อยากให้เนื้อเรื่องเป็นแบบไหน บอกได้เลยนะครับ ผมเพิ่งแต่งเรื่องออกมาครั้งแรก อาจจะไม่ได้ดีนัก และส่วนหนึ่งเป็นประสบการณ์ของตัวผมเองด้วย 

** ใครที่อยากได้หุ่นหรือตุ๊กตาแบบผม ทักเข้ามาได้เลยนะครับ ผมเล่นแนว ASFR ครับ **

 

สวัสดีครับ ผมชื่อปอนด์ครับ เป็นเด็กคนหนึ่งที่กำลังหาตัวตนอยู่ โดยพื้นฐานผมเป็นเด็กที่เรียนเก่งมากๆ ได้ที่หนึ่งมาโดยตลอด แถมยังเป็นเด็กกิจกรรมตัวยงอีกด้วย แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่มีใครรู้เลยก็คือ... ผมมักจะทำตัวเป็นหุ่นโชว์ทุกครั้งเวลาที่อยู่คนเดียว ชอบยืนแข็งๆ โชว์เสื้อผ้าบ้างบางครั้ง แถมชุดนักเรียนที่ผมใส่นั้นทั้งบาง สั้น และรัดรูปอีกต่างหาก แต่ด้วยความที่บ้านผมยากจน อาจารย์จึงไม่ได้ว่าอะไรกับการแต่งกายของผม

 

จนตอนที่ผมสอบเข้าชั้นมัธยมศึกษา ผมเลือกสอบเข้าโรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง เพราะผมจะได้ไปทำความรู้จักกับเพื่อนๆ จากที่อื่นๆ บ้าง ซึ่งนั่นคงไม่ใช่เหตุผลจริงๆ หรอกครับ แต่จริงๆๆ แล้วผมมีเหตุผลมากกว่านั้นที่จะมาเล่าให้ทุกคนฟังครับ

 

ก่อนวันสอบประมาณ 1 เดือน ผมมาซื้อใบสมัครที่ห้องดนตรีของโรงเรียน เพื่อสมัครสอบเป็นโควตาดนตรีประจำโรงเรียน แต่ตอนนั้นด้วยความที่ผมไปช้าเลยทำให้ใบสมัครหมด บังเอิญผมไปเจออาจารย์เอก ซึ่งเป็นอาจารย์สายวงโยธวาทิตของโรงเรียน ผมจึงไปขอร้องอาจารย์ว่าขอใบสมัครเพิ่มได้ไหม อยู่ดีๆ แกก็ขอให้ผมเดินไปหาแกที่ห้องเก็บของข้างใน แน่นอนว่าด้วยความที่ผมอยากได้ใบสมัครเข้าสอบ ผมจึงเดินตามเข้าไป และแกก็ขอดูตัวผม อยู่ดีๆ แกก็ถามว่า “อยากเป็นหุ่นใช่ไหม?”

 

ผมสะดุ้งไปพักนึง แล้วแกก็บอกว่ามีคนบอกแกมาว่าผมชอบเป็นหุ่นตอนอยู่คนเดียว แกอยากให้มาเข้าเรียนที่นี่ แล้วอาจารย์แกจะสานฝันให้ โดยที่ขอแค่สามข้อ คือ ขอให้ผมมาอยู่กับแกเป็นการถาวร, ต้องมอบร่างกายให้กับแกทั้งหมด รวมถึงเงิน สิ่งของ และสุดท้ายเลยก็คือต้องเป็นหุ่นให้แกคนเดียวเท่านั้น ซึ่งผมโชคดีที่ทั้งสามข้อไม่ติดใดๆ เพราะผมก็อยากออกจากบ้านอยู่แล้ว ผมจึงตัดสินใจทันทีว่าผมโอเค หลังจากนั้นแกก็เอาเอกสารมาให้เซ็น และพาไปเข้าโควตาโดยที่ไม่ต้องสอบเลย เป็นโควต้าอาจารย์ จึงทำให้ในวันนั้นอาจารย์พาผมไปตัดชุดนักเรียนกับร้านประจำของแกทันที โดยวัดตัวและตัดชุดให้ตรงกับขนาด พูดง่ายๆ คือเกือบรัดรูปนั่นแหละครับ

 

