ความเดิมจากตอนที่ผ่านๆมา คุณชายเธียรแพ้พนันนายน้อยคิน เลยต้องไปเป็นครูอาสาที่ผาพันคาว และต้องผจญกับวิบากกามมากมาย ในขณะที่เขากำลังจะโดนลูกศิษย์ลงแขกนั้นเอง...
เสียงปืนหนึ่งนัดดังขึ้นในกระท่อมโรงเรียนกลางไร่ฝิ่น ลูกกระสุนพุ่งเข้าใส่ใจกลางเลนส์กล้องของโดรนที่กำลังบินแม่นราวกับจับวาง แรงกระแทกทำให้มันเสียหลักร่วงหล่นลงบนพื้น ปีกหักเป็นสองท่อน
ห้าคนที่กำลังเริงกามอย่างเมามันอยู่กลางห้องล้วนชะงักด้วยความตกใจในสิ่งที่เกิดขึ้น
ประตูที่ไม่มีใครสังเกตว่าแง้มอยู่มาสักพักใหญ่ๆแล้วถูกถีบเปิดออก ชายในชุดพรางทหารครึ่งท่อนพุ่งตัวเข้ามา ในมือถือปืนสั้นที่เขม่าควันยังไม่จางหาย เขาจัดการฟาดฝ่ามือไปที่สันคอของนักเรียนทีละคน ด้วยแรงอันพอดีที่สุดเท่าที่จะทำให้สลบได้ในครั้งเดียว
เมื่อเด็กหนุ่มทั้งสี่คนร่วงลงไปกองบนพื้น ชายในชุดลายพรางก็เข้าไปอุ้มครูเธียรขึ้นมาไว้ในอ้อมอก “หะ..หัวหน้าภูผา..” ชายคนนั้นพยักหน้า ใช้นิ้วชี้แตะริมฝีปากเป็นเชิงว่าให้เงียบ ก่อนจะอุ้มอีกฝ่ายออกจากกระท่อม ไม่ลืมคว้าเสื้อผ้าของครูหนุ่มที่ถูกถอดวางไว้บนพื้นมาด้วย
หัวหน้าภูผาอุ้มเธียรวิ่งเข้าไปในไร่ฝิ่น พอเจอที่ว่างเหมาะๆก็วางเขาลง บอกให้ใส่เสื้อผ้า แต่เธียรกลับโอบรอบคอของเขาเอาไว้ไม่ยอมปล่อย “หัวหน้าภูผาคราบบบ...” เธียรอ้อนเสียงยานคางด้วยสีหน้ายิ้มแย้มเริงร่าเหมือนคนเมายา
“อะไรเธียร ตั้งสติหน่อย ปล่อยผมแล้วลุกไปแต่งตัวได้แล้ว” ภูผาตอบเสียงเข้ม แต่ครูหนุ่มยังไม่ยอมทำตามแถมยังโน้มตัวเข้ามาหาเขามากกว่าเดิม “ม่ายยอาวอ่าา ก็ผมเงี่ยนนน” เสียงกระเส่าข้างหูและลมหายใจอุ่นๆที่รดต้นคอ ทำให้ภูผาเริ่มรู้สึกสยิวขึ้นมาบ้างเหมือนกันแต่ก็ยังพอข่มใจไว้ได้
ส่วนทางด้านครูหนุ่มยังคงอ้อนไม่เลิก “นะ น้าาหัวหน้า ผมเงี่ยนนน อยากโดนเย็ดอ่า เย็ดผมทีนะ นะ นะครับหัวหน้าภูผา“
“เธียร! นี่มันกลางวันแสกๆกลางป่ากลางเขา คุณไม่อายผีสาง...” นายทหารพูดไม่ทันจบก็โดนครูหนุ่มประกบปากแถมยังสอดลิ้นเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม เต็มไปด้วยแรงปราถนาจนเขาอดสนองตอบไปด้วยไม่ได้
ทั้งคู่แลกลิ้นกันอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่เธียรจะถอนปากออกมาแล้วเพ้อต่อ ทั้งๆที่ยังมีน้ำลายยืดออกมาเชื่อมกันอยู่เป็นเส้นสาย “outdoor ไงหัวหน้ามันส์ดีออก คุณไม่เคยเหรอ ก็แค่เอาดอ-ออกมา”
ครูหนุ่มไม่พูดเปล่าเอื้อมมือไปคว้าเป้าของภูผา เพื่อปลดปล่อยแก่นกายของอีกฝ่ายออกมาสูดอากาศภายนอก “ถ้าของหัวหน้าจะแข็งขนาดนี้ ไม่ต้องใช้มือก็อุ้มผมได้นะ คิคิคิ”
เธียรพยายามจับกระบองยักษ์ที่กำไม่รอบนั่นรูดขึ้นลง ซบใบหน้าลงไปพรมจูบซุกไซร้ซอกคอของนายทหาร
ยั่วกันขนาดนี้ ภูผาเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนเหมือนกัน เขาจัดท่าใหม่เปลี่ยนมาอุ้มอีกฝ่ายในท่าลิงอุ้มแตงแทน สำหรับเขาแล้วใช้แค่มือข้างเดียวก็อุ้มครูหนุ่มได้สบายๆ เขาจึงใช้นิ้วมือที่ว่างอยู่ล่วงหน้าเข้าไปสำรวจช่องทางที่อีกสักครู่จะต้องบุกทะลวง โชคดีที่ลองเทช่วยกรุยทางไว้บ้างแล้ว แต่ด้วยขนาดของเขาแถมยังเหมือนจะเป็นครั้งแรกของเธียรด้วย ยังไงก็ต้องเป็นศึกหนักของอีกฝ่ายแน่นอน
“แน่ใจนะเธียร” ภูผาถามย้ำจนครูหนุ่มเริ่มรำคาญ “ถ้าหัวหน้าไม่เย็ดผมที่นี่วันนี้ตอนนี้ ผมจะไม่ยอมให้หัวหน้าเย็ดอีกเลยตลอดไป”
“แปลว่าถ้าวันนี้ผมเย็ดคุณแล้ว ต่อไปผมอยากเย็ดจะคุณอีกเมื่อไหร่ก็ได้ใช่ไหม”
“ไม่ช่ะ อ่ะ อ๊า ใช่ อ้า ตรงนั้น...อ๊า” เสียงพูดของเธียรกลายเป็นเสียงคราง เมื่อภูผาใช้นิ้ววนสำรวจจนเจอจุดเสียวในรูสวาทของครูหนุ่ม เธียรที่ติดใจในรสชาติความเสียวตรงจุดนั้นเริ่มเด้งตูดตัวเองกับนิ้วของภูผา จนนายทหารชักนิ้วออกมาแทบไม่ทัน
“หัวหน้าแกล้งผมเหรอ” “ใจเย็นๆสิเธียร ควยผมเย็ดมันกว่านิ้วเยอะนะ”
หัวหน้าภูผาเริ่มเล้าโลมเธียรไปพลางค่อยๆใส่นิ้วและเติมน้ำหล่อลื่นขยายช่องทางไปเรื่อยๆ จนเห็นว่าพอสมควรแล้วเขาจึงค่อยๆกดกระบองยักษ์ของเขาเข้าไป นายทหารรู้สึกได้ถึงความคับแน่นภายในนั้น ส่วนเธียรก็จุกในท้องอย่างบอกไม่ถูกจนเขาต้องกัดฟัน ทว่าเมื่อหัวเงี่ยงของภูผาถูกดันเข้าไปจนถึงจุดเสียว ครูหนุ่มก็ได้รับรู้เป็นครั้งแรกว่าอาการสำลักความสุขมันเป็นอย่างไร สัมผัสของควยใหญ่ๆแน่นๆนั้นมันโดนจุดเสียวแบบเต็มๆยิ่งกว่าการใช้นิ้วหลายเท่า ความมันส์ความสุขความเสียวซ่านมันล้นทะลักจนออกมาทางสีหน้า ทำให้ครูหนุ่มอับอายจนต้องเอามือมาปิดหน้าตัวเองไว้ไม่กล้าให้อีกฝ่ายเห็น
“ผมอยากเห็นหน้าคุณนะเธียร” “มะ..ไม่เอา”
ภูผาประท้วงด้วยการหยุดนิ่ง เธียรพยายามจะเด้งตูดตัวเองแต่ถูกอีกฝ่ายกอดแน่นจนขยับไม่ได้ นายทหารยังแกล้งเขาด้วยการเกร็งลำควยแค่พอที่จะกระตุ้นสัมผัสที่จุดเสียวภายในทีละนิด เปรียบได้กับการให้ชิมอาหารแสนอร่อยเพียงคำเดียวยังไงก็ไม่พออิ่ม
“หัวหน้าแกล้งผมอีกแล้ว” “หายกันนะ เมื่อเช้าคุณก็แกล้งผม” “อาฆาตเก่ง..”
