รุ่นพี่ที่รัก 51 (By P'not) CP

thanong

ต่อนะครับ^^


สิงโต : แผนอะไร เรื่องอะไรมึงกำลังจะทำอะไรอีกอะ(ทำหน้าสงสัย)
ผม : เดี๋ยวค่อยกลับไปคุยที่บ้านกูละกัน(มันยิ้มบานเลยครับ และก็จับมือผม ตลอดอะ)
สิงโต : หายโกรธกูแล้วใช่มั้ย(จับมือผมโยกไปมา ผมกรอกตาหนักมาก)
ผม : เออๆ เห็นว่าเพราะเป็นห่วงกูหรอกนะ(มันยิ้มจนไม่เห็นลูกตาเลยครับ) แล้วก็ตอนนี้มีหนักกว่าเรื่องกูกับมึงอีกนะ(ทำหน้าจริงจัง)
สิงโต : ไรอะ?(ทำหน้าบ๊องแบ้ว)
ผม : ไอนัทมันงอล มึงไม่รู้หรอกเพราะเรื่องกางเกงมึงเนี่ย!(พูดอย่างกังวล)
สิงโต : อะไรวะ แค่กางเกงเนี่ยนะ มันจะอะไรนักหนากูเห็นตั้งแต่วิ่งละ หรือมันชอบมึง เดี๋ยวกูจะไปเคลีย(มันพูดเองเออเองแล้วก็จะเดินไปผมก็จับมันไว้ครับ)
ผม : ไอสิงโต มึงฟังกูก่อนดิ คือไอนัทมันไม่ค่อยงอลหรือโกรธใครหรอก แต่ถ้ามันงอลทีง้อยากชิป คือกูจะบอกมึงว่า มึงอย่าเยอะ เพราะมึงเป็นคนก่อเรื่อง เก็ทมะ อยู่เฉยๆ ไม่ต้องพูดมาก กูจะง้อมันเคมะ(ชี้หน้าอย่างออกคำสั่ง)
สิงโต : อะไรวะ แค่เพื่อนงอลนะเว้ย มึงอย่าจริงจังได้ป่าววะ งั้นมึงก็ไม่มีเวลาให้กูดิ ไม่เอาๆ ไปง้อกันที่โรงเรียนนู่น(ผมเอามือตบหน้าผากตัวเองหนักมาก ทุกวันนี้คนที่พูดง่ายๆมีอยู่ม้ายยยยยย!)
ผม : เดี๋ยวมึงก็ไปส่งกูบ้าน และมึงก็โทรหากูวันละหลายๆเวลา นี่ยังไม่มีเวลาให้มึงอีกหรอห๊ะ!(พูดอย่างรำคาน)
สิงโต : ไม่พอวะ ยิ่งตอนอยู่กับมึงกูยิ่ง.....(โน้มหน้ามาใกล้ๆ ผมถอยนิดนึงเพราะคนค่อนข้างเยอะ) ยิ่งอยากอยู่นานๆ(ยิ้ม)
ผม : อย่ามาน้ำเน่าไอสิงโต ทำตามที่กูบอกด้วย!(ชี้หน้ามันอย่างคาดโทษ จริงๆก็เขินแหละแต่ก็กลบเกลื่อนไปก่อน)
ผมก็เดินมาเลยครับ ไอสิงโตก็เดินตามมาพูดจาบ้าบอไรไม่รู้ พอถึงที่เพื่อนๆนั่งผมก็ไปนั่งข้างไอนัท ไอสิงโตก็ไปนั่งกับพวกไอโค้ก.........
ผม : กินติมมะกูเลี้ยง(ยิ้ม ไอนัทก็มองนิดหน่อย แล้วก็ก้มเล่นโทรศัพท์ไปครับ)
ปอ : นัทมึงก็อย่าไปงอลไอนทเลย มึงก็รู้ไอสิงโตมันเอาแต่ใจอะ(พูดเบาๆ กลัวไอสิงโตได้ยิน555)
วิว : เออนัท นทมันง้อเยอะแล้วนะเว้ย เดี๋ยวมันเบื่อมึงจะกร่อยนะ(พูดติดตลก)
นัท : กูมันน่าเบื่ออยู่ละ ไม่เหมือนแฟนมันหรอก(พูดประชดประชัน)
ผม : นัทมึงอย่าใจร้ายดิ้ อยากให้กูทำไรบอกมาเลยเร็วๆ กูทำทุกอย่างเลยน้าๆๆๆ(กอดแขนมันครับ)
นัท : ทุกอย่างจริงดิ(ถามนิ่งๆ แต่ยังคงเก๊ก!)
ผม : อื้ม อะไรอะได้หมดเลย จะเลี้ยงข้าว หรือไอติมหรืออะไรก็ได้นะๆๆ กูขอโทษเรื่องกางเกงน้าๆๆ(เขย่าแขนมัน)
นัท : อืมๆ (ยิ้ม) งั้น.....(โน้มมากระซิปผม...)ไปขอเบอร์ผู้หญิงคนนั้นให้กูหน่อย(ชี้ไปทางผู้หญิงเอ่อ น่ารักเลยละครับ แถมยืนกับผู้ชายอีกตังหากแฟนเค้ารึเปล่าก็ไม่รู้ผู้ชายดูน่าจะแก่กว่า ส่วนผู้หญิงน่าจะรุ่นพี่ผมมั้ง)
ผม : นัทเค้ามากับแฟนเค้าเปล่าวะ ไม่ใช่มึงหาเรื่องให้กูโดนตีนหรอวะ(ถามอย่างกังวล)
นัท : ไหนว่าทำไรก็ได้ไงว้า(ก้มหน้าหงอยเลยครับ ผมรู้สึกผิดแบบกระทันหันเลยทีเดียว)
ผม : กะก็ได้มึง อย่านอยดิ แปปละกัน(ผมก็ลุกขึ้น เพื่อนๆก็มองงงๆ)


ผมก็เดินไปหาผู้หญิงคนนั้น เอ่อ ก็เงอะ ๆงะๆแหละ เพราะกลัวเค้ามากับแฟนผมยุ่งเลยนะครับ งานโดนตีนก็มาไง555...


ผม : อะ เอ่อขอโทษนะครับ(ผมเดินไปพูดใกล้ๆ เค้าก็หันมาครับ ผู้ชายคนนั้นก็หันมา)
? : ค่ะ? (มองอย่างสงสัย)
ผม : อะเอ่อ พะพอดีเพื่อนผมอยากได้เบอร์อะครับ (บอกอย่างกล้าๆกลัวๆ ก็ดูไอผู้ชายคนนั้นมันมองผมดิ นิ่งเกิ้นน่ากลัวอะ)
? : คนไหนอะค่ะ? ทำไมเค้าไม่มาขอเองอะ(ถามอย่างกวนๆ)
ผม : คะคือ ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ (ยิ้มแห้งๆส่งไป เกรงใจไอผู้ชายที่มากับเค้าด้วยงะ แฟนรึเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าเค้ามาคนเดียวหรือกับเพื่อนๆผมจะไม่พูดมากเลยนะแต่นี่ เอิ่ม! ผมก็กะลังจะเดินหันหลังกลับ ก็มีมือมาจับแขนผมไว้)
ผมหันกลับไปมอง เป็นผู้ชายคนนั้นเองแหละครับ ผมนี่ปั้นหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว......
?? : เดี๋ยวสิ! จะเอาเบอร์ไม่ใช่หรอ?(พูดเสียงเข้มผมก็มองงงๆ)
ผม : ครับ?(มองงงๆ)
? : ได้สิ อะนี่เบอร์เรา(หยิบกระดาษขึ้นมาเขียนแล้วยื่นให้ผม ผมยิ้มกว้างเลยครับ)
ผม : ขอบคุณครับ (ยิ้มพวกเค้าก็ยิ้ม) คือพี่เป็นแฟนกับคนนี้รึเปล่าครับ(ถามแบบกล้าๆกลัวๆ)
?? : คิดว่าไงอะ? ถ้าคิดว่าเป็นแฟนแล้วยังกล้ามาขออีกเนี่ยนะ(ทำเสียงกวนๆผมหน้าเสียเลยครับ)
ผม : งะงั้นผมไม่เอาแล้วครับ ขอโทษด้วย(รีบยื่นกระดาษคืนเลยครับ)
แล้วแล้วทั้งสองคนก็หัวเราะกันครับ ผมก็มองงงๆ.....
ผม : ตลกอะไรกันอะครับ(ถามแบบสงสัย ผมไม่เห็นว่ามันจะน่าตลกตรงไหน)
? : นี่พี่ชายเรา ไม่เหมือนกันเลยหรอ(ยิ้ม)
ผม : มะไม่นะครับ ไม่เหมือนเลย(ตกใจนิดๆ)
?? : ทำหน้าตลกไปละน้อง55(ผมมองนิ่งๆเลยครับ)
ผม : ขอบคุณนะครับ เพื่อนผมคนนั้นอะครับ ที่นั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อะ(ชี้ไปทางไอนัท พวกนั้นก็มองกันอยู่แล้วมันคงงงว่าผมทำอะไร) ที่มันให้ผมมาขอ(ยิ้ม)
? : จ้ะ ให้เค้าแอดไลน์มาก็ได้เนอะ(ยิ้ม มันง่ายแบบแปลกๆเนอะ)
ผม : ครับ ขอบคุณมากครับ(ยิ้ม) งั้นผมไปก่อนนะครับ (แล้วก็โบกไม้โบกมือ แล้วก็วิ่งกลับไปหาเพื่อนๆครับ)


ผมหอบเลยงะ อายก็อาย ไอนัทนะถ้ามันไม่งอลอย่าหวังว่าผมจะทำเถอะ....


ผม : อะ(ยื่นกระดาษให้ไอนัท มันยิ้มเลยครับ)เค้าบอกแอดไลน์ไปก็ได้(แล้วก็นั่งลง)
สิงโต : ไปไหนมานท!(เสียงแข็งเลยครับ)
ผม : ไอนัทมันให้ไปขอเบอร์สาวให้งะ(ยักคิ้วให้มัน มันก็พยักหน้ารับรู้)
มิน : เจ๋งวะ! นทขอให้กูบ้างดิ คนนั้นก็น่ารักนะ(ชี้ไปทางกลุ่มผู้หญิง)
ผม : พอเลย พวกมึงแมนๆกันหน่อยดิวะ กูก็อายเป็นนะเว้ย!(พูดอย่างจริงจัง)
วิว : เออ ต้องแมนๆเว้ย ไปเลยไอมินอยากได้ไปขอ(ดึงไอมิน ไอมินก็รั้งตัวไว้)


แล้วพวกมันก็เถียงกันไปงั้นแหละครั เราก็ไปเล่นบอลกันจริงๆคนอื่นเค้ามาชวนไปเล่นนะครับ เล่นได้แปปเดียวก็กลับ เพราะว่ามันจะค่ำแล้ว ก็แยกย้ายกันครับ พวกไอโค้กก็ไปส่งเพื่อนผมที่บ้านกัน ผมก็กลับกับไอสิงโต ระหว่างทางกลับมันก็พูดอย่างกะคนไม่เคยพูดเช่นเดิมครับ ย่อยและย่อย พอถึงบ้านผมก็ลงรถ มันก็ลงตามมาครับ.............


ผม : ยังไม่กลับหรอ?(ถามอย่างสงสัย)
สิงโต : ก็มึงจะเล่าอะไรให้กูฟังละ?(ถามอย่างกวนๆ)


ผมก็มงแบบเบื่อหน่ายจริงๆก็นึกว่ามันลืมไปแล้ว ไม่อยากให้มันรู้อะไรมากหรอก ผมก็พามันเข้าไปในบ้านคุยกับป๊าแม่พี่โน๊ตนิดหน่อยก็พาขึ้นบ้านครับ พอเข้าห้องนอนผมมา ผมก็เริ่มเล่าเรื่องที่พี่อ๊อฟโดนยัยอิงฟ้ามันทำไปครับ มันก็ถามบ้างผมก็ตอบในสิ่งที่มันสงสัยไป พอเล่าจบ.........


