|
(บรรยายโดย...เชน) “อาาา.....ดูดเข้าไปลึกๆอีกสิ....ดี...อย่างงั้นน”ผมนั่งเปลือยท่อนล่าง ใส่เพียงเสื้อนักเรียนที่ถูกปลดกระดุม กางขาออกกกว้าง มือกุมหัวเด็กม.3โขกขึ้นลงกับน้องชายของผมพลางอ้าปากครางอย่างเมามันส์ ผมกระทุ้งท่อนควยใหญ่ยาวเข้าปากเรียวนุ่มนั้นโดยไม่ได้สนใจเลยว่าอีกฝ่ายจะรับควยผมไหวรึเปล่า “อุ.. อ่ออก... พี่เชน เบาๆครับ ผมหายใจไม่ออก”ไอ้เด็กที่รับหน้าที่เป็นเด็กขายปรนเปรอผมวันนี้อ้อนวอนขอความเห็นใจ น้ำตาของมันคลอเบ้า แต่ผมไม่คิดจะสงสารเลยสักนิด “อย่าเรื่องมากน่ะ อมควยกูดีๆ มึงชอบควยกูไม่ใช่เหรอ กูก็ให้มึงดูดสมใจแล้ว น่าจะขอบคุณกูมากกว่านะ”ผมเงี่ยนจนน้ำอยากไหลเยิ้มออกมาตรงรูควย ผมจับท่อนควยใหญ่ของผม ถูไปมาบนใบหน้าขาวๆของเด็ก ทำให้แก้มนุ่มๆมันวาวไปด้วยน้ำเงี่ยนของผม ไอ้เด็กตรงหน้ากลับเบือนหน้าหนี “ไม่เอาครับพี่ ผมไม่อยาก พอแล้ว ผมขอร้อง” “อมเข้าไป เร็วๆ กูสั่ง!”ผมชักหงุดหงิดกับไอ้เด็กนี่มากขึ้นทุกที ตอนแรกก็มาแอบดู จะดูผมแก้ผ้าอาบน้ำ คงจะอยากดูควยผมมาก! พอผมยอมให้มันอมควยเสือกมาทำเล่นตัวซะอย่างงั้น พอผมขึ้นเสียงได้เด็กนี่ก็กลัวหงอ มันค่อยๆอ้าปากครอบลงบนควยผมอีกครั้ง แต่ผมทั้งเงี่ยนและหงุดหงิดจนหน้ามืดแล้ว “ไม่ต้องแล้ว ไม่สะใจกูเลย มาให้กูเย็ดตูดดีกว่า.... ซี้ดดด” ผมผลักหัวมันออก นั่งกางขาชักว่าวรัวๆ ถอกควยให้ไอ้เด็กน้อยมันตกตะลึงกับความใหญ่ของควยผม มันเป็นนิสัยของผมอย่างหนึ่งที่ชอบโชว์ความใหญ่ของท่อนลำสวยของผมให้คนอื่นตกตะลึง ผมจับเด็กคนนั้นยืนขึ้นก่อนจะเหวี่ยงมันลงไปบนเตียง ขึ้นคร่อมมันด้วยอารมณ์หื่นเต็มพิกัดแล้วไซร้ซอกคออย่างหื่นกระหาย “ฮือออ อย่าครับพี่ อย่าทำผม”แล้วมันก็ร้องไห้ คงจะกลัวผมมาก แต่เสียงร้องไห้ของมันยิ่งทำให้ผมมีอารมณ์มากขึ้น ผมกระชากเสื้อนักเรียนของมันจนขาด ตรึงมือของมันสองข้างไว้กับเตียง แล้วก้มลงไปกัดซอกคอพลางไซร้ติ่งหูอย่างรุนแรง “อ๊า... ปล่อยผม อย่าทำผมเลย..... ไหนพี่บอกถ้าผมดูดให้ พี่จะยอมปล่อยผมไง”มันพยายามดิ้น แต่ก็สู้แรงผมไม่ได้หรอก “ก็มึงเสือกดูดไม่ถูกใจกูเอง เอาน่า.... อย่าขัดขืน กูรู้ว่ามึงอยากได้กูเป็นผัว”ผมเอื้อมมือไปกอบกุมท่อนลำของมันอย่างจาบจ้วง ถึงจะขัดขืนแต่ท่อนลำของมันกลับแข็งเกร็ง ผมยิ้มกริ่มอย่างถูกใจ “ไหนบอกไม่ชอบไง มึงนี่มันตุ๊ดชิบหายของจริงเลยนี่หว่า”มันร้องไห้ออกมาทันที แต่ผมไม่สงสารมันหรอก ในเมื่อมันอยากร่านเอง “ปล่อยผม อะ อุ๊บ” เมื่อมันดิ้นไม่ยอมหยุด ผมจึงเอามืออุดปากมันไว้ แล้วจ้องหน้ามันด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม บอกให้รู้ว่าถ้ามันไม่หยุดดิ้น มันโดนหนักกว่านี้แน่ “อย่าขัดขืนกู ไม่งั้นคลิปมึงได้หลุดออกไปแน่ อย่าลืมสิ ว่ามึงต้องทำตามคำสั่งกู”ถึงมันจะไม่หยุดร้องไห้ แต่มันก็ปล่อยแรงขัดขืนอย่างจำยอม วิธีนี้ใช้ได้ผลเสมอ ถ้าใครแสดงตัวว่าอยากดูดควยให้ผม ผมจะสนองให้ทันที แต่ถ้าใครมาแอบดู แอ๊บตุ๊ดแบบอายๆแบบไอ้เด็กนี่ล่ะก็ ผมจะจับมันมาถ่ายคลิปอมควยประจาน ถ้าไม่อยากให้คลิปหลุดก็ต้องยอมมาปรนเปรอความสุขให้ผมถึงบ้าน ผมไม่เคยให้ใครปรนเปรอผมซ้ำสอง แค่รอบเดียวผมก็เบื่อแล้ว เกย์หิวควยมันหาง่ายจะตาย!!! “อะ ....อ๊า....เจ็บ...”ไอ้เด็กใต้ร่างผมมันร้องออกมาเมื่อผมยัดนิ้วเข้าไปในตูดมันความฟิตคับแน่นที่ตอดรัดนิ้วทำให้ผมอดใจแทบไม่ไหวที่จะยัดควยเข้าไป แต่ถ้าทำอย่างงั้นมันอาจจะสลบจนผมหมดอารมณ์ซะเปล่าๆ ผมสอดนิ้วเข้าไปมากขึ้น คว้านนิ้วไปมาในรูตูดคับแน่นนั้น จนมันทั้งร้องครางด้วยความเจ็บและเสียว “อะ...อื๊ออ.. พี่ครับอย่าทำผมเลย...เจ็บ” “ครั้งแรกล่ะสิ”ผมยิ้มอย่างถูกใจ ไม่แยแสเสียงกรีดร้องของร่างบางข้างใต้
ผมกำลังจะยัดควยเข้าไปแล้ว ตอนที่เสียงเคาะประตูดังขึ้น “คุณหนูครับ” ไอ้เดช คนสนิทของผมคงกลับมาแล้ว ผมเป็นคนเลือกมัน จากลูกสมุนมากมายของพ่อ เหตุผลเพราะมันฉลาด โหดดิบเถื่อน ใจเด็ด ไม่เคยมีศีลธรรมหรือความเมตตามาเกะกะให้รำคาญ และที่สำคัญมันเซ็กส์จัดมาก มีเมียเมียยังทนไม่ได้ต้องหนีมันไป ผมบอกให้พ่อใช้เส้นให้มันเข้าไปเป็นครูพละในโรงเรียน จุดประสงค์เพื่อเล่นงานไอ้เอ็กซ์ - ศัตรูคู่อาฆาตของผม และทันทีที่มันเข้าไปทำงานวันแรก ไอ้เดชก็เกลียดขี้หน้าไอ้เอ็กซ์ทันทีโดยที่ผมไม่ต้องสั่ง ช่างสมกับเป็นลูกน้องของผมจริงๆ “อย่าพึ่ง กูเย็ดอยู่”ผมตะโกนตอบ ไม่ได้นึกอายลูกน้องของตัวเองเลยสักนิด หันมาจ้องเหยื่อที่ตัวสั่นเป็นลูกนก บางทีเมื่อกี้มันอาจจะคิดว่ามันรอดแล้วล่ะมั้ง
“เรามาสนุกกันต่อดีกว่านะ หึหึ”ผมโน้มใบหน้าลงไปโลมเลียร่างขาวบางตรงหน้าอย่างจาบจ้วง หัวเราะในลำคออย่างหื่นกระหาย ยิ่งมีแรงขัดขืนจากร่างข้างใต้มากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งมีอารมณ์มากเท่านั้น
..... เมื่อพายุอารมณ์ผ่านพ้นไป ผมน้ำแตกใส่ตูดมันเป็นรอบที่.. ไม่รู้ จำได้แต่ว่าเย็ดอย่างไม่บันยะบันยังจนลืมว่าน้ำแตกไปแล้วกี่รอบ ตามลำตัวของมันเต็มไปด้วยร่องรอยที่เกิดจากฝีมือของผม คอถูกดูดเป็นจ้ำ ตามลำตัวเปียกชุ่มด้วยน้ำว่าว มันนอนตะแคงร้องไห้ รูตูดบานโบ๋มีเลือดไหลออกมา ก็คงไม่แปลก ผมใส่ไม่ยั้งขนาดนั้น ผมนอนเอาแขนหนุนหัว ดูคลิปร่วมรักอันเร่าร้อนที่ผมแอบตั้งกล้องบันทึกเอาไว้ตั้งแต่แรก ทั้งภาพและเสียงคมชัดราวกับหนังเอ็กซ์เกรดเอ ดื่มด่ำกับเสียงสะอื้นของไอ้เด็กที่ผมพึ่งยัดเยียดความเป็นผัวให้ เรียกได้ว่าผมมีเมตตาที่ยอมให้มันนอนบนเตียงของผมหลังจากที่ผมเอามันเสร็จ ถือซะว่าเป็นรางวัลที่รูมันฟิตถูกใจผม ตามปกติแล้วเมื่อผมระบายอารมณ์ใคร่จนหนำใจแล้ว คู่นอนของผมต้องออกจากบ้านไปทันที ถ้าไม่ยอมออกไปดีๆก็ต้องถูกเตะออกไป ใครมีปัญหาเอาเงินอุดปากหน่อยก็เงียบทุกราย “กูวางเงินไว้บนหัวเตียง มีแรงเมื่อไหร่ก็ลุกแล้วไปซะ”ผมควักแบงค์พันออกจากกระเป๋า วางไว้ตรงหัวเตียง ไอ้เด็กคนนั้นไม่ตอบ มันกัดปลอกหมอนแน่น ผมลุกขึ้นหยิบกางเกงขึ้นมาใส่ เป็นเวลานานทีเดียวที่ผมไม่ได้เจอใครที่ทำให้ผมติดใจจนต้องเสียน้ำหลายรอบขนาดนี้ “กูให้เวลามึงแค่ชั่วโมงเดียว ถ้ากูกลับมาแล้วมึงยังนอนบนเตียงกูอยู่อีก กูจะให้ลูกน้องกูมาลากมึงออกไป ถ้าเป็นเมียกูแล้วยังไม่พอใจ อยากได้ลูกน้องกูเป็นผัวอีกก็เชิญนะ”ผมหัวเราะอย่างอิ่มเอมใจ ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง ไม่นึกแยแสสักนิดว่าผมพึ่งทำลายเด็กคนหนึ่งลงไป
ผมเดินไปตามทางเดินในคฤหาสน์ใหญ่โต แม้ตัวบ้านจะใหญ่และเต็มไปด้วยห้องหับหรูหรามากมาย แต่คนที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มีเพียงผมกับพ่อสองคนเท่านั้น จริงๆแล้วต้องบอกว่ามีผมอาศัยอยู่คนเดียวมากกว่า ผมไม่นับพวกลูกน้องมากมายที่เดินอารักขายั้วเยี้ยอยู่รอบบ้านหรอก พวกนั้นมันขี้ข้า ส่วนพ่อผม – ผู้ชายคนนั้น ถ้าไม่มีเหตุจำเป็นเค้าก็ไม่เคยคิดจะกลับมานอนที่บ้านหลังนี้อยู่แล้ว ในเมื่อมีบ้านเล็กบ้านน้อยมากมายให้ไปนอนหลับ และมีผู้หญิงที่เค้าซื้อมาด้วยเงินให้หลับนอน ส่วนแม่หนีออกจากบ้านไปตั้งแต่ผมอายุสามขวบ ไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด พ่อบอกเพียงว่าแม่หนีตามชายชู้ไป ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า เพราะผมยังจำหน้าแม่ตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ พ่อเกลียดผม เพราะผมเป็นเหมือนของดูต่างหน้าของแม่ที่หนีตามผู้ชายอื่นไป ตั้งแต่จำความได้พ่อไม่เคยพูดกับผมดีๆเลยสักครั้ง เคยแต่ถูกดุด่าและทุบตีเมื่อทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ ตอนเด็กๆผมกลัวพ่อมาก ยามที่ผมถูกพ่อทุบตีไม่เคยมีใครเข้ามาปลอบ พ่อไม่เคยสอนผมเล่นบอล สอนให้ขี่จักรยาน เล่านิทานก่อนนอน หรืออยู่ข้างๆในเวลาที่ผมไม่สบาย