ธรรมะสวัสดี...(หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต)



คนหิว...อยู่เป็นปกติสุขไม่ได้
...จึงวิ่งหาโน่นหานี่...
เจออะไรก็คว้าติดมือมาโดยไม่สำนึกว่าผิดหรือถูก
ครั้นแล้วสิ่งที่คว้ามาก็'เผา'ตัวเองให้ร้อนยิ่งกว่าไฟ

คนที่'หลง'จึงต้องแสวงหา
...ถ้าไม่หลงก็ไม่ต้องหา...
จะหาไปให้ลำบากทำไม ?
อะไรๆก็มีอยู่กับตัวเองอย่างสมบูรณ์อยู่แล้ว
จะตื่น'เงา'...ตะครุบ'เงา'ไปทำไม ?
เพราะรู้แล้วว่าเงา...'ไม่ใช่ตัวจริง'
ตัวจริง....คือ 'สัจจะทั้งสี่'ที่มีอยู่ในกายในใจอย่างสมบูรณ์แล้ว

ผู้สงสัย'กรรม'...หรือไม่เชื่อเรื่องกรรมว่ามีผล
คือ...ลืมตนจนกลายเป็น'ผู้มืดบอด'อย่างช่วยไม่ได้
แม้เขาจะเกิดและได้รับการเลี้ยงดู
จากพ่อ-แม่เขามาเป็นอย่างดีเหมือนโลกทั้งหลายก็ตาม
เขาก็มองไม่เห็นคุณของพ่อ-แม่
ว่าได้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูตนมาอย่างไรบ้าง
แต่เขาจะมองเห็นเฉพาะร่างกายเขา
ที่เป็นคนหนึ่งกำลังรกโลกอยู่โดยเจ้าตัว'ไม่รู้'เท่านั้น

'คนฉลาด'ปกครองตนให้มีความสุขและปลอดภัย
ไม่จำเป็นต้องเที่ยวแสวงหาทรัพย์มากมาย
หรือเที่ยวกอบโกยเงินเป็นล้านๆมาเป็นเครื่องบำรุง
...จึงมีความสุข...
ผู้มีสมบัติพอประมาณในทางที่ชอบ
มีความสุขมากกว่าผู้ได้มาในทางมิชอบเสียอีก
เพราะนั่น...ไม่ใช่สมบัติของตนอย่างแท้จริง
ทั้งๆที่อยู่ในกรรมสิทธิ์
แต่กฏความจริง...คือกรรมสาปแช่งไม่เห็นด้วย
และให้ผลเป็น'ทุกข์'ไม่สิ้นสุด
'นักปราชญ์'ท่านจึงกลัวกันหนักหนา
แต่'คนโง่'อย่างพวกเรา
ผู้ชอบ'สุกเอาเผากิน'...และชอบเห็นแก่ตัว
ไม่มีวันอิ่มพอ ไม่ประสบผล คือ...'ความสุขดังใจหมาย'
อะไรๆมี่เป็นสมบัติของ'โลก'
ไม่ใช่'สมบัติอันแท้จริง'ของเรา
'ตัวจริง'...ไม่มีใครเหลียวแล

สมบัติในโลกเราแสวงหามา
หามาทุจริตก็เป็นไฟ'เผา'
เผาตัวและทำลายให้ลงต่ำได้จริงๆ

'ธรรม'...เป็นเครื่องปกครองสมบัติและปกครองใจ
ถ้าขาดธรรมเพียงอย่างเดียว
'ความอยาก'ของใจจะพยายามหาทรัพย์
ได้กองเท่าภูเขาก็ยังหา...'ความสุข'ไม่เจอ
ไม่มีธรรมในใจเพียงอย่างเดียว
จะอยู่ในโลกใด กองสมบัติใด ก็เป็นเพียงโลก
เศษเดน..และกองสมบัติเดนเท่านั้น
ไม่มีประโยชน์อะไรแก่'จิตใจ'แม้แต่นิด
ความทุกข์ทรมาน...ความอดทน
ทนทาน...ต่อสิ่งกระทบกระทั่งต่างๆ
ไม่มีอะไรจะแข็งแกร่งเท่า'ใจ'
'ใจ'..จะกลายเป็นของประเสริฐ
ให้เจ้าของได้ชมอย่างภูมิใจต่อเรื่องทั้งหลายทันที...ฯ

         ข้าพเจ้าขออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลนี้ ไปให้ทุกรูปทุกนามทั้ง ๒๐ ชั้นพรหมโลก ๖ ชั้นเทวะโลก มนุษย์โลก มารโลก ยมโลก อบายภูมิทั้ง ๔ มี นรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน และในหมื่นโลกธาตุกับอีกแสนจักรวาลพิภพ ทั้งที่เป็นมนุษย์อมนุษย์ รูปวิญญาณ อรูปวิญญาณ และสรรพสัตว์ทั้งหลายทั้งที่เป็นมิตร และศัตรู ตลอดจนเจ้ากรรมนายเวรของข้าพเจ้า ขอให้ทุกรูปทุกนามจงเป็นสุขเป็นสุขเถิดอย่า ได้มีเวรซึ่งกัน และกันเลย อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกัน และกันเลย ขอให้ทุกรูปทุกนามจงโมทนาในส่วนกุศลนี้พึงได้รับประโยชน์ความสุข เช่นเดียวกัน ข้าพเจ้าจะพึงได้รับ ณ.กาลบัดนี้ด้วยเทอญ