แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nucutey เมื่อ 2019-5-21 15:04 2 o8 |2 e6 l3 L- K0 D
; S0 c6 D3 I1 X8 i, |
ตอนแรกกับตอนที่ 2 นะครับ 
. ^) \1 q/ o- j, |( x5 S5 S. Y( a, Eประสบการณ์กาม จากกรุงปักกิ่ง...1 http://www.g4guys.com/forum.php? ... 5115&fromuid=143090 (ที่มา: จีโฟกาย.คอม)ประสบการณ์กาม จากกรุงปักกิ่ง...2 http://www.g4guys.com/forum.php? ... 5118&fromuid=143090 (ที่มา: จีโฟกาย.คอม)
; }* n1 ?1 ]1 q6 G& P; `-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
( e; Q; a( f: O" V$ d& ~( L2 i
& F6 ?0 X) g' R: L- _, b
9 n! X4 P/ N% g% _: I4 o
* y# ]& r7 ?$ v9 d( Y h3 g4 h
จื่อ เม่ย เธอเป็นสาวออฟพิศหน้าตาดีเธอทำงานเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดให้บริษัทร่วมทุนธุรกิจผู้หญิงที่ผมชอบมีอยู่สองประเภท อย่างแรกคือผู้หญิงที่ยังไปมหาวิทยาลัยอยู่อย่างหลังคือแบบ จื่อ เม่ย ผมไม่ชอบนักร้องหรือนางแบบพวกนั้นเรียกร้องมากเกินไปเพราะคิดว่าตัวพวกเธอก็ไม่ใช่“เนื้อสด”แต่สำหรับเด็กหนุ่มผมกลับชอบพวกที่เล่นดนตรีหรือไม่ก็วาดรูปส่วนที่น่าดึงดูดสายตามากที่สุดของจื่อเม่ย ไม่ใช่เพราะว่าเธอเป็นคนเอาใจใส่ความรู้สึกของคนอื่น แต่เป็นบั้นท้ายของเธอมันช่างกลมมนไม่แบนราบเหมือนสาวชาวจีนทั่วไป บั้นท้ายของเธอนั้นมนและเนียนเรียบเวลาเธอยืนหรือเดินยักย้ายไปไหนๆ มันช่างดูยั่วยวนแน่นอนผมไม่รู้จักเธอมากเธอเองก็คิดว่าผมเป็นเพียงเพื่อนร่วมเตียงผมได้ออกเดทกับเธอมาได้ประมาณหกเดือนแล้ว ข้าวของที่ซื้อให้เธอมีมากมายคิดว่าเป็นเงินเดือนหนึ่งก็ ประมาณแปดพันหรือเก้าพันเหรียญ
% h9 K B! U" w# R1 Nตอนนั้นใกล้จะถึงเดือนพฤศจิกาย นแล้วแต่ต้นไม้ใบไม้ยังดูโรยพื้นอยู่ มันเป็นเช้าวันอาทิตย์ ผมหลับสนิทอยู่ในผ้าห่มมือหนึ่งยังวางพาดอยู่บนก้นของ จื่อเม่ย แต่แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นผมจำเป็นต้องเปิดเปลือกตามมารับโทรศัพท์ ซึ่งโทรมาจากลิ่วซิง
2 U6 d4 Q5 S0 C* ]' ^2 G“มีใครป่วยเป็นอะไรหรือทำไมโทรมาเช้าขนาดนี้”ผมเหมือนละเมอ
, K+ K& C+ U/ @“เช้าอะไรรู้ไหมว่ามันใกล้จะเที่ ยงแล้ว”
+ U. B, c \1 P% B) [3 W( E" Z" X“งั้นต้องการอะไร” ผมหงุดหงิด % n9 x. I0 R% Y& }: r
“หลันหยู โทรมาเมื่อเช้าเขาบอกว่าตอนนี้เขาสอบกลางภาคเสร็จแล้ว ฉันเดาเอาว่าเขาคงคิดถึงนายน่ะ” ลิ่วซิงกระเซ้า
& Z, c. D5 b8 u2 i“....” ผม 9 p8 K% C, P6 Z+ H2 n- L
“ลืมไปแล้วหรือ?” ลิ่วซิงถาม 9 m5 M0 e$ {) L8 E4 L
“จำได้ บอกเขาว่า...” ผมมองดูเวลาในนาฬิกา“สองทุ่มให้ไปรอที่ โรงแรม”