เห็นเธียรยังพูดคุยได้ภูผาก็รู้ว่าแผนการนี้ไม่ได้ผล แต่จริงๆเขาก็ตั้งใจจะแช่ควยข้างไว้เพื่อขยายรูเฉยๆ เมื่อแน่ใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้เจ็บปวดอะไรเขาก็เริ่มขยับเอวเข้าออกช้าๆ คลายอ้อมกอดออกให้ครูหนุ่มเด้งสวนได้เต็มที่ เมื่อนั้นความมันส์จึงบังเกิด
“อ๊า อ๊า หัวหน้า อ๊า ขอเร็วๆแรงๆกว่านี้อีก” ภูผาแอบยินดียู่ในใจที่แผนใหม่สำเร็จ เขาจึงนอนลงเปลี่ยนท่าเป็นให้เธียรนั่งเทียน “อุ้มนานเหนื่อยแล้ว อยากได้เร็วแรงแค่ไหนก็จัดมา”
คราวนี้ครูหนุ่มจึงได้เป็นฝ่ายขย่มบ้าง แต่มือปิดหน้าปิดตาอยู่มันทำให้ทรงตัวยากจะขย่มแรงๆก็ไม่ถนัด สุดท้ายเขาเลยต้องยอมเปิดหน้าเพื่อเอามือมายันหน้าอกของภูผาเอาไว้ใช้มันเป็นจุดฟัลครั่ม อาความรู้ฟิสิกส์ก็เอามาใช้ในการเย็ดได้ด้วย
เธียรคิดว่าไหนๆมาถึงขั้นนี้แล้วไม่มีอะไรเหลือให้อายอีกก็เลยปลดปล่อยตัวเอง ทำตามที่ใจปรารถนาอยากเย็ดก็เย็ด อยากร้องก็ร้อง อยากทำหน้าลามกแค่ไหนก็ได้ พอมีโอกาสเป็นจ๊อกกี้ ครูหนุ่มก็โยกเต็มที่ไม่มียั้ง ภูผาก็อึดเหลือทน ควยของเขานั้นโดนโยกเท่าไหร่ก็ยังแข็ง แรงดีไม่มีตก จนในที่สุดเธียรก็เป็นฝ่ายแพ้พ่าย น้ำแตกออกมาทั้งๆที่ไม่ได้มีใครไปจับควยเขาเลยด้วยซ้ำ
“อ๊ะ อ้าซ์ ควยหัวหน้าเย็ดอร่อยที่สุดในโลกเลย” ครูหนุ่มนอนซบลงมาบนหน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของนายทหารอย่างหมดแรง เอานิ้วเขี่ยน้ำกามของตัวเองที่ไหลนองเต็มหน้าท้องอีกฝ่ายเล่นด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข
ภูผายิ้มแล้วตอบว่า “เธียร ถ้าคุณคิดว่าแค่นี้คือที่สุดแล้วคุณกำลังดูถูกผมนะ” นายทหารลุกขึ้นประคองให้ครูหนุ่มนอนลงบ้าง แล้วดันขาสองข้างอีกฝ่ายแยกออกก่อนจะกระหน่ำเย็ดสุดแรง ลองคิดดูว่าท่อนควยที่ทั้งแข็งทั้งยาวทั้งใหญ่แถมยังมุดเข้าออกจนสุดลำแบบถี่ๆเน้นๆ มันจะกระตุ้นจุดเสียวได้มากขนาดไหนแม้แต่เธียรที่เพิ่งจะน้ำแตกไปหมาดๆ แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกเสียวยิ่งกว่าเดิมจนลืมตัวลืมโลกลืมทุกอย่างไปหมด ในสมองมีแต่ความสุขเสียวที่ภูผาปนเปรอให้ เธียรถูกภูผาจับเย็ดในท่วงท่าที่หลากหลายเป็นเวลาเกือบชั่วโมง สรุปว่ากว่าภูผาจะน้ำแตกเธียรก็แตกไปแล้วห้ารอบ “อ๊าา อ๊าา หัวหน้าเย็ดเก่งที่สุดในโลกเลย“ ครูหนุ่มร้องก่อนจะสลบไป....
