ผมเหลือบตาดูนาฬิกาบนโต๊ะทำงาน หลังจากที่นั่งหลังขดหลังแข็งปั่นพรีเซนเตชั่นสำหรับการประชุมในวันพรุ่งนี้มาเป็นระยะเวลานานพอสมควร นี่ก็ปาเข้าไปเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว ถึงเวลาที่ผมต้องเก็บข้าวของ ย้ายก้นตัวเองเพื่อกลับบ้านไปพักผ่อนและเตรียมตัวรับศึกใหญ่ที่กำลังจะมาถึงในวันรุ่งขึ้นซะที ผมถอนหายใจเบาๆออกมาหนึ่งครั้ง ผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากการทำงานหามรุ่งหามค่ำ ระหว่างทางที่เดินจากโต๊ะทำงานไปที่ลิฟท์ ผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าลึกลับค่อยๆคืบคลานเข้ามาใกล้ผมทุกที ทุกที ... ตึ่ก .... ตึ่ก ... ตึ่ก ... ตึ่ก

“คุณเป็นเอกยังไม่กลับบ้านอีกเหรอครับเนี่ย” เสียงทักทายของยงยุทธ รปภ.รอบดึกที่กำลังเดินตรวจความเรียบร้อยบริเวณรอบๆบริษัท เจ้าของเสียงฝีเท้าปริศนาเมื่อสักครู่

“โหยยย.. ตกใจหมดเลยยงยุทธ ผมนึกว่าจะเจอดีเข้าซะแล้ว พอดีเพิ่งเคลียร์งานเสร็จอ่ะครับ กำลังจะกลับละ” ผมตอบกลับไปอย่างคนคุ้นเคย ความจริงผมกับยงยุทธก็ค่อนข้างสนิทสนมกันพอสมควร เห็นหน้ากันมาตั้งแต่สมัยผมเพิ่งเริ่มเข้ามาทำงานที่นี่ใหม่ๆ บางครั้งเวลาที่ผมทำงานดึกๆแล้วสั่งอาหารมากินผมก็มักจะแบ่งปันให้กับยงยุทธด้วยเสมอ เวลาที่ยงยุทธมีปัญหาไม่ว่าเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวผมก็ยินดีและเต็มใจที่จะยื่นมือเข้าไปให้ความช่วยเหลือทุกครั้ง เพราะผมคิดว่าคนเราไม่ว่าจะอยู่ในฐานะหรือตำแหน่งหน้าที่อะไรก็ตาม เราคือเพื่อนมนุษย์ที่มีความเท่าเทียมกันทั้งนั้น 

    

“อ๊ะ! ลิฟท์มาพอดี ลงไปพร้อมกันเลยเนอะ” พูดจบผมก็เดินนำหน้าเข้าไปในลิฟท์โดยมียงยุทธเดินตามเข้ามา ผมเพ่งมองชายหนุ่มในชุดเครื่องแบบ รปภ. ที่ยืนหันหลังให้ผมอยู่ตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์ ยงยุทธเป็นเด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ ภายนอกดูสะอาดสะอ้าน หน้าใส ผิวขาว ปากแดง ตามสไตล์ละอ่อนเมืองเหนือที่มีเชื้อสายค่อนไปทางฝั่งพม่า รูปร่างดีถึงแม้หุ่นจะไม่บึ้กมากแต่ก็ดูแข็งแรงมาดแมนในแบบที่ผู้ชายควรจะเป็น เครื่องแบบฟิตๆที่ใส่อยู่นั้นโชว์ให้เห็นสัดส่วนได้อย่างชัดเจน บั้นท้ายกลมกลึงชวนสัมผัสนั้นมันช่างยั่วยวนจนผมต้องแอบกลืนน้ำลาย ลิฟท์โดยสารที่ค่อนข้างคับแคบค่อยๆเคลื่อนตัวลงไปอย่างช้าๆ จากชั้น 5 สู่ชั้นล่าง ผมค่อยๆหลับตาและนับไปตามจังหวะ

5

.

.

4

.

.

3

.

.

2

.

.

1

 

ผมลืมตาขึ้นมาก็พบว่าทุกอย่างได้หยุดเคลื่อนไหวอย่างที่ผมต้องการ

“ยงยุทธ .. ยงยุทธ ..” ผมเรียกชื่อยงยุทธและเอื้อมมือไปสะกิดที่หัวไหล่ แต่ไม่มีการตอบรับใดๆ หัวใจของผมเต้นระรัว ผมค่อยๆขบัยตัวเข้าไปใกล้ๆจนเป้ากางเกงของผมแนบชิดกับบั้นท้ายของยงยุทธ ลมหายใจของผมเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ จากความตื่นเต้นและหื่นกระหายคละเคล้ากันไป ใบหน้าของผมซบลงที่แผ่นหลังของเขา จนรู้สึกได้ถึงไออุ่นจากร่างกายของยงยุทธ สูดดมกลิ่นกายจนชุ่มปอด ผมค่อยๆเอามือทั้งสองข้างโอบเอวของยงยุทธและลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างนั้นอย่างช้าๆ ปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดและถอดมันออกมา เพื่อรับสัมผัสจากผิวหนังนวลเนียนจากร่างที่กำยำล่ำสันของยงยุทธ มือขวาของผมเคล้าคลึงไปทั่วบริเวณหน้าอก ในขณะที่มือซ้ายบีบนวดที่เป้ากางเกง ยงยุทธยังคงนิ่งค้างอยู่ในท่าเดิมและคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมกำลังล่วงละเมิดกับร่างกายของเขาอยู่

