|
“ไอ้เอ็กซ์ เป็นไรป่าววะ” ไอ้อาร์ตเข้ามาประคองผม หมัดของไอ้ครูเดชนั่นทำเอาเจ็บแปลบใช่ย่อย ไม่นึกเลยว่าจะต้องมีเรื่องต่อยกับโค้ชตั้งแต่วันแรกแบบนี้ “แค่นี้กูไม่เป็นไรหรอก มึงก็ไม่น่าทำตัวฮีโร่เลยนะ จะโดนมันเล่นซะเปล่าๆ”ผมบอกมัน ยกมือกุมปาก มีเลือดไหลออกมาไม่น้อย ไอ้อาร์ตประคองผมลุกขึ้น ผมในตอนนี้ไม่ได้รู้สึกติดลบกับไอ้อาร์ตอีกต่อไป แต่กลับรู้สึกขอบคุณด้วยซ้ำ อย่างน้อยผมก็นับถือในความกล้าหาญของมัน และผมก็ต้องขอบคุณมันที่ช่วยผมตอนถูกไอ้เดชชกเอาไว้ แต่กับไอ้โจนั้นเป็นอีกเรื่อง ช่วงชุลมุนนั้นผมจำได้แม่นว่าไอ้โจมันพยายามเข้ามาช่วยผมชัดเจน แต่ตอนนี้เมื่อช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานผ่านพ้นไป มันก็กลับมามีท่าทีเหมือนเดิม คือยืนนิ่ง มองผ่านผม และ ไม่สนใจ เห็นแล้วก็อดน้อยใจไม่ได้ ทั้งๆที่ผมเอาตัวเข้าปกป้องมันแท้ๆ “ก่อนจะว่ามัน กูว่าดูที่มึงทำดีกว่านะไอ้เอ็กซ์”ไอ้นัทพูด ไอ้อาร์ตยิ้มออกมา คนอื่นๆเข้ามาถามไถ่อาการผมพอเห็นผมไม่เป็นอะไรมากก็ทยอยออกจากห้องไปทีละคนสองคน สำหรับไอ้โจถึงจะไม่ได้มองผม แต่มันก็ยังไม่ได้เดินออกไปไหน “แล้วทีมเราจะเป็นไงต่อวะเนี่ย มีเรื่องกับโค้ชตั้งแต่วันแรกเลย”ไอ้นัทถาม “ช่างเม่งเหอะ กูว่าเม่งเอาเรื่องอะไรไม่ได้หรอก เป็นครูแต่ดันมีเรื่องกับนักเรียนตั้งแต่วันแรก มันไม่อยากเดือดร้อนหรอก”ไอ้อาร์ตพูด แต่ผมสังหรณ์ใจแปลกๆน่ะสิ มันกล้าลงมือกับนักเรียนขนาดนี้ คงไม่ใช่ครูธรรมดาแน่นอน “กูว่ามึงไปทำแผลหน่อยดีกว่านะ ท่าจะหนักใช่ย่อย”ไอ้อาร์ตบอก ตอนนี้ผมก็รู้สึกชาแล้ว แต่ปล่อยไว้ตอนกลางคืนต้องปวดแน่นอน “ไปห้องพยาบาลดิ เดี๋ยวกูพาไป”ไอ้นัทจะพาผมไป แต่ไอ้อาร์ตพูดขัดขึ้น พอดีกับที่ไอ้โจกำลังจะเดินออกไป “ไม่ได้หรอก ไอ้โจแน่ะ พาไอ้เอ็กซ์ไปห้องพยาบาลหน่อยสิ”ไอ้โจหยุดกึกทันที พลางหันกลับมาทำหน้าถาม ว่าทำไมต้องเป็นมัน “ก็กูกับไอ้นัทต้องไปสอบซ่อมกับอาจานวรวีน่ะสิ มึงลืมไปแล้วเหรอไอ้นัท”ไอ้นัทดูงุนงง แต่พอเจอไอ้อาร์ตจ้องเขม็งมันก็เข้าใจเรื่องได้ในทันที “อ๋อ ใช่ๆ กูก็ลืมไปซะสนิท นี่จะไม่ทันแล้วนะเนี่ย”มันทำท่าร้อนรน เป็นการเล่นละครที่ไม่สมจริงเท่าไหร่เลยนะ ไอ้เพื่อนเกลอทั้งสอง แต่ถึงอย่างงั้นผมก็ต้องขอบคุณไอ้อาร์ต มันพยายามช่วยผมอย่างที่รับปากไว้จริงๆ ผมยืนนิ่ง ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ตรงนั้น “แล้วไปเองไม่ได้รึไง”น้ำเสียงเย็นๆกับสายตาเย็นๆ ทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกน้ำเย็นราดตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมก้มหน้า ทำหน้าตาให้ดูน่าสงสารที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูเดินไปเองก็ได้”ผมพูดเสียงหงอย ไอ้อาร์ตหันไปมองหน้าไอ้โจ แววตาตำหนิชัดเจน “เห้ยไม่ได้ๆ ทำไมมึงใจร้ายงี้วะ ไอ้เอ็กซ์มันโดนต่อยเพราะช่วยมึงนะเนี่ย กูไม่นึกเลยว่ามึงจะใจจืดใจดำแบบนี้”ไอ้อาร์ตก็ใส่ซะเยอะ อย่าไปว่ามันสิมึง นั่นมันเมียกูนะ “เรื่องอะไรมาว่ากูละ”ไอ้โจพูดอย่างปกป้องตัวเอง แต่สีหน้ามันก็อ่อนลงไปเยอะ ไอ้นัทคงเห็นว่าแค่นี้ไม่พอ มันก็เลยผสมโรงเข้าไปอีก “กูละสงสารไอ้เอ็กซ์จริงจริ๊ง อุตส่าห์ยอมเจ็บตัว ไม่เปนไรมั้งเอ็กซ์ มึงเรียกเด็กมึงสักคนให้พาไปก็ได้หนิ” มันพูดขึ้นมาลอยๆ แต่เหมือนหมัดนี้จะเข้าเป้าอย่างจัง “เออๆ รู้แล้ว ตามมาสิ”ไอ้โจทำท่าหัวเสีย ก่อนที่มันจะเดินนำออกไป ผมยิ้มยิงฟันให้ไอ้อาร์ตอย่างขอบคุณ มันหัวเราะแล้วดุนหลังผมให้ตามไอ้โจไป
ผมกับไอ้โจเดินไปตามทางเดินแคบๆที่เชื่อมระหว่างสนามฟุตบอลกับห้องพยาบาลที่อยู่หลังโรงเรียน ระหว่างทางผมพยายามชวนมันคุย แต่มันก็ถามคำตอบคำ และไม่คิดจะหันมามองหน้าผมแม้แต่น้อย
“ไอ้พีกับไอ้ต้นมันทำอะไรมึงรึเปล่า” ผมถาม อันนี้ผมเป็นห่วงจริงๆ ผมแอบสำรวจไปทั่วตัวมัน แต่ก็ไม่พบบาดแผลอะไร มีแต่รอยแดงๆเล็กๆตามแขนเท่านั้น ก็ลองมันทำไอ้โจของผมเจ็บดูสิ รับรองเรื่องไม่จบง่ายๆแน่ “เปล่า” มันตอบแค่นั้น น้ำเสียงไม่เชื้อเชิญให้ถามต่อ ถึงผมจะน้อยใจที่มันไม่คิดจะตอบรับความห่วงใยของผมหรือคิดจะขอบคุณผมบ้างเลย แต่ใจผมมันสั่งว่าจะยอมแพ้แค่นี้ไม่ได้เด็ดขาด “ขอบใจนะที่อุตส่าห์ช่วยกูน่ะ”ผมพูดลอยๆ พยายามเดินตามมันให้ทันเพราะมันเดินเร็วมาก “ไม่ได้ช่วย”ตอบห้วนเหลือเกิน น้อยใจจนอยากตายให้ดูตรงหน้าแล้วเนี่ย “จริงๆมึงก็น่าจะให้เด็กมึงสักคนพามานะ จะได้ไม่เดือดร้อนกู”นี่เป็นประโยคแรกที่มันพูดกับผมในรอบวัน แม้จะเป็นการประชดก็เถอะ แค่พากูมาห้องพยาบาลนี่มันลำบากมึงมากเลยใช่มั้ย อยากจับไอ้คนตรงหน้ามาฟัดปากแรงๆด้วยปากเสียจริงๆ จะได้หายปากดีให้ผมเจ็บหัวใจแปล๊บๆสักที “เด็กกู... ก็มีอยู่คนเดียวนี่นา”ผมชะโงกหน้าไปไกลมัน มันสะดุ้งเฮือก คงรู้ทันทีแหละว่าเด็กที่ผมว่านี่หมายถึงตัวมันเอง ถึงมันจะตีหน้าขรึมแค่ไหนแต่มันก้ปิดบังสีหน้าที่ค่อยๆแดงขึ้นไม่ได้หรอก “เอ็กซ์ กู.... ไม่ใช่คนของมึงหรอกนะ”มันพูดแผ่วเบา ผมรู้สึกได้ถึงบรรยากาศอารมณ์ที่เปลี่ยนไป แม้ประโยคตอบรับของมันจะไม่สอดคล้องกันกับประโยคก่อนหน้านี้ เหมือนกับว่ามันอยากพูดขึ้นมาเฉยๆ แต่ประโยคนี้แหละที่มันต้องการพูดกับผมจริงๆ และผมก็เข้าใจความหมายของมันดี ตอนที่มีเรื่องกับไอ้ครูเดช ผมพูดออกมาชัดเจน ว่าอย่ามายุ่งกับคนของผม การที่มันพูดแบบนี้ แสดงว่าผมไม่มีสิทธิแม้แต่จะปกป้องมันใช่มั้ย “รู้แล้ว... แต่จะให้กูต้องเห็นใครทำร้ายมึง กูทนไม่ได้หรอก”ในเมื่อมันจริงจัง ผมเองก็บอกความรู้สึกที่แท้จริงให้รับรู้ เราสองคนเดินไปเงียบๆและไม่ได้พูดอะไรกันอีก
