แฟนไม่อยู่...หนูร่าเริงงงง

meng2533

สวัสดีครับผมนายพีคนเดิมเองครับ วันนี้จะเล่าเหตุการณ์หนึ่งให้อ่านกันเรื่องนี้เป็นช่วงที่ผมกับพี่เต้เนี่ยกับมาคบกันได้6เดือนแล้วครับแล้วพี่แกเนี่ยดันติดไปสัมนาที่ภูเก็ตกับเพื่อนๆที่ทำงานแก5วันจันทร์ถึงศุกร์ ตอนแรกที่พี่เขาเดินมาแจ้งผมก่อนว่าจันทร์นี้จะไม่อยู่นะไปภูเก็ต5วันในหัวผมเนี่ยมีคำเดียวเลยว่าไปไหนดีน้าไปไหนดีพวกเดอะแก็งค์ต้องว่างแล้วแบบนี้ซึ่งการไปเที่ยวครั้งนี้พี่เต้ห้ามรู้ห้ามๆๆๆแกชอบบ่นว่าเวลาจะเที่ยวกลางคืนต้องมีแกไปด้วย มีแกไปด้วยอย่างกะมีพ่อไปด้วยอ่ะครับห้ามผมเป็นเด็กสามขวบเลย

                “ตัวเล็กจันทร์นี้จะกลับไปนอนที่บ้านไหมหรือจะนอนที่นี่ครับ”พี่แกจัดกระเป๋าไปแล้วก็หันมาถาม

                “ดูก่อนอ่ะทำไมครับตัวเองมีอะไรหรือเปล่า”มันแปลกๆนะ ปกติพี่แกไม่เคยถาม

                “พี่เป็นห่วงไงพี่ไม่อยู่ทั้งคน ตั้งห้าวันเชียวนะ ไม่คิดถึงกันหรือไง”

                “คิดถึงสิครับแต่ก็ไม่อยากห้ามมันเป็นหน้าที่ไง”

                “งั้นพี่ไม่ไปหล่ะ”อ้าวอยู่ๆก็มาสไตล์นี้

                “ได้หรอแบบนี้ได้หรอตัวเอง”

                “ไม่ได้ไงแต่พี่ไม่อยู่ห้ามไปซนที่ไหนนะ ถึงห้องและก็ถ่ายรูปมารายงานตัวด้วยนะ”นั้นไงครับนิสัยแบบคุณพ่อหวงลูกชายมาก

                พอวันจันทร์ที่ต้องเดินทางพี่แกงอแงมากครับแค่ห้าวันเองจะติดผมอะไรนักหนากัน ตอนแรกจะออกเที่ยวตั้งแต่วันแรกๆเลยแต่ลืมไปว่าอย่างพี่เต้ต้องให้แกชะล่าใจก่อนผมนัดแนะกับเดอะแก็งแล้วครับว่าไปเที่ยวกันพวกมันนี่หูผึ่งกันเลยทีเดียวเพราะว่านานๆทีที่ผมจะได้ออกไปเที่ยวกับพวกมันได้ มันยังแซวเลยพ่อให้ไปหรอผมบอกเลยพ่อไม่อยู่ฮ่าๆๆ ก็นัดกันว่าวันพุธจะไปเที่ยวกันวันแรกยังไม่ทันถึงห้องเลยครับแกไลน์มาหาว่าเข้าห้องยังพอบอกว่าถึงแล้วแกโทรหาเลยครับช่วงที่พี่เต้ไปกับที่ทำงานแกมักจะไม่โทรวีดีโอคอลเพราะเกรงใจพี่ที่พักด้วยแต่โทรธรรมดาแทนครับผมก็ต้องรายงานแบบทำอะไรอยู่นู้นนี่นั่นไปจนแกบอกว่าวันพุธดึกๆอาจจะไม่ได้โทรหาเพราะต้องทำเอกสารเพิ่มเติมให้นอนได้เลยผมนี่แบบอะไรจะประจวบเหมาะพอดิบพอดีขนาดนี้ครับ

