|
มนุษย์ป้าข้างบ้าน 18 งานแพง ก็งานหนัก “มึงเอาจริงเหรอวะโรงงานนี้”ไอ้เบิ้ม วางแก้วเปล่าลง แล้วค่อยถามผม “เออก็ไอ้โอมมันรับเงินมาแล้วครึ่งนึง”ผมคีบน้ำแข็งเติม เหล้าให้คุณเพื่อน “ข้างในมันเละจะตายดีที่แม่งผูกขาด เจ้าเดียวในละแวกนี้ เลยยังอยู่ได้”เบิ้มบอกข้อมูลพื้นฐาน โรงงานที่ผมจะทำเป็นโรงงานแปรรูป อาหารที่ได้จากแหล่งผลิตในจังหวัดนี้ และละแวกใกล้เคียงจึงถือเป็นโรงงานใหญ่ และเป็นรายใหญ่ในประเทศในด้านผลผลิตชนิดนี้ “แต่แม่งยุ่งไปหมดอย่างมึงว่า”ผมบอกหลังจากเข้า ไปนั่งสำรวจเอกสาร ไปสามสี่วัน เห็นทั้งปัญหา บัญชีแปลก ๆ มีระบบคนแปลก ๆ เหมือนกัน “เออกูเตือนไว้หน่อยแล้วกัน ว่าระวังตัวหน่อย”ไอ้เบิ้มเสียงจริงจัง “ระวัง”ผมก็ งง “เออระวังตัวแล้วกัน มันมีอะไรมากกว่าเรื่องโรงงาน”มันบอกแค่นั้น “แล้วเรื่องที่กูขอให้ช่วยล่ะ”ผมเปลี่ยนเรื่องเพราะเห็นว่า เรื่องคุยเริ่มเครียด “เออ ๆ ได้แล้วแหละรอจัดการเอกสารนิดหน่อย มึงกลับ ก็คงเสร็จพอดีแหละ”ไอ้เบิ้มตอบ “เออ ขอบใจเท่าไหร่ก็บอก กูจะได้โอนให้”ผมบอก “โอ้ยเสร็จเรื่องก่อน แล้วค่อยว่ากัน แต่กูอยากรุ้อย่างเดียว”เบิ้มมันยิ้มมีเลสนัย “ทำไมมึง”ผมถามมันเพราะหมั่นไส้ยิ้มมัน “มึงเอาจริงเหรอคนนี้”มันถาม “เออน่า”ผมตัดบทแค่นั้น ไอ้เบิ้มก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ เรากินกันอีกสักพัก ก็แยกย้าย “ไอ้คิมมีอะไรบอกกูนะ ที่นี่ บ้านกู กูช่วยมึงได้นะ”ไอ้เบิ้มส่งท้ายก่อนแยกกับผม .................. ผมมาที่โรงงานนี้ได้อาทิตย์นึงแล้ว เตรียมรายงานสรุปเจ้าของได้แล้ว “ขนาดนี้เลยเหรอ”เจ้าของโรงงานดูตาโตเพราะ ผมรู้เรื่องการ โกงบัญชี จัดซื้อของเกินราคา ที่สำคัญพนักงานมีการแบ่งฝ่ายแล้วกดดันให้คนที่อยู่ฝ่ายตรงข้าม ต้องออกไปหลายคน ทำให้รู้ว่า บริษัทเสียงคนเก่งๆ ดี ๆ ไปหลายคน “คุณจะทำที่นี่ยาวเหรอ”เจ้เจ้าของร้าน หยิบเบียร์มาวางหน้าผมอีกขวด คนไม่รู้จะคิดว่าผมเป็นพนักงานใหม่ปกติถ้าลงพื้นที่งานยาก ก็จะเป็นแนวนี้เสมอ รวมถึงเจ้าของร้านชำหน้าโรงงานด้วย ผมนั่งกินเบียร์ตีซี้เจ้เข้าของร้านอยู่เป็นอาทิตย์ อยู่จนเป็นลูกค้าคนสุดท้าย ช่วยเจ้ปิดร้านเสมอ “ก็นานสิครับที่นี่เงินเดือนดีจะตาย”ผมตอบไป “แหม