[Damage love บำเรอรัก บทเมียน้อย อย่าดื้อ]. . .!!!!! 5

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“แย่งที่เพื่อนนนท์”นนท์เปิดประเด็นว่าสิงห์ สิงห์หัวเราะในลำคอเบาๆเห็นนนท์หน้าง้อท่าทางงอนไม่พอใจเขา
   “พี่อยากนั่งใกล้ๆน้องนนท์เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยน้องนนท์ได้ไงครับ”
   “ไม่เห็นต้องมาช่วยนนท์ช่วยตัวเองได้แล้วพี่ทำแบบนี้เพื่อนนนท์จะทำยังไง”
   “ช่วยตัวเองไม่เมื่อยมือเหรอครับฮ่าๆๆ”นนท์ตาโตเป็นไข่ห่านเมื่อสิงห์ทะลึ่งใส่ นนท์ยกมือทำท่าจะตีสิงห์
สิงห์หัวเราะรวนอย่างชอบใจแล้วก็บอกอีกว่า
“ก็เรื่องของเพื่อนนนท์ซิ เพราะต่อไปนี้ นนท์ต้องอยู่กับพี่อยู่แล้วไม่เห็นต้องไปเดินกับใคร”
นนท์ทำตาโตอย่างน่ารักอีกรอบ แล้วก็หันหน้าหนีไปบ่นคนเดียวงึมงัมแต่สิงห์ก็ยังได้ยินจนอดหัวเราะออกมาไม่ได้อีกครั้ง
“ใครจะไปเดินกับคุณ คิดเองเออเอง”
น่ารัก สิงห์ขำจนอาจารย์ดุ นนท์ก็เลยหันมาค้อนสิงห์อีกรอบแล้วหันไปสนใจเรียน ตี้ดๆเมสเสจดังขึ้นเบาๆ นนท์รีบกดดู
‘เย็นนี้เดี๋ยวไปรับนะ รออยู่หน้าโรงเรียนละ เออ เมื่อคืนดีไหม’
                  วุฒิ
นนท์อ่านเสร็จก็หน้าแดงขึ้นมาเมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ใช่พี่วุฒิอาจจะรุนแรงกับเขาในช่วงแรกแต่หลังๆพี่วุฒิอ่อนโยนกับเขามาก มากจนเขาแอบตอบสนองพี่วุฒิทั้งคืนเลย
   สิงห์เห็นนนท์อ่านข้อความในมือถือแล้วก้มหน้างุดแก้มแดงระเรื่อขึ้นมา เขาเห็นชื่อคนส่งคือวุฒิ ส่งอะไรมาวะ อย่าบอกนะว่าน้องนนท์แอบชอบไอ้วุฒิ ไม่หรอก เฮ้อ หรือจะจริง จู่ๆเขาก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา อยากจับคนตัวเล็กกอดให้หายหงัดหงิด
   สิงห์ขยับเก้าอี้เข้าไปติดเก้าอี้นนท์ แล้วเอามือรวบกอดเอวนนท์ไว้
   “ปล่อยนะ ทำอะไรน่ะ”
นนท์สะดุ้ง มองหน้าสิงห์ เห็นสิงห์อมยิ้ม นนท์พยายามแกะมือสิงห์ออกจากเอวตัวเอง แต่สิงห์กอดไว้แน่นเขาเลยหยิกมือสิงห์แรงๆแล้วค้อนวงใหญ่ให้อีกรอบจากนั้นก็หันไปสนใจบนกระดาน แต่มือยังหยิก แขนสิงห์ พยายามแกะมือ ของสิงห์ให้ออกจากเอวตัวเองไปจนหมดคาบ
   สิงห์ชอบใจเขายิ้มอย่างพอใจ แขนเขาโอบรอบเอวคนตัวเล็กไปจนหมดคาบสุดท้ายของช่วงเช้า บางทีเขาก็แอบก้มลงไปหาคนตัวเล็กจนเกือบจะหอมแก้ม ทำให้คนตัวเล็กตบหน้าเขาไปหลายที แต่สิงห์ก็ไม่ว่าอะไรเขารู้สึกสนุกแล้วก็ชอบใจมากด้วย
บทที่ 7 (ผมรักพี่ได้ยินไหม)
พักกลางวัน