เรื่องพวกนี้ดูเป็นเรื่องที่ห่างไกลไม่มีวันเป็นจริงได้เลยสำหรับผม พ่อเลี้ยงผมอย่างทิ้งๆขว้างๆด้วยเงิน ถูกส่งให้อยู่ในความดูแลของบรรดาลูกน้องของพ่อ ถูกสั่งสอนให้เสพติดอำนาจ เรื่องเลวๆ กลโกง อบายมุข ความคิดชั่วๆ ถูกปลูกฝังให้มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น แม้พ่อจะเกลียดผม แต่ผมก็ต้องเป็นผู้สืบทอดของพ่อในฐานะลูกคนเดียว ผมจึงจำเป็นจะต้องแข็งแกร่ง เหี้ยมโหด อย่างที่พ่อต้องการ ต้องจมกับความโหดร้ายและการเรียนรู้ที่ผิดๆ เป็นทางเดียวที่ผมจะทำให้พ่อพอใจและไม่ทำร้ายผม ผมใช้อำนาจข่มเหงคนอื่น ใช้เล่ห์เหลี่ยมกลโกงทำร้ายคนบริสุทธิ์ ทำลายทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้หากไม่พอใจ เมื่อผมโตขึ้นจนสามารถคิดอะไรเองได้ มันก็กลายเป็นตัวตนของผมเอง ผมเกลียดพ่อ จริงๆแล้วผมแทบจะเกลียดทุกคนบนโลกด้วยซ้ำ สำหรับเรื่องชวนคลื่นไส้อย่างพวกความรักความเมตตาอะไรแบบนั้น ผมลืมมันไปตั้งนานแล้ว และไม่เคยคิดจะมีด้วย ความรู้สึกโง่ๆพรรค์นี้มีไปก็มีแต่จะรบกวนความเสียวซ่าน “ล่อไปกี่ยกละครับคุณหนู ถึงได้นานซะขนาดนี้”ไอ้เดชถามกึ่งล้อเลียนผมทันทีที่ผมเปิดประตูเข้ามา “ก็ตูดเม่งฟิตสะใจกูนี่หว่า”ผมตอบขำๆอย่างไม่รู้สึกผิดสักนิด นั่งลงไขว่ห้างแขนพิงพนัก ขณะที่ได้เดชนั่งอย่างค่อนข้างสำรวม แม้มันจะอายุมากกว่าผมถึงสองเท่า แต่มันเป็นฝ่ายที่ต้องเคารพผม เพราะสถานะของผม ไม่ต่างอะไรกับเจ้านาย แต่ถ้าจะพูดให้ถูกต้องเรียกว่าเจ้าชีวิต พ่อผมเป็นคนชุบชีวิตไอ้เดชขึ้นมาจากคนจรจัดข้างถนน แต่เดิมทีมันก็เป็นพนักงานบริษัทฐานะธรรมดา ทว่าคิดการพนันทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นไฮโล เข้าบ่อน พนันบอล เสพติดอบายมุขอย่างถอนตัวไม่ขึ้นจนล้มละลาย เรียกได้ว่าผ่านเรื่องราวชีวิตมามากมายเลยทีเดียว “มึงจะเอาด้วยมั้ยละ เม่งยังลุกไม่ขึ้นหรอก”ผมถาม บ่อยครั้งที่เด็กของผมต้องปรนเปรอความสุขให้ไอ้เดชด้วย หลังจากที่ปรนเปรอให้ผมจนเสร็จแล้ว เด็กพวกนั้นไม่มีสิทธิขัดขืนเพราะคลิปที่ผมมีไว้ขู่พวกมัน และผมก็อยากตบรางวัลลูกน้องคนสนิทเล็กๆน้อยๆ ด้วยของเหลือเดนจากผมนี่แหละ “ไม่เอาละครับ ผมพึ่งเอาเด็กที่โรงเรียนมา แตกไปหลายน้ำแล้วครับ พูดแล้วยังเสียวไม่หายเลย”มิน่าละ มันถึงได้กลับบ้านช้านัก ถ้าเป็นลูกน้องคนอื่นๆ การกลับมาผิดเวลาเพราะทำเรื่องส่วนตัวจะต้องถูกลงโทษ แต่เนื่องจากไอ้เดชมันเป็นลูกน้องคนสนิทของผม มันจึงได้สิทธิพิเศษในเรื่องนี้ “ร้ายนี่หว่าไอ้เหี้ย แค่สองวันก็ได้เมียแล้ว มึงไปเอากะใครล่ะ” “เด็กม.สามครับ ชื่อบิ๊ก”พอได้ยินชื่อเด็กที่ไอ้เดชไปเอา ผมก็หัวเราะออกมาดังลั่น “ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้บิ๊กเนี่ยนะ มึงรู้มั้ยว่ามันเคยเป็นเมียกู แล้วก็เป็นเมียไอ้เอ็กซ์ด้วย”ไอ้เดชหน้าเสียไปนิดนึง มันคงคิดว่าผมจะโกรธมั้งที่มาเอาเมียเก่าผม แต่ผมไม่ได้เห็นค่าอะไรในตัวไอ้เด็กร่านนั่นเลยสักนิด “ผมขอโทดครับคุณหนู ผมไม่รู้เลย”แม้ไอ้เดชมันจะดิบเถื่อนมากแค่ไหน แต่กับผมนี่มันจงรักภักดีราวกับสุนัขเชื่องเลยทีเดียว “เห้ย ช่างเถอะน่า กูไม่ได้พิศวาสไอ้เด็กนั่นหรอก ก็แค่แย่งไอ้เหี้ยเอ็กซ์มาเท่านั้นเอง ว่าแต่ไอ้เหี้ยเอ็กซ์มันโดนอะไรมั่งวะ”ทันทีที่ขึ้นหัวข้อสนทนานี้ถูกเปิดขึ้น ไอ้เดชก็ยิ้มอย่างสะใจเช่นเดียวกับผม มันเป็นลูกน้องที่รู้ใจผมดีจริงๆ เหตุผลที่ผมเข้ากับมันได้ คงเป็นเพราะเรามีบางอย่างที่คล้ายกัน... “คุณหนูน่าจะไปอยุ่ในห้องปกครองด้วยนะครับ สะใจสุดๆ หน้ามันซีดเป็นไก่ต้ม ทำท่าจะร้องไห้ด้วยนะครับ”มันเล่าให้ผมฟังว่าไอ้เอ็กซ์โดนลงโทษยังไงบ้าง จริงๆแล้วผมก็พอจะรู้อยู่แล้ว เพราะผมเป็นคนสั่งอาจารย์วิชิตด้วยตัวเอง จริงๆผมสั่งให้ไล่มันออกซะก็ยังได้ แต่ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็จะไม่สนุกน่ะสิ “อะไรนะ มันร้องไห้ด้วยเหรอ”ผมหัวเราะ น่าเสียดายจริงๆที่ผมพลาดฉากนี้ไป ไม่เชื่อว่าคนกวนตีนไม่กลัวใครอย่างมันก็ร้องไห้กับใครเค้าเป็น ถ้าถามว่าทำไมผมถึงได้จงเกลียดจงชังไอ้เอ็กซ์นัก ผมกับมันไม่ชอบหน้ากันทันทีที่เข้ามาในโรงเรียนนี้ เหมือนฟ้าสร้างมาให้เป็นศัตรูกัน ผมอยู่ห้องพิเศษ ซึ่งก็หมายถึงพวกที่จ่ายค่าเทอมมากกว่าคนอื่น นั่นหมายความว่า ผมมีฐานะเหนื่อกว่า ผมรวบรวมเพื่อนได้กลุ่มหนึ่งที่จงรักภักดีต่อผม ยอมคบกับผมเพราะอำนาจและเงินที่ผมมี บางคนก็คบเพราะเกลียดโลกนี้เหมือนๆกัน และทุกครั้งที่ผมรังแกไอ้พวกเด็กที่ท่าทางอ่อนแอที่อยู่ห้องธรรมดา อย่างไอ้แว่น หรือไอ้นัท ไอ้เอ็กซ์มันก็จะคอยขัดขาผมเสียทุกครั้งไป นั่นทำให้ผมได้รู้จักมัน และเริ่มมองเห็นมันเป็นศัตรู มันเองก็เป็นคนสไตล์เดียวกับผม คือมีความเป็นผู้นำ เป็นศูนย์กลางของเพื่อนๆ เชื่อมั่นในตัวเองสูงและไม่ยอมจำนนต่อใครง่ายๆ และด้วยหน้าตาและความสามารถที่พอๆกัน ทำให้เราโคจรมาเป็นคู่แข่งกันแทบจะทุกเรื่อง ยิ่งเมื่อผมกับมันชอบเด็กคนเดียวกันเข้าครึ่งหนึ่ง นั่นจึงเป็นเหมือนตัวจุดชนวนให้เราเป็นศัตรูกันอย่างเต็มตัว โดยเฉพาะเมื่อเด็กคนนั้นเลือกไอ้เอ็กซ์ ใช่ว่าผมจะชอบอะไรเด็กนั่นมากมายหรอก แต่คนอย่างผมไม่ยอมเสียหน้าเด็ดขาด อยากได้อะไรก็ต้องได้ มันเป็นคนแรกที่กล้างัดข้อกับผมขนาดนี้และเป็นศัตรูที่ผมเอาชนะอย่างเด็ดขาดไม่ได้เสียที คงเป็นเพราะมันถูกรุมล้อมไปด้วยเพื่อนๆที่รักมัน มีคนคอยช่วยเหลือตลอดเวลา นี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้ผมเกลียดพวกมันเข้าไส้ มิตรภาพที่ฟังดูสวยหรูของพวกมันนั่นแหละ ผมนั่งฟังไอ้เดชเล่าเรื่องจนจบ รู้สึกสะใจที่เล่นงานไอ้เอ็กซ์ได้มากขนาดนี้ และมีบางเรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกสะกิดใจ “มึงบอกว่าไอ้โจจะยอมรับโทษพร้อมกับไอ้เอ็กซ์เหรอ อะไรมันจะรักเพื่อนขนาดนั้นวะ”โดยปกติผมมักจะมีเรื่องกับไอ้เอ็กซ์หรือไม่ก็ไอ้แมนมากกว่า ผมไม่ค่อยเห็นไอ้โจอยู่ในสายตาหรอก มันไม่เคยทำอะไรให้ผม แต่การที่มันเป็นเพื่อนสนิทของไอ้เอ็กซ์ ก็เป็นเหตุผลเพียงพอที่มันจะเป็นเป้าหมายหลักที่ผมต้องจัดการ “ครับ ออกโรงปกป้องกันมาก แต่ก็คงไม่แปลก ไอ้เด็กบิ๊กบอกว่า สองคนนี้มันเอากันเองน่ะครับ” “จริงเหรอวะเนี่ย”ผมตาลุกวาวอย่างรู้สึกทึ่งกับข้อมูลใหม่ ไม่น่าเชื่อว่าไอ้โจกับไอ้เอ็กซ์จะมาเอากันเอง เห็นเป็นเพื่อนสนิทกันขนาดนั้น แต่ในขณะเดียวกัน ในหัวผมก็ค้นพบวิธีจัดการไอ้เอ็กซ์ขั้นเด็ดขาดจนได้... “แต่ไอ้เด็กโจ หล่อล่ำน่าเย็ดอยู่เหมือนกันนะครับ เสียดายจริงๆถ้าต้องเป็นเมียของไอ้เวรนั่น”ไอเดชเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ตาเป็นประกายพลางเลียริมฝีปาก มันจะมีอาการแบบนี้เวลาที่มันอยากได้ใครจริงๆเท่านั้น “มึงชอบไอ้โจรึไง” “ครับ อยากได้ นานๆจะเจอคนที่น่าจับทำเมียแบบนี้สักคน แมนๆแต่ไม่แข็งกระด้าง แบบนี้แหละครับ ผมชอบ ท่าจะเย็ดมันส์น่าดู”ไอ้เดชพูด สีหน้าและน้ำเสียงแสดงความหื่นออกมาอย่างชัดเจน “งั้นกูยกให้มึงเอามั้ยละ”รอยยิ้มชั่วร้ายผุดขึ้นบนริมฝีปากผม ไอ้เดชเงยหน้าขึ้นมองผม ตาลุกวาวราวกับได้รางวัลก้อนใหญ่จากผม “คุณหนูหมายความว่า..” “เออ ที่ผ่านมาเล่นงานมันยังไงก็ได้แค่เจ็บๆคันๆ แต่ตอนนี้มันเสือกมีจุดอ่อนให้เล่นแล้วไงละ” ไอ้เดชยิ้มอย่างพอใจ มันเข้าใจความนัยที่แฝงอยู่ในคำพูดของผมดี คนเราไม่ควรรักใครหรอกนอกจากตัวเอง การรักคนอื่นก็เหมือนเป็นการสร้างจุดอ่อนดีๆนี่เอง เพราะจะต้องมีคนอื่นให้ต้องคอยดูแลปกป้อง ซ้ำเมื่อคนที่รักถูกทำร้าย มันเจ็บกว่าถูกเล่นงานเองเป็นพันเท่า... “ไอ้เอ็กซ์ มึงคิดว่ามึงแน่มากใช่มั้ย กูจะเอาคืนที่มึงเล่นงานกูไว้คราวนั้นเป็นพันเท่าเลย มึงคอยดู”
..........
