รุ่นพี่ที่รัก 39 (By P'not) CP

thanong

น้องซิน : พี่นททำไมไม่เปิดเครื่องค่ะ ไหนว่าวันนี้จะมาหาหนู! (พอคุณหนูเค้ารับก็โวยเลยจ้า)
ผม : ขอโทษครับ พอดีพี่เพิ่งตื่น อีกอย่างมันก็ยังแค่สายๆอยู่ พี่ไม่อยากไปรบกวนน้องแต่เช้าหนะ(แก้ตัวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน)
น้องซิน : ไม่เลยค่ะ แล้วพี่นทเพิ่งตื่นหรอค่ะ ซินกวนพี่รึเปล่า (ทำเสียงหงอย)
ผม : ไม่เลยๆ เดี๋ยวพี่จะไปหาซินแล้วรอแปปนึงนะ สัญญาก็ต้องเป็นสัญญาไง (ทำเสียงสดใส)
น้องซิน : พี่นทมายังไงค่ะ (ถามด้วยน้ำเสียงสงสัย ผมก็หันไปมองพี่อ๊อฟ ยังไม่ตื่นเลยและก็คงอีกนาน)
ผม : คงนั่งรถสองแถวไปอ่ะครับ (ผมก็หาโพสอิทมานั่งเขียนไว้ให้พี่อ๊อฟ)
น้องซิน : อย่านะค่ะ! รอที่บ้านเลยค่ะ เดี๋ยวหนูให้พี่สิงโตไปรับ (ออกคำสั่งสะแล้ว)
ผม : รบกวนมันรึเปล่าครับ วันนี้วันหยุดมันอาจจะตื่นสายก็ได้นะ (เกรงใจจริงๆ)
น้องซิน : ไม่เลยค่ะ พี่นทรออยู่บ้านนั้นแหละค่ะ แล้วพี่สิงโตจะไปรับนะค่ะ ตึ๊ด!(แล้วน้องก็วางไป)
ผมก็นั่งเขียนโพสอิท “พี่อ๊อฟถ้าตื่นแล้วก็อาบน้ำหาข้าวกินก่อนนะ ผมจะออกไปธุระข้างนอก พี่จะรอผมที่บ้านก็ได้ หรือถ้าเบื่อพี่ก็กลับบ้านไปก่อนก็ได้เดี๋ยวกลับมาผมจะไปหา ^^ ” แล้วผมก็ติดไว้กับโทรศัพท์มัน ผมก็เตรียมของแล้วก็ลงไปหาแม่ เอาจริงๆตอนลงบันไดทรมานใช่ย่อยนะ เสียดและแสบมาก พอลงไปถึงผมก็บอกกับแม่เรื่องพี่อ๊อฟไว้ และนั่งกินข้าวกับแม่สักพักไอสิงโตเข้ามา ผมก็ไปกับมันครับตอนขึ้นซ้อนรถมันลำบากมากบอกตรง ต้องกัดฟันข่มความเจ็บอย่างมากอะแต่ไอสิงโตมันไม่ค่อยพูดส่งสัยเพิ่งตื่นแหละ พอถึงบ้านมัน โอ้โห! คนจะออกมาต้อนรับเยอะไรขนาดนี้.....
ผม : ไอสิงโต ทำไมคนออกมาเยอะจังวะใครจะมา (ผมหันไปกระซิบไอสิงโตที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆผม)
สิงโต : ก็ซินอะสิ บอกให้ออกมาตอนรับมึง น้องกูสงสัยจะติดมึงแล้วละ (ยิ้ม)
แล้วผมก็เดินเข้าบ้านไป คนสวนแม่บ้านก็ก้มหัวกันผมทำตัวไม่ถูกเลย ก็ต้องก้มให้พวกเค้าเหมือนกัน พอเข้าไปน้องซินก็วิ่งมาหาเลย พูดเยอะแยะเชียวและก็พาผมเข้าห้องเล่นของน้อง ไอสิงโตเดินแยกไปไหนไม่รู้ คงไปนอนต่อมั้งเพราะหัวมันยุ่งมากตอนไปรับผมคงพึ่งตื่นจริงๆอะแหละ แต่......