หลังจากนั้น ผมจึงได้มาเรียนในห้องวงโยธวาทิต ซึ่งในช่วงแรกตอนปฐมนิเทศผมก็ยังเรียนตามปกติ จนถึงวันสุดท้าย อาจารย์ได้พาไปหลังห้องวงโยธวาทิตของโรงเรียน ซึ่งเป็นห้องเก็บของแคบๆ ขนาดประมาณ 18 ตารางเมตร ซึ่งไม่มีหน้าต่างใดๆ ทั้งสิ้น ถูกล็อคด้วยกุญแจแน่นหน้า ประตูเป็นประตูบุผนังกันเสียง 2 ประตู ซึ่งคาดเดาได้ว่าในอดีตเคยเป็นห้องอัดเสียง พอเข้าไปเท่านั้นแหละ มีเพียงหมอนเก่าๆ ที่วงโยธวาทิตไม่ได้ใช้แล้ว สภาพเหลืองมาก แถมด้วยที่นอนที่เหมือนที่นอนเด็กอนุบาล แต่เป็นขนาดใหญ่ที่เก่าออกจะเหลืองมาก พร้อมที่ล็อคแขนขาให้กางออก และในห้องมีชุดต่างๆ ที่เป็นขนาดของผมเอง เช่น ชุดฮีโร่ ขบวนการห้าสี ชุดสไปเดอร์แมน ชุดนักเรียน ชุดวงโยธวาทิต ชุดทหาร ตำรวจ ชุดนักกีฬา เช่น กีฬาจักรยาน ไตรกีฬา หรือวิ่ง ทุกชุดเป็นขนาดรัดรูปทั้งหมด

 

ผมเห็นแล้วเหวอ แต่อาจารย์บอกว่า “ต่อจากนี้ไปมึงจะต้องเป็นหุ่นอย่างถาวร” และอาจารย์ให้อาหารมาทาน คืออาหารเสริมพลังงานในรูปแบบเจลสำหรับนักกีฬาที่ทำให้ปวดอึน้อยลง และก็น้ำข้าวต้มมาให้ทาน แกบอกว่าก่อนที่จะเปิดเรียนซึ่งเหลือเวลาอีก 14 วัน แกจะฝึกให้ผมกลายเป็นหุ่นโชว์ชุดให้ได้เร็วที่สุด ซึ่งการฝึกของแกหลังจากนั้นก็คือ การฝึกขับถ่ายตามตาราง ฝึกทานอาหารแบบที่แกต้องการ ฝึกการยืนแบบหุ่น และที่สำคัญคือการพาไปกำจัดขนส่วนต่างๆ ที่ไม่ต้องการออก ยกเว้นผมและคิ้ว

 

ผลปรากฏว่าแกพึงพอใจเป็นอย่างมาก วันก่อนเริ่มเรียนแกจึงทำใบลาให้ผมล่วงหน้า เนื่องจากแกประจำชั้นให้ห้องวงโยธวาทิตเอง แกจึงบอกว่า “มึงนี่เกิดมาเพื่อเป็นหุ่นแข็งจริงๆ” แล้วแกก็ให้ผมนอนเตรียมพร้อมเป็นหุ่นก่อนที่จะต้องเอาไปโชว์ที่ลานหน้าโรงเรียนตั้งแต่ 2 ทุ่ม โดยที่โดยปกติแกจะขังผมไว้ในห้องโดยอัตโนมัติ แล้วกลับบ้านไป

 

ตี 5 ของวันถัดมา แกเปิดประตูห้อง จู่ๆ ร่างกายของผมก็เหมือนหุ่นที่ถูกฝึกมาแล้ว มันแข็งทั้งตัว รวมไปถึงแท่งของผมที่แข็งเตรียมพร้อม แกทำตัวเหมือนร่างกายของผมซึ่งมีน้ำหนัก 55 กิโลกรัมนั้นเหลือเพียง 20 กิโลกรัม เพราะด้วยการที่แกออกกำลังกายมาค่อนข้างมาก แกจึงยกผมแบบสบายๆ แกยกตัวผมขึ้นมาแต่งตัวเสมือนกับผมเป็นเพียงหุ่นโชว์ธรรมดาตามห้าง เริ่มต้นด้วยการใส่เอี๊ยมวงโยธวาทิต ตามด้วยเสื้อคลุม และเอาถุงมือ ถุงเท้า และโม่งปิดหัวคลุมทั้งร่างกาย แล้วจึงยกผมตั้งทิ้งไว้ที่ห้องเก็บอุปกรณ์ดนตรี หลังจากนั้นสักประมาณ 6 โมงครึ่ง พอเซ็ตตัวได้ที ยืนได้โอเค แกก็สั่งให้ภารโรงยกไปตั้งที่หน้าโรงเรียน บริเวณโพเดี้ยมป้ายชุดต่างๆ ซึ่งมีแค่ผมคนเดียวที่เป็นคนไปยืนเป็นหุ่นชุดวงโยธวาทิต ซึ่งทั้งรัดรูป ทั้งแน่น และถอดไม่ได้ เพราะแกล็อคกุญแจไว้เล็กๆ ตรงซิป แถมด้วยยังตุงอีกต่างหาก และด้วยร่างกายที่ฝึกมาเพื่อเป็นหุ่น ผมจึงถูกล็อคไม่ให้ขยับตัวไปไหนมาไหนได้เลย มองข้างนอกก็ไม่เห็น ผมไม่รู้ว่ายืนนานแค่ไหน เพราะหูก็ถูกปิดเอาไว้ไม่ให้ได้ยิน ตาก็ไม่เห็นข้างนอก เวลาผ่านไปผมก็โดนนักเรียนชายคนอื่นๆ มาเล่นบ้าง มาลูบตัว ลูบเป้าบ้าง แล้วสักพักก็ไป

