ดินดอน ... ตะกอนบาป แห่ง กามารมณ์ บทที่เจ็ดจุดหนึ่ง / ตอน – เมื่อดินต้องอยู่บ้านคนเดียว

NewNight69

          ดอนได้เดินถือลอบปูไปวางเอาไว้ตามจุดทางฝั่งทิศเหนือของป่าโกงกางส่วนดินได้เดินถือลอบปูไปวางเอาไว้ตามจุดทางฝั่งทิศตะวันออกของป่าโกงกางโดยการเดินวางลอบปูนั้น จำเป็นที่จะต้องเดินจากจุดที่ไกลที่สุดก่อน แล้วค่อย ๆเดินขยับลงมาจนถึงจุดเริ่มต้น เพื่อเป็นการผ่อนระยะเวลาให้รวดเร็วดอนเองนั้นขนลอบไปมากกว่าดินกว่าเท่าตัวเพื่อเป็นการผ่อนปรนไม่ให้ดินต้องถือลอบปูหนักเกินไป ตอนนี้ดอนได้แต่คิดว่าดอนต้องทะนุถนอมดินเอาไว้ให้ดีที่สุด เพื่อการเผด็จศึกในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้าซึ่งเดือนนี้นั้นเป็นเดือนเกิดของดินดินเองที่อายุกำลังจะครบสิบหาปีบริบูรณ์ในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้านี้นั้นก็กำลังวางลอบปูเกือบที่จะเสร็จสิ้นพลางคิดถึงแต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ใหญ่ ๆ ที่ผ่านมาที่ตนได้ทำกับดอนไปนั้น สร้างความปั่นป่วนให้เกิดขึ้นกับจิตใจ และร่างกายของดินอย่างเกินต้าน

          “ปากพ่อหวานมากเนื้อตัวพ่อก็หอม ควยพ่อก็อร่อย”

          “ไอ้ควย!!!มึงคิดเหี้ย ๆ ห่า ๆ แบบนี้อีกแล้ว ไอ้ดินบ้า”

          ดินยืนนิ่งในขณะที่กำลังหอบลอบปูอยู่ในระหว่างอ้อมกอดคิดถึงแต่รสปาก รสลิ้น รสน้ำลาย กลิ่นกาย และรสดุ้นควยลำเขื่องของดอนอย่างตกอยู่ในภวังค์ ควยดุ้นน้อย ๆ ของดินนั้น ก็เริ่มที่จะแข็งขึงตึงกางเกงบ๊อกเซอร์ขึ้นมาอีกครั้งแต่ทว่า ถ้าจะชักว่าวตอนนี้ ตรงนี้นั้นไม่ได้ ต้องรีบวางลอบปูให้เสร็จสรรพเสียก่อนดินรีบนำพาจิตใจของตนเองให้ออกจากภวังค์แห่งกามารมณ์ให้เร็วที่สุดแล้วก็รีบที่จะนำเอาลอบปูไปวางเอาไว้ตามจุดที่เคยวางให้หมดให้เร็วที่สุด

          แต่ด้วยความที่ดินเองนั้นไม่ได้สวมใส่กางเกงในออกมาออกจากบ้านมาโดยมีเพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวกับเสื้อกล้ามที่เอาไว้ใส่นอนแต่เพียงเท่านั้นเมื่อยิ่งสับเท้าเดินเร็วมากเท่าไหร่ หัวควยของดินที่ยังคงถูกหนังหุ้มปลายอยู่นั้นก็ยิ่งเสียดสีกับกางเกงบ๊อกเซอร์มากเท่านั้น

          เมื่อดินวางลอบปูเสร็จหมดแล้วดินก็รีบเดินออกจากป่าโกงกางแต่ก็เดินออกมาพบกับดอนที่ตรงปากทางเข้าป่าโกงกางอย่างพอดิบพอดี

          “พ่อครับดินขอจูบปากพ่ออีกทีจะได้มั้ย ???” ดินเดินตรงไปหาดอนเพื่อขอจูบดอนอีกครั้ง

          “ใจเย็นก่อนมึงแม่มึงโทรมาตามให้รีบกลับบ้านเนี่ย” ดอนกระวีกระวาดรีบขับรถซาเล้งไป

เมื่อถึงบ้าน

          “โอ๊ยยย!!!พ่อมึง พ่อมึงลืมไปแล้วหรอ ว่าวันนี้เป็นวันอะไร ???” น้ำฝนยืนแต่งตัวสวยอยู่หน้าบ้านพูดขึ้นทันทีเมื่อดอนและดินขับรถมาถึง