เธียรตื่นขึ้นมาที่ห้องพยาบาลในค่ายพระยม ภูผาซึ่งนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ พอเห็นเขาลืมตาก็ตะโกนเรียกให้หมอน้ำเข้ามาดูอาการ
“เท่าที่พี่ตรวจดูก็ไม่มีอะไรผิดปกตินะ ยกเว้น เอ่อ ตรงนั้น..ที่มันระบบหน่อย ช่วงนี้ก็พักการใช้งานแล้วกินยาเดี๋ยวก็หาย” หลังจากฟังคำวินิจฉัยของหมอ เธียรรู้สึกเขินนิดๆ แต่ก็ถือโอกาสปรึกษาเรื่องอาการหลับยาวของน้องชายด้วยซะเลย
“อืม แปลกมากเลยนะ ขนาดกระตุ้นก็ไม่แข็งเลยเหรอ นี่มันแปลกมาก จะว่าเสื่อมสมรรถภาพ ก็ไม่น่าเป็นเร็วขนาดนี้ผลตรวจทุกอย่างก็ปกติดี” หมอหนุ่มวิเคราะห์
“จะเกี่ยวกับยาเคด่วยผงไหมครับพี่หมอ”
“ไม่น่าเกี่ยวนะ นายน้อยเคยส่งตัวอย่างมาให้พี่ตรวจสอบแล้ว ถึงจะไม่รู้ส่วนประกอบทั้งหมด แต่ไม่มีผลข้างเคียงแบบนั้น ไม่งั้นคงขายยาไม่ได้แน่”
“หรือจะเกี่ยวกับหมี” ภูผาถามแล้วเล่าเรื่องเธียรโดนหมีถวายบัวให้หมอน้ำฟัง
หมอหนุ่มกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่ แต่ก็พยายามหาคำตอบให้ “เอิ่ม ก็เป็นไปได้มั้ง หมีมันอาจจะไปกินพวกสมุนไพรอะไรมา ทำให้น้ำลายมันมีคุณสมบัติแปลกๆก็ได้ ถ้าหาตัวอย่างมาวิเคราะห์ก็อาจจะเจอทางแก้”
“ไม่ต้องเสียเวลาหรอกหมอ!” เสียงดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก ชายชราในชุดชนเผ่าเดินเข้ามา เขาสวมชฎาฤาษีมีเส้นผมและหนวดเครายาวเป็นสีเงินยวง ในมือถือไม้เท้ารูปร่างแปลกตา แต่ที่ดูประหลาดที่สุดคือรอยสักรูปตาที่สามบนหน้าผาก เพราะมันดูเหมือนตาจริงๆที่กำลังหลับอยู่
“พ่อปู่!” หมอน้ำกับภูผายกมือไหว้พร้อมกัน ก่อนจะแนะนำเธียรให้รู้จัก
“ท่านนี้คือพ่อปู่ฤาษีเตโชวิโลจนะ หรือที่ชาวบ้านเรียกกันสั้นๆว่าพ่อปู่ ปกติบำเพ็ญเพียรอยู่บนภูกระลึง ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญก็จะไม่ลงมา ส่วนนี่..”