                “โหยกว่าจะมาได้นะมึงเป็นคนนัดพวกกูเองแท้”ไอ้เม้งครับปากมันกวนตีนแบบนี้เสมอหล่ะ

                “นี่ก็ไม่ได้เรทนะสามทุ่มครึ่งเองพวกมึงอ่ะรีบมาเกินไป”ผมเป็นคนไปตรงเวลาครับ ไม่เคยหรอกไปก่อนแล้วไปรอ

                “ว่าแต่คุณพ่อไม่มาคุมหรอครับวันนี้ถึงได้ปล่อยเด็กน้อยมาหานมกินแถวนี้”ปากแบบนี้ไอ้กันเลยครับ

                “ต่อเอาหมาที่บ้านมาด้วยหรอตัวนี้ชื่ออะไรอ่ะ โอ๊ยไอ้สัดกัน”ก็มันกวนตีนผมก่อนอ่ะ พอผมเอาคืนแม่งก็เอาคืนอีก

                “เดี๋ยวกูจะฟ้องพี่เต้ว่ามึงหนีเที่ยว”ไอ้มินที่นั่งนิ่งมานานแต่พูดทีนี่แบบ

                “เพื่อนครับนี่พีเอง อย่าทำร้ายพีแบบนี้สิครับ”

                “แล้วพี่แกจะกลับมาวันไหนอ่ะมึง”ไอ้ต่อก็ถามมาได้บอกไปแล้วแท้ๆ

                “กลับมาวันศุกร์เว้ยวันนี้ไม่เมาไม่กลับเว้ย”

                ผมนี่ก็ชนยับเลยครับนั่งกินกันตั้งแต่สามทุ่มครึ่งอ่ะครับ จนเกือบๆเที่ยงคืนได้ว่าพวกมันเดี๋ยวชนๆแทบไม่ให้ผมพักเลย เหตุผลของพวกมันคือนานๆผมจะได้ออกมาที

                “มึงๆทำไมคนนั้นที่เดินมาทางนี้หน้าเหมือนพี่เต้จังว่ะ”นี่ผมเริ่มเมาแล้วหรือเนี่ย

                “ไม่ใช่เหมือนมึงแต่ใช่เลย”ไอ้เม้งที่อยู่ใกล้สุดบอกคำนี้ออกมาผมนี่แบบฉิบหายแล้ว

                “มึงกูตายแน่ๆหลบไปไหนดีว่ะ”

                “ไม่ต้องหลบหรอกมึงเพราะยังไงก็ไม่รอด”ไอ้มินผู้รักเพื่อนมาก

                “เป็นไงครับเที่ยวสนุกไหมครับตัวเล็ก หึหึ”ในนี้ก็ไม่หนาวนี่ ทำไมผมดูขนลุก

                “อ้าวตัวเองกลับมาแล้วหรอไหนบอกกลับวันศุกร์ไง หลอกเขานี่หน่า”ต้องเนียนทำเป็นงอนก่อนครับ

                “มึงๆเชื่อกูไม่ทันแล้วนี่อ่ะแผนพี่เต้เขามึงไม่เอะใจหน่อยหรอนี่ไม่ใช่เสาร์-อาทิตย์นะ ทำไมคู่รักยมมาได้ปกติคู่นี้ไม่ออกงานวันปกติมึงก็รู้”ไอ้มินหันมาอธิบายให้ผมฟัง

                “นี่กูโดนต้มคนเดียวเลยหรือเนี่ยโอ้วม่ายยยยยยยย”

                พวกผมนั่งต่อกันอีกสักพักนึงพี่เต้แกไม่พุดกับผมสักคำเลยแถมหน้านิ่งมากเวลาผมจะคุยกับพี่แกแต่ตอนคำถามเพื่อนๆผมนี่ยิ้มร่าเลยพอจะแยกย้ายพวกมันภาวนาให้ผมรอดปลอดภัยตอนถึงห้องอย่าว่าแต่ถึงห้องเลยครับแค่ขึ้นรถเสียงแอร์ยังดังกว่าเสียงหายใจพวกผมอีก

                “เอ่อตัวเองเหนื่อยไหมครับกลับมาถึงกี่โมงเนี่ย”

                “..............................................”