เมื่อไปถึงห้องพยาบาล ปรากฏว่าอาจารย์ประจำห้องพยาบาลไม่อยู่ และในห้องพยาบาลก็ไม่มีนักเรียนคนไหนอยู่อีกเลย นอกจากเราสองคน
“จะทำไงล่ะทีนี้ อาจานก็ไม่อยู่”ผมพูดทำลายความเงียบขึ้น ปากที่ถูกต่อยยังคงมีเลือดไหลซิบ ผมใช้มือข้างหนึ่งกดห้ามเลือดเอาไว้ ไอ้โจมองไปที่แผลนั้น แต่ไม่ยอมสบตาผมตรงๆ “เดี๋ยวกูไปเอาเครื่องทำแผลมาให้ มึงทำแผลเองก็แล้วกัน”ทำไมเมียผมมันถึงได้ใจร้าย ใจจืด ใจดำ ได้ขนาดนี้ ผมโดนต่อยเพื่อมันนะ ใจคอยังจะให้ทำแผลเองอีกเหรอ “จะบ้าเหรอ กูจะทำแผลเองได้ยังไง กูเจ็บจะตายอยู่แล้วนะ เนี่ย ดูิสิ”ผมเปิดเลือดซิบมุมปากให้มันดู พยายามทำหน้าเจ็บให้ดูสมจริงมากที่สุด ซึ่งสมจริงมากกว่าความเจ็บที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้เสียอีก แต่ไอ้โจก็ยังไม่ขยับ
“ช่างเถอะ ถ้ามึงรังเกียจกูมาก ก็ปล่อยมันไว้แบบนี้แหละ กูคงไม่ตายหรอกมั้ง”ผมพูดตัดพ้ออย่างน้อยใจ ไอ้โจมองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนที่มันจะถอนหายใจ “นั่งลงสิ”มันพูดแค่นั้นแล้วเดินไปที่ตู้ยา ต้องงี้สิโว้ย! ผมรู้อยู่แล้วว่าไอ้โจของผมมันใจร้ายได้ไม่นานหรอก ผมนั่งรอมันพลางยิ้มแป้น ดูมันหยิบนั่นหยิบนี่ เมื่อมันหันมาผมก็ทำหน้าเจ็บเกินสมจริงเหมือนเดิม มันนั่งลงข้างๆผม ก่อนที่จะค่อยใช้ผ้าเช็ดเลือดออกอย่างเบามือ จากนั้นจึงใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์แตะที่แผล “โอ๊ย” เจ็บจี๊ดเลย มันทำหน้านิ่วขอโทด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา จริงๆแล้วมันทำเบามือมาก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันนั่งทำแผลให้ผมแบบนี้ ด้วยนิสัยของผม ก็คงไม่แปลกที่จะมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นอยู่บ่อยๆ และทุกครั้งก็จะมีมันเป็นคนทำแผลให้เสมอ... ผมนั่งนิ่ง จ้องใบหน้าของมันที่ตั้งใจทำแผลให้ผม ถ้าถามผมว่าผมชอบมันตรงไหน คำตอบก็คือ ชอบหมดทุกอย่าง โดยเฉพาะดวงตาของมัน ตากลมโต แววตาที่จ้องแล้วให้ความรู้สึกอบอุ่น รู้สึกเหมือนถูกมันปกป้อง แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกอยากปกป้องมันเช่นเดียวกัน ริมฝีปากบางสีชมพู ผมเคยได้ลิ้มลองความหวานจากริมฝีปากนั่น เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยลืม มือเรียวยาวที่ทำแผลให้ผมนั้นอ่อนโยนมาก ไอ้โจของผมเป็นคนอ่อนโยนเสนอ สิ่งนี้แหละที่ทำให้ผมรักมัน
ถึงมันจะตั้งท่ารังเกียจผม แต่ความอ่อนโยนจากมือนี้ชัดเจนยิ่งกว่าสิ่งที่มันแสดงออกมาเสียอีก ในใจลึกๆผมว่าผมรู้ดี ว่ายังไงไอ้โจมันก็รักผม กลิ่นกายหอมๆบางๆของมันโชยมาเข้าจมูก ผมกับมันใกล้ชิดกันจนรู้สึกได้ถึงไออุ่นที่ออกมาจากร่างกาย เมื่อได้อยู่ใกล้มัน เหมือนสิ่งต่างๆรอบตัวไม่มีความหมาย ความรู้สึกที่มีทุ่มเทให้คนตรงหน้าจนหมดสิ้น ผมอยากให้เราพูดคุยกันได้เหมือนเดิม แต่ไม่ใช่แบบเพื่อนในแบบที่ผ่านมา ผมอยากปกป้องมัน อยากกอดรัดร่างมันไว้ในอ้อมแขน อยากให้มันเป็นของผม ของผมคนเดียวเท่านั้น แล้วผมจะไม่ทำให้มันผิดหวังอีกเลย “เอ้า เสร็จแล้ว”เสียงของมันเรียกผมให้ตื่นจากห้วงความคิด มันตั้งท่าจะลุกขึ้น แต่การที่ผมได้ใกล้ชิดมันอีกครั้ง มันทำให้ความรู้สึกท่วมล้นในอกจนทนไม่ไหว ก่อนที่จะทันได้คิดห้ามตัวเองด้วยซ้ำ ผมก็ยกแขนขึ้นกอดมันไว้ทั้งตัว แล้วรัดมันให้นั่งลงบนตัก “เห้ย ปล่อย”แน่อยู่แล้วว่ามันดิ้นทันที และก็ยิ่งกว่าแน่ที่ผมจะไม่มีวันปล่อย ผมรัดมันแน่นขึ้น ก่อนจะฝังจมูกลงกับซอกคอ สูดกลิ่นกายของมันเข้าไปจนเต็มปอด “ปล่อยกู ไอ้สัส” “กูคิดถึงมึง ขออยู่แบบนี้สักพักเถอะนะ กูขอร้อง”ผมพูดด้วยเสียงสั่นเครือ น่าแปลกที่มันยอมอยู่นิ่งในอ้อมกอดของผม ให้ผมคลอเคลียใบหน้าลงบนแผ่นหลังและซอกคอของมัน กลิ่นกายและสัมผัสผิวเนื้อของมันก่อให้เกิดอารมณ์ที่ไปหลั่งไหลรวมกันที่น้องชายของผมที่มันอ่อนตัวอยู่ในกางเกงแข็งขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ - และไอ้โจที่นั่งอยู่บนตักผมก็คงรู้สึกได้เช่นเดียวกัน “อย่า ปล่อยได้แล้ว”มันพูดเสียงสั่น ทว่าท่อนลำที่แข็งเกร็งและอารมณ์ใคร่ที่ก่อขึ้นอย่างรุนแรงทำให้ผมไม่อาจหักห้ามใจได้ มือของผมที่กอดรัดเปลี่ยนเป็นลูบไล้ไปทั่วตัวมันก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของมันออกทีละเม็ด แม้มันจะขัดขืนแต่ผมก็บังคับด้วยแรงที่มากกว่า ในตอนนี้ผมไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ผมรักมัน รักมากเหลือเกิน ผมล้วงมือเข้าไปในเสื้อ ลูบไล้ไปตามหน้าอกแกร่งของมันแล้วใช้ปลายนิ้วสะกิดหัวนมเล็กๆของมันถี่ๆอย่างหยอกล้อ แล้วใช้มืออีกข้างเอื้อมลงไปกอบกุมเป้าของมัน และพบว่ามันแข็งอยู่ก่อนแล้วโดยที่ผมไม่ต้องเล้าโลมเลย “อืมม..”