กิจกรรมของเช้านี้ยังเรียนเรื่องการผูกเงื่อน การใช้ไม้ง่ามเพิ่มเติม เพราะช่วงบ่ายจะมีเดินทางไกลที่มีเส้นทางยาวกว่าการเดินสำรวจ จึงต้องปูพื้นฐานการเอาตัวรอดเพิ่มเผื่อเกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้น ซึ่งวันนี้นายเต้ไม่ได้ไปคลุกตัวอยู่ในห้องน้ำเหมือนวันก่อนๆ เพราะโดนครูหมีจับตาดูตลอดเวลา ทำให้เด็กหนุ่มต้องรอให้ถึงเวลาพัก จึงจะแอบเล่นมือถือได้
"เอ้ยพวกมึงรู้เรื่องว่ามีคนแอบขึ้นไปชักว่าวบนอาคารเรียนยัง?" เก่งกระซิบถามเต้และแมนที่กำลังนั่งฟังบรรยาย นั้นทำให้เต้คิ้วกระตุกทันที จึงหาหันไปถามเพิ่มเติม
"มึงรู้ได้ไง?"
"กูได้ยินหมู่1เล่าว่าเห็นเงาคนอยู่ตรงทางเดิน ไม่ชัดมาก แต่ท่าทางคือกำลังชักว่าวแน่ๆ แล้วเมื่อเช้ามีเด็กขึ้นไปดูตรงนั้นมีคาบน้ำขาวๆจริงๆมึง โคตรกล้าาา! ใครก็ไม่รู้" เก่งเล่ายาวอย่างตื่นเต้น ไม่แปลกที่จะมีคนหมู่1เห็น เพราะตำแหน่งเต้นท์ของหมู่1สามารถมองเห็นอาคารเรียนที่ว่าได้
"ไม่ลูกเสือก็ครูแหละกูว่า" แมนพูดเสริม
"เออแต่เขาบอกมี2คนนะ แต่เขาไม่แน่ใจ มันไกลเกิน...ประเด็นคือ! โรงเรียนเราชายล้วนนะเว้ย กูไม่อยากจะคิดเลย" เก่งทำหน้ากึ่งขยะแขยงกึ่งทะเล้น
"..." เต้พูดอะไรไม่ออก เพราะหน้าชาไปหมด จริงอยู่ที่เพื่อนและคนอื่นๆยังไม่รู้ว่าใครอยู่บนอาคารเรียนเมื่อคืน แต่ถ้ามีคนรู้ ไม่ใช่แค่ครูนพเท่านั้น เขาก็จะโดนหาว่าเป็นพวกโรคจิต และต้องโดนคนในโรงเรียนล้อทุกวี่ทุกวันแน่นอน
"ว่าแต่มึง...ไอ้เต้ เมื่อคืนมึงไปไหนวะ?" แมนถาม
"กูก็ไปอาบน้ำไง มึงสงสัยกูเหรอ?"
"ก็มึงชอบไปอาบน้ำช้าๆเหมือนรอให้คนอื่นอาบเสร็จหมด แถมไปอย่างนาน น่ามีพิรุธไหมล่ะ?"