ผม : เอ่อ นะน้องซินครับ ทำไมห้องถึงได้เละแบบนี้ละครับ (ผมมองสภาพพื้นห้อง คือน้องเค้าปล่อยให้หนูแกสบี้2ตัววิ่งเล่นอยุ่ทั่วห้อง และมีหญ้า ถ้วยน้ำ ของเล่น ขี้เยี่ยวหนูกระจายเต็มไปหมด ผมมองอย่างตะลึง)
น้องซิน : ก็เมื่อวานพี่นทไม่มา ซินไม่มีที่นอนให้อลิซกับกัสนะสิค่ะ เลยต้องปล่อยไว้ในนี้ก่อน (ทำหน้าเศร้าๆ อลิซกับกัสคงเป็นชื่อหนูแหละครับ)
ผม : โอเคๆ งั้นพี่ขอโทษละกัน เดี๋ยวพี่จะเก็บให้แล้วก็จัดกรงให้โอเคป่าว (ยิ้ม น้องซินยิ้มกว้างเลย)
น้องซิน : ได้เลยค่ะ (ยิ้มอย่างอารมดี)
ผมมองสภาพคือไม่รู้จะเก็บอะไรก่อนดี ผมไปหยิบถุงป่าวที่วางอยู่บริเวณมุมห้อง คาดว่าน่าจะเป็นถุงที่ใส่หญ้า ผมก็ไล่เก็บหญ้า ไปครับ.....
น้องซิน : พี่นททำไรค่ะ (มองงงๆ)
ผม : เก็บของพวกนี้ไง ถ้าไม่เก็บแล้วพวกเราจะนั่งทำกันยังไง เดี๋ยวน้องซินก็คันหรอก หญ้านี่มันคันรึเปล่าก็ไม่รู้ (หันไปบอกแล้วก็ก้มเก็บต่อ)
น้องซิน : หยุดก่อนค่ะ! พี่แก้มมมมมม! (ผมลุกขึ้นอย่างตกใจ ลุกขึ้นเร็วๆความเจ็บนี่แล่นมาเลยครับ ก็อยู่ๆน้องก็ตะโกนบอกผมซึ่งจะตะโกนทำไม แล้วแม่บ้านก็วิ่งมากัน2คน) เก็บขยะในห้องซินหน่อยค่ะ! แล้วก็ทำความสะอาดด้วย ส่วนอลิซกับกัสก็เอาไว้ในกระเป๋าก่อนนะค่ะ หนูกับพี่นทจะนั่งรอในห้องพี่สิงโตนะค่ะ! (สั่งแบบฟึดฟัดเล็กน้อย)
ผม : น้องซินความจริงพี่ทำให้ก็ได้นะครับ (ยิ้มเหยๆ น้องก็จูงมือผมขึ้นมาข้างบนผมก็ขึ้นอย่างช้าๆและระวังที่สุดมันแสบอะ น่าจะพามาห้องนอนไอสิงโต)
น้องซิน : ไม่ได้นะค่ะ พี่นทมาช่วยหนูจัดกรงนะค่ะ ไม่ได้มาทำความสะอาดค่ะ (แล้วก็ดึงผมให้ผมตามไปครับ)
ผมค่อนข้างจะเกรงใจหนะครับ อีกอย่างผมกลัวแม่บ้านพวกนั้นมองผมไม่ดีด้วยแหละ แล้วน้องก็พาผมเข้าห้องนอนไอสิงโต คือห้องน่านอนมากครับตุ๊กตาเอย โปสเตอร์ และโมเดลยักษ์แต่ละอย่างนี่สุดๆ ผมเห็นไอสิงโตนอนอยู่บนเตียง น้องซินก็พาไปนั่งที่เก้าอี้......