ผมครางอย่างพึงพอใจ ใช้มือข้างหนึ่งสัมผัสไปทั่วร่างกายซึ่งไม่ว่าจะจับไปตรงไหน มันก็แน่นแข็งไปซะหมด ไม่ว่าจะเป็นหน้าอกที่มีกล้าม หรือว่าซิกแพ็คบางๆที่มีไรขนอ่อนๆ ผมไล้มือวนไปมาตรงหน้าท้องมัน มืออีกข้างก็บีบท่อนลำ ลูบไล้ไปตามความยาวแล้วชักเข้าชักออกผ่านกางเกง จนผมรู้สึกว่ามันแข็งตัวมากขึ้นอีก “เอ็กซ์... อย่า....”เสียงห้ามของมันไม่ได้มีผลให้ผมหยุดทว่ามันทำให้ผมมีอารมณ์มากยิ่งขึ้น จนต้องฝังจมูกลงกับซอกคอของมันแล้วซุกไซร้อย่างแรง มันพยายามหันหน้าหนี และจับมือของผมออกแต่ผมปัดมือมันทิ้ง “อย่าฝืนใจตัวเองเลย... กูรู้ว่ามึงต้องการกู”ผมจับท่อนลำแข็งเกร็งของมันไว้แน่น เสมือนเป็นหลักฐานว่ามันเองก็มีอารมณ์ด้วยเหมือนกัน ผมกระซิบที่ข้างหู จนแรงขัดขืนของมันน้อยลง มือของผมเอื้อมมาปลดตะขอกางเกงของมันออกก่อนจะรูดซิบ จับขอบกางเกงในดึงออกแล้วล้วงมือเข้าไป ผ่านขนที่ปกคลุมหัวหน่าวไปกอบกุมท่อนลำอันเขื่องของมันที่ตอนนี้แข็งขยายจนใหญ่เต็มกำมือ ผมกำท่อนลำของมันไว้ทั้งมือแล้วจับถอกขึ้นถอกลง จับถอกลงจนหัวบานหลุดออกมาทั้งหัวแล้วเอานิ้วไล้วนไปบนหัวควยหยักที่ตอนนี้มีน้ำเงี่ยนซึมออกมาจากรูควย “อย่า.... ไม่เอา.... อาา.... ซี้ดดด”ความเสียวของผมพุ่งทะยานขึ้นอีกเมื่อได้ยินเสียงครางหลุดออกมาจากปากมัน ผมรัดตัวมันเข้ามาบดเบียดกับท่อนควยของผมที่แข็งจนตุงกางเกง กางขาออกแล้วกระเด้าเอวส่งควยเข้าเสียดสีกับบั้นท้ายของมันเบาๆ
“ช่างเถอะ ถ้ามึงรังเกียจกูมาก ก็ปล่อยมันไว้แบบนี้แหละ กูคงไม่ตายหรอกมั้ง”ผมพูดตัดพ้ออย่างน้อยใจ ไอ้โจมองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนที่มันจะถอนหายใจ “นั่งลงสิ”มันพูดแค่นั้นแล้วเดินไปที่ตู้ยา ต้องงี้สิโว้ย! ผมรู้อยู่แล้วว่าไอ้โจของผมมันใจร้ายได้ไม่นานหรอก ผมนั่งรอมันพลางยิ้มแป้น ดูมันหยิบนั่นหยิบนี่ เมื่อมันหันมาผมก็ทำหน้าเจ็บเกินสมจริงเหมือนเดิม มันนั่งลงข้างๆผม ก่อนที่จะค่อยใช้ผ้าเช็ดเลือดออกอย่างเบามือ จากนั้นจึงใช้สำลีชุบแอลกอฮอล์แตะที่แผล “โอ๊ย” เจ็บจี๊ดเลย มันทำหน้านิ่วขอโทด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา จริงๆแล้วมันทำเบามือมาก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันนั่งทำแผลให้ผมแบบนี้ ด้วยนิสัยของผม ก็คงไม่แปลกที่จะมีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นอยู่บ่อยๆ และทุกครั้งก็จะมีมันเป็นคนทำแผลให้เสมอ... ผมนั่งนิ่ง จ้องใบหน้าของมันที่ตั้งใจทำแผลให้ผม ถ้าถามผมว่าผมชอบมันตรงไหน คำตอบก็คือ ชอบหมดทุกอย่าง โดยเฉพาะดวงตาของมัน ตากลมโต แววตาที่จ้องแล้วให้ความรู้สึกอบอุ่น รู้สึกเหมือนถูกมันปกป้อง แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกอยากปกป้องมันเช่นเดียวกัน ริมฝีปากบางสีชมพู ผมเคยได้ลิ้มลองความหวานจากริมฝีปากนั่น เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยลืม มือเรียวยาวที่ทำแผลให้ผมนั้นอ่อนโยนมาก ไอ้โจของผมเป็นคนอ่อนโยนเสนอ สิ่งนี้แหละที่ทำให้ผมรักมัน
ถึงมันจะตั้งท่ารังเกียจผม แต่ความอ่อนโยนจากมือนี้ชัดเจนยิ่งกว่าสิ่งที่มันแสดงออกมาเสียอีก ในใจลึกๆผมว่าผมรู้ดี ว่ายังไงไอ้โจมันก็รักผม กลิ่นกายหอมๆบางๆของมันโชยมาเข้าจมูก ผมกับมันใกล้ชิดกันจนรู้สึกได้ถึงไออุ่นที่ออกมาจากร่างกาย เมื่อได้อยู่ใกล้มัน เหมือนสิ่งต่างๆรอบตัวไม่มีความหมาย ความรู้สึกที่มีทุ่มเทให้คนตรงหน้าจนหมดสิ้น ผมอยากให้เราพูดคุยกันได้เหมือนเดิม แต่ไม่ใช่แบบเพื่อนในแบบที่ผ่านมา ผมอยากปกป้องมัน อยากกอดรัดร่างมันไว้ในอ้อมแขน อยากให้มันเป็นของผม ของผมคนเดียวเท่านั้น แล้วผมจะไม่ทำให้มันผิดหวังอีกเลย “เอ้า เสร็จแล้ว”เสียงของมันเรียกผมให้ตื่นจากห้วงความคิด มันตั้งท่าจะลุกขึ้น แต่การที่ผมได้ใกล้ชิดมันอีกครั้ง มันทำให้ความรู้สึกท่วมล้นในอกจนทนไม่ไหว ก่อนที่จะทันได้คิดห้ามตัวเองด้วยซ้ำ ผมก็ยกแขนขึ้นกอดมันไว้ทั้งตัว แล้วรัดมันให้นั่งลงบนตัก “เห้ย ปล่อย”แน่อยู่แล้วว่ามันดิ้นทันที และก็ยิ่งกว่าแน่ที่ผมจะไม่มีวันปล่อย ผมรัดมันแน่นขึ้น ก่อนจะฝังจมูกลงกับซอกคอ สูดกลิ่นกายของมันเข้าไปจนเต็มปอด “ปล่อยกู ไอ้สัส” “กูคิดถึงมึง ขออยู่แบบนี้สักพักเถอะนะ กูขอร้อง”ผมพูดด้วยเสียงสั่นเครือ น่าแปลกที่มันยอมอยู่นิ่งในอ้อมกอดของผม ให้ผมคลอเคลียใบหน้าลงบนแผ่นหลังและซอกคอของมัน กลิ่นกายและสัมผัสผิวเนื้อของมันก่อให้เกิดอารมณ์ที่ไปหลั่งไหลรวมกันที่น้องชายของผมที่มันอ่อนตัวอยู่ในกางเกงแข็งขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ - และไอ้โจที่นั่งอยู่บนตักผมก็คงรู้สึกได้เช่นเดียวกัน “อย่า ปล่อยได้แล้ว”มันพูดเสียงสั่น ทว่าท่อนลำที่แข็งเกร็งและอารมณ์ใคร่ที่ก่อขึ้นอย่างรุนแรงทำให้ผมไม่อาจหักห้ามใจได้ มือของผมที่กอดรัดเปลี่ยนเป็นลูบไล้ไปทั่วตัวมันก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของมันออกทีละเม็ด แม้มันจะขัดขืนแต่ผมก็บังคับด้วยแรงที่มากกว่า ในตอนนี้ผมไม่กลัวอะไรอีกแล้ว ผมรักมัน... รักมากเหลือเกิน ผมล้วงมือเข้าไปในเสื้อ ลูบไล้ไปตามหน้าอกแกร่งของมันแล้วใช้ปลายนิ้วสะกิดหัวนมเล็กๆของมันถี่ๆอย่างหยอกล้อ แล้วใช้มืออีกข้างเอื้อมลงไปกอบกุมเป้าของมัน และพบว่ามันแข็งอยู่ก่อนแล้วโดยที่ผมไม่ต้องเล้าโลมเลย “อืมม..”