"โหยอย่างไอ้เต้เนี่ยตัดไปได้เลย ถ้ามันอยากชักว่าวนะ มันคงชักในเต้นท์ไม่ก็ที่ห้องน้ำไปแล้ว ไม่ขึ้นไปชักบนอาคารเรียนหรอก มึงก็รู้นิสัยเปรตๆของมัน" เก่งพูดขำๆ
"กูรู้น่า กูก็แค่พูดเล่น"
การสงสัยของแมนทำให้เต้หน้าชาไปอีกที อย่างน้อยเพื่อนทั้งสองก็ยังเชื่อว่าเขาเป็นคนกล้าพอ คงไม่ลงทุนขึ้นไปชักว่าวถึงด้านบน แต่หลังจากนี้เขากับครูนพคงต้องระวังตัวให้มากกว่านี้
เมื่อถึงช่วงบ่าย ก็ได้เวลาสำหรับการเดินทางไกล ครูแต่ละหมู่ได้ให้เข็มทิศและแผ่นที่หมู่ละอย่าง ครั้งนี้ครูประจำหมู่จะไม่ได้เดินข้างๆคอยช่วยเหลือเหมือนครั้งก่อน ลูกเสือต้องเดินไปยังจุดหมายปลายทางเอง ซึ่งเส้นทางมันไม่ได้ยากลำบากเกินความสามารถของเด็กม.ต้น และพวกครูก็กระจายตัวดูอยู่ห่างๆ
เหล่าลูกเสือตั้งแถวเตรียมแถม ในมือถืออาวุธประจำตัวอย่างไม้ง่าม ก่อนที่จะถูกปล่อยไปทีละหมู่เพื่อให้เดินเว้นระยะห่างกัน พวกลูกเสือจะได้ไม่จับกลุ่มคุยเล่นกันจนลืมเวลา
เก่งถูกรับเลือกให้เป็นหัวหน้าหมู่ ก็ดูแผนที่และเดินนำหน้าสุด ส่วนเต้จะอยู่หลังสุดเพราะครูบอกว่าให้เด็กม.3อยู่หลังสุด1คน เผื่อน้องม.1หรือม.2ต้องการความช่วยเหลือ
"อีกไกลไหมวะไอ้เก่ง เราเดินมากี่โลละวะ?" เต้ตะโกนจากหลังแถวขึ้นมาถาม
"2กิโลแล้วมั้ง น่าจะอีกเยอะ"
"แน่ใจนะว่ามาถูกทาง ไม่ใช่พาพวกกูหลงนะ"
"เออทางมันตรงตลอด ในแผนที่ก็ไม่มีเลี้ยว ครูไม่กล้าให้เราเดินทางยากๆหรอก"
"ไม่มีทางลัดเหรอวะ?"
"ไอ้ทางลัดเนี่ยพาหลงนักต่อนักแล้ว ไปดีๆเนี่ยแหละ"
เหล่าลูกเสือกึ่งเดินกึ่งเล่นตามประสาเด็กที่ไม่มีครูประกบข้าง ไม้ง่ามเป็นของเล่นชั้นดีสำหรับลูกเสือที่จะแหว่งไปตีเล่นกัน และเขี่ยนู้นนี่แก้เบื่อหนาย ไม่นานเก่งก็เห็นลูกเสืออีกหมู่ที่เดินนำหน้าอยู่ นั้นก็คือหมู่ที่5 แปลว่าหมู่ของเขาเดินเร็วจนมาเจอหมู่5ที่ออกตัวมาก่อน หมู่6ได้เข้าไปรวมตัวกับหมู่5ทันที และร่วมเดินไปด้วยกัน
ซึ่งเมื่อครูนพที่อยู่แถวนั้นเห็นจึงเดินเข้ามากะจะดุ ที่มาเดินรวมกัน แล้วก็ได้เห็นว่าเป็นเด็กหมู่ตัวเอง
"พวกเธออย่ามัวแต่คุยกันล่ะ เดี๋ยวฟ้าจะมืดก่อน"
"ครูครับ อีกตั้งไกล แล้วตอนกลับนี่ให้เดินกลับมืดๆเหรอครับ" เก่งเป็นตัวแทนถามความสงสัยของทุกคน
"เดี๋ยวพวกเธอก็รู้เอง ตอนนี้โฟกัสเรื่องเดินก่อน"
"แล้วถ้าอยากเข้าห้องน้ำล่ะครับ?"
"หนักหรือเบาล่ะ? ถ้าเบาก็แยกตัวไปฉี่ได้เลยให้เพื่อนยืนรอก็พอ"
"แล้วถ้าหนักล่ะครับ?"
"อดทนเอา ปลายทางมีห้องน้ำให้เข้า แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆก็บอกครูคนไหนก็ได้ ถ้าเจอระหว่างทาง"
"อ่อโอเคครับ นึกว่าจะได้ไปขุดเดินทำส้วมเองซะแล้ว"
หลังจากนั้นครูนพก็แยกเดินไปอีกทาง ซึ่งลูกเสือทั้งสองหมู่ก็ไม่ได้สังเกตว่ามีหนึ่งคนหายไปด้วย นั้นก็คือเต้ที่เดินไปกับครูนพ
"เธอตามครูมาทำไม ถ้าลูกเสือคนอื่นเห็นจะทำยังไง?"