ผม : น้องซินบังคับสิงโตไปรับพี่หรอครับ? (มองน้องซินอย่างสงสัย)
น้องซิน : ป่าวนะค่ะ ตอนแรกเห็นพี่สิงโตนอนอยู่หนูก็ไม่อยากกวน แต่พี่สิงโตเห็นหนูเข้ามาเลยถามว่ามีไร หนูเลยบอกไปนะค่ะ ว่าช่วยไปรับพี่นทได้มั้ย พี่สิงโตไม่พูดไร หยิบกุญแจแล้วออกไปเลยนะค่ะ (ทำหน้าบ้องแบ้ว)
ผม : วันหลังไม่ต้องก็ได้นะ เพราะสิงโตอาจจะอยากนอนมากกว่าก็ได้ (ยิ้ม)
น้องซิน : ไม่ได้นะค่ะ พี่นทเป็นแขกพิเศษต้องดูแลแบบพิเศษ (ยิ้มจนตาปิด) พี่อยู่นี่ก่อนนะค่ะ เดี๋ยวซินลงไปดูก่อนว่าเตรียมอะไรเสร็จรึยัง เดี๋ยวหนูให้คนมาเรียกค่ะ (ยิ้มแล้วก็วิ่งไปครับ)
ผม : ดะ เดี๋ยวซี่!(ไม่ทันละครับไปนู่นแล้ว)
ผมก็ได้แต่นั่งอยู่เฉยๆมองไอสิงโตมันนอน บอกตรงไม่กล้าหยิบจับไรเลย กลัวจะเป็นของรักของหวงมันทั้งนั้น ผมก็นั่งแบบนั้นสักแปป ทำไมน้องซินต้องเอาผมมาไว้ห้องนี้ด้วยเนี่ย! ห้องมีตั้งเยอะตั้งแยะ....
สิงโต : มองแบบกูเขินนะเว้ย(เสียงงัวเงียแล้วค่อยๆลืมตา รู้ได้ไงว่าผมมองมัน)
ผม : มองบ้าไร ง่วงก็นอนไปกูไม่กวนละ(ผมกะลังจะลุกเดินออกห้องไอสิงโตรีบลุกมาดึงผมไปนั่งที่เตียงครับ ดีนะไม่ได้นั่งแรง) มีไรวะ?นอนเถอะมึง (ยิ้ม ดันมันออก)
สิงโต : มึงจะรีบไปไหนเนี่ย ไม่เคยมีเพื่อนคนไหนได้เข้าห้องนอนกูนะเว้ย มึงไม่ดีใจหรอ?(ถามผมพร้อมกับล้มตัวลงนอน )
ผม : ไอดีก็ดีใจนะ แต่กูเกรงใจมากกว่า ห้องน่านอนชิปหาย กูถึงรีบไปไง อยู่นานเดี๋ยวได้เคลิ้มหลับ (ยิ้ม พูดติดตลกไป)
สิงโต : งั้นนอนดิ (ดึงผมให้นอนลงข้างๆมัน ผมก็หันหน้ามองมัน น่ารักจริงๆ โหคืออะไรจะหล่อใสๆ) มองไรวะ?(เอามือเช็ดลูบหน้าตัวเอง)
ผม : ปะ ป่าว เดี๋ยวกูลงไปดูน้องซินดีกว่าไม่รู้เสร็จรึยัง มึงนอนเถอะไม่กวนละ (ยิ้มแล้วกะลังจะลุกมันก็ดึงไว้อีกแล้ว ผมเลยนอนมองมัน) มึงนี่ยังไงเนี่ย (ถามมันแบบขมวดคิ้ว)
สิงโต : ลูบหัวกูหน่อยดิ (ยิ้ม)
ผม : แบบกล่อมเด็กอะนะ? (มันพยักกหน้า ผมก็ลูบๆไป ลูบไปสักพักผมเริ่มเคลิ้มละสิทีนี้ แอร์ก็เย็นกะลังดี)
สักพักก็เคลิ้มหลับไป เพราะความเพลียจากเมื่อคืนด้วยแหละ ครืดๆๆ ผมสะดุ้งตื่นเมื่อโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงผมสั่น เอาจริงๆมันสั่นตั้งแต่มาถึงบ้านไอสิงโตสักพักแล้วแต่ผมทำเป็นไม่สนใจเพราะแน่ๆคือต้องพี่อ๊อฟชัวร์ๆ แต่นี้มันเล่นสั่นรัวและนานมากจนผมต้องตื่นเพื่อล้วงแล้วหยิบขึ้นมาดู มิน โทรมา?....
