใต้ส่วนผมหน้าตาหวานๆผิวขาว(มีเชื้อจีน)สูง 170 เราก็เลยชวนคุยกันอากาศก็เริ่มร้อนขึ้นๆเรื่อยๆ(ห้องเพื่อนเป็นห้องแถวที่แบ่งให้เช่ามีห้องน้ำในตัว)เค้าก็เลยขอตัวอาบน้ำ
ซึ่งหนุ่มเค้าให้ผมต้องตะลึงเค้าถอดเสื้อกล้ามโชว์แผงอกและหัวนมสีเข้มน่าดูดมั่กๆมีขนไล่ตั้งแต่สะดือลงมาหายเข้าไป ใน กางเกงบ๊อกเซอร์ดูแล้วหวิวๆ แล้วหนุ่มก็ถอดกางเกงบ๊อกเซอร์ออกต่อหน้าผมแล้วผมก็ต้องคอแห้งกับภาพที่เห็นคือผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ล่ำเนื้อแน่นที่กล้ามเนื้อแขนขาดูเฟิร์มน่าลูบไล้ ทั้งร่างมีเพียงกางเกงในตัวจิ๋วสีเทาแบบบิกินี่ที่ขอบเล็กๆเเละก็ค่อนข้างที่จะเล็กมากๆปกปิดดุ้นควยที่ดูตุงมากๆ เหมือนเอาอะไรไปยัดไว้เลย(คงจะจริงที่ว่าคนใต้มักจะควยใหญ่อลังการเริ่มอิจฉาเพื่อนที่มีผัวควยโต)

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

พักร้อน พักใจ (เรื่องยาว) P 15.

พักร้อน พักใจ (เรื่องยาว) P 15.

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร