เสน่หาพ่อหม้าย ตอนที่ 6 เดาใจฟ้า(อาม่ามาทำไม)

Maximam

เย็นวันเดียวกันนั้น ตั้มกับพ่อก็เเวะมาหาซ้อจันวาดที่บ้านและเเป็นวันเดียวกับที่เจ้าสัวอยู่บ้านพอดี

และดูเหมือว่าจะเป็นวันโลกาวินาศของเสือเพราะอาม่า(ย่าของกวาง)ก็จะเเวะมาบ้านนี้ด้วย
"อาจันวาด ลื้อมีอะไรหรือเปล่า"
"เจ้าสัวค่ะ พี่ชายของวาดแวะมาเยี่ยมวาดหนะค่ะ เลยพามาทักทายเจ้าสัวกับซ้อใหญ่"
"สวัสดีครับเจ้าสัว ซ้อใหญ่"
"อ้าว สวัสดีอาจอม สบายดีหรือ"
"สบายดีครับเจ้าสัว"
"แล้ววนี้ลูกชายหรือ โตเป็นหนุ่มจำแทบไม่ได้"
"นั่นสิค่ะ ขาวสูงได้พ่อ หน้าคมเข้มแบบแขกได้แม่หล่อเลยนะคะ"
"ซ้อใหญ่ก็ชมหนัก ตั้มลูกชายของผมเพิ่งมาไทยหลังจากเรียนจบวิศวกรรมการบินจากออสเตรีย ยังโสด
หรือเปล่า เจ้าตั้ม"
"โสดอยู่ครับเตี่ย ยังไม่มีใครครับ"
"เอ๊ มาหาอาวันนี้อยากจะเจอใครหรือเปล่าจ๊ะตาตั้ม"
"อาจันวาดก็พูดไป"

ทันใดนั้นกวางกับเสือก็เดินเข้ามาเพื่อที่จะออกไปส่งเสือกลับบ้าน แต่ทว่า...
"อ้าว คุณกวางมาพอดี นั่งคุยกันก่อนสิค่ะ"
"มีอะไรรือเปล่าครับพอดีผม..."
"นี่หรือครับคุณกวาง หล่อน่ารักแบบที่คุณอาบอกเลยนะครับ"
"หือพูดแบบนี้แสดงว่า.... ชอบคุณกวางเขาเหรอ"
"ชอบครับ ว่าแต่คุณกวางมีแฟนหรือยังครับ"
"มีเเล้วครับ" เสือพูดตัดบทขึ้นมาแบบประกาศอาณาเขต คุณจันวาดลยพูดว่า...
"ต๊ายยย แกนี่ไร้มารยาทจริง ๆ เป็นแค่คนงานที่โรงงานกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้"
"กวางมีแฟนแล้วจริง ๆ ครับ ขอบคุณนะครับคุณตั้ม ที่มีความรู้สึกดีดีกับกวาง กวางขอรับไว้ในฐานะเพื่อน
นะครับ เพราะกวางแคร์ความรู้สึกของแฟนกวาง"
"แล้วใครกันหละแฟนลื้อ อาตี๋ใหญ่ เต็งฮั๊วชาย กวางเฉอตง(ชื่อจีนของคุณกวาง)"

เสียงหญิงชราสูงวัยเดินเข้ามาในบ้าน อยู่สง่าและมีอำนาจมากนี่ก็คืออาม่าเหมยเฟ่อ แม่ของเจ้าสัวตงที่มาก็
เพราะคุณจันวาดส่งข่าวไปหาว่าซ้อใหญ่ยอมให้กวางคบกับพ่อหม้ายอย่างเสือ อาม่าผู้เคร่งในธรรมเนียมคง
ไม่ยอมเสียหน้าแน่นอนที่หลานชายคนโตจะคบพ่อหม้ายลูกติด วันโลกาวินาศของเสือจริง ๆ ด้วย
"อาม่า"
"ม๊าาา ลื้อจะมาทำไมไม่บอกอั๊วก่อน" เจ้าสัวและซ้อใหญ่เดินไปประครองอาม่ามานั่งที่โซฟา อาม่าเลยตอบว่า
"ถ้าบอกก่อนก็ไม่ได้ยินจากปากอาตี๋ใหญ่สิว่ามีแฟนแล้ว สรุปแล้วใครกับที่เป็นแฟนลื้อ"
เสือจึงตอบไปอย่างกล้าหาญว่า...
"ผมเองครับ ผมเสือ แฟนคุณกวาง"
อาม่ามองดูท่าทีก็รู้แล้วว่าพ่อหม้ายคนนี้มีความมกล้าและมีภาวะผู้นำในตัวมากกว่าหลานของจันวาด อาม่า
จึงถามว่า...

