เด็กหอ ตอน 14 คนรักข้า ใครอย่าแตะ

Kiano

ที่นทีขู่เต้อร์ว่ามีคนอื่นที่สามารถปล่อยคลิปแทนเขาได้ถ้าเขาไม่อยู่นั้นเป็นเรื่องโกหก นทีไม่ได้บอกใครเลยว่าเขาได้ SD card มา รวมถึงพี่กล้า เพราะตอนนี้พี่กล้ากำลังกระวนกระวาย​ใจมากที่ไม่ได้คลิปมา มันเหมือนสิ่งที่เขาทำกำลังจะสูญเปล่า หากรู้ว่านทีได้คลิปมาแล้ว ก็คงจะรีบด่วนเอาไปเผยให้พี่เฟิร์น​ได้เห็นก่อนทันที เพื่อจะให้เฟิร์นแตกหักและเลิกกับเต้อร์ แล้วถ้าเป็นแบบนั้น นทีก็จะไม่มีอะไรมาใช้ข่มขู่เต้อร์


เพราะนทีรู้ว่าสิ่งที่เต้อร์กลัวที่สุดคือกลัวพี่เฟิร์นได้เห็นคลิป แล้วมันจะทำให้เต้อร์รู้สึกอับอายและละอายใจต่อพี่เฟิร์นสุด ๆ หากสิ่งนี้เกิดขึ้น นทีก็จะใช้คลิปข่มขู่​เต้อร์ไม่ได้อีกแล้ว


......................................
"สูสองโต๋พากันไปไสมา? ซุมห่านิ่" ไอ้บาสทักคำแรกเมื่อนทีกับเต้อร์เปิดประตูเข้าไป พวกเขากลับมาที่หอเพื่อมาเตรียมตัวเรียนคาบเช้า


เต้อร์ไม่ได้ตอบอะไร มีแต่นทีที่ยิ้มและตอบไอ้บาสว่า "อย่ารู้เลย เรื่องของผู้ใหญ่"


"เอ๋า แนวได๋อีกน้อ.. บาดนิ่น่อ!?" แล้วมันก็บ่นต่ออีกไปเรื่อยตามประสา แต่ก็สังเกตเห็นว่าเต้อร์ดูซึม ๆ ไป


จนในจังหวะที่นทีเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ไอ้บาสจึงถามเต้อร์ว่าเป็นอะไร ดูซึม ๆ


"บ่มีหยัง"


ไอ้บาสจึงถามอีกครั้ง แต่ด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ตกลงสูพากันไปไสมาเบิดมื้อเบิดคืน?"


เต้อร์ไม่ตอบ เขาไม่รู้จะตอบว่าอะไร


"มีอิหยังมึงกะคุยกับกูได้นะเพื่อน มึงอย่าเงียบใส่กู"


เต้อร์อยากจะบอกไอ้บาสว่ามันไม่เข้าใจเรื่องนี้หรอก แต่ถึงพูดไปก็เท่านั้น เดี๋ยวจะทะเลาะกันเปล่า ๆ จึงเงียบต่อไป


"เอ๋า บักปอบนิ่ ... มึงฮู้บ่ เมื่อวานตอนบ่ายมีคนมาเคาะห้องถามหามึงนำ"


"ไผ?" ไอ้บาสยิ้มเหมือนได้รับชัยชนะที่ทำให้เต้อร์ปริปากสักที


"บ่รู้ กูบ่เคยเห็นหน้ามาก่อน จ่อย ๆ ดอก ใส่แว่น" เต้อร์รู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าต้องเป็นแทนแน่ ๆ


ถึงนทีจะคืนโทรศัพท์​เขาแล้ว แถมข้อห้ามไม่ให้เขาติดต่อใครก็หมายถึงเฉพาะช่วงเวลาที่เต้อร์อยู่กับนทีในบ้านปล้นสวาทเท่านั้น แต่เต้อร์ก็ยังไม่ได้ติดต่อไปหาแทน เขาไม่อยากบอกเรื่องที่นทีทำกับแทน เพราะกลัวแทนจะเป็นห่วง แต่ก็ยังนึกเรื่องโกหกไม่ออก ด้วยเพราะจู่ ๆ ก็หายไปทั้งวันทั้งคืนแบบนี้ ทั้งที่ก่อนหน้านั้นบอกว่าจะรีบกลับไปหา

แล้วยิ่งนึกดูดี ๆ อีกที เขาก็รู้สึกว่าเขาควรอยู่ห่าง ๆ แทนไว้ดีกว่า เพราะไม่รู้ว่านทีจะทำอะไรได้บ้าง เขากลัวว่านทีจะทำร้ายแทน
........................................