   สิงห์ตามติดนนท์แจตลอดทั้งวัน ไม่ว่านนท์จะไปกินข้าว เข้าห้องสมุดหรือแม้แต่ในห้องน้ำ
ทำให้คนตัวเล็กหงุดหงิดเดินหน้าหงิกงอปึงปังใส่เขาหลายรอบ แต่แปลกเขาก็ไม่ได้รู้สึกโกรธเคืองคนตัวเล็กเลย
หากแต่ว่าเขากับชอบใจใหญ่ เพราะมันเหมือนรู้สึกว่าอย่างน้อยคนตัวเล็กนั้นก็สนใจเขาแหละ
   นนท์ใช้เวลาทั้งหมดนั่งอยู่ในห้องเรียน ไอ้พี่สิงห์จะได้ไม่ต้องตามเขาไปนู่นนี่ย่ารำคาญ
พี่เป็นสโต๊กเกอร์ใช่ไหมเนี่ย หึ  นนท์อารมณ์เสียเขาจะขยับตัวไปทางไหนไม่ได้เลยคุยกับใครก็ไม่ได้ พี่สิงห์ตามติดตัวเขาตลอดเวลาอึดอัดๆๆ
สิงห์คอยมองนนท์อยู่ตลอดเวลาแต่ก็มีบางครั้งแอบไปนั่งคุยกับสาวๆบ้างเพราะพวกหล่อนพยายามเขาหาสิงห์เสียเหลือเกิน
เบนแอบมองนนท์อยู่ตลอดเวลา วันนี้เขาแทบไม่ได้คุยกับนนท์ เบนแอบเห็นว่าสิงห์ไม่ได้สนใจมาที่นนท์แล้วเขาก็แอบไปหานนท์
   “นนท์ เขาเป็นใครเหรอ”เบนแอบดึงตัวนนท์ออกมาคุยนอกห้อง
   “เพื่อนพี่น้ำอ่ะเบน เขาไปเรียนที่อเมริกามาเลยต้องซ้ำชั้นใหม่เพราะหลักสูตรไม่เหมือนกัน”นนท์บอกด้วยท่าทางเหนื่อยหน่าย เบนรู้สึกไม่สบายใจเลยผู้ชายคนนี้จู่ๆก็มาแย่งเก้าอี้เขา แถมยังพยายามแยกนนท์ออกจากเขาด้วย
   “นนท์”
   คนตัวเล็กทั้งสองคนสะดุ้งเฮือกใจหายแวบเหมือนโดนจับผิดยังไงไม่รู้ นนท์กับเบนหันไปทางต้นเสียงก็พบสิงห์กำลังเดินออกมาจากห้องมองมาพวกเขาอย่างไม่พอใจ
   “อยู่นี่เอง พี่นึกว่าหายไปไหน เข้าห้องได้แล้ว ออกมาทำอะไรหื้ม”สิงห์เดินเข้ามาโอลไหล่คนตัวเล็กให้กลับเข้าห้อง นนท์รีบคว้าแขนเบนจับเอาไว้แน่น
   “นนท์ตอนเย็นกลับด้วยกันนะ”เบนบอกพลางดึงตัวเพื่อนมาอย่างไม่ลดละ
   “อื้มเอา…..”
   “ไม่ต้องเดี๋ยวฉันไปส่งเอง ไม่ต้องยุ่ง”สิงหันไปบอกเบนด้วยเสียงเข้มก่อนกระชากร่างคนตัวเล็กเข้ามาในห้อง
นนท์ขมวดคิ้วแน่นด้วยความไม่พอใจ พยายามสะบัดตัวหนีแต่ก็ต้านทานแรงไม่ไหวเลยต้องจำยอมเดินตามสิงห์เข้าไปในห้องอย่างเงียบๆ เบนอ้าปากเหวอด้วยความตกใจ ทำไมไอ้ผู้ชายคนนี้ถึงทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของนนท์นักก็ไม่รู้
เขาเป็นเพื่อนนนท์มาตั้ง ห้า หกปี ยังไม่เคยทำกับนนท์ขนาดนี้เลย ฮึ่ม เบนคิดอย่างแค้นๆ ชอบทำตัวเผด็จการเหมือนไอ้เชี่ยเบียร์เลย เขาอดพลาดพิงถึงไอ้ผู้ชายหื่นกามลูกเจ้านายพ่อไม่ได้
   “พี่สิงห์ปล่อยได้แล้วนนท์เดินเองได้”นนท์สะบัดตัวออกจากการเกาะกุมของสิงห์ แล้วเดินกระแทกเท้าตามเข้าไปนั่งที่โต๊ะตัวเองด้วยใบหน้าบึ้งตึง