ผม : ก็เป็นแบบนี้แหละ (พูดนิ่งๆ)
สิงโต : เออ ผู้หญิงก็แปลกเนอะ ผู้ชายมีเยอะแยะทำไมต้องมายุ่งกับไออ๊อฟก็ไม่รู้(ทำท่าสงสัย)
ผม : มึงก็รู้เรื่องละ อย่าเยอะเข้าใจมะทีหลังอะ(พูดอย่างจริงจัง)
สิงโต : เออๆ แต่มันไม่เสี่ยงไปหรอวะ ถ้ามึงไปยุ่งมากๆ มันอาจจะโยนให้มึงว่ามึงเป็นคนบังคับให้ทำก็ได้นะเว้ย(พูดอย่างกังวล)
ผม : แล้วมึงจะให้กูทำไง (มองนิ่งๆ)
สิงโต : เออๆ แล้วแต่มึงละกัน แต่ถ้ามีปัญหากูไม่ยอมนะนท กูเป็นห่วงมึงนะ(จับมือผม)
ผม : กูรู้วะ แต่เรื่องแค่นี้เองไม่ใหญ่หรอก กูอะจัดการได้อยู่ละ(พูดอย่างชิว ใจจริงก็แอบกังวลอยู่นะ)
สิงโต : ให้กูช่วยอะไรมั้ย(ถามอย่างเป็นห่วง)
ผม : ไม่ต้องอะ อย่าเข้าไปข้องเกี่ยวเยอะจะดีกว่า(ยิ้ม)


ผมกับมันก็คุยกันไปสักพักมันก็กลับ พอมันกลับผมก็คุยอยู่กับป๊าแม่พี่โน้ตสักพักครับ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้ไปนอนกับพี่โน้ต เพราะต้องโทรหาพี่อิฐบ้าง หาข้อมูลเพื่อนๆยัยอิงฟ้าบ้าง บางทีมันก็วุ่นๆกว่าที่คิดนะครับ.......
อีกวันนึงผมก็ไปโรงเรียนตามปกติโดยมีพี่โน้ตไปส่ง พอไปโรงเรียนก็ไปนั่งเม้ามอยกับเพื่อนปกติครับ จนขึ้นเรียนก็ไปเรียนกันตามปกติ.........
ปอ : เรื่องเมื่อวานนี่มึง...(อยู่ๆก็ถามขึ้นมาขณะเรียนอยู่)
ผม : อืม เดี๋ยวเล่าให้ฟัง(จริงๆปอมันก็พอรู้แต่ไม่รู้มากเท่าไหร่หรอกครับ)


ผมก็เรียนไปครับ ผมก็พอคิดได้แล้วละว่าจะทำยังไง เฮ้อ! พอได้เวลาพัก ปอก็ลากผมไปห้องน้ำ แล้วก็บังคับให้เล่าให้มันฟัง ผมก็เล่าไป มันก็อึ้งๆนะ ........


ปอ : แล้วอย่างนี้มึงจะทำไงวะ?(ถามอย่างกังวล)
ผม : กูก็พอคิดได้นะ แต่ไม่รู้ว่าจะเวิคมั้ย (ทำหน้าเครียด)


เราคุยกันไปสักพักก็พากันไปกินข้าวกับเพื่อนๆ โดยที่ปอก็ยืนยันว่าจะช่วยคิดและแก้ปัญหา ปัญหานี้มันดูเหมือนง่ายๆนะครับ แต่ทำไมผมมองว่ามันดูยากจัง? เฮ้อ! พอกินข้าวเสร็จก็ต้องขึ้นเรียนครับ และอีแนนก็วิ่งหน้าตื่นมาอีกตามเคยครับ......


แนน : นท มึงเห็นรูปนี้ยัง (ยื่นโทรศัพท์มันมาให้ดู ผมตาโตเลยครับ มันเป็นรูปที่พี่อ๊อฟกับยัยอิงฟ้าเอ่อ นอนกอดกันอิงฟ้าไม่ใส่เสื้อด้วย คือถ้าไม่รู้นะ คนเค้าคงคิดว่าทำไรกัน)
ผม : มึงไปเอามาจากไหน?!(ถามอย่างตกใจ)
วาส : ก็เพื่อนๆยัยอิงฟ้านะสิ เอามาให้พวกกูดูบอกว่าอิงฟ้าเอามาให้ดู(เพื่ออะไร?)
ผม : ถ้ามันไปถึงมือครูพวกมึงก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!(พูดเสียงแข็ง)
ปอ : ใจเย็นๆน่ามึง (จับไหล่ผม) แล้วทำไมพวกมันถึงเอามาให้พวกมึงดูละ?(หันไปถามพวกอิแนน)
แนน : ก็พวกมันอะหมั่นไส้ยัยอิงฟ้าไง บังคับพี่อ๊อฟให้ทำตามที่มันบอกทุกอย่างเลยนะ แล้วมีการบอกว่ารูปนี้อะ พี่อ๊อฟขืนใจมัน!(พูดแบบใส่อารมณ์ คงอินมาก)


พวกมันก็พูดกันไปครับผมนั่งฟังแล้วก็หงุดหงิด อิงฟ้ามันเริ่มปล่อยข่าวแล้ว ผมว่าผมคงต้องเร่งจัดการแล้วละ ยิ่งรอยิ่งจะมีแต่ผลเสียครับ! สักพักครูก็เข้าสอนผมก็เรียนไป พอเลิกเรียน ผมก็ตรงไปชมรมพี่อ๊อฟเลย โดยมีเพื่อนๆตามมา เพื่อนๆทุกคนในกลุ่มผมรู้หมดแล้วละครับว่าเรื่องมันเป็นยังไงเพราะปอเล่าให้ฟัง และวันนี้ที่ผมมาชมรม ผมไม่ได้มาหาพี่อ๊อฟหรืออิงฟ้า แต่มาหาพี่เฟิส คนที่เป็นคนถ่ายคลิปและอยู่ในเหตุการณ์ไง และแน่นอนว่าตอนนี้พี่อ๊อฟกับอิงฟ้าไม่ได้อยู่ชมรมหรอก อิงฟ้ามันลากพี่อ๊อฟไปดูมันเต้น พอถึงชมรม ผมก็เข้าไปตามหาพี่เฟิส เพื่อนๆก็รออยู่ข้างนอกครับ เพราะผมก็จำหน้าเค้าไม่ได้หรอก ผมไปถามเอากับพี่ดาวก็เจอครับ เป็นรุ่นพี่เอ่อ ทำไมผมไม่คุ้นเลยอะ.......


ผม : พี่ดาว ทำไมผมไม่เคยเห็นพี่คนนี้เลยละ(ถามอย่างสงสัย)
พี่ดาว : ไอเฟิสมันไม่ค่อยเข้าหรอกชมรมหนะ แต่มันฝีมือดีไงครูเลยอนุโลมให้ (พูดอย่างไม่ใส่ใจ)


ผมก็พยักหน้ารับรู้ถามอะไรพี่ดาวนิกดหน่ยอ ผมก็เดินไปหาพี่เฟิสที่นั่ง สเก็ตภาพวาดจาดในมือถืออยู่......


ผม : พี่เฟิสครับ(ผมเดินไปนั่งข้างๆพี่เค้า พี่เค้าก็มองงงๆ) ผมนทครับพี่ เป็น..นะ น้องพี่อ๊อฟครับ(ยิ้ม เดาว่าพี่เฟิสคงยังไม่รู้ก็ดีละ จะได้ง่ายไปหน่อย)
พี่เฟิส : มีไร?(ถามได้ห้าวมาก คือทำหน้ากวนตีนด้วย)
ผม : พี่เฟิส ผมรู้เรื่องรูปกับคลิปที่อิงฟ้าให้พี่เฟิสถ่ายจากพี่อ๊อฟหนะครับ(มันมองผมแบบชะงักไปนิดแต่ก็ปรับสีหน้าปกติเหมือนเดิม)
พี่เฟิส : ทำไมวะ?(มองอย่างสงสัย)
ผม : ตอนนี้พีอ๊อฟโดนอิงฟ้าแบลกเมเพราะรูปที่พี่ถ่ายให้ไงละครับ และตอนนี้ภาพมันก็เริ่มหลุดแล้วนะ(พูดอย่างจริงจัง)
พี่เฟิส : แล้วไงวะ? ไม่เกี่ยวอะไรกับกูสะหน่อย(พูดอย่างกวนตีนแล้วก็ก้มหน้าสเก็ทภาพต่อ)
ผม : พี่เฟิส ช่วยเป็นพยานให้พี่อ๊อฟหน่อยเถอะนะ ถ้ารูปพวกนั้นหลุดไปอะ(ทำหน้าขอร้องมันมันก็มองนิ่งๆ)
พี่เฟิส : ถ้ากูไปเป็นพยานให้ไออ๊อฟ แล้วบอกว่ากูเป็นคนถ่ายกูก็ซวยอะดิ!(พูดอย่างไม่พอใจ)
ผม : พี่อ๊อฟบอกว่าพี่โดนบังคับนิ!(พูดอย่างไม่ยอมมันชะงักไปนิด)
พี่เฟิส : กูไม่รู้ !(ทำลอยหน้าลอยตา ไอเวรนี่)
ผม : ช่วยเถอะนะพี่ พี่อ๊อฟก็เพื่อนพี่นะ (บอกอย่างใจเย็น)
พี่เฟิส : กูก็ห่วงตัวกู! วันนั้นมันก็ถ่ายกับกูไป มึงจะให้กูทำยังไงวะ!(กระชากคอเสื้อผมแล้วมาพูดใกล้ๆ ผมตาโตเลยครับ)
ผม : แล้วพี่จะปล่อยให้มันขู่แบบนี้อะหรอ(พูดอย่างไม่ยอม)
พี่เฟิส : แล้วมึงจะให้กูทำยังไง มันเป็นผู้หญิงอะ แถมมีหลักฐานขนาดนั้น กูไม่อยากซวยวะ(ทำหน้าขยาด)
ผม : งั้นร่วมมือกับผมก็ได้นะ ช่วยหน่อยนะๆ(เขย่าแขนมัน)
พี่เฟิส : ไม่!(สะบัดแขนออก แล้วมองผมตาขวาง) กูว่ามึงเลิกยุ่งเถอะ ไม่งั้นมึงนั่นแหละที่จะซวยไปด้วย อิงฟ้ามันไม่ธรรมดาอย่างที่มึงคิดหรอกนะ เพราะกูเคยลองแล้ว!(พูดอย่างจริงจังแล้วลุกหนีผมไปเลยครับ)


ผมก็มองมันเดินไป ไอพี่เฟิสก็โดน? โดนถ่ายยังไงวะ? แล้วผมจะทำยังไงละทีนี้อะ โถ่เว้ย! ผมก็มองไอพี่เฟิสตาขวางเลยครับ มันลองทำอะไรมันก็ไม่บอก แล้วทำไมมันต้องทำเหมือนกลัวอิงฟ้าขนาดนั้นด้วย ผมกำลังจะลุก พี่ดาวก็มาดึงแขนผมไว้แล้วนั่งลงข้างผม......


พี่ดาว : เรื่องอิงฟ้า...ใช่มั้ย(เค้าพูดแบบจริงจัง ผมก็พยักหน้า) อะนี่ (ยื่นแฟรชไดร์ฟให้ผม) ตอนนี้นทไปเอาไออ๊อฟคืนมาเถอะ พี่ว่ามันไม่โอเคเท่าไหร่เลยวะ มันโครตซึมอะนท เหมือนโดนผีสิงอะ(พูดแบบจริจัง แล้วพวกพี่ๆเค้าก็มานั่งข้างๆผม)
พี่หนิง : ใช่นท พี่เห็นมานานละ หมั่นไส้จริงยัยนี่อะ ทำเป็นใสๆ(ทำหน้าหมั่นไส้)
แล้วพวกพี่เค้าก็พูดกันไปในหลายๆเรื่อง ผมก็ฟังอย่าตั้งใจก็ประมานทั้งหมั่นไส้และรำคานในความจู้จี้ของยัยอิงฟ้าอะ ผู้หญิงคนอื่นเข้าใกล้ไม่ได้เลยนู่นนี่นั่น แล้วก็บลาๆๆๆจนมาหยุดอยู่เรื่องนึง.....
พี่ดาว : หญิง มึงเล่าดิวันนั้นอะ เกิดอะไรขึ้น(หันไปบอกพี่หญิง)
ผม : วันนั้น ใช่วันที่อิงฟ้ามันถ่ายคลิปรึเปล่า แล้วพี่หญิง?(ผมมองอย่างสงสัย)
พี่ดาว : หญิงเป็นเมทของอิงฟ้าอะ มันรู้ทุกอย่างเลยนะ แล้วก็มาบอกพวกเราอะ ที่พี่ไม่บอกนท เพราะกลัวนทจะเสียใจนะ(มองผมอย่างจริงจัง เพราะพี่ดาวคอยบอกผมทุกอย่างช่วงที่พวกที่เค้าไปทัศนศึกษาอะ)


แล้วเค้าก็เริ่มเล่ากันครับ ซึ่งตอนนี้ไอพี่เฟิสเดินไปไหนไม่รู้แล้ว วันนั้นอิงฟ้ากับไอพี่เฟิส นัดอะไรกันไม่รู้ซึ่งพี่หญิงเค้าก็สงสัยตอนแรกคิดว่าไม่มีไรแต่พอพูดถึงอะไรแอบถ่ายสักอย่าง พี่หญิงเค้าเลยตามไปดู พออิงฟ้ากับเฟิสเข้าห้องไป พี่หญิงก็เริ่มรู้สึกว่ามันแปลกๆ เลยไปตามพี่หนิงกับพี่ดาวมาดู แต่ปรากฏว่าประตูล๊อคพวกพี่เค้าเลยเค้าไปห้องข้างๆที่เพื่อนเค้าอีกสองคนอยู่ซึ่งห้องข้างๆมันสามารถเชื่อมเข้าห้องพี่อ๊อฟได้ พี่เค้าก็แอบไปเปิดดู ก็เลยเห็นทุกอย่าง ตั้งแต่การจัดฉากและให้ไอพี่เฟิสถ่าย ก็คือเหมือนที่พี่อ๊อฟเล่าเลยอะครับต่อจากนี้อะ ผมก็อึ้เลยสิ...........