“ครูเธียร ครูอาสาคนใหม่ ข้ารู้แล้ว ข้ามาเพราะเรื่องของมันนั่นแล”
“เอ๋ ผมเหรอครับ ? แต่เราไม่เคยเจอกัน?”
“เอ็งคือผู้ได้รับเลือกให้เป็นตัวแทนของพระศิวะเจ้า สิ่งที่เกิดขึ้นกับเอ็งเรียกว่า สาปพระศิวะ ถ้าไม่ยอมบำเพ็ญภารกิจตามที่องค์เทพสั่ง ก็จะไม่มีทางหายตลอดไป”
“หา ! คำสาปของพระศิวะเนี่ยนะ” ทุกคนในห้องล้วนตกใจไม่คิดว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้
“เอ็งจะต้องตามหา ศิวามณี ผลึกแก้วศักดิ์สิทธ์รูปศิวลึงค์ ที่ถูกขโมยไป แล้วนำมาคืนที่เทวสถานบนภูกราบลึงค์ นี่เป็นภารกิจที่องค์พระศิวะมอบให้ จะทำหรือไม่ก็แล้วแต่เอ็ง ข้าแค่มาแจ้งให้ทราบตามนิมิต” พูดจบชายชราก็ไม่สนใจพวกเขา หันหลังกลับออกไปทันที
“เดี๋ยวสิลุง กลับมาเล่ารายละเอียดก่อน แล้วไม่มีของแจกหน่อยเหรอ” เธียรตะโกนประท้วงไล่หลัง ส่วนภูผาก็วิ่งตามออกไป แต่พอเปิดประตูออกก็ไม่เห็นใครอยู่แถวนั้นแล้ว ทั้งสามคนเลยมานั่งปรึกษากันว่าจะทำยังไงต่อดี
“จริงๆแล้วผมก็ไม่ได้ลำบากอะไรขนาดนั้นนะ เพราะถ้ามีหัวหน้าอยู่ด้วยถึงของผมมันจะไม่แข็งก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร ยังไงหัวหน้าก็ทำเก่งอยู่แล้ว ผมชอบที่หัวหน้าทำให้มากกว่าทำเองอีก”
“เธียร อายไอ้หมอมัน” ภูผาปรามด้วยท่าทางเขินๆ
“ก็พี่หมอเขารู้แล้วอ่ะหัวหน้า ใช่ไหมครับพี่หมอ”
หมอน้ำพยักหน้าแล้วรีบเปลี่ยนเรื่อง “แต่ถ้ามันเป็นคำสาปจริงๆหรือถึงจะไม่ใช่ก็ตาม การที่ร่างกายมีความผิดปกติแบบนี้ไปนานๆ มันก็อาจจะมีภาวะแทรกซ้อนหรือผลข้างเคียงได้เหมือนกันนะ พี่เป็นแพทย์แผนปัจจุบันก็จริง แต่พอมาอยู่ในที่แบบนี้ ได้เจอเรื่องที่อธิบายไม่ได้มามาก ก็อดเชื่ออยู่บ้างไม่ได้ น้องเธียรก็ลองไปศึกษาก่อนไหม ว่างานนี้มันจะยากง่ายแค่ไหน ถ้าพอทำได้ก็ลองทำดู แล้วจะได้หมดเรื่องกันไป”
“ผมก็เห็นด้วยกับหมอนะ ถ้าทำได้ก็ทำ ทำไม่ได้ก็อย่าไปฝืน ผมไม่อยากให้เกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับเธียร”
“ถ้าหัวหน้าคิดแบบนั้นผมก็จะลองทำดู ว่าแต่พวกนักเรียนเป็นไงบ้างครับพี่หมอ”
“ระหว่างที่น้องเธียรสลบพี่ไปดูมาแล้ว พวกนั้นสูดยาเข้าไปเต็มๆพอฟื้นขึ้นมาเลยจำเหตุการณ์ไม่ได้ ส่วนอาการบาดเจ็บก็แค่เล็กน้อย พี่เลยบอกว่าทุกคนเป็นลมแดดแล้วให้ยากลับบ้านไป หมดเรื่องของพี่แล้ว งั้นพี่ขอตัวไปทำงานก่อนนะ” พูดจบหมอน้ำก็ออกจากห้องไป ปล่อยให้ภูผาอยู่กับเธียรสองคน