ผมครางอย่างพึงพอใจ ใช้มือข้างหนึ่งสัมผัสไปทั่วร่างกายซึ่งไม่ว่าจะจับไปตรงไหน มันก็แน่นแข็งไปซะหมด ไม่ว่าจะเป็นหน้าอกที่มีกล้าม หรือว่าซิกแพ็คบางๆที่มีไรขนอ่อนๆ ผมไล้มือวนไปมาตรงหน้าท้องมัน มืออีกข้างก็บีบท่อนลำ ลูบไล้ไปตามความยาวแล้วชักเข้าชักออกผ่านกางเกง จนผมรู้สึกว่ามันแข็งตัวมากขึ้นอีก “เอ็กซ์... อย่า....”เสียงห้ามของมันไม่ได้มีผลให้ผมหยุดทว่ามันทำให้ผมมีอารมณ์มากยิ่งขึ้น จนต้องฝังจมูกลงกับซอกคอของมันแล้วซุกไซร้อย่างแรง มันพยายามหันหน้าหนี และจับมือของผมออกแต่ผมปัดมือมันทิ้ง “อย่าฝืนใจตัวเองเลย... กูรู้ว่ามึงต้องการกู”ผมจับท่อนลำแข็งเกร็งของมันไว้แน่น เสมือนเป็นหลักฐานว่ามันเองก็มีอารมณ์ด้วยเหมือนกัน ผมกระซิบที่ข้างหู จนแรงขัดขืนของมันน้อยลง มือของผมเอื้อมมาปลดตะขอกางเกงของมันออกก่อนจะรูดซิบ จับขอบกางเกงในดึงออกแล้วล้วงมือเข้าไป ผ่านขนที่ปกคลุมหัวหน่าวไปกอบกุมท่อนลำอันเขื่องของมันที่ตอนนี้แข็งขยายจนใหญ่เต็มกำมือ ผมกำท่อนลำของมันไว้ทั้งมือแล้วจับถอกขึ้นถอกลง จับถอกลงจนหัวบานหลุดออกมาทั้งหัวแล้วเอานิ้วไล้วนไปบนหัวควยหยักที่ตอนนี้มีน้ำเงี่ยนซึมออกมาจากรูควย “อย่า.... ไม่เอา.... อาา.... ซี้ดดด”ความเสียวของผมพุ่งทะยานขึ้นอีกเมื่อได้ยินเสียงครางหลุดออกมาจากปากมัน ผมรัดตัวมันเข้ามาบดเบียดกับท่อนควยของผมที่แข็งจนตุงกางเกง กางขาออกแล้วกระเด้าเอวส่งควยเข้าเสียดสีกับบั้นท้ายของมันเบาๆ
“อือออ...... เสียวชิบหายเลยเย็ดเม่ง”ไอ้โจนั่งอยู่บนตักผม ตัวสั่นขึ้นลงจากแรงกระเด้าที่ผมส่งเข้าไป ผมเล้าโลมมันทั้งตัวด้วยความเงี่ยนกระหายที่อยากจะสัมผัสมันไปทุกส่วน เล่นเสียวมันทั้งบนทั้งล่างจนมันครางไม่ได้ศัพท์และไม่รู้ตัวเลยในตอนที่ผมค่อยๆถอดกางเกงและกางเกงในของมันลงไปกองที่ปลายขา ผมใช้เท้าเขี่ยมันออก แล้วชะโงกหน้าข้ามไหล่ไปดูควยแท่งสวยของมันที่ตอนนี้ถูกมือผมตะบี้ตะบันชักว่าวเข้าออกเห็นหัวควยสีแดงสดผลุบเข้าผลุบออกในมือ ทำให้ผมเงี่ยนจนแทบทนไม่ไหว สองมือของผมลูบไล้บีบคลำไปทั่วทั้งตัวก่อนจะจับท่อนควยตั้งขึ้น มือข้างหนึ่งเลื่อนลงไปกอบกุมพวงไข่ จากนั้นมันก็ก้นกระดกจนตัวลอยเมื่อผมบรรเลงเพลงชักว่าวให้มันอย่างรัวเร็ว “อ๊าาา....”เสียงครางของมันฟังแล้วเงี่ยนซะจนผมต้องก้มลงไปดูดคอมันแรงๆ “อืออ ทำไมมึงน่าเย็ดไปทั้งตัวอย่างงี้วะ”ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมจัดการชักว่าวด้วยมือข้างเดียวแล้วใช้อีกมือปลดกระดุมเสื้อตัวเองออก จากนั้นผมจึงกอดรัดไอ้โจมาไว้ในอ้อมแขนอีกครั้งแล้วจับมันนอนลง ผมขึ้นคร่อมมันด้วยความเงี่ยนเต็มพิกัดก่อนจะจ้องหน้ามันแน่นิ่ง ไอ้โจหอบหายใจ ลืมตาปรือขึ้นมองผม “รู้มั้ยว่ามึงมันเอาแต่ใจ”มันพูดเสียงแหบพร่า ผมยิ้ม ก้มตัวลงไปหอมแก้มมันแล้วคลอเคลียแก้มมันเบาๆ “รู้สิ... แต่ที่กูทำแบบนี้ เพราะกูรักมึงนะ”ผมจูบมันไล่จากหน้าผากมน ดวงตา ปลายจมูก ก่อนที่จะมาจบที่ริมฝีปากบาง ผมดูดดุนมันอย่างรักใคร่ก่อนจะค่อยๆสอดลิ้นเข้าไป น่าแปลกที่ไอ้โจมันไม่ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย มันส่งลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของผม สองมือของมันยันไว้ที่หน้าอกแกร่งของผมแล้วลูบไล้ไปมา ผมประคองหน้ามัน จูบมันด้วยความรักใคร่อย่างไม่รู้จักพอ ผมจ้องตามัน ยิ้มให้ ก่อนจะเลื่อนตัวลงมาซุกไซร้ซอกคอ ผมรู้ว่าจุดเสียวของไอ้โจอยู่ตรงนี้ เวลาที่ผมซุกไซร้ซอกคอมันมันจะครางด้วยความเสียวแทบขาดใจ และพยายามกระเถิบตัวหนี แต่ผมล็อกมันไว้แน่น จัดการประเคนความเสียวให้ด้วยการซุกไซร้ซอกคออย่างหื่นกระหาย ส่วนมือก็ชักว่าวให้มันอย่างต่อเนื่อง น้ำเงี่ยนของมันไหลเยิ้มออกมามากมายจนเปื้อนมือผม ผมลุกขึ้น กางขาคร่อมมันแล้วค่อยๆปลดกางเกงนักเรียนกับกางเกงในลง ผมเงี่ยนจนน้ำแทบพุ่งเมื่อเห็นสายตาของมันที่จับจ้องอยู่แต่ที่เป้าของผม ผมถกกางเกงในลงช้าๆให้พงหมอยดกดำหลุดออกมาก่อนแล้วค้างไว้ที่โคนควย ไอ้โจขมวดคิ้วอย่างขัดใจ ผมยิ้มยั่ว ก่อนจะถกกางเกงในลงทีเดียวให้ไอ้ควย8นิ้วของผมมันดีดผึงออกมา โชว์หัวถอกบานหราใส่หน้าไอ้โจ ควยของผมกระดกหงึกๆด้วยความเงี่ยนเต็มพิกัด พร้อมด้วยน้ำเงี่ยนที่ไหลเป็นสาย ผมขึ้นคร่อมร่างมันอีกครั้ง รีบกางขาออกให้มันเห็นควยผมได้ชัดๆเมื่อไอ้โจผงกหัวขึ้นมอง ผมจับมือมันให้มากำรอบควยผม ก่อนที่จะจับมือมันให้ชักว่าวให้ผมช้าๆ ผมมองดูควยตัวเองถูกถอกในมือของมัน รู้สึกเสียวจนต้องแหงนหน้าคราง “อ๊าาา.... อื๊อออ.... เย็ดดด..... เสียวโว้ย”ผมกระเด้าควยใส่อุ้งมือมัน ปากก็ครางเสียงดังด้วยความเสียวสุดยอดอย่างไม่อายจนไอ้โจหน้าแดง สายตาผมจับจ้องอยู่แต่ที่ใบหน้าของมัน ผมจับมือของมันออกจากท่อนควยผม ก่อนที่จะจับท่อน ควย8นิ้วของผมนาบไปกับท่อนควยของไอ้โจ ขนาดของมันสั้นกว่าของผมและเล็อกกว่าเล็กน้อย ทว่าความสวยงาม หัวแดงบานกับหนังหุ้มสีขาวนั้นแทบไม่ต่างกัน เพียงแต่ว่าของมันขาวกว่าและไม่มีเส้นเลือดปูดโปนให้เห็นเลย ผมยิ้มให้มันอีกครั้ง ก่อนจะกอบกำท่อนควยสองอันด้วยมือข้างเดียว แล้วรัวมือบรรเลงคามเสียวให้ตัวเองและมันพร้อมๆกัน “อ๊าาา.... อาา..”