ผม : ว่าไง? (ถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย และมองหาไอสิงโต คือมันหายไปไหนไม่ได้อยู่บนเตียง)
มิน : อยู่ไหนมึง เค้ารอมึงอยู่คนเดียวเนี่ย! (ทำเสียงตื่นเต้น)
ผม : รออะไร ได้ข่าวว่ากูไม่ได้นัดมึง!(หงุดหงิดเล็กๆ)
มิน : ใช่มึงไม่ได้นัดกู แต่มึงไม่ชวนพวกกูมาบ้านไอสิงโตไง (แล้วก็มีเสียงพวกเพื่อนๆแทรกเค้ามาเต็มไปหมด)
ผมกดวางสายเลย แล้วเลื่อนดูสายที่ไม่ได้รับ พี่อ๊อฟ20กว่าสายแล้วและเพื่อนๆกันคนละ2-3สาย ดีเว่อ ผมเดินหาไอสิงโตทั่วห้องก็ไม่เจอเลยเดินลงไปข้างล่าง แต่เดินด้วยความลำบากมันรู้สึกเสียดจริงๆอะ.....
มิน : เฮ้ยๆๆ มาแล้วโว้ย! (แหกปากมาแต่ไกล ผมมองพวกมันอย่างสงสัย)
นัท : มึงจะแหกปากทำไมไอมิน(หันไปพลักหัวไอมิน)
วิว : เออเดี๋ยวเค้าก็ไล่มึงออกบ้านหรอก!(หันไปด่าไอมิน)
ปอ : เออสำรวมหน่อยเหอะมึง (พูดแล้วหันมายิ้มให้ผม)
ผมมองพวกมันแต่ก็ไม่ได้พูดไร ไอสิงโตยืนทำหน้าหงุดหงิดอยู่ข้างๆพวกมัน....
ผม : พวกมึงมากันทำไม? (มองพวกมันอย่างสงสัย)
มิน : ทำไมกูก็มาเที่ยวหาไอสิงโตไง แล้วมึงเถอะมาไม่ชวนเลยน้า(ยิ้มบาน ส่วนคนอื่นเหมือนโดนไอมินบังคับมา)
ผม : กูมาหาน้องซินเถอะ!(รำคานมันมาก)
มิน : แล้วไหงเดินลงมาจากข้างบนวะ? แถมเดินแปลกๆด้วย อย่าบอกนะมึงสองคน(มันชี้มาที่ผมและไอสิงโต เพื่อนคนอื่นก็อึ้งๆ)
ผม : เลอะเทอะไอห่านี่นิ!(ค้อนใส่มัน แล้วน้องซินก็เดินมา..)
น้องซิน : พี่นทตื่นนานยังค่ะ? (มองผมแบบสงสัย ส่วนเพื่อนๆคือคงอยากรู้เต็มที่)
ผม : ไปกันเถอะน้องซิน (จับมือน้องซิน) ส่วนพวกมึงอยากรู้ไรก็ถามสิงโตเองละกันไอพวกขี้เสือก (แล้วจูงมือน้องซินไปเลยครับ ไอสิงโตก็เหวอแดก ดูมันจะอารมณ์เสียไรไม่รู้มัน)
แล้วผมก็เข้ามาในห้องเล่นของน้องซิน น้องซินบอกว่าไปตามผมแล้วเห็นนอนอยู่เลยไม่อยากกวน จนเพื่อนๆผมมาไอสิงโตเลยตื่น น้องซินบอกตอนแรกไอสิงโตก็ไล่แล้ว แต่พวกเพื่อนผมอ้างว่าผมชวนมาไอสิงโตเลยยอมให้เข้ามา ผมตบหน้าผากตัวเองอย่างแรง คือคนอื่นคงไม่เท่าไหร่แต่ไอมินคงจะอ้างผมอีกตามเคย แล้วผมก็ช่วยน้องซินจัดนู่นจัดนี่ครับ เหมือนเดิมน้องก็ทำไรไม่เป็นเลย ผมก็ทำนู่นทำนี่ไปน้องก็ช่วยหยิบจับบ้าง แต่ส่วนมากจะเล่นกับอลิซและกัสมากกว่า ผมจัดไปนานอยู่ครับ เพราะประกอบกรงผิดด้าน และน้องซินก็เลือกที่แขวนหญ้ามุมนี้มุมโน้นกว่าจะพอใจ ใช้เวลาเป็นเกือบ2ชั่วโมงแหนะ ไอสิงงโตมาตามผมสองรอบ ดูมันหงุดหงิดมาก พอเสร็จ น้องซินก็ดีใจมากมายเหลือเกิน ผมก็ได้แต่ดูแล้วก็ขอตัวไปหาเพื่อนๆ พอเปิดประตูไปก็โอ้โหเสียงดังกันเชียว แถมยังมีพวกไอโค้กมาอีก ผมสายหัวอย่างมึนๆแล้วเดินไปนั่งข้างไอสิงโตที่มุมห้อง เพื่อนๆก็แซวกันใหญ่ผมก็ไม่ใส่ใจครับ.....