“แล้วหัวหน้าจะโดนไล่ออกไหม ไปยิงของเล่นเจ้านายพังแบบนั้น”
“ผมสังกัดนายใหญ่ นายน้อยคินไม่ใช่ผู้บังคับบัญชาโดยตรงของผม แต่ถ้าโดนไล่ออกก็ดีเหมือนกัน ผมจะได้ไปอยู่กับคุณไง”
เธียรโดนหยอดจนเขินได้แต่ยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
“ว่าแต่ว่าหลังจากเกิดเรื่องทั้งหมดนี้แล้วคุณจะยังอยู่ที่นี่ต่อไหม เธียร”
“ผมยังต้องอยู่สอนให้ครบเดือนตามที่สัญญาไว้กับไอ้นายน้อยคิน แล้วถ้ามีเวลาก็อยากจะขึ้นภูไปถามพ่อปู่เรื่องคำสาปกับศิวามณีด้วย”
“แล้วหลังจากนั้นล่ะ..”
“ผมก็จะกลับบ้าน”
“นั่นสินะ...บางครั้งผมก็ลืมไปว่าเรามันอยู่กันคนละโลก คุณเป็นคุณชายลูกของคนใหญ่คนโตส่วนผมมันก็แค่ทหารรับจ้างจนๆ เรื่องระหว่างเรามันคงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว” ภูผาคอตก หันหลังเตรียมเดินจากไป เขาไม่อยากให้เธียรเห็นน้ำตา
“เดี๋ยวสิครับหัวหน้า ผมไม่ได้บอกซะหน่อยว่าจะกลับไปคนเดียว ไปด้วยกันกับผมนะครับ หัวหน้าภูผา”
“ได้จริงเหรอเธียร”
“ก็หัวหน้าเย็ดเก่งที่สุดในโลก ทำให้ผมติดใจซะขนาดนี้ แล้วชีวิตผมจะขาดหัวหน้าได้ยังไง” ครูหนุ่มยิ้ม อ้าแขนออกแล้วพยักหน้าให้ภูผาเข้ามาในอ้อมกอด
นายทหารกอดคนรักของเขาแน่น ก่อนจะกระซิบที่ข้างหู “ถ้าคุณคิดว่าก่อนหน้านี้เป็นที่สุดแล้ว คุณกำลังดูถูกผมอยู่นะเธียร”
ทั้งคู่หัวเราะให้กัน ไม่ว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร แต่ขอเพียงตอนนี้พวกเขาก็มีความสุข แค่นั้นก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรอ
จบภาค
.....
จบซะที เนื้อหาดูออกทะเลเนาะ ตอนแรกว่าจะให้มีฉากเดินทางผจญภัยขึ้นภูกระลึงแต่มันก็ดูไม่เกี่ยว แถมซีรี่ส์จริงก็จบไปนานแล้วเลยจบก่อนดีกว่า ขอบคุณทุกท่านที่อุตส่าห์มาอ่านเรื่องเพ้อเจ้อแบบนี้นะครับ อ่านแล้วรบกวนติชมกันหน่อยนะครับว่าชอบไม่ชอบตรงไหน แล้วก็อยากให้ช่วยกันว่าโหวตด้วยครับว่าจะทำเรื่องอะไรต่อดี
สาปศิวามาร : เรื่องราวของพลังอำนาจมืดในลึงค์เพชรผลึก เป้าบนฟ้า : เรื่องราวของนายปีหนุ่มจอมเฉิ่มผู้แอบรักเมืองน่านแต่ก็ทำได้แต่มอง อื่นๆ : ลองเสนอมานะ
| 
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
