นักเรียนสุดซ่า กับ คุณครูน่ารัก ตอนที่ 9 (รักคุด)

StoryGay

ย้อนกลับไปสมัยที่ผู้กองภูมิเพิ่งมาบรรจุได้ใหม่ๆ ความหล่อของผู้กองก็ถึงขั้นที่เล่นเอาสาว
แท้ สาวเทียม เก้ง ใจละลายตามกันไปหมด หนึ่งในนั้นก็ 2 เพื่อนซี๊ที่สนืทและรักกันมากอย่าง
โจโจ้กับซัน โจโจ้ เป็นพัฒนกรประจำอำเภอ ส่วนซันเป็นบุรุษพยาบาล ทั้งคู่มักไปไหนมาไหน
ด้วยกันเสมอ จนกระทั้งวันหนึ่งผู้กองภูมิได้มาเจอกับซันก็รู้สึกชอบแต่ซันยังไม่เล่นด้วย ภูมิ
เลยตัดสินใจคิดจะให้โจโจ้เป็นพ่อสื่อ ด้วยความสนิทและรู้จักกันมาก่อนหน้าระหว่างภูมิกับ
โจโจ้ ภูมิคิดกับโจเเค่เพื่อนเเต่โจ้นี่สิดันคิดมากเกินเลยไปเยอะ และยิ่งภูมิเข้าใกล้โจโจ้ก็มักไม่
เป็นตัวเอง แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อโจโจ้รู้ตัวเเล้วว่า ผู้กองภูมิใช้เขาเป็นสะพานในการจีบซัน  

หลังจากนั้นซันกับโจโจ้ก็เปลี่ยนไปโดยเริ่มจากโจโจ้ที่เป็นฝ่ายตีตัวออกห่าง

"อ้าวโจโจ้ มีอะไรเปล่ามาถึงบ้านลุงเลย"
"อ่อผมเอาแฟ้มงานเกี่ยวกับการส่งเสริมอาชีพชุมชนมาให้ลุงนายกครับ"
"อือ ๆ ขอบคุณมาก นี่อำเภออนุมัติโครงการแล้วใช่ไหม"
"ใช่ครับลุงเพิ่งผ่านการอนุมัติเมื่อบ่าย"
"ไปไป กินข้าวเย็นกันก่อน" และแล้วซันกับภูมิก็เดินขึ้นมาจากท่าน้ำ โจโจ้เลยพูดขึ้นว่า
"ไม่ดีกว่าครับลุงโจ้ลดน้ำหนัก"
"ลดน้ำหนักหรือแกจะหลบหน้าเรา โจโจ้"
"ทำไมฉันต้องหลบหน้าแก ไปก่อนครับลุง สวัสดีครับ" โจโจ้เดินไปที่รถมอไซต์ที่จอดไว้
หน้าบ้าน ซันก็วิ่งตามไปทันที ผู้กองด้วย คนในบ้านเห็นดังนั้นก็แอบตามมาดูยกทีม

