แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย John001 เมื่อ 2020-6-18 20:03
ความเดิม “พี่ๆ ๆ...ผมรู้แล้ว ว่าพี่ตั๊กโกรธพี่เรื่องไร” “รู้ว่าไง ใครบอก” ผมถาม “เด๋วพี่... ขอพักหายใจก่อน” “ลีลาว่ะ” พอน้องชินพักอยู่ครู่หนึ่งก็พูดต่อ “ผมรู้จากพี่โอมอ่ะ พี่โอมบอกว่า คืนนั้นที่ไปเข้าค่ายกิจกรรม พี่แกล้งพี่ตั๊กบลาๆๆๆๆๆๆๆ “
ผมได้ยินว่ารู้จากน้องโอม ผมก็โล่งใจ เพราะผมเคยคุยกับน้องโอมเรื่องนี้แล้ว หูผมฟังน้องชินพูดไป แต่ในใจ ก็นึกไปถึงตอนนั้น ที่ได้คุยกับน้องโอมที่ห้องสมุด วันนั้น ผมว่างเลยไปนั่งอ่านหนังสือในห้องสมุด........น้องตั๊ก น้องโอมและเพื่อนๆ ในห้อง ครูสั่งให้มาค้นคว้าทำรายงานที่ห้องสมุด น้องตั๊กและน้องโอม เดินมาหยิบหนังสือตรงชั้นหนังสือใกล้กับที่ผมนั่งอยู่ ทั้ง 2 คน เห็นผมแล้ว น้องตั๊กได้หนังสือก็เดินกลับไปยังโต๊ะที่เพื่อนๆ นั่งอยู่ แต่น้องโอมกลับเดินมานั่งคุยกับผมและพูดขึ้นว่า“พี่ครับ ผมรู้แล้วนะว่า ไอ้ตั๊กมันโกรธพี่เรื่องอะไร” ตอนนั้น ผมได้ยินน้องโอมพูดแบบนั้น ผมตกใจจนหน้าเสีย ซึ่งน้องโอมคงสังเกตุเห็น ก็ปลอบผมว่า “พี่ไม่ต้องเสียใจหรอก เรื่องแค่นี้เอง” “ห๊ะ...เรื่องแค่นี้เอง”ผมทวนคำพูดของน้องโอม “ครับ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลย เรื่องจิ๊บ ๆ “ผมฟังแล้วก็ยังงง ๆ จึงถามว่า น้องตั๊กเล่าไงมั่ง น้องโอมก็เล่าว่า “ก็....ผมถามมันบ่อย ๆ ว่าทำไมถึงโกรธพี่ พี่เค้าทำอะไรให้โกรธหนักหนา 2 – 3 เดือนแล้ว ยังไม่หายโกรธอีก มึงจะอะไรกับพี่เค้านัก เค้าก็ใจดี คุยสนุก ตลกด้วย ดีกว่าเรียนกับครู....นั่นอีก อีกอย่างพี่เค้าเคยบอกว่า รักมึงเหมือนน้องเค้าที่ตายไปแล้วไม่ใช่เหรอว่ะ” “เอ้อ...แล้วน้องตั๊กว่าไง” ผมรีบถาม “มันก็เลยเล่าให้ผมฟังว่า คืนนั้นอ่ะ พอพวกผมกลับมาจากไปเข้าห้องน้ำกันแล้ว มันกับพี่ก็ไปเข้าห้องน้ำ ไปถึงก็เจอเด็กคนอื่น ๆ มาเข้าห้องน้ำกันอยู่กลุ่มหนึ่ง ตอนนั้นมันกำลังยืนเยี่ยวอยู่ พี่ก็แกล้งดึงกางเกงกีฬาและกางเกงในมันลงมา จนถึงหัวเข่าทั้ง ควย ทั้ง ตูดมันโผล่ออกมา พวกที่มาเข้าห้องน้ำเห็น ก็โห่และแซว จนมันอาย