"ลื้อจบอะไรมา"
"ปวช. ช่างเขียนแบบครับ"
"ทำงานที่ไหนเงินเดือนเท่าไหร่"
"ทำงานอยู่โรงงานเจ้าสัวตงครับ เงินเดือน 13,000 "
"กล้ามากที่มาคบหลานฉัน 13,000 หัก ประกันสังคม หัก อื่น ๆ เหลือถึง 10,000 หรือเปล่า อากิมลั้ง"
"ค่ะม๊า"
"อั๊วผิดหวังกับลื้อมากนะที่ให้ลูกไปเลือกคนแบบนี้มาเป็นคู่ครอง ฐานะก็ไม่มี จน แถมเป็นหม้ายอีก"
"แต่อาม่าครับ เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่กวางนะครับ ม๊าไม่เกี่ยว "
"กล้าเถียงอั๊วหรือกวางเฉอตง เป็นหงส์ที่สง่าพอลงไปคลุกกับกา ก็เปลี่ยนเลยนะ"
"จะหงส์หรือกามันก็มาจากตระกูลปักษาไม่ใช่หรือครับ ใช่ครับผมเป็ชชนชั้นต่ำ ไม่คู่ควรกับคุณกวาง
แต่ผมเชื่อมั่นครับว่าผมลูกแลคุณกวางได้"
"น้ำหน้าแบบลื้อ 555ตังค์จะซื้อข้าว ซื้อนม ส่งค่าเทอมลูกจะพอหรือเปล่า เสื้อผ้าตากวางชุดนึงมากกว่า
เงินเดือนลื้ออีก"
"นั่นสิค่ะม๊า จันวาดเองก็แอบเสียใจนะคะที่คุณกวางไม่ยอมเปิดใจมาทางนี้บ้าง ตั้มสวัสดีอาม่าสิลูก"
"สวัสดีครับอาม่า ยังดูสาวและแข็งแรงอยู่เลยนะครับ"
"ปากดีนี่เรา ที่บ้านไม่ได้สอนศีลธรรมหรือ ฉันแก่จน 70 ละ คงไม่สวยหรอก อาจันวาด ถ้าจะเอาใจอั๊ว
ก็ต้องเรียนรู้ให้มากนะ ไงเราจบอะไรมา"
"ผมจบวิศวกรรมการบินจากออสเตรียครับ ตอนนี้ยังหางานทำ"
"อืม จบสูงแต่ยังไม่มีงาน ถ้าหลานฉันยอมคบด้วย คงไม่ต้องทำงานทำการรอฮุบสมบัติอย่างเดียวหละมั้ง"
ตั้มกับคุณพ่อถึงกับหน้าถอดสี คุณจันวาดแอบด่าในใจ ...อีเหมย อีแก่ด่าไม่ไว้หน้ากูเลย อีหงอก...

