เสน่หาพ่อหม้าย ตอนที่ 5 คู่แข่ง

Maximam

วันรุ่งขึ้น ซึ่งเป็นเช้าวันหยุดที่แสนสดใสเสือขับรถพาคุณชายมาส่งที่บ้าน บ้านที่ใหญ่โตโอ่อ่าสมกับเป็น
บ้านของเจ้าสัว

เมื่อรถจอดที่โรงจอดคุณชายกวางก็ลงมาในชุดที่ใส่ตอนอยู่บ้านเสือ
"เออ นั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ กวาง"
"เดี๋ยว ลูกก็อยู่กับพวกพี่เป้นี่ครับ อยู่ที่นี่กับกวางก่อน กวางมีเรื่องงานอยากจะคุย"
"แต่ว่า....." เสือก้มมองรองเท้าตัววเองที่เป็นดาวเทียมธรรมดา กับพื้นบ้านราคาหลักแสน กวางเลยพูด
กับเสื่อว่า___
"ไม่มีเเต่ครับ ต่อให้พี่เดินเท้าเปล่ามาผมก็ให้เข้า เข้าบ้านกัน"
"สวัสดีค่ะคุณชาย ทานอะไรหรือยังค่ะ ให้หลิวเตรียมโต๊ะอาหารเลยไหม"
"ได้ครับพี่หลิว เตรียที่ศาลาที่สระน้ำก็ได้นะครับ"
"ได้ค่ะ"
"เอ่อพี่หลิวครับ กวางฝากชุดสูท 2 ชุดนี้ส่งร้านซักให้หน่อยนะครับ นี่ครับค่าซัก"
"หือ คุณ ค่าซักแพงจังเป็นพันเลยเหรอ"
เสือถามกวางด้วยความสงสัย หลิวจึงตอบว่า
"คุณค่ะสูทนี่ตัดจากผ้าไหมราคาแพง ต้องส่งร้านซักเท่านั้นค่ะ"
"เอ่อ คุณซักเองไม่ได้เหรอครับ"
"เงินเดือนหลิวทำทั้งปีก็ไม่พอค่าชุดค่ะ หลิวขอตัวไปเตรียมโต๊ะอาหารให้ก่อนะคะ"

เมื่อหลิวเดินไปเตรียมตั้งโต๊ะอาหาร กวางก็พาเสือเดินเข้ามาในบ้านและแล้วก็......
"อ้าว คุณกวาง เพิ่งกลับบ้านเหรอค่ะ เนี่ยเหรอค่ะคนที่เป็นข่าว"
"ใช่ครับ นี่พี่เสือ หัวหน้าแผนกช่างเขียนแบบ"
"ต๊าย คนงานเหรอค่ะเนี่ย โปรไฟล์คุณกวางก็ดูแพงนะคะ หรือว่าชอบแบบบ้าน ๆ ค่ะ ใฝ่ต่ำจัง"

คุณจันวาดเมียคนที่ 2 ของจ้าสัวได้เดินเข้ามาทักทายพอดี ซ้อใหญ่ซึ่งเดินมาพอดีจึงตอบกลับแทน
ลูกชายไปว่า...
"ใช่ ลูกอั๊วมันใฝ่ต่ำ ใครจะใฝ่สูงอย่างลื้อหละอาจันวาด"
"แหม๊...ซ้อใหญ่ เป็นถึงลูกเจ้าสัว ลูกชายคนโตทำไมไม่สอนให้ใฝ่สูงบ้างค่ะ"
"ถ้าใฝ่สูงแล้วได้เป็นเมียน้อยแบบลื้อ อั๊วให้ลูกใฝ่ตำแบบนี้ดีกว่า"
"ซ้อใหญ่ หึ ได้ข่าวว่าได้นี่ก็พ่อหม้ายไม่ใช่หรือ แหม๊คนโสดก็มีคิดยังไงเอาพ่อหม้าย"
"ก็ไม่เห็นแปลกนี่ ขนาดเจ้าสัวมีอั๊วกับอาแก้วตาเป็นเมียอยู่แล้วลื้อก็ยังหน้าด้านแย่งเข้ามาเป็นซ้อสองได้
กรรมของอาแก้วที่อีมีลูกไม่ได้"
"มันมีลูกไม่ได้หรือใครสั่งไม่ให้มีกันค่ะ"
"พอเถอะครับ ม๊า ซ้อรอง ไม่เกรงใจเตี่ยก็อายเเขกของผมบ้าง"