# c# Q0 [9 |0 M- Y tวางหูโทรศัพท์ ผมรู้สึกว่าตื่นเต็มที่แล้วลุกขึ้นจากเตียงควานหากางเกงในมาใส่
* K. R) r8 v. W, e. x“ใครโทรมาหรือคะ นั่นคุณกำลังจะออกไปหรือ?”จื่อเม่ย ถามขณะที่ยังนอนอยู่บนเตียง เธอนอนคว่ำ 0 C* b7 a2 |6 }/ y' Y# d7 Y
“ไม่มีอะไรหรอกแค่ธุรกิจ ผมต้องไปแล้ว”จื่อเม่ยไม่ได้ถามอะไรอีก เธอวางตัวได้ดี เธอรู้สถานะของตัวเธอดี
) i7 @8 Z0 ?* F+ K: q4 x5 a& ~เวลาประมาณเกือบสองทุ่มภัตตาคารในโรงแรมเซียงโค่ว ค่อนข้างเงียบ มีคนเข้ามาใช้บริการแค่สองสามโต๊ะซึ่งกำลังคุยกันอย่างออกรสอยู่ไกลๆ เมื่อเวลาเปลี่ยนไปเป็นสองทุ่มยี่สิบนาที หลันหยูได้ปรากฏตัวเขาดูเปลี่ยนไปจากครั้งสุดท้ายที่เจอเขามองหาผมไปรอบๆ ผมโบกมือให้เขาเห็นผม / c) f. w+ p8 y7 k
“ขอโทษที่มาสายครับท่าน”เขาไม่ได้อธิบายเหตุผลเพิ่มเติม
* Y8 M7 q( a" Q6 v6 r$ r$ e9 K; }“มาที่นี่ยังไง”
" r( n7 ]3 V! }- U n5 {“มารถโดยสารครับ”สำเนียงแบบคนปักกิ่งเขาดีขึ้นมาก
4 R6 j8 n# h/ G“ผมยังไม่คุ้นทางเมืองปักกิ่งเท่า ไหร่ครับตอนมาผมนั่งรถผิดสองครั้ง” เขาให้เหตุผลเพิ่มเติม
" Y! @0 I [+ i& ~: Dผมมองดูเขาขณะที่เขาพูดแล้วให้รู้สึกประหลาดใจเพราะเมื่อไม่ได้เจอกันสี่ หรือบางทีอาจจะห้าเดือนเขาดูสูงขึ้น ใบหน้าไม่ดำด่างและแก้มตอบเหมือนครั้งก่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เปลี่ ยนไปบนใบหน้าเขา คือดูหล่อขึ้นท่าทางเขาไม่ดูตื่นกลัวและวิตกกังวล ถึงแม้เขาจะไม่ยิ้มแต่มันดูเป็นมิตรขึ้นมีสิ่งเดียวที่ยังไม่เปลี่ยนไปคือ นัยน์ตาโศกคู่นั้น o* Z2 F* h6 l
“คราวหลังนั่งแท็กซี่มาแล้วกันบางทีพี่อาจจะไปรับเองถ้ามีเวลา” เขาไม่พูดอะไรมาก
" i% B. A5 U1 C" N8 v: O. }8 p+ W“ที่มหาวิทยาลัยเป็นไงบ้าง” ผมถาม
! S# z* W7 H: Z/ ]“มันน่าเบื่อมาก ทุกคนเคยเป็นที่หนึ่งทุกคนแข่งขันกันอย่างเงียบๆ” เขาพูดพลางหัวเราะพลางนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นเขา หัวเราะร่า โอ.. มันช่างสดใสและแสนหวาน . r* Z4 Z# t1 @! U
“อย่าทำอะไรให้มันเหนื่อยหนักนักและอย่าทำอะไรให้ล้าหลังนัก แล้วเรื่องอาหารการกินในมหาวิทยาลัย ล่ะเป็นไงบ้าง”ผมนั้นมีทักษะในการทำให้ผู้คนรู้สึกว่าผมเป็นห่วง นั่นเองผมจึงมีเพื่อนมากมายและนั่นเองผมจึงมีมีคู่รักมากมาย ด้วย
& q! `# i. X% W& t5 {“อาหารนั่นอร่อย โดยเฉพาะอาหารแบบทางเหนือพวกอาหารแป้งก็อร่อย แต่ก๋วยเตี๋ยวนี้แย่มาก” ! Y0 S/ {9 w6 S% O# ]
“อืม..” ผมหัวเราะ“อย่าไปกินก๋วยเตี๋ยวในโรงอาหารนะ ไม่ค่อยสะอาด พี่จำได้ว่าตอนเรียนเคยกินปรากฏว่าต้องเข้าห้องน้ำถึงห้าครั้ง ... ตามความจริงนะพี่เคยไปกินอาหารในมหาวิทยาลัยมาหลายที่ พี่คิดว่าอาหารอร่อยที่สุด คือใน“เซาธ์เทิร์นยู” ส่วนที่แย่ที่สุดคือ “ไชน่ายู” + O( p; Q) T6 ^