                “แล้วทานอะไรมาหรือยังครับแวะกินอะไรก่อนไหม”

                “...............................................”

            “อยากเงียบก็เงียบไปเลยนะ ไม่ต้องมาพูดกันนะครับ”

            “ใครควรจะโกรธมากกว่ากันครับโอเคที่พี่ผิดเรื่องที่พี่เป็นห่วงเรามากเกินไปพี่เลยวางแผนกับเพื่อนเพราะพี่รู้ว่าเพื่อนๆเราดูแลเราได้แล้วยังไงดูการแต่งตัวสิบอกว่ายังไงกางเกงขาดๆอย่าใส่ก็ใส่เสื้อเว้าแขนกุดลึกขนาดนี้ขยิบทีเห็นนมก็ยังจะใส่แบบนี้ใครควรโกรธครับ ”

              “เอิ่มคือว่า......................................”

             “ไม่พูดหรอก ยังไงพี่ก็ผิดไปแล้วไง ที่หวงมากไปขอโทษแล้วกันนะครับ”

พี่แกพูดจบผมไม่กล้าพูดต่อเลยก็มันถูกของพี่เขานี่สิ่งเดียวทีพึ่งได้ครับเข้ากรุ๊ปไลน์เดอะแก็งปรึกษาพวกมันง่ายสุด พวกมันก็บอกว่าให้ผมนั้นยั่วพี่เต้สิพวกมันรู้เรื่องที่พี่เต้ฝากพี่ฝนซื้อชุดคอสเพลย์เพราะตอนนั้นผมเมาแล้วมันหลอกถามผมก็เล่าไปสะหมดเปลือยเลย ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาเลยพวกมันบอกพี่เต้อยากให้ผมใส่วันนี้หล่ะเป็นแมวป่าให้พี่แกสักวันสิผมคิดในใจว่าต้องทำจริงๆแล้วใช่ไหมเนี่ย ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยเนี่ย

                 พอรถจอดเข้าที่พี่เต้แกลงรถไม่รอผมเลยผมก็เลยต้องรีบเดินตามแกให้ทันน่ะสิครับกลัวแกจะโกรธนานกว่านี้จริงๆ

                “ตัวเองไม่โกรธเค้านะ เค้าขอโทษ”เดินเข้าห้องได้ผมกอดหลังแกแน่นเลยไม่อยากให้ค้างคาอ่ะ

                “ปล่อยครับ พี่จะไปอาบน้ำมันเหม็นควันบุหรี่”นี่หล่ะพี่เต้ของแท้แกไม่ค่อยชอบกลิ่นแบบนี้ไงครับ

ผมเดินคอตกเข้าห้องนอนแทนครับพี่แกเล่นเข้าห้องน้ำด้านนอกแทนดูท่าแล้วน่าจะอาบนานอยู่ผมเลยไปอาบน้ำในห้องนอนแทนออกมาเห็นแกยังไม่เข้าห้องมาเลยไปย่องดูแกตั้งท่าจะหลับตรงโซฟาแทนครับ สงสัยน่าจะโกรธผมจริงจังอ่ะ

                          ผมต้องเดินเข้ามาค้นชุดที่พี่เต้อยากให้ใส่มานานแต่ผมปฏิเสธมาตลอดก็มันแปลกๆนี่ครับ ต้องใส่ที่คาดผมหูแมว ปลอกคอหนังแล้วเป็นสายหนังรัดข้อมือสองข้าง ที่หนักใจสุดคือกางเกงนี่หล่ะครับเป็นแบบหนังที่ตรงเป้าจะเป็นซีทรูแล้วเปิดก้น (สาเหตุที่เปิดก้นเพราะต้องเสียบหางแมวครับ)อันนี่หล่ะที่ทำใจลำบากอยู่คือกว่าจะเสียบเข้าไปได้แล้วให้มันอยู่คงที่นี่ลำบากมากพอเปิดประตูออกไปมืดสนิทเลยครับ เห็นพี่เต้แกนอนเล่นมือถืออยู่ตรงโซฟาผมเลยค่อยๆย่องไปตรงปลั๊กไฟครับ พอกดเปิดปุ๊ปพี่แกหันมามองครับ หน้านิ่งมากผมนี่ใจแป้วเลยทำไมอ่ะไมผ่านอ่อ

