|
“อย่า เอ็กซ์ อย่า” ผมพยายามร้องห้าม แต่มันยังคงไม่สนใจจะหยุดกระทำผมเลยแม้แต่น้อย ฤทธิ์ของเหล้าทำให้ผมอ่อนกำลังจนไม่มีแรงขัดขืน ในขณะที่ไอ้เอ็กซ์ลงมือหนักมาก ทั้งดูดดุนและไซร้คอผมอย่างรุนแรง ผมพยายามกัดฟันฝืนอารมณ์เสียวซ่านที่เกิดจากสัมผัสของมัน ยามที่ร่างกายของเราทุกส่วนแนบชิดกัน ร่างกายของมันทาบทับไปตามร่างกายของผม ใบหน้าของมันฝังลงกับซอกคอและใช้จมูกซุกไซร้ไปมา
“อะ อ๊าา”ผมจำต้องปล่อยให้เสียงครางเล็ดลอดออกมาเมื่อไอ้เอ็กซ์เลื่อนตัวลงมาดูดดุนหัวนมสีชมพูของผม ในขณะที่มือก็บีบบี้หัวนมอีกข้าง ผมพยายามกระเถิบตัวหนีมันแต่มันล็อกมือผมไว้แน่นมาก ซ้ำยังกดตัวผมไว้ด้วยน้ำหนักทั้งตัว การที่ผมดิ้นรนหนีทำให้มันหงุดหงิดมากขึ้น มันคำรามในคอแล้วฉีกเสื้อผมออกจนมันขาดออกจากกัน ในเวลานี้มันดูดุดันและน่ากลัวมาก มันจ้องหน้าผมนิ่งก่อนจะก้มลงไปซุกไซร้ไปทั่วร่ายกายของผม ทั้งดูดดุนและกัดหัวนมผมจนเจ็บแสบไปหมด
“อย่า อย่าทำกูเลย ฮึก” ผมเริ่มร้องไห้ออกมา เพราะความเจ็บและความกลัว รวมกับความน้อยใจที่มันใช้กำลังกับผม โดยไม่แคร์ความรู้สึกของผมเลย มันชะงักไปนิดหนึ่งเมื่อรู้ว่าผมร้องไห้แต่ก็ยังคงไม่เงยหน้าจากร่างกายของผมอยู่ดี “ทำไม ร้องไห้ทำไม พอเป็นกูนี่ถึงกับต้องร้องไห้เลยเหรอ ทีกะไอ้อาร์ตล่ะกางขาให้มันดูด” มันพูดกับอกผม ขณะที่ยังรุกล้ำตัวผมไม่ยอมหยุด ผมยิ่งเจ็บและน้อยใจเมื่อมันใช้คำพูดดูถูก ทำไมมันถึงคิดว่าผมร่านขนาดนั้น ทั้งๆที่ที่ผ่านมาผมไม่เคยรักใครเลย นอกจากมันคนเดียวเท่านั้น.. “ใช่ กูมันร่าน มากกว่านี้กูก็เคยทำมาแล้ว นับครั้งไม่ถ้วนแล้วด้วย กับไอ้อาร์ตนั่นแหละ อยากรู้มั้ยละ”คำพูดของมันทำให้ความน้อยใจที่สั่งสมมานานผุดพลุ่งจากสวนลึกของจิตใจ ผมพูดสวนใส่หน้ามันทั้งๆที่แรงต้านมันก็แทบจะไม่มีเหลือแล้ว แต่ผมไม่นึกว่าคำพูดเพียงประโยคเดียวจากอารมณ์ชั่ววูบของผมจะทำให้ความอดทนที่มีอยู่น้อยนิดของไอ้เอ็กซ์ขาดสะบั้นลง เหมือนเชือกเส้นบางที่ขาดออกจากกันเมื่อถูกลมแรงพัด
“ไอ้โจ นี่มึง”มันพูดออกมาแผ่วเบา สีหน้าของมันเจ็บปวดด้วยความผิดหวัง จากนั้นก็กลับมาเต็มเปี่ยมด้วยอารมณ์โกรธอันรุนแรงอีกครั้ง
“อะ อื๊ออ”แล้วผมก็พูดอะไรไม่ได้อีกเมื่อมันประกบปากจูบผมเต็มแรง ไม่มีความอ่อนโยนอยู่ในจูบของมันเลย มันกัดไปตามริมฝีปากผมแล้วสอดลิ้นเข้ามาอย่างรุนแรง เกี่ยวกระหวัดลิ้นผมอย่างแรงจนแทบหายใจไม่ออก
ผมสั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อมือของมันเลื่อนลงไปกอบกุมที่เป้าของผม ทั้งขยำและปลุกเร้าอย่างรุนแรงจนมันเริ่มแข็งตุงขึ้นมาในกางเกง ผมพยายามเตะถีบขาหนี รัวกำปั้นลงไปบนแผ่นหลังของมัน แต่ผมเพิ่งรุวันนี้เองว่าพละกำลังของผมนั้นเทียบกับมันไม่ได้เลย มันใช้ตัวกดทับหน้าขาผมไว้แล้วปลดตะขอกางเกงออก ก่อนจะรูดซิบลงแล้วค่อยๆถอดกางเกงออกไปจากขาผม