"เดี๋ยวโจโจ้ แกมีอะไรแกก็คุยมาดิว่ะ นานแล้วนะที่แกเป็นเเบบนี้ใส่เรา"
"ก็บอกว่าไม่มีอะไรไง แกจะเอาอะไรกับข้าว่ะ"
"เรื่องเกี่ยวกับผู้กองใช่ไหมโจโจ้" โจโจ้เงียบไม่พูดอะไร "ว่าไงโจ ถ้าแกไม่พูดงานหมั้นฉัน
กับผู้กองเป็นอันยกเลิก"
"ไม่ได้นะซัน แกยกเลิกงานไม่ได้ ผู้กองรักแกมากนะ แกกล้าทำร้ายผู้กองเหรอ"
"ผม...ผิดเองครับซัน" ภูมิพูดขึ้น เพราะต้องการให้จบเรื่องนี้
"ผู้กอง" โจโจ้พูดขึ้นด้วยสีหน้าหวั่นใจ
"มีอะไรพูดมาครับคุณภูมิภัทร" ซันเรียชื่อจริงแบบนี้ชักไม่ค่อยดีเเล้วสิ
"คือ... ผมรู้จักกับโจโจ้ก่อนมาเจอซัน แต่ผมไม่ได้คิดอะไรกับซันเกินคำว่าเพื่อน ผมย้าย
มาบรรจุที่นี่ผมก็เจอคุณเเละรู้ว่าคุณเป็นเพื่อนกับโจโจ้"
"แล้ว"
"ผมชอบบคุณแต่ผมไม่กล้าจีบ เลยให้โจเป็นสื่อกลางจนโจเข้าใจผิดคิดว่าผมชอบโจ"
"ชั่วมาเลยนะผู้กอง คุณทำแบบนี้ได้ไง คุณรู้ไหมว่าผมกับโจเพป็นเพื่อนรักกันมาก
แต่ต้องมาผิดใจกันเพราะคุณ"
"มันไม่เกี่ยวกับผู้กองนะซัน โจผิดเองที่มะโนไปเองทุกอย่าง โจอยากลืม ลืมเรื่องมะโนที่โจ
คิด แต่มันยาก ยากจนที่โจต้องเริ่มห่างซัน หลังจากที่เธอทั้งสองตกลงคบกัน แกสองคนก็
ยังเป็นเพื่อนฉันปกติ แต่ฉันยังรับความจริงจากสิ่งที่มะโนไม่ได้"
"ผู้กองเราอย่าหมั้นกันเลย"
"ไม่ ผมไม่ยอมเสียคุณไปแน่นอน"
"คุณเห็นแกตัว คุณทำแบบนี้ได้ไงคุณภูมิภัทร คุณเอาเพื่อนผมมาเป็นสะพานโดยที่ไม่
คำนึงถึงความรู้สึก หัวใจคุณมันทำด้วยอะไรท่านผู้กองภูมิภัทร"

กองหนุนที่แอบซุ่มดู
"นี่ตาแซมพี่เเกนี่เวลาโกรธ หรืองอนทำไมมันต้งเรียกซะเต็มยศเลยว่ะ" แม่ผะเนียถาม
"มันเป็นการลดระดับความสัมพันธ์จากคนสนิทเป็นแค่คนรู้จักครับ นิสัยนี้เหมือนกัน
กับอีเจ๊ออย" แซมตอบแม่
"เออ ลูกพี่ลูกน้องกัน นิสัยเหมือนกันเป๊ะ แต่นี่ตาซันก็โตจนจะ 30 ละนะทำไมมันมางอน
อะไรแบบนี้เนี่ย โจโจ้เองมันก็บอกทุกอย่างกระจ่างแล้ว"
"คุณป้าครับ เป็นผม ผมก็โกรธครับ พี่ภูมิทำไม่ถูกจริงๆ" พีทพูดกับแม่ผะเนีย
"ดูต่อ เงียบๆ"

"ซัน ผมรู้ตัว มีหลายคนเตือนผมให้ผมตามจีบคุณด้วยตัวผมเอง แต่คุณใจแข็งดังหิน
ถ้าผม" เพี๊ยะ ซันตบเข้าที่หน้าภูมิอย่างแรงจนเป็นรอย 5 นิ้ว "ไปซะผมไม่อยากเจอหน้าคุณ"
"ซัน ใจเย็นก่อน"
"ขอโทษนะเพื่อน กูขอโทษมึงจริงๆโจ"
"ไม่ไม่ มึงไม่ผิด กูผิดเองที่ชอบมะโน กูไม่เคยโกรธมึงเลย ดีใจซะอีกที่ซันได้คบกับผู้กอง"
"ซัน ครับ"
"ไปซะผมไม่อยากเจอหน้าคุณ พรุ่งนี้ไม่ต้องมารับ"
"ไม่ซัน ผมไม่ไป"
"ไปซะ"
"ไม่ไป"
"ได้นั้น ผมไปเองคุณภูมิภัทร" ซันเดินออกไปทางหลังบ้านตรงออกไปที่ทุ่งนา แม่ผะเนีย
และทุกคนเลยบอกไปว่า
"ผู้กองตามไป ตามไป"
"แต่เขา"
"พี่เชื่อผมดิร้อยทั้งร้อยอาการนี้ต้องง้ออย่างไวและอย่างด่วน"  แซมพูดขึ้น
"ใช่ผู้กอง ซันเป็นคนขี้งอน ตื้อและอ้อนเดี๋ยวก็ใจอ่อน" โจโจ้พูดขึ้น
"ครับ" ภูมิวิ่งตามไปทันที