พี่หนิง : จริงๆดาวมันจะบอกนทตั้งแต่ตอนนั้นแล้วนะ แต่พี่ห้ามไว้(ผมก็มองแบบสงสัย) ตอนแรกพี่คิดว่ามันคงไม่มีไรมาก แต่มาตอนนี้พี่คิดว่าหนักนะ นทถึงขนาทต้องมาขอให้ไอเฟิสช่วยอะ! คราวแล้วพวกพี่ก็พอรู้นะเรื่องพลอยอะ พี่เห็นว่านทคงจัดการเองได้ไม่มีปัญหาอะไรก็เลยไม่บอก(พูดแบบจริงจัง)
ผม : ตอนแรกผมก็จะจัดการเองแหละครับ แต่เพราะรูปและคลิปนั้น ทำให้ผมกลัวจะทำให้พี่อ๊อฟเดือดร้อนนะสิครับ ถ้าผมทำอะไรใจร้อนลงไปอะ(พูดนิ่งๆ)
พี่ดาว : เอาเป็นว่าพี่ช่วยได้เท่านี้นะ(ชี้มาที่เฟรชไดร์ฟในมือผม) ที่ไม่บอกเพราะพี่ไม่อยากยุ่งด้วยแหละ อิงฟ้าเป็นถึงหลาน ผอ. ที่ไปกับชมรมได้เพราะผอ.ให้ส่งชื่อมันไปด้วยนะสิ!(พูดแบบไม่พอใจ ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจอะไรแล้วครับ)


ตอนแรกก็ไม่ค่อยพอใจในความคิดของพี่หนิงสักเท่าไหร่ที่ไม่ยอมบอกผมคิดว่าผมจัดการเองได้? ผมไม่ใช่ซุปเปอร์ฮีโร่นะครับ ที่จะจัดการไปได้สะทุกเรื่องอะ แต่พอมาได้ยินว่าเป็นหลานผอ. อ๋อ ใช้อำนาจงั้นสินะ หึ! ผมคุยอะไรกับพวกพี่เค้าอีกนิดหน่อย ผมก็ลุกเดินออกไปหาเพื่อนๆ แล้วก็เล่าให้พวกมันฟังแค่เรื่องที่พี่เฟิสพูดนะครับ พวกมันนี่เครียดแทนผมใหญ่เลย จริงๆไม่อยากปิดบังอะไรหรอกครับ แต่เดี๋ยวเพื่อนๆจะซวยไปด้วยนะสิ ถ้าเกิดผิดพลาดอะไรขึ้นผมก็ขอเป็นคนเดียวละกันที่เป็นคนผิดอะ ไม่ได้อวดเก่งนะครับ แต่มันไม่จริงหรอ? เรื่องของผมกับพี่อ๊อฟ ถ้าเพื่อนๆจะเข้ามายุ่งและเดือดร้อน ผมไม่เอาหรอกครับ แต่ไม่ใช่ว่าการที่เพื่อนๆช่วยแล้วไม่ดีนะครับ ดีมากเลยด้วยซ้ำแต่ผมแค่กลัวพลาดเท่านั้นแหละ และยิ่งเพื่อนๆผมรู้เรื่องมันก็จะยิ่งช่วยผมหาเรื่องด้วยไง เดี๋ยวกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปหมด และตอนนี้ผมอยากรู้แล้วละสิครับ ว่าอะไรอยู่ในแฟรชไดร์ฟ...........
วิว : มึงกูว่าไปปรึกษาพวกพิ้งมะ เพื่อนห้องมันอะ มันอาจจะช่วยได้นะเว้ย(พูดอย่างใจเย็น)
ผม : มึงรู้ได้ไงว่าพวกนั้นจะช่วย และอีกอย่างที่อีแนนบอกว่าพวกมันเอารูปมาให้อีแนนดู ก็เพราะมันอาจจะรู้ว่า ยังไงๆ มันก็ต้องเอามาให้กูดู ใช่มะ(มันทำท่าคิดกันแล้วก็พยักหน้า)
นัท : แล้วพี่อ๊อฟทำอะไรไม่ได้เลยหรอวะ?(ถามอย่างสงสัย)
ผม : มันจะทำอะไรได้วะ แค่ขยับอิงฟ้าก็เกาะติดยิ่งกว่าเห็บหมาอีกอะ!(พูดอย่างหงุดหงิด)


ผมกับเพื่อนๆก็ยืนคุยกันอยู่ด้านหน้าชมรมไอพี่อ๊อฟเนี่ยแหละครับ สักพักพี่อ๊อฟก็เดินกับอิงฟ้า ตอนแรกอิงฟ้ามันเห็นผม มันดึงพี่อ๊อฟให้กลับ แต่เหมือนพี่อ๊อฟไม่ยอม มันก็เลยต้องได้เดินมา พอมาใกล้ๆพี่อ๊อฟก็มองผมตาไม่วางเลยครับ.....
หมับ!....ผมคล้องแขนพี่อ๊อฟเลยครับ ทุกคนก็มองแบบงงๆ ประมาณว่าผมจะทำอะไร....


อิงฟ้า : ปะ....
ผม : พี่อ๊อฟ เราไปหาไรกินกันเถอะ!(ผมพูดตัดบทอิงฟ้าด้วยน้ำเสียงที่สดใส และก็ยิ้มบานแบบไม่สนอิงฟ้า)
พี่อ๊อฟ : อะ เอ่อ(ทำหน้างง)
ผม : ไปเถอะน่า (ยิ้มแล้วก็ดึงพี่อ๊อฟมาเลยครับ)
อิงฟ้าหน้าเกือบคว่ำเพื่อนๆขำกันใหญ่เลยละครับ....
อิงฟ้า : ปล่อยพี่อ๊อฟเดี๋ยวนี้นะ!(พูดเสียงดัง แล้วมาดึงพี่อ๊อฟผมก็ไม่ปล่อยอะครับ)


ผมกับมันดึงกันไปมาพักนึงเห็นพี่อ๊อฟเริ่มเจ็บละ ผมก็ปล่อยยัยอิงฟ้าล้มไปกองอยู่กับพื้นเลยครับส่วนพี่อ๊อฟแค่เซๆ เพื่อนๆก็พากันยืนหัวเราะกัน พี่ๆในชมรมก็ออกมายืนดู...........


ผม : เอางี้ละกัน(ยิ้ม) พี่อ๊อฟจะไปกับใครครับ(ยิ้มอย่างมั่นใจ พี่อ๊อฟมันเลิกลั่กนิดหน่อย)
อิงฟ้า : พี่อ๊อฟ อิงฟ้าจะไม่พูดนะค่ะ!(พูดข่มขู่)
พี่อ๊อฟ : อะ เอ่อ(ทำหน้าคิดหนักเลยทีนี้)
ผม : ไม่ต้องคิดไรทั้งนั้นแหละ ไปกินติมกับผมดีกว่า(ไปคล้องแขนแล้วดึงมาเลยครับ ยัยอิงฟ้าก็วิ่ตามมาคล้องแขน)
อิงฟ้า : พี่อ๊อฟไปไหนอิงฟ้าก็จะไปด้วย!(พูดเสียงแข็งมองค้อนผม)
ผม : หน้าไม่อาย!(พูดขึ้นลอยๆ แต่คงเสียงดังไปนิด)
อิงฟ้า : นทนั่นแหละที่หน้าไม่อาย! มาแย่งแฟนอิงฟ้าทั้งๆที่มีแฟนอยู่แล้ว!(ผมมองมันตาขวาง แล้วหยุดเดิน ตอนนี้ก็เห็นเพื่อนๆตามมาไม่ห่าง)
ผม : ผู้หญิงอะไรน่าไม่อาย มาแย่งแฟนเกย์ หน้าด้านสะไม่มี!(ผมมองมันแทบจะกินหัวมันอะ)
อิงฟ้า : พี่อ๊อฟไม่ได้เป็นเกย์ และพี่อ๊อฟก็ไม่ได้ชอบนทด้วย!(มันก็ไม่ยอม)
ผม : ใช่! พี่อ๊อฟไม่ได้ชอบกู แต่พี่อ๊อฟรักกู! (เสียงดังใส่มัน) ใช่มั้ยพี่อ๊อฟ!(กระตุกแขนมัน มันมองผมแล้วยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : ใช่! กูรักมึงนท(ยิ้มผมหันไปยิ้มเยาะให้อิงฟ้า มันทำหน้าเจ็บปวดและก็ปล่อยมือจากแขนพี่อ๊อฟ)
ผม : คงได้ยินชัดแล้วนะ! อ้อ (เดินไปหามันแต่มือผมก็ไม่ปล่อยจากพี่อ๊อฟนะ ) แล้วรูปกับคลิปนั่นอะ ไม่จำเป็นต้องจงใจเอามาให้กูดูหรอกนะ ถือว่ากูให้พี่อ๊อฟไปยืมเป็นนายแบบแก้เงี่ยนของมึงแล้วกัน เพราะมากกว่านี้อะ กูก็ทำกันมาแล้ว (ผมยิ้มอย่างสะใจให้มัน มันยืนกำหมัดแน่นเลยครับ)
อิงฟ้า : แล้วนทจะได้รู้!(กัดฟันพูด ตาเริ่มแดง)
ผม : ไม่มีอะไรที่กูต้องรู้หรอกนะ เรื่องที่มึงต้องรู้ก็คือ มึงไปขู่อะไรไอพี่เฟิสไว้ตังหาก!(มันทำหน้าตกใจ) และจะบอกให้นะ อยากจะเอาคลิปกับรูปนั่นไปแขวนคอประจานตัวเองโชว์ที่ไหนก็เชิญ เพราะ....(เดินไปบีบแขนมัน มันก็พยายามดึงออก) กูไม่สนใจคนอุบาทว์อย่างมึงหรอก!(ผลักมันเกือบล้มเลยครับ)
อิงฟ้า : พี่อ๊อฟ พี่อ๊อฟจะต้องรับผิดชอบอิงฟ้านะ! พี่อ๊อฟได้อิงฟ้าแล้วก็จะทิ้งหรอ!(เริ่มบีบน้ำตา)
พี่อ๊อฟ : อิงฟ้าแต่เราไม่ได้มีอะไรกันนะ(พูดอย่างลำบากใจ)
อิงฟ้า : แต่อิงฟ้ามีหลักฐานนะพี่อ๊อฟ อิงฟ้าจะเอาไปให้พ่อดู แล้วพี่อ๊อฟก็จะต้องรับผิดชอบ(น้ำตาไหล)
ผม : พอเถอะวะอิงฟ้า ผู้ชายมีเยอะแยะ เสือกมาเลือกพี่อ๊อฟที่เป็นแฟนกู มึงบ้าป่ะ!(เสียงดัง ตอนนี้คนเริ่มมอง แต่ก็ไม่มากเพราะมันเลิกเรียนแล้ว)
อิงฟ้า : อิงฟ้าไม่ได้บ้า! นทนั่นแหละ! มาแย่งพี่อ๊อฟไป!(ตะคอกเลยครับ)
ผม : รู้อะไรมั้ย(เดินเข้าไปใกล้ๆมัน ผมปล่อยมือจากพี่อ๊อฟแล้ว) มันไม่ได้อยู่ใครจะแย่งใครไปหรอกนะ แต่มันอยู่ที่ว่า พี่อ๊อฟจะเลือกใคร เท่านั้นแหละ!(ยิ้มเหยียด มันก็เช็ดน้ำตาล้วกๆ แล้วผลักอกผมให้ถอยห่าง)
อิงฟ้า : อิงฟ้าไม่ยอมหรอก! แล้วนทคอยดูละกัน!(มันก็วิ่งไปเลยครับ)


การทำแบบนี้มันอาจจะไม่ใช่ความคิดที่ดี เพราะผลที่ตามมามันคงจะน่าปวดหัวไม่น้อย แต่ผมคงสติแตกแล้วจริงๆแหละ ว่าจะหาวิธีที่มันดีกว่านี้แล้วเชียว ผมว่าพรุ่งนี้ผมอาจจะต้องมีปัญหา และแน่นอนว่าผมเตรียมรับมือไว้แล้วแน่ๆผมก็มองพวกพี่ๆในชมรมเฮกัน เหมือนดูมวยอะครับ พอเพื่อนๆกับพี่อ๊อฟมองงงๆ พวกพี่เค้าก็กลับเข้าไปในชมรมกัน........