ผม : สิงโต วันนี้มึงนัดเพื่อนๆมาหรอ? (หันไปถามอย่างสงสัย)
สิงโต : ป่าวอะ ไอมินมันอ้างชื่อมึง อีกอย่างไหนๆพวกเพื่อนๆมึงมากูก็เลยชวนเพื่อนๆกูมาเลย (ส่ายหัวแล้วบีบต้นคอ)
ผม : มึงไม่สบายป่าววะ? (ผมเอามือจับหน้าผาก ที่คอก็ไม่ร้อนหรือไรนิ) ก็ไม่มีไรนิ?
สิงโต : กูแค่ง่วงๆวะ (ยิ้ม)
ผม : มึงลงมาก็น่าจะปลุกกูกูจะได้ด่าไอมิน! (คิดแล้วก็หงุดหงิด)
สิงโต : ก็กูเห็นมึงหลับสบายนี่หว่า แถมกูจับแก้มมึงเหมือนตัวร้อนๆเลยไม่อยากกวน (ยิ้มเขินๆ)
ผม : ตัวกูร้อนหรอวะ? (ผมลองจับคอตัวเองดู) กูก็ปกตินะ หรือแอร์ห้องนอนมึงเย็นไปวะ?(มองอย่างสงสัย)
สิงโต : คงงั้นมั้ง (ยิ้ม)
ผม : กินข้าวยังมึงอะ ตื่นมาก็ไปรับกูแถมยังมาเจอพวกนี้อีก(หันไปมองพวกมันอย่างเพลียจิต เล่นเกมส์กันอย่างเมามันเลย)
สิงโต : ยังเลยเนี่ย รอมึงด้วยมึงหิวยังละ? (หันมาถามด้วยสายตาที่อบอุ่น)
ผม : ก็กินมาแล้วนะ ถ้ามึงหิวก็ไปกินก่อนก็ได้ กูรอเนี่ยแหละ(ยิ้ม)
สิงโต : งั้นไม่ดีกว่าอยู่กับมึงดีกว่า (ผมกรอกตาหนักมาก นี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้วคือยังไม่กินข้าวเดี๋ยวก็ปวดท้องอะ)
ผม : งั้นไปกินเลย เดี๋ยวกูไปส่ง เคมะ?(ยิ้มแล้วก็ลุกยื่นมือไปดึงไอสิงโตให้ลุกตามด้วย)
พวกเพื่อนมันก็ถามกันใหญ่เลยไปไหนกันผมก็บอกพาเสี่ยไปหาไรกิน เท่านั้นแหละแซวกันใหญ่ผมรำคานเลยดึงมือไอสิงโตออกมาเลย แล้วก็พามันไปห้องกินข้าว....