ที่กลางทุ่งนาบรรยากาศยามเย็นที่แสนโรมแมนติกมีกระท่อมอยู่ใต้ร่มไทรใหญ่ ข้างๆเป็น
ลำประโดงที่กว้างและลึกพอว่ายน้ำได้คั้นกลางระหว่างนาของบ้านซันกับนาของบ้านออย
"ไอ้บ้า ตบไม่ยั้งมือขนาดนั้นคงโกรธเรากลับบ้านไปแล้วมั้ง แต่ก็ชั่งเถอะ ทำเรากับเพื่อน
ขนาดนี้ โดนแค่นี้น้อยไป ชิ"
ซันพูดกับตัวเอง เออไม่ได้เปลี่ยนชุดด้วยเลอะหมดพอดีชุดขาว ซันถอดชุดบุรุษพยาบาลออก
พร้อมกับพาดไว้ที่ราวเขาใสเพียงเสื้อกล้ามสีดำและเกงบ็อกเซอร์สีกรมและก็รองเท้าเตะที่ใส่
มาจากบ้านเท่านั้น นอาการหงุดหงิดน้ำใสๆในลำประโดงก็น่าเล่นซะด้วยสิ ซันเลยลงไปเล่นน้ำ
อย่างสบายใจ ภูมิมาถึงก็เห็นว่าซันว่ายน้ำอย่างสบายใจก็รู้แล้วหละว่าคงอารมย์ดีแล้ว ภูมิเลย
ได้วิธีง้อแบบพิสดารเขาถอดเครื่องแบบออกจนเหลือเพียงกางเกงใน (ชุดฟิตๆใส่เยอะอึดอัด)
จากนั้นก็อ้อมมาอีกด้านแล้วลงดำน้ำมาใกล้ๆแบบไม่ให้ซันรู้ตัว ซันเล่นน้ำเพลินๆโดยไม่ทัน
ระวังภูมิก็ดึงขาลากซันมากอดในน้ำทันที
"เฮ้ยยยยอะไรเนี่ยตาบ้า"
"มาคาบคนงามลงถ่ำใต้น้ำ"
"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ คุณภูมิภัทร"
"ไม่ปล่อย อยู่กัน 2 คนไม่รอดแน่5555"
"เฮ้ยๆๆทำอะไรหนะ"
"ถอดเกงบ็อกเซอร์คุณออกไง"
"อีตาบ้าฉันใส่เกงในสีขาว"
"ดีดิขึ้นปุ๊ปก็เห็นปั๊บ"
"อีโรคจิต"
"หายงอนยัง"
"ได้ตบก็หายแล้ว ว่าแต่เจ็บไหมอ่ะ"
"ผมทนได้ ผมรักคุณ"
"บ้า" และเเล้วซันก็โดนภูมิจับขึ้นมาทำโทษในกระท่อมจนค่ำ งานนี้รอยนิ้วละน้ำ นั้น 5 นิ้ว
ก็..... 5 น้ำเลยสิ โอ๊วววเช้าซันจะไปทำงานไหวไหมเนี่ย