เลยรีบหนีพี่กลับมาห้องนอน แล้วก็เก็บ หมอน ผ้าห่มมานอนกับพวกผม” “แค่นี้เองเหรอ” “ครับแค่นี้แหละ หรือพี่จะให้มีมากกว่านี้ล่ะ” “ปล่าว พี่ก็คิดว่ามันน่าจะด่าว่าอะไรพี่มากกว่านี้อ่ะ” แต่ในใจผมนึกดีใจ ที่น้องตั๊กโกหกน้องโอมไปแบบนั้น (ผมเข้าใจน้องตั๊กนะครับ เพราะการที่น้องตั๊กโกหก มันเป็นผลดีกับเราทั้ง 2 คน ผลดีกับน้องตั๊กก็คือ ด้วยความที่น้องตั๊กหน้าตาดี รูปร่างก็ดี แถมยังเป็นนักฟุตบอลของโรงเรียนอีก ทำให้น้องตั๊กกำลังฮ๊อตในหมู่ของนักเรียนในโรงเรียน ถ้าหากใครรู้ว่าน้องตั๊กมีอะไรกับผม ที่เป็นผู้ชาย ภาพลักษณ์ของน้องก็จะเสียหาย และอาจจะถูกล้อเลียน ทำให้ได้รับความอับอาย ส่วนผลดีกับผม ก็คือ ผมรอดตัวไป เพราะหากเรื่องราวถูกเปิดเผย แม้ทีแรกอาจจะรู้กัน แค่ในหมู่เพื่อนๆ ของน้องตั๊ก แต่นานไป ๆ ก็อาจล่วงรู้ไปถึงเพื่อนคนอื่น นักเรียนในโรงเรียน จนถึงครูและผู้ปกครองของน้องตั๊ก ก็ย่อมเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา ซึ่งจะทำให้ผมเดือดร้อนได้) ผมเลยสวมรอยพูดว่า“เฮ้ย...แต่พี่ไม่ได้ตั้งใจดึงกางเกงในลงมานะ มันติดลงไปเอง” “โด่...พี่ไม่ต้องคิดมากหรอก ผมกับเพื่อนก็แกล้งดึงกางเกงกันประจำ แต่ไม่ได้ดึงกางเกงในลงด้วยหรอกนะ แกล้งกันขำ ๆ ก็เด็กผู้ชายอ่ะพี่ เวลาเปลี่ยนขุดกีฬา ยืนเยี่ยว หรือ อาบน้ำ บางทียังแก้ผ้าอาบกันเลย ไม่อายกันหรอก” “นั่นดิ่ แต่ทำไมน้องตั๊กโกรธพี่มากขนาดนี้ก็ไม่รู้เนอะ” “มันก็นิสัยอย่างนี้แหละพี่ มันเป็นคนโกรธนาน มันเคยโกรธพี่ของมันตั้ง 4-5 ปี ไม่ยอมพูดกับพี่มันเลย เพิ่งจะมาพูดกันตอนที่พี่มันไปบวชพระ แล้วมันต้องไปเป็นลูกศิษย์พระ ถึงได้ยอมพูด” “ โห...โกรธนานขนาดนั้นเลยเหรอ งั้นกว่าจะหายโกรธพี่ ไม่ต้องรอให้เรียนจบมหาลัยเลยเหรอ” ผมถาม “แต่ผมว่านะ มันไม่โกรธพี่จริงจังอะไรหรอกมั้ง เพราะผมสังเกตเห็น มันแอบมองพี่บ่อย ๆ” น้องโอมเอ่ยติงขึ้นมา “ก็เค้าดูว่าพี่มองอยู่หรือป่าว เค้าจะได้คอยหลบหน้าไง” ผมตอบกลับ “มันก็จริงนะ แต่บางที เวลาที่พี่นั่งเล่นโน๊ตบุ๊คอยุ่หน้าห้อง ผมเห็นมันแอบมองพี่ และพี่ก็ไม่ได้หันมามองมัน มันมองไปทางพี่แล้วก็เหม่อคิดอะไรก็ไม่รู้ ผมถามอะไรมัน มันยังไม่รู้เรื่องเลย.....