(บิ๊กบรรยายครับ) อออออดดดดดดด.... ผมนั่งรอสัญญาณหมดออดคาบสุดท้ายทั้งวัน เพื่อที่จะได้ไปหาครูเดชของผมซะที ผมยอมรับตรงๆเลยล่ะว่ายังติดใจรสชาติท่อนลำ8นิ้;กับร่างแข็งแกร่งนั้นอย่างลืมไม่ลง ถึงขนาดตอนกลับไปบ้านเมื่อคืนก็ยังเก็บภาพเอาไปฝันจนต้องชักว่าวให้น้ำแตกออกมาอีกรอบ ในระหว่างที่ผมกำลังเก็บกระเป๋า เพื่อนๆหลายคนก็ทยอยออกจากห้องไป จนกระทั่งเหลือผมกับใครอีกคนหนึ่งในห้อง ซึ่งกำลังนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง แต่เมื่อผมสังเกตดีๆก็พบว่า คนๆนั้นกำลังน้ำตาไหลอยู่ “ไอ้บูม มึงเป็นอะไรวะ”ผมเดินเข้าไปใกล้แล้วสะกิดเรียกมัน แต่มันสะดุ้งหลบเกือบฉับพลันทันทีจนผมต้องค้างมือไว้ เมื่อผมมองไปที่ใบหน้าของมัน ไล่ลงมาที่ซอกคอขาวๆ ผมก็ต้องตกใจเมื่อพบรอยดูดเป็นจ้ำอยู่บนคอของมัน “เปล่า” ไอ้บูมพูด เช็ดน้ำตาแล้วกระชับคอเสื้อ แต่คนที่ผ่านประสบการณ์เซ็กส์มาโชกโชนแล้วอย่างผม ไม่มีวันมองที่มาของรอยดูดนั่นผิดไปได้หรอก “บูม มึงเป็นอะไรวะ มีอะไรก็บอกกูได้นะ”ผมพูดเสียงเรียบ แม้ผมจะเป็นไอ้ร่านสำหรับคนอื่นๆ แต่ผมก็ไม่เลวพอที่จะเพิกเฉยต่อคนที่กำลังนั่งร้องไห้พร้อมกับร่องรอยบ่งบอกชัดว่าโดนกระทำอะไรมาแบบนี้หรอก “ก็บอกว่าเปล่าไงล่ะ ไม่ต้องมายุ่งกับกู” มันขึ้นเสียงมากขึ้น สะบัดมือผมออก น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง ผมจำต้องถอยออกมาเพราะเห็นว่าการไปเซ้าซี้มันคงทำให้มันรู้สึกแย่ แต่ผมก็รุ้ดีว่ารอยบนคอแบบนั้นมาจากไหน และรู้ว่าไม่ได้มาจากความเต็มใจด้วย ถึงผมจะไม่ใช่คนดี แต่ผมก็เห็นใจมันถ้ามันถูกขืนใจมาจริงๆ ผมเคยลิ้มลองรสชาติของมันมาแล้วและเข้าใจดีว่ามันเลวร้ายแค่ไหน ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงหน้าห้องพักครูของครูเดช ผมไม่ได้บอกกับครูไว้ก่อนหรอกว่าจะมาหาเย็นวันนี้ ในเมื่อเราใกล้ชิดกันขนาดนั้นแล้วผมเลยคิดว่าเค้าไม่น่าจะว่าอะไร ผมกำลังจะเปิดประตูเข้าไปอยู่แล้วตอนที่เสียงจากภายในห้องดังขึ้น “มึงจัดการตามนี้อย่าให้พลาดก็แล้วกัน”เสียงผู้ชายดังขึ้น ไม่ใช่เสียงครูเดช ทว่าคุ้นหูอย่างประหลาด สมองผมส่วนหนึ่งสั่งให้ผมออกไปจากที่นั่นเสีย แต่ผมพบว่าตัวเองยังคงยืนอยู่ชิดประตูนั่น แล้วแนบหูเข้ากับบานประตู ท่าทางผู้ชายที่พูดคุยกันอยู่ในห้องไม่พะวงที่จะลดเสียงเลยแม้แต่น้อย คงไม่คาดคิดว่าจะมีใครมาตอนนี้ล่ะมั้ง “สบายมากครับคุณหนู แต่คงต้องเลือกวันที่ปลอดคนหน่อยนะครับ จะได้ไม่มีตัวเกะกะ”คราวนี้เป็นเสียงครูเดช ที่เรียกใครบางคนว่า "คุณหนู" ผมไม่เข้าใจเรื่องที่สองคนนั้นพูดคุยกันเลย จัดการอะไร ทำไมต้องเลือกวันที่ปลอดคนด้วย “ไม่ต้องห่วง เรื่องนั้นกูคิดไว้อยู่แล้ว ยังไงมึงต้องได้แดกไอ้โจสมใจแน่ กูรับรอง”มีชื่อพี่โจเข้ามาในวงสนทนาด้วย มือที่จับลูกบิดประตูของผมชื้นเหงื่อด้วยความตื่นเต้น “ครับคุณหนู ผมชอบไอ้เด็กนั่นตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้ว ยิ่งเป็นเมียไอ้เอ็กซ์ยิ่งน่าเอา ผมจะเอามันให้ลืมผัวมันไปเลย”ผมพอจะรู้แล้วว่าบทสนทนาของเรื่องนี้เป็นไปในทิศทางไหน ผมไม่รู้ว่า “คุณหนู”ที่ว่านี่เป็นใคร แต่ถ้าเรื่องที่พวกเค้าคุยกันเป็นเรื่องในการเล่นงานพี่เอ็กซ์กับไอ้พี่โจล่ะก็ มันก็เป็นอะไรที่ผมกำลังต้องการอยู่พอดี แต่ในระหว่างที่ชั่งทางเลือกว่าจะเอาอย่างไรต่อไปอยู่นั้น เท้าของผมก็เผลอไปเหยียบอะไรบางอย่างเข้า -เป็นกระป๋องน้ำอัดลมที่ถูกทิ้งไว้ ผมตกใจเพราะเสียงน่าจะดังจนคนในห้องได้ยินเพราะเสียงพูดคุยเงียบลงทันที ผมออกวิ่งหนีตามสัญชาตญาณทว่าไปได้เพียงไม่กี่ก้าวก็ถูกมือของใครบางคนจับให้มาเผชิญหน้า ผมกำลังประจันหน้ากับไอ้เชน “โอ๊ะโอ่ นึกว่าใคร ที่แท้ก็อดีตเมียรักนี่เอง”ผมพยายามดิ้นหนีทว่าไร้ผล อ้อมแขนไอ้เชนแข็งแรงมาก วินาทีต่อมาผมถูกมือของมันล็อกหน้าให้ไปประสานสายตากับมัน ผมจ้องมันตาลุกวาว ยังไงผมก็ไม่ลืมความขมขื่นที่ได้รับจากไอ้เชนได้เร็วนักหรอก ยิ่งในตอนที่มันยืนประชิดตัวผม และกำลังจับตัวผมไว้แบบนี้ ผมรุ้ดีเลยล่ะว่าเกลียดมันมากขนาดไหน “มาทำอะไรที่นี่ล่ะ มาหาผัวใหม่งั้นสิ แต่มึงนี่นอกจากร่านแล้วยังชอบแส่เรื่องชาวบ้านเค้าอีกนะ!”ท้ายประโยคมันขึ้นเสียงขึ้นอย่างขู่ บีบปากผมอย่างแรงจนผมเจ็บ จากหางตาผมเห็นครูเดชเดินออกมาจากห้อง “ครูเดชครับ ช่วยผมด้วย”ผมร้องอย่างอับจนหนทาง ความเกลียดและความกลัวปะทุขึ้นเต็มล้นจนยากจะตัดสินได้ว่าความรู้สึกไหนชัดเจนกว่า แต่ครูเดชไม่เพียงไม่เข้ามาช่วยผม แต่กลับมาหยุดยืนข้างไอ้เชนอย่างสงบเสงี่ยม “ผัวมึงช่วยอะไรมึงไม่ได้หรอก เพราะมันเป็นลูกน้องของกู!!”แม้ผมจะตกใจ แต่ก็ไม่แปลกใจมากนัก นี่เองเป็นสาเหตุที่ครูเดชเกลียดชังพี่เอ็กซ์ ทำไมครูเดชถึงได้ห้องทำงานส่วนตัว และทำไมถึงได้ลงโทษพี่เอ็กซ์ได้โดยที่ตัวเองเป็นฝ่ายผิด.. “บิ๊กจะมาทำไมไม่บอกครูก่อนละ มาแอบฟังครูแบบนี่ไม่ดีเลยนะ” ครูเดชพูดเรียบๆ ในขณะที่ผมพยายามดิ้นให้พ้นจากอ้อมแขนของไอ้เชน “มีอะไรก็ไปคุยกันข้างในดีกว่าน่า”ไอ้เชนยิ้มมันกึ่งลากกึ่งกระชากผมเข้าไปในห้องพักครู ครูเดชปิดประตูตามหลัง ก่อนที่ไอ้เชนจะเหวี่ยงผมลงบนโซฟา “บอกกูมาซิ มึงได้ยินอะไรบ้าง”ไอ้เชนชี้หน้าผมแล้วตวาดเสียงดัง “กูไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นแหละ”ผมตวาดกลับ พยายามบังคับตัวเองให้ไม่หลบตามัน อย่างน้อยผมก็ประสาทแข็งพอจะเอาตัวรอดได้อยู่ “โกหกไม่เนียนเลยนะมึง อยากลองดีกับกูรึไง”ไอ้เชนเอาแขนสองข้างกักผมไว้อยู่ตรงกลาง ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนห่างไปเพียงแค่คืบ ผมไม่สามารถสู้สายตาคมกริบที่มองอย่างทะลุทะลวงนั้นได้จริงๆ “ดะ เดี๋ยวก่อนๆ อย่าทำอะไรกู กูช่วยมึงได้นะ กูช่วยมึงได้นะ”คำพูดที่เปรียบเสมือนฟางเส้นสุดท้ายของผมทำให้ไอ้เชนหยุดชะงักไปได้ มันเลิกคิ้วยื่นหน้าถอยออกไป “ช่วยยังไง”
“กูก็เกลียดไอ้สองคนนั้นไม่ต่างจากมึงหรอก ไม่ต้องกลัวว่ากูจะเอาไปบอกใครนะ กูอยากช่วยมึงด้วยซ้ำ”ผมพูดรัวเร็ว พยายามบังคับไม่ให้เสียงสั่น ที่ผมพูดออกไปนั้นผมต้องการเอาตัวรอดก็ส่วนหนึ่ง แต่ที่ว่าอยากรว่มมือกับพวกมันนั่นก็จริงอีกเหมือนกัน “กูจะเชื่อมึงได้ยังไง มึงออกจะบูชาไอ้เอ็กซ์ขนาดนั้น”ไอ้เชนกอดอก จ้องหน้าผมราวกับจะค้นหาความจริง “ไม่ใช่อีกแล้ว ตั้งแต่มันปฏิเสธกู แล้วก็ไปเอากับเพื่อนมันเองนั่นแหละ”ผมส่ายหน้า ถึงผมจะเกลียดไอ้เชนมาก แต่ถ้ามันช่วยชำระความแค้นให้ผมได้ ผมก็ยินดีร่วมมือกับมัน “ฮ่าฮ่า ก็จริงนะ มึงคงไปขอมันคืนดีแล้วโดนมันตอกหน้าหงายเลยใช่มั้ยละ ใครจะอยากแดกของที่มีตำหนิอย่างมึงซ้ำสองล่ะวะ ไม่เป็นไรนะ อย่างน้อยมึงก็เมียเก่ากู ถ้ามึงแค้นมันมากกูจะช่วยจัดการให้เอง”แม้คำพูดของมันที่ดูถูกจะแทงใจของผมอย่างจัง แต่ผมก็จำต้องอดกลั้นเอาไว้ ผมไม่โง่พอที่จะไปต่อกรกับไอ้ชั่วนี่แน่ ผมนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา คิดว่าตัวเองคงจะปลอดภัยแล้ว แต่สายตาที่ไอ้เชนมองผมอย่างไม่ไว้ใจนทีแรกเปลี่ยนเป็นยิ้มกริ่ม สายตาแสดงความต้องการออกมาอย่างชัดเจน “มึงจะทำอะไร”ผมรับรู้บางสิ่งที่ไม่น่าไว้วางใจได้ด้วยสัญชาตญาณ และกำลังจะลุกหนี แต่ครูเดชเข้ามากดตัวผมกับโซฟาจนผมขยับไม่ได้ “อย่า กูไม่เอานะ อย่าทำแบบนี้ ครูเดชปล่อยผม!”ผมดิ้นลนลาน แค่คิดว่าต้องตกเป็นของไอ้เชนที่ผมเกลียดเข้าไส้อีกครั้ง ทำให้ผมรู้สึกว่าตายไปเสียยังจะดีกว่า
“แปลกดีนะ มึงเคยปฏิเสธควยตั้งแต่เมื่อไหร่”ไอ้เชนเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก ในขณะที่ครูเดชยังคงจับตัวผมไว้แน่น “น่าเสียดายนะที่กูเชื่อมึง แต่กูก็ไว้ใจมึงไม่ได้อยู่ดี อยากร่วมมือกับกู มันก็ต้องมีหลักประกันหน่อย”ไอ้เชนเหวี่ยงเสื้อนักเรียนออกไป เรือนร่างขาวแกร่งที่งดงามสมเป็นนักกีฬาที่ผมเคยหลงใหลปรากฏแก่สายตา แต่ในสถานการณ์นี้ผมไม่รู้สึกมีอารมณ์อยากเลยสักนิด ไอ้เชนหันไปพยักหน้าให้ครูเดช ครูเดชลุกขึ้นทันทีเสมือนรับคำสั่ง ก่อนที่ไอ้เชนจะเข้ามากดผมไว้กับโซฟาแทน แม้ผมจะดิ้นสุดชีวิตแต่ก็ไม่อาจสู้แรงไอ้เชนได้ สองมือของมันกดมือผมไว้กับโซฟา ก่อนจะเข้ามาซุกไซร้ซอกคออย่างบ้าคลั่ง “อืมม มึงนี่มันหอมเหมือนเดิม กูกำลังหาคนเย็ดอยู่พอดี เมื่อวานกูเย็ดเพื่อนมึงไปยังไม่สะใจเท่าไหร่เลย ต้องได้ร่านๆอย่างมึงนี่แหละถึงจะเหมาะควยกู”ผมตาลุกวาวอย่างตกใจ นึกถึงภาพที่ผมเห็นไอ้บูมร้องไห้ ตามตัวเต็มไปด้วยร่องรอยโดนดูดเป็นจ้ำก่อนที่ผมจะมาที่นี่ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นฝีมือไอ้ชั่วนี่เหมือนกัน และผมก็กำลังจะถูกทำอย่างเดียวกัน “เรื่องไอ้บูม ฝีมือมึงเองเหรอ”ผมกัดฟัน ไอ้เชนไม่ตอบได้แต่หัวเราะหึหึอยู่กับลำคอผม สองมือมันรุกล้ำสัมผัสผมไปทั่วร่าง ท่อนลำที่กดหน้าขาของผมไว้เริ่มแข็งตัวขึ้นทีละน้อย ก่อนที่ผมจะรู้สึกได้ถึงแรงกระแทกเพราะมันขยับบั้นเอวส่งท่อนลำแข็งนั้นเข้ากระแทกกับหน้าขาของผม จากหางตาของผม ผมเห็นครูเดชยืนถือกล้องถ่ายวิดีโอ และหันหน้ามาทางผม “หยุดนะ มึงถ่ายทำไม อย่า!”ความกลัวรูปแบบใหม่ฉีดพล่านไปทั่วร่างเพราะไม่นึกว่าพวกมันจะทำถึงขนาดนี้ ถึงที่ผ่านมาผมจะมีอะไรกับใครมาหลายคนแต่ผมก็ระวังตัวไม่ยอมถูกถ่ายเด็ดขาด บางทีไอ้บูมก็อาจจะโดนแบบนี้เหมือนกัน “อยู่เฉยๆน่าบิ๊ก ยังไงบิ๊กก็มาหาครูเพราะอยากจะโดนเย็ดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”ครูเดชพูด มือข้างหนึ่งถือกล้องวีดีโอส่วนอีกข้างใช้มือล้วงเข้าไปคลึงในเป้า ผมพยายามยื่นมือไปราวกับจะคว้ากล้องนั้นมา แต่ผมไม่มีวันทำได้ “ถ่ายชัดๆล่ะไอ้เดช เอาให้เห็นหน้าชัดๆ ไว้กูเย็ดหนำใจแล้วมึงค่อยมาต่อ หึหึ”เสื้อของผมถูกกระชากออกไปและร่างกายท่อนบนที่เปลือยเปล่าถูกไอ้เชนบีบคลึงโลมเลียอย่างรุนแรง ผมเริ่มน้ำตาซึมด้วยความหวาดกลัว เมื่อครูเดชขยับเข้ามาส่องกล้องเข้าที่ใบหน้าผม ผมพยายามดันอกไอ้เชนออกไปแต่มันก็ใช้น้ำหนักทั้งตัวกดผมไว้ใต้ร่างมัน “อา...เย็ดเม่ง..มึงนี่ยังขาวน่าแดกเหมือนเดิมนะ ร้องไห้ด้วยเหรอ หึหึ จะร้องไปทำไม กูกับไอ้เดชก็ผัวมึงทั้งคู่นั่นแหละ แถมตอนนี้มึงจะได้เป็นดาราหนังโป๊แล้วด้วย ไม่ดีใจเหรอ ฮ่าฮ่า”มันซุกไซร้ซอกคอผมซ้ายขวาแล้วร้องอือๆถี่ๆอย่างเงี่ยนจัด ผมหลบลิ้นที่เลียซอกคอผมอย่างรู้สึกขยะแขยง ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือข้างหนึ่งข้องมันเลื่อนไปกอบกุมเป้าผม ชักท่อนลำรัวๆอย่างไม่ปราณีก่อนจะค่อยๆปลดตะขอกางเกงของผมออก “อึ อื๊ออ อย่า....ช่วยด้วยย”ผมพยายามดิ้นสุดแรง พยายามร้องให้คนช่วย ทั้งเตะทั้งถีบจนทำให้ไอ้เชนโมโห มันหันไปมองครูเดชแล้วพูดเสียงเข้ม “ไอ้เดชเข้ามาช่วยกูจับมันดิ๊ เม่งแรงเยอะสัส ไว้กูเสียบควยแล้วมึงค่อยถ่ายต่อ”ครูเดชรับคำสั่งอย่างจงรักภักดี กล้องวิดีโอถูกวางลงโดยยังหันหน้ามาทางผม ก่อนที่ครูเดชจะเข้ามาจับแขนสองข้างของผมล็อกไว้แน่น ให้ไอ้เชนถอดกางเกงและกางเกงในของผมออกจากร่างผมอย่างง่ายดาย ผมต้องเบือนหน้าหนีด้วยความอับอายเพราะสายตาที่มันสองคนจ้องมองร่างผมอย่างโลมเลียหื่นกระหายแบบนั้น “เย็ดเม่ง...ขาวน่าเย็ดชิบหายเลย”ไอ้เชนยืนขึ้นโดยยังขึ้นคร่อมร่างผม มันถอดกางเกงสีน้ำเงินและกางเกงในของมันออกอย่างรวดเร็ว จนท่อนควยขนาดใหญ่ที่มีหมอยปกคลุมเต็มโคนดีดผึงออกมาสู่สายตาผม ผมจ้องมองมันอย่างหวาดกลัวในขณะที่ไอ้เชนยืนกำท่อนลำนั้นแล้วถอกมันลงจนสุดราวกับจะโชว์ความใหญ่ของมันให้ผมได้เห็นเต็มตา “พร้อมจะโดนกูเย็ดรึยัง หึหึ”ไอ้เชนคร่อมร่างผมอีกครั้ง แหกขาผมออกแล้วแทรกตัวเข้ามาตรงกลางทำให้ผมหนีไปไหนไม่ได้ แขนสองข้างของผมก็ถูกครูเดชล็อกไว้แน่น ผมกลัวลนลานเมื่อไอ้เชนเอาท่อนลำมาจ่อตรงปากประตูหลังผม “ยะ อย่านะ..”ผมร้องด้วยความกลัว
“ไอ้เดชดูดิ ตูดเม่งขาวเนียนน่าเย็ดสัสๆ”มันเอาท่อนควยมาถูตรงปากประตู จนผมแน่ใจว่ามันไม่สนใจจะเล้าโลมหรือใช้ตัวช่วยในการสอดใส่ควยเข้ามาเลย ขนาดของมันคงทำให้ผมเจ็บมากแน่ แต่ผมหนีไม่ได้ ผมไม่อาจสู้แรงผู้ชายสองคนนี้ได้ แล้วขาของผมก็ถูกไอ้เชนยกขึ้นพาดบ่าข้างหนึ่ง ก่อนที่มันจะค่อยๆกดท่อนควยเข้ามาโดยไม่ปราณีปราศรัย “อ๊า.....เจ็บ.....”ผมร้องโหยหวน ท่อนควยขนาดใหญ่ของไอ้เชนและการที่มันเย็ดเข้ามาโดยไม่เบิกทางก่อนทำให้ผมเจ็บมาก เจ็บมากจริงๆ “ซี้ดดดด เย็ดเม่งง.....ฟิตชิบหายเลยว่ะ....อืออ...กูจะใส่ไม่ยั้งล่ะนะ”มันแหกขาผมให้กว้างขึ้น จากนั้นมันก็ใส่เข้ามาไม่ยั้งจริงๆ ควยที่มันสอดเข้ามาแค่ครึ่งลำตอนแรกถูกกระเด้าเข้าไปจนมิดลำก่อนที่มันจะเด้งเอวรัวๆเด้าควยเข้าออกให้มันเสียดสีกับผนังลำไส้ผมอย่างแรง “อ๊าาา....เบาๆ....อย่าทำกู กูเจ็บ.....”ไอ้เชนหลับตาแหงนหน้าครางในขณะที่ท่อนล่างก็กระหน่ำเย็ดอย่างเดียว ผมร้องเสียงดังเพราะท่อนควยที่ถูกรุกล้ำเข้ามาอย่างไม่ปรานี ทำให้ผมเจ็บเบื้องล่างสุดๆจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว แต่ก็ดิ้นหนีไม่ได้เพราะไอ้ครูเดชจับแขนผมเอาไว้แน่น ผมได้แต่นอนนิ่งๆให้ไอ้เชนกระเด้าเย็ดไอ้ตามชอบใจ ส่งเสียงร้องแทบขาดใจทุกครั้งที่ท่อนควยถูกยัดเข้ามา “เชี่ยมึงจะแหกปากทำไมวะ ไอ้เดชหาอะไรมายัดปากมันซิ” “ได้ครับคุณหนู”ไอ้เดชปล่อยมืออกจากแขนผม ผมไม่รู้หรอกว่ามันจะทำอะไรเพราะร่างผมยังคงสั่นกระตุกไปมาจากแรงเย็ดของไอ้เชน จนกระทั่งมันขึ้นคร่อมหน้าผมแล้วเอาท่อนควยที่แข็งเต็มที่แล้วมาจ่อตรงหน้าผมนั่นแหละ “ดูดควยให้กูซิ เห็นมึงถูกเย็ดแล้วกูเงี่ยนสัดๆ ดูดดีๆนะมึง ถ้ากัดควยกู กูเอามึงตายแน่”โดยไม่รอให้ผมอ้าปาก ไอ้เดชจับควยยัดเข้ามาในปากผมทันทีทำให้ผมแทบสำลัก ขนาดของมันใหญ่มากจนผมไม่สามารถดุดได้ในสภาพแบบนี้ ไอ้เดชเลยจับปากผมให้อ้าออกแล้วกระเด้าเย็ดปากผมอย่างรัวแรง “เชี่ยเอาควยยัดปากเลยเหรอวะ.... เออแต่สะใจกูดี..... เสียวว่ะ เหี้ยเอ๊ยย อ้า อ้า”ผมนอนน้ำตาไหล ถูกคนที่เกลียดข่มขืนและถูกคนที่ในตอนแรกคิดว่าพึ่งพาได้จับเย็ดปากอย่างไร้ความปรานี พวกมันสองคนเพลิดเพลินกับร่างกายผมอยู่เป็นเวลานาน โดยที่กล้องบันทึกภาพทุกอย่างเอาไว้ “เชี่ยเอ๊ยย.... กูน้ำแตกแล้ว....... สัสเม่ง....... เสียวววว....... อึ๊บๆ..... อ้าาา....”