   สิงห์ยิ้มอย่างขบขันพลางใช้มือลูบหัวคนตัวเล็กอย่างเอ็นดูแต่ถูกคนตัวเล็กน่าเอ็นดูปัดมือเขาทิ้งเสียอย่างนั้น
สิงห์มองหน้านนท์พลางขมวดคิ้วเน้นเพราะภาพที่เขาเห็นซ้อนทับร่างคนตัวเล็กตรงหน้า ดันเป็นภาพของคนป่วยที่นอนอยู่บนเตียงเมื่อเช้า อะไรกันทำไมเขาถึงเห็นภาพน้ำไปได้ละ
สิงห์ละมือจากคนตัวเล็กแล้วขยับตัวนั่งเก้าอี้ข้างๆ แต่ไม่วายเอามือไปโอบเอวเล็กแน่น   ไอ้ชั่ว  นนท์สะดุ้งเฮือกทันทีที่แขนใหญ่โอบรอบเอวเขา เขาเกลียดๆๆ เกลียดไอ้ผู้ชายคนนี้จริงๆเลย
เขาไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ถึงต้องมาพบเจอไอ้พี่สิงห์คนนี้เนี่ย เขาทั้งเกลียด ทั้งขยะแขยง ไม่อยากเจอ ไม่อยากเห็นหน้าหรืออยู่ใกล้ๆเลย หรือเพราะ เสียงนั่นรึเปล่า เสียงครางในตอนนั้น
วันที่พี่สิงห์มานอนกับพี่น้ำ เสียงครางที่ทำให้เขาไม่ได้หลับไม่ได้นอนนั้นมันคอยวนเวียนก่อกวนเขาจนต้องออกไปนอนหอเพื่อน ไม่เขาจะรู้สึกวาบหวามกับไอ้บ้านั่นเด็ดขาด
   ผู้ชายคนนี้มีอะไรกับพี่น้ำแล้วยังจะมายุ่งกับเขาอีก เขาจะต้องอยู่ห่างจากไอ้ผู้ชายคนนี้ให้มากที่สุด ถ้าเป็นพี่วุฒิจะไม่ว่าเลย อุ๊บ
   นนท์สะดุด เขาคิดถึงวุฒิอีกแล้ว พี่วุฒิเป็นแฟนพี่น้ำ เขาจะคิดถึงพี่วุฒิไม่ได้ต่อให้รักพี่วุฒิมากแค่ไหน แต่สัมผัสเมื่อคืนยังตรึงอยู่ในความคิดเขาตลอดเวลา ความอ่อนโยนความอบอุ่นที่เขาโหยหา เขาอยากเป็นมากกว่านี้ ไม่อยากเป็นแค่เมียน้อย เป็นคนที่พี่วุฒิใช้เพื่อบำเรอแต่เรื่องอย่างว่า เขาไม่อยากเป็น ทำไม ทำไมพี่วุฒิถึงไม่รักเขา ทำไมพี่วุฒิถึงต้องรักพี่น้ำ ทำไมคนรักของพี่วุฒิต้องเป็นพี่ชายของเขาทำไมนะ ทำไมกัน
   คาบบ่ายยังดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง นนท์ขยับเก้าอี้ออกห่างจากสิงห์ตลอดเวลา ส่วนสิงห์ก็ขยับตามไปพลางยิ้มยั่วชวนโมโหจนนนท์อดเหวใส่ไม่ได้
   “ขยับตามมาทำไม ขยับออกไปเดี๋ยวนี้นะพี่สิงห์”
   “แล้วจะขยับหนีพี่ทำไมละครับ”
   “ก็นนท์ไม่ชอบ” ไม่ชอบให้พี่สิงห์มากอด มาโดนตัวนนท์แบบนี้
   “ก็ชอบ”สิงห์ดึงดัน ก็พี่ชอบกอดเราแบบนี้นิ กลิ่นตัวหอม หอมเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้องจริงๆเลย
   “ฮึ่ย”
นนท์สะบัดหน้าหนีหันไปสนใจหน้าห้องที่มีอาจารย์กำลังบรรยายอยู่ พลางสะกดสติตัวเองไม่ให้ลุกไปหยิบไม้กวาดมาตีไอ้ผู้ชายโรคจิตตรงนี้ให้ตายด้วยน้ำมือตัวเอง
“เดี๋ยวเย็นนี้พี่ไปส่งนะ”สิงห์ขยับตัวไปกระซิบข้างหู
“ไม่ต้องนนท์กลับเองได้”นนท์หันมากัดฟันกระแทกเสียงบอก