ผมว่า...มันคงกำลังตัดสินใจว่า จะพูดกับพี่ดีหรือป่าวมั้ง” ผมได้ยินน้องโอมพูด ก็แอบดีใจเล็ก ๆ และคิดว่าน้องตั๊ก ก็คงคิดถึงผมมั่งแหละ คนแรกกับครั้งแรกมันก็ต้องฝังใจกันมั่งล่ะ จริงมั้ยครับ ผมกำลังคิดเพลิน ๆก็ถูกเขย่าแขนและเรียกเสียงดัง “พี่ ๆ นี่เหม่ออะไรเนี่ย ฟังผมอยู่ป่าว”น้องชินนั่นเอง ที่เขย่าแขนผมและถามขึ้นมา “ฟัง..ฟังอยู่ แต่เผลอคิดอะไรหน่อยเดียวเอง” “คิดถึงพี่ตั๊กอ่ะดิ่ ใช่ม๊า แล้วตกลงมันเป็นแบบนั้นป่าว” “อืมมม ก็ตามนั้นแหละ อย่างที่โอมบอก” ผมตอบกลับไป “แต่...ผมว่า.....มันต้องมีมากกว่านั้นมั่ง เรื่องแค่นี้ไม่น่าโกรธ” น้องชินพูดและทำสีหน้า ท่าทางอย่างมีเลศนัย “เฮ้ย...ก็แค่นั้นจริง ๆจะเอาอะไรอีกล่ะ” ผมทำหน้าที่สอนคอมฯ แทนครูที่ลาคลอด จนครบกำหนด ก็กลับไปทำงานที่ต้นสังกัดตามเดิม เด็กนักเรียนที่ผมสอนอาลัยอาวรณ์กันยกใหญ่ โดยเฉพาะน้องชิน ทำตาแดง ๆ นั่งซึมไม่พูดกับใครเลย ก่อนจะกลับ ผมต้องนั่งปลอบกันอยู่หลายชั่วโมง และบอกน้องชินว่า เดี๋ยวผมก็ได้มาอีกในเวลาที่โรงเรียนจัดกิจกรรมเสริม น้องชินถึงได้อารมณ์ดีขึ้นมาบ้าง ส่วนน้องตั๊ก บางครั้ง ก็เหมือนจะเอ่ยปาก อยากพูดอะไรกับผม แต่ก็ไม่พูด ทำท่ากล้า ๆ กลัวๆ พอผมเข้าไปพูดด้วย กลับนิ่งเงียบซะงั้น ก็เลยไม่ได้พูดทำความเข้าใจกัน จนผมกลับไป เดือนมกราคม ปีถัดไป ทางโรงเรียนของน้องตั๊ก น้องโอม น้องชินมีกิจกรรมเข้าค่ายเดินทางไกลของลูกเสือ-เนตรนารี โดยเข้าร่วมกับโรงเรียนอื่น ในเขตการปกครองเดียวกัน มีโรงเรียนมาเข้ารวมกัน 5 โรงเรียน ทางโรงเรียนได้ทำหนังสือขอยืมตัวผมจากต้นสังกัด ให้ไปเป็นวิทยากรประจำฐานร่วมกับคณะครู ปีนั้น อากาศหนาวมาก ผมไม่อยากไปเลย อยากจะนอนอุ่น ๆ ใต้ผ้านวมหนา ๆ ที่บ้านเช่า แต่ก็ขัดไม่ได้ จึงเตรียมสัมภาระกันหนาวไปเต็มที่ มีทั้งที่นอนลม หมอนลม ผ้านวม และอื่นๆ อีก เรียกได้ว่า เหมือนย้ายบ้านกันเลย ผมได้อยู่ประจำฐานกับครู 2 ท่าน ฐานนั้นชื่อว่า ฐานสังเกตและจดจำ ลูกเสือ-เนตรนารีที่มาถึงฐานที่ผมอยู่ ต้องฝึกการสังเกตและจดจำ สิ่งต่าง ๆ ตามที่ครูฐานนี้กำหนดไว้ ซึ่งผมและครูตกลงกันว่า จะให้ผมแต่งตัว ใส่วิกผม จำแลงแปลงกายเป็นคนบ้า (พอถูกจับแต่งแล้วเหมือนคนบ้ามาก แทบไม่มีใครจำได้เลย แม้แต่ตัวผมเอง ดูรูปที่ครูถ่ายไว้ถ้าไม่ใช่ตัวเองก็คงจำไม่ได้) แล้วห้อยสัญญลักษณ์ของลูกเสือบ้าง เครื่องหมายจราจรบ้าง เงื่อนลูกเสือบ้าง หลาย ๆ ชิ้น และต้องทำท่าทางเป็นคนบ้า นั่งอยู่ในพุ่มไม้ (แต่กว่าจะบ้าได้ก็หมดเบียร์ไปหลายกระป๋อง) เมื่อลูกเสือ-เนตรนารีมาถึงฐาน รายงานตัวกับครูประจำฐานแล้ว ครูก็ให้เข้าไปดูสิ่งของ ที่ต้องสังเกตและจดจำในพุ่มไม้ ผมที่เป็นคนบ้าก็จะโผล่พรวดออกมาให้ตกใจและวิ่งไล่....... ครั้นพอถึงเวลาเข้าฐานจริงๆ มันสนุกมากเลยครับ ทั้งครูประจำหมู่ ทั้งลูกเสือ-เนตรนารี วิ่งหนีกันป่าราบ ชนกันล้มลุกคลุกคลาน แทบจะไม่ได้สังเกตุและจดจำอะไรกันเลย จนครูประจำฐานต้องเรียกเด็ก ๆ มาสรุปคอนเซ็ปของฐานนี้ให้ฟัง ลูกเสือ-เนตรนารี ถึงได้แอบสังเกตสัญลักษณ์บนตัวผม พยายามจดจำและบันทึกลงสมุดให้ได้ อย่างน้อย 10 อย่าง ซึ่งผมก็ต้องทำตัวเป็นคนบ้าอยู่อย่างนั้นไปเรื่อย ๆ คอยเบี่ยงตัวหลบบ้าง อะไรบ้าง ไม่ให้เด็ก ๆ เห็นถนัด เมื่อหมู่ของน้องตั๊กน้องโอมมาถึงฐาน ก็เช่นกัน วิ่งหนีชนกันล้มระเนระนาด แต่ตอนสรุป ผมมองไปที่น้องตั๊ก เห็นน้องตั๊กมองผมแล้วก็ยิ้ม หัวเราะขำ ๆ (ผมเห็นน้องตั๊กยิ้มและหัวเราะให้ ผมก็มีความสุขแล้วล่ะครับ ถึงแม้...อาจจะไม่ได้ยิ้มให้ผม แต่...ยิ้มให้คนบ้าก็ตามเถอะ) สำหรับหมู่ของน้องชิน ก็พากันตกใจวิ่งหนี แต่แค่แป๊บเดียวเอง น้องชินก็จำผมได้ กระโดดกอดคอ เอาขาหนีบลำตัวผมไว้ ครูบอกว่า มองดูแล้วเหมือนคนบ้าอุ้มเด็ก (แต่ผมว่าเหมือนลิงอุ้มแตงมากกว่า ฮิฮิฮิ) ถึงตอนสรุปน้องชินจดจำและบันทึกได้ 10 กว่าอย่างเลยทีเดียว(เรียนเก่ง ฉลาด จำแม่นแต่ก็แสบสุด ๆ ) ตกตอนเย็น หลังจาก เด็ก ๆ อาบน้ำ ทำอาหารและทานอาหารเสร็จแล้ว ก็เข้ากองรวมกันทุกโรงเรียน ทำกิจกรรรมสันทนาการ ร้องรำทำเพลง เต้นรถตุ๊ก ๆ บ้าง แมงมุมบ้าง ไปจนถึง 3 ทุ่มครึ่ง จึงให้เข้านอน เต็นท์ที่เด็กนอนเป็นเต็นท์ใหญ่ นอนได้ 10 คน แต่เนื่องจากการอากาศที่หนาวเย็นมาก ๆ เด็ก ๆ จึงนำผ้าห่มมาซ้อนกันเป็นผืนเดียวแล้วห่มด้วยกัน คนที่นอนตรงกลางก็อุ่นสบายหน่อย แต่คนที่นอนริมทั้ง 2 ข้าง จะคอยดึงผ้าห่ม เล่นกันไปมา.....