“ยะ อย่า”มันโยนกางเกงของผมทิ้งไป ตอนนี้ผมอยู่ในสภาพที่นุ่งกางเกงในแค่ตัวเดียวเท่านั้น มันสอดมือเข้ามาในกางเกงในของผม ผ่านขนที่ปกคลุมหัวหน่าวเข้าไป ผมเสียวจนต้องแหงนหงายหน้าเมื่อมือของมันสัมผัสถูกท่อนลำร้อนที่แข็งตัวของผม มันบีบคลำไปตามน้องชายผม เอานิ้วโป้งลูบหัวแล้วชักท่อนลำขึ้นลง แม้มันจะใช้กำลังรุนแรงกับผมแต่ก็ต้องยอมรับว่ามันเล้าโลมเก่งเหลือเกิน จนผมไม่มีแรงที่จะขัดขืนมันอีกแล้ว มือทั้งสองข้างของผมตกลงกับเตียงปล่อยให้มันกระทำย่ำยีกับร่างกายของผมตามใจชอบ
“อาาาา อาาา”ผมร้องครางเมื่อมือของมันยังคงกอบกุมเล่นกับน้องชายผม ปลุกเร้าและหยอกล้อกับมันจนผมเสียวสะท้านไปหมด มันพูดหึออกมาเบาๆ ก่อนที่จะเลื่อนตัวลงไปจนหน้าอยู่กับเป้ากางเกงผม ก่อนจะก้มลงไปสูดดมและดูดดุนเป้าของผมผ่านกางเกงในของผมอย่างรุนแรง มันใช้ปากงับไปตามท่อนลำ ใช้จมูกดุนไปมา ก่อนจะเอื้อมมือมาจับขอบกางในผมแล้วดึงลง ผมปกป้องปราการด่านสุดท้ายของตัวเองด้วยการเอื้อมมือไปจับมือมันเอาไว้
“อย่า อย่าถอดเลยนะ”ตอนนี้กางเกงในของผมถูกร่นลงมาจนมาถึงโคนควยแล้ว หน้าของไอ้เอ็กซ์อยู่ห่างจากท่อนลำของผมแค่นิดเดียวเท่านั้น มันมองหน้าผมแล้วยิ้มเยาะก่อนจะกระชากกางเกงในผมลงอย่างแรง
ผมกรีดร้องเมื่อกางเกงในถูกกระชากหลุดออกจากขา ร่างเปลือยเปล่าของผมปรากฏแก่สายตาไอ้เอ็กซ์ แม้มันจะเคยเห็นร่างเปลือยของผมมาหลายครั้ง แต่ผมไม่เคยรู้สึกอับอายสายตามันมากขนาดนี้มาก่อน มันจับมือผมตรึงไว้ทั้งสองข้าง แล้วกวาดสายตามองไปทั่วร่างของผมอย่างหื่นกระหาย
“หึหึ มึงนี่มันน่าแดกไปทั้งตัวจริงๆว่ะ มิน่าถึงได้ร่านนัก”คำพูดของมันทำให้ผมเบือนหน้าหนีด้วยความอับอายทว่าความเสียวซ่านทำให้ท่อนลำของผมแข็งโด่เป็นลำตรงชี้หน้ามัน และวินาทีต่อมา ผมก็ต้องเสียวจนตัวลอยเมื่อท่อนลำของผมถูกครอบคลุมด้วยปากร้อนๆของไอ้เอ็กซ์
“อ๊าาาา อย่า เอ็กซ์ กูเสียว อื๊ออ”ผมพยายามขัดขืนมันล็อกขาผมไว้แน่น ก่อนจะดูดอมท่อนลำของผมเข้าไปทั้งลำ ทั้งรูดปากขึ้นลงอย่างรุนแรงและแลบลิ้นเลียตรงหัวควยผม ทั้งฉกและตวัดไปตามหัวควยของผม ลิ้มรสน้ำเงี่ยนของผมที่ซึมออกมาตรงหัวควย ฝ่ามือของมันลูบไล้ไปตามพวงไข่และพงหมอย ก่อนที่มันจะเอื้อมมือลงไปบีบบั้นท้ายของผมอย่างแรง