พี่อ๊อฟ : คืออะไรวะ นี่คือสิ่งที่มึงจะทำ? มึงทำตั้งแต่แรกก็ได้มั้ย ปล่อยให้กูอยู่กับมันทำไมตั้งนานวะ!(พูดอย่างหัวเสีย)
ผม : ใจเย็นๆ ผมก็เพิ่งได้ข้อมูลสำคัญมาเนี่ย! อย่าเพิ่งใจร้อนดิ(ยิ้ม)
ปอ : ข้อมูลอะไรวะ?(ถามอย่างสงสัย)
ผม : พรุ่งนี้ถ้าอิงฟ้ามันเล่นตลกกับกู พวกมึงก็รู้เองแหละ แต่วันนี้ไปกินไอติมกัน กูเลี้ยง(ยิ้มบาน)
พี่อ๊อฟ : กูงงไปหมดดแล้ววะ(เกาหัว)


แล้วพวกมันก็บ่นกันใหญ่เลยครับ ผมก็แถไปทั่วแล้วเราก็พากันไปหาไอติมหน้าโรงเรียนกินกันครับ ตอนแรกพวกเพื่อนๆก็บ่นผมงะ พอเห็นของกินเท่านั้นแหละ แทบไม่พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเลย แต่มีอยู่คนนึงที่ไม่ยอมกิน.....


ผม : ทำไมไม่กินอะ?(ถามพี่อ๊อฟอย่างสงสัย)
พี่อ๊อฟ : มึงทำไรวะนท?(ถามอย่างจริงจัง)
ผม : ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย อย่าคิดมากน่า! (ยิ้ม ก็ผมไม่ได้ทำอะไรจริงๆนี่ พวกพี่ๆในชมรมต่างหากที่ทำอะ)


พี่อ๊อฟก็ยังคงรัวคำถามใส่ผม ผมก็ลอยหน้าลอยตากินไอติมไป จนเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ ผมก็เดินไปกับพี่อ๊อฟที่โรงรถ....


ผม : เดี๋ยว! (ห้ามพี่อ๊อฟขณะที่พี่อ๊อฟกะลังจะขึ้นรถ) เอาผ้าใต้เบาะรถออกมาเดี๋ยวนี้เลย!(พูดเสียงแข็ง)


มันก็เปิดเบาะใต้รถหยิบผ้ามาให้ผม ผมก็ให้มันถือไว้ แล้วก็หยิบขวดน้ำของผมขึ้นมา เทราดทั้งเบาะรถเลยครับ....


พี่อ๊อฟ : นทมึงทำอะไรเนี่ย!(ถามอย่างสังสัย)
ผม : ผมรังเกียจ ไม่อยากนั่งทับรอยอีเวรนั่นเข้าใจมะ!(พูดเสียงดัง)
พี่อ๊อฟ : เออๆ(พยักหน้ารับรู้แล้วขึ้นรถ)


ผมก็ขึ้นซ้อนมันก็ออกรถ ผมก็ดมเสื้อมัน ดมผมดมต้นคอมัน.............


พี่อ๊อฟ : นทกูจั๊กจี๋วะ (ดิ้นไปดิ้นมา)
ผม : ไปบ้านพี่อ๊อฟเลยนะ ผมจะไปดูอะไรสักหน่อย(พูดเสร็จผมก็นั่งนิ่งๆ)


ระหว่างทางมันก็บ่นอะไรไม่รู้ ผมก็ไม่ค่อยฟังหรอก พอถึงบ้านมัน ผมก็เข้าไปเจอพี่อิฐนั่งดูทีวีทักทายนิดหน่อยพี่อ๊อฟก็พาขึ้นห้อง หมับ!....


พี่อ๊อฟ : กูโครตคิดถึงมึงเลยวะ!(กอดผมจากด้านหลัง)
ผม : อิงฟ้าได้มาที่นี่รึเปล่า(ถามเสียงนิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : เห้ย! กูไม่ให้เค้าเข้าบ้านกูหรอก(ผมหันหลังไปมองมัน มันเลิกลั่กแปลกๆ จริงๆผมรู้อยู่แล้วละเพราะพี่อิฐบอกว่าพี่อ๊อฟมันไม่ได้พาใครเข้าบ้านเลย)
ผม : แล้วได้ไปบ้านมันรึเปล่า!(มันสะดุ้งเลยครับ)
พี่อ๊อฟ : คะ แค่ไปสอนการบ้านนะเว้ย อย่าคิดไปไกล!(พูดแบบรนๆ ผมชี้หน้ามัน ประมานว่าบอกมาให้หมด) ก็ทำการบ้านละ แล้วก็ไปนั่งเล่นบ้าง แต่กูไม่ได้เต็มใจนะเว้ย(จับมือผม)
ผม : แล้วได้ทำอะไรนอกเหนือจากนี้มั้ย!(พูดเสียงแข็ง)
พี่อ๊อฟ : ไม่มีจริงๆ บางทีก็แค่เกือบๆอะ(ยิ้มแห้งๆ)
ผม : ยังไง(ถามแบบข่มอารมณ์)
พี่อ๊อฟ : อิงฟ้าชอบมัดมือชกอะดิ เอะอะ ให้หอมให้จูบ กูหลบทุกทางอะ ดีที่กูหลบได้ทุกครั้งไป(ยิ้ม)
ผม : แน่นะ!(มันพยักหน้ารัวเลยครับ) ก็ดีละ(ยิ้ม พี่อ๊อฟมองผมงงๆ)
พี่อ๊อฟ : อะไรของมึงวะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย(พูดอย่างสงสัย)
ผม : กลับแล้วดีกว่า พรุ่งนี้เอาโทรศัพท์ไปคืนมันด้วยนะ แล้วเอาของตัวเองกลับมาใช้ด้วยละ!(พูดจบผมก็หันหลังจะเดินออกประตู แต่พี่อ๊อฟมันจับผมแล้วลากมานั่งที่เตียง) อะ อะไร?(ถามอย่างสงสัย)
พี่อ๊อฟ : มาแค่สอบสวนกูแล้วก็กลับ ไม่ง่ายไปหน่อยหรอ?(ทำหน้าเจ้าเล่)
ผม : แล้วจะทำอะไร(ยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : เรื่องที่มึงจะสารภาพไง(ยิ้ม ผมถึงกับชะงักไปเลยครับ)
ผม : รอให้เคลียเรื่องอิงฟ้าจบก่อนละกัน เพราะพรุ่งนี้พี่อ๊อฟอาจจะเจอศึกหนัก(ยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : เฮ้อ! (ล้มตัวนอนแล้วจับมือผม) มึงไม่คิดถึงกูเลยหรอ?(หลับตาแล้วถาม)
ผม : คิดถึงดิ คิดถึงทุกอย่างที่เป็นพี่อ๊อฟ คิดถึงมากๆเลยละ(ล้มตัวนอนแล้วกอดพี่อ๊อฟ)
พี่อ๊อฟ : กูโครตจะคิดถึงมึงวะ ช่วงที่อยู่กับอิงฟ้าเหมือนตกนรก(ลูบหัวผม)
ผม : เดี๋ยวผมจะพาขึ้นสวรรค์เอามะ(เงยหน้ามองมัน แล้วเอามือลูบเป้ามัน)โอ้โห อะไรจะโด่แต่หัววัน(ยิ้มล้อมัน)
พี่อ๊อฟ : มันหลายวันแล้วนะ ถ้างั้น....(ทำหน้าหื่น)
ผม : อดไปก่อนนะ เพราะว่าผมมีอะไรจะต้องไปทำนิดหน่อย(ยิ้ม พี่อ๊อฟหน้าเจื่อนเลย555 จริงๆผมก็ว้อน แต่ขอเคลียล์อะไรให้มันเสร็จก่อนแล้วกัน ค่อยจัดหนัก55)
พี่อ๊อฟ : ทำอะไรวะ?(ถามอย่างสงสัย)
ผม : เอาน่า พี่อ๊อฟพักผ่อนไปเลย เดี๋ยวผมต้องกลับละ(ลุกขึ้น)


พี่อ๊อฟก็ดึงมือผมเอาไว้ และก็เซ้าซี้จะไปส่งให้ได้ ผมก็ยอมๆไปครับ พอไปส่งก็จะเข้ามาเล่นบ้านผมอีก ผมก็เบื่อจะพูดครับมันก็เข้ามา วันนี้พี่โน้ตกลับดึกแม่เห็นพี่อ๊อฟตกใจไปนิดแต่ก็ปรับตัวปกติสุดๆ55 มาคุยเล่นสักแปปแม่พี่อ๊อฟก็โทรตามมันก็กลับไป ผมก็ขึ้นบ้านเปลี่ยนผ้าและ เปิดคอมเอาแฟรชไดร์ฟขึ้นมาเสียบดูสะหน่อย เป็นคลิป? ผมก็คลิกเปิดดู.......
“พี่เฟิสถ่ายรูปกับคลิปของอิงฟ้ากับพี่อ๊อฟให้หน่อย”พูดแล้วยื่นกล้องให้พี่เฟิส พี่เค้าก็รับด้วยท่าทางนิ่งๆ ในภาพเห็นไม่ชัดเจนเท่าไหร่ครับ มันแอบแบบสุดๆ
“เดี๋ยว! จะถอดเสื้อทำไม?” หันหน้าหนีจากอิงฟ้า เพราะตอนนี้อิงฟ้าน่าจะถอดเสื้อแต่ในวีดีโอไม่เห็นเพราะมันอยู่ในมุมแอบ
“อิงฟ้าแค่จะทำอะไรสนุกๆ พี่เฟิสแค่ถ่ายๆไปเถอะน่า!”พูดแบบไม่พอใจ แล้วหลังจากนั้นอิงฟ้าก็ขึ้นเตียงไป พี่เฟิสก็เริ่มถ่ายโดยมีอิงฟ้าคอยสั่งให้ทำแบบนู้นแบบนี้ไปจนจบคลิปอะครับ เห็นแล้วสมเพชจริงๆ ต้องขอบคุณพี่ดาวอย่างมากจริงๆ ที่ให้ของที่เป็นประโยชน์ต่อผมแบบนี้ ส่วนไอพี่เฟิสนะหรอ ผมก็จะเอาให้มันรู้ว่ามันเข้าข้างคนผิด ผมก็เสริชหาเฟสมันจากเพื่อนของพี่อ๊อฟ แล้วก็ส่งข้อความไป.....