ไอ้เชนครางเสียงดังแล้วล้มฟุบไปกับตัวผม ปล่อยน้ำเงี่ยนมากมายมหาศาลทะลักเข้ามาในร่างผม ควยผมที่แข็งตัวขึ้นมาจากการถูกเล้าโลมไม่ได้ถูกช่วยให้สำเร็จความใคร่แต่อย่างใด ผมร้องโอยเมื่อไอ้เชนถอนควยออกจากตูดผม มันจ้องมองผลงานของตัวเองอย่างพอใจ “เย็ดจนตูดบานหุบไม่ลงเลยว่ะ สะใจกูสัสๆ ฮ่าฮ่า ไอ้เดชมึงมาเย็ดต่อสิ บานขนาดนี้เม่งเย็ดคล่องแน่”ฝันร้ายของผมยังไม่จบเพียงเท่านี้ ครูเดชไปแทนที่ไอ้เชนก่อนจะกระเด้าส่วงควยที่ใหญ่ไม่แพ้กันเข้ามาในช่องทางข้างหลังของผมที่พึ่งผ่านศึกหนักมา แต่น้ำเงี่ยนที่มากมายของไอ้เชนทำให้มันเข้าไปได้โดยง่าย และอีกไม่กี่อึดใจไอ้เชนก็ขึ้นคร่อมหน้าผมแล้วส่งควยเข้ามาในปากของผมอีกครั้ง พายุอารมณ์ผ่านไปครั้งแล้วครั้งเล่า พวกมันสองคนเสพสมกับร่างกายผมจนพอใจ ตามตัวของผมเต็มไปรอยมลทินที่เกิดจากฝีมือพวกมัน ทั้งรอยดูด และน้ำเงี่ยนที่พุ่งกระฉูดลงบนร่าง พวกมันสองคนลุกขึ้นแต่งตัวในขณะที่ผมถูกทิ้งให้เปลือยเปล่าอยู่บนโซฟา ไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้น รู้สึกได้ถึงน้ำเงี่ยนที่ยังค้างอยู่ในช่องทางข้างหลัง ไอ้เชนยืนเปลือยท่อนบนพิงโต๊ะ สำรวจผลงานของตัวเองในกล้องวิโออย่างพึงพอใจ โดยมีเสียงครางด้วยความเจ็บปวดของผมเล็ดลอดออกมา “เด็ดเหี้ย มึงอยากได้ไปเก็บไว้ดูมั้ย กูจะส่งไปให้ หึหึ”ไอ้เชนยิ้มหื่นใส่ผมเมื่อมันดูเสร็จ หยิบเสื้อมาใส่แล้วหัวเราะร่วนอย่างสะใจ “ไอ้ปีศาจ...”ผมพูดลอดไรฟันแต่ทั้งไอ้เชนและไอ้ครูเดชไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย ไอ้เชนก้าวเข้ามาประชิดร่างผมในเสี้ยววิ แล้วจิกหัวผมให้เงยหน้าขึ้น “มึงก็ฉลาดนะ น่าจะรู้ว่าต่อจากนี้ไปต้องทำยังไง ถ้าไม่อยากให้คนทั้งโรงเรียนหรือพ่อแม่มึงได้ดูคลิปสวาทของมึงล่ะก็ มึงต้องทำตามคำสั่งกู”มันเอามือมาลูบแก้มผม แต่ผมสะบัดหน้าหนีอย่างรังเกียจ ไอ้เชนหัวเราะหึหึก่อนจะเอามือบีบหน้าปากผมแล้วจับให้หันกลับมา “ถ้ากูเงี่ยนอีก มึงต้องมาสนองให้กูถึงที่ แล้วกูจะตอบแทนมึงด้วยการแก้แค้นไอ้เอ็กซ์ให้อย่างสาสม ให้สมกับที่มึงให้กูเย็ดสะใจขนาดนี้ ยุติธรรมดีมั้ย ฮ่าฮ่า”ผมหลับตาลง ถึงตอนนี้ผมแน่ใจว่าความเกลียดชังที่มีต่อไอ้เชนมากกว่าการอยากแก้แค้นพี่เอ็กซ์อย่างแน่นอน แต่ผมก็ไม่สามารถหนีไปจากไอ้เชนหรือทรยศหักหลังมันได้ ไอ้เชนคงมองออกตรงจุดนี้ตั้งแต่แรกจึงจำเป็นต้องมีคลิปไว้ใช้ขู่ผม เผื่อเอาไว้ว่าผมจะหักหลังมัน “ใช่ อย่างที่มึงคิดนั่นแหละ ถ้าคิดหักหลังกูล่ะก็ คลิปมึงว่อนไปทั่วโรงเรียนแน่ คุณหญิงแม่ของมึงจะว่ายังไงก็คิดดูละกัน ลูกชายหม่อมราชวงศ์เป็นนางเอกหนังเอ็กซ์น่ะ ฮ่าฮ่า”คำพูดของมันตอกย้ำสิ่งที่ผมคิด พวกมันสองคนเดินออกจากห้องไปทิ้งให้ผมอยู่ในสภาพน่าสังเวช ได้แต่กัดฟันด้วยความเจ็บใจที่ถูกไอ้เชนเล่นงานจนตกเป็นเครื่องมือของมันอีกแล้ว ผมต้องนอนพักเป็นเวลานานกว่าที่จะมีแรงลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ ผมจัดการชำระคราบที่พวกมันทำไว้กับผมให้ออกไปมากที่สุดท่าที่จะทำได้ แต่ถึงยังไงก็ยังมีร่องรอยเป็นจ้ำไปทั่วตัวผมอยู่ดี แถมเสื้อผ้าก็ยังฉีกขาดอีกด้วย ผมรู้สึกขยะแขยงตัวเองเหลือเกิน บางครั้งในห้วงความคิดของผมก็นึกถึงความรู้สึกเก่าๆ ผมไม่ได้อยากให้ตัวเองเป็นแบบนี้ ที่ผมทอดร่างกายให้คนอื่นนั่นก็เพราะหวังว่าจะได้รับความรักตอบแทนจากใครสักคนเท่านั้นเอง เสียงโทรศัพท์มือถือผมดังขึ้น ผมกดรับทั้งๆที่แทบจะไม่มีแรงถือโทรศัพท์ เสียงที่ได้ยินเป็นเสียงของพ่อ “บิ๊ก วันนี้กลับบ้านเองนะลูก ไอ้โชติมันไม่ว่างน่ะ มันต้องไปทำธุระให้พ่อ”ธุระของพ่อเหรอ อะไรกันล่ะ ส่งคนรถไปรับเด็กผู้ชายให้มาปรนเปรอตัวเองที่บ้านอีกล่ะสิ รู้ได้โดยที่ไม่ต้องถามด้วยซ้ำ ผมน้ำตาร่วง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป เพียงตอบพ่อไปสั้นๆว่า “ครับ” และพ่อก็วางสายไป ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาอีกแม้แต่คำเดียว ผมค่อยๆลดมือถือลง ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่อาย ปล่อยเสียงโฮราวกับต้องการปลดปล่อยความทุกข์ที่รุมเร้าให้หมดสิ้น ทำไมชีวิตผมจะต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ด้วยนะ ผมไม่ได้ต้องการอะไรเลย ไม่ต้องรวยก็ได้ ไม่ต้องเกิดมาในตระกูลสูงก็ได้ ผมต้องการเพียงแค่ใครสักคนที่รักผมจริงๆ เท่านั้นเอง ไม่ใช่คำขอมากเกินไปเลย... เสียงฮัมเพลงดังขึ้นจากด้านนอกของห้องน้ำ ผมรีบเช็ดน้ำตาออกไม่อยากให้ใครมาเห็นผมในสภาพนี้ ผมไม่ชอบอ่อนแอให้ใครเห็น เพราะผมตัวคนเดียว ถ้าผมไม่เข้มแข็งพอผมจะอยู่ในโลกที่โหดร้ายแบบนี้ได้ยังไง ผมกำลังจะเดินออกไปจากห้องน้ำ แต่ก็ชนใครคนหนึ่งที่เดินเข้ามาอย่างจัง “โอ๊ย”/”เห้ย”เสียงทุ้มๆต่ำดังขึ้น แรงกระแทกที่ได้รับไม่ใช่สัมผัสของเสื้อผ้าแต่เป็นผิวเนื้อ เมื่อผมเงยหน้าขึ้นก็พบแผงอกเปลือยเปล่าของผู้ชายคนหนึ่งที่สวมเพียงกางเกงบาสตัวเดียว ส่วนเสื้อกล้ามนั้นพาดไว้ที่ไหล่ ภาพที่ทำให้ผมชะงักไปชั่วครู่ด้วยเหตุผลงี่เง่าบางอย่าง เมื่อผมมองสูงขึ้นไปก็พบใบหน้าที่ไม่อาจเรียกได้ว่าคุ้นเคย แต่ผมก็รู้ว่าเค้าเป็นใคร เพื่อนคนหนึ่งของพี่เอ็กซ์ รู้สึกว่าจะชื่อ... “ขอโทดนะน้อง พี่เดินไม่ทันมองน่ะ”พี่คนนั้นพูดขึ้น ทั้งๆที่ผมเองต่างหากที่เป็นฝ่ายเดินไม่ระวัง “ไม่หรอกครับ ผมต่างหากที่เดินไม่ดีเอง”ผมตอบ เนื่องจากพึ่งร้องไห้อย่างหนักมาทำให้ไม่อาจคุมเสียงไม่ให้สั่นได้ “นี่ หน้าคุ้นๆนะเราน่ะ น้องบิ๊กไม่ใช่เหรอเนี่ย นี่ร้องไห้เหรอ เป็นอะไรรึเปล่า”พี่เค้าจำผมได้ เพราะผมเป็นแฟนเก่าพี่เอ็กซ์นี่นา ว่าแต่ทำไมต้องถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงแบบนั้นด้วยนะ เราแค่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ไม่เคยคุยกัน ไม่อาจเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนกันด้วยซ้ำ “จำพี่ไม่ได้เหรอ พี่ชื่อก๊อตไง”ใช่แล้ว พี่ก๊อต เพื่อนพี่เอ็กซ์ที่อยู่ชมรมบาส อยุ่ทีมบาสของโรงเรียนเหมือนกับไอ้เชนด้วย ผมจำได้แล้ว พี่เค้าคงเห็นผมเงียบไม่ตอบเลยต้องแนะนำตัว แต่ผมกำลังงงกับท่าทีของพี่คนนี้อยู่ต่างหาก “ครับ จำได้”ผมตอบไปแค่นั้น พยายามจ้องไปที่อื่นที่ไม่ใช่หน้าหล่อๆกับแผงอกล่ำๆ เพราะจ้องส่วนไหนไปก็ไม่ดีต่อตัวผมทั้งนั้น “แล้วตกลงร้องไห้ทำไมอะ มีอะไรให้พี่ช่วยป่าว”ผมอึ้งกับประโยคนั้นไปสามวิ ผมมันก็แค่แฟนเก่าของเพื่อน และแน่นอนว่าพี่เค้าต้องรู้ว่าผมร่านขนาดไหน แต่เค้าก็ยังอุตส่าห์หยิบยื่นน้ำใจให้ ถ้าคุณเจอคนที่ไม่รู้จักร้องไห้อยู่คุณจะทำแบบนี้มั้ยละ แน่นอนว่าไม่ อย่างดีก็แค่เดินผ่านไปเฉยๆเท่านั้นแหละ “ไม่มีอะไรหรอกครับ ขอบคุณมาก”ผมขอบคุณจริงๆ อย่างน้อยในตอนที่มืดมนที่สุดก็ยังมีคนทำให้ผมรู้ว่าโลกนี้ยังมีคนดี มีคนที่เป็นห่วงเราอยู่บ้าง แม้จะเป็นอะไรที่น้อยนิดขนาดนี้ก็ตาม ผมเดินออกจากห้องน้ำ จากหางตาเห็นว่าพี่ก๊อตมองตามผมมา แต่ก็ไม่ได้เดินตามผมมาแต่อย่างใด