"อาม่าขาคนนี้ก็ไม่ชอบ คนนั้นก็ไม่ชอบ นี่กะเก็บเอาพ่อกวางไว้เป็ยปี่เซี๊ยะตั้งโชว์เหรอค่ะ"
"ก็ดีนะเป็นเทวรูปให้คนไหว้ ดีกว่าเป็นคนรวยให้ปรสิตมาเกาะ อาเปา"
"ครับอาม่า สวัสดีครับทุกคน ผมเปาครับ"
"ใครกันครับม๊า อั๊วคุ้น ๆ หน้าแต่นึกไม่ออก"
"จำไม่ได้หรือ นี่อาเปาลูกของอาต้าน้องชายบุญธรรมลื้อไง"
"ที่ม๊าส่งอีไปเรียนที่เมืองจีนตอนที่เสร็จงานศพอาต้า โอ้จำหลานไม่ได้ โตขึ้นเยอะเลย"
"อาเปานี่แหละคือคนที่อั๊วเลือกไว้ให้อากวาง"
"ไม่ได้ครับ ผมไม่ยอม"
"ต่ำ ลื้อกล้าดียังไงถึงมาพูดแบบนี้"
"มากกว่านี้ผมก็ทำได้ อาม่าครับ"
"ใครให้แกเรียกอั๊วว่าอาม่า อั๊วไม่ใช่แม่ของพ่อลื้อ"
"นั้นก็โชคดีของพ่อผมครับ นี่ยาย หลานยายรักชอบอยู่กับผม ยายไม่รู้อะไรยายอย่าพูดดีกว่าครับ"
"พี่เสือ"
"ดู๊ ดูมันละกัน คนแบบนี้หรือที่ลื้อสองคนจะรับเป็นเขย กวาง หลานเป็นต้วนซิ่วอาม่าก็ยอมมากแล้วนะ
นี่ลื้อยังจะเอาไอ้จับกังนี่มาเป็นผัว ม่าเก็กซิม"
"เสียใจหลายกะตายโลด"
"พี่เสือ กวางฟังออกนะภาษาอิสานอะเดี๊ย อาม่าครับกวางขอเลือกทางเดินเองได้ไหมครับ เตี่ยกับม๊ายังไม่
เคยว่ากวางเลยนะครับ"
"นี่ลื้อว่าอั๊วเสือกหรืออากวาง"
"อ้าวยายก็รู้นี่ครับ"
"พี่เสือ"
"ต่ำ ไร้การศึกษา"
"อ้าวยาย ผมก็บอกอยู่นะครับว่าผมจบ ปวช. ว่าผมไม่มีการศึกษาได้ไงครับ"
"แกเถียงฉันเหรอ อาตง อั๊วสั่งให้ลื้อไล่อีออกจากงานเดี๋ยวนี้"
"ม๊า อั๊วไล่อีออกเเล้วจะเอาใครมาเขียนแบบ บริษัทมีรายได้ก็เพราะอีนะฝีมืออีดีมาก และที่สำคัญอาเสืออี
เป็นคนของอากวาง อั๊วไม่มีสิทธิ์ไล่"
"แต่ลื้อเป็นพ่ออีนะ"
"ม๊า อั๊วว่าให้อีเลือกทางชีวิตอีเองเถอะ อีก็โตแล้วจะบังคับอีได้ไง"
"ได้สิ อั๊วจะจัดงานหมั้นให้อากวางกับอาเปา"
"ไม่ได้นะคะ ม๊าคะ หลานชายจันวาดก็ชอบคุณกวางแบบนี้ม๊าก็รวบหัวรวบหางจัดการเองเหรอค่ะ"
"แต่อั๊วเลือกคนที่เหมาะให้หลานอั๊วแล้ว"
"พอเถอะค่ะ ลูกชายอั๊วไม่ใช่สินค้าในตลากที่จะให้คนนั้นหยิบไปคนนี้หยิบมานะคะ ให้เกียรติลูกอั๊วบ้าง"
ในขณะที่ในบ้านวุ่นวาย กวางก็แอบดึงแขนเสือเเล้วให้เสือขับรถพาหนีไปที่บ้าน

"ตากวาง ตากวางหายไปไหน ตากวาง"
"แม่ บ่นไรเสียงดัง อุ๊ยอาม่า สวัสดีครับ"
"ไงเจ้ากุ้งเห็นพี่ชายลลื้อไหม"
"เห็นครับ ขึ้นรถไปกับพี่เสือเเล้ว"
"อะไรนะ ไอ้ลูกบ้าทำไมแกไม่ห้ามไว้"
"อ้าว แฟนเขาไปด้วยกํน ให้อั๊วห้ามมทำไม อั๊วต้องยินดีกับพี่ชายสิ"
"นี่ลูกคุณอาเหรอครับ"
"ใช่ลูก นี่กุ้งลูกชายอาเอง"
"นี่พี่ตั้มป่ะครับ หวัดดีครับ"
"หวัดดี"
"แล้วไอ้ตี๋นั้นใครอะครับ กิ๊กใหม่อาม่าเหรอ"
"ไอ้กุ้ง ลื้อนี่มัน นี่อาเปาว่าที่คู่หมั้นอากวาง"
"ห๊า ไอ้ตี๋ตาปิดนี่นะครับม่า ป๊าดดด"
"ลูกคนใช้หรอครับอาม่า ปากแมวดีจัง"
"อ้าวเห้ย ปากแบบนี้เดี๋ยวก็ได้แตกก่อนหน้าหนาวหรอก"
"เขย่งต่อยเหรอถังแก๊ส"
"แหม๊ หล่อตายหละไอ้เสาไฟฟ้า หน้าซีดเป็นไก้ไหว้เจ้า ถามจริงเหอะตอนเกิดนี่หมอลืมเปิดตาให้เหรอ"
"นี่คุณ"
"ทำไม ยังไง"
"อากุ้ง พอเเล้วหนะ นี่อาเปา ลูกของน้องชายบุญธรรมเตี่ย อาเปานี่อากุ้งลูกคนที่ 2 เกิดกับซ้อจันวาด"
"เออคืนนี้ม๊าจะค้างที่นี่ไหมค่ะ"
"บ้านวุ่นแบบนี้จะให้อั๊วกลับได้ไง อั๊วจะค้างจนกว่าอากวางจะหมั้นกับอาเปา"
"ดี นั้นพี่จอมฉันขอให้ตาตั้มอยู่ค้างกับฉันที่เรือน จนกว่าคุณกวางจะตกลงแต่งงานกับตาตั้ม"
"แม่ แล้วผมจะนอนไหน เรือนมุมเรามันมีแค่ 2 ห้องนอน"
ซ้อใหญ่มองออกว่าเปาก็แอบรู้สึกเหมือนว่าจะชอบกุ้ง จึงจัดการให้ทั้งคู่ได้อยู่ห้องเดียวกันไปเลยเพราะถ้า
เปาได้กับกุ้ง อาม่าก็จะบังคับกวางไม่ได้ พร้อมกับสั่งอาเจิงให้เตรียมยาปลุกผสมเครื่องดื่มใให้ 2 คนนี้ด้วย
นี่มันนายแม่กับป้ากลับเรื่องมาหรือเปล่าเนี่ย....