เช้าวันต่อมา เป็นเช้าของการปิดภาคเรียนที่ 1 แต่เอ๊.....แซมกลับตื่นเช้าไม่สายเหมือนแต่ก่อน
แถมยังออกไปช่วยนายกปื๊ดวิดน้ำเข้านาเเต่เช้า และเช้านี้ภูมิก็ขับรถมาที่บ้านนายกปื๊ดเพื่อรับ
ซันไปส่งที่โรงพยาบาล เมื่อมาถึง......
"อ้าวครูพีท วันนี้มาทำงานที่นี่เหรอครับ"
"ครับพี่ซัน"
"ตามสบายนะครับ"
"เอ่อแล้ว...."
"อ่อ เจ้านั้นออกไปช่วยพ่อตั้งเครื่องสูบน้ำเข้านาแต่เช้าเเล้วอ่ะ" ภูมิเลยแซวซันขึ้นมาว่า
"เมื่อวานตั้ง 5 น้ำยังไม่เต็มนาอีกเหรอ"
"ห๊าาา" พีทถึงกับตกใจ
"อีตานี่ ไปได้เเล้วเดียวสาย แม่ ซันไปทำงานแล้วนะ"
"เออๆ อ้าวครูเจ้าแซมอยู่กลางนาครูเข้ามาก่อน"
"สวัสดีครับป้า"
"สวัสดีลูก ทานมื้อเช้ายัง มามา อ้าวนั้นกลับมากันพอดี พ่อมึง เจ้าแซมมาเตรียมทานมื้อเช้า"
"สวัสดีครับท่านนายก"
"สวัสดีครู ปะปะทานข้าวกัน"
"ร้อนไหมเหงื่อเต็มหน้าเลย" พีทเอ่ยถามแซมแต่ตาปื๊ดนี่สิ
"ฆือเช้านี้ร้อนมาก ลุงนี่แทบเป็นลม"
"เดี๋ยวนะพ่อ พี่เขาถามผม" แซมพูดขึ้นพร้อมเดินไปล้างหน้าล้างตาโดยมีพีทไปด้วย
"นิดนึงไม่ได้เลย ไอ้ลูกคนนี้"
"อยู่กันนี้เองเหรอฉันตามหาเเทบทั่วอำเภอไทรโยค" เสียงคุ้นๆแบบนี้ภูมิหันไปก็ถึงกับอึ้ง
เมื่อสาวใหญ่ มาดคุณหญิงลงมาจากรถเบนซ์คันหรูเดินตรงมาที่บ้าน (เวลาอ่านบทคุณหญิงป้า
ให้นึกถึงคุณหญิงป้าจันทร์ในซิทคอมบางรักซอย 9 นะครับ อารมย์นั้นเลยสนุก)