          “เออใช่วันนี้วันทำบุญร้อยวันพี่เชิด” ดอนทำหน้าเหรอหรา เมื่อคิดขึ้นมาได้ว่าวันนี้เป็นวันสำคัญ

          “ไปๆๆ รีบไปอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวจะไม่ทันถวายฉันเช้าพระ” น้ำฝนไล่ดอนให้รีบไปอาบน้ำแต่งตัว

          “ดินต้องไปด้วยมั้ยครับแม่???” ดินถามน้ำฝนขึ้น

          “ไม่ต้องไปก็ได้ลูกบ้านแม่เค้าถือ ดินก็กำลังจะปฐมเบญจเพส เค้าห้ามไปงานอวมงคล”น้ำฝนพูดตอบดินพร้อมเอ่ยเหตุผลให้กับดินได้รับรู้

          “ครับแม่แล้วนี่แม่ต้องไปนานมั้ยครับ ??? ดินถามน้ำฝนขึ้นอีกหนึ่งคำถาม

          “ไม่รู้เหมือนกันแล้วแต่จะติดลม ยิ่งไม่ได้เจอพวกป้าศรีนาน ๆ แบบนี้ ดีไม่ดีอาจจะได้ค้างคืน”น้ำฝนพูดตอบดินขึ้น พลางยิ้มแบบอารมณ์ดี เพราะจะได้เจอกลุ่มเพื่อนที่น้ำฝนไม่ได้เจอมานาน

          ดอนที่กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำได้แต่คิดถึงห้วงเวลาเมื่อเช้าตรูณ กลางถนนลูกรังทางเข้าป่าโกงกางนั้น ทำให้ดอนเองมีความสุขเป็นอย่างมากความสุขของดอนตอนนี้ถึงกับล้นปริ่ม เมื่อคิดถึงรสจูบหวาน ๆ จากโพรงปากเล็ก ๆของดินผู้เป็นลูกชาย และ ลีลาการดูดอมดุ้นควยลำเขื่องที่ดินมอบให้กับดอนดอนยิ่งแต่มีความสุข แต่ความสุขที่ดอนมีมากกว่านั้นนั่นก็คือ ดินกลืนกินน้อง ๆของดินเองเข้าไปจนหมด รวมถึง ดินเองเริ่มย่ามใจ และ ติดใจในรสจูบครั้งแรกที่ดอนได้สอนให้เป็นบทเรียน

          “ดินแม่ไปก่อนนะลูก ถ้าแม่จะกลับตอนไหน เดี๋ยวแม่จะโทรมาบอกก็แล้วกันนะกับข้าวกับปลาก็ทำกินเอาเองได้เลย ของในตู้เย็นมีอยู่เยอะแยะแล้วก็อย่าลืมปิดบ้านปิดช่องให้เรียบร้อยด้วยล่ะลูก” น้ำฝนเอ่ยคำร่ำลา และบอกกล่าวให้กับดินเมื่อต้องอยู่บ้านคนเดียวอย่างเป็นชุด

          “มานี่เลยน้องหิน มาให้พี่กอดก่อนเลย” ดินยกมือขึ้นทั้งสองข้าง แล้วหันเข้าไปโผกอดก้อนหิน

          “กอดแน่นไปแล้วนะพี่ดินหินจะตายอยู่แล้วเนี่ย !!!” ก้อนหินทุบอกดินประท้วงเมื่อดินกอดหินแน่น

          “อยู่บ้านก็ล็อกบ้านดีๆ ด้วยล่ะ” ดอนพูดสำทับขึ้นอีกครั้ง

          ก่อนที่ทั้งสามจะขึ้นรถแล้วออกจากบ้านไป

          ดินเมื่ออยู่คนเดียวแล้วจึงเดินเข้าบ้านแล้วขึ้นไปยังห้องนอนของตนเอง ก่อนที่จะไปหยิบโทรศัพท์มือถือแล้วกดหาเบอร์ของเพื่อนสนิท