ป้าหมายถึงจะอยู่ทนเหรอคนต่างถิ่นอย่างคุณ”ป้าเจ้าของร้าน อายุ 50 กว่า รูปร่างอ้วนกลาม ใหญ่ ไปทุกอย่าง ทักผม “ก็ต้องลองแหละป้า”ผมยิ้มก่อนยกเบียร์ขึ้นดื่ม “คุณนี่มาทุกวันเลยนะ อยู่ช่วยป้าเก็บร้าน ตลอดเลย”ป้ายิ้ม ๆ “แหมก็ไม่แปลกนี่ครับ ก็กินแล้วต้องช่วยสิ”ผมยิ้มหวาน ดูป้าแกเขินแสดงออกเลย “ป้าอยู่คนเดียวเหรอ”ผมถาม “ใช่ผัวป้าตายนานแล้ว”ป้าแก พูดนิ่ง ๆ “พรุ่งนี้วันหยุดปิดร้านช้าได้ไหมเนี่ย”ผมถาม “ได้สิคนก็เงียบ ๆเหมือนกัน ดูซิ พอโรงงานปิดนี่ เงียบไม่เห็นคนเลย”ป้า แกบอก ให้ผมมอง ว่า ซอยโรงงานนี้เป็นซอยตัน กลางทุ่งบ้านปลูกห่าง ๆ กัน เหมือนร้านนี้ ปลุกเยื้องกับโรงงานหน่อย แต่ก็เหมือนตั้งอยู่หลังเดียวกลางทุ่ง “พี่ก็นั่งกินกับผมเลยไหม”ผมชวน “ได้สิ”ดูป้าแกไม่ปฏิเสธพร้อมหยิบแก้วมานั่งที่โต๊ะหินหน้าร้าน อีกตัวด้านตรงข้ามผม เราคุยกันหลายเรื่องจนรู้ว่า ป้าแกชื่อ ป้านาง อายุ 51 ผัวตายอยู่คนเดียวและรู้เรื่องในโรงงานเยอะ เพราะใคร ๆก็มากินเหล้าที่นี่ พร้อมกับคุยกันที่นี่ ยิ่งเมา ยิ่งปากง่าย ความลับหลุดบ่อย แต่ผมพยามคุยเรื่องโรงงานเท่าไหร่ป้านางก็บอกไม่รู้ ๆ อย่างเดียว ก็คงรักษาความลับแหละ ถ้าผมได้ความลับนี้คงทำงานง่ายขึ้นเยอะ แผนชั่วผมเริ่มขึ้น เบียร์มาไม่ยั้งยิ่งดื่ม ยิ่งได้อารมณ์ ผมเริ่มชวนคุยเรื่องเสียวกับป้านาง “โอ้ยยก็ยังอยากอยู่นะ แต่ใครจะเอาป้า”ป้านางเริ่มพูดตรงแล้วเหมือนกัน “แหม ใหญ่ไปทุกส่วนน่าจะมีคนอยากได้น้า”ผมแซว “รู้ได้ไงว่าใหญ่ข้างล่างยังไม่เห็นเลยอิอิ”ป้านางหัวเราะคิก “ทำไมจะลองของใหญ่หรือไง”ป้านางเริ่มกล้า ผมยิ้มไม่ตอบ เพราะตอบไปเหมือนพูดเล่น เท้าผมยื่นไปโดนเท้าป้านาง แล้วเริ่มเขี่ย มองหน้าป้านาง แกไม่ถอยด้วยแต่ยิ้ม ๆ “อยากลองของใหญ่หรือไง”ป้านางแซว “ให้ลองไหมล่ะครับ”ผมถามพร้อมขยับที่นั่งมานั่ง เก้าอี้ ด้านข้าง ป้านาง เราสบตากันก่อนมือผมเอื้อมไปจับมือป้านางที่วางบนโต๊ะ แกยังไม่ชักมือหนีเป็นอันว่า ไม่มีขัดแน่ ผมเปลี่ยนที่วางมือเป็นที่ต้นขาป้านาง บนผ้าถุงดูป้านางตัวสั่น “เข้าไปในบ้านไหม”ป้านางถามแต่ผมไม่ตอบ แต่มือยังลูบ ต้นขาขึ้นไปถึงเนินป้านาง ป้านางถ่างขารับ มันรัดโหนกถึงจะใส่ผ้าถุงก็ตาม “คะคุณเข้าไปในบ้านไหม”ป้านาง