 

ผมคงบอกได้ว่านี่เป็นงานแรกที่ทั้งตื่นเต้นและทำให้รู้ตัวว่า การเป็นหุ่นคือตัวตนของเรามากที่สุด ผมยืนจนถึงช่วงกลางคืน ก็มีคนเอาผ้ามาคลุมปิดไว้ เช้ามาก็มีคนทำความสะอาด ให้ฉี่ตามเวลา กินอาหาร ปัดตรงเป้าให้ของผมแข็งตลอดเวลา แล้วก็จากไป ทำแบบนี้จนครบเป็นอาทิตย์ อาจารย์ถึงยกมาจับนอนเก็บไว้ในห้องเก็บของโดยที่ไม่ถอดเสื้อผ้า แล้วก็ล็อคห้องรีบกลับบ้าน โดยก่อนกลับแกสั่งห้ามว่า “ต่อจากนี้ไปห้ามขยับจนกว่าแกจะสั่ง ไม่ว่าจะอยู่หรือไม่” นั่นเลยทำให้ผมไม่ขยับตัวใดๆ ทั้งสิ้น เวลาผ่านพ้นไปสองวัน วันจันทร์แกกลับมาจึงพบว่าบนที่นอนและที่ชุดมีคราบฉี่ แกจึงยกตัวผมไปทำความสะอาด และพูดติดตลกว่า “แกนอนบนที่นอนที่เลอะฉี่ไปนะ เพราะแกเป็นแค่หุ่นว่ะ” ซึ่งกลับกันที่แกพูด ผมชอบด้วยซ้ำ เพราะนี่แหละคือทางของผม หลังจากนั้นแกก็ยกผมกลับเข้าห้อง แกก็ถามว่า “ไอ้หุ่น มึงมีอะไรจะพูดไหม” ผมเลยขอแกว่า ขอไม่เรียนต่อได้ไหม เพราะอยากมาเป็นหุ่นให้แกเต็มตัว แกจึงโอเค และบอกว่า “หลังจากนี้มึงเป็นของกูนะ” แล้วก็จากไป

 

ต่อจากนั้น ผมจึงได้รับการฝึกเรื่อยๆ และเริ่มมีงานเข้ามามากมาย โดยเริ่มจากการไปเป็นหุ่นในชุดซูเปอร์ฮีโร่ตามงานวัดต่างๆ โดยก่อนวันงาน 1 วันแกจะเข้ามายกตัวผมแต่งตัว แล้วยกขึ้นท้ายรถกระบะ มัดไว้ แล้วก็พาไปตั้งที่บูธในงานโดยใช้ผ้าคลุม หลังจากนั้นก็จะจ้างคนมาดูแลตลอด 1 สัปดาห์ เงินที่ได้จากการยืนอาจารย์แกก็จะเป็นคนรับไปจัดการบริหาร บางทีก็เอาเงินไปตัดชุด ซื้ออาหาร จนถึงแกเริ่มเอาเงินไปตั้งตัวได้จากการเป็นหุ่น ในขณะเดียวกันในช่วงที่ไม่มีงานแกก็ให้ผมออกกำลังกาย สลับกับการรับงานเป็นหุ่นไปเรื่อยๆ

 