"คุณหญิงป้า มาได้ไงครับเนี่ย" ภูมิพูดขึ้น
"ฉันนั่งเครื่องบินมามั้ง ก็เห็นอยู่ว่าฉันลงรถเบนซ์มา แล้วนี่ใจคอแกจะไม่ไหว้ป้าเลยเหรอ"
"สวัสดีครับคุณป้า" ภูมิเอ่ยขึ้น
"สวัสดีครับ" ซันก็ยกมือไหว้ตามมารยาท
"นี่เหรอคนที่เธอจะหมั้นด้วยตาภูมิ"
"ครับ นี่ซันครับ เป็นบุรุษพยาบาลอยู่โรงพยาบาลเอกชนของอำเภอครับ"
"ตาฉันไม่ได้บอดใส่ชุดพยาบาลแบบนี้คงไปเป็นปลัดมั้ง อือมารยาทดี ดูเรียบร้อย"
"สวัสดีค่ะคุณหญิงพี่"
"สวัสดีแม่ผะเนีย ขอบใจที่ยังจำลูกพี่ลูกน้องอย่างฉันได้ นึกว่าผัวเธอจะล้างสมองจนลืมฉันแล้ว"
"คุณหญิงป้าเชิญเข้าบ้านก่อนครับดื่มน้ำก่อนเดี๋ยวซันเอามาให้"
"ไม่ต้อง น้ำบ้านเราไม่ผ่าน มอก.เดี๋ยวคุณหญิงท่านดื่มไปจะขี้แตกเอา ใช่ไหมครับคุณหญิง
จามรี" นายกปื๊ดออกมาดักคอเพราะทั้งคู่ไม่ลงรอยกันมาแต่ไหนแต่ไรเจอหน้าทีไรมีเรื่องทุกที
"นี่ ฉันชื่อปาจรี ต่ำ แมลงสาบในป่าเขา สมบัติผู้ดีหัดหามาอ่านซะบ้างนะ แล้วนี้น้องชายแก
อยู่ไหนตาภูมิป้ามีเรื่องจะคุยด้วย" และแล้วพีทกับแซมก็เดินมาจากหลังบ้านพร้อมหยอกล้อ
"นี่ เปียกด้วยเลยเล่นไรเนี่ย"
"นิดๆหน่อยๆเดี๋ยวเช็ดให้"
"ไม่ต้องเลยเดี๋ยวเช็ดเอง อุ้ย......" พีทเห็นก็ถึงกับอึ้ง
"สวัสดีครับคุณหญิงป้า วันนี้นั่งเบนซ์มาถึงเมืองกาญจน์เลยนะครับ"
"ไม่จีบกันให้เสร็จก่อนหละ ค่อยไหว้ป้า ถือว่าฉลาดสมกับจบครูไม่ถามโง่ๆ เหมือนพี่แก"
"ใครอะครับพี่พีท แม่รู้จักด้วยเหรอ"
"คุณหญิงป้าพี่เอง"
"อ่อ....สวัสดีครับคุณหญิงป้า"
"ลูกชายคนเล็กสินะผะเนีย"
"ใช่ค่ะคุณหญิงพี่ แซมนี่คุณหญิงป้าปาจรี เป็นลูกผู้พี่ของแม่" ด้วยความกวนเป็นนิสัยที่ได้
จากพ่อแซมเลยพลั้งปาก
"อ่อ คุณหญิงป้านี่ยังสวยอยู่เลยนะครับ ถึงจะแกแล้วก็เถอะ สวยแบบคนแก อาวุโสO.K.นะครับ"
แซมจะรู้ไหมเนี่ยว่าจะโดนแบบตาปื๊ด คุณหญิงป้าเลยจัดชุดใหญ่ให้อีกรอบ
"ต่ำ ถ้าพ่อแกไม่สอนป้าจะสอนให้นะ คนเรามันต้องรู้จักเด็กผู้ใหญ่ อะไรสูงอะไรต่ำ"
"ไฮโล ใช่ไหมครับคุณหญิงป้า"
"เอ๊ะไอ้นี่ ต่ำ แมลงสาบในป่าเขา สมบัติผู้ดีหัดหามาอ่านซะบ้างนะ"
"เอาหละเว้ยหนังเล่นซ้ำไอ้เเซม มานี่ มากองกับพ่อนี่"
"นี่พี่ปื๊ด เงียบ คุณหญิงพี่มีธุระอะไรหรือเปล่าค่ะ"
"มี เรื่องงานหมั้นตาภูมิกับลูกเธอพี่โอเค ตาไกรไม่ว่างฉันเลยมาแทน และก็จะถือโอกาส
ให้ตาพีทหมั้นกับคุณชายก้องภพ ลูกชายของเพื่อนฉัน"
"ไม่ได้ครับ" แซมกับพีทพูดขึ้นพร้อมกัน
"อะไร ได้ไม่ได้อยู่ที่ฉันนี่ ไปที่ตัวอำเภอกับป้าเดี๋ยวนี้ตาพีท คุณชายรออยู่"
"ไม่ได้ครับคุณหญิงป้า พีทมีงานและก็เอางานมาทำที่นี้ด้วย บ่ายต้องร่วมกิจกรรมอาชีพ
ชุมชน เย็นต้องไป ไป ไป ไปสอนพิเศษ ครับ วันนี้ไม่ว่างเลย"
"ใช่ครับป้าจามรี เอ๊ย คุณหญิงป้าปาจรี ผมมีเรียนพิเศษเย็นนี้"
"อะไรกัน ป้าดดั้นด้นจากกรุงเทพมาถึงที่นี่แกบอกไม่ว่าง ได้ถ้าแกไม่ไปเดี๋ยวป้าพาคุณชาย
มาเอง ผะเนี่ย"
"ขาคุณหญิงพี่"
"เตรียมมื้อเย็นให้พี่ด้วยคุณชายจะมาอย่าลืมกับข้าวชาววัง"
"ได้ค่ะคุณหญิงพี่"
"ฉันไปก่อนไว้เย็นเจอกัน"

เอาหละสิครับงานนี้เรื่องคู่พี่เพิ่งเคลียร์ แต่คู่น้องนี่สิมีมารมาผจญอีกเเล้วแซมจะรับมือยังไงนี่
ฝากติดตามในตอนต่อไปด้วยนะครับ.......

nuangnut1996

สนุกมากครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

สมพร

ขอบคุณครับ

takeshi

ขอบคุณครับ

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

Manhotman27

สนุกดีครับ

lekthai

ขอบคุณครับ

4554

สนุกดีครับ

tajarak

ขอบคุณครับ

mimimimom0m0

ขอขำตอนไฮโลใช่มั้ยครับคุณป้า มากๆ เป็นกำลังใจให้ทำต่อไปนะคะสู้ๆ

por_mkfc

ขอบคุณค่า

mookk

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณมากครับ

binny_a

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุนครับ

oily2401

ขอบคุณครับ