          “ฮัลโหลเป้วันนี้มึงอยู่บ้านไหน ???” ดินถามเป้เพื่อนสนิทผู้อยู่ปลายสาย

          “กูอยู่บ้านในเมืองมีอะไรรึเปล่ามึง ???” เป้ถามดินกลับ

          “วันนี้ป้าทิพย์ต้องไปงานทำบุญร้อยวันลุงเชิดรึเปล่า???” ดินถามเป้กลับ

          “เออแม่กูก็ต้องไปด้วยสิ คนเป็นเพื่อนกัน มึงก็ถามกูแปลก ๆ” เป้ตอบดินขึ้นด้วยน้ำเสียงร่วนฮา

          “ตายล่ะมึงเอ๊ยยยกี่วันวะเนี่ย ที่แม่กูจะได้กลับเนี่ย พออยู่กันครบองค์เมื่อไหร่ เป็นอันต้องเลื่อนเวลากลับตลอดเลยอ่ะ”ดินพูดตัดพ้อขึ้นเล็ก ๆ ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนลงที่บนเตียงนุ่ม ๆ

          “กลัวผีหรอวะมึง???” จู่ ๆ เป้ก็ถามดินขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นเยือกแบบกะจะแกล้งดิน

          “มึงมึงมานอนเป็นเพื่อนกูได้มั้ย ???” ดินเอ่ยชวนเป้ให้มานอนเป็นเพื่อนที่บ้าน

          ฮั่นแน่มึงกลัวผีจริง ๆ ด้วย ฮ่า ๆๆๆๆ” แล้วเป้ก็หัวเราะร่วนออกมาอย่างขำขัน

          “ก็เออดิลุงเชิดแกมาบ้านกูบ่อยจะตาย วันนี้ยิ่งกูอยู่บ้านคนเดียวด้วย กลัวลุงเชิดจะตายห่า”ดินพูดบอกเป้ไปพลางขนลุกไปพลาง

          “เออๆๆ เดี๋ยวกูเก็บของเสร็จแล้ว กูจะขับรถไปหานะมึง มึงเตรียมกับข้าวให้กูกับไอ้เป๋าด้วยยังไม่ได้กินข้าวเช้ากันเลยเนี่ย” เป้เอ่ยปากรับคำชวนของดิน ก่อนที่จะบอกกับดินว่าจะพาเป๋าไปด้วย

          “มึงจะพาไอ้เป๋ามาด้วยทำไมเนี่ย??? ฮัลโหล ๆ ๆ ๆ ๆ ไอ้สัสเอ๊ยยย !!!” ดินหัวเสียเล็กน้อยเมื่อยังพูดคุยกันยังไม่จบดี แต่เป้ก็ดันมาวางสายใส่ดินก่อน

          เมื่อเป้ตัดสายจากดินไปก่น ดินเองก็ลุกขึ้นมาจากที่นอนนุ่ม ๆ แล้วรีบลงมาที่ด้านล่างเดินตรงไปยังตู้เย็น พร้อมทั้งสำรวจตู้เย็น ว่าพอจะมีอะไรที่จะทำกับข้าวเช้ากินกันอย่างครบถ้วนทั้งสามคนเมื่อดินเปิดตู้เย็นดูแล้ว ดินเองค่อยเบาใจขึ้นหน่อย เพราะดูเหมือนว่าน้ำฝนเองได้ไปตลาดเพื่อซื้อข้าวของและวัตถุดิบในการประกอบอาหารมาไว้ให้กับดินเป็นที่เรียบร้อยแล้วมีทั้งหมู ไก่ ปลา เห็ด และ ผักต่าง ๆ อยู่ในตู้เย็นเป็นจำนวนมาก ทำให้ดินเบาใจจะได้มีของกินตลอดระยะเวลาที่ดอน น้ำฝน และ ก้อนหินไม่อยู่ดินเริ่มนำเอาวัตถุดิบต่าง ๆ ออกมาจากตู้เย็น แล้วลงมือเตรียมวัตถุดิบต่าง ๆเพื่อปรุงเป็นอาหารเช้าเตรียมไว้ให้กับตัวของดินเอง เป้ เพื่อนรัก และ เป๋า อริที่เป็นคู่แกล้งคู่หยอกมาตั้งแต่เด็กๆ