เสียงครางของผมประสานกับมัน ผมมองใบหน้าหล่อๆของมันอย่างมีความสุข ใบหน้าของคนที่ผมรัก ผมทั้งชักว่าวและพรมจูบไปทั่วใบหน้าของมันพร้อมๆกัน ความเสียวของเราพุ่งทะยานขึ้นเป็นลำดับ ทั้งมือและปากของเรามอบความเสียวซ่านให้แก่กันอย่างเป็นจังหวะไปพร้อมกันๆ จนเมื่อความเสียวของผมและมันทะลักทะลายขึ้นถึงขีดสุด ผมก็ร้องครางออกมาอย่างสุดเสียว “อาา....น้ำกูจะแตกแล้วว ... อือออ.....ออกพร้อมกันนะ กูรักมึงนะ โจ โจจจ......”ผมเรียกชื่อมันด้วยความเสียวซ่าน ก้มลงไปดุดคอมันอย่างแรง รัวมือชักควยผมและควยไอ้โจอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนรู้สึกได้ว่าน้ำเงี่ยนมันพุ่งออกจากถุงไข่มารวมตัวกันที่ทอนควยพร้อมจะฉีดพุ่งออกมาแล้ว “อ๊าาา กู... ก็รัก.. มึงนะ.. เอ็กซ์ ”มันพูดกระท่อนกระแท่น คงเพราะความเสียวที่กำลังจะถึงขีดสุด ร่างของมันแอ่นเกร็งคงเป็นเพราะกำลังจะฉีดพุ่งน้ำรักออกมาแล้ว เช่นเดียวกับผมที่น้ำพุ่งออกมาในทันที ทันทีที่ได้ยินคำว่า รัก... จากมัน “อ๊าาา....แตกแล้ววว เย็ดดเม่งง.. อาหห์...โออว์...อ๊อออห์”เสียงครางของมันกับผมประสานกัน น้ำว่าวพุ่งออกจากควยสองท่อนหกรดลงบนตัวของไอ้โจซึ่งไม่รู้ว่าน้ำตรงไหนเป็นของใคร ควยของผมฉีดน้ำพุ่งไกลจนไปตกบนหน้ามัน ความรู้สึกเสียวจนตัวลอยในขณะถึงจุดสุดยอดคงอยู่นานหลายวินาที ก่อนที่ควยจะพุ่งฉีดน้ำเงี่ยนออกมาหลายครั้ง รีดเอาความเสียวซ่านและอารมณ์เงี่ยนของเราออกไปจนหมด
ควยสองท่อนกระตุกใส่กันอยู่ภายในอุ้งมือของผม ก่อนที่พายุอารมณ์ของเราสองคนจะสงบ ผมกับไอ้โจหอบแฮ่ก ผมก้มลงเพื่อจะจูบปากมันอีกครั้ง ทว่าร่างไอ้โจหายไป.... เหลือแต่ร่างของผมบนเตียงกว้าง ตาของผมจ้องมองไปบนเพดาน ในขณะที่กางเกงนอนมีน้ำเงี่ยนที่พุ่งออกมาจนเปียกแฉะ สิ่งเดียวที่หลงเหลือจากความฝันอันสุดยอดนั้นคืออารมณ์เสียวซ่านที่ตรึงอยู่ในใจแน่นราวกับมันเกิดขึ้นจริงๆเท่านั้น... ผมหอบแฮ่ก ภาพในฝันเมื่อกี้สมจริงซะจนทำให้ผมอารมณ์ค้าง ราวกับว่าพึ่งสำเร็จความใคร่กับไอ้โจไปเมื่อครู่นี้จริงๆ ตัวผมเต็มไปด้วยเหงื่อจนต้องถอดเสื้อนอนออก ทั้งๆที่เปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ กางเกงนอนชุ่มน้ำว่าวซะจนใส่นอนต่อไม่ได้ ผมจัดการเปลี่ยนกางเกงตัวใหม่ รู้สึกเพลียจนต้องลงมาหาน้ำกินข้างล่างระหว่างที่ล้างหน้าและดื่มน้ำ ผมก็นึกขำตัวเองที่คิดถึงไอ้โจซะจนเก็บไปฝันเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้ และเนื่องจากรู้สึกว่าตัวเองนอนไม่หลับแล้ว ก็เลยไปเปิดทีวีที่ห้องนั่งเล่นดู หยิบไอโฟนขึ้นมาเช็คไลน์ เฟสแชท และข้อความ แต่ก็ไม่มีอะไรส่งมาเลย หลังจากที่มันเห็นคลิปที่ผมส่งไป มันจะรู้สึกยังไงมั่งนะ....
ผมหลับตาลง นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อเย็นอีกครั้ง…….
“เอ้า เสร็จแล้ว” เสียงของมันเรียกผมให้ตื่นจากห้วงความคิด มันตั้งท่าจะลุกขึ้น แต่การที่ผมได้ใกล้ชิดมันอีกครั้ง มันทำให้ความรู้สึกท่วมล้นในอกจนทนไม่ไหว ก่อนที่จะทันได้คิดห้ามตัวเองด้วยซ้ำ ผมก็ยกแขนขึ้นกอดมันไว้ทั้งตัว แล้วรัดมันให้นั่งลงบนตัก
“เห้ย ปล่อย”แน่อยู่แล้วว่ามันดิ้นทันที และก็ยิ่งกว่าแน่ที่ผมจะไม่มีวันปล่อย ผมรัดมันแน่นขึ้น ก่อนจะฝังจมูกลงกับซอกคอ สูดกลิ่นกายของมันเข้าไปจนเต็มปอด
“ปล่อยกู ไอ้สัส”
“กูคิดถึงมึง ขออยู่แบบนี้สักพักเถอะนะ กูขอร้อง”ผมพูดด้วยเสียงสั่นเครือ น่าแปลกที่มันยอมอยู่นิ่งในอ้อมกอดของผม ให้ผมคลอเคลียใบหน้าลงบนแผ่นหลังและซอกคอของมัน กลิ่นกายและสัมผัสผิวเนื้อของมันก่อให้เกิดอารมณ์ที่ไปหลั่งไหลรวมกันที่น้องชายของผมที่มันอ่อนตัวอยู่ในกางเกงแข็งขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ – และไอ้โจที่นั่งอยู่บนตักผมก็คงรู้สึกได้เช่นเดียวกัน
“อย่า... ปล่อยได้แล้ว”มันห้ามเสียงสั่น ผมต้องใช้พลังใจทุกหยดหยาดในการสะกดกลั้นอารมณ์ ผมจะทำร้ายไอ้โจมากไปกว่านี้ไม่ได้ ทั้งที่ท่อนลำที่ปวดจนแข็งเกร็งมันสั่งอีกอย่าง ผมมั่นใจว่าผมสามารถทำให้ไอ้โจยอมได้ แต่ผมอยากให้มันเป็นฝ่ายสมยอมเอง อยากให้เรารู้สึกเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะถูกผมบังคับ ผมคิดได้ดังนั้นก็ยอมปล่อยมือออกจากตัวมัน มันรีบผุดลุกขึ้น มองหน้าผมราวกับอยากชกสักหมัด
“กูจะกลับละ”ไอ้โจพูดแค่นั้น ถ้าไม่ใช่เพราะผมมีแผลนี่อยู่ก่อนจากการช่วยมัน มันคงจะชกผมเข้าให้แล้วแน่ๆ ผมลืมตาขึ้น สิ่งที่มันทำคือมันส่ายหน้าระงับอารมณ์ ก่อนจะหยิบกระเป๋าขึ้นมา มันหันหลังแล้วเดินออกไป นี่ผมคิดถูกหรือเปล่านะที่ไปกอดมันแบบนั้น แทนที่จะได้ง้อมัน กลับกลายเป็นทำให้มันโกรธผมมากขึ้นกว่าเดิมอีก แต่ผมมันไม่รู้จักคำว่าหลาบจำเสียด้วยสิ ผมไม่ยอมปล่อยมันกลับบ้านทั้งๆที่ยังไม่ได้ง้อให้เต็มที่แบบนี้หรอก... ก่อนอื่น ขอพิสูจน์อะไรสักอย่างก่อนเถอะ