เสียงสั่น ผมยิ้ม เอื้อมหน้าไป จูบปากป้านางป้านางจูบตอบเหมือนไม่ค่อยเป็น ปล่อยให้ลิ้นผมสอน ป้านางจูบมือผมปลดปมผ้าถุงหลุดออก ดูป้านางตกใจ แต่ ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะยังติดอยู่กับจูบผมอยู่ มือเริ่มล้วง หป้านางจากด้านบน ผ้าถุงที่หลุดหลวมแล้ว มือผมค่อยๆ ผ่านเนิน ที่มีขนรกทึบแหวกตามร่องกดนิ้วไล้ลงไป ลงขึ้นลง ป้านาง อ้าขากว้างขึ้น ผมถอนจูบจากปากป้านางดูแกตาลอยเคลิ้ม กับรสจูบ และรสนิ้วผม “อะ อืม ไปในบ้านไหม คะคุณ”ป้านางพูดเบา ๆ แต่ขาถ่างรับนิ้วผมตรงกลางร่อง น้ำเริ่มซึ่มออกมาจากร่อง มากแล้ว ผมจับมือป้านางมาจับที่เป้ากางเกงผม ที่ข้างในแข็งเป็นลำตุงเป็นรูปแล้ว “ขะ แข็งจัง ซีสสส ป้าไม่ได้จับมานานแล้ว”ป้านางพูดไปลูบเป้าผมไป แล้วก็รูดซิบ ล้วงไปในกางเกงงัด ค ผมออกมานอกกางเกง แล้วชัก นิ้วผมก็เลอะน้ำป้านางเต็มนิ้ว มันลื่นจนยัดเข้าไปในรูชักเข้าออกได้แล้ “อ้า ซีส ๆ ๆ ๆ อ้าปะป้าเสียว ค่ะคุณ อ้า”ป้านางร้องเบา ๆ เพราะตรงนี้ คือโต๊ะหินหน้าร้าน ผมจับป้านางหันหน้าออกจากโต๊ะหินรูดผ้าถุงออกจากตัว ก่อนแหวกขา แสงไฟจากในร้าน ทำให้พอเห็นเนิน อวบใหญ่ดกดำ “จะ ทำอะไรคุณ”ป้านางดูตกใจก่อนผมก้มลงจูบเนินรก ๆ และเริ่มไล่ลิ้นไปตาม ร่องแฉะ ๆ “อ้า ซีส อ้า อย่า คุณอย่า อ้า สกปรก อ้า”ป้านางร้องห้ามดังแต่ ห ยังส่ายแอ่นรับลิ้นผมตลอด ผมกดกระหน่ำลิ้นลงที่เม็ดทั้งดูดเลีย “อ้า พอ พอแล้ว อ้าอ้า ๆ ๆๆ ซีสสสส”ป้านางแอ่นเอวส่าย ก่อนกระตุกแตกคาปากผม แถมฉี่แตกมาด้วย ผมเงยหน้าขึ้นมองสภาพป้านางนั่งพิงกับโต๊ะหิน ขาแหกหมดแรง ผมจัดการจ่อ ค ที่ ห ป้านางก่อนกดลงไป ดีที่มันลื่นเพราะน้ำรอบแรกของป้านาง มันเลยเข้าได้ ถึงอายุป้านางจะมากแต่คงไม่ได้ใช้บ่อยรูเลยฟิตมาก ตอดตลอด ผมจัดการกดสุด “อ้า.....แน่นจังคุณอ้า”ป้านางมองหน้าผมก่อนผมจะเริ่มขยับเอวช้า ๆแล้วเร่งเร็วขึ้นเป็นจังหวะ ป้านางร้องครางไม่เป็นภาษา ตาหันมองรอบข้างมันเป็นเอ้าดอร์หน้าร้าน กลางซอย แต่เวลานี้ไม่มีใครเห็นแล้ว “อ้า ๆ ๆ ๆโอ้ว ป้าแตกแล้วอ้า อ้า”ป้านางร้องลั่นแตกคา ค ผมอีกรอบ แต่ผมยังไม่แตก ผมจัดการกระแทกต่อไม่หยุดมือรูดเสื้อยืดตัวหลวม ๆ ของป้านางออกจากหัว ทำให้เห็นเต้าที่ บราตลาดนัดสีม่วงห่อไม่มิด ผมดึงบราลงไปไว้ใต้ราวนมป้านาง นมมหึมาสองข้างดีด อยู่ตรงหน้าหัวนมสีน้ำตาลคล้ำหน่อย ตัดกับเนื้อสีขาว มือผมเอามือบีบ มันก็ยังล้นมือ ผมกระแทกไปขยำนมป้านางไปอย่างมันมือ จูบปาก ไซร้คอ สลับกันลงมาดูดนมป้านาง ป้านางกระตุกแตกไปอีกหลายรอบ ผมก็ไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จ (เบียร์ทำให้เสร็จยากกว่าเดิมอีก)ผมจัดการกระแทกไม่ยั้ง ป้านางก็ร้องรับ จนไม่ไหว จับป้านางเปลี่ยนท่าเป็นเอามือท้าวโต๊ะหิน ยืนโก่งก้นมาให้ผม จ่อ ค กดเข้าไปทีเดยวมิดด้าม จับเอวกระแทกไม่ยั้น “ปั้บ ๆ ๆ ๆ”เสียงเนื้อผมกระแทกก้นป้านาง แข่งกับเสียงนมป้านางตีกัน ดันเป็นจังหวะแข่งกับเสียงร้องครางของเราทั้งคู่ “อ้า แตกอีกแล้วอ้า ปะป้ายืนไม่ไหวแล้ว อ้า”ป้านางขาสั่น ตัวฟุบลงไปกับโต๊ะหิน หน้าร้าน ทั้ง ๆที่รูยังโดนผมกระแทกอยู่ไม่ยั้ง ดูเหมือนป้าจะเริ่มหมดแรงแล้วผมจัดการเร่งเครื่องกระแทกเอวไม่ยั้ง ยิ่งแกฟุบลงไปกับโต๊ะ ก้นยิ่งโด่ง ผมยิ่งแทงเสย รัวเข้าไปใหญ่ “โอว ๆ ๆ อ้าผมจะแตกแล้ว อ้ากกกกก”ผมร้องลั่น ก่อนรัวเอว กระแทก ค เข้าไปไม่ยั้งแล้วกดสุดปล่อยน้ำพุ่งออกมาเต็มรู ป้านาง เสร็จรอบแรก ผมชักค ออก ก่อน จะพยุงป้านาง นั่งพักตรงนั้น “โอ้ยยยย หมดแรง”ป้านางนั่งหอบ “คืนนี้นอนค้างที่นี่ไหมล่ะคุณ”ป้านางชวน ผมหรือจะปฏิเสธ เราพยุงกันไปอาบน้ำในร้านพอฟื้นตัว ผมก็จัดการ กับป้านาง ที่ที่นอนเก่า ๆ ของแกในบ้างต่อ กว่าจะนอนคืนนั้นก็เล่นเอาผมหมดแรง ผมตื่นมาอีกทีสาย ๆ “ป้าไม่เคยเจอแบบนี้มานานแล้ว ผัวเก่ายังไม่มันเท่านี้เลย”ป้านางเดินมากอดผมจากด้านหลังในชุดผ้าถุงกระโจมอก “ชอบไหมล่ะครับ”ผมหันไปหอมแก้ม “ชอบสิมาเอาป้าบ่อย ๆ ได้ไหม” ป้านางถาม แต่เอาจริงผมนิ่งเพราะกลัวการผูกมัด “โอ้ยยยกลัวป้าจะเอาทำผัวอ่ะสิ ฮ่า ๆ ไม่หรอก ป้ารู้ ป้าแกแล้วไม่มีใครเอาทำเมียหรอกแต่มาเอา ให้เสียว ๆ สบายตัวแบบเมื่อคืน ป้าก็พอแล้ว”ป้าหัวเราะเล่นเอาข้อตกลงผมโล่งใจ “อ่อ งั้นได้สิครับจะประเคนให้ จนอิ่มเลย”ผมตอบ “จริงนะสงสัยคุณคิม ทำป้าใจแตกตอนแก่”ป้านางหัวเราะ “ชอบก็ดีแล้วครับ”ผมหันไปจูบกับแกอีกที ผมแต่งตัวเตรียมกลับที่พัก “ขับรถกลับดี ๆ นะ”ป้ามายืนส่งผมยิ้มรับ มันยังเงียบ เพราะวันนี้โรงงานหยุด “เออ ป้าครับผมมีเรื่องอยากให้ป้าช่วย”ผมหันไปบอกป้านาง “เรื่องอะไรป้าช่วยได้ ป้าช่วยหมดแหละ”ป้านางยิ้มให้ ผมบอกความต้องการไปและบอกไปว่าผมมาทำอะไรที่โรงงานนี้ ทำเอาป้านางหน้า งง ๆ เหมือนกัน แต่ก็ยังรับปากช่วยว่าจะเก็บเรื่องที่พวกนั้น มาคุยมาอะไรในวงเหล้าเอาไว้ให้ ผมขับรถกลับมาสบายตัว สบายใจ ถึงเรื่องที่ป้านางบอกจะเอามาเป็นหลักฐานอะไรไม่ได้ แต่ก็ใช้นำทางการทำงานผมได้ งานผมสะดวกขึ้นอีกเยอะ ..................................... ผมอยู่ได้สามอาทิตย์ป้านางส่งเรื่องมาเรื่อย ๆ จนผมสืบได้เรื่อง ปิดเรื่องโกงเงินจัดซื้อ และแต่งบัญชีปลอมทำให้เจ้าของโรงงาน ไล่คนออกไป ห้าคนแล้ว แต่ปัญหาของโรงงานนี้ที่ใหญ่ที่สุด คงเป็นอิทธิพล จาก หัวหน้าคนงาน ที่ชื่อ ชัย เพราะนายชัยเป็นนักเลงและเป็นคนพื้นที่ เลยมีลูกน้องมาทำงานในนี้ด้วยเยอะ ตั้งตนเป็นผู้มิอิทธิพล ใครคนไหนเข้ามาขัด ชัย ก็จะใช้สารพัดวีธีให้คนอื่นอยู่ไม่ได้กดดัน ด่า จนกระทั่งดักทำร้ายนอกโรงงาน แถม งานในโรงงาน ที่ชัยทำ ก็ไม่ได้ผลผลิตดีเท่าที่ควรจะทำได้เพราะ เมื่อมีอำนาจต่อรอง ก็จะทำแบบไหนก็ได้ ผู้จัดการ ผู้ดูแลฝ่ายผลิตไม่กล้าไปท้วงติง แต่เจ้าของก็ไม่สามารถไล่ออกได้ เนื้องจากชัยก็ไม่มีข้อผิดที่เป็นเหตุให้ไล่ออกได้เลย “อืมขนาดนี้เลยเหรอ”เจ้าของโรงงาน เปิดอ่านข้อความที่ผมคุยกับคนเก่า ๆ ที่ลาออกไป “ครับผมว่าถ้าจัดการเรื่องคน และกำลังผลิตให้ทำได้ ตามมาตรฐาน ที่นี้ก็หมดปัญหาแล้วครับ”ผมบอกเจ้าของ “ยังไงผมก็ฝากคุณด้วยแล้วกันนะครับ คุณคิม หลังจากเคลียร์บัญชีใหม่แล้วมันดีขึ้นเยอะเลยนะครับ ไม่เสียแรงที่ จ้างบริษัทคุณ”เจ้าของโรงงานยิ้มละมัย “ครับงั้นขอตัวนะครับ”ผมบอก ก่อนเดินออกมาจากออฟฟิตมันเป็นเวลาเย็นมากหลังโรงงานเลิกแล้ว ผมเลยตรงไปนั่งกินเบียร์ที่ร้านป้านาง “วันนี้นอนนี่ไหมพรุ่งนี้หยุดนี่”ป้านางชวน “ได้สิครับป้า อ่อผมซื้อ ของมาฝาก”ผมบอก มันเป็นชุดเสื้อผ้า น้ำหอม จาก ห้างในตัวจังหวัด “ขอบคุณนะ”ดูป้านางยิ้มแก้มปริ ผมนั่งกินเบียร์เงียบๆ ไป แต่แล้วก็เห็น คนกลุ่มหนึ่งเดินออกมาจากซอย ตรงมาที่ผม พอมองเห็นหน้านายชัยหัวหน้าคนงานกับลูกน้องนี่เอง “มึงนี่เอง