ผม : พี่เฟิส ผมนทเองนะ(อ่านเร็วมาก สงสัยกำลังเล่นอยู่ แต่ผมไม่ได้แอดเฟรนด์ไปนะทักข้อความไปเฉยๆ)
พี่เฟิส : ทำไมอีก?
ผม : ผมให้โอกาสพี่อีกครั้ง พี่จะเป็นพยานให้ผมหรือไม่?
พี่เฟิส : ไม่ และไม่ต้องมาคุยกับกูเรื่องนี้อีก เพราะกูไม่เกี่ยวข้อง!(ตอบแบบไม่คิดเลยครับ)
ผม : โชคดีครับ บาย(แล้วก็ปิดเฟสไปครับ)


ผมก็นอนคิดไรไปเรื่อยเปื่อย รู้สึกโล่งจริงๆครับ แต่ก็ไม่แน่นะครับ บางทียัยอิงฟ้าอาจจะมีลูกเล่นเตรียมไว้ให้ผมก็ได้ ผมต้องไม่ชะล่าใจ พอเคลียล์อะไรเสร็จผมก็ลงไปกินข้าวและก็คุยกับป๊าแม่และพี่โน้ตนิดหน่อย ก็ขึ้นนอน โดยพี่โน้ตเริ่มงอแงแล้วเพราะผมไม่นอนกับพี่เค้ามาหลายวันแล้ว วันนี้จึงต้องไปนอนเดี๋ยวเค้าจะงอนเอา555
พอมาอีกวันผมก็ทำตัวปกติเตรียมตัวไปโรงเรียน แต่......


แม่ : นทอ๊อฟเค้ามารับไปโรงเรียนหนะ(ยิ้ม)
พี่โน้ต : ไหน ขอดูหน้าไออ๊อฟหน่อยดิ้(เดินออกไปเลยครับ ผมก็รีบวิ่งตามไป)
พี่อ๊อฟ : พี่โน้ตสวัสดีครับ(ทักทายพี่โน๊ต)
พี่โน๊ต : มึงนี่เอง ที่ทำให้น้องกูคิดมากอะ!(พูดเสียงแข็ง พี่อ๊อฟนิ่งเลยครับ)
ผม : พี่โน๊ต! ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ!(พูดอย่างไม่ใส่ใจ) นทไปละ จุ๊บ!(กระโดดหอมแก้ม แล้วก็ขึ้นซ้อนรถพี่อ๊อฟ) ไปเลย!(ยิ้ม แล้วโบกมือให้พี่โน้ตที่ยืนทำหน้ายักษ์อยู่หน้าบ้าน)


ระหว่างทางผมก็เล่าเรื่องที่พี่โน้ตกลับมาอยู่บ้านให้พี่อ๊อฟฟัง พี่อ๊อฟเค้าก็เออออรับรู้ครับ พอถึงโรงเรียนผมกับพี่อ๊อฟก็แยกย้ายกันครับ แต่ผมไม่แยกสิ ผมแอบตามพี่อ๊อฟไปดู ผมอยากรู้นักว่ายัยอิงฟ้ามันจะทำอะไรรึเปล่า และมันก็จริง ยัยอิงฟ้าไปนั่งรอพี่อ๊อฟกับพวกพี่โอมงะ หน้าไม่อาย ไปนั่งอยู่กับกลุ่มผู้ชายหน้าตาเฉย พอมันเห็นพี่อ๊อฟรีบวิ่งไปหาเลยครับ ไม่รู้พูดอะไรทำหน้าทำตาตอแหลเหลือเกินเห็นแล้วหมั่นไส้ชะมัดยาก ผมดูไปสักพักก็ไปเข้าแถวครับเพราะออดดังแล้ว เพื่อนๆบ่นผมกันใหญ่เลยครับ ผมก็แถๆไปครับ พอขึ้นห้องเรียน มาแล้วครับ........


อิงฟ้า : นทบอกให้พี่อ๊อฟเอาโทรศัพท์มาคืนเราใช่มั้ย!(โวยวายเลยครับ คนก็มองกันเต็มไปหมด ผมก็นั่งมองมันนิ่งๆ)
ผม : โทรศัพท์ก็ของพี่อ๊อฟนะอิงฟ้า ถ้าเค้าจะทวงคืนก็ไม่แปลกรึเปล่าวะ?(พูดอย่างไม่ใส่ใจแล้วก้มหน้าดูหนังสือเรียน)


พรึ่บ! ตุบ! มันหยิบหนังสือผมเขวี้ยงลงพื้นครับ ผมหันมองมันตาขวางแล้วลุกขึ้นเลยครับ.....


ผม : จะเอายังไงวะ! (ตะคอกเสียงดัง แล้วจะเดินไปหามันแล้วปอดึงไว้ครับ)
อิงฟ้า : แล้วจะทำไม อิงฟ้าจะทำแบบนี้(ทำหน้าเหมือนนางร้าย) และก็จะทำแบบนี้ โครม!(พลักโต๊ะเขียนหนังสือผมล้มคว่ำเสียงดังเลยทีเดียว)
“ทำอะไรกัน!” ครูสิครูวิชาภาไทยเป็นครูที่ผม เอ่อ ไม่ชอบหน้าแกสักเท่าไหร่หนะครับ เดินมาแล้วถาม เพราะคนเริ่มมุงกันเยอะแล้วไง
อิงฟ้า : ครูค่ะ คนนี้เค้าจะทำร้ายหนูค่ะ(เดินไปหลบหลังครู)
คือเพื่อนทั้งห้องมองมันแบบเอือมอะครับ คือพ่อมันคงเป็นผู้กำกับจริงๆอะ.....
ครูสิ: นี่เธอจะทำร้ายผู้หญิงหรอ!(เดินมาตรงหน้าผมแล้วขึ้นเสียงใส่ผมไง)
ผมก็มองนิ่งๆไปทางยัยอิงฟ้า ผมไม่ได้ตอบและผมก็ห้ามเพื่อนๆด้วยสายตาไว้ตอนพวกมันจะตอบแทน ผมเดินไปทางหน้าครูแล้วก้มเก็บหนังสือ และยกโต๊ะขึ้นและมองไปทางครูกับอิงฟ้าแบบกวนๆแล้วนั่งลงกับที่.....
ครูสิ : เธอไม่ได้ยินที่ครูถามรึไง!(ขึ้นเสียง)
ผม : ก็แล้วครูเห็นรึเปล่าละครับ ว่าผมทำร้ายผู้หญิงอะ(พูดแบบเน้นเสียงบางช่วง)
ครูสิ : นี่เธออย่ามายอกย้อนนะ! อย่าคิดว่าพ่อเธอจะช่วยเธอได้สะทุกเรื่องนะณฐภะ….
ผม :อย่ามาพูดถึงพ่อผมแบบนั้นนะ!(ผมแทรกด้วยเสียงที่ดัง จริงๆก็ตะคอกแหละและลุกขึ้น ครูถึงกับถอยหลังเลยครับ)


เหตุผลที่ผมไม่ตอบและเลือกที่จะนิ่งใส่ครูคนนี้(ตอนนี้คงนิ่งไม่ไหวออกจะก้าวร้าวไปหน่อยนะครับ555)เพราะว่าตั้งแต่มีเรื่องกับยัยผีพลอยคราวที่แล้ว เวลาเค้ามาสอนผมทีไรเค้าก็จะกระแหนะกระแหนผมด้วยคำพูดที่ว่า นักเรียนบางคนพ่อมีอำนาจอยากจะทำอะไรก็ทำได้! และบางทีก็พูดแล้วจิกกัดผมด้วยถ้อยคำที่หลากหลายอะครับแทบจะตลอดคาบ และก็ชอบประชดผมเวลาบอกคะแนนอย่าง เด็กคนนี้พ่อเค้าใหญ่ต้องให้คะแนนเป็นพิเศษ ผมมองขวางแล้วขวางอีก ก็มีแต่ครูคนนี้แหละครับ ที่ไม่เหมือนชาวบ้านเค้าทั้งๆที่ความจริงของเรื่องที่แล้วก็ปรากฏแล้วว่าผมไม่ผิดแต่ครูเค้าก็ยังไม่จบ เป็นครูเค้าทำกันแบบนี้หรอครับ ทุกทีผมทำเป็นไม่สนใจเพราะเห็นว่าเป็นครูนะครับ แต่คราวนี้ผมไม่ยอมแน่ ผมบอกเลยเป็นครูผมก็ไม่สนแล้วอะ โกรธอีอิงฟ้าไม่พอยังมาเจอคำพูดของครูที่ไม่ชอบหน้าอีกผมก็ไม่ไว้หน้าเหมือนกันแหละ!....


อิงฟ้า : นี่นทกล้าตะคอกใส่ครูได้ยังไง!(เสแสร้งสะไม่มี)
ผม : ไม่ได้ตะคอก แค่ประท้วงเท่านั้นแหละ!(หันไปบอกอิงฟ้าเสียงแข็ง) ผมจะบอกให้นะครับครูผมไม่ได้ทำอะไรผู้หญิงคนนี้หรอกครับ มีแต่มันเท่านั้นแหละที่ทำลายข้าวของผมเนี่ย!(หันมาพูดกับครูพูดแบบเสียงนิ่งๆ)
ครูสิ : เด็กก้าวร้าว ไร้มารยาทที่สุด! ฉันจะหักคะแนนจิตพิสัยเธอ!(แล้วก็ถือสมุดคะแนนขึ้นมาเปิด ผมก็มองนิ่งๆ)
ผม : ความจริงครูไม่น่าจะหักคะแนนผมนะครับ (ผมไปชะเง้อดูใบคะแนน) ครูบอกเองไม่ใช่หรอว่าพ่อผมใหญ่ ต้องให้คะแนนเป็นพิเศษ หักคะแนนแบบนี้ถือว่าผิดคำพูดนะครับ(ครูเงยมองผมแบบทันทีเลยครับ ผมก็แสยะยิ้มแล้วก็นั่งลงที่ตัวเอง ครูยืนจ้องผมเขม่งเลยครับ)
ปอ : นทมึงใจเย็นๆดิวะ มึงกำลังพาลนะเว้ย(จับมือผมแล้วกระซิป)
ผม : กูไม่ได้พาล! มึงไม่เห็นที่เค้าพูดถึงป๊ากูหรอวะ กี่ครั้งแล้ว แล้วครั้งนี่กูก็นิ่งก่อนแล้วด้วย เค้าหาเรื่องกูเองนะ!(ผมกระซิปคืนเสียงแข็ง)
ครูสิ : ตามฉันไปห้องปกครองเดี๋ยวนี้!(แล้วครูแกก็เดินไปเลยครับ)
วิว : ใจเย็นๆดินท แค่อีนี่มันมาปั่นหัวมึงเองนะก็อย่าพาลไปตามอารมณ์มันดิ้(จับไหล่ผมแน่)
นัท : เรื่องใหญ่แล้วไง ครูเค้าจะทำอะไรมึงเนี่ย!(พูดอย่างเป็นห่วง)
มิน : ให้พวกกูไปเป็นเพื่อนมั้ยมึง(ลุกขึ้นเดินมาหาผม)
ผม : กูจะไปเอง กูจะให้มันได้รู้ว่า(หันไปทางอีอิงฟ้า) มันทำอะไรกูไม่ได้หรอก!(แล้วผมก็ลุกขึนเดินกระแทกไหล่อิงฟ้าอย่างแรงแล้วเดินออกไปเลยครับ)