“โอะ โอ๊ยย!!”ผมร้องออกมาเสียงดัง ยกมือกุมปากพลางลงไปนอนดิ้นทุรนทุรายบนเตียง ไอ้โจหันขวับกลับมาทันทีแล้วรีบพุ่งเข้ามาหาผม สีหน้าของมันร้อนรน – ได้ผลมากกว่าที่คิดอีกแฮะ
“เอ็กซ์ เป็นอะไร มึงเจ็บเหรอ ไหวรึเปล่า”มันพยายามดึงมือผมออกในขณะที่ผมดิ้นไปมา แต่ผมปล่อยมือออกไม่ได้หรอก เพราะถ้าเปิดมือออกตอนนี้มันคงจะเห็นปากผมที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มน่ะสิ
“จะ เจ็บ เจ็บ.. เจ็บตรงนี้อะ”แล้วผมก็ลากมือมันไปกุมไว้ที่หน้าอก ตรงหัวใจพอดีเป๊ะ เผยรอยยิ้มแป้นให้มันเห็นชัดเจน ถึงมึงจะเป็นคนฉลาดยังไงแต่มึงก็หนีไม่พ้นเล่ห์เหลี่ยมกูไปได้หรอกนะ ไอ้โจ
ไอ้โจรู้ทันทีว่าถูกหลอก มันกระชากมือออกแล้วเงื้อมือตบหน้าผมทันที ทว่าผมรอรับอยู่แล้ว เลยจับมือมันเอาไว้ได้ทัน
“แฮ่! เป็นห่วงเค้าอะดิ” ผมยิ้มยิงฟัน เอามือมันมาแนบแก้ม ทว่าผมคงประเมินกำลังไอ้โจมันต่ำไปหน่อย ด้วยความที่ผมทำมันโมโหจริงๆแล้วคราวนี้ มันจึงตีเข่าเข้าใส่ท้องผมเต็มแรง
“อุ๊ก!”ความจุกแล่นไปทั่วท้อง ไอ้โจลุกขึ้น ยกกระเป๋าฟาดหัวผมเต็มแรง และก็ไม่ได้ฟาดแค่ครั้งเดียว
“โอ๊ย! อั้ก! อย่าทำกู” เสียงร้องผมคั่นแต่ละครั้งที่มันตีลงมา ครั้งนี้เจ็บแล้วจริงๆ แต่ผมเข้าใจนิทานเรื่องเด็กเลี้ยงแกะจริงๆก็วันนี้ ลองได้หลอกเค้าครั้งนึงแล้วอย่าหวังเลยว่าเค้าจะเชื่ออะไรอีก
“ไม่ฉวยโอกาสไม่ได้เลยใช่มั้ย ฮะ”มันพูดลอดไรฟัน คั่นแต่ละคำพูดด้วยการฟาด ผมยกมือขึ้นป้องหัว เมื่อไม่รู้สึกว่าถูกกระเป๋าฟาดอีก ผมก็ลืมตาขึ้นมอง พบว่าไอ้โจมันเดินออกไปเสียแล้ว
ผมรีบหยิบกระเป๋าแล้วลุกตามมันไปทันที การตื๊อของผมยังไม่จบแค่นี้หรอก ผมร้องเรียกมัน
“โจ”มันหยุดเดิน หันมามอง ผมชูอะไรบางอย่างให้มันดู
“ไม่เอานี่เหรอ เดี๋ยวก็เข้าบ้านไม่ได้หรอก”ผมควงลูกกุญแจในมือเล่น แอบหยิบตอนที่มันง่วนหาเครื่องทำแผลอยู่นั่นแหละ ผมรู้ดีว่ามันเก็บกุญแจบ้านไว้ในกระเป๋า ถ้าไม่มีไอ้นี่มันจะเข้าบ้านไม่ได้ มันตาวาวด้วยความตกใจ เปิดกระเป๋าค้นหากุญแจทันที เมื่อไม่มี มันก็หันมามองผมตาขวาง
“เอาคืนมานะ” มันทำท่าจะเข้ามาแย่งกุญแจ ผมชูขึ้นขู่
“อย่านะ ถ้าจะเข้ามาแย่ง กูโยนทิ้งน้ำจริงๆด้วย”ผมตั้งท่าโยนไปที่บึงน้ำข้างๆห้องพยาบาล ไอ้โจเห็นอย่างงั้นก็ไม่กล้าเข้ามาอีก แต่สีหน้ามันหงุดหงิดขัดใจมากกว่าเดิม
“ต้องการอะไรอีกล่ะ” มองผมจนแทบจะฉีกเนื้อกินแล้วมั้งนั่น แต่มากินจริงๆก็ดีเหมือนกัน เต็มใจให้กินเลย ฮ่าฮ่า
“จะไปส่ง”ผมพูดเรียบง่าย แต่ไอ้คนตรงหน้าท่าทางจะไม่ยอมง่ายๆ
“มึง.. มึงนี่มัน”มันชี้หน้าด่าผม นึกคำพูดจะด่าทว่าคงนึกไม่ออก
“หล่อใช่มั้ยละ หลงรักรึยัง” การที่มันแสดงความเป็นห่วงผมออกมาโดยไม่รู้ตัว ทำให้ผมกล้าที่จะยั่วโมโหมัน เพราะมั่นใจว่าจริงๆแล้วมันไม่ได้เกลียดผม
ผมหย่อนพวงกุญแจใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง ถ้าอยากได้คืนก็มาล้วงเอาละกันนะ 55+ มันยังคงมองผมตาขวางอยู่ตรงนั้น นี่ผมกำลังง้อมันหรือกำลังทำให้มันโกรธผมไปชั่วชีวิตกันแน่เนี่ย แต่นี่แหละครับ คือการง้อสไตล์ของผม ในเมื่อวิธีน่ารักๆแบบไอ้น้องหมีเมื่อเช้ามันไม่ได้ผล ก็ต้องใช้วิธีของผม คือ หน้าด้าน ตามตื๊อ ยั่วโมโหแบบนี้แหละ
“เอากะหมายังเข้าท่ากว่ามึงอีก”ด่าได้เจ็บแสบดีแท้ แต่มันคงไม่รู้ตัวหรอกมั้ง ว่าทุกประโยคที่มันด่าผม มันกำลังค่อยๆหวนกลับเข้าสู่บรรยากาศเดิมๆของเรา เสมือนมันกำลังทลายกำแพงแห่งความเย็นชาลงไปเรื่อยๆ
“ก็เอาสิ ถ้าหมาตัวนั้นมันอยากตาย”ผมเดินไปหามัน ระวังว่ามันจะชกหน้า หรือทำร้ายร่างกายผม แต่มันไม่ได้ทำทั้งสองอย่าง มันทำท่าฟึดฟัดก่อนที่จะเดินกลับหลังไป ผมตีความว่านั่นคือสัญญาณว่ามันยอมแพ้แล้วกันนะ ผมยิ้มกริ่มแล้วเดินตามมันไปอย่างอารมณ์ดี
ระหว่างที่นั่งแท็กซี่กลับบ้าน ผมลองแหย่มันเล่นอีกหลายครั้ง แต่คราวนี้มันเฉยและไม่ตอบโต้อะไรเลย ทำเอาผมใจเสีย จนกระทั่งมาถึงบ้านของมัน มันลงมาจากรถโดยไม่รอผม มันนิ่งจนผมรู้สึกกลัว ผมแหย่มันมากไปจนมันโมโหแล้วหรือเปล่านี่ ผมกำลังพยายามนึกหาคำพูดมาทำลายความเงียบ แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อมันหันขวับมา
|
“ขอบใจ” มันพูด จ้องหน้าผมนิ่ง ทำเอาผมงง“เรื่องอะไร”ผมตั้งตัวไม่ติดจริงๆ นึกว่ามันจะโกรธมาก เล่นเอาใจหายใจคว่ำไปหมด ที่นิ่งไปก็เพราะจะขอบใจหรอกหรือนี่ “ที่มึงช่วยกู ทั้งๆที่มึงเจ็บตัวเพราะกู แต่กูไม่ได้ขอบใจมึงด้วยซ้ำ”ผมคลื่ยิ้มบางๆ นี่แหละถึงจะสมกับเป็นไอ้โจ เรื่องแค่นี้ก็ต้องเก็บมาคิดมากด้วย มันคงรู้สึกผิดที่ไม่ได้ขอบคุณผม ทั้งๆที่ผมออกโรงปกป้องมัน ผมอยากยกมือของมันมากุมไว้ บอกว่าผมยินดีทำทุกอย่างเพื่อมัน แต่คิดได้ว่าเวลานี้คงไม่เหมาะ “ไม่เป็นไรหรอก กูเต็มใจ กูจะพูดอีกครั้ง ว่ากูรักมึง กูทนเห็นมึงถูกรังแกไม่ได้” “แต่กู...” “ไม่ต้องพูดหรอก กูรู้ว่ามึงยังไม่ให้อภัยกู ขอแค่มึงไม่เกลียดกู แค่นี้กูก็ดีใจมากแล้ว”ผมห้ามใจไม่ได้ ในที่สุดก็ต้องยกมือไปลูบหัวมัน โดยที่มันไม่ได้ขัดขืน “ดูแลตัวเองดีๆนะ ไม่ได้อยู่ข้างๆกู กูเป็นห่วง”มันไม่ได้พูดอะไรตอบรับคำพูดนั้น