เต็นท์ของผมเป็นเต็นท์กว้างนอนได้ 3 คน แต่ผมนอนคนเดียว ผมไม่ชอบเต้นท์เล็กเพราะมันอึดอัด นอนคนเดียวใต้ผ้านวม กลิ้งไปกลิ้งมา ก็อุ่นดี..... เวลา 5 ทุ่ม อากาศเย็นจัด ผมปวดฉี่ไปเข้าห้องน้ำ ขากลับเดินผ่านเต้นท์ของลูกเสือได้ยินเสียง เด็กร้องคราง "อูยย ๆๆๆ บรื๋อ...หนาว ๆ" จึงแหวกเต้นท์เข้าไปดู ว่าใครหลุดออกมาจากผ้าห่ม จากแสงไฟที่ส่องโดนผนังเต้นท์ มันมืดสลัว ๆ แต่ก็พอจะมองเห็นได้บ้าง จึงย่องเข้าไปดูใกล้ ๆ อ้าวเป็นน้องชินนี่เอง นอนขดตัวงอก่องอขิง เอามือซุกอยู่ที่หว่างขา (เวลานอนหนาว ๆนี่เอามือซุกไปตรงนั้นอุ่นจริง ๆ นะครับ) ผมจึงเข้าไปเรียกน้องชินและถามว่า ทำไมน้องออกมานอนนอกผ้าห่ม เดี๋ยวก็แข็งตายหรอก น้องชินตอบว่า เพื่อนริมนู้นนอนทับผ้าห่ม ดึงมาไม่ได้ เลยต้องทนนอนหนาวอย่างนี้ แต่มันไม่แข็ง มันหด.... ผมจะเรียกเด็กให้ตื่นเพื่อจัดผ้าห่มกันใหม่ก็กลัวจะวุ่นวายกัน เลยชวนน้องชินให้ไปนอนที่เต้นท์ผม น้องชินดีใจมาก แต่กลัวจะถูกครูท่านอื่นตำหนิ ผมจึงรับประกันว่า จะพูดกับครูให้เอง น้องชินจึงตกลงไป พอเข้ามานอนในเต้นท์ ผมนอนตะแคงหันหลังให้น้องชิน ห่มผ้านวมด้วยกันจนน้องชินอุ่นหายหนาว แต่น้องชินกลับไม่ยอมนอน ถามนู้น ถามนี่อยู่อีกนาน จนมาถึงคำถามที่ว่า “ พี่.... พี่เคยจูบกับเด็กนักเรียนป่ะ” ผมอึ้งและสงสัยว่า ทำไมน้องชินถึงถามแบบนี้ แต่ก็ตอบไปว่า “ไม่เคยมั้ง” “พี่โกหก” น้องชินแย้งผม “เฮ้ย...เท่าที่จำได้ ก็ไม่เคยนะ” ผมเถียงกลับ “แต่ผมเคยเห็นพี่จูบกับนักเรียน” ผมก็คิดว่าน้องชินคงอำ เพราะชอบอำเป็นประจำจึงถามกลับไปว่า “จูบกับใครอ่ะ” “พี่ตั๊ก” ได้ยินชื่อนี้เข้า ผมเงียบไปเลย น้องชินยังพูดต่อ “คืนนั้นอ่ะ ที่เข้าค่ายกิจกรรมเสริมทักษะฯ ผมก็นอนในห้องที่ตั๊ก พี่โอมนอน...