ผมเดินออกมาที่หน้าโรงเรียน พยายามกลัดกระดุมเสื้อให้เรียบร้อย เมื่อกี้พี่ก๊อตจะทันสังเกตเห็นสภาพของผมรึเปล่านะ ว่าผมโดนอะไรมา แต่ก็ช่างเถอะ เค้าจะคิดยังไงก็ไม่เกี่ยวกับผมอยู่แล้ว ผมยืนรอแท็กซี่อยู่ที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน วันไหนที่พ่อไม่ส่งคนรถมารับ ผมก็ต้องกลับแท็กซี่เอง ครืนน..... เสียงฟ้าร้องดังขึ้น เมฆดำปกคลุมท้องฟ้าโดยที่ผมไม่ทันสังเกต ทำไมผมถึงซวยซ้ำซวยซ้อนอย่างงี้นะ ฝนตั้งท่าจะตก แท็กซี่ก็ยังไม่มีมาแม้แต่คันเดียว คงจะเป็นเพราะตอนนี้เย็นมากแล้ว กว่าผมจะผ่านนรกกับไอ้ชั่วสองคนนั้นมาได้ ก็คงกินเวลาเป็นชั่วโมงอยู่ และเพียงไม่กี่อึดใจหลังจากฟ้าร้อง สายฝนก็เริ่มกระหน่ำลงมา ตกหนักทันทีอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย บริเวณนั้นไม่มีนักเรียนคนใดอยู่อีกแล้ว มีแต่ผมคนเดียวเท่านั้น ผมหลบมุมเข้าไปในป้ายรถเมล์ ยกมือกอดตัวเองด้วยความหนาว แต่ความหนาวทางกายนั้นไม่เท่าไหร่หรอก ความหนาวทางใจต่างหากที่กัดกินผมอยู่ในตอนนี้ ระหว่างที่ผมกำลังคิดว่าจะกลับบ้านยังไง ก็มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งมาจอดเทียบที่ฟุตบาท “ขึ้นรถเร็ว!”พี่ก๊อตนั่นเอง พี่เค้าอยู่ในชุดกันฝน พูดเสียงดังแข็งกับเสียงสายฝนที่กระหน่ำลงมา และก็เป็นอีกครั้ง ที่ผมต้องงุนงงกับน้ำใจที่เค้าหยิบยื่นให้ “ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองได้”ผมตอบกลับไปแค่นั้น รู้สึกไม่ชินจริงๆเพราะไม่เคยมีใครทำกับผมแบบนี้มาก่อน แต่พี่ก๊อตดูเหมือนจะไม่ฟัง เค้าก้าวลงจากมอไซค์ หยิบเสื้อกันฝนอีกตัวออกมาแล้วเดินมายื่นให้ผม “ใส่ซะ เร็วๆ ดีนะที่มีอีกตัว ฝนตกหนักขนาดนี้จะกลับบ้านยังไง แล้วเย็นขนาดนี้แล้ว ไม่มีแท็กซี่หรอก”ลองได้ยัดเยียดขนาดนี้ผมคงปฏิเสธไม่ลง ผมหยิบเสื้อกันฝนของพี่เค้ามาใส่ ใหญ่ไปเล็กน้อยแต่ก็คลุมได้ทั้งตัว ก่อนที่พี่เค้าจะขึ้นขี่มอเตอร์ไซค์ ผมขึ้นซ้อนท้ายอย่างงกๆเงิ่นๆ พูดตามตรงว่าตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยซ้อนมอเตอร์ไซค์เลย เสียงหัวเราะหึหึดังมาจากคนขับ “หัวเราะอะไร”ผมไม่อาจห้ามตัวเองให้ไม่ทำเสียงเขียวใส่ได้ เล่นมาหัวเราะล้อเลียนกันแบบนี้ “หัวเราะลูกคุณหนูน่ะสิ ฮ่าฮ่า”แล้วพี่เค้าก็สตาร์ทรถออกไปอย่างเร็ว ผมตกใจจนต้องเกาะเอวพี่เค้าไว้แน่นอย่างลืมตัว แต่พี่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมจึงตัดสินใจเกาะเอวนั้นไว้หลวมๆ ระหว่างที่พี่เค้าขับรถไปส่งผมสายฝนก็เริ่มซาลงเรื่อยๆ คิดถึงสิ่งที่พึ่งเจอมาแล้วทำให้น้ำตาผมไหลออกมาเบาๆ วันนี้ผมร้องไห้หลายครั้งเหลือเกิน ด้วยความกลัว ด้วยความเสียใจ และด้วยความรู้สึกขอบคุณ เมื่อมาถึงหน้าบ้านผม ฝนก็หยุดตกแล้ว แสงสว่างเริ่มทอดออกมาจากเมฆดำ จะว่าไปพี่คนนี้ก็เหมือนแสงที่ส่องเข้ามาในชีวิตผมนั่นแหละ แต่แสงก็คงอยู่ได้ไม่นาน อีกไม่นานมันก็จะถูกเมฆดำบดบัง สายฝนจะเทกระหน่ำลงมาอีกครั้ง “เอ้า ถึงแล้ว”พี่เค้าบอกเมื่อผมยังไม่ยอมลงจากมอเตอร์ไซค์เสียที ผมก้าวลงมาเงียบๆ ถอดชุดกันฝนที่เปียกชุ่มออก “โห บ้านหลังใหญ่มากเลยนะเนี่ย น่าอยู่จัง”พี่ก๊อตถอดชุดกันฝนออกเหมือนกัน มองบ้านหลังใหญ่ราคานับร้อยล้านที่มีสนามหน้าบ้านกว้างใหญ่ของผมด้วยสีหน้าทึ่ง แต่ผมไม่รู้สึกดีกับประโยคนั้นเลย ผมยอมแลกอะไรก็ได้ กับการช่วยให้ผมหลุดพ้นจากชีวิตน่าสังเวชแบบนี้ “คิดแบบนั้นจริงๆเหรอครับ”ผมตอบเสียงเย็น แต่เหมือนพี่เค้าจะจับความรู้สึกในน้ำเสียงผมไม่ได้ “อืมม บ้านอยู่ใกล้ๆบ้านไอ้โจด้วยนะเนี่ย”ประโยคนั้นทำให้ผมสะดุ้ง พี่โจ คนที่ตกเป็นเป้าหมายความเลวของไอ้เชน พี่เค้าจะรู้หรือเปล่าว่าภัยกำลังจะมาถึงตัว ผมสลัดความรู้สึกนั้นทิ้ง “ขอบคุณมากนะครับที่มาส่ง”ผมพูดอย่างจริงใจ บังคับตัวเองให้ยิ้มเพราะผมรู้สึกว่าตัวเองเลวมากถ้ายังพูดกับพี่เค้าด้วยสีหน้าเย็นชาแบบนี้ พี่ก๊อตยิ้มตอบ เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา “ไม่เป็นไรหรอกครับ คนกันเอง ว่าแต่น้ำตาน่ะ ยังไหลอยู่เลยนะ”โดยไม่ทันตั้งตัว พี่เค้าก็ก้าวเข้ามาปาดน้ำตาให้ผมแล้ว สองมืออุ่นๆประคองหน้า นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาออกเบาๆ ไม่รู้ว่าผมต้องอึ้งเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วกับการกระทำของพี่คนนี้ อยากจะปัดมือเค้าออก อยากถามว่าทำแบบนี้ทำไม มันไม่ได้ช่วยอะไรหรอก ผมไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย ผมมันเป็นแค่ไอ้บิ๊กเด็กร่านควยไม่เลือก ผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วน พึ่งถูกไอ้ชั่วสองคนใช้กำลังมา พึ่งตกลงร่วมมือกับมันในแผนชั่วร้ายที่จะทำลายเพื่อนของพี่เอง ผมมันเลว ไม่มีค่าอะไรหรอก แต่สิ่งที่ผมทำคือยืนนิ่ง หลับตาลงให้พี่เค้าปาดน้ำตาผมออกเท่านั้น อย่างน้อยก็ขอรับไออุ่นจากมือนี้ แค่ไม่กี่วินาทีก็ยังดี... “โทดทีนะ ผ้าเช็ดหน้าไม่มี”ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ ในเวลาแบบนี้ยังจะมีหน้ามาเล่นมุขฝืดๆอีก “พี่ไม่รู้ว่าบิ๊กร้องไห้เรื่องอะไร ถ้าพี่จุ้นมากไปก็ขอโทดนะ แต่ถ้าอยากให้ช่วยอะไรก็บอกพี่ได้”ผมไม่รู้ว่าต้องขอบคุณพี่เค้ามากแค่ไหนถึงจะพอ แต่ผมคงไม่อาจสานสัมพันธ์กับพี่เค้าไปได้มากกว่านี้ ผมต้องอยู่ข้างไอ้เชน ผมหักหลังมันไม่ได้ เพราะมันมีสิ่งที่ชี้เป็นชี้ตายผมเก็บไว้ในกำมือ และถ้าผมโชคดีเป็นเพื่อนกับพี่เค้าได้จริงๆ อีกไม่นานพี่เค้าก็ต้องเกลียดผมอยู่ดี ขึ้นอยู่กับว่าพี่โจจะถูกทำลายเมื่อไหร่ เพราะผมต้องมีส่วนร่วมกับเรื่องนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้น ผมอยากจากกับพี่เค้าโดยที่ยังไม่รู้จักกันมากกว่าที่จะให้เค้ามาเกลียดผมภายหลัง “ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมจะเข้าบ้านแล้ว ขอบคุณพี่มาก”ผมอยากพูดอะไรมากกว่านี้ แต่สิ่งที่ควรพูดก็มีเท่านี้ ผมจึงเดินเข้าบ้านไป ไม่คิดจะหันกลับไปมองพี่เค้าอีก แต่แล้วก็ทำไม่ได้ ผมหันกลับไปอีกครั้ง ผมว่าพี่เค้ายังยืนอยู่ที่เดิม โบกมือมาให้น้อยๆ อย่างน้อยผมจะจำภาพนี้ไว้ก็แล้วกัน ผมไม่ควรอ่อนแอแบบนี้เลย ก็แค่พี่คนหนึ่งที่มีน้ำใจนิดหน่อยเท่านั้น เค้าอาจเข้าหาผมเพราะรู้ว่าผมได้ง่าย เลยเข้ามาม่อหวังจะฟันผมก็ได้ อย่าคาดหวังอะไรลมๆแล้งๆจะดีกว่า ไม่สมกับเป็นตัวผมเลยสักนิด แค่สิ่งที่เผชิญวันนี้มันหนักหนาจนผมอ่อนแอลงเท่านั้นเอง เมื่อผมเข้ามาในบ้าน ผมไม่เจอพ่อกับแม่ รู้สึกว่าแม่จะไปออกงานการกุศลที่ไหนสักแห่ง สิ่งที่ผมเจอคือผู้ชายที่สวมเพียงกางเกงบ็อกเซอร์เพียงตัวเดียว มีรอยสักอยู่บนแผงอกหนาล่ำ กำลังดื่มเหล้า นอนอยู่บนโซฟาแล้วดูทีวี ทำราวกับตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน “แกเป็นใคร”ผมพูดเสียงดัง อารมณ์โมโหปะทุขึ้น ผู้ชายคนนั้นแค่หันมามองก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟา เซไปเล็กน้อยเพราะความเมาก่อนจะเดินมาประชิดตัวผม “ครายละเนี่ยย ลูกชายสิท่า อยากรู้ว่าผมเป็นครายยย ขึ้นไปถามพ่อคุณบนห้องโน่นสิ แต่คงลุกมาตอบไม่ไหวหรอกม้างง โดนหลายยกขนาดน้านน”กลิ่นเหล้าหึ่งออกจากตัวผู้ชายคนนี้ เขาตัวใหญ่มาก พูดเสียงยานคางด้วยความเมา ผมก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความรังเกียจ จริงๆผมก็พอเดาได้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร แต่พ่อไม่เคยหละหลวมปล่อยให้พวกขายตัวเองกินพวกนี้มาทำตัวเป็นเจ้าของบ้านแบบนี้ “ออกไปจากบ้านฉัน!”ผมโกรธจนตัวสั่น ชี้หน้าด่าอย่างไม่ไว้หน้า ผมไม่เคยว่าในสิ่งที่พ่อทำ แต่เราก็มีศักดิ์ศรีของเรา นี่มันชักจะเลยเถิดไปหน่อยแล้ว
