-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ทันพอดีเลยสินะ"
สองหนุ่ม โซ่ และ แบ็ค พอออกมาจากคุกก็รีบวิ่งกันมายังกลุ่มผู้คนที่ยืนรวมกันหน้าแท่นทันที ลินและเชนนั้นอยู่แถวด้านหน้า โซ่ไม่อยากจะแทรกตัวเบียดเข้าไป เขาสองคนจึงหยุดอยู่แถวๆ นั้น และยืนรอการประกาศ จากผู้ที่อยู่บนเวที ซึ่งเป็นชายสวมสูทสีดำที่ดูดีขึ้นกว่าผู้จัดงานคนอื่นๆ เขามีปลอกแขนสีเงินทับอบู่บนปลายแขนเสื้อของสูท และท่าทีของเขาก็สุขุมกว่า ค่อนข้างพูดน้อยและสายตาไม่ล่อกแล่ก
เขามีโหนกแก้มที่ดูสมชายและหุ่นดี
"ชื่อของผมคือโลอา ผมมีความแตกต่างจากพวกผู้จัดแข่งที่ไปรับตัวพวกคุณอยู่บางประการ"
โลอาโชว์ยกแขนขึ้นมาข้างหนึ่ง ผิวหนังของเขาแยกออกโชว์ให้เห็นกลไกเครื่องจักรที่อยู่ด้านใน
"ผมไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาแต่เป็นผู้ครองสติคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในอนาคต 5000 ปีข้างหน้า ตามที่พวกคุณเห็นในวิดีโอไปบ้างแล้ว
คนเช่นผมนั้นที่ตื่นอยู่มีจำนวนไม่มากและส่วนหนึ่งไม่มีร่างสำหรับเคลื่อนไหว ดังนั้นผมจึงได้รับเกียรติที่จะมาพูดคุยกับพวกคุณ หรือเรียกว่า เหล่าบรรพบุรุษของเราที่ไม่ได้มีร่างเป็นเครื่องจักร"
"ผมไม่มีความรู้สึกที่ได้สัมผัสผ่านผิวหนัง การลิ้มรสอาหาร หรืออารมณ์ทางเพศ นั่นคือข้อแตกต่างส่วนหนึ่งของพวกเรา" เขาหันศีรษะมองมาทางโซ่ ทุกคนหันตาม โซ่ทำหน้าแบบว่า ทำไมหรอ?
"ที่ผมพยายามอธิบายเพื่อให้พวกคุณเห็นภาพว่า กำลังเกิดอะไรขึ้นใน 5000 ปีข้างหน้า"โลอาพูดต่อและดึงสายตาทุกคนกลับไป
"พวกเราเหลือแต่ร่างจักรกล และพยายามหาคำตอบกัน ว่า ทำอย่างไร โลกของเราจะไม่ไปถึงจุดนั้น ดังนั้นเราเลยพยายามค้นหาผู้ที่เปลี่ยนแปลงมันได้ จากกลุ่มพวกคุณ และใช้เกมส์นี้เป็นตัวทดสอบ พร้อมรางวัลตอบแทน"
"ผมได้เพิ่มเอกสารและภาพเกี่ยวกับโลกของพวกเราใส่ในกล่องของพวกคุณแล้ว การจะอ่านมันให้พูดว่า ศึกษาเอกสาร หน้าต่างจะเปิดขึ้นมาครับ"
โซ่ไม่สนใจจะอ่านเลย แบ็คสนใจนิดหน่อยแต่ไม่อยากจำอะไรมาก ทั้งคู่เลยเฉยๆ ในขณะที่บางคนเริ่มทำตาม
"ผมรู้คุณยังมีคำถามอีกมาก ผมจะตอบให้สัก 2-3 คำถามครับ"
"ทำไมถึงชุบชีวิตพวกเราไม่ได้ทุกครั้งล่ะ เห็นว่าเกมต่อๆ ไปเราจะตายแบบตายจริงๆ?" ผู้หญิงคนนึงยกมือถาม
"นั่นเพราะว่าการชุบชีวิตทำได้ในเงื่อนไขพิเศษ ในสถานที่พิเศษ เช่นห้องนี้ และใช้ทรัพยากรที่เราเอามาจากโลกอนาคต ซึ่งมันแทบจะหมดแล้ว เคลียร์ไหมครับ?"