ผมค่อยๆรูดซิปกางเกงของยงยุทธ ปลดเข็มขัด และปล่อยให้มันลงมากองอยู่ที่พื้น ตอนนี้เหลือแค่เพียงกางเกงในสีขาวที่ยังคงอยู่บนร่างกายของยงยุทธ ผมโอบกอดร่างนั้นให้แนบชิดกว่าเดิม เอาเจ้าโลกที่ตุงอยู่ในกางเกงของผมถูไถไประหว่างซอกบั้นท้ายของยงยุทธ ผมจับร่างที่นิ่งค้างนั้นกลับหลังหันมา แววตาที่ว่างเปล่านั้นมันช่างใสซื่อบริสุทธิ์ซะเหลือเกิน ผมค่อยๆประกบปากจุมพิตลงไปเบาๆอย่างทะนุถนอม ไซร้ซอกคอ เลียหัวนม และค่อยๆเลื้อยลงมาจนถึงหน้าท้องที่โชว์ให้เห็นซิกแพค ผมนั่งคุกเข่าสายตาพอดีระดับเป้าที่โหนกนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด ผมตัดสินใจเอามือดึงกางเกงในของยงยุทธลง จากนั้นก็ค่อยๆงัดเจ้าโลกที่แข็งตัวของเขาออกมาเล่นเสียว ใช้ลิ้นเลียหัวควยอย่างเมามันส์ ใช้มือรูดเข้ารูดออกจนน้ำแตกเต็มพื้น 

“คุณช่วยทำให้ผมบ้างสิครับยงยุทธ” พูดจบผมก็ลุกขึ้นยืนและดีดนิ้วหนึ่งที ยงยุทธค่อยๆขยับตัวนั่งคุกเข่าลงต่อหน้าผมอย่างช้าๆและทำตามคำสั่งของผมราวกับหุ่นยนต์

ผมเอามือปลดซิปกางเกงของตัวเองและควักเจ้าโลกที่แข็งตัวออกมา ยงยุทธใช้ลิ้นเลียที่หัวควยของผมจนผมเกร็งไปทั้งตัว จากนั้นค่อยๆเอาปากงับเบาๆและบ๊วบเข้าออก เข้า ออก เข้า ออก เข้า ออก เข้าออก เข้าออก เข้าออก เข้าออก จนความเสียวแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของผม  ผมจับหัวยงยุทธกดเข้ากดออก รัวๆๆๆๆๆๆ และสำเร็จความใคร่ในที่สุด ... อาาาาาาาห์

ผมรีบเช็ดทำความสะอาดแล้วบอกให้ยงยุทธใส่เสื้อผ้าและกลับไปอยู่ในท่าเดิม ยงยุทธรับคำสั่งและเชื่อฟังผมทุกอย่าง ผมค่อยๆหลับตาลงอีกครั้ง ดีดนิ้วหนึ่งที ทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติราวกับว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาเมื่อตะกี๊ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น ยงยุทธเดินออกมาส่งผมถึงที่ลานจอดรถหน้าออฟฟิศ

“ขอบใจมากนะยงยุทธ อุตส่าห์เดินมาส่งผมถึงรถเลย” ผมส่งยิ้มหวานให้ รปภ. ผู้น่ารักของผม

“เอิ่ม.. คุณเป็นเอกครับ” ยงยุทธทำท่าทางเหมือนมีอะไรจะบอกผม

“มีอะไรเหรอยงยุทธ ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้นะ” พอผมเอ่ยถามจบประโยค ยงยุทธก็เข้ามาโอบกอดผมซะแน่นจนผมตกใจทำอะไรไม่ถูก

“ยงยุทธ... ยงยุทธ เป็นอะไรรึเปล่าครับ” ผมค่อยๆตั้งสติถามออกไป ทั้งๆที่ใจของผมนั้นเต้นรัว ยงยุทธรีบผละตัวเองออกจากร่างของผมทันที  

“ขอโทษนะครับคุณเป็นเอก ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร ผมขอโทษที่ทำอะไรแบบนั้นลงไป ขอโทษจริงๆครับ” ยงยุทธรีบแก้ตัวเป็นพัลวันพร้อมกับสีหน้าสำนึกผิดมหันต์

“ไม่เป็นไร ผมเข้าใจ” ผมยิ้มและเอามือลูบหัวยงยุทธเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถและขับออกไป

ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น ยงยุทธถึงได้ตัดสินใจทำอะไรแบบนั้นกับผม แต่ผมก็รู้สึกดีอยู่ไม่น้อย ความจริงผมเองต่างหากที่ควรจะขอโทษและขอบคุณเขาที่ช่วยสร้างความสุขให้กับผมในคืนนี้ 

..........

ฝากติดตาม Facebook ด้วยนะครับ
www.facebook.com/freezemodeling

..........