โดยที่ไม่มีใครเห็น นทีจัดยาหมามุ่ยให้เต้อร์กินเหมือนครั้งที่แล้ว และกำชับกับเต้อร์ว่าให้เก็บน้ำไว้สองวัน ห้ามน้ำแตก ห้ามชักว่าว แม้ไม่รู้ว่าทำไมนทีสั่งเขาแบบนั้น แต่เขาก็แทบจะไม่ต้องพยามอะไรในการทำตามคำสั่งนี้อยู่แล้ว เพราะหลัง ๆ มานี้ก็มีแต่นทีเองนั่นแหละที่มาลักดูดควยเต้อร์เอง

..........................................

ขณะที่กำลังจะเดินขึ้นตึกเรียนพร้อมกับนทีและบาส เพื่อนร่วมสาขาเขาคนนึงก็ยื่นโทรศัพท์ให้เต้อร์ดู


"สนใจบ่?"


มันคือประกาศรับสมัครแข่งฟุตซอลชิงถ้วยและเงินรางวัล

"เห้ย! เอา ๆ ครบทีมละเบาะ?" เต้อร์ตอบรับอย่างตื่นเต้น ถึงแม้เงินรางวัลจะไม่ได้มากมายอะไร แต่ถ้าชนะก็ยังได้เงิน อย่างน้อย


"ยัง กำลังหานิ่ล่ะ"


"เออนิ่แหละ กูเอา แล้วกะนับบักบาสใส่นำ"


ไอ้บาสทำหน้างง "เอ๋า มึงปรึกษากูรึยังล่ะเพื่อน?"


"มึงต้องไปกับกูอยู่แล้ว ปรึกษาหาสะแตกหยัง"


"จั่งแม่นมึงบังคับกูคักเนาะ" แล้วไอ้บาสก็หันไปคุยกับเพื่อนคนนั้น "แล้วเมื่อเช้านะ แม่งเฮ็ดทรงบ่ปากนำกู เดี๋ยวกะดีเดี๋ยวกะร้าย บักห่านิ่กูว่ามันเป็นบ้า.."


ในขณะนั้นเองเต้อร์ก็มองไปเห็นเด็กหนุ่มคนนึงที่ฟากโถงทางเดิน เมื่อสบตากัน เขาก็ส่งสายตาไปที่ห้องน้ำเพื่อเป็นสัญญาณว่าให้ไปเจอกันที่นั่น


คือแทนนั่นเอง

....................................

เต้อร์รีบชวนทุกคนขึ้นห้องไป เขาเอากระเป๋าไปวางไว้ที่เก้าอี้ เขามองดูนที เห็นว่ากำลังคุยกันกับเพื่อนคนอื่นอยู่จึงรีบออกมา


เขารีบเดินไปที่ห้องน้ำด้วยความรู้สึกหลาย ๆ อย่าง ทั้งดีใจที่จะได้เจอแทน ทั้งกลัวว่าจะมีอันตรายต่อเขา แล้วก็รู้สึกผิดที่ทิ้งเขาไปเมื่อวาน


แต่พอก้าวเข้าไปกลับไม่เจอใคร จึงเรียก "แทน.." แล้วประตูห้องส้วมห้องหนึ่งที่ปิดไว้ก็เปิดออก มีแทนยืนพิงผนังอยู่


"เป็นอะไรรึเปล่า จู่ ๆ ก็หายไป แล้วเหมือนจะติดต่อหาไม่ได้สักทางเลย" แทนพูดด้วยสีหน้ากังวล


