นที สีขุ่น 2

noobom

ผมสะดุ้งรู้สึกตัวอีกทีก็ต้องที่มีหยดน้ำหยดในหน้าผมเป็นน้ำที่เย็นมากๆผมพยายามเรียกสติกลับมาว่าผมอยู่ไหนแต่ที่จำได้คือผมกลิ้งตกเขาลงมาแต่ไหงมาโพล่ที่ไหนไม่รู้ เป็นโพลงดูคล้ายๆถ้ำ แถมยังมีทางออกอยู่ด้านหลังผมด้วยข้างๆผมมีร่องน้ำเล็กๆ 2 ร่อง ไหลออกไปจากถ้ำ ดูแล้วเหมือนมวลน้ำน้อยๆเหล่านี้จะไหลมาจากเพดานของถ้ำผมพยายามคลานออกมาจากถ้ำ เนื้อตัวมอมแมมไปด้วยโคลนผมพยายามคลำหากล้องแต่ไม่มีแม้แต่วี่แวว สงสัยคงจะทำหายตอนกลิ้งตกลงมาผมยกนาฬิกาขึ้นมาดู แต่ไหงนาฬิกาผมพังแตกไม่มีชิ้นดี ไหนคนขายบอกรุ่นนี้อึก ถึก ทนไงเล่า โหนี่มันต้มตุ๋นชัดๆ ผมคลานออกมาจากถ้ำได้ ก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้า นี่มันไม่ใช่ที่ๆเรามาถ่ายรูปนี่หว่าด้านหน้าของผมเป็นเหมือนลานทุ่งหญ้ากว้างๆ ผมยืนอยู่บนเนินสูงพร้อมกับร่องน้ำน้อยๆที่ไหลไปรวมกันเป็นแอ่งขนาดกว้าง ผมมองไปรอบๆ นี่ไม่ใช่ถ้ำแต่เป็นรากต้นไม้ ผมเงยดูมัน ต้นไม้ต้นนี้มันสูงมากคงจะสูงที่มุดเท่าที่ผมเคยเห็นต้นไม้มา แต่กิ่งก้านก็แผ่ขยายจนปกคลุมทั่วทั้งเนินแล้วนี่มันที่ไหนวะเนี้ย?ผมพยายามเดินลงเขาไปเรื่อยๆ จนไปเหยียบกับก้อนหินจึงสะดุดล้ม เป็นรอบที่ 2 คราวนี้ผมกลิ้งลงมาจากเนินนั้นจนไปกระแทกกับก้อนหินก้อนใหญ่ข้างๆ แอ่งน้ำที่ผมมองเห็นบนเนิน จนสลบไปรอบที่ 2ผมตื่นมารอบที่ 2 เพราะ กลิ่นหอมๆจากสมุนไพรที่ผมคุ้นจมูกมากๆแต่จำไม่ยักกะได้ว่ากลิ่นของอะไร ผมพยายามลุกขึ้นนั่งแต่ก็ต้องแปลกใจที่ทั้งตัวผมไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นแถมผมยังมานอนอยู่ที่ไหนไม่รู้อีกเนี่ย เป็นลักษณะคล้ายๆกระท่อม แต่ดูแข็งแรงกว่าผมนั่งอยู่บนแคร่ไม้ พร้อมกับผ้าห่มผืนหนึ่ง แล้วเสื้อผ้าผมไปไหนล่ะนั้นผมมองไปนอกหน้าต่างเห็นมันพาดอยู่กับราวไม้ ข้างแคร่ผมมีนาฬิกาผมวางอยู่แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้แล้วนี่นา ผมก็เลยไม่สนใจมัน ผมใช้ผ้าห่มพันช่วงล่างแล้วเดินออกมาจากห้อมนั้น กระท่อมนี้ก็เหมือนจะไม่ใช่กระท่อมที่เดียวเหมือนบ้านที่ทำจากไม้ไผ่มากกว่าเพราะมีหลายห้องผมเดินออกมาตามกลิ่นสมุนไพรที่ชินจมูก จนไปเจอกับร่างๆหนึ่งกำลังงุ่นอยู่กับการตักโน่นตักนี่ผมแอบอยู่ข้างฝา