ดื้อนักเดี๋ยวเฮียจัดหนักให้สักที ตอน เด็กดื้อป่วย คนเป็นเฮียก็ต้องดูแล

Oleetar

วันรุ่งขึ้น ในยามเช้า ในขนาดที่ฟอร์ทกำลังกอดเด็กดื้อของเขาอยู่ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงหมูอ้วนดังออกมา จึงทำให้เขาต้องตื่นทันที
" งื่อออ หนาววว งื่อออ หนูหนาว ปวดหัว งื่ออออ หนาว "
" หนู เป็นไงบ้างคับ หนู ได้ยินเฮียมั้ยยย"
หมูอ้วนไม่ตอบเขา ทำให้เขายิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่ เขาเลยใช้มือจับหน้าผากหมูอ้วน ทำให้ฟอร์ทตกใจอย่างมาก
"เชี่ยยย หนูไม่สบายหรอเนี่ยยย หนูๆ ได้ยินเฮียมั้ย เฮ้ย หนูเป็นไข้หรอ ทำไงดีวะเนี่ยยย"
งานเข้าแล้ว เด็กน้อยเขาไม่สบายหรอเนี่ย ไม่รอช้ารีบไปหาน้ำกับกะละมังและผ้ามาเพื่อเช็ดตัวหมูอ้วน ฟอร์ทค่อยๆ เช็ดตัวให้อีหนูของเขาอย่างเบามือ เช็ดตัวไปเรื่อยๆ เพื่อขจัดความร้อนออกไป จากนั้นติดแผ่นเจลลดไข้ที่หน้าผาก ก่อนจะรีบลงไปด้านล่างคอนโด ไปซื้อโจ๊กหน้าปากซอย เพื่อให้คนป่วยเขาได้ทานข้าวเพื่อจะได้กินยา
ฟอร์ทประคองหมูอ้วนให้อยู่ในอ้อมกอดเขา แล้วค่อยๆป้อนโจ๊กใส่ปากอีหนู
"ทานข้าวนะคับ หนูจะได้ทานยา"
"งื่อออ" ได้ยินเสียงของเด็กน้อยตอบกลับมา ก็พอได้ชื่นใจสักหน่อย
ฟอร์ทปป้อนโจ๊กเสร็จ ก็ให้อีหนูกินยาต่อเพื่อจะได้พักผ่อน อีหนูเผลอละเมออกมาเพราะพิษไข้ แถมยังงอแงอีกต่างหาก


"ฮึกกกก เฮียใจร้ายยย ฮึกกก หนูเจ็บนะ" เขาร้องไห้ออกมา ทำให้คนเป็นพี่รู้สึกผิดขึ้นมาทันที เพราะเขาเผลอไปทำรุนแรงใส่น้อง มิหนำซ้ำยังไม่ทนุถนอมน้องอีก จนน้องต้องเจ็บตัวแบบนี้ นึกแล้วก็พาลโมโหตัวเอง ที่ไม่ควบคุมอารมณ์ให้เย็นกว่านี้ คนเป็นพี่จึงทำได้เพียงกอดกระชับน้องให้แน่น เพื่อเป็นการขอโทษน้อง
"เฮียขอโทษ ขอโทษค้าบบบ เฮียจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว เฮียสัญญา ไม่ร้องนะ ไม่ร้อง เดี๋ยวก็หายนะคับ หมูน้อยของเฮีย" เขาจูบหน้าผากหมูน้อยอย่างอ่อนโยน ก่อนจะห่มผ้าให้น้องนอนต่อ แล้วตัวเองก็ไปทำงานที่อาจารย์สั่ง โดยเขามองหมูน้อยเขาเป็นระยะ


พอตกเย็นมา เขาเอามือจับหน้าผากหมูน้อยดู ปรากฏว่าไข้ได้ลดลงแล้ว ตัวเริ่มอุ่นขึ้นกว่าตอนเช้าที่ร้อนเหมือนไฟ เขาเช็ดตัวให้หมูน้อยของเขาอีกครั้ง ก่อนจะป้อนโจ๊กให้ทานแล้วทานยาเพื่อพักผ่อน อาการป่วยของหมูน้อยก็ดีขึ้น ทำให้เขารู้สึกเบาใจไม่น้อยเลยทีเดียว จากนั้นฟอร์ทก็นอนกอดหมูน้อยของเขาทั้งคืน ก่อนจะหลับทั้งคู่


เช้าอีกวันหนึ่ง เขารีบตื่นเพื่อซื้อโจ๊กให้หมูน้อยเขาทานเป็นอาหารเช้า หมูน้อยลืมตาขึ้นมา มองไปที่ฟอร์ท เขาดีใจที่หมูน้อยเขาฟื้นจากไข้แล้ว ฟอร์ดรุ่นฟอร์ด แต่หมูน้อยไม่คุยด้วย ทำให้เขารู้ได้เลยว่า หมูน้อยยังโกรธและงอนเขาอยู่ เขาไม่คิดโทษน้องเลย เป็นเพราะเขาเองนั่นล่ะ แต่ยังดีที่หมูน้อยยังให้เขาป้อนโจ๊กให้ ก็ยังดีที่ยอมให้ป้อนข้าว พอทานข้าวเสร็จ หมูน้อยรู้สึกอยากกลับหอพักแล้ว
"หนูอยากกลับหอฮะ"
"แต่หนูยังไม่หายนะคับ เฮียเกรงว่า....."
"แต่หนูอยากกลับหอ"
"ค้าบๆ เดี๋ยวเฮียไปส่งค้าบ" เขาไม่อยากขัดใจน้อง ทั้งๆที่น้องก็ยังไม่หายดี แต่ถ้าไม่ไปส่งก็กลัวว่าน้องจะโกรธเอา สุดท้ายก็เลยยอมมาส่งน้องที่หอจริงๆ

พอรถมาถึงหน้าหอ หมูน้อยลงจากรถทันที โดยมีเพื่อนมารอรับที่หน้าหอ ก่อนไปหมูน้อยก็ไหว้รุ่นพี่ตามมารยาทก่อนขึ้นหอไป โดยมีเพื่อนประคองขึ้นไป ฟอร์ทมองหมูน้อยของเขาที่ขึ้นหอด้วยสายตาละห้อย อยากจะง้อน้องเหลือเกิน อยากจะขอโทษน้อง แต่ตอนนี้มันคงไม่เหมาะ เพราะน้องคงไม่อยากเจอหน้าเขาในตอนนี้แน่นอน เขาจึงต้องกลับไปเพื่อหาทางง้อน้องให้สำเร็จ ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม เขาจะต้องง้อน้องให้ได้เลยล่ะ

KimKG

ขอบคุณครับ

hanami1

ขอบคุณครับ

dekllsj

ขอบคุณครับ

thai_boys

ขอบคุณครับ

speedboy

ขอบคุณครับ

พลเอก

ชอบๆ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Nongparnrung

ขอบคุณครับ

king_guy

น่ารัก

KPG

ขอบคุณนะครับ

koii41

ติดตาม ๆ

lekthai

น่ารักอ่ะ ขอบคุณ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

4554

aumking

ต้องง้อให้สำเร็จน๊า อยากเป็นเฮียจังเลย