เต้อร์ไม่อยากให้แทนกังวล เขาตะโกนบอกตัวเองให้เข้มแข็งเอาไว้ แต่เขาก็ไม่สามารถทำได้ เขาเดินย่างสามขุมไปหาแทน แล้วดึงแทนเข้ามากอดไว้อย่างแนบแน่น เหมือนกลัวว่าแทนจะหลุดไปไหน


ทีแรกแทนก็ตกใจ แต่พอสัมผัสได้ว่าเต้อร์กำลังสั่นเพราะสะอื้นไห้จึงเอื้อมมือไปลูบหลังเต้อร์ปลอบประโลม


"ชูวววว.. ใจเย็น ๆ นะ เต้อร์ไม่เป็นอะไรแล้ว เต้อร์อยู่กับแทนแล้วนะ" แทนเองก็น้ำตารื้นเมื่อได้เห็นว่าคนที่รักกำลังทุกข์ใจ


ความเข้มแข็งที่เต้อร์ทำได้ตอนนี้คือร้องไห้ให้ได้เบาที่สุด แต่ความเศร้าที่ไม่สามารถมีความสุขกับคนที่รักได้ก็ทำให้น้ำตาของเขาไหลไม่ขาดสาย เขาไม่อยากอดทนกับการถูกข่มขู่ทำร้ายอีกแล้ว


"กู.. อยาก.." เขาพยามพูดขณะที่ยังสะอื้นอยู่ "..อยู่กับมึง" แล้วเขาก็กอดแทนแน่นขึ้น และร้องไห้หนักขึ้นอีก


"ไม่เป็นไรนะ.." แทนกอดตอบ ความสุขของเขาคือเต้อร์ เขารู้สึกใจสลายและทรมานใจมากที่เห็นเต้อร์เป็นอย่างนี้ น้ำตาแทนไหลเป็นสายและเริ่มร้องไห้หนักไม่แพ้กัน เขารักเต้อร์เสียยิ่งกว่าอะไร


แทนปล่อยให้เต้อร์กอดแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ


พอสงบลงแล้ว แทนจึงถามว่า


"นทีใช่มั้ย?.. มันทำอะไรเต้อร์?"


เต้อร์ค่อย ๆ ผละตัวออก เขาส่ายหน้าเบา ๆ "ไม่เป็นไรหรอก กูจะอดทนเอาไว้ มึงไม่ต้องห่วง เดี๋ยวมันก็ผ่านไป"


"เห้ย! ไม่ได้ดิ แทนต้องหาทางช่วยเต้อร์ แทนช่วยเต้อร์ได้อยู่แล้ว อย่างที่ทำมาตลอด"


"อย่าเลย.. อย่าทำให้กูเป็นห่วง มึงยังไม่รู้จักนที มึงไม่รู้ว่ามันทำอะไรได้บ้าง"

"แต่.."


"นะ.. กูขอร้อง" เต้อร์เอามือมาจับที่แก้มทั้งสองข้างของแทน แล้วใช้นิ้วโป้งลูบไปมา "แล้วช่วงนี้เราคงต้องห่างกันไปก่อนนะ อย่าติดต่อมาและอย่าเจอกัน เพื่อความปลอดภัยของมึงเอง เข้าใจมั้ย?" เต้อร์ไม่รอคำตอบ เขาเองก็รู้สึกปวดใจที่ต้องบอกแทนแบบนั้น เขาก้มลงจูบแทนในทันที


มันเป็นจูบลา ที่ไม่ว่าจะใช้เวลาจูบนานเท่าไหร่มันก็สั้นไปอยู่ดี


................................


พอตัดสินใจได้ เต้อร์ก็ผละจูบออกแล้วหันเดินไปล้างหน้าล้างตาที่ซิ้งค์แล้วเดินออกจากห้องนั้นไป

atm007

ไม่มาต่อแล้วหรอคร้าบ แง

obchoeitoh

ขอบคุณครับ

PUTCH

ขอบคุณครับ

Aquarius_Camu

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

udontwannaknow

หน่วงมากครับ รอต่อนะครับ

4554

ขอบคุณ

lekthai

ขอบคุณนะครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

Kak00321

ดร่ามาสุดๆ