ผมคงจะเก็บกดมาแล้วจริงๆอะครับ แต่กับครูนี่ก็หลายครั้งจริงๆครับ เป็นใครใครจะชอบหรอครับ มาพูดกระแหนะกระแหนถึงป๊าผม ผมก็ไม่ยอมมั้ย ผมผิดด่าผมผมจะไม่ว่าเลยนะนี่ลามถึงป๊าตลอดและเรื่องมันก็จบมาตั้งนานแล้วด้วย เป็นผู้ใหญ่ภาษาอะไร ผมก็คิดไปเรื่อยเปื่อยจนเดินมาถึงห้องปกครองเนี่ยแหละครับ พอเข้าไปครูกมลนั่งทำหน้านิ่งอยู่ ครูสินั่งหน้าเศร้า ผมก็ยักมือไหว้ครูกมล
ครูกมล : นั่งก่อนสิ(ชี้ไปที่เก้าอี้ข้างครูสิ)
ผม : ขอบคุณครับ(แล้วก็นั่ง ใจก็คิดแล้วครับจะโดนอะไรอีก ผมก็นั่งมองหน้าครูกมลนิ่งๆ)
ครูกมล : มีอะไรจะอธิบายในการกระทำของเธอไหม?(บอกผมอย่างใจเย็น)
ผม : ผมไม่ทราบว่าเรื่องอะไรครับ(บอกอย่างจริงจัง จ้องตาครูกมลเพื่อให้รู้ว่าผมไม่ผิดและจริงใจพอ)
ครูกมล : ครูสิบอกว่าเธอขึ้นเสียง เข้าขั้นตะคอกใส่ครูเค้าและทำกริยาไม่เหมาสมกับครูสิ(บอกผมนิ่งๆ)
ผม : เรื่องนี้ผมไม่มีข้อแก้ตัวครับ แต่ที่ผมทำไปไม่ใช่เพราะอยากอวดดีหรือก้าวร้าวนะครับ(พูดแบบสบตากับครูกมล)
ครูสิ : ไม่จริงค่ะ เด็กคนนี้โกหกเค้าทำเพราะโมโหเพื่อนและก็พาลมาโวยวายใส่ฉันค่ะ(ผมก็นั่งนิ่งๆ ฟังครูแกค้านไป)
ครูกมล : จริงหรอ?(ถามผม)
ผม : ไม่ทราบว่าครูสิได้เล่ารึเปล่าครับว่าครูสิพูดอะไรกับผม?(ผมหันไปถามอย่างนิ่งๆ)
ครูสิ : ทำไม เธอจะบอกว่าฉันโกหกหรอ!(เสียงแข็ง)
ผม : ป่าวครับ ผมเกรงว่าครูสิจะเล่าให้ครูกมลฟังไม่ครบหนะครับ(พูดนิ่งๆแล้วก็หันกลับมาสบตากับครูกมล)
ครูกมล : ครูสิบอกว่า ครูสิได้เข้าไปถามว่าเธอทำอะไรอังศุมารึเปล่าแต่เธอกับทำกริยาที่ไม่เหมาะแก่ครูเค้า และพอครูเค้าถามย้ำเธอก็ตะคอก และก็ทะเลาะกับเพื่อนต่อหน้าครู และพูดขู่ครูสิเรื่องหักคะแนน?(ผมกรอกตาหนักมากครับ)
ผม : คือครูสิครับผมไม่ได้ขู่นะครับ และที่ผมพูดแบบนั้นเพราะครูสิเคยพูดเองไม่ใช่หรอครับ?(หันไปถามอย่างใจเย็น เพราะประโยคนั้นผมทนฟังแทบทุกคาบที่ครูแกสอนผม)
ครูสิ : แต่นั้นมันคือการยอกย้อน และเด็กอย่างเธอก็ไม่สมควร(ผมก็พยักหน้ารับรู้)
ผม : ครูกมลครับ ถ้าผมจะเล่าบ้างละครับครูกมลจะรับฟังผมไหม(ผมหันไปบอกครูกมล เค้าก็พยักหน้า) คือ.....(แล้วผมก็เล่าไปครับ พอเล่าจบครูกมลก็พยักหน้า)
ครูกมล : อ่าวยังไงครับครูสิ?(ถามครูสิ)
ครูสิ : เด็กคนนี้ก้าวร้าวกับดิฉันยังไงละค่ะ ถ้าเค้าตอบฉันดีๆตั้งแต่แรก ฉันก็คงจะไม่ต้องดุ(พูดจีบปากจีบคอ)
ผม : การดุของครูต้องอ้างถึงพ่อผมแบบนั้นหรอครับ(หันไปถามนิ่งๆ) ผมว่ามันก็ไม่ควรรึเปล่าครับครูกมล(หันมาทางครูกมล) คือเรื่องคราวที่แล้วผมไม่ผิดครูก็รู้นะครับ แต่ทำไมครูสิถึงต้องเอาไปพูดเสียดสีผมทุกเวลาด้วยละครับ และถ้าตอนนั้นครูสิคิดว่าผมผิดจริงก็ควรจะด่าผม เสียดสีผม ไม่จำเป็นถึงพ่อผมนะครับ!(ผมพูดแบบจริงจังมากอะ)
ครูสิ : เธอก็พูดดีๆได้นิ ไม่เห็นจำเป็นต้องตะคอกใส่ฉันเลย(มองผมแบบดุๆ)
ผม : ผมไม่ได้ตะคอกครับ ผมแค่ประท้วง อาจะแค่...เสียงดังไปหน่อย(ผมไม่ยอมหรอกเอาจริง)
ครูสิ : หึ! เด็กไร้มารยาท(หันหน้าไปทางอื่น)
ครูกมล : เอ่อ แล้วอย่างนี้จะเอาไงดีละครับ(พูดอย่างเกร็งๆ เพราะดูเหมือนครูสิจะไม่ยอม)
ครูสิ : ทำโทษเด็กคนนี้ค่ะ ฉันเป็นถึงครูบาอาจารย์ แต่เด็กคนนี้มาทำเกเรใส่ฉัน เป็นเยี่ยงอย่างที่ไม่ดีแก่นักเรียนคนอื่นๆนะค่ะ งั้นถ้านักเรียนคนไหนไม่พอใจครูก็ลุกขึ้นมาด่าขึ้นมาเสียงดังใส่งั้นหรอค่ะ?(พูดแบบนิ่งๆ มาดเข้ม)
ครูกมล : แต่ที่ฟังครูก็มีความผิดนะครับ ที่พูดจา...เอ่อ...เสียดสีให้เด็กก่อน(พูดแบบเกรงใจและเบาๆ)
ครูสิ : ยังไงละคะ หรือครูจะทำโทษฉันละคะ?(ประชดประชันแล้ว)
ครูกมล : งั้นผมขอคุยกับเด็กคนนี้ตามลำพังก่อนนะครับ รบกวนครูสิรอด้านนอกสักครู่นะครับ(พูดอย่างนอบน้อม)


ครูสิแกกบ่นอะไรนิดหน่อยแล้วก็เดินฟึดฟัดออกไป ผมก็นั่งหน้างออยู่นี่แหละครับ.....


ครูกมล : ก็จริงอย่างที่ครูสิบอกนะ ถึงครูจะผิดยังไงเธอก็ไม่ควรทำแบบนั้น(ถามอย่างใจเย็น)
ผม : ผมพยายามใจเย็นแล้วนะครับครูจากที่ผมเล่าให้ฟัง ตอนนั้นครูเค้าก็เห็นว่าผมไม่ได้ทำอะไรอะ พอผมนิ่งเค้าก็ขึ้นเสียงใส่ผมอะครับ พอผมตอบเค้าก็ยอกย้อนเรื่องพ่อผม ครูจะให้ผมทำยังไงครับ แล้วทำไมเรื่องมันจบไปตั้งนานแล้วครูเค้าก็ไม่เลิกพูดเสียดสีผมสะทีละครับ ทั้งๆที่ตอนนั้นผมไม่ผิดด้วยซ้ำอะ!(พูดอย่างน้อยใจ)
ครูกมล : ครูก็เข้าใจนะ แต่เธอก็รู้ครูสิเค้าอยู่มานานและเค้าก็ชอบฝังใจกับเรื่องบางเรื่อง เอางี้ละกันเธอไปขอโทษครูเค้าละกันนะ แล้วก็แยกย้าย โอเคมั้ย เพราะจากที่ดูจะผิดทั้งคู่เนอะ(พูดอย่างใจดี ผมก็พยักหน้า)


แล้วครูเค้าก็พาผมออกไปหาครูสิที่ยืนทำหน้าเป็นยักษ์อยู่หน้าห้อง ครูกมลก็สกิดประมานว่าขอโทษสิ......


ผม : ครูสิครับ ผมขอโทษนะครับที่ทำกริยามารยาทไม่ดีและตะคอกใส่ครูสิอะครับ(พูดอย่างจริงใจและน้อมไหว้)
ครูสิ : สำนึกได้ก็ดีละ!(ทำเสียงแข็ง!)
ครูกมล : ในเมื่อเด็กก็ขอโทษแล้ว....
ครูสิ : ยังไงก็ต้องลงโทษค่ะ เพื่อให้หลาบจำ ไม่งั้นคราวหลัง เด็กคนนี้ไม่กระโดดขี่คอครูเลยหรอ?!(พูดตัดบทด้วยเสียงแข็งผมก็มองนิ่งๆ)
ครูกมล : คือว่าจริงๆจากที่เล่าครูก็มีส่วนผิดนะครับ และเด็กก็ขอโทษแล้วเราเป็นผู้ใหญ่.....
ครูสิ : อ้อ หรือว่าพ่อของเด็กคนนี้ติดสินบนอะไรครูกมลหรอค่ะ ถึงได้เทคแคร์ดูแลเป็นพิเศษขนาดนี้(ผมตาขวางเลยครับ)
ครูกมล : ไม่ใช่ครับ คือ....
ผม : จะลงโทษผมยังไงละครับ(ผมพูดแทรกขึ้นมาเลยครับ ผมเบื่อจะต่อความยาวกับผู้ใหญ่ที่พูดไม่รู้เรื่องครับแถมเป็นครูอีกนะแต่จริงๆก็ไม่ควรมีเรื่องกับครูคนนี้อยู่แล้วครับ เพราะครูสิเรื่องเยอะที่สุด ผมมันหาเรื่องเองแหละที่ทนคำพูดเสียดสีของแกไม่ได้)
ครูสิ : ต้องแบบนี้สิ กล้าทำก็ต้องกล้ารับ(พูดแบบแสยะยิ้ม)
ครูกมล : อย่างนั้นไปวิ่งรอบสนาม 2 รอบละกันครูจะยืนดู(บอกอย่างใจดี)
ครูสิ : ง่ายไปค่ะแบบนั้น แควิ่งวิชาพละก็ได้วิ่งมากกว่า2รอบอยู่แล้ว ฉันว่าพักการเรียนเลยดีกว่าค่ะ(พูดเย้ย ผมก็มองนิ่งๆ)
ครูกมล : ผมเกรงว่ามันจะเป็นโทษที่หนักเกินไปนะครับเพราะจริงๆเด็กก็ไม่ได้ผิดถึงขนาดนั้นนะครับ(ครูกมเริ่มโมโหละครับพูดเสียงแข็งเชียว)
ครูสิ : ก็จริงนะค่ะ เด็กแบบนี้หนะโดนตีสักสองสามทีฉันก็ว่าน่าจะเข็ดแล้วหละค่ะ(ยิ้ม)
ครูกมล : เรื่องบทลงโทษขอให้เป็นหน้าที่ผมนะครับ ครูสิเชิญไปสอนเถอะนะครับ(พูดอย่างใจเย็น เพราะการตีนั้น เอ่อ ไม้เรียวห้องปกครองนี่ใหญ่และยาวนะครับ สมัยนี้หลายคนคิดว่าไม่น่าจะมี แต่โรงเรียนผมมีนะครับ555 และฟาดที่นี้เลือดซิปเลยละ)
ครูสิ : ฉันสั่งงานนักเรียนไว้แล้ว เพราะฉันจะดูเด็กเกเรโดนทำโทษ(ผมมองนิ่งๆครับ)
ครูกมล : ผมจะให้เค้าวิ่ง 2 รอบสนามครับ(พูดนิ่งๆ)
แล้วก็ดึงแขนผมไปเลยครับไม่ฟังคำค้านของครูสิเลย แล้วก็ลากผมม่ที่สนามบอลโรงเรียน เอ่อคือ แดดจัดจ้านและ สนามที่มโหฬารขนาดนี้ วิชาพลาสนามเล็กๆในโรงยิมผมก็จะตายละครับ แต่นี่สนามใหญ่กลางโรงเรียนเลยหรอ....
ครูกมล : วิ่งๆไปเท่าที่ไหวนั่นแหละ(ตบบ่าผม ผมก็เริ่มครับ หันหลังมาเห็ครูสิมายืนดู)
ผมก็วิ่งไป พอวิ่งผ่านครูครูสิก็ตะโกนประมานว่าเร็วกว่านี้ วิ่งสิใครให้เดินไรทำนองนั้น ผมก็วิ่งไปเดินไปเอาตัวเองไหวอะครับ พอครบสองรอบผมแทบช็อก คือชุดนักเรียนเปียกเหงื่อหมด...........
ครูสิ : ทำโทษเค้าไม่มีให้พักหรอกนะ! วันนี้ฉันจะปล่อยเธอไปแล้วกัน และถ้าหากมีครั้งหน้าละก็ ฉันไม่ยอมจบแค่วิ่งหรอก!(แล้วก็เดินไป)
ครูกมล : ไหวมั้ย?(ยื่นผ้ามาให้ผม)
ผม : ขอบคุณครับ(ยิ้ม)
ครูกมล : จริงๆถ้าเป็นครู ครูคงไม่แค่ลุกขึ้นมาตะคอกหรอกรู้มะ(ยิ้ม ผมก็ยิ้มแบบหอบๆอะ)
ผม : ขอบคุณนะครับที่รับฟังผม(พูดขึ้นระหว่างเดินไปห้องปกครอง เพราะต้องเดินไปเอาใบขอเวลาเข้าห้องเรียนงะ เข้าสายก็เงี่ย)
ครูกมล : แน่สิ เธอก็ผิดนะ แต่คงไม่ถึงครึ่งครูสิหรอก(ผลักหัวผม)
ผมก็เดินคุยกับครูกมลไปครับถ้าเค้าไม่โหดเค้าก็ดูเป็นครูที่ใจดีคนนึงเลยละครับ พอผมเอาใบขอเวลาเข้าเรียนเสร็จนั่งตากแอร์ให้ตัวแห้งสักพักก็ขึ้นเรียนครับ พอเข้าห้องเรียนเพื่อนๆมองผมกันใหญ่เลยครับ......