ที่เป็นไอ้ขี้ฟ้อง” นายชัยมายืนหน้าผมพร้อมลูกน้องมัน สี่ห้าคน ผมนั่งนิ่ง “ปากเห่าไม่เป็นเหรอไอ้สัสที่เวลาฟ้องนี้ พูดมากเชียว”มันยังด่าผม ผมยังนิ่ง “มึงมานี่ ก็ไม่ต้องมาเสือกเรื่องกู”หัวหน้าคนงาน ดูไม่ค่อยเป็นมิตรกับผมเลย “ผมก็มาทำงาน”ผมพยามตอบไปดีๆ “กูไม่สนมึงไม่อยากตาย มึงไสหัวกลับไปเลย”เขายังไม่เป็นมิตรผมจริง ๆ เหมือนว่าผมกำลังจะรู้เรื่องอะไรในโรงงาน “มึงไม่ได้ยินหรือไงไอ้ควาย” เขายังไม่หยุด ผมเงยหน้ามอง หนุ่มอายุ 40 กว่า ๆ ตัวล่ำ ผิวคล้ำแดง หน้าหนวดเคราเต็มคางดูท่าทางจะเอาเรื่องกับผมจริง ๆ ผมทำได้แค่นิ่งให้พวกมันด่าอีกสักพักก่อนจะเดินไปจากร้านหน้าโรงงาน ถ้าจัดการนายคนนี้ได้ งานผมคงง่ายขึ้นเยอะ ผมมีแผนชั่วในใจอีกแล้ว ผมกำลังคิดในใจเพลิน ๆ “เพล้ง!!”เสียงกระจกรถหลังรถผม โดนคนในกลุ่มนั้นเอาไม้ฟาดแตกละเอียด ผมรีบลุกไปแต่พวกนั้น เดินหนีไปแล้ว ป้านางรีบวิ่งออกมาดูจากหลังร้าน “ทำไมมันทำแบบนี้”ป้านางด่าไปเรื่อยเลยเพราะรู้ว่า ไอ้ชัยเป็นคนทำ “เอาเหอะป้าช่างมันเหอะ”ผมพูด แล้วหยิบโทรศัพท์ กดโทรหาไอ้เบิ้ม “วันนี้ผมคงค้างไม่ได้แล้วนะเดี๋ยวผมกลับเข้าเมืองก่อน”ผมบอกป้าพรช่วงรอสายเบิ้ม “เออ ๆ มึงหาอู่ซ่อมกระจกรถให้กูหน่อยสิ”ผมบอกไอ้เบิ้มซึ่งมันก็จัดการให้ผมเสร็จ ผมขับรถกินลม จากโรงงานถึงอยู่ เกือบ30 โล จอดรถ แล้วรถทางโรงแรมเบิ้ม ขับโดยเจ้าของโรงแรม ก็มารอรับผมถึงที่อู่เลย “ไงมึง โดนแล้วเหรอ”เบิ้มถามยิ้ม ๆ “เออ” “รู้ตัวคนทำไหมล่ะ”เบิ้มถาม “หัวหน้าคนงาน”ผมตอบห้วน ๆ ไอ้เรื่องกระจกรถ ไม่เคืองเท่าไหร่ เพราะ ผมมีประกันแต่มาเคื่องกับรอยยิ้มอย่างสะใจของไอ้คุณเบิ้มนี้แหละ “ก็มึงเล่นเอาเด็กมันออกไปตั้งกี่คนแล้วมันจะเอาเงินพิเศษที่ไหนมาใช้”เบิ้ม ตอบหน้านิ่ง เหมือนมันรู้ข่าวทั้งหมด “มึงรู้”ผมถาม “รู้สิวะเมียไอ้เหี้ยชัย ยังนั่งบ่นอยู่ในบ่อน กูอยู่เลย”เบิ้ม มีบ่อนใหญ่เล็กในจังหวัดนี้ ไม่แปลกที่มันจะบอกว่า มีอะไรให้มันช่วยก็บอก “อ้าว ไอ้เหี้ยนี่แล้วมึงไม่บอกกูแต่แรกวะ”ผมด่ามัน เพราะถ้ามันบอกชัดเจนแต่แรก ผมคงทำงานง่ายขึ้น “แหมบอกแต่แรกก็ไม่สนุกสิ”เบิ้มหัวเราะกวนตีน “สนุกสิ กระจกรถกูสนุกเลย”ผมบ่น “เอาน่า ๆเดี๋ยวกูหารถให้ใช้ก่อน