ผม : นี่คือกูต้องเข้าไปหาให้มึงกินหรือยังไง? (ผมไม่รู้ว่าต้องทำเองหรือมันจะเรียกแม่บ้าน)
สิงโต : กูอยากกินฝีมือมึงอะ (ยิ้ม ผมสะดุ้งเล็กๆ)
ผม : กูทำกับข้าวไม่เป็นนะมึง (ยิ้มแห้งๆ ไอสิงโตทำหน้าหงอยเลย แต่นึกขึ้นได้ว่าเคยทำข้าวผัด แต่ประเด็นไม่ได้ทำจะนานแล้วรสชาตจะกินได้อยู่หรอ) แต่กูเคยทำข้าวผัดนะ ถ้ามึงอยากเสี่ยงท้องเสียกูก็จะทำให้มึงกิน(ยิ้ม ไอสิงโตยิ้มออกทันทีเลย)
สิงโต : เอาๆ กูกินข้าวผัดก็ได้(จะดีใจไรขนาดนั้น)
ผม : เออก็ได้งั้นมึงไปอาบน้ำแต่งตัวหล่อๆรอเลย เดี๋ยวกูจะเข้าครัวให้(ยิ้ม มันทำหน้าสงสัย)
สิงโต : ทำไมต้องแต่งตัวหล่อๆวะ? (ทำงง)
ผม : ก็เผื่อมึงท้องเสียกูจะได้หามมึงไปส่งโรงบาลไง อย่างน้อยเค้าจะได้รู้ว่าตอนมึงป่วยมึงก็หล่อนะ(ยิ้ม ไอสิงโตยิ้มเขิน)
สิงโต : เออก็ได้ๆ (แล้วมันก็เดินไป)
ผมก็เดินเข้าครัวแม่บ้านอยู่กัน2-3 คนครับ ตอนแรกเห็นผมตกใจกันใหญ่ครับ ถามว่าเข้ามาทำไม ผมก็เลยบอกไปครับว่าไอสิงโตมันอยากกินข้าวผัด ตอนแรกพวกแม่บ้านก็บอกว่าจะทำไปให้เองผมไม่ต้องทำหรอก ผมก็บอกไปว่ามันจะกินที่ผมทำเค้าก็เลยยอม ตอนแรกพวกเค้าก็เกร็งๆกันแหละ พอผมบอกว่าให้สอนผมทำด้วยเท่านั้นก็พูดกับผมเป็นต่อยหอยเลยครับ แถมแซวอีก ตอนแรกพวกเค้าเรียกผมว่าคุณนท ผมบอกว่าไม่ต้องขนาดนั้นหรอก เรียกว่านทก็พอคือกว่าจะเสร็จโม้กันไปอะครับ คุยกันสนุกดี แถมยังคุยกันถูกคออีก ผมก็ถามพวกแม่บ้านเรื่องไอสิงโตพวกเค้าก็เม้าให้ผมฟังกันใหญ่เลยครับว่ามันค่อนข้างเอาแต่ใจ ทำอะไรก็ต้องเนียบ อย่างห้องนอนมันต้องเป็นแม่นมมันเท่านั้นที่เป็นคนไปทำความสะอาดให้ แม่นมของมันก็คงจะเป็นหัวหน้าแม่บ้านแหละมั้งผมก็ไม่เคยเห็นและอีกสารพัดที่โม้กันครับ......
สิงโต : อะแฮ่ม! (ผมและแม่บ้านสะดุ้งเลยครับ ผมหันไปยิ้มแห้งๆให้มัน มันจะได้ยินมั้ยเนี่ยกะลังนินทามันอยู่5555)
ผม : มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย (ยิ้ม ผมหันไปมองแม่บ้านทั้งสามก้มหน้าก้มตาเก็บของกันใหญ่เลยครับ)
สิงโต : มาทันได้ยินคนกะลังถามเรื่องกูไง (มองนิ่งๆ แล้วมองไปทางพวกแม่บ้านสามคน 3คนนั้นรีบก้มหน้ากันใหญ่เลย)
ผม : มึงอย่าโกรธเลยน้า กูแค่ถามพวกพี่เค้าเองอ่า(จับแขนมันแล้วเขย่า) เอ้อนี่ไงข้าวผัด กูทำไม่ค่อยเก่งพี่ๆเค้าสอนด้วยนะเว้ย(ยกจานข้าวผัดขึ้นมา แล้วยิ้ม)
สิงโต : ก็ไม่ว่าไรนิ (แล้วเดินไปเลยครับ)
ผมเลยหันไปคุยกับพวกแม่บ้านทั้งสามคนว่าไม่ต้องห่วงเดี๋ยวผมจะเคลียให้ เพราะผมจะทำให้พวกเค้าสามคนเดือดร้อนไม่ได้นะ ผมเป็นคนถามเองนี่ ผมก็ถือถาดข้าวพร้อมน้ำส้มมมาให้มันมันนั่งรอที่ห้องกินข้าวครับ ผมก็เดินไปนั่งข้างมัน...