"ก็บอกว่าครูพาผมไปเข้าห้องน้ำดิ"
"แต่เธอควรไปเดินกับหมู่ตัวเอง ถ้าครูคนอื่นเห็นเขาจะว่าครูว่าหละหลวมหน้าที่"
"ก็ไม่ต้องให้ใครเห็นดิ ไปทางที่ครูกับพวกลูกเสือไม่เดินผ่านอะ"
"ไม่ได้"
พอครูนพปฏิเสธเสียงแข็ง เต้ก็ใช้มือกุมที่เป้ากางเกงครูนพอย่างแรงเหมือนเตือนสติ "ถ้าขัดใจผมอีก ครูอย่าหวังว่าจะใช้ชีวิตสงบสุข" คำพูดของเต้ทำให้ครูนพหยุดต่อล่อต่อเถียง "ไป เดินนำไปไอ้หมา" เต้ผลักผู้เป็นครูเล็กน้อยให้เดินหน้าต่อ
แน่นอนว่าครูนพรู้เส้นทางดี จึงเลือกใช้อีกเส้นทางเพื่อเลี่ยงลูกเสือและครูคนอื่น
จู่ๆเต้ก็พูดแทรกความเงียบขึ้นมาว่า "ถ้าผมสั่งให้ครูแก้ผ้าตรงนี้ ครูกล้าป่ะ" ครูนพได้ยินเช่นนั้นจึงหยุดเดินและหันมาถาม
"แต่ตอนนี้มันช่วงกลางวันนะ แถมมี้ต้นไม้นิดเดียวเอง"
"แบบนี้ดิถึงตื่นเต้น"
"ถ้างั้น...ครูขออมของเธอเป็นของรางวัลได้ไหม"
"เออได้ งั้นแก้เลย"
เมื่อลูกศิษย์ตอบตกลง ครูนพก็มองซ้ายขวาเพื่อเตรียมแก้แพ้ออก แม้แถวนี้จะเงียบแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครสามารถเดินผ่านมาเลย เพราะมันไม่แน่นอน ต้นไม้ที่ช่วยบังก็น้อยนิด แต่มันก็ตื่นเต้นอย่างที่นายเต้บอกจริงๆ แถมยังได้อมควยลูกศิษย์อีก
ครูนพถอดชุดออกจนหมดเปลือยกายในที่สว่างอย่างกล้าๆกลัว ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะต้องมาแก้ผ้าในที่โล่งแจ้งแบบนี้
"ฮ่าๆๆ ถ้ามีคนเดินมาเห็นครูซวยแน่บอกเลย แต่ผมนับถือคนโรคจิตแบบครูเลยว่ะ คุกเข่ามาเอารางวัลได้ละ" นายเต้พูดจบก็รูดชิปควักควยออกมา ครูนพรีบคุกเข่าและจับท่อนเอ็นลูกศิษย์เข้าปากเหมือนคนติดยา ควยของนายเต้เริ่มขยายตัวในปากผู้เป็นครูจนแน่นคับปาก กลิ่นฟีโรโมนและกลิ่นควยของนายเต้ ทำให้ครูนพแข็งได้ไม่ยากจึงส่งมือไปชักว่าวให้ตัวเองด้วย
"อ๊าาส์!" เต้เผลอครางออกมาอย่างไม่ตั้งใจ เมื่อเขาอดทนไม่ไหวจึงให้มือจิกหัวผมครูนพ และกระแทกเอวใส่ปากครูนพรัวจนเกิดเสียง
บวบ! บวบ! บวบ!
เด็กหนุ่มไม่เคยรู้สึกเสียวควยขนาดนี้มาก่อนในชีวิต ไม่รู้เพราะตื่นเต้นเพราะกลัวคนมาเห็น หรือการได้เย็ดปากครูนพ แต่ที่รู้ๆคือเขาเสียวมากและอยากจะทำแบบนี้ทุกวันแทนการชักว่าวปกติไปเลย
"ซี้ดดด! โคตรเสียวเลยวะ เวลาเย็ดรู้สึกแบบนี้เองเหรอวะ อ๊าาส์!"