“โอ๊ยย อย่า” ผมรุสึกเหมือนถูกล็อกไว้ด้วยเครื่องทรมานจนต้องดิ้นพราด แรงของผมถูกกระชากหดหายไปหมดจนไม่สามารถขัดขืนมันได้เลย แต่มันดูพอใจมากที่ทำให้ผมตกอยู่ในสภาพนั้นได้ มันผละจากลำควยผมแล้วก้มลงไปดูดไข่แฝด แลบลิ้นเลียแล้วอมไข่เข้าไปทีละใบ ก่อนจะใช้มือจับท่อนควยผมตั้งขึ้นแล้วดูดตรงหัวบานอย่างแรง ความเสียวมันแผ่ไปทั่วร่างจนผมต้องแอ่นกายขึ้นเพื่อรับสัมผัสของมัน
ผมรู้สึกเสียวจนรู้สึกว่าน้ำเงี่ยนมันอัดแน่นเต็มไข่พร้อมเตรียมฉีดพุ่งออกมาแล้ว ผมครางออกมาไม่เป็นภาษา
“อ๊าาา พอแล้วว กูจะไม่ไหวแล้ว เอ็กซ์ อาาา เสียววว อ๊าาา”แต่เมื่อผมใกล้จะถึงจุดสุดยอดและกำลังจะปล่อยน้ำออกมามันกลับปล่อยควยผมเอาเสียดื้อๆ จนทำให้อารมณ์ที่จวนเจียนจะถึงสวรรค์แม้จะไม่เต็มใจของผมถูกกระชากให้ตกลงมา ผมลืมตามองหน้ามันอย่างอ่อนเพลีย แม้ใจผมจะไม่ยินยอมแต่ผมก็ต้องยอมรับด้วยความอับอายว่าจิตใจส่วนนึงนั้นต้องการสัมผัสจากไอ้เอ็กซ์เสียแล้ว
“ไม่ต้องรีบไปหรอก กุไม่ให้มึงน้ำแตกไวแน่ๆ”มันลุกขึ้นยืนและปลดตะขอกางเกงออกแล้วปลดทั้งกางเกงและกางเกงในออกอย่างรวดเร็ว ผมตาลุกวาวเมื่อควยยาว8นิ้วของมัน ร่างกายเปลือยเปล่าอันสมบูรณ์แบบของมันปรากฏต่อหน้าผม ท่อนลำของมันแข็งเกร็งจนตั้งชี้ไปข้างหน้า หนังหุ้มถอกร่นลงมาจนเห็นหัวแดงบานทั้งหัว
“อาาา เป้นไง ควยกูใหญ่ไหม ถ้าร่านนักเดี่ยวกูจะเย็ดให้ตูดบานเลย จะได้ไม่ต้องไปร่านกับคนอื่นอีก”ความโมโหกับอารมณ์เงี่ยนคงทำให้มันเสียสติไปแล้ว ผมตาเบิกโพลงด้วยความกลัวก่อนจะพยายามลุกขึ้นแต่มันกดตัวผมลง ก่อนจะขึ้นคร่อมผมแล้วจับหว่างขาผมแหกออก ก่อนจะแทรกตัวเข้ามาอยู่กลางหว่างขาของผมทันที
“เอ็กซ์ ไม่นะ อย่าทำแบบนี้”ผมพยายามดิ้นรน
“จะดิ้นทำไมเล่า ก็เคยแล้วไม่ใช่เหรอ ทำเป็นขัดขืน ที่จริงก็อยากควยล่ะสิ”ทำไมมันถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้ ทำไมต้องพูดทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้ด้วย ผมมองหน้ามันอย่างเจ็บปวด น้ำตาของผมไหลออกมาจากหางตาอีกครั้ง “ไม่ต้องร้องไห้ กูไม่หลงกลมึงหรอก”แม้สีหน้ามันจะหวั่นไหวแต่มันยังคงออกแรงกดตัวผมไว้ไม่ปล่อยมันจับแขนผมกางออกกับเตียงแล้วก้มลงมาซุกไซร้ซอกคออย่างแรงอีกครั้ง
“ฮืออ อย่าาา”ผมพยายามหันหน้าหนีแต่กลับเปิดโอกาสให้มันไซร้ซอกคอผมได้ง่ายขึ้น มันจับตัวผมพลิกให้นอนคว่ำก่อนจะกอดตัวผมไว้แน่น แล้วใช้ใบหน้าของมันดูดไซร้และโลมเลียไปตามซอกคอของผม ร่างกายแข็งแกร่งของมันทาบทับไปบนแผ่นหลังของผม ท่อนควยใหญ่ของมันแนบไปตามร่องก้น ก่อนที่มันจะขยับเอวซอยท่อนควยกับง่านก้นผมถี่ๆด้วยความเงี่ยนเต็มพิกัด ความแข็งและความใหญ่ของท่อนลำของมันเสียดสีไปกับผิวเนื้อของผมจนผมรุ้สึกกลัว มันช่างใหญ่และแข็งมากจริงๆ