"เออนั้นให้อากุ้งมานอนที่ห้องข้างห้องตากวางก็ได้นี่"
"ไม่ได้ ห้องนั้นต้องให้อาเปานอน"
"อาม่าค่ะ กุ้งก็ลูกชายของเจ้าสัวตงคนนึงจะให้ไปนอนที่เรือนคนใช้หรอค่ะ อาเปาอากุ้งคืนนี้นอนห้องนั้นนะ
เดี๋ยวให้อาเจิงคนของอั๊วเอาเครื่องดื่มอุ่น ๆ ก่อนนอนไปให้"
"ไม่ต้องลูกอั๊ว นอนกับอั๊วที่ห้องก็ได้"
"ไม่ได้อาจันวาด ลูกชายโตแล้ว ตามกฎลูกชายที่ฝันเปีกแล้วต้องแยกห้องนอนกับแม่ อาเปากับอากุ้งลื้อ
นอนด้วยกันตามที่แม่ใหญ่บอกก็แล้วกัน"
"เจ้าสัว คนไม่ถูกกันอาเปาจะไม่ทำร้ายลูกอั๊วเหรอ"
"เอาหน่าแม่ ไม่ต้องห่วงอั๊วหรอก"

เจ้าสัวเองก็อยากได้เสือมาเป็นลูกเขยอยู่เเล้วจึงเข้าข้างซ้อใหญ่ให้ทำการนี้
"อาเจิง"
"ค่ะซ้อใหญ่"
"ลื้อเตรียมการเรียบร้อยนะ"
"เรียบร้อยค่ะซ้อใหญ่ ไม่นานยาปลุกจะออกฤทธิ์ พร้อมกับกลิ่นกำยานที่ผสมว่านราคะ คืนนี้คุณเปากับ
คุณกุ้งก็ไม่รอด"
"ดี แล้วลื้อเตรียมการเรื่องแผงยาหรือยัง"
"อั๊วเอาแผงยาใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อผ้าของคุณเปาเเล้วค่ะ ถ้าเปิดมาก็เจอและรู้ว่าคุณเปาพกยาปลุก"
"ดีมาก ลื้อนี่ภัคดีกับอั๊วจริง ๆ อั๊วจะไม่ลืมลื้อเลยอาเจิง"
"ซ้อใหญ่ไม่ต้องห่วงนะคะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรอั๊วก็จะไม่ใหซ้อเดือดร้อนแน่นอนค่ะ"
"เรื่องมันไม่จบง่าย ๆ แน่ และที่แน่ ๆ อั๊วไม่มีทางทิ้งทองคำอย่าอาเสือไปแน่ ทั้งขยัน ทั้งซื่อสัตย์ และดูจะรัก
ตากวางจริง ๆ "
"แล้วคุณตั้มหละค่ะ"
"ปล่อยไปก่อน แล้วค่อยจัดฉากให้อีกนอนกับใครสักคน"
ดูท่าซ้อใหญ่จะรักลูกชายและว่าที่ลูกเขยมากนะเนี่ย น่ากลัวพอ ๆ กับนายแม่เลย......

nuangnut1996

สนุกมากครับ