ถึงวันหนึ่ง แกก็ตัดสินใจลาออกจากอาจารย์ และเช่นกันตอนย้ายออกแกก็มายกผมพร้อมของออกกลางดึก จากโรงเรียนในตัวเมือง ย้ายออกไปยังภาคใต้ของประเทศไทย แกก็ตัดสินใจซื้อบ้านไว้ที่หนึ่ง และทำที่ข้างๆ ที่เป็นพื้นที่ห้องเก็บไม้กวาด เก็บของสำหรับทำความสะอาด แปลงเป็นห้องพักสำหรับหุ่นต่ำๆ อย่างผม โดยนอกจากนี้ยังพาผมไปสักเป็นรหัสของแกโดยเฉพาะอีกด้วย แกตัดสินใจพาผมไปยืนเป็นหุ่นตามงานต่างๆ เช่น หุ่นในงานกีฬา ซึ่งจะให้ผมแต่งชุดนักปั่นจักรยาน ในท่ากำลังปั่นจักรยาน โดยชุดเป็นชุดสีขาวบาง พิมพ์ลาย รัดรูป เห็นสัดส่วน แล้วเอาตัวผมไปผูกติดกับจักรยานผ่านลวดใส เป็นระยะเวลากว่า 10 วันจนมหกรรมกีฬาจบ, หุ่น Rockman ตามบูธงานอนิเมะ โดยจัดแต่งชุดรับรูปแบบเห็นแค่ตา ปิดหู ใส่หมวกพิเศษ แล้วยืนโชว์ค้างที่บูธเป็นระยะเวลา 1 อาทิตย์, ชุดไตรกีฬาในงานไตรกีฬา ใส่ชุดไตรกีฬารัดรูปและยืนตั้ง หรือแม้กระทั่งได้รับจ้างไปยืนตามที่ต่างๆ แบบไม่ขาดสายในชุดต่างๆ เช่น ชุดฮีโร่ในงานวัด รับบริจาคให้สถานที่ต่างๆ, ยืนในชุดตำรวจรัดรูป หน้าสถานีตำรวจ, ยืนเป็นหุ่นทหาร หน้าศูนย์ฝึก สลับกับยืนในร้านขายชุดของแก ซึ่งขายอุปกรณ์ออกกำลังกาย

 

จนกระทั่งวันหนึ่ง มีคนมาจ้างเอาหุ่นไปทำเป็นตุ๊กตาบนเตียง แกก็จับผมแต่งตัว แล้วจึงเอาไปใส่ถุงดูดสูญญากาศ แล้วแพ็คใส่หลังรถกระบะ พาไปที่บ้านของผู้จ้าง ซึ่งเป็นลูกเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ พอผมถึงสถานที่แกก็แกะมาตั้ง ตอนนั้นผมแต่งชุด Rockman แบบหมวกยัดนุ่น และชุดรัดรูปมากๆ ผมถูกกลืนไปกับเครื่องนอนในลายเดียวกัน ตอนนั้นผมถูกเห็นแค่ตา ในขณะที่ควยถูกทำให้เป็นแท่งเข้าไปข้างในตัวชุดอีกที ทำให้สามารถรูดซิปออกมาได้ ผมถูกว่าจ่งเป็นตุ๊กตาบนเตียงนาน 3 เดือนตลอดเวลาที่ลูกชายเจ้าของอสังหาริมทรัพย์รายนี้กลับมาที่เมืองไทย

 

หลังจากนั้น ลูกชายฯ ซึ่งชื่อพีจึงกลับมาที่ห้อง และพบเห็นตุ๊กตาตัวนี้ จึงชื่นชอบมา พ่อจึงขอซื้อในราคา 20 ล้านบาท เนื่องจากแกรู้ว่าข้างในคือตัวผมจริงๆ และอยากได้หุ้นตัวนี้มาก และอาจารย์ก็ยอม จึงได้ตัวผมมาไว้บนเตียง พีซึ่งห่างกว่าผมแค่ 1 ปี (ตอนนั้นผมอายุ 15 ปี และใช่ครับ ผมเป็นหุ่นให้อาจารย์มา 3 ปีเต็มๆ ครับ) จึงพาผมซึ่งกลายเป็นตุ๊กตามาเล่นโดยการจับผมชักว่าวทุกวันๆ ละ 1 ครั้ง และนำน้ำใส่ในขวด และเมื่อไหร่ที่ผมฉี่ (ผมฉี่ทุกบ่ายสาม) แกจะกรอกใส่ขวดเพื่อให้ผมทานตอนเช้า แล้วตามด้วยน้ำว่าวทุกๆ วัน พร้อมด้วยคำถากถางต่างๆ เช่น “ทำไมมึงถึงต่ำกว่าคนจังว่ะ” ซึ่งผมชอบเป็นอย่างมาก บางครั้งเขาก็เอาผมมารองเท้าเขาตอนใส่รองเท้า แล้วพอเล่นเสร็จก็ทิ้งไว้บนเตียงแบบนั้นเป็นเวลากว่า 3 เดือน

 

จนกระทั่งโควิด-19 มา ห้องนี้ถูกล็อคปิด เพราะพีไปเรียนต่อที่อเมริกา และนั่นทำให้ผมอยู่ในห้องนั้นถึง 5 เดือน อย่างไรก็ดีจู่ๆ มีวันหนึ่งมีโจรเดินทางเข้ามาบุกในห้องนี้ และพบว่ามีตุ๊กตาเน่า (ซึ่งก็คือผมที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำว่าวอยู่) นอนอยู่บนเตียง จึงมาเล่นและขโมยผมไป ซึ่งเขาได้ยกตัวผมมาไว้ที่บ้านเก่าอาจารย์ พออาจารย์เห็นจึงเอาไปขังไว้ที่ห้องเก็บของเดิมของผม เพื่อเตรียมกลับมาเป็นหุ่นให้ต่อไป