“อาาา เสียวโว้ย” มันกระเด้าบั้นเอวเย็ดง่ามตูดผมอย่างเมามันส์ ในขณะที่ผมถูกน้ำหนักตัวของมันกดทับจนขยับหนีไปไหนไม่ได้ ผมได้แต่ร้องไห้อ้อนวอนมัน
“ฮืออ อย่า เอ็กซ์” มันจับร่างผมให้พลิกหงายหน้าอีกครั้ง ก่อนจะจับขาผมยกขึ้นพาดบ่ามัน มันแหกแก้มก้นผมออกเผยให้เห็นรูตูดสีชมพูที่ตอดตุบๆ ผมพยายามร้องห้ามมันแต่มันไม่สนใจผม และซุกหน้าเข้ากับร่องก้นผมทันที “อ๊าาา เอ็กซ์ อย่า มันสกปรก อึยย อื๊อออ”ผมร้องครางงออกมาดังลั่นเมื่อมันลงลิ้นกับรูตูดผม ผมไม่รุ้ว่ามันกล้าทำอย่างงั้นได้ยังไง ที่ทั้งเลียทั้งตวัดยังเกร็งลิ้นแล้วแหย่เข้าไปจนผมเสียวสะท้านไปทั้งร่าง
“อ๊าาา กูเจ็บ”ผมร้องออกมาเมื่อมันใช้นิ้วแทงเข้าไปในรูตูดของผม เพียงแค่นิ้วเดียวที่รุกล้ำเข้ามาก็ทำให้ผมเจ็บจนน้ำตาเล็ด เพราะความฟิตของรูตูดผมที่ไม่เคยถูกรุกล้ำมาก่อน
มันยัดนิ้วกลางเข้าไปจนสุดแล้วชักเข้าชักออก ก่อนจะเพิ่มนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าไป ความคับแน่นของนิ้วสามนิ้วทำให้ผมเจ็บมาก ผมพยายามดันอกมันออก แต่ผมก็หมดแรงจนต้องปล่อยให้มันยัดนิ้วสามนิ้วเข้าออกรูตูดผมหลายครั้ง
“อาา ฟิตดีเหมือนกันนี่ นี่ขนาดแค่นิ้วนะ อา อืมมม” มันครางขณะที่แทงนิ้วเข้าออกรูตูดผม ในขณะที่ใบหน้ามันก็จูบไซร้ใบหน้าผมเป็นพัลวัน
“อาาา โจ มึงน่าเย็ดสัส กูไม่ไหวแล้ว ขอกูเย็ดเหอะนะ”มันยันตัวขึ้นแล้วจับท่อนควยใหญ่ของมันชักเข้าชักออกก่อนจะนำมาจ่อตรงปากถ้ำของผม แต่ผมเห็นขนาดของมันแล้วผมคิดว่าตัวเองคงจะรับไม่ไหวแน่ ผมจึงพยายามรวบรวมแรงดิ้นเฮือกสุดท้าย
“อย่านะ เอ็กซ์ ไม่เอา” ผมพยายามดิ้นเพื่อสื่อให้มันรับรู้ว่าผมไม่เอา ไม่ต้องการ แต่คำพูดของผมกลับส่งไปไม่ถึงมันเลย ผมดันอกมันออกแต่มันก็โน้มตัวลงมาได้อย่างง่ายดาย มันจ่อควยเข้ากับปากประตูหลังก่อนจะค่อยๆยัดควยเข้ามาในรูตูดผมช้าๆ
“อ๊าาาาาาาาาาาาาา”ท่อนลำร้อนผ่าวที่รุกล้ำเข้ามาในร่างกายทำให้ผมเจ็บมาก เจ็บมากจริงๆ นี่หรือความรู้สึกของการถูกเปิดซิง คนที่ผมเปิดซิงไปก็รู้สึกเหมือนผมตอนนี้ใช่ไหม มันเจ็บเหมือนร่างกายจะแยกออกจากกันเป็นเสี่ยงๆ เจ็บซะจนแทบจะทนไม่ไหว
“อ๊าาา เอ็กซ์ อย่าทำกู กูเจ็บ”ผมพยายามร้องขอแต่มันไม่ฟังเสียง มันยัดท่อนลำเข้ามาอีกจนตอนนี้หัวบานผ่านเข้ามาแล้ว ผมพยายามขมิบรูตูดเพื่อขับท่อนลำที่รุกล้ำเข้ามาออกไป แต่ดูเหมือนความตอดรัดจะยิ่งทำให้ความเสียวของไอ้เอ็กซ์เพิ่มขึ้น
“อาาาาาาา ตูดมึงตอดควยกูเหี้ยๆ เสียวสัส อาา” มันแหงนหน้าอ้าปากคราง ก่อนจะพยายามยัดท่อนลำเข้ามาอีกแต่ผมเกร็งไว้แน่นเพราะความเจ็บปวด
“เอาออกไป เอ็กซ์ เอาควยออก ของมึงใหญ่เกิน กูไม่ไหว อ๊าาาา เจ็บบ ฮือออ”ผมเจ็บจนร้องไห้โฮ มันโน้มตัวลงมาจูบตามใบหน้าผม โดยที่ควยมันยังคงคาอยู่ในรูตูดผม