ผมหยิบกุญแจบ้านมาส่งให้มัน ไม่ได้คิดจะเข้าไปในบ้านมันเพราะมันคงไม่เชิญแน่ มันทำท่าจะพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่แล้วมันก็หุบปากลง “งั้นกูกลับก่อนนะ” ผมบอก ไอ้โจพยักหน้าเบาๆก่อนที่ผมจะเดินจากมา ผมรู้สึกดีที่มันหายโกรธผมไปมาก อย่างน้อยตอนนี้เราก็พอจะคุยกันได้แล้ว แม้มันจะยังไม่ให้อภัยผมก็ตาม ถ้าจะมีอะไรดีจากการที่ได้ไอ้ครูเดชมาเป็นโค้ช ก็คงจะเป็นการที่มันทำให้ผมกับไอ้โจ กลับมาคุยกันได้อีกครั้งนี่แหละ ............... (โจบรรยายต่อนะครับ) ผมยืนมองไอ้เอ็กซ์เดินไปจนลับตา ก่อนจะเดินเข้าบ้านด้วยความเหนื่อยล้า จากวันที่ผมไปกินเหล้าที่บ้านไอ้บอล จนถึงวันนี้ ไม่น่าเชื่อว่าเวลาเพิ่งผ่านไปเพียงแค่สามสี่วันเท่านั้น หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นกับชีวิตผมจนเกินกว่าที่ผมจะรับได้ไหว
ตั้งแต่คืนนั้น คืนที่มันทำร้ายผม ถึงตอนนี้ผมก็ยังคงรู้สึกเจ็บที่ช่องทางข้างหลังอยู่นิดๆ และรู้สึกว่าไม่อาจลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นได้เลย ในใจของผมส่วนนึงรู้สึกอยากให้อภัยมัน โดยพาะอย่างยิ่งเมื่อในตอนที่มันปกป้องผม ในยามที่มันทำท่าสำนึกผิด แต่เมื่อผมเห็นหน้ามัน ความเจ็บปวดในคืนนั้นก็ย้อนกลับมาทำร้าย ใบหน้าที่โน้มเข้ามาใกล้ ร่างกายที่ถาโถม แรงกระทำอันรุนแรงนั้น ก็มาจากมันเช่นเดียวกัน มันยากที่ผมจะทำใจให้ลืมได้จริงๆ ตอนที่ไอ้แมนมารับผมมันบอกเรื่องข้อความของไอ้อาร์ตที่ทำให้ไอ้เอ็กซ์ขาดสติ จนทำให้ผมรู้สึกโมโหไอ้อาร์ตไปชั่วขณะหนึ่ง แต่ในวันจันทร์มันกลับมาพูดกับผมตอนเช้า ถามผมด้วยท่าทางเป็นห่วงว่าผมเป็นยังไงบ้าง และขอโทดที่ล่วงเกินผมที่บ้านไอ้บอล จากท่าทางของมันผมรู้ว่ามันไม่ได้พูดโกหก และรับรู้ว่ามันก็เป็นคนดีพอสมควร ผมจึงไม่ได้ถามเรื่องข้อความนั้นออกไป ถึงข้อความนั้นไอ้อาร์ตจะส่งมาจริง แต่ไอ้เอ็กซ์ก็ควรจะมีสติระงับอารมณ์มากกว่านี้ ทำไมมันถึงเชื่อข้อความเพียงข้อความเดียวมากกว่าจะเชื่อผม เรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่ผมทำใจยอมรับได้ยาก
ไอ้แมนไม่ได้พูดกับผมเพียงแค่นั้น มันพยายามพูดให้ผมให้อภัยไอ้เอ็กซ์ ให้ผมคิดว่ามันทำไปเพราะรักผม แต่ความรักสำหรับผม ไม่ใช่เรื่องที่จะใช้กำลังแล้วได้มา มันยังพูดอีกว่า ตัวผมเองก็รักมันเหมือนกัน นั่นก็เป็นสิ่งที่รบกวนจิตใจผมในตอนนี้ จริงๆนี่แหละเป็นสิ่งสำคัญที่ค้างคาอยู่ในใจผมตลอดมา ในคืนนั้น.... ผมได้ขัดขืนมันจริงๆหรือเปล่า ความรักที่ผมมีต่อมัน ส่งผลให้ผมสมยอมถึงขนาดครางอย่างสุขสมในอ้อมกอดมันไม่ใช่หรือ
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ความคิดทุกอย่างก็หยุดลง ผมต้องสลัดความคิดทุกอย่างออกเพราะไม่อาจทนคิดต่อไปได้ จริงๆคนผิดก็ไม่ใช่ไอ้เอ็กซ์คนเดียว คนเรายามถูกยั่วยุมากๆเข้าย่อมสติแตก มันทะเลาะกับผมมาตั้งแต่แรก เห็นภาพที่ไอ้อาร์ตกำลังทำอะไรกับผม มันเข้าใจผิดว่าผมโกหกมัน และยังมีข้อความที่ถูกส่งมาอีก นอกจากนี้นิสัยชอบประชดเวลาน้อยใจของผมก็คงเป็นส่วนหนึ่งด้วยที่ทำให้มันขาดสติ ผมไม่ได้นึกโทษไอ้เอ็ก์คนเดียวหรอก ผมรู้ว่าตัวเองก็ผิดด้วย ในวันที่ผมเดินจากมันมา ผมรู้สึกเหนื่อยเกินกว่าจะคิดอะไรได้อีกแล้ว ผมจึงจำเป็นต้องพูดตัดความสัมพันธ์ระหว่างเราชั่วคราว ให้มันได้คิดทบทวนดู ตามคำพูดของไอ้แมน ว่ามันรักผมจริงๆหรือไม่ และผมก็ต้องการเวลาให้กับตัวเองด้วย สิ่งที่มันทำเป็นเหมือนแผลฉกรรจ์ที่ผมต้องการเวลารักษา สำหรับตัวผมเองนั้น ผมรู้ใจตัวเองดีว่าผมไม่มีทางเกลียดมันได้ลง สุดท้ายบางทีเราอาจเป็นเพื่อนกันได้ แต่สิ่งที่มันทำกับผมนั้นเจ็บปวดเกินจะทานทน เสียงหวีดร้องของผม เลือดที่ไหลออกมาจากแรงกระแทกหนักหน่วงของมัน ส่งไปไม่ถึงมันเลยแม้แต่น้อย ผมจะควบคุมตัวเองได้อย่างไรเมื่ออยู่ต่อหน้ามัน ในเมื่อมีความเจ็บปวดของคืนนั้นมาคอยตามหลอกหลอน
ผมเดินขึ้นไปบนห้องนอน นอนลงบนเตียงแล้วหยิบไอโฟนขึ้นมาอ่านทุกข้อความที่มันส่งมาหา นับจากวันเสาร์จนถึงวันนี้ก็มีทั้งหมดห้าสิบกว่าข้อความแล้ว นอกจากนั้นพ่อยังบอกอีกด้วยว่าเห็นใครบางคนมาป้วนเปี้ยนอยู่แถวหน้าบ้าน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร แต่แผลใจของผมมันไม่สามารถรักษาหายได้เร็วขนาดนั้น
ตอนเช้าวันจันทร์ หรือจะพูดว่าทั้งวันเลยก้ได้ ผมจำต้องย้ายไปนั่งที่อื่นเพราะไม่อาจทนนั่งเรียนข้างมันได้ กระนั้นมันก็ยังพยายามเข้าหาผม ไม่ว่าจะเป็นตอนเช้าที่โรงอาหาร ตอนที่มันทำรายงานมาให้ ต้องยอมรับว่าผมแปลกใจ เป็นฉบับแรกเลยตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกันมา เมื่อเห็นโพสอิทขอโทดของมัน ผมแอบดีใจลึกๆจนแทบเก็บอาการไว้ไม่อยู่ เช่นเดียวกับหมีเมื่อตอนกลางวัน เมื่อนึกขึ้นได้ผมก็ต้องหยิบมันออกมาจากกระเป๋ามาดู เป็นหมีขาวตัวเล็กๆน่ารัก ทำให้ผมนึกถึงเวลาที่มันมานอนบ้านผม “กูชอบกอดมึงจัง เหมือนตุ๊กตาหมีเลย ตัวขาวๆนิ่มๆ น่ารักเป็นบ้า”มันเคยพูดกับผมแบบนี้ ผมจำได้ดีและมันก็ไม่รู้หรอกว่าผมเขินมากแค่ไหน ทุกคำพูด ทุกสิ่งที่มันทำให้ผม ผมไม่เคยลืม...