“เห้ยย ทำไมไม่น่ารักเลย มาถึงก็มาไล่เหมือนหมูเหมือนหมา ไอ้พวกคนรวย ลงท้ายแล้วมันก็หิวควยกูเหมือนกันล่ะวะ”ผู้ชายคนนั้นไม่พูดเปล่าแต่ถกบ็อกเซอร์ตัวเองลงให้ท่อนลำของมันดีดผึงออกมา ส่ายไปมาราวกับเป็นพวกโรคจิต นั่นไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอะไรนอกจากรังเกียจมันมากขึ้น “มึงไม่สนเหรอ พ่อมึงน่ะดูดเอาๆ ครางขอแล้วขออีก ลูกมันจะต่างจากพ่อสักแค่ไหนวะ” “กูบอกให้ออกไปจากบ้านกู!! ไอ้โชติ อยู่ไหนวะ เอาไว้สวะนี่ออกไป”ผมตะโกนออกมา ฟิวส์ขาดอย่างไม่เคยโมโหขนาดนี้มาก่อนในชีวิต แต่คำเรียกของผมไม่ได้รับการตอบรับ ไม่มีใครอยู่บ้าน ทุกครั้งที่พ่อผมพาผู้ชายมา คนใช้ในบ้านจะถูกไล่ตะเพิดไปทำงานนอกบ้านกันหมด “ไม่มีใครอยู่หรอก พ่อมึงไล่ออกไปให้กูเข้ามาปรนเปรอถนัดๆหน่อยไงล่ะ ค่าจ้างก็ยังไม่ได้เลย แต่จะว่าไป...”มันหยุดค้างไปแล้วหันมามองผม สีหน้าหื่นกามวิปริตผิดมนุษย์ “มึงก็น่าเย็ดดีนี่หว่า ได้มึงเป็นค่าจ้างก็ไม่เลวเหมือนกัน ฮ่าฮ่า” ไวเท่าคำพูด มันเข้ามาประชิดตัวผมแล้วกอดรัดผมอย่างรุนแรงทันที ผมไม่ทันตั้งตัว กรีดร้องให้คนช่วยในตอนที่มันปิดปากผมไว้พอดี “ไม่เอาน่า อย่าร้องๆ ได้พ่อแล้ว กูอยากได้ลูกด้วยว่ะ”มันลากผมไปที่โซฟาโดยที่ผมขัดขืนสุดชีวิต แต่ผมอ่อนล้ามากเกินไปแล้ววันนี้ ไม่มีแรงที่จะไปขัดขืนมันได้เลย ผมถูกไอ้เลวเหวี่ยงลงไปที่โซฟา มันถอดบ็อกเซอร์ออกแล้วขึ้นคร่อมร่างผม ก่อนจะซุกไซร้ซอกคอผมไปมาอย่างบ้าคลั่ง มันแข็งแรงมาก ร่างที่ทับผมอยู่ก็หนักมากจริงๆ ผมร้องไห้แต่คงไม่มีใครได้ยิน ได้แต่นอนให้มันรุกล้ำลวนลามอย่างไม่มีแรงขัดขืน ซึ่งไม่ได้โดนรุกล้ำอย่างหื่นกระหายเพียงอย่างเดียว มันยังตบหน้าผมซ้ายขวาจนผมรู้สึกว่าเลือดซิบที่มุมปาก โดนไอ้เชนกับไอ้เดชสองคนทำร้ายมาผมก็เจ็บมากพออยู่แล้ว ผมจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ในบ้านของตัวเองอีกหรือ ในโลกนี้จะมีที่ให้ผมอยู่ได้บ้างมั้ย แต่แล้วผมก็รู้สึกว่าน้ำหนักที่กดทับถูกกระชากออกไป ในตอนที่เสื้อผ้าผมกำลังจะถูกถอดออก ผมลุกขึ้นอย่างตื่นตระหนกแล้วพบว่าไอ้ชั่วคนนั้นกำลังถูกพี่ก๊อตต่อยลงไปกองกับพื้น มันลุกขึ้น พยายามจะชกกลับ แม้จะตัวใหญ่และเต็มไปด้วยมัดกล้ามแต่สภาพเมาเหล้าแบบนั้นทำให้มันไม่ต่างกับคนเป็นง่อย พี่ก๊อตที่ตัวเล็กกว่าหลบมันสองสามทีอย่างคล่องแคล่วแล้วสวนหมัดเข้าที่หน้ามันอย่างแรงจนมันล้มลงไปกองกับพื้น “ไอ้เชี่ย มึงเป็นใครวะ!”ไอ้ชั่วนั่นล้มลงไปกองกับพื้น สองหมัดที่ถูกซัดทำให้มันเลือดกบปาก ผมรีบกลัดกระดุมเสื้อที่ถูกถอดแล้ววิ่งไปหลบหลังพี่ก๊อต รู้สึกขอบคุณที่มีแผ่นหลังกว้างนี้เป็นที่พึ่ง “ขอโทดนะที่ปีนรั้วเข้ามา ได้ยินเสียงร้องน่ะก็เลยเข้ามาดู”พี่ก๊อตพูด ผมพยักหน้า ถ้าพี่ไม่เข้ามา ป่านนี้ผมจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ พี่ก๊อตมองร่างเปลือยที่อ่อนเปลี้ยอยู่บนพื้นอย่างสมเพช จนกระทั่งมันลุกขึ้น แล้วพุ่งเข้ามาต่อยอีกครั้ง พี่ก๊อตหลบเบาๆแล้วสวนหมัดเข้าไปเต็มแรง คราวนี้แรงมากพอจนมันสลบ นอนหงายแผ่หลาเปลือยร่างอยู่บนพื้น “ไม่เป็นไรใช่มั้ย”พี่ก๊อตถามผม ผมยังคงขวัญเสียกับเหตุการณ์เมื่อครู่ วันนี้ผมเจออะไรหนักเกินกว่าที่เด็กคนหนึ่งจะรับไหว ทำให้ผมตัวสั่นอย่างไม่อาจควบคุม ก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงอ้อมกอด ของผู้ชายตรงหน้า “ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่ต้องกลัว พี่อยู่นี่แล้ว”ผมถึงได้รู้สึกตัว น้ำตาไหลออกมาอีกอย่างห้ามไม่ได้ “พาผมไปจากที่นี่ที”ผมพูดได้แค่นั้น ผมทนอยู่บ้านนี้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เบื่อชีวิตโสมมที่ดูดีแต่ภายนอกแบบนี้เต็มทน ถึงจะไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนก็เถอะ พี่ก๊อตไม่ตั้งคำถามอะไร แต่พาผมออกมาข้างนอก ไปตรงที่มอเตอร์ไซค์จอดอยู่ “ไอ้บ้านั่นมันเป็นใครล่ะ นี่บ้านบิ๊กไม่ใช่เหรอ หรือว่ามันเป็นโจร”ผมส่ายหน้า จะให้ผมพูดได้อย่างไรว่านั่นเป็นผู้ชายที่พ่อผมจ้างมานอนด้วย “เอาเถอะ ไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไรนะ แล้วจะให้พี่ไปส่งที่ไหนดี”พี่ก๊อตพูดกับผม มือลูบหัวอย่างอ่อนโยน ผมส่ายหน้าอีกครั้งเพราะผมไม่มีที่ไปที่อื่นนอกจากบ้านหลังนี้ “อืมม บ้านพี่ก็อยู่ไกล นี่มีแผลด้วยนี่ ไปทำแผลก่อนเถอะ ไปบ้านไอ้โจก็ได้ อยู่ใกล้ๆนี่เอง”พี่ก็อตพูดเหมือนตัดสินใจได้ก่อนจะก้าวขึ้นสตาร์ทมอเตอร์ไซค์ แต่ผมได้ยินชื่อพี่โจ จึงต้องส่ายหน้าออกมาอีกครั้ง “ไม่เป็นไรหรอกน่า มาเถอะ ไอ้โจมันใจดีมากนะ มันไม่กัดหรอก เชื่อพี่”ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรนอกจากจะไปให้พ้นบ้านหลังนี้ จะเป็นที่ไหนก็ได้ ผมจึงก้าวขึ้นมอเตอร์ไซค์อย่างจำยอม ให้พี่ก๊อตพาไปบ้านคนที่ผมตราหน้าว่าเกลียดเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ผมมาถึงบ้านของพี่โจ เป็นบ้านหลังปานกลาง มีสวนเล็กๆอยู่หน้าบ้าน ข้างๆบ้านเป็นอู่ซ่อมรถ แม้จะไม่อาจเรียกได้ว่าหรูหรา แต่ผมรู้สึกว่าบ้านนี้น่าอยู่มากทีเดียว
พี่ก๊อตเข้าไปกดกริ่ง รอแปปนึงก็มีผู้ชายคนหนึ่งอายุน่าจะราวๆห้าสิบออกมาเปิดประตู “หวัดดีครับป๊า”พี่ก๊อตยกมือไหว้ ผมยกมือไหว้ตาม “อ้าว ไอ้ก๊อต มาทำอะไรล่ะ มืดค่ำป่านนี้ เอ้า เข้ามาๆ”พ่อพี่โจเปิดประตูให้ ดูจากการพูดของพ่อกับพี่ก๊อตแล้วสนิทกันพอควรเลย แม้สีหน้าของพ่อจะบ่งบอกถึงอายุแต่ท่าทางคล่องแคล่วแข็งแรงราวกับหนุ่มสาวทั่วไป ผมเดินตามเข้ามาในบ้าน ในใจคิดว่าจะคุยกับพี่โจอย่างไรดี ผมเป็นแฟนเก่า ส่วนพี่เค้า จะพูดยังไงดีละ... เป็นแฟนคนปัจจุบัน เค้าจะเกลียดผมรึเปล่า “พี่ก๊อต พี่โจจะไม่ว่าอะไรเหรอ”ผมกระตุกเสื้อพี่ก๊อต พูดกระซิบกระซาบ พี่ก๊อตหันมามองพลางยิ้มแป้น “น่าน่า ไม่เป็นไรจริงๆ มันใจดีจะตายไป” “เดี๋ยวพ่อไปตามไอ้โจให้แล้วกัน นั่งรอตรงนี้กันแป๊ปนึง เดี๋ยวเอาขนมมาให้กินด้วย”ผมมองตามพ่อพี่โจไปพวกพ่อแม่ต้อนรับเพื่อนของลูกอย่างดีแบบนี้เหมือนกันหมดรึเปล่านะ อย่างน้อยก็ไม่ใช่บ้านผม แม่ผมไม่ยอมให้เพื่อนมาที่บ้านเลย ถ้าจะพามาต้องแน่ใจว่าเพื่อนคนนั้นร่ำรวยมีฐานะพอๆกับเรา ไม่นานนัก พี่โจก็ออกมา ถือถาดใส่น้ำกับขนมเค้กมาด้วย หน้าพี่โจเป็นอย่างที่ผมเคยเห็น หล่อ แต่ไม่ใช่แบบพี่เอ็กซ์ หล่อแบบนิ่งๆ ไม่เท่ ไม่กวน แต่ก็ดูอ่อนโยนดี
“มาทำอะไรล่ะครับ ไอ่สัส”พี่โจทักพี่ก๊อต ชกไหล่กันสองสามทีก่อนที่พี่โจจะสังเกตเห็นผม ท่าทางพี่เค้าจำผมได้ทันที “เออ นี่น้องบิ๊ก มึงคงรู้จักแล้ว” เป็นช่วงเวลาที่น่าอึดอัดพอสมควรทีเดียว ผมไม่รู้จะทำตัวอย่างเลยไหว้พี่โจซึ่งพี่เขาก็รับ จากนั้นเขาก็ยืนอย่างรอคอย “มีเรื่องนิดหน่อยว่ะ เลยพาน้องมาทำแผลที่บ้านมึง เพราะบ้านมึงอยู่ใกล้สุด รบกวนหน่อยนะ”ผมก้มหน้า ไม่กล้าจ้องตาพี่โจ อยู่ผมก็มาที่บ้านด้วยร่างกายบอบช้ำพร้อมกับพี่ก๊อตที่ไม่รู้ว่าไปรู้จักมักจี่กันตอนไหน แถมผมยังเป็นแฟนเก่าพี่เอ็กซ์อีกด้วย “เห้ย รบกวนไรวะ เรื่องเล็กๆ นั่งกินเค้กไปก่อนสิ เดี่ยวพี่ไปเอาเครื่องทำแผลมาให้นะ”พี่เค้าหันมาพูดกับผม ก่อนจะเดินหายไห ทั้งๆที่มีคำถามตั้งมากมาย พี่ก๊อตหันมายิ้มให้ผม “บอกแล้วว่ามันใจดี กินเค้กหน่อยสิ”พี่เค้ายื่นช้อนให้ผมแต่ผมส่ายหน้า แค่นี้ก็รู้สึกไม่สบายใจมากพออยู่แล้ว พี่โจกลับมาในอีกสองสามนาที พี่ก๊อตลุกขึ้นยืนให้พี่โจนั่งตรงหน้าผมแทน