"ทำไมไม่เอาพลังเปลี่ยนความจริง แก้ไขโลกของพวกคุณเลยล่ะ?"
"เรื่องนั้นจะทำได้ก็ต่อเมื่อมีเจ้าของกล่องสักใบที่ผ่านได้ครบ 100 ภารกิจเท่านั้นครับ นั่นคือพวกคุณทำได้ แต่พวกเราไม่"
ผู้เข้าแข่งขันเริ่มหันคุยกันเพราะประเด็นต่างๆ ถูกตอบ
"ขออีกคำถามนึงครับ พลังของพวกเรา บางคนก็ดี บางคนก็ไม่ดี มันไม่เสียเปรียบไปหน่อยหรอครับ"
"เป็นคำถามที่ดี พลังของกล่องจะดีหรือใช้งานได้หลากหลาย ขึ้นอยู่กับพลังของเจ้าของกล่องด้วย ผมบอกรายละเอียดไม่ได้ แต่
ขอบอกสั้นๆ ว่า มันจะพัฒนาได้ครับ"
คำตอบนั้นสร้างความฮือฮา โลอาหยุดตอบคำถามและเตรียมไปยังขั้นตอนถัดไป
"ต่อไปจะมอบรางวัลที่ผ่านเข้าร่วมเกมส์อย่างแท้จริง และตามด้วยงานเลี้ยงอาหารครับ"
แสงกลมๆ สีเหลืองขาว ลอยลงมาต่อหน้าผู้เข้าร่วมแล้วเข้าไปในกล่องของแต่ละคน แสงแล้วแสงเล่า
"ยาฟื้นฟูร่างกายสมบูรณ์ 3 เม็ด"
"สารอาหารอัดเม็ด 1 เม็ดอิ่ม 2 วัน จำนวน 3 เม็ด"
"เครื่องทำความสะอาดร่างกายพกพา ใช้ได้ 3 ครั้ง"
"ตั๋วแลกของราคาไม่เกิน 1000 บาท ชนิดใดก็ได้ที่มีในยุคนี้"
"เบียร์!" โซ่น้าลายสอ เขาจะเอาตั๋ว 1000 บาท แลกเบียร์
"ฉันว่าเหล้าสักกลม พร้อมน้ำแข็ง โซดา" แบ็คเสนอไอเดีย
"เอามานี่เลยค่ะ"
ลินหยิบตั๋วจากทั้ง 2 คนไป
"ระหว่างรวิชญ์ไม่อยู่ เขาบอกให้ ฉันคอยช่วยพวกนาย ฉันจะริบตั๋วไปจนกว่าจะนึกของดีๆ ออกเองค่ะ"
"ยัยลิน แล้วเธอล่ะ จะแลกอะไรหา?!"
"ฉันจะแลกตุ๊กตาอาร์ททอยตัวที่รีเซลกันแพงๆ แบบราคาต้น 500 สักสองตัว แล้วเอามาขายสักหลายๆ พันต่อตัว"
"พวกพี่ครับ ผมขอร้อง อย่าเพิ่งแลกกันเลยนะครับ" เชนแทบจะไหว้ทั้ง 3 คน ให้พอเถอะ
เป็นอันว่าสงบศึก ลินยอมคืนตั๋วให้ โดยเชนกำชับว่า จะแลกอะไรต้องมาปรึกษากันก่อน
แล้วทั้งหมดก็ไปทานอาหารกัน
"อ๊าา ตู้นี้กดเบียร์อะไรก็ได้"
"ได้ทุกยี่ห้อที่มีในโลกยุคนี้ครับ" ชายสวมสูทแดงคอยบริการและแนะนำเครื่อง
"เฮ้ใครมีพลังเสกถังน้ำบ้าง? ฉันจะกดเบียร์กลับบ้าน"
ทางด้านลินเธอเพลิดเพลินกับอาหารเลิศรส แซลม่อนสดๆ ไม่อั้น
"อยากจะกรี๊ด" ตาเธอเป็นประกาย
ส่วนเชนเคี้ยวสเต็กจนแก้มตุ่ย
"ว่าแต่ ผมเอายาฟื้นฟูนี้ไปให้น้องสาวกินได้ไหมนะ?"