เต้เด้าปากครูนพอยู่สักพักใหญ่ ก่อนจะผ่อนแรงปล่อยให้อีกฝ่ายหายใจ จู่ในหัวเด็กหนุ่มก็คิดอยากลองบ้างอย่าง นั้นก็คือการลองเย็ดตูดครูนพนั้นเอง
"แม่งเอ้ย! เอาว่ะ!" เต้ดึงควยออกจากปากครูนพก่อนจะเดินอ้อมไปทางด้านหลัง เด็กหนุ่มพยายามไม่มองรูตูดของผู้เป็นครู ก่อนจะใช้มือแหวกแก้มก้นอย่างเก้ๆกังๆเพื่อใช้ควยเสียบเข้าไปในรู เต้ยังอ่อนประสบการณ์เกี่ยวกับการมีเซ็กส์มาก เพราะเคยศึกษาจากหนังโป๊เท่านั้น ยิ่งครั้งแรกต้องการทำกับตูดผู้ชายแล้วยิ่งแล้วใหญ่
"เธอยังเสียบเข้ามาไม่ได้ เธอต้องทำให้รูของครูเปิดก่อน"
"เออผมรู้! แต่ผมไม่มีทางเลียหรือใช้นิ้วแหย่รูตูดครูแน่!" เต้ว่าอย่างหัวเสียเพื่อกลบความเขินอาย แต่เขาก็รู้สึกเงี่ยนและไม่เปลี่ยนใจ "ใช้ไอ้นี้แล้วกัน!" ว่าแล้วเต้ก็ไปหยิบไม้ง่ามสีแดงขึ้นมา เอาเลือกใช้ง่ามที่พอดิบพอดีและแหย่เข้าไปในรูตูดครูนพ "นี่แหละประโยชน์ของไม้ง่ามที่แท้จริง!"
ครูนพรับรู้ถึงความแข็งของไม้ที่เสียบแทงเข้ามาในร่างกาย ก่อนจะขมิบรูรับเพราะเจ็บและเสียว โชคดีที่ไม้ง่ามนั้นถูกขัดอย่างดีจนไม่มีเสี้ยนของไม้หรือความคม ทำให้เขาพอจะอดทนกับมันได้
"อ๊าาาาา! เบาๆหน่อย ครูเจ็บ อื้ออออ! อ๊าาาาส์!"
"ครางขนาดนี้เจ็บหรือชอบกันแน่วะไอ้หมา!" เต้ตวาดพร้อมดึงปลายง่ามออกมาและเสียบเข้าไปใหม่ "ถุย!" เข้าถุยน้ำลายลงไปที่รูตูดครูนพหวังช่วยให้มันง่ายขึ้น
หลังใช้ไม้ง่ามเสียบเข้าเสียบออกอยู่พักใหญ่ เด็กหนุ่มก็สังเกตว่ารูตูดครูนพหลวมขึ้น เขาจึงดึงไม้ออกและรีบเปลี่ยนเป็นใช้ควยของตัวเองแทน
"โอ้วววว! ซี้ดดดดด!" เมื่อท่อนเอ็นของม.3ได้เสียบเข้าไปในร่างกายของคุณครูเป็นครั้งแรก เต้ก็ซี้ดปากเสียงดังเพราะแรงบีบรัดของผนังอ่อน มันรู้สึกดีมากๆยิ่งกว่าการใช้มือชักหรือการเย็ดปากเมื่อครู่ "อืออ! เสียวหำโคตร! อื้อออ!" เด็กม.ต้นที่พึ่งลิ้มรสชาติของเซ็กส์ครั้งแรกและกับผู้ชาย ลืมความรังเกียจและขยะแขยงครูโรคจิตไปหมดทุกอย่าง และใช้มือจับก้นผู้เป็นครูก่อนจะกระแทกเอวใส่อย่างเมามัน
ครูนพครางเสียงต่ำอย่างปลื้มปิติ ในที่สุดควยของลูกศิษย์ก็เสียดสีอยู่ในร่างกายของเขา เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อแต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว!
"อ๊าา! อืมมม! ทำครูแรงๆเลย เอาให้ครูตูดบานไปเลยก็ได้!"