                  “จะไปไหนครับตัวเล็ก”ผมที่กำลังจะเดินเข้าห้องอยู่ๆพี่เต้แกถามมาก่อน

                   “ก็ตัวเองไม่หายโกรธเค้านี่ เค้าไปนอนแล้ว”ผมกำลังจะเปิดประตูครับพี่เต้แกพุ่งมาอุ้มตัวผมขึ้นบ่าพาเข้าห้องเลยครับ

                  “ใครโกรธกันไม่มี๊”ทีอย่างนี้อารมณ์ดีเชียว

                  “ไม่ต้องมาจับเลยนะ เค้าจะไปถอดแล้วโกรธต่อเลยไม่สนใจแล้ว”

                    ตอนนั้นแบบมันน้อยใจอ่ะเรานี่แบบง้อแล้วนะยอมใส่ชุดนี้ก็แล้วทำไมทำแบบนี้อ่ะ ไม่ทนแล้ว

                    “โอ๋ๆไม่น้อยใจนะก็เพื่อนเราบอกให้พี่ตีหน้านิ่งเข้าไว้ อย่าใจอ่อนเดี๋ยวที่เหลือเพื่อนเราจัดการต่อเอง ใครจะรู้ล่ะ ว่าทำแบบนี้แล้วเราจะยอมใส่ชุดนี้โอ๊ย อย่าตีพี่สิครับ ”มันน่าโมโหไหมหล่ะครับทั้งหมดเป็นแผนของพวกเดอะแก็งค์ผมพวกมันนี่แม่งไว้ใจไม่ได้จริงๆแต่ละคน

                      “ปล่อยเค้าก่อนสิ”พี่แกเล่นขึ้นคล่อมผมไว้นะสิครับ

                      “พี่ไม่ปล่อยให้โง่หรอก พี่ขอนะครับ”

                       แล้วพี่แกก็จูบปากผมก่อนเลยครับไม่ให้ผมได้เอ่ยคำว่าไม่เลยบทเพลงรักค่อยๆดำเนินไปในตามทางของมันอยู่พี่เต้แกเปิดไปแกบอกอยากเห็นชัดๆเวลาทำนานๆผมจะเป็นแมวของแกสักที ผมนี่เขินจนตัวแดงเลยครับปกติแกจะไม่ค่อยเปิดไฟเวลาเราร่วมรักกัน วันนี้แกเล่นบรรจงค่อยๆทำแถมบางช่วงบางตอนก็ให้ผมครางเป็นเสียงแมวอีกครับ คืนนั้นนึกว่าจะแค่รอบเดียวครับผมโดนเบิ้ลไปสามรอบอีกวันผมนี่ต้องลางานเลยครับ ก็รอบแรกแกทำให้ผมชะล่าใจไงพอสองรอบหลังไม่ใช่แบบนั้นไงครับแกเล่นเน้นทุกดอกที่กระแทกเข้ามาลงโทษที่แต่งตัวโป๊เกินเหตุแล้วคนที่ใจดีคนเมื่อกี้ไปไหนแล้ว พอผมตื่นนอนได้ผมเอามือถือพี่เต้มาเช็คก่อนเลยไอ้พวกเวรมันเล่นตั้งกรุ๊ปแยกไงครับปรึกษากันโดยไม่มีผมพอไล่อ่านดูผมใช้ไลน์พี่เต้ พิมพ์ไปด่าพวกมันเลยพวกมันแทนที่ว่าจะสำนึกไม่มีเลยครับ แถมบอกคราวหน้าอย่าพลาดอีกนะชุดคอสเพลย์น่าจะยังใส่ไม่ครบ

                              เจอกันไว้เรื่องหน้านะครับ มีเวลาจะมาเล่าให้อ่านใหม่นะ