ทันใดนั้นก็ .....
"เฮ้ย เฮียกวาง"
"ไปไหนมากุ้ง"
"เรื่อยเปื่อยไปเรื่อยแหละเฮีย นี่ คนที่ออกข่าวเมื่อคืนนี้"
"ขออนุญาตค่ะ คุณกวางค่ะอาหารพร้อมเเล้วค่ะ"
"นั้นกุ้งไปกินข้าวด้วยกันกับพี่นะ"
"ได้เลยครับเฮีย"
เสือรู้สึกงง เมื่อกุ้งกับกวางเดินไปด้วยกันอย่างสนิทสนม คนอ่านอย่าเพิ่งด่าคนเขียนนะครับ 555 มันมี
เบื้องหลัง อย่าเข้าใจผิดตามเสือนะ

เมื่อมาถึงที่ศาลาริมน้ำ ทั้ง 3 คนก็นั่งประจำที่ กุ้งเลยพูดว่า...
"เฮ้ยพี่ ผมว่าพี่นั่งข้างพี่ชายผมดีกว่า"
"หือ พี่ชาย"
"ใช่ครับ พี่กวางพี่ชายผมเอง"
"พี่เสือ อย่าบอกนะว่าพี่คิดว่ากวางกับกุ้ง 5555"

กวางถึงกับขำออกมา เเล้วพูดต่อว่า...
"พี่เสือครับ นี่กุ้งน้องชายต่างแม่ ลูกของซ้อรองกับเตี่ยครับ"
"สบายใจได้ครับพี่ พี่น้องไม่กินกันเองครับ ว่าแต่พี่เถอะจริงใจกับพี่ผมแค่ไหน ถ้าเล่น ๆ ผมเล่นพี่เเน่"
"สัญญาด้วยปากกาเขียนแบบครับ คุณกุ้งวางใจได้"
"เรียกผมว่า กุ้ง ก็พอครับพี่"

ระหว่างทานข้าวอยู่นั้น แม่แก้วเมียคนที่ 3 ของเจ้าสัวตงก็ยกของหวานมาให้
"เป็นไงค่ะ อร่อยไหม"
"แม่แก้ว พี่เสือครับ นี่แม่แก้ว เมียคนที่ 3 ของเตี่ย"
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีค่ะ ไหว้พระเถอะ แม่ทำกล้วยบวชชีมาให้ 3 หนุ่มลองทานดูนะ"
"หอมมากเลยครับแม่ กุ้งของเบิ้ลนะครับ"
"รักษาหุ่นหน่อยเถอะค่ะคุณกุ้ง จะกลมเเล้วนะคะ"
"แม่อะ แม่ทานข้าวยังครับ ทานด้วยกันครับผม"
"คุณคุณทานกันเถอะค่ะ แม่ทานแล้ว"

แม่แก้ว หรือซ้อแก้วตา สาวไทยใจดีที่ได้เข้ามาเป็นเมียที่ 2 ของเจ้าสัวตง แต่ด้วยแม่แก้วได้ตกลงกับ
ซ้อใหญ่ว่าจะไม่มีลูกกับเจ้าสัวเพื่อให้คุณกวางได้เป็นคุณชายใหญ่เพียงคนเดียว เเม่แก้วเลยต้องทำ
ตัวเองให้ประสบอุบัติเหตุและมีลูกไม่ได้ ซึ่งแม่แก้วต่างจากคุณจันวาดมาก ความเทยอทยานทำให้คุณ
จันวาดได้ตั้งท้องกับเจ้าสัว แต่ก็เกือบตายโชคดีที่กวางรู้แผนการจึงขวางทางแม่ของตนได้ทัน กุ้งจึงได้
เกิดมาเป็นคุณชายรอง และจันวาดก็ได้เลื่อนขึ้นจากซ้อสามมาเป็นซ้อสองตามธรรมเนียม ความจริง
เหล่านี้เจ้าสัวรู้หมด เมียที่รักมากสุดก็คือแม่แก้ว เมียที่รักและเกรงใจคือซ้อกิมลั้ง และเมียที่ห่วงที่สุดก็
คือซ้อจันวาด เพราะเธอเป็นคนไมยอมคน ตรงไปตรงมา โผงผางไม่ยอมใคร และมักมีปัญหากับซ้อใหญ่
อยู่บ่อย ๆ

"อร่อยทั้งกับข้าวเเละขนมหวานเลยครับแม่แก้ว เอ่อแม่ครับเดี๋ยวผมช่วยเก็บ"
"ได้เลยค่ะคุณกุ้ง"
"มามาเดี๋ยวกวางช่วย"
"ไม่ต้องเลยพี่ อยู่กับแขกพี่เถอะครับ เดี๋ยวผมกับแม่แก้วช่วยเก็บเอง"