"น้องสาวคุณป่วยเป็นอะไรหรือครับ?"ชายสูทแดงถามขึ้น
"เธอเป็นมะเร็งสมองครับ"
"โรคนั้นต้องใช้ยาฟื้นฟูขั้นสูงขึ้นไป คุณอาจจะพบได้ในการแข่งบางรายการครับ"
"จริงหรอครับ แค่ฟังแค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว" เชนน้ำตาปริ่ม
พวกเขาสนุกสนานกับอาหาร เครื่องดื่ม และเพลงที่ไม่มีในยุคนี้
ก่อนจะได้แยกไปในห้องพักเดี่ยว
โซ่อาบน้ำและนอนลงบนเตียงแสนสบาย ระบบไฮเทคในห้องสดวกสบายแทบทุกอย่าง
มีทั้งนวด สั่งเปิดเพลง ขยับนิ้วสั่งเปิดหนัง มือถือก็ชาร์จตัวเองไม่ต้องเสียบที่ชาร์จอะไรเลย
ตู้เย็นเล็กๆ รับคำสั่ง และเอาอาหารหลายชนิดออกมาได้
แถมมีอีกตู้ที่เป็นการสั่งเครื่องดื่ม
"รู้แล้วๆ เขาไม่ให้เราสบายฟรีหรอก กูต้องไปแข่งเสี่ยงตาย เพื่อกู้โลกให้พวกเขา" โซ่นอนเคี้ยวไส้กรอกแกล้มเบียร์
พลางคิด
ซึ่งก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ แต่อย่างน้อย โซ่ก็รู้สึกสบาย
เขาหยิบกล่องส้มแดงขึ้นมามอง
"รวิชญ์จะผ่านภารกิจ 10 อัน รึเปล่านะ? หมอนั่นหัวดี คงจะมีทางแหละ วันนี้เรื่องดาบก็ได้รวิชญ์ช่วย"
เขาคิดอะไรไปเรื่อยและนอนหลับไป
[........]
"ปังๆๆ"
เสียงเคาะประตูห้อง โซ่สะดุ้งตื่น เขากลับมานอนในฟูกเก่าๆ ของตัวเองแล้ว
"เปิดนะ คนขายลูกชิ้น กูมาไล่มึงออกจากห้อง"
โซ่เดินไปเปิด
"พอดีช่วงหลังๆ ขายไม่ค่อยดีเลยครับ พี่"
"กูไม่ได้ใจร้ายนะ แต่คนหนุ่มแบบมึงต้องทำงานให้มันสุดๆ ทำจนลืมตาย แล้วเอาเงินมาจ่ายค่าห้องให้เรียบร้อย
สองทุ่ม ขี่มอเตอร์ไซด์ไปที่ร้านนี้ซะ กูฝากมึงทำงานร้านเหล้าแล้วหักเงินจ่ายค่าห้องเอง"
"โห จะดีหรอครับพี่"
"หรือจะไปนอนที่ไหนก็ไป?"
"ครับๆ ทำครับ"
โซ่ไม่ถูกกับคนๆ นี้เลย แต่เขาเสนอมาให้แล้ว ก็ต้องสนอง
เขาสวัสดีลาผู้มาเยือน และปิดประตูห้อง
ทันทีข้อความก็ลอยขึ้นมาต่อหน้า
[แจ้งเตือนภารกิจที่ 002 ของหมายเลข 079]
[ตรวจสอบขนาดอวัยวะเพศ ของ พ่อครัว การ์ด และเด็กเสิร์ฟ ในร้าน xxx ให้ได้อย่างน้อยจำนวน 5 คน]
[ขณะนี้ 0/5]
[ถ้าท่านถูกทำร้ายร่างกาย ภารกิจจะจบลงทันที]
"เห้ยๆๆๆ "
"พวกแกเป็นบ้าอะไรให้แต่ภารกิจแบบนี้ ดูถูกกูใช่ปะ ดูถูกกันสินะ ช่วยกู้โลกอะไรกันไอ้พวกวิตถาร คิดว่าจะทำไม่ได้หรอ คิดว่ากูจะโดนกระทืบหรอถ้าไปขอดูลำของพ่อครัว"
"รู้จักกูน้อยไปแล้ว"
เขาหาเสื้อผ้าดีๆ ไว้ใส่ไปทำงานที่ร้านทันที และพอสองทุ่ม ก็ออกไป ด้วยไฟลุกโชน
..........