“ผมเรียนอยู่ในไชน่ายูครับ”เขาบอกและรู้สึกภาคภูมิใจ โดยมันปรากฏที่การแสดงออกทางสีหน้าผมรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย ที่เขาเคยบอกเมื่อก่อนว่าเรียนม หาวิทยาลัยนั่นมันเป็นความจริงทั้งหมดรึ นี่เขาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยจริงๆและเป็นนักเรียนเรียนดีด้วยหรือนี่ ผมยังคงเก็บเป็นความสงสัยส่วนตัว“นี่เลยมื้อเย็นมาแล้วกินอะไรมาหรือยัง?” ผมคิดจะสั่งอาหาร 1 w6 M' t: y: r, i) F& `& n
“ยังครับ” เขาตอบ ท่าทางอาย“ผมต้องไปติวหนังสือส่วนตัว ผมกลัวมาช้า สอนเสร็จเลยตรงมาที่นี่ทันทีไม่ได้แวะทานข้าวที่ไหนก่อน”
. G! l/ P/ J8 pผมไม่รู้ว่าทำไมเขามีเรื่องให้ประหลาดใจผมอยู่เรื่อยๆ คราวนี้เรากินข้าวกันก่อน ระหว่างกินเราแทบจะหยุดมองกันและกันไม่ได้ ถ้าหากเขาเป็นผู้หญิง ผมคงควงเขาไปไหนมาไหนด้วยกันเรารีบกินข้าวเพื่อที่จะได้ขึ้นห้อง เพื่อขึ้นเตียงกันเร็วๆ เราสองคนดูหื่นกระหายผมถอดเสื้อผ้าเขาออก ! Q$ c/ r W6 {& c
“เราทำให้พี่ต้องรอนานนะ พี่คิดถึงเราแทบตาย”ผมกระซิบแผ่ว
$ q# ?! m5 _( B% j“มหาวิทยาลัยเพิ่งเปิด ผมเลยยุ่งผมคิดจะโทรมาหลายครั้งแต่เกรงใจ” เสียงเขากระเส่า ความบ้าคลั่งระหว่างการทำรักของชายกับชายนั้นแตกต่างระหว่าง ชายกับหญิงการทำรักระหว่างชายกับชายนั้นเต็มไปด้วยพละกำลังและความกระชับของกล้ามเนื้อไม่เหลวหยุ่นเหมือนเนื้อผู้หญิง อย่างตอนนี้หน้าอกแผงใหญ่พร้อมเอวคอดของหลันหยูมองดูคล้ายรูปสามเหลี่ยมคว่ำ เราพร่ำพรมกอดจูบกันและกันไม่หยุดหย่อน เราต่างคนต่างดูดดื่ม ไล้เลียแท่งเนื้อของกันและกันผมลองเอานิ้วสอดเข้าไปทางประตูหลังของเขาอย่างแผ่วเบาเพื่อเป็นการนำทาง เขาตัวสั่นและเกร็งแต่ไม่ขยับหนีผมยังคงพร่ำจูบไม่หยุดในขณะที่ นิ้วสอดลึกเข้าไปมากขึ้นคราวนี้เขาเคลื่อนตัวหนีและหยุด จูบทันที ผมมองดูเขา มองเข้าไปในดวงตาโศกคู่นั้นทำให้ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในฝัน ผมเริ่มต้นจูบเขาอีกครั้งและกระซิบแผ่วที่ข้างหูว่า 4 O! G+ u4 a, Q( r9 y4 l( C
“พี่ชอบเราจริงๆ นะ พี่จะทำเฉพาะสิ่งที่น้องพอใจให้ทำเท่านั้น”คำพูดนี้ราวกับมนต์วิเศษ เขารู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากขึ้นท้ายที่สุดผมก็หลั่งด้วยการใช้ ปากของเขา หลังจากนั้นผมก็ช่วยเขาชัก ขึ้นๆ ลงๆแล้วเขาก็หลั่ง มันใช้เวลาไม่นาน เราอาบน้ำและนอนพร้อมกันคราวนี้เขาไม่ได้หลับทันทีเหมือนคราวก่อน เราเริ่มพูดคุยผมบอกให้เขาหยุดเรียกผมว่า “ท่านประธานฮันตง” แค่เรียกชื่อว่า “พี่ฮัน ตง” ก็พอผมอธิบายความหมายเพิ่มเติมว่าชื่อนั้น หมายถึง ผู้พิทักษ์ความคิดของเหมาเจ๋อตงผมเล่าเรื่องเล็กน้อยเกี่ยวกับ ตัวผมดูเหมือนเขาฟังอย่างผ่อน คลายและมีความสุขผมมีความรู้สึกว่าผมควรทำอะไรบางอย่างให้ชัดเจนเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผมและเขา
# e' ]1 ?6 K F# g“มันอาจจะเป็นโชคชะตาที่เราได้ มาเจอกันแต่น้องยังเด็กนัก ซึ่งบางทีทำให้พี่รู้สึกผิดประเทศตะวันตกมันอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาและในจีนนี่ถือว่ามันเป็นความผิดบาปอย่างหนึ่ง แต่อย่างไรนี่มันเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าเรารู้สึกดีเราก็สานสัมพันธ์ ต่อไป แต่ถ้ารู้สึกไม่ดีเมื่อไหร่เราก็เพียงแค่ลืมมันไป” เขาตั้งใจฟังและไม่ได้พูดอะไร
1 o/ C/ Q! [1 d7 x( M1 h. J“จริงๆแล้วพี่คิดว่าคนสองคนถ้ารู้จักกันมากเกินไป ท้ายสุดแล้วก็ต้องจากกันไป”ผมพูดพลางหัวเราะ นี่มันเหมือนเป็นการบอกเป็นนัย ว่าผมไม่จริงจังอะไรมากกับความสัมพันธ์ นี้ ผมกลัวว่าเขานั้นจะคิดว่าตัวเองเหมือนเด็กหญิงเล็กๆ และถือเป็นจริงเป็นจังกับความสัมพันธ์ นี้มากเกินไป
V/ C4 R1 b8 P/ J1 Qเรานัดเจอกันอีกสามสองครั้งหลัง จากนั้นเราทำรักกันอย่างระห่ำแต่ไม่มี อะไรพัฒนาไปมากกว่าเดิมผมเพียงแต่ไม่ต้องการบังคับเขาในสิ่งที่ผมต้องการ “ของเหล่านี้”ควรเกิดขึ้นจากความพึงพอใจจากทั้ง สองฝ่าย ผมเพียงแต่ต้องอดทนและรอเขาเองก็ไม่เคยร้องขอเงินหรือพูดอะไรมากเกี่ยวกับตัวเขา ผมเองก็ไม่ได้ถามลิ่วซิงจะเป็นคนติดต่อเรื่องเงิน แทนผมเขาบอกว่าเทอมนี้เขา ไม่มีปัญหาเรื่องเงินเขาได้รับเงินจากทุนและรายได้สอนพิเศษแบบส่วนตัวที่เขารับไว้สองงานซึ่งนั่นมันก็เพียงพอแล้ว 9 N+ k( J* k2 P; I
เขาช่างเป็นคนที่งดงามอย่างธรรมชาติเขาสูงขึ้นเล็กน้อยและดูมีสง่า ราศีขึ้น สิ่งผิดแปลกที่ทำให้ดูไม่ลงตัวคงเป็นที่เสื้อผ้าที่เขาสวม ใส่ ซึ่งดูเชยไม่ทันยุคทันสมัยเหมือนหนุ่มสาวปักกิ่งในสมัยนั้น ผมขอร้องให้ เสี่ยวหมิง (เพื่อนเก่า)ช่วยซื้อเสื้อผ้าที่เด็กวัยรุ่นฮ่องกงรวยๆ นิยมกันในตอนนั้น ขณะนั้นปักกิ่งยังไม่มีตัวแทนนำเข้าเสื้อผ้าจากต่างประเทศ
2 _0 u$ S* n2 v5 l5 J* Jวันนั้นภายหลังเมื่อเราทำรักกันผมชี้ไปที่กองถุงกระดาษในอยู่ใน ตู้เสื้อผ้าแบบวอร์คอินผมบอกว่าทั้งหมดเป็นเสื้อผ้าที่ ซื้อมาให้เขา เขาแค่พูดว่า “โอ้โห”และจบลงด้วยคำว่า “ขอบคุณครับ”