“ไม่เอาเดี๋ยวต่อไปนี้พี่ไปรับไปส่งเราเอง นะครับ”สิงห์ทำเสียงออดอ้อน
“เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ”เมื่อเช้ามาโรงเรียนก็สายจะมารับเขาได้ไงกัน นนท์สบถว่าเบาๆด้วยความหมั่นไส้
“ได้เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปรับแต่เช้า หรือจะให้ขึ้นไปปลุกถึงบนเตียงเลยก็ได้ พี่พร้อม”สิงห์ขำเพราะแอบได้ยินคนตัวเล็กก้นด่าเขา ก่อนก้มลงไปกระซิบอีกครั้ง ครั้งนี้เขาแอบจุ๊บ บริเวณใบหูน้อยๆด้วย นนท์สะอุ้งเฮือกขนลุกเกรียวทั้งตัว ก่อนหันไปผลักคนตัวโตให้ออกห่างจากตัว
“ไม่ต้องมาเลยนะ”เพราะพี่วุฒิมารับมาส่งอยู่แล้ว คนตัวเล็กแอบคิดถึงวุฒิอีกแล้ว เขาลืมไปว่าตอนนี้ตัวเขาเป็นแค่ใคร อยู่ตำแหน่งไหน เขาลืมไป ลืมไปอีกแล้ว
“ทำไมละ ทางเดียวกันกลับด้วยกันซิ ช่วยชาติประหยัด ช่วยลดโลกร้อนไงครับ”
   “ไม่เอา เดี๋ยวพี่น้ำว่า”นนท์บอก สิงห์ขมวดคิ้วเน้นเมื่อคิดถึงคนตัวเล็กๆอีกคน ที่แสนหวาน ปากร้ายน่ารักๆแบบนี้อีกคน
   “เกี่ยวอะไรกับน้ำ”สิงห์เลิกคิ้วขึ้นถาม พลางขยับตัวไปกอดคนตัวเล็กแน่น
   “ก็พี่กับพี่น้ำเป็นอะไรกันละ”นนท์สะบัดตัวหนีมือปลาหมึกนั้น เอามือทุบๆแขนยาวๆนั่นแรงๆ เผลอไม่ได้เกาะแกะเขาตลอดเลย ไอ้บ้าพี่สิงห์
   “พี่กับน้ำก็แค่……เพื่อนกัน”สิงห์กระซิบอย่างวาบหวาม ฮึ้ยนนท์ขนลุกอีกรอบ พลางอ่อนแรงไปในทันที
   “แล้วทำไมถึง……”   คนตัวเล็กหน้าแดงเมื่อคิดถึงเรื่องในคืนนั้น
   “ถามทำไม หึงพี่รึไงครับ พี่กับน้ำเพื่อนกันจริงๆ พี่ยังโสดครับ จีบได้นะ”สิงห์จ้องประสานตามองนนท์ด้วยสายตาเจ้าชู้ยักษ์
   “ใครจะไปหึง แล้วก็ไม่จีบด้วย” ไอ้บ้า นนท์สะบัดเสียงใส่ตัวความหมั่นไส้อีกเยอะๆ แล้วก็ผลักอกคนตัวโตออกแรงๆ
   “แต่พี่จะจีบนนท์นะ ได้รึเปล่าละ”
   “ไม่ได้ อย่ามายุ่งกับนนท์น้า”
   “ฮ่าๆ”สิงห์หัวเราะรวนอย่างพอใจเพราะคนตัวเล็กในอ้อมกอดทำท่ากลัวเขาเสียเหลือเกิน ตาโตๆที่เบิกกว้างด้วยความตกใจนั้นสดใสเสียจริงๆ สิงห์ยิ้มกว้างรู้สึกสดชื่นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
ตอนเย็น
   วุฒิยืนหงุดหงิดอยู่หน้าโรงเรียนใกล้ๆรถสปอร์ตคันสวยที่นักเรียนหลายคนเดินผ่านไปมาทางนั้น ต้องมองจนเหลียวหลังไม่ใช่แค่ความสวยของรถ แต่เป็นเพราะความหล่อและความฮอตของคนขับที่โด่งดังมากอยู่แล้วเมื่อสมัยเรียนอยู่ที่นี้เมื่อปีที่แล้ว เวลานี้เป็นเวลาเลิกเรียนแต่สิงห์ก็ไม่เห็นวีแววของนนท์เลยซักนิด