"พูดแล้วนะไอ้หมา!" เต้จิกผมครูนพ ส่วนอีกมือก็ฟาดที่แก้มก้นอย่างแรง เอวก็กระแทกอย่างบ้าคลั่งจนมีเสียงปับ! ปับ! ปับ! ดังสนั่นทั่วบริเวณ
ท่ามกลางเสียงกล้ามเนื้อกระทบกัน ครูและลูกศิษย์ได้ยินเสียงเท้าและคนคุยกันมาจากทางด้านหลัง ทั้งสองเหมือนรู้ว่าต้องทำยังไง จึงรีบคว้าเสื้อผ้าที่กองอยู่กับพื้นไปหลบหลังต้นไม้ที่ใหญที่สุด
ครูนพแอบชะเง้อหน้าออกมามอง เป็นลุงสองคน คงจะเป็นคนที่อาศัยอยู่ระแวงนี้ ใช้เส้นทางเพื่อลัดไปสักแห่ง
ครูนพรีบใช้มือปิดปากเมื่อจู่ๆ ลูกศิษย์ก็เสียบควยเข้ามาในขณะที่ทั้งสองกำลังหลบอยู่แท้ๆ ด้วยความสูงที่ต่างกันทำให้นายเต้ต้องเขย่งเท้าขึ้นเพื่อควยอยู่ระดับเดียวกับรูตูดครูนพ เด็กหนุ่มสวมก่อนครูจากทางด้านหลังแน่น พร้อมกับโยกเอวใส่อย่างไม่แคร์ลุงสองคนที่อยู่ห่างแค่ไม่กี่ก้าว แม้จะกลัวคนเห็นแต่ในใจของนายเต้กลับอยากให้ครูนพส่งเสียงครางจนสองคนนั้นหันมาเห็นด้วยซ้ำ จึงพยายามเย็ดสุดแรง แต่ครูนพก็ปิดปากสนิท แม้จะเสียวรูมากแค่ไหนก็ตาม
หลังลุงเดินจากไปจนเสียงคุยกันเงียบลุง ครูนพก็ส่งเสียงครางออกมาอย่างเก็บกด เขาใช้มือพิงต้นไม้ ย่อตัวและโก้งตูดให้ลูกศิษย์เย็ดให้สะดวกขึ้น คอยมองซ้ายขวาว่าไม่มีใครเดินเข้ามาอีก
"อ๊าาส์! จะแตกแล้ว! อื้อออ!" เต้แตกในใส่รูครูนพหลายระลอก จนผู้เป็นครูรู้สึกถึงของปริมาณเหลวอุ่นๆที่อยู่ในร่างกาย
เด็กหนุ่มหายใจหอบเหนื่อยจนสบใบหน้าอยู่บนแผ่นหลังครูของตน ใช้มือปาดเหงื่อบนหน้าผาก และดึงควยที่เริ่มอ่อนตัวออกมาจากรูตูดครูนพ เต้ใส่กางเกงและแต่งตัวคืนเรียบร้อย และสั่งให้ครูนพรีบใส่เสื้อผ้า จะได้เดินกันต่อ
"คือครูยังไม่แตกเลย ครูของแตกก่อนได้ไหม มันอึดอัด"
"ก็รีบๆชักดิ"
"เธอเล่นหัวนมครูให้หน่อยได้ไหม"
"เรื่องมากจังวะ!" เต้ทำหน้าไม่พอใจ แต่ก็ยอมเดินเข้าไปใช้มือบีบหัวนมครูนพ เขาจิตนาการว่ามันคือหัวนมใหญ่ๆของผู้ชาย ก่อนจะนิ้วเขี่ยแบบไม่เต็มใจนัก ไม่นานครูนพก็ชักว่าวจนแตก น้ำพุ่งจนเลอะกางเกงลูกเสือของนายเต้
"อะไรเนี่ย สกปรกฉิบหาย! เลียให้สะอาดเลยไอ้หมา!" ผู้เป็นครูจึงต้องก้มลงไปเลียกินน้ำตัวเองตามคำสั่ง และรีบใส่เสื้อผ้าคืนอย่างรวดเร็ว
ครูนพเลือกใช้ทางลัดเพื่อให้ไปถึงได้เร็วที่สุด เพราะตอนนี้พวกลูกเสือคงจะเกือบเดินถึงปลายทางแล้ว เมื่อครูนพเห็นหมู่5และ6เดินอยู่ไม่ไกลจึงให้เต้วิ่งไปสมทบ
"อ้าวไอ้เต้ไอ้ห่า กูก็คิดว่ามึงหลง ดีนะน้องมันบอกว่าเห็นมึงเดินตามครูนพไป ไปขี้มาอะดิ" เก่งรีบทักทันที
"เออดิ ห้องน้ำอยู่ไกลฉิบหาย"
ใช้เวลาเดินอีกไม่นาน ทุกหมู่ก็ไปถึงปลายทางที่ครูได้จัดเตรียมไว้ โดยมีน้ำดื่มและของว่างให้แก้เหนื่อย และรถบาสของโรงเรียนที่จะใช้พาลูกเสือกลับโรงเรียนในเย็นนี้
...โปรดติดตามตอนต่อไป
ตอนที่ 1
ตอนที่ 2
ตอนที่ 3
ตอนที่ 4
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
