แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tavan เมื่อ 2012-6-1 08:15
พิศน้ำค้าง ปลายหญ้า พาใจเศร้า
หยาดแรกเช้า ฝนโปรย ให้โหยหา
คิดถึงบ้าน กลางสวน ยางพารา
ป่านนี้หนา จะเหน็บหนาว ร้าวปานใด
ต้นยางชื้น พ่อคงช้ำ ระกำเศร้า
แม่มองเงา เค้าฝน ก่นร่ำไห้
ฝนละลาย รายได้ ลอยหายไป
น้ำตาไหล ร่วงตก อกต้นยาง
ชีวิตดั่ง ละคร ถึงตอนเศร้า
น้ำยางเคล้า น้ำตา พร่าสวนกว้าง
ธรรมชาติชี้ ชะตา ล้าหนทาง
ชาวสวนยาง สะอื้นรับ คำบัญชา
.............
คิดถึงคำ พ่อแม่สอน ก่อนลาเรียน จงตั้งใจ หัดเขียน เพียรศึกษา
ถึงตัวพ่อ แม่ต่ำต้อย ด้อยวิชา ลูกคนสวน ยางพารา ต้องก้าวไกล
...........
|