“อย่าเกร็งมากนักสิ มันตอดควยกูจนน้ำแทบแตกแล้ว ทำตัวสบายๆ อ้าขากว้างๆ อา อย่างงั้นน”ผมทำตามที่มันบอกเพราะเจ็บจนไม่มีทางเลือก เมื่อผมคลายความเกร็งลงมันก็ยัดควยเข้ามาอีก
“อา เสียวหัวควยเหี้ยๆ ตูดมึงมันตอดรัดควยกูตุบๆเลยโว้ย อาาา กูไม่ไหวแล้วว”มันยันตัวขึ้น แล้วแทงควยของมันเข้ามาในรูตูดผมทีเดียวมิดลำ ผมเจ็บจนตาเหลือกแต่มันรีบเข้ามาประกบปากผมเอาไว้ทำให้ผมร้องไม่ออก ความเจ็บแล่นไปทั่วร่าง ความเจ็บมันมากจนทำให้ควยผมหดลงทันที ไอ้เอ็กซ์ประกบปากผมอย่างดูดดื่มแล้วใช้มือชักว่าวให้ผมเพื่อบรรเทาความเจ็บ แต่ผมก็ยังคงรู้สึกเจ็บจนจุกอยู่ดี เมื่อควยผมเริ่มแข็งอีกครั้งมันก็ค่อยๆขยับควยเข้าออกในรูตูดผมช้าๆ
“อาา เสียวโว้ยย”มันร้องครางอย่างสุขสม มันถอนควยออกจากตูดผมจนเกือบหมดแล้วก็เย็ดเข้ามาใหม่จนมิดด้าม จนผมรู้สึกได้ถึงเส้นหมอยที่มาตำตรงประตูหลังผม ทำให้ผมเจ็บจนพูดไม่ออก
“ฮึก เจ็บบบ พอแล้ว อย่าทำกู”ผมขอร้องมันทั้งน้ำตา ขาผมถูกมือกระด้างของมันจับยกขึ้นสูง ให้รับร่างกายที่สอดแทรกเข้าจนมิด ครั้งแล้วครั้งเล่า แม้จะรู้สึกเจ็บทุกครั้งที่ท่อนลำนั้นสอดเข้ามาแต่ผมก็รู้สึกได้ถึงความเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก แม้ร่างกายผมจะต่อต้าน แต่ช่องทางข้างหลังของผมกลับขมิบอย่างรุนแรงต่อเนื่อง
“อืม อาาา เป็นไง ควยกูเย็ดมันไหม กูรู้ว่ามึงชอบ ถ้าชอบก้ครางออกมาสิ อ้า อ้า” มันขยับควยเข้าออกตูดผมเร็วขึ้น มันแหงนหน้าแล้วอ้าปากครางไม่หยุด มันกระเด้าเอวส่งควยเข้ามาในตูดผมแล้วร้องฮึๆ ตอลดเวลา
“ไม่นะ กูไม่ชอบ หยุดเถอะ กูขอร้อง”
“ไม่ชอบงั้นเหรอ ตูดก็ขมิบตอดควยกูไม่หยุด ยังจะมาทำปากดีอีก”มันพูดแล้วถอนควยออกแล้วส่งควยมันเข้ามาอีก คราวนี้มันหมุนเอวไปมาส่งควยให้คว้านไปทั่วรูตูดผม จากนั้นก็เย็ดเข้ามาใหม่โดยเย็ดเฉียงๆให้ลำควยของมันเสียดสีกับผนังลำไส้เต็มๆ
“โอ๊ยย อ๊าาา อ๊าา”ความเสียวซ่านที่เพิ่มขึ้นทำให้ผมอดกลั้นเสียงครางไว้ไม่ไหว มันกระหน่ำเย็ดผมรัวๆจนผมต้องส่งเสียงครางอีกหลายครั้ง มันทั้งเสียวซ่านและเจ็บปะปนกัน เป็นช่วงเวลาที่ยากจะบรรยาย
“หึหึ กูบอกแล้วว่ามึงต้องชอบ ควยกูใหญ่สะใจมึงใช่ไหม อึ๊บ อึ๊บ” ผมน้ำตาไหลพราก นอนเบือนหน้าหนีให้มันกระหน่ำเย็ดผมได้ตามชอบใจ ร่างของผมถูกจับพลิกไปมาตามที่ไอ้เอ็กซ์ต้องการ มันจับผมนอนตะแคงข้าง ยกขาของผมขึ้นข้างหนึ่ง ก่อนจะยัดเยียดความเป็นชายเข้าไป
“อา โอออว์ เสียวควยชิบหายเลยเว้ย แม่งเอ๊ยย”มันครางออกมาเสียงดัง พร้อมทั้งก้มลงดูดคอผมอย่างแรง