มองแผ่นหลังของบุคคลนิรนามเบื้องหน้า แผ่นหลังขาวพ่องนุ่งโจงกระเบน สีแดงเลือดหมู ปีกหลัง และช่วงเอวช่างลงตัวเสียจริงผมยืนเหม่อมองอยู่นานจน ชายนิรนามหันมาทัก “อ่าวเอ็งฟื้นแล้วรึ?” ผมที่ยังสติหลุดอยู่ล้มทั้งยืนเมื่ออยู่ๆชายนิรนามก็โผล่พรวดเข้ามาระยะประชิด “อ่าวเหย เป็นอันใดหรือเอ็ง?” ชายนิรนามพยายามเอามือแตะหน้าผากผมฝ่ามือหนานุ่มแตะลงบนหน้าผากผม ทำเอาผมหน้าแดง “สงสัยเอ็งยังมิหายป่วย งั้นเอายานี่กินซะ อีกประเดี๋วคงดีขึ้น” ชายนิรนาม ยื่นถ้วยยาสมุนไพรให้ผมผมได้แต่ตะลึงกับเหตุการณ์สักครู่ จนรวบรวมสติกลับมา รับถ้วยจากชายหนุ่มเป็นยาสมุนไพรที่ไม่มีความขมแม้แต่น้อยประกอบกับที่ผมไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่ช่วงบ่ายผมจึงซดซะหมดถ้วย “ค่อยๆจิบ ประเดี๋ยวก็สำลักตายดอก” ชายนิรนามบอกผมก่อนที่จะกลับไปทำงานต่อ “ถ้าเอ็งหิวข้าวปลาอยู่บนชานนะ ข้าเตรียมไว้ละ” “ว่าแต่ ถ้วยนี้ให้ผมเก็บไว้ไหนครับ” ชายนิรนามหันมาทำหน้างงใส่ผมก่อนที่จะชี้มือไปที่โอ่งน้ำด้านล่างผมเอาถ้วยลงไปเก็บพร้อมกับเดินไปยังชานบ้านที่ชายหนุ่มบอก แต่ดูกับข้าวนี้ยังไม่ได้กินเลยแม้แต่น้อย“เอ็งหิวเอ็งกินเลย ไม่ต้องห่วงข้า ข้ากินแล้ว” ชายหนุ่มบอกผมหลังจากที่เห็นผมนั่งนิ่งไปด้วยความหิว ผมอัดกับข้าวนั้นลงท้องอย่างรวดเร็ว ผ่านไปไม่ถึง 10 นาทีข้าวปลาอาหารที่อยู่ตรงหน้าก็หายไปเหลือเพียงจานเปล่า “นี่ดูท่าเอ็งจะหิวมากนะ เล่นเอาซะไม่เหลือเลย ” พูกจบชายนิรนามก็ยิ้มออกมาจังหวะนั้นทำเอาผมสตั้นไปเลย เพราะความที่หน้าตาหล่อเหลาคมสัน ผิวสีขาวผ่อง +ลักยิ้มข้างแก้ม ที่มันเทพบุตรชัดๆ

Nukinho

รอลุ้นตอนต่อไปครับ

sakusakutaro

ขอบคุณครับ

goolovestory2

ขอบคุณครับ

piyapat69

ชอบ

Tonnamcha

ขอบคุณครับ

Khoma

Anavin

maizilla

ขอบคุณมากครับ

Jokerk69

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

Omami

เนื้อเรื่องดูสนุกดีนะครับรอติดตามต่อไปเลย

Blackblood888

ขอบคุณครับ

jo4417

Vivaboy

รออ่านตอนต่อไปนะครับ

kkk...

ขอบคุณครับ

jo4417

uglymen

เจอเทพบุตร จริงหรือนี่ 555

Suwitmix

สนุกดี

kurorokill

เยี่ยม