“ไหนเอาแผลมาดูซิ”พี่โจเอามือประคองหน้าผม “ไม่เป็นไรครับพี่ ผมทำเองก็ได้”ยิ่งอยู่ก็ยิ่งรู้สึกเกลียดน้อยลง แถมรู้สึกผิดมากขึ้น เป็นความรู้สึกที่ผมไม่ชอบเลยจริงๆ “ทำแผลเองจะทำได้ไงเล่า ไม่เป็นไร พี่ทำเบา ไม่เจ็บหรอก”พี่โจยิ้มให้ผม นี่พี่เค้าไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือไงเนี่ย ผมเป็นแฟนเก่าพี่เอ็กซ์นะ "ตอนไอ้เอ็กซ์โดนไอ้ครูเดชต่อยมึงยังจะให้มันทำแผลเองเลยนี่หว่า" พี่ก๊อตพูด ผมสะดุ้ง เช่นเดียวกับพี่โจ "พูดมาก ไอ้สัส"พี่โจหยิบหมอนปาใส่พี่ก๊อต ซึ่งกระโดดหลบพลางหัวเราะร่วน “ไว้ใจได้นะ ตอนพี่ไปต่อยกับคนอื่น ได้ไอ้โจทำแผลให้ทุกทีแหละ รับรองเบาาา สบาย”พี่ก๊อตพูดขึ้นขำๆ ผมจำต้องยอมนั่งนิ่งให้พี่โจทำแผลให้ มือของพี่เขาเบาและอ่อนโยนอย่างที่พูดจริงๆ “ไปโดนอะไรมาล่ะเนี่ย”พี่โจถาม แต่ผมกระอักกระอ่วนที่จะตอบ ยิ่งเมื่อพี่โจมองต่ำลงไปที่คอผม และคงเห็นรอยดูดบนคอ พี่เขาขมวดคิ้วทำให้ผมรู้สึกอยากหายไปจากตรงนั้นเสีย แต่สุดท้ายพี่เขาก็ปรับสีหน้าเป็นปกติ “อืม ไม่อยากพูดก็ช่างมันเถอะนะ”พูดเหมือนพี่ก๊อตเปี๊ยบเลย คนกลุ่มนี้เป็นเหมือนกันหมดเลยรึไงนะ ให้ความรู้สึกต่างจากพวกของไอ้เชนเป็นคนละเรื่อง ทั้งๆที่มองภายนอกแล้วเหมือนกัน พวกหนุ่มฮอต เล่นกีฬาเก่ง ดูแล้วเกรียนๆเหมือนกัน แต่ตัวตนภายในนั้นต่างกันรายฟ้ากับเหว “เอ้า เสร็จแล้ว”พี่โจพูด ตลอดการทำแผลผมแทบจะไม่เจ็บเลย ตอนนี้นอกจากจะเกลียดพี่โจไม่ลง ผมยังเป็นหนี้บุญคุณพี่เขาแล้วอีกด้วย “กินอะไรมารึยัง กินข้าวเย็นด้วยกันมั้ยละ”พี่โจถาม “เห้ยเอาดิๆ กูหิว ยังไม่ได้แดกไรมาเลย”พี่ก๊อตตอบ แต่ผมไม่อยากอยู่ที่นี่ไปมากกว่านี้อีกแล้ว “ไม่รบกวนดีกว่าครับพี่ แค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้ว”ผมตอบ ขอบคุณพี่เขาจากใจจริง แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าผมไม่มีที่ให้กลับไป ไอ้ผู้ชายคนนั้นจะออกไปจากบ้านรึยังก็ไม่รู้ “แล้วบิ๊กจะไปไหนละ ยังไม่อยากกลับบ้านไม่ใช่เหรอ”พี่ก๊อตถามน้ำเสียงเป็นห่วง พี่โจดูสงสัยแต่เขาก็ไม่ถามอะไร “อยู่กินข้าวด้วยกันนี่แหละ ไว้กินเสร็จค่อยว่ากัน โอเคมั้ย ปกติกินกับพ่อสองคน เหงาว่ะ 55” พี่โจพูดสรุปให้ ผมจึงปฏิเสธไม่ได้ ผมเริ่มจะเข้าใจแล้วว่าทำไมใครๆถึงได้ชอบพี่โจกันนัก ไม่ว่าจะพี่เอ็กซ์หรือว่าไอ้ครูเดช แค่ผมอยู่ด้วยใกล้ๆ ความเกลียดที่มีก็หายไปหมดแล้ว คงเพราะนิสัยอ่อนโยนเข้าใจคนอื่นของเค้านั่นแหละ ตอนที่พี่เค้าพูดกับผม เค้ารู้ดีว่าผมไม่อยากพูด เค้าก็ไม่ถามให้ผมไม่สบายใจ แถมยังลงมือทำแผลให้ผมทั้งๆที่ไม่จำเป็นเลย เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พี่โจหยิบมือถือขึ้นมากดรับ ยิ้มออกมาน้อยๆท่าทางมีความสุข ก่อนจะหันมาพูดกับพวกผม “เดี๋ยวไปหาข้าวให้กินนะ นั่งรอก่อน”แล้วพี่โจก้เดินหายไปในครัว พี่ก๊อตพูดตามหลัง “โด่ ไอ้เอ็กซ์โทรมาอะดิสัส ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว 55+”เสียงพี่โจด่าตอบกลับมา ผมยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว สมแล้วล่ะที่พี่เอ็กซ์เลือกพี่โจ ผมไม่มีอะไรเทียบพี่เขาได้เลย ไอ้พี่ก๊อตสวาปามเค้กต่อ ผมถามคำถามที่ตัวเองค้างคาใจ “เอ่อ พี่เอ็กซ์กับพี่โจเค้า.”ผมถาม ชี้ไม้ชี้มือ พี่ก๊อตพยักหน้าอย่างเข้าใจความหมาย “ใช่ มันชอบกันอยู่ ไอ้โจน่ะชอบไอ้เอ็กซ์ตั้งนานแล้ว ใครๆก็ดูออก มันรักของมันมาตั้งนาน ตอนหลังยังไงไม่รู้ ไอ้เอ็กซ์พึ่งรู้ตัวว่าก็รักด้วย แต่ไปทำเหี้ยอะไรสักอย่างก็เลยทะเลาะกัน พึ่งคืนดีกันไปเมื่อวานนี้เอง มันรักมากเลยนะ ไอ้เอ็กซ์น่ะ ปกติไม่เคยเห็นมันรักใครเลย ที่ผ่านมาคบเล่นๆหมด”พี่เค้าพูดไปเรื่อยๆก่อนจะสะดุ้งแล้วหันมามองหน้าผม ก็คนหนึ่งที่คบเล่นๆก็คือผมเองนี่ละ พี่เค้าทำหน้าขอโทด “พี่ขอโทดนะ” “ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่เอ็กซ์แล้ว”ผมพูดความจริง พี่ก๊อตพยักหน้ายิ้มๆ พี่โจรักพี่เอ็กซ์มาตลอด ตอนนี้มีเรื่องที่ทำให้ผมต้องรู้สึกผิดอีกแล้ว เค้าทนได้ยังไงกันนะ เจ้าชู้ระดับพี่เอ็กซ์เนี่ย หลังจากนั้นผมก็ได้กินข้าวกับพี่โจ พ่อพี่โจ และพี่ก๊อต พ่อลูกคู่นี้รักกันมากแม้ว่าพ่อพี่โจจะดูเข้มงวดมากๆก็ตาม พวกเค้าพูดเรื่องพี่เอ็กซ์ถูกลงโทษ พ่อพี่โจบอกว่าห้ามก่อเรื่องให้ถูกไล่ออกเป็นอันขาด พ่อเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่เอ็กซ์ต้องปกป้องพี่โจไม่ให้รับโทษพร้อมตัวเอง และจากที่ฟังพวกเค้าคุยกัน บ้านนี้มีอยู่กันแค่สองคนเท่านั้น.... เมื่อกินข้าวเสร็จ โทรศัพท์จากพ่อผมก็ดังขึ้น บอกว่าให้กลับบ้านได้แล้ว ขอโทดที่ปล่อยให้เด็กขายทำอะไรรุ่มร่าม ตอนนี้ไล่ออกจากบ้านไปแล้ว ผมบอกพี่ก๊อต พี่เค้าเลยอาสาจะไปส่ง พี่โจออกไปส่งผมที่บ้าน ก่อนจะกลับยังจะให้ขนมผมอีกถุงเบ้อเริ่ม ผมจะปฏิเสธก็ไม่ยอม ในมือผมเลยเต็มไปด้วยขนมเค้ก คุ้กกี้ และอย่างอื่นอีกมากมาย “อาบน้ำก็ระวังแผลด้วยล่ะ พออาบเสร็จก็ให้คนที่บ้านทำแผลให้ใหม่แล้วกัน”ผมฝืนยิ้มให้คำพูดนั้นที่บ้านผมจะมีใครทำแผลให้รึเปล่าล่ะ นึกแล้วก็แสลงใจ ขนาดพี่โจเป็นคนแปลกหน้า เค้ายังช่วยผมเลย คนดีๆแบบนี้ ผมจะทำร้ายเค้าได้ยังไง จะปล่อยให้เป็นเหยื่อของไอ้ชั่วเชนได้ยังไงกัน “เอ่อ พี่โจครับ”ผมเรียกพี่โจไว้ตอนที่เค้ากำลังจะกลับเข้าไปในบ้าน พี่ก๊อตสตาร์ทมอเตอร์ไซค์รอ “มีอะไรเหรอ”พี่โจหันมาถาม ผมกำลังจะพูดเตือนพี่เค้าออกไป แต่คำพูดของไอ้เชนก็ดังก้องในหัวผม “ถ้าไม่อยากให้คนทั้งโรงเรียนหรือพ่อแม่มึงได้ดูคลิปสวาทของมึงล่ะก็ มึงต้องทำตามคำสั่งกู” ผมกัดฟัน ผมยอมให้คลิปของผมหลุดออกไปไม่ได้จริงๆ มันร้ายแรงเกินกว่าจะรับไหว แค่นี้ผมก็แทบจะเป็นพี่รังเกียจของเพื่อนๆอยู่แล้ว และที่สำคัญ แม่ผมรับไม่ได้แน่ๆ ผมหลับตา พยายามต่อสู้กับตัวเอง สุดท้าย มนุษย์ก็เลือกที่จะปกป้องตัวเองก่อนเสมอ “เอ่อ ผมแค่จะบอกว่า ขอบคุณมากๆนะครับ”ผมพูดออกไปแค่นั้น นึกแล้วก็อยากตบหน้าตัวเอง ทำไมผมถึงได้เห็นแก่ตัวแบบนี้ พี่โจมีน้ำใจขนาดนี้ เค้าเป็นคนดีและไม่ได้ทำผิดอะไรเลย ผมจะปล่อยให้เค้าถูกทำร้ายหน้าตาเฉยได้เหรอ “ไม่เป็นไรหรอกครับ วันหลังมีอะไรให้ช่วยก็บอกพี่ได้นะ”พอเถอะ แค่นี้ผมก็รู้สึกแย่มากพออยู่แล้ว ผมต่อสู้กับตัวเองนานพอสมควร ก่อนจะไปเดินขึ้นมอเตอร์ไซค์ของพี่ก๊อต มองหน้าพี่โจเป็นครั้งสุดท้าย มันเป็นความจริงที่ว่า ความสุขอยู่กับเราไม่นานจริงๆ.... พี่ก๊อตมาส่งผมที่หน้าบ้าน ผมมองหน้าเค้าอย่างรู้สึกขอบคุณ ถ้าไม่ได้เค้า ผมคงสิ้นหวังมากกว่านี้แน่ จากตอนแรกที่ไม่อยากทำความรู้จัก ตอนนี้กลับละสายตาไปจากใบหน้านั้นไม่ได้เลย “ไม่เป็นไรแน่เหรอ” พี่ก๊อตมองเข้าไปในบ้าน ไม่รู้เลยว่าผมจ้องหน้าพี่เค้าอยู่ “ไม่เป็นไรครับ”พี่คงไม่รู้ ว่าผมผ่านอะไรมามากแค่ไหน คนอย่างผม ไม่เหมาะกับโลกของพวกพี่หรอก “ขอบคุณอีกครั้งนะครับพี่ ที่..”ผมจะพูดขอบคุณแต่พี่ก๊อตเอามือปิดปากผม “พอได้แล้ว ขอบคุณเป็นสิบรอบจะได้แล้วมั้ง วันเนี้ย พี่เขินนะ 55”พี่เค้าหัวเราะ ผมเองก็ยิ้มออกมาเหมือนกัน ถ้าผมไม่ใช่ไอ้บิ๊ก เด็กร่านที่ผ่านคนมามากนับไม่ถ้วน ไม่ได้ตกเป็นเบี้ยของไอ้เชนที่ต้องรับรู้เรื่องเลวๆของมัน ไม่ต้องทำร้ายเพื่อนรักของพี่ ผมคงยิ้มให้พี่ได้มากกว่านี้ “เข้าบ้านซะ พี่จะยืนรอตรงนี้แหละ รอเราเข้าบ้านแล้วพี่ถึงจะกลับ”พี่ก๊อตพูด ยืนพิงมอเตอร์ไซค์ ผมอ้าปากจะขอบคุณอีกแต่ก็นึกขึ้นได้ว่าพี่เค้าบอกว่าไม่ต้องแล้ว ผมเลยเดินจากมาเงียบๆ เข้าไปในบ้านที่พ่อยืนรออยู่ “ขอบคุณนะครับ”ผมพูดเบาๆกับตัวเอง
| 
[คัดลอกลิงก์]
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-4-29 22:04:05
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2016-4-30 01:09:40
โพสต์ 2016-5-1 13:25:11
ขอบคุณครับ
ขอบคุนครับ
โพสต์ 2016-5-8 16:23:36