“อ๊าาา อื๊ออ”ท่อนลำของผมแข็งจนปวดเกร็ง ความเสียวซ่านแล่นผ่านไปทั่วร่างจนหัวผมเบลอไปหมด จิตใต้สำนึกเข้าครอบงำทำให้มือที่คอยผลักไสมันกลับกลายเป็นลูบไล้หน้าอกแกร่งของมันอย่างโหยหา เมื่อมันโน้มหน้าลงมาจูบผมผมก็อ้าปากรับสัมผัสอย่างเต็มใจ ร่างกายของผมร้อนผ่าวไปหมดทุกที่ยามถูกมันสัมผัส
มันจับผมนอนคว่ำลง แล้วยกตัวผมให้อยู่ในท่าคลาน ก่อนที่มันจะทาบทับร่างแกร่งของมันลงบนหลังผม ใช้มือประคองตัวผมไม่ให้ทรุดลง แล้วสอดน้องชายมันเข้ามาอีกครั้ง ก่อนจะโลมเลียซุกไซร้ไปทั่วแผ่นหลัง
“อือออ ตูดมึงเม่งโคตรฟิต เสียวหัวควย ทั้งอุ่นทั้งรัด ซี้ดดด อ่าาา”
“โอ๊ย อาห์ อ๊า อะ อื้ออออ ไม่ไหวแล้ว อ๊าา สงสารกูเถอะ”เสียงครางของผมดังขึ้นทุกครั้งที่มันสอดท่อนลำเข้ามา มันทั้งใหญ่ ทั้งแข็งแกร่งทั้งร้อนจนผมจิกกัดปลอกหมอนเพื่อบรรเทาความเจ็บ ในขณะที่มือก็ขยุ้มผ้าปู้ที่นอนจนยับเยิน ร่างของผมกระตุกไปมาบนเตียงนั้น น้ำตายังคงไหลไม่ขาดสาย “อ๊าาา มันส์ควยชิบหาย จะแตกแล้วโว้ยย อึ๊บๆๆ”มันเย็ดผมอย่างรวดเร็วและรุนแรงขึ้น ผมเองก็ใกล้จะถึงจุดสุดยอดแล้วเหมือนกัน มันจับตัวผมให้นอนหงาย แหกขาผมออกจนสุด แล้วกระหน่ำควยเย็ดตูดผมอย่างรุนแรงอีกรอบ ผมส่ายหน้าไปมา ถูกความเสียวทรมานทำให้ต้องบิดกายเร่าๆ
“อ๊าาา ไม่ไหวแล้ว จะออกแล้ว อื๊ออออ”เมื่อมันรู้ว่าผมใกล้น้ำแตกมันก็โน้มในหน้าลงมาดูดคอผมอย่างแรง ในขณะที่มันยังคงเด้าบั้นเอวส่งควยเข้ามาอย่างต่อเนื่อง มันจูบผมไปทั่วใบหน้า ก่อนจะมาหยุดที่ริมฝีปาก มันดูดปากผมอย่างแรง ก่อนจะกระซิบที่ข้างหู
“กูรักมึงนะ โจ”แค่มันพูดคำนั้นออกมา อารมณ์เสียวของผมก็พุ่งจนถึงขีดสุด ลำควยผมกระตุกหงึกๆก่อนที่มันจะถึงจุดสุดยอดโดยที่ไม่ต้องแตะต้องมันเลย
“อ๊าาาา กุแตกแล้วว อื๊ออ โอออห์ อ๊อออ”น้ำเงี่ยนสีขาวพุ่งทะลักทะลายออกมาเต็มหน้าท้องของไอ้เอ็กซ์ รูตูดของผมขมิบถี่รัวทำเอาไอ้เอ็กซ์เงยหน้าครางลั่นด้วยความเสียวที่ถึงขีดสุด
“อาาา สุดยอดด ตูดมึงตอดโคตรรัวเลย โจ อ๊าาา กูแตกแล้วว กูรักมึงนะ โจ โจจ ”มันเรียกชื่อผมแล้วกระหน้ำเย็ดผมอย่างรุนแรงหลายครั้ง สายตามันจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของผม มันครางลั่นก่อนที่ลำควยของมันจะฉีดน้ำเงี่ยนพุ่งทะลักทะลายเข้าใส่ตูดผม น้ำของมันมากมายจนทะลักออกมาข้างนอก ควยของมันกระตุกในตูดผมหลายครั้ง ก่อนที่มันจะถอนลำควยออกไป ทั้งมันและผมหอบครางด้วยความเหนื่อยอ่อน มันทิ้งตัวลงมาทาบทับผม มันจูบผมอย่างอ่อนโยนไปทั่วใบหน้า ก่อนจะเลื่อนตัวลงแล้วกอดผมเอาไว้แน่น
“ขอโทดนะ”ผมได้ยินเสียงมันพูดแผ่วเบา วินาทีต่อมาผมก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลียไปในอ้อมแขนแข็งแกร่งของไอ้เอ็กซ์