นัท : เป็นไงบ้างมึง!(ลุกขึ้นมาหาผมอย่างตื่นเต้น)
ผม : ก็ดีวะ(ยิ้ม แล้วไปนั่งที่)


แล้วพวกมันก็รัวคำถามมากันครับผมก็ตอบไปบ้างนิ่งบ้าง เฮ้อ! นี่เข้าห้องปกครองครั้งที่2แล้วนะครับกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเนี่ยนะ ดีนะไม่ถึงกับต้องเรียกป๊ามาไม่งั้นผมคงโดนหนักแน่นอน ก็จนถึงเวลาพักเที่ยงแหละครับ พวกผมก็ไปหาไรกินที่โรงอาหาร และวันนี้พี่อ๊อฟก็มารอกินด้วครับ ก็จัดแจงแยกย้ายกันไปซื้อข้าวซื้อน้ำแล้วมานั่งกัน


พี่อ๊อฟ : นทวันนี้มึง.....โดนเข้าห้องปกครองหรอ?(ถามแบบเหมือนไม่ค่อยอยากถามอะ)
ผม : อื้ม ไม่มีไรหรอก (ยิ้ม)
ปอ : มีปัญหากับครูอะพี่(สาระแนละไง)
วิว : ใช่ไม่รู้ไอนทมันโดนอะไรถามก็ไม่บอก(พูดอย่างอยากรู้)


แล้วมันก็พูดกันไปผมก็นั่งนิ่งๆ พี่อ๊อฟก็มองหน้าผมเราก็กินข้าวกันไปครับ ยัยอิงฟ้าก็เดินมาแล้วผมก็มองนิ่งๆ.....


อิงฟ้า : พี่อ๊อฟอิงฟ้านั่งด้วยคนนะค่ะ!(แล้วก็นั่งเบียดพี่อ๊อฟที่นั่งอยู่ตรงข้ามผมครับ)


จริงๆผมก็สงสัยนะว่า ทำไมมันยังไม่ปล่อยคลิปกับรูปให้ครูดู เพราะจริงๆมันก็ขนาดนี้แล้วแต่มันก็แค่คอยมาด่ามารังควาน ผมก็สงสัยไม่น้อยเลยละ......


ผม : ไม่เห็นหรอว่าทั้งโต๊ะมีแต่ผู้ชายอะ หัดมียางอายสะบ้างนะ!(พูดเสียงแข็ง)
อิงฟ้า : จะอายทำไม อิงฟ้ามานั่งกับแฟนอะ(ผมมองมันแทบจะฆ่ามันตรงนั้น)
ปอ : มึงจะเอาไง?(เพื่อนๆที่มองอยู่ก็เริ่มรำคาน)
ผม : นิ่งไว้มึง กูก็อยากรู้ว่ามันจะทำอะไร(มองมัน)


ผมก็นั่งมองมันนิ่งๆ มันก็ออเซาะพี่อ๊อฟนั่นแหละครับ ดูพี่อ๊อฟจะรำคานมันมากอะพอกินเสร็จก็เอาจานไปเก็บกันครับ.....


อิงฟ้า : พี่อ๊อฟไปกินขนมกันนะค่ะ อิงฟ้าอยากกินอะ(ยิ้ม)
ผม : มากไปละ ถามจริงนี่ทำเพื่ออะไรอะอิงฟ้า? ก็เห็นๆอยู่ว่าพี่อ๊อฟเค้ารำคานอะ(พูดอย่างรำคานจริงๆ ผมงงไปหมดแล้วว่าตอนนี้มันจะทำอะไร?)
อิงฟ้า : ก็จะแย่งพี่อ๊อฟคืนมาไง!(ยิ้ม)
ผม : โว๊ะ! มึงดูหนังมากไปมั้ย เพ้อเจ้อสะไม่มีวะ ประสาท ไปกันเถอะพี่อ๊อฟ!(ผมผลักอิงฟ้าออกไป)


แล้วคล้องแขนพี่อ๊อฟแล้วเดินไปเลยครับ เพื่อนๆก็ขำกัน นี่อย่าบอกนะว่ามันจะมาทำเรื่องโง่ๆแบบนี้จริงๆอะ....


พี่อ๊อฟ : อิงฟ้ามันแปลกๆวะ มึงว่ามั้ย(ถามขณนั่งกันอยู่หน้าชมรมพี่อ๊อฟ)
ปอ : โครตแปลกเลยละ ทำไมมันไม่เอาคลิปกับรูปไปให้ครูดูวะ?(ถามอย่าสงสัย)
วิว : เออนั่นสิ ตอนนี้พี่อ๊อฟก็กลับมาหานทแล้ว แล้วทำไมอิงฟ้ามันยังลอยหน้าลอยตาอยู่ละ?(สงสัยกันหนักมาก)


ทุกคนก็ถามกันอย่างสงสัย ไม่ต่างจากผมเลย เราก็คุยกันอีกนิดหน่อยก็ขึ้นห้องเรียนไปเรียนคาบบ่าย พอเรียนเสร็จผมกับเพื่อนๆก็พากันไปหาพี่อ๊อฟที่ชมรม ผมก็เห็นอิงฟ้านั่งอยู่กับพี่อ๊อฟเหมือนเดิม ผมก็เดินไปหาเลยครับ


ผม : พี่อ๊อฟเสร็จยัง? (พี่อ๊อฟที่กำลังก้มหน้าวาดอะไรสักอย่างเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วยิ้ม)
อิงฟ้า : มาทำไมหรอนท(ยิ้มทำหน้าใสๆแบ๊วๆ)
ผม : ไม่เสือกนะจ้ะ(ยิ้มหวานให้มัน มันมองค้อนผมเลยครับ)
พี่อ๊อฟ : นทจะกลับรึยังรอแปปนะ(เก็บของ)
อิงฟ้า : พี่อ๊อฟไปส่งอิงฟ้าด้วยสิค่ะ(เขย่าแขนพี่อ๊อฟ)
ผม : น่ารำคานวะ!(พูดแบบรำคานโครตๆอะ)
อิงฟ้า : นทนั่นแหละที่น่ารำคานอะ!(ขึ้นเสียง)
ผม : พี่อ๊อฟไปกันเถอะ!(บอกแบบกระแทกเสียง)
พี่อ๊อฟ : ปะ (จับมือผม)
อิงฟ้า : พี่อ๊อฟไปส่งอิงฟ้าด้วยสิค่ะ(ทำเสียงอ้อนวอน)
พี่อ๊อฟ : พี่ไม่ว่างอะ อิงฟ้าให้พ่อมารับสิ(บอกแบบนิ่งๆผมก็ยิ้มสะใจ)
อิงฟ้า : แค่ไปส่งเองนะคะ(ทำหน้าเศร้า)
ผม : แค่ไปส่งก็ไม่ได้โว้ย น่ารำคานจริง พี่อ๊อฟไปเถอะ!(คล้องแขนพี่อ๊อฟกำลังจะเดินหันหลังอิงฟ้าก็มาจับแขนพี่อ๊อฟไว้ก่อน)
อิงฟ้า : งั้นพี่อ๊อฟไปสอนการบ้านอิงฟ้าก็ได้นะ(ทำหน้าอ้อนวอน พี่อ๊อฟก็พยายามแกะมือมันออก มันก็ไม่ยอม)


ผมก็มองมันอ้อนวอนพี่อ๊อฟ เพื่อนๆผมคือกรอกตาหนักมากอะครับ พี่อ๊อฟก็ทำท่ารำคานขนาดนี้ยังไม่ปล่อยอะ คืออะไร?
ผมก็เบื่อจะฟังความน่ารำคานของมันแล้ว ผมก็กระชากแขนพี่อ๊อฟแล้วเดินมาแล้วครับ ตอนแรกยัยอิงฟ้าก็ตามมานะ เหมือนพวกปอจะขวางไว้ มันก็เลยไม่ตามมา ผมละรำคานจริงๆครับ พอไปถึงหน้าโรงเรียนก็แยกย้ายกันครับ เพื่อนๆก็ไปขึ้นรถกลับบ้าน ผมก็ไปตรงลานจอดรถกับพี่อ๊อฟ....


ผม : ทำไมอิงฟ้าไปนั่งกับพี่อ๊อฟได้อะ?(ถามอย่างหงุดหงิด)
พี่อ๊อฟ : กูไล่มันก็ไม่ไปเถอะนท อะไรนักหนาวะ(ทำหน้ารำคาน)
ผม : ก็เพราะพี่นั่นแหละ ชอบไปทำดีกับมันอะเป็นไงละ(หงุดหงิดจริงครับ)
พี่อ๊อฟ : กูก็เห็นมันเป็นรุ่นน้องเนอะ ช่วยงานกูอย่างดิบดี สุดท้ายแม่งงูเห่าชัดๆ(พูดอย่างหัวเสีย)
ผม : เออๆ ห่างๆมันไว้ละกัน(บอกปัดๆไป ไม่อยากยืนเถียงกับมันนาน)


ผมกับมันก็พากันกลับบ้านไปครับ วันนี้มันจะมานอนด้วย ผมว่ายุ่งแน่ๆเพราะพี่โน้ตไงครับ ยืนรอผมหน้าบ้านทำหน้าเป็นยักษ์เลยเนี่ย พอถึงบ้านผม ผมก็ลงรถ....


ผม : พี่โน้ตคิดถึงจังเลย(กอดพี่โน๊ต)
พี่อ๊อฟ : หวัดดีพี่โน๊ต(ยิ้ม)
พี่โน้ต : เข้าบ้านนท!(พูดเสียงหงุดหงิดแล้วก็ดึงแขนผมเข้าบ้าน ผมก็ส่งซิกให้พี่อ๊อฟนิดหน่อย)


แล้วพี่อ๊อฟก็ขับรถออกไป ผมก็เดินเข้าบ้านฟังพี่โน้ตบ่นครับ เรื่องพี่อ๊อฟและไอสิงโต คือช่วงนี้ไอสิงโตโทรมาถี่ยิบ ผมก็แลวก็บอกมันไปแล้วว่าช่วงนี้มีปัญหานิดหน่อยมันก็งอแงบ้างอะครับ แต่มันก็เข้าใจ มันก็เพลาๆลงบ้างแล้ว เดี๋ยวค่อยหาเวลาไปเที่ยวกับมันแล้วกันครับ พอฟังพี่โน้ตบ่นเสร็จผมก็บอกไปว่าวันนี้พี่อ๊อฟจะมานอนด้วย ก็ฟึดฟัดไม่พอใจ ผมว่าพี่โน้ตเป็นเอามากครับ ผมก็อ้อนๆไปเค้าก็ยอมครับ พี่โน้ตบอกว่าหวงผม? คือไม่ทันแล้วครับเพราะมากกว่านอนด้วยกันก็ทำมาแล้ว555 และเรื่องที่ผมเข้าห้องปกครองวันนี้ดีนะที่ทางบ้านผมไม่รู้ไม่งั้นละก็ เละครับ เละสถานเดียว ผมก็ขึ้นไปเปลี่ยนผ้านั่งทำการบ้านรอพี่อ๊อฟ แกร๊ก! ผมหันหลังไปดูเป็นพี่โน๊ตครับ......
ผม : จะบรรยายอะไรให้นทฟังอีกละคร้าบบบ(พูดแล้วหันกลับมาก้มหน้าทำการบ้าน)
พี่โน้ต : วันนี้ทำไมนทถึงได้เข้าห้องปกครอง!(พูดเสียงแข็งเลยครับ ผมค้างเลย)
ผม : คะ แค่เข้าไปช่วยงานครูกมลนิดหน่อยนะพี่(ยิ้มรู้ได้ไงอะ)
พี่โน้ต : มีเรื่องอะไรนท!(เดินมาดึงผมให้ลุกไปนั่งบนเตียง)
ผม : ไม่มีอะไรจริงๆพี่โน้ต แค่เรื่องเข้าใจผิดอะสิ(พูดปัดๆไปไม่อยากให้เป็นเรื่อง)
พี่โน้ต : เล่ามาเลยนท (พูดเสียงแข็ง)
ผม : พี่โน้ตรู้ได้ไง?(ถามอย่างสงสัย)


“กูบอกเองแหละ” พี่อ๊อฟเดินเข้ามาแล้วยิ้มแห้งๆให้ จะบอกทำไมว้า


พี่โน้ต : นี่ถ้ามันไม่บอกพี่นทก็จะไม่บอกคนในบ้านใช่มั้ย?(พูดแบบน้อยใจ)
ผม : อย่าน้อยใจดิโถ่(สวมกอดพี่โน้ต พี่อ๊อฟก็ไปนั่งรอที่โต๊ะ) คือเรื่องมันเป็นงี้......(ผมก็เล่าทั้งหมดให้พี่โน้ตฟัง โดยไม่พูดถึงประเด็นของอิงฟ้า ไม่งั้นพี่อ๊อฟซวยแน่) ก็เป็นแบบี้แหละ(ยิ้ม)
พี่โน้ต : ครูสิเค้าชอบหาเรื่องเด็กทุกคนที่เข้าห้องปกครองแหละนท ดีนะนทแค่วิ่ง ของพี่นี่ทั้งโดนตีทั้งโดนหักคะแนน(พูดอย่างเจ็บใจ)
ผม : เห็นมั้ย บอกแล้วไม่มีอะไร นทเอาตัวรอดได้อยู่แล้วน่า(ยิ้ม)
พี่โน้ต : แต่ครูสิก็เกินไปนะ นี่เสียดสีถึงป๊าเลยหรอ เป็นพี่พี่กไม่ยอมหรอก นทนี่เจ๋งวะ(ยีหัวผม)
ผม : บอกแล้วว่านทเอาตัวรอดได้อะ อีกอย่างนทก็ไม่ยอมอยู่แล้วละ ถ้าด่านท นทจะไม่โกรธหรอกแต่นี่ลามถึงป๊าตลอดคืออะไร?(พูดแล้วแค้น)
พี่โน้ต : ดีแล้ว ทีหลังก็ไม่ต้องไปต่อปากต่อคำกับแกหรอก ยังไงสะเค้าก็เป็นครู เข้าใจป่าว(ยิ้ม)


แล้วก็พูดกันนิดหน่อย ดูแล้วพี่โน้ตจะดูชอบพี่อ๊อฟขึ้นมาเลยนะครับ ฝากดูผมนู่นนี่นั่น เกินไปจริงๆคุยไปสักพักพี่โน้ตก็ออกไป.....


ผม : พี่อ๊อฟจะบอกพี่โน้ตทำไม ไม่รู้รึไงว่าถ้าเรื่องอิงฟ้ากระเด็นเข้าหูพี่โน้ต พี่นั่นแหละที่จะซวย(มองมันอย่างหงุดหงิด มันก็เดินมานั่งข้างๆผม)
พี่อ๊อฟ : ก็กูจะขึ้นมาหามึงพี่มึงก็เรียกให้นั่งคุยกูก็คุย เค้าถามถึงมึงที่โรงเรียนกูก็เล่าไป จริงๆเรื่องที่มึงเข้าห้องปกครองวันนี้กูหลุดปากไปด้วยแหละ(มองผมแบบเกร็งๆ ผมมองค้อนเลยครับ) ก็กูเป็นห่วงมึงนี่ ถามก็บอกแต่ไม่เป็นไรๆอะ(ทำน้ามุ่ย)
ผม : เออๆช่างเถอะ ว่าแต่ทำไมวันนี้ถึงอยากมานอนด้วยละ?(ถามอย่างสงสัย)
พี่อ๊อฟ : คิดถึงมึงไง มานอนไม่ได้หรอ?(ทำหน้ากวนตีน)
ผม : เฮ้อ! พี่อ๊อฟทำไมเวลาอยู่กับอิงฟ้าถึงไม่ต่อต้านผลักไสมันไปไกลๆละ นั่งนิ่งๆทำไม(ล้มตัวนอนบนเตียง แล้วถามอย่างสงสัย)
พี่อ๊อฟ : กูก็อยากผลักไสนะเว้ย แต่แม่งชอบทำตัวน่าสงสารกูทำไม่ลงวะ แค่มึงไล่ก็พอแล้ว(ยิ้ม นอนลงข้างๆผม)
ผม : ทำมาขี้สงสาร ไปอ่อยมันไว้เป็นไงละ เกิดเรื่องเลยไง(หยิกแก้มมันทีนึง)
พี่อ๊อฟ : กูสังหรณ์ใจแปลกๆ ว่าอิงฟ้าจะต้องทำอะไรแน่ๆ มึงต้องระวังตัวนะเว้ย(พูดอย่างเป็นห่วง)
ผม : ผมก็ว่างั้นแหละ แต่ช่างมันเถอะ คงไม่มีอะไรจะเลวร้ายกว่านี้ละมั้ง(ยิ้ม)
ผมกับมันก็นอนคุยกันไปจนได้เวลาลงไปกินข้าวก็ไปกิน แลดูทุกคนจะเข้ากับพี่อ๊อฟได้ดีโดยเฉพาะพี่โน้ตแกดจะเป็นปลื้มที่พี่อ๊อฟบอกว่าคอยดูแลผมไม่ห่าง ตอแหลสะไม่มีนะพี่อ๊อฟ555 ผมก็ฟังเค้านั่งโม้กันไปจนทำอะไร เสร็จ ผมก็พาพี่อ๊อฟขึ้นห้อง.....
พี่อ๊อฟ : อาบน้ำด้วยกันนะ(ยิ้ม)
ผม : รู้นะว่าคิดอะไร(ยิ้มล้อๆมัน)
พี่อ๊อฟ : ได้มั้ยละ(ยิ้มเขิน)
ผม : กลัวพี่โน้ตแอบฟังอะดิ แถมถาป๊ามาแอบดูอีกทำไง(ถามอย่างกังวล)
พี่อ๊อฟ : งั้นพรุ่งนี้ไปบ้านกูนะ(ถามอย่างตื่นเต้น)
ผม : อื้ม(ยิ้ม)


แล้วเราก็เข้าไปอาบน้ำด้วยกันครับ ก็แก้ผ้าอาบด้วยกันไปนั่นแหละ ให้ตายสิ ผมเห็นเรือนร่างของพี่อ๊อฟที่ไรใจสั่นทุกที .....


พี่อ๊อฟ : ตัวมึงทำไมมีรอยแดงๆ เป็นจุดๆวะ(มันลูบหลังผม ผมตกใจไปนิด หรือจะเพราะรอยจากไอสิงโต ผมก็หันหลังส่องดูในกระจก)
ผม : โถ่! แค่ผื่นร้อนนะทำเป็นตื่นเต้นไปได้(ผื่นจริงๆครับ ตกใจหมด เพราะผมว่ารอยที่ไอสิงโตทำมันหายไปนานละ)


แล้วก็อาบน้ำกันไป พี่อ๊อฟนี่เค้าก็ตลอดอะขอให้ได้สัมผัสเถอะ ผมก็ยอมๆไป ดูพี่อ๊อฟจะมีอารมณ์ไม่น้อยเลยครับ เพราะน้องชายของพี่อ๊อฟตั้งโด่แบบเต็มที่เลยอะ ผมก็เริ่มจะมีอารมณ์ตามแล้วนะเนี่ย.....


พี่อ๊อฟ : ช่วยกูก็ได้นะ กูไม่ไหวแล้ววะ(ทำหน้าหื่น ใจผมเต้นแรงมากอะ)
ผม : ชะ ช่วยยังไงดี(เอาจริงๆเขินนะเนี่ย)
พี่อ๊อฟ : ใช้ปากมึง(เอามือลูบปากผม หน้าพี่อ๊อฟตอนนี้ค่อนข้างแดง แต่หูนี่แดงเถือกเลยละ)
ผม : จะดีหรอ(ปากก็พูดจะดีหรอก แต่มือก็คว้าแท่งของพี่อ๊อฟไง)


ผมค่อยๆรูดแท่งของพี่อ๊อฟขึ้นลงอย่างเบาๆ พี่อ๊อฟก็จ้องหน้าผมแบบโหยหามากอะ แล้วพี่อ๊อฟก็เอามาทั้งสองมาจับบ่าผม แล้วค่อยๆกดผมลง ผมก็ค่อยๆนั่งลง ให้หน้าตัวเองอยู่ตรงกลางตัวพี่อ๊อฟครับ ผมใช่มือรูดแท่งของพี่อ๊อฟขึ้นลงและก็เริ่มใช้ลิ้นค่อยๆเลียส่วนหัว พี่อ๊อฟครางออกมาด้วยเสียงที่ทำให้อารมณ์ผมกระเจิงเลยครับ ผมรูดแท่งของพี่อ๊อฟลงจนสุดแล้วแล้วใช้ปากครอบบริเวณส่วนหัวพร้อมกับวนลิ้นตรงส่วนหัวอย่างนั้นแหละครับ พี่อ๊อฟนี่ทั้งครางทั้งสั่น ผมก็เริ่มขยับหัวตัวเองขึ้นลงเป็นจังหวะ พร้อมกับใช้มือรูดตรงกลางโคนขึ้นลงไปพร้อมกัน ผมทำแบบนี้ได้ไม่นาน พี่อ๊อฟก็จับหัวผมไว้แล้วก็เด้งเอวใส่ปาก ได้สองสามที พี่อ๊อฟก็บอกไม่ไหวแล้ว ผมก็เร่งทั้งลิ้นทั้งมือเลยครับ แล้วพี่อ๊อฟก็พ่นน้ำออกมากระตุก2-3ครั้ง เต็มปากผมเลยทีเดียวครับ พี่อ๊อฟแบมือมาตรงหน้าผมประมาณว่าให้คายออกมา แต่ผมก็เลือกที่จะกลืนลงไปครับ ถึงรสชาติมันจะไม่ได้เรื่องก็เถอะ.....


พี่อ๊อฟ : กลืนทำไมวะ?(ถามแล้วเอาทิชชู่เช็ดปากให้ผม หูมันแดงไปหมด)
ผม : ของคนรักผมไม่รังเกียจหรอก(ยิ้ม เขิน หน้าผมร้อนผ่าวไปหมด พูดเองก็อายเอง><)
พี่อ๊อฟ : แล้วมึงละ(จับแท่งของผม)
ผม : ของผมอดไว้รอพรุ่งนี้ดีกว่า(ยิ้ม แล้วก็ดึงมือพี่อ๊อฟออกจากน้องชายของผม จริงๆก็ว้อนนะ แต่ผมว่าอดเปรี้ยวไว้กินหวานดีก่า555)


แล้วเราก็พากันอาบน้ำอะครับเสร็จก็ออกมานั่งคุย นั่งทำการบ้านก็เข้านอน พออีกวันก็พากันไปโรงเรียนก็ไม่มีไรมากครับจนขึ้นเรียนก็ปกติ พอพักเที่ยงผมก็ไปกินข้าวกัน วันนี้พี่อ๊อฟมานั่งกินด้วยกัน แต่วันนี้พาพวกพี่โอมมาด้วยไง ก็นั่งกินกันไปคุยกันไป แต่แปลกตรงที่ยัยอิงฟ้าไม่มาไง ปกติจะมาตอแย แต่วันนี้มันแปลกๆ ผมมีรางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องไม่ดี แต่อาจจะคิดมากไปเองก็ได้ ผมก็ไม่ใส่ใจอะไรครับ จนเลิกเรียนวันนี้ไม่มีอะไรมากครับไม่ได้นัดใครไปไหนด้วย ส่วนไอสิงโตไอมินบอกว่าเพ้อหาแต่ผม? ขนาดนั้นเลยหรอ? ผมก็ฝากไอมินไปบอกครับว่าช่วงนี้ไม่ว่าง ถ้าว่างแล้วจะไปหาเอง มันก็โอเค แล้วผมกับเพื่อนๆก็แยกย้ายกันครับ ผมก็เดินไปหาพี่อ๊อฟที่ชมรม แต่.....


“เห้ย! มึงอะ”


ต่อแล้วนะครับบบบ^^

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.