สิ่งที่ผมไม่ได้คาดคิดว่าต้องเผชิญจริงๆก็คือครูเดช ช่างเป็นครูที่น่ารังเกียจและน่ากลัวมากจริงๆ ไม่นึกว่าเค้าจะกล้าทำยังงั้นกับไอ้อาร์ตเพียงแค่เพราะไม่ทำตามคำสั่ง ผมนึกถึงความห่วงใยที่ไอ้อาร์ตมันมีให้ผมทำให้ผมไม่อาจนิ่งดูดายได้ ผมทนเห็นคนถูกรังแกต่อหน้าไม่ได้ แม้ว่าผมจะต้องออกหน้าจนตัวเองเดือดร้อนเองก็ตาม สายตาของครูเดช อ้อมแขนแข็งแกร่งที่รัดผมยังทำให้ผมสั่นสะท้านไม่หาย แต่นั่นเป็นความรู้สึกของความกลัวและรังเกียจ ความรู้สึกตอบสนองต่อสัมผัสของผมมันมีต่อคนเพียงคนเดียวเท่านั้น...
และไอ้เอ็กซ์ก็เข้ามาช่วยผม ตอนที่มันถูกทำร้าย ผมลืมความโกรธที่มีต่อมันจนหมดสิ้น และรู้สึกเหมือนถูกบีบรัดในอกจนบรรยายไม่ถูกในตอนที่มันถูกชกหน้า โชคดีที่มันไม่เป็นอะไรมากแต่ถึงอย่างงั้นมันก็ต้องเจ็บตัวเพราะเอาต้องมาปกป้องผมอยู่ดี นั่นทำให้ผมรู้สึกว่าผมต้องรับผิดชอบจนยอมพามันไปห้องพยาบาล แต่ไอ้เอ็กซ์ก็ยังคงเป็นไอ้เอ็กซ์วันยังค่ำ เอาแต่ใจ อวดดี และเหลี่ยมจัดไม่มีที่ติ ผมหวั่นไหวมากกับอ้อมกอดของมัน อารมณ์ที่ท่วมท้นอยู่ในใจส่วนลึกๆของผม ที่อยากตะโกนก้องออกมาว่าผมรักมันเหลือเกิน แต่ในความเป็นจริงผมไม่อาจทำตัวอ่อนแอแบบนั้นให้ถูกมันทำร้ายซ้ำสองได้ ผมต้องเข้มแข็ง
การที่มันเข้าช่วยปกป้องผม สิ่งต่างๆที่มันพยายามทำหลังจากเรื่องคืนนั้น มันไม่รู้หรอกว่ามันได้หลอมละลายกำแพงที่ผมสร้างขึ้นไปตั้งเท่าไหร่ ผมต้องยอมรับว่าความรักที่ผมมีต่อมันทำให้ผมไม่อาจแข็งขืนโกรธมันได้ ทั้งๆที่แผลที่เกิดขึ้นมันยังไม่หายสนิทด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะแผลกายหรือแผลใจก็เถอะ...
ผมนอนกอดหมีขาวตัวเล็ก คิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีเสียงมือถือดังขึ้นมา ตอนนั้นฟ้ามืดแล้ว
ผมเปิดมือถือดู เป็นข้อความจากไอ้เอ็กซ์ ที่ส่งมาเป็นคลิปอะไรสักอย่าง ผมเปิดดู แล้วก็พบกับใบหน้าของมันปรากฏขึ้น มันอยู่ที่ไหนนะ.... คงจะเป็นบ้านของมัน ในห้องนอน.... ผมจำห้องนอนของมันได้ดี จากนั้นมันก็นั่งลงบนเตียงแล้วพูดกับผม
“กูไม่ได้อยากน้ำเน่าหรอกนะ กูแค่อยากบอกให้มึงรู้ ช่วยฟังให้จบด้วยแล้วกัน” แล้วมันก็หยิบกีตาร์มาพาดไว้บนตัก ไอ้เอ็กซ์มีงานอดิเรกที่มันชอบมากคือการเล่นกีตาร์ มันมีวงดนตรีที่มีไอ้กันเป็นคนร้อง มีมันเป็นมือกีตาร์ ไอ้แมนมือเบส ไอ้ก๊อตเป็นมือกลองและไอ้จอมเป็นคีบอร์ด แม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้รวมวงกันนานแล้วก็เถอะ เมื่อก่อนมันเอากีตาร์มาเล่นที่โรงเรียนเป็นประจำ แล้วมันก็ร้องเพลงให้ผมฟังบ่อยๆ ผมรู้แล้วว่ามันกำลังจะทำอะไร แม้จะรู้สึกกระดากอายที่จะฟัง แต่ผมก็ไม่สามารถละสายตาไปจากหน้าจอมือถือได้จริงๆ มันจรดนิ้วมือยาวเรียวลงไปบนกีตาร์ แล้วบทเพลงก็เริ่มบรรเลง บอกตรงๆ ว่าฉันก็เสียใจ
ที่ทำให้เราต้องทะเลาะกัน
ไม่ว่าด้วยเหตุผลนั้นคืออะไร คนผิดคือฉันไม่ใช่เธอ
อย่าร้อง... อย่าร้องไห้เลยเธอ
หันหน้ามาคุยกันก่อน ดีไหม ต้องทำอย่างไงเธอจึงจะยอมหายโกรธ…
ต้องทำอย่างไงเธอจึงจะยกโทษให้ฉัน…
อย่าทรมานโดยการไม่มองหน้ากัน
นึกว่าสงสาร คนรักกัน ฉันขอโทษ ไม่ตั้งใจจะ ทำร้ายเธอ
แต่ก็เผลอทำเธอร้องไห้
ฉันไม่ได้ความจริงๆ ที่รัก คนผิดคือฉันไม่ใช่เธอ
อย่าร้อง... อย่าร้องไห้เลยเธอ
หันหน้ามาคุยกันก่อน ดีไหม ต้องทำอย่างไงเธอจึงจะยอมหายโกรธ
ต้องทำอย่างไงเธอจึงจะยกโทษให้ฉัน
อย่าทรมานโดยการไม่มองหน้ากัน
นึกว่าสงสาร คนรักกัน …..
ฉันขอโทษ....
ผมนั่งนิ่ง เสียงของมันถึงจะไม่อาจเรียกได้ว่าไพเราะ แต่ฟังดูก็รู้ว่าพยายามร้องให้ทุกคำออกมาตรงคีย์ ออกมาให้ดีที่สุด ซึ่งก็ไม่มีคำไหนผิดเพี้ยน ทุกคำของเพลง สะท้อนไปมาในอากาศอยู่นาน เนื้อหาของเพลงที่มันต้องการจะสื่อ ค่อยๆซึมซาบเข้าสู่หัวของผมทีละน้อยๆ ร่างกายทุกส่วนของผมแข็งเกร็งไม่ขยับ สายตาไม่ได้จับจ้องไปบนที่ใดนอกจากใบหน้าของมัน ในห้องของผมไม่มีอะไรที่ขยับเขยื้อน
เว้นก็แต่หยดน้ำที่ไหลออกจากดวงตาของผม “กูร้องได้ดีแค่นี้ ขอโทดนะถ้ามึงไม่ชอบ หลับฝันดีก็แล้วกัน กูรักมึง.... มากๆเลยนะ” คลิปจบลงเท่านี้ โดยที่สมองยังไม่ทันได้สั่ง นิ้วของผมก็เลื่อนไปกดให้คลิปนั้นเริ่มเล่นใหม่อีกครั้ง.... คำนั้นก้องไปก้องมาอยู่ในหัวผม ฉันขอโทษ.. ฉันขอโทษ.. น้ำเสียงเบาๆสบายๆของมันแฝงด้วยอารมณ์ที่ทำให้ผมไม่อาจลืมเลือนได้ ผมยกมือปิดปาก น้ำตายังคงไหลออกมาไม่หยุด...
| 
[คัดลอกลิงก์]
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-4-29 21:59:17
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2016-4-30 00:44:36
โพสต์ 2016-4-30 11:02:19