คนตัวเล็กไม่ยอมออกมา โทรเข้าไปก็ไม่รับสาย แถมยังปิดเครื่องหนีอีกเขาอีก หึ อย่าให้เจอตัวนะ เขาจะจัดการเสียให้เข็ด วุฒิมองดูนาฬิกาข้อมือหลายรอบ นี่ก็เลยเวลามาสิบนาทีแล้ว อย่าบอกนะว่าจะหนีเขากลับก่อน มันน่าโมโหนัก เขาไม่เคยรู้สึกหงุดหงิดขนาดนี้มาก่อนเลย เพราะเด็กคนบ้าคนนี้ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้ วุฒิเริ่มโมโห เขายืนรอเวลาให้เคลื่อนตัวไปอีกนิดหากไม่ออกมาจริงๆเขาจะได้หาข้อหามาลงโทษคนตัวเล็กได้
คนตัวเล็กที่กำลังโดนกล่าวหาโทษอยู่นั้นกำลังนั่งกระสับกระส่ายเพราะอาจารย์สอนเลยชั่วโมงมามาก มือถือของเขาสั่นอยู่ตลอดเวลาจนต้องปิดหนีไป เขาจะหนีออกทางหลังโรงเรียน เขาไม่กลับบ้านพร้อมพี่วุฒิแน่ๆ ถึงเขาจะรักพี่วุฒิมากแต่ถ้าเขาถลำตัวไปมากกว่านี้ เขาจะถอนตัวออกมาไม่ได้ เขารักพี่วุฒิไม่อยากเสียพี่วุฒิให้ใครเลยด้วยซ้ำ แม้กระทั่งพี่น้ำเอง แต่พี่น้ำเป็นพี่ชายคนเดียวของเขานะ ไม่ได้เขาจะทำให้พี่ชายของเขาเสียใจไม่ได้ ถ้าพี่น้ำรู้ว่าเขามีอะไรกับพี่วุฒิพี่น้ำต้องเสียใจมากแน่ๆ
“ขอให้นักเรียนกลับไปทบทวนบทเรียนด้วยนะคะ”อาจารย์กล่าวประโยคสุดท้ายก่อนปล่อยนักเรียนกลับบ้าน
   นนท์รีบเก็บของลงกระเป๋าอย่างรวดเร็วแล้วลุกขึ้น แต่ถูกสิงห์คว้าตัวไว้ได้
   “จะรีบไปไหนละครับน้องนนท์ พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะไปส่ง”สิงห์บอก
   “ไม่เอา นนท์กลับบ้านของนนท์เองได้ พี่สิงห์ปล่อยแขนนนท์นะ”นนท์บิดข้อมือเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุม นอกจากพี่วุฒิแล้วยังมีไอ้พี่สิงห์นี้อีกที่เขาต้องหนี
   “ไม่เอาอย่าดื้อซิน้องนนท์ จะไปกับพี่ดีๆหรือต้องให้พี่บังคับ พี่กล้าอุ้มเราไปรถพี่นะหรือจะมากกว่าอุ้มจูบเราต่อหน้าเพื่อนๆในห้อง พี่ก็กล้า”สิงห์บอกอย่างจริงจัง
   “เออ ไปก็ไปซิ”นนท์บอกอย่าขัดใจ เพราะเขารู้ว่าสิงห์พูดจริงทำจริง ไอ้ผู้ชายหน้าด้านคนนี้ เอาวะ ไปกับไอ้พี่สิงห์ยังดีกับไปกับพี่วุฒิ เขาจะได้ไม่ต้องเผลอตัวเผลอใจให้กับพี่วุฒิไปมากกว่านี้
   “เชิญคร๊าบ”สิงห์ยิ้มกว้างผายมือให้นนท์เดินนำออกหน้า
   นนท์เดินออกมาหน้าโรงเรียนพร้อมสิงห์เขามองไปหน้าโรงเรียนไม่เห็นรถของพี่วุฒิเพราะมีนักเรียนมากมายยืนบังอยู่จึงแอบถอนใจเฮือกอย่างโล่งอกเพราะคิดว่าพี่วุฒิกลับไปแล้วโดยไม่รู้ว่าตลอดทางที่เขาเดินมาพร้อมสิงห์นั้นถูกวุฒิมองอยู่ตลอดเวลา
   “เดี๋ยวพี่ไปเอารถก่อนรออยู่ตรงนี้นะ”