ด้วยนะ” ผมนึกในใจว่า น้องชินพูดความจริงหรือปล่าว เพราะตอนนั้นผมก็ไม่ได้รู้จักน้องชิน แม้น้องจะเข้าฐานคอมฯ ที่ผมสอน แต่ผมก็ไม่ได้สนใจน้อง เรียกว่า จำไม่ได้เลยดีกว่า ผมจึงถามไปเพื่อความแน่ใจ ว่า “ชินนอนตรงไหนล่ะ” “ผมก็นอนหลังห้องกับพวกพี่ ม.2 และเพื่อนผมอีกคนหนึ่ง” พอน้องชินบอกว่านอนหลังห้องก็เหมือนจะจริง ตอนนี้ใจผมเริ่มเต้นแรงด้วยความลุ้นระทึก กลั้นใจถามไปว่า “น้องชินง่วงนอนตาฝาดหรือปล่าว” “ไม่อ่ะ... ตอนที่พี่โอมกับเพื่อนไปเข้าห้องน้ำ ผมยังไม่หลับ ผมนอนตะแคงหันหน้าไปทางที่พี่ตั๊กนอนอยู่กับพี่ ยังได้ยินที่พี่โอมชวนพี่ตั๊กเข้าห้องน้ำและคุยกันเลย น้องชินเงียบไปอึดใจหนึ่งแล้วพูดต่อ “พอพวกพี่โอมไปแล้ว ผมเห็นพี่จูบปากกับพี่ตั๊ก แล้วพี่ก็หอมไปทั้งหน้าทั้งคอพี่ตั๊ก แล้วก็ลงไปดูดนม หน้าท้อง จนไปถึง.....น้องชินหยุดนิดนึง “........ถึงหว่างขาของพี่ตั๊ก แล้วหัวพี่ก็ผงกขึ้น-ลง ถึงผมจะมองเห็นไม่ชัด แต่ผมเดาว่า พี่ต้องดูดไอ้เจี้ยวพี่ตั๊กเหมือนในหนังที่ผมดูแน่ๆ”( ผมนอนเหงื่อซึมไปทั้งตัวทั้งๆ ที่อากาศหนาว) “ จนพวกพี่โอมเดินมาถึงหน้าห้อง พี่ก็ลงไปนอนคลุมโปงข้าง ๆ พี่ตั๊ก พอผมได้เห็นพี่ทำอะไรกันแล้ว ผมเลยนอนไม่หลับ คอยมองพี่ตลอดว่าจะทำกันอีกมั้ย แต่ก็ไม่ทำ คุยไรกันพักหนึ่ง แล้วก็เห็นพี่จูงมือกันออกจากห้องไป”(ผมนอนฟังด้วยความกังวลและเริ่มเชื่อแล้วว่า น้องชินเห็นจริง ๆ จึงพูดได้ถูกต้อง) “ออกกันไปจนนานมากอ่ะ แล้วพี่ตั๊กก็กลับมาเอาหมอนกับผ้าห่ม มานอนหลังห้อง ข้าง ๆ ผม สักพักพี่ก็เข้ามาในห้องแล้วก็มากระซิบเรียกพี่ตั๊ก ดึงมือพี่ตั๊กให้ลุกขึ้น แต่พี่ตั๊กไม่ไป”....... “ที่ผมพูดมา เป็นเรื่องจริงป่ะครับ” น้องชินเล่าจบก็ถามทันที มาถึงขั้นนี้แล้ว จะปิดต่อไปก็คงไม่ได้แล้ว ผมจึงยอมรับและขอร้องน้องชินว่า อย่านำเรื่องนี้ไปบอกใคร น้องชินรับปากว่าจะไม่บอกใคร แต่มีข้อแม้ว่า.............. (เกือบแล้วน่ะครับ เกือบถึงบทเลิฟซีนแล้ว ตอนหน้าถึงกันแน่ ๆ ครับ เด๋วตอนมืด ๆ จะมาต่อให้นะครับ)
| 
[คัดลอกลิงก์]
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-12-9 13:09:57
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2024-3-23 20:59:44
โพสต์ 2024-3-22 14:56:16
โพสต์ 2024-3-8 02:18:55
โพสต์ 2024-2-9 02:02:02
โพสต์ 2023-3-11 19:43:45