% U( g2 W4 i; x& k3 }+ d2 B! ?เขาตื่นนอนตอนหกโมงเช้าวันต่อมา และบอกว่ามีเรียนตอนแปดโมงเช้าผมว่าผมสามารถขับรถไปส่งเขาได้ เขาตอบว่าไม่เป็นไร ไปรถโดยสารก็ทันเวลาผมบอกให้เขาเอาถุงเสื้อผ้าไปด้วย เขาท่าทางลังเล หยิบออกไปแค่กางเกงยีนส์และเสื้อแจ็คเก็ต และบอกว่าส่วนที่เหลือทิ้งไว้ท ี่นี่เวลาจำเป็นผมไม่ได้นอนต่อหลังจากที่เขาไปออกไป ผมเดินทางไปยังออฟพิศพร้อมกับสั่งเลขาส่วนตัวและลิ่ว ซิงว่า หากคราวหน้าและคราวต่อไปหลันหยูโทรมาให้บอกว่าผมไม่อยู่ผมรู้สึกดีใจที่ผมไม่ได้ให้หมายเลขโทรศัพท์เคลื่อนที่ส่วนตัวแก่เขา 7 v( |6 |2 j; ]' s/ m
เดือนธันวาคมผมต้องเดินทางไปประเทศเชคโกสโลวาเกียเพื่อทำธุรกิจ ใจจริงผมไม่อยากเดินทางแต่ใจหนึ่งก็คิดว่าดีเหมือนกันเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศเพราะผมกำลังมีความรู้สึกว่าเบื่อ ปักกิ่ง
- p4 M9 ~3 h+ V6 W# k) ]! R$ `ผมได้กำจัด จื่อเม่ย ออกไปให้พ้นทางผมเบื่อก้นกลมๆ ของเธอเสียเต็มประดาแล้วตอนนี้ เหตุคงเป็นเพราะผมคงเบื่อทุกอย่างที่ผมซื้อมันมาได้ด้วยเงิน ถึงแม้จื่อเม่ยจะเป็นผู้หญิงไม่เรื่องมากแต่มันก็ยากพอควร กับการกำจัดเธอออกไป ผมทำธุระอยู่ในเชคโกสโลวาเกียเป็นเวลาหกวัน เพื่อสะสางเรื่องราวการส่งของล่าช้าให้กับลูกค้าปัญหาผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อเสร็จงานผมไม่ได้เดินทางกลับประเทศในทันทีผมอยากจะหาความสำราญที่นี่สักพัก แต่ก็เกรงเรื่องโรคภัยไข้เจ็บที่อาจตามมาจากความซุกซน สุดท้ายผมบอกให้เพื่อนร่วมเดิน ทางกลับไปก่อนส่วนผมนั้นเดินทางไปฮ่องกงคนเดียวและก็อยู่ที่นั่นจนกระทั่งถึงกลางเดือนมกราคมปีต่อมา ผมจำอะไรไม่ได้แล้วเกี่ยวกับหลัน หยูและก็ไม่มีใครเอ่ยถึงมันอีก พระจันทร์เต็มดวงของวันปีใหม่ปีนั้นเหมือนจะเดินทางมาถึงช้า กว่าปกติ เมื่อสิ้นเดือนมกราคมผู้คนในออฟพิศต่างรอคอยให้ปีใหม่มาถึงเร็วๆ เหล่านักเรียนนักศึกษาและคนงานกรรมกรเก็บข้าวเก็บของใส่กระ เป๋าและกล่องใบใหญ่พากันเดิน ทางไปที่สถานีรถไฟเพื่อออกทางเดินกลับบ้านกันขวักไขว่ มีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาว่าหลันหยูเองก็คงจะกลับบ้านปีใหม่ นั้นด้วย
& q3 m _% ~. [8 O# B' T9 |% p: W4 P( ]
) ~3 U3 I6 P" Q M% l: m
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////// จบไปแล้วนะครับกับตอนที่ 3 อันนี้เป็นนิยายที่ผมได้มาจากพี่ที่รู้จักของผมส่งมาให้นะครับ เป็นนิยายที่แปลมาอีกที ชอบไม่ชอบก็ติชมกันได้นะครับ ; H. i- N& M2 J9 w7 b
0 b9 X; E3 X+ |2 R
* e8 U' }; j* m9 I& G# |9 i
! I3 H6 k3 [. Q6 ]6 a: B3 Z# X* W$ v( d( W; W9 b7 z, J
3 L. ]# U& f7 m% W. C% @* [1 y- X# W! ]5 N1 ]' a1 ?3 m
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-5-21 14:37:14
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-5-21 16:38:14
โพสต์ 2019-5-21 17:25:52
โพสต์ 2019-5-21 18:41:37