ผม : โกรธหรอวะ(รู้สึกผิดไงไม่รู้)
สิงโต : …..(เงียบก้มหน้ากดโทรศัพท์)
ผม : โหแต่งตัวหล่อจริงๆด้วยนะเนี่ย (มองที่ตัวมัน มันจะออกปเที่ยวหรอเนี่ย)
สิงโต : …….(เงียบ หันมองผมแล้วก็ก้มกดโทรศัพท์ต่อ)
ผม : เสี่ยครับอย่าโกรธผมน้า(เอาหน้าไปถูกับแขนอ้อนมัน) ให้ผมทำไรยอมแล้วน้าๆๆๆๆๆ(อ้อนมัน ผมเห็นมันอมยิ้ม)
สิงโต : อืมๆ (แล้วเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า ผมยิ้มกว้างเลย)
ผม : มาๆ เดี๋ยวป้อนเลยบริการพิเศษ ค่าที่มึงให้กูนอนบนที่ห้องนอนสุดหวงของมึงเคมะ (ยิ้ม มันก็ยิ้มไม่ตอบอะไร) อ้าม(ผมตักข้าวจ่อปากมันก็อ้าปากรับ)
ผมก็ป้อนมันไปจนจะครึ่งจานผมเริ่มเมื่อยมือแล้วยื่นให้มันกินเองมันก็ไม่ยอมกิน ผมเลยต้องป้อนมันจนหมดแหละครับ ดีที่มันยังกินน้ำเองได้...
ผม : รสชาติเป็นไงบ้างอ่า (มองมัน)
สิงโต : ก็กินได้ (ยิ้ม)
ผม : แน่นะ ก็เพราะพี่เค้ายืนบอกไง ไม่งั้นมึงอย่าหวังว่าจะกินได้555(ไอสิงโตขำใหญ่เลย) หัวเราะแบบนี้ไม่โกรธแล้วใช่มั้ย(ยิ้มแล้วถามมัน)
สิงโต : ใครบอกว่ากูโกรธ? (มองผมแบบงงๆ)
ผม : อ่าวมึงไม่ได้โกรธที่กูไปถามเรื่องมึงกับพวกพี่เค้าหรอ (ผมทำหน้างงมันส่ายหน้า) อ่าวแล้วมึงเป็นไรอ่า?
สิงโต : แค่อยากให้มึงป้อนข้าวไง (ยิ้มเขิน ผมก็เขินสิ ไอเสี่ยขี้อ้อนเอ้ย)
ผมรู้สึกร้อนๆที่หน้า ผมเลยลุกขึ้นหยิบถาดข้าวมันไปเก็บในครัวตอนแรกมันดึงผมบอกไม่ต้อง ผมบอกไม่เป็นไรเลยเดินเอาถาดเข้าไปเก็บ ไอสิงโตนี่มันเด็กเอาแต่ใจจริงๆด้วย มันน่านัก ผมบอกพวกพี่เค้าไปแล้วว่าไม่ต้องห่วงสิงโตมันไม่ได้โกรธไร พวกพี่เค้าดูโล่งใจกันมาก ผมก็เดินกลับไปหาไอสิงโต ระหว่างเดินกลับโทรศัพท์ผมก็มีสายเข้า แม่โทรมา ผมก็กดรับ...

Julio

นทลืมพี่อ๊อฟไปเลยอ่ะ รีบโทรหาพี่อ๊อฟเลยนะ เด่วจะทัเลาะกันอีกหรอก