          “มึงได้ยินแล้วใช่มั้ยวะ???” เป้ถามเป๋าผู้เป็นแฝดพี่

          “เออกูได้ยินแล้ว”เป๋าตอบเป้ เพราะ ที่ผ่านมาในระหว่างที่เป้คุยกับดิน เป๋าเองก็ได้ยินในทุก ๆบทสนทนาที่เกิดขึ้นตั้งแต่แรกจนก่อนที่เป้จะวางสาย

          “เป้กูรักมึงนะ ถ้ามึงจะบอกชอบไอ้ดิน กูก็ไม่ติดอะไรนะ มึงเป็นน้องกูกูยอมมึงได้ทุกอย่าง” เป๋าพูดบอกเป้ ด้วยน้ำเสียงอ่อย ๆ และ ทำหน้าเศร้าสร้อยผนวกกับทำตาละห้อย

          “เป๋าถ้ามึงกับกูจะใช้แฟนคนเดียวกัน เหมือนกับของใช้ที่กูกับมึงใช้ด้วยกันทุกอย่างมึงจะคิดยังไง ???” เป้าถามเป๋าขึ้น เมื่อทั้งคู่เองไม่สามารถตัดสินใจกับเรื่องนี้ได้

          “นี่มึงพูดจริงๆ หรอวะเป้ ???” เป๋าถามเป้ด้วยความตกใจ

          “เออดิถ้ามันทำให้มึงอึดอัดใจ มึงเอาวันคู่ กูเอาวันคี่ก็ได้นะ กูไม่ติดอะไร” เป้พูดย้ำกับเป๋าอีกครั้งเพื่อให้เป๋ามั่นใจในการตัดสินใจของเป้

          “มึงคิดดีแล้วหรอวะเป้???” เป๋าถามเป้ขึ้นอีกครั้ง

          “เออดิวะ!!!ขนาดชักว่าวมึงกับกูก็ชักว่าวด้วยกันบ่อย ๆ แล้วเรื่องแฟนแค่นี้ทำไมกูจะใช้ร่วมกับมึงไม่ได้ กูไม่รู้แหละ วันนี้ต้องเป็นวันที่มึงกับกูต้องสารภาพกับไอ้ดินผลจะเป็นยังไงก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต ถ้าไอ้ดินมันไม่โอเค มึง กู ไอ้ดินก็คบกันเป็นเพื่อนกันต่อไป ถ้าไอ้ดินมันโอเค มึง กู ไอ้ดิน ก็คบกันเป็นแฟนกันสามคน”เป้พูดบอกกับเป๋าด้วยความแน่วแน่

แล้วเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรโปรดติดตามตอนต่อไป

***หมายเหตุ***

          เตรียมเซนนีของท่านผู้อ่านให้ดีเพราะตอนต่อไปนั้น ดินจะ ... และ ต่อจากนี้ไป หากเป็นบท หรือ ตอนที่เป็นพิเศษสุด ๆจริง ๆ ผู้เขียนจะขออนุญาตท่านผู้อ่านในการเก็บเซนนีนะครับ แต่ถ้าหากเป็นบทปกติทั่วๆ ไปแล้ว ผู้เขียนก็จะเปิดให้อ่านกันอย่างฟรี ๆ กันได้ตามปกติ ผู้เขียนหวังว่า ท่านผู้อ่านจะเข้าใจนะครับ

ปล. ในตอนนี้นั้น อาจจะเป็นตอนสั้น ๆให้กับผู้อ่านได้อ่านกันก่อนนะครับ ผู้เขียนเองกลัวว่าท่านผู้อ่านจะรอนาน เพราะ ตอนหน้าที่เป็นเจ็ดจุดสองนั้นจะเป็นตอนยาวที่จะให้ท่านผู้อ่านได้อ่านกันอย่างจุใจทางผู้เขียนเองนั้นได้เริ่มเขียนเอาไว้บ้างแล้ว แต่ยังไม่ดีที่สุดผู้เขียนเองอยากให้บทต่อไปนั้นเป็นบทที่ดีที่สุด อาจจะใช้ระยะเวลาหลายวันหน่อยนะครับขอให้รอกันอย่างใจจดใจจ่อหน่อยนะครับ รับรองเป็นอย่างยิ่งเลยว่า จะคุ้มค่า คุ้มราคาให้มากที่สุด  

ด้วยรัก

ดินดำ

peato

ขอบคุณคร้าบ