ไม่ต้องบ่น แล้วมึงจะเอาไงต่อ”เบิ้มถาม “กูว่าถ้าจัดการไอ้ชัยได้ ก็จบเรื่อง”ผมบอก “จัดการไอ้ชัยไม่ต้องบอกให้กูไปทำอะไรนะ เพราะ มันคนพื้นที่ กูขี้เกียจเคลียร์กับนายมัน”ไอ้เบิ้มบอก “เออ ๆ ไม่หรอกกูคิดก่อนว่าทำยังไงดี”ผมบอก นั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง “ไอ้คิม มึงยังแจกป๊อกสั่งได้อยู่ไหมวะ”เบิ้มถามถึงอดีต ที่แต่ก่อน ผมมีทริกนิดหน่อยเวลาแจกไพ่ทำเอาเพื่อน ๆ ทุกคน ไม่ยอมให้ผมเล่นเป็นเจ้ามือ ป๊อก เก้าโดยเด็ดขาด “เออ ทำได้ ทำไม”ผมถามมัน “จะเล่นไอ้ชัยเล่นยาก แต่ไอ้ชัยนี่ มันกล้ากับทุกคนนะ แต่แม่งกลัวเมียฉิบหาย”ไอ้เบิ้มบอกแล้วเริ่มเล่าแผนการณ์ว่า เมียไอ้ชัยชอบมาเล่นไพ่ที่บ่อนมัน เสียซะส่วนมาก พอเป็นหนี้หนักเข้าไอ้ชัยก็ต้องเอาเงินมาเคลียร์ ผมถึงบางอ้อเล่นให้เมียไอ้ชัย หนัก ๆ เดี๋ยวผมก็ได้ทางจัดการมันแน่นอน “มึงนี้น้าร้ายเหมือนเดิมนะ”ผมพูดเหมือนขอบคุณไอ้เบิ้ม “งั้น พรุ่งนี้เย็นกูมารับมึงนะ”เบิ้มนัดแนะอย่างดี เป็นอันตกลง ก่อนกลับผมแวะซื้อไพ่ที่เซเว่นไปซ้อมมือระลึกความหลังสักหน่อยก่อนจะลงมือพรุ่งนี้ เบิ้ม ส่งไลน์รูปเมียไอ้ชัยมาให้ดู เป็นผู้หญิงอายุ 20 ปลาย ๆ ตัวเล็ก นมโตผิวขาว หน้าตาบ้านๆ หน่อย ชื่อ “ฝน” เป็นอันว่าผมรู้เป้าแล้วพรุ่งนี้เจอกัน.................................................(จบ) ........................................... ........................................... ........................................... ........................................... “จะสู้ต่อไหมล่ะฝน”เบิ้มถาม ฝนที่หมดตัว กับ สามเด้งของผม “หมดแล้วสิพี่ ของเก่าก็อีกสองหมื่น”ฝนบ่นๆ “เอาของพี่ก็ได้นะอีกสักหมื่น”เบิ้มบอก “ก็ดีพี่ เสียดายช่วงนี้ไอ้ชัยมันหาเงินไม่คล่องเลย”ฝนบ่น ๆก่อนรับเงินหมื่น จากเบิ้ม “เป็น 3 หมื่นนะ ดอกเท่าเดิมนะ”เบิ้มให้ฝนเซนต์ชื่อลงสมุด “เอ้ามาต่อ”ฝนวางแบงค์พันสองใบลงโต๊ะ ผมเริ่มแจกไพ่ต่อแล้ว คืนนี้ ต้องหลักแสน ผมถึงจะได้ตามที่ต้องการ ผมแอบอมยิ้ม ก่อนสับไพ่แจก......................................
| 
หวาดดีคราบบ หวัดดีปี 2017
Let it go
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