.......
. ..
[ร้านเหล้า]
"ยำสามสหาย โต๊ะ 7"
"เบียร์ 2 โต๊ะ 9"
"น้ำแข็งโต๊ะ 2"
โซ่เดินจนหัวหมุน แถมยังถูกชวนกินเหล้าโต๊ะโน้นโต๊ะนี้ด้วย เขาก็ไม่ได้ขัดหรอกนะ แต่ว่า
จะได้ไปขอดูลำของพ่อครัวตอนไหนล่ะเนี่ย..
แอบแวบไปนิดนึงได้มั้ย..
"ผมว่าจานนี้ถั่วไม่ลุก ขอเอาไปให้พ่อครัวดูหน่อยนะครับ"
เขาบอกใครไม่รู้แล้วถือจานถั่วเข้าไปในครัว
พ่อครัวเป็นชายวัย 28 ผมไม่สั้นไม่ยาว หน้าตาบอกบุญไม่รับ สักลายที่แขนใหญ่ๆ
"แกมัน คนที่สู้กับคนตัดหัวนี่?" พ่อครัวทำหน้าประหลาดใจเล็กๆ
"อ้าว พี่ เป็นคนแข่งเหมือนกันหรอ ดีมากเลย ผมขอสักอย่างได้ไหม?"
"จะให้ช่วยทำภารกิจหรือไง? ฉันขอปฎิเสธ ยิ่งมีคนตกรอบมากยิ่งดี"
"ง่ายๆ เองพี่ นะพี่นะ ให้ผมช่วยอะไรพี่ตอบแทนก็ได้"
"งั้นทำยำพวกนี้แทนจนหมดคืนนี้แล้วฉันจะคิดดู ขี้เกียจทำจะแย่แล้ว"
"หาาา แต่งานผมคือเสิร์ฟ"
"ก็ทำแล้วเอาไปเสิร์ฟสิ"
โซ่คิดในใจ อะไรวะเนี่ย
เขาถูกดันไปยืนหน้าเคาเตอร์ที่มีกล่องเครื่องยำวางเรียง และชามผสมชามใหญ่ มีไม้คน
"สามสหาย 5 จาน ยำมาม่า 3 จาน ลวกมาม่าหม้อข้างๆ นั่น"
"อะไรกันครับเนี่ยย"
โซ่อิดออดแต่ก็ทำ มันก็ไม่ยากหรอก ใส่เครื่องให้ครบ ใส่น้ำยำ
"เฮ้ ผ่ากุ้งแล้วเอาไปน็อคน้ำเย็นด้วย"
"เฮ้ คนลวกๆ เกินไปแล้ว มันจะอร่อยไหม!?"
เขาทำยำแล้วสลับวิ่งไปเสิร์ฟ คิดในใจว่า แม่งเอ้ย อยากกลับบ้าน
แต่ทำไปทำมาเขาก็เริ่มชิน
จนตีหนึ่งในที่สุดครัวก็ปิด โซ่นั่งลงบนเก้าอี้ในครัวด้วยความเหนื่อย
"แฮ่ก แฮ่ก พี่พ่อครัวครับ ทีนี้ช่วยผมทำภารกิจที ผมขอดูควย ของพี่หน่อย"
"หืม แต่ภารกิจของฉันบอกว่า ให้กระทืบแกให้สลบ อืม น่าเสียดายนะ ที่มันไม่ค่อยตรงกันเท่าไหร่"
------------------------------------------------------
------------------------------------------------------
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