เมื่อแม่แก้วกับกุ้งออกไป...
"พี่เสือ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
"เปล่าครับ แค่คิดว่าผมกับคุณมันดูต่างกันจังเลย"
"พี่เสือ กวางบอกแล้วนี่ครับว่ากวางไม่สน แต่ถ้าพี่อึดอัดผมปล่อยพี่ก็ได้ครับ"
"ไม่งอนดิ เรื่องเมื่อคืนไม่ใช่จะลืมกันได้ง่าย ๆ นะคุณ"
"แน่นะ"
"ไม่แน่มั้ง เอ่อว่าแต่มีงานอะไรจะคุยกับผมเหรอคุณ"
"อ่อ เรื่องแบบงานที่จะเข้ามาใหม่ กวางอยากให้พี่เสือช่วยสอนกวางเขียนได้ไหม"
"ได้ครับ ... เเค่นี้เองเหรอ"
ทั้งคู่นั่งคุยและหยอกเย้ากันอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของตน อย่างมีความสุข

ขณะเดียวกันนั้นคุณจันวาดก็เรียกตัวกุ้งมาคุย
"ไอ้กุ้ง หายหัวไปไหน แม่มีเรื่องจะคุยกับแก"
"เรื่องไรอะแม่"
"ก็เรื่องแกกับ...."
"พอเลยแม่ ผมรู้นะว่าแม่คิดอะไร ยังไงผมก็ไม่เคยคิดกับพี่กวางเกินคำว่าพี่ชาย"
"นี่แกเป็นบ้าหรือว่าแกโง่ แกก็รู้ว่าไอ้กวางมันลูกคนโตยังไงมันก็ได้สืบทอดกิจการทั้งหมดของเจ้าสัว"
"แล้วไงแม่ มันก็ถูกต้องแล้วนี่"
"ไอ้ควาย แกนี่บทจะโง่ก็โง่จริง ๆ ถ้าแกกับไอ้กวางได้เปป็นอะไรกันมากกว่านี้ สมบัติทั้งหมดก็จะตกอยู่กับ
แกทุกอย่าง แกคิดดูนะว่ายังไงแกก็ไม่ได้ขึ้นเป็นนใหญ่ในตระกูลเต็ง "
"พอแล้วแม่ เลิกบ้าสักที ผมกับพี่กุ้งเราเป็นพี่น้องพ่อเดียวกัน นี่แม่คิดแบบนี้ได้ไง"
"นั่นสิค่ะคุณจันวาด พี่น้องได้กันเองอ๊ายย"
"อีจวง อย่าเสือก มึงนี่หลอกด่ากูนะ อ้าว ตากุ้ง ตากุ้ง ไอ้กุ้ง โว๊ยไอ้ลูกคนนี้"
"คุณจันวาดค่ะ ถ้าคุณกุ้งดื้อแบบนี้แล้วแผนหุบทุกอย่างของคุณจันวาดจะสำเร็จไหมค่ะ"
"ถ้าลูกไม่ได้เรื่องก็ต้องหลานกูแล้วหละ เอาโทรศัพท์กูมาสิอีจวง"
"นี่เจ้าค่ะคุณจันวาด"
"ฮัลโหล ตั้มเหรอลูกนี่อาจันวาดเอง ว่างไหมมาหาอาหน่อยสิ วันนี้เลยก็ได้ โอเคเเล้วเจอกันที่บ้านเจ้าสัว
เอ่อ ถ้าพี่จอมว่างก็เชิญมาด้วยนะ"
"คุณจันวาดอย่าบอกนะคะว่าจะเอาพี่ชายมาช่วยแบ่งสมบัติ"
"อีจวงอีนี่ มึงอยากโดนไล่ออกมากใช่ไหม ขัดกูตลอด หลานกูก็หล่อล่ำไม่แพ้ไอ้เสือ ยังไงเจ้าสัวก็ต้องเลือก
หลานกูอยู่ดี มึงเรียมฝึกเรียกกูว่านายแม่ไว้นะอีจวง"
"คุณจันวาดฝันหรือค่ะ"
"อีจวง อีนี่ ไปมห้หน้ากูเลยป่ะอีนี่"

ตั้มหนุ่มหล่อลูกครึ่งไทยจีน - บรูไน 3 สายเลืดที่หล่อเข้มหน้าคมไม่แพ้พระเอกของเรา งานนี้คุณจันวาดวาง
แผนการที่ดูสูงมาก ดูท่าพี่เสือเราจะเจอคู่แข่งคนสำคัญแล้วสิเนี่ย...

momo_gogo8

ขอบคุณ