(เอ็กซ์บรรยายนะครับ)
ผมนอนกอดไอ้โจที่ตอนนี้หลับใหลไม่ได้สติไว้แน่น แผ่นหลังของมันแนบชิดกับอกของผม มือของผมลูบหัวของมันเบาๆ เมื่อผมได้ปลดปล่อยอารมณ์เสียวที่ครอบงำบวกกับฤทธิ์ของเหล้าที่เริ่มสร่างหายไป ก็ทำให้สติของผมกลับคืนมา แม้ผมจะยังคงใจสุขเอ่อท้นกับสิ่งที่ทำลงไปเมื่อครู่ แต่ผมก็ต้องยอมรับว่าผมใช้กำลังกับมัน ทั้งๆที่มันเป็นเพื่อนของผม ผมที่ขาดสติคงจะทำให้มันเจ็บมาก แม้แต่ตอนนี้ที่มันหลับไปแล้วแต่มันก็ยังคงตัวสั่นน้อยๆอยู่ ผมจัดการทำความสะอาดช่องทางด้านหลังให้มัน แล้วผมก็พบว่านอกจากน้ำรักของผมที่มากมายจนทะลักออกมาข้างนอกจนไหลลงมาตามขาของมันยังมีสีแดงของเลือดปนอยู่ด้วย ตามตัวของมันก็มีรอยช้ำเต็มไปหมด ทั้งรอยจ้ำจากการดูด และรอยแดงจากการถูกบีบรัด ยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดมากขึ้น
ในตอนแรกผมยอมรับว่าทำลงไปเพราะอารมณ์โมโห บวกกับฤทธิ์เหล้าทำให้ผมขาดสติ ผมลงมือกับไอ้โจอย่างไม่มียั้ง ต่อให้มันเป็นคนแข็งแรงแต่พละกำลังของมันก็ไม่มีทางสู้ผมได้ แต่เมื่อได้สอดใส่ท่อนลำเข้าไปในช่องทางของมัน ความฟิตคับแน่นที่ตอดรัดรวมไปถึงอาการตัวสั่นและตัวแข็งเกร็งราวกับคนไม่เคยมาก่อนของมัน ทำให้ผมมั่นใจว่า ผมเป็นคนแรกของมัน ผมรู้ตัวตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ในช่วงหลังๆผมถึงได้เบามือลง และทำรักมันอย่างอ่อนโยนมากขึ้น แต่ถึงอย่างงั้นครั้งแรกที่มาจากการบังคับ ก็คงทำให้มันเจ็บมากอยู่ดี เมื่อผมลองใช้สติที่ได้กลับคืนมานึกทบทวนดู ตอนที่มันบอกว่ามันเอากับไอ้อาร์ตแล้วมันก็คงพูดเป็นการประชดเท่านั้น ส่วนตอนที่ดูหนังโป๊ที่บ้านไอ้บอลนั่นก็ไม่มีอะไรยืนยันว่าไอ้โจมันเป็นฝ่ายสมยอมเอง นอกจากนั้น ตอนที่ผมออกมาจากบ้าน มันก็ยังตามผมมาด้วยความเป็นห่วงแท้ๆ แต่ผมกลับลากมันมาข่มขืนถึงในบ้าน ทำไมผมถึงได้ไร้สติขนาดนี้ ผมทำร้ายคนที่ตัวเองรักขนาดนี้ได้ยังไง “โว้ยยย มึงทำอะไรลงไปวะ ไอ้เหี้ยเอ็กซ์” แม้ผมจะตะโกนออกมาดังแค่ไหน แต่ไอ้โจก็ยังคงตกอยู่ในภวังค์หลับลึกอยู่ดี มันคงจะอ่อนเพลียมาก ไม่รู้ว่าถ้ามันตื่นขึ้นมา ผมจะต้องเจอกับอะไรบ้าง มันจะเกลียดผมไหม ผมจะเสียมันไปมั้ย แต่ถึงอย่างไรผมก็ไม่ยอมหรอก มันเป็นของผมแล้ว ตอนที่เรามีอะไรกัน แม้ผมจะใช้กำลังบังคับ แต่ผมก็รู้สึกได้ว่ามันสมยอมผมเองด้วย ฝ่ามือของมันไม่ได้ทำแค่ผลักไสแต่กลับลูบไล้ไปตามหน้าอกผมด้วย รวมถึงช่องทางข้างหลังของมันที่ตอดรับควยผมไม่หยุด ผมมั่นใจว่ามันก็รักผมเหมือนเกิน ไม่ว่ายังไง ผมก็จะไม่ยอมเสียมันไปเด็ดขาด “อืออ อย่า”ผมรีบถลันไปหามันเพราะนึกว่ามันตื่นขึ้นมาแล้ว แต่มันเพียงแค่ส่งเสียงครางละเมอออกมาเท่านั้น “อย่า อย่าทำกู”มันนอนดิ้น ผมรู้สึกผิดมากที่ทำมันเจ็บแม้กระทั่งยามมันหลับ เมื่อผมจับตัวมันให้นอนนิ่งๆก็พบว่าตัวมันร้อนจี๋ มันคงละเมอออกมาเพราะพิษไข้ ผมจึงรีบจัดการเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวมัน นึกเสียใจที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ จนกระทั่งมันอาการดีขึ้น ผมจึงห่มผ้าให้มัน จากนั้นก็สอดตัวลงไปอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับมัน แล้วตวัดเอาร่างมันมาอยู่ในอ้อมแขน เอาร่างกายของผมแนบให้ไออุ่นกับมันไปตลอดทั้งคืน
เช้าวันรุ่นขึ้น ผมตื่นขึ้นมาโดยที่ยังมีไอ้โจอยู่ในอ้อมแขน ตัวมันยังคงร้อนเพราะพิษไข้อยู่ ผมรู้สึกดีที่ยังมีมันอยู่ในอ้อมแขน ผมชะโงกหน้าไปจูบขมับมันเบาๆ และยังคงกอดมันอยู่อย่างงั้นโดยไม่คิดจะลุกไปไหน รอคอยเวลาที่มันจะตื่น
หลังจากนั้นเพียงไม่นาน มันก็เริ่มขยับตัว ผมคลายอ้อมแขนออกในตอนที่มันลืมตาขึ้น มันหันมามองหน้าผมและไม่พูดอะไรเลย สีหน้าของมันว่างเปล่าจนผมใจหาย ก่อนที่มันจะยันตัวลุกขึ้น ผมลุกขึ้นตามและรวบตัวมันไว้ไม่ให้มันก้าวลงไปจากเตียง “ปล่อย ปล่อยกู”มันพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากอ้อมแขนผม แต่ร่างกายของมันคงจะอ่อนแอมากทำให้มันทำได้แค่ดิ้นขลุกขลัก ไม่อาจหลุดไปจากอ้อมแขนของผมได้ “กูขอโทดนะ กูขอโทด”ผมพูดแล้วจูบขมับมันซ้ำๆ มันขยับตัวดิ้นจนหมดแรงมันจึงนั่งทิ้งตัวในอ้อมแขนผม ปากของมันพูดซ้ำๆว่าปล่อย ก่อนที่ผมจะรู้สึกว่าตัวมันสั่นด้วยแรงสะอื้น ผมใจหายวาบอีกครั้ง นี่ผมทำให้มันร้องไห้อีกแล้วเหรอ
“โจ อย่าร้องไห้เลยนะ กูขอโทด” ผมใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาให้มันแต่มันสะบัดมือผมออก “ไม่จำเป็น ปล่อยกูไปเถอะ”น้ำเสียงของมันเย็นเยียบและว่างเปล่า ไม่หลงเหลือความรู้สึกอะไรให้ผมอีกเลย ผมใช้อ้อมแขนรัดตัวมันไว้แน่น ด้วยความกลัวว่าจะเสียมันไป เพราะผมรู้สึกว่าถ้าผมปล่อยมันไปตอนนี้ ผมจะสูญเสียมันไปตลอดกาล
“ไม่เอานะ กูรักมึงนะ โจ จะให้กูทำยังไงก็ได้ แต่มึงอย่าเกลียดกูเลยนะ กูขาดมึงไม่ได้นะ”มันร้องไห้ออกมาหนักขึ้นเมื่อผมพูดแบบนั้น ผมเองก็น้ำตาคลอเบ้าแล้วเหมือนกัน ผมพึ่งรู้ตัวเองก้ตอนนี้ว่าผมรักมันมากแค่ไหน ผมคงทำใจไม่ได้แน่ถ้ามันเกลียดผมขึ้นมาจริงๆ ทั้งๆที่ผมรักมันมาก แต่ผมกลับทำร้ายมันด้วยมือของตัวเอง “มึงอย่าพูดคำนั้น ถ้ามึงรักกู ทำไมมึงถึงคิดว่ากูร่านขนาดนั้น” “กูขอโทด กูมันโง่เอง ตอนนี้กูรู้แล้ว ว่ากูเป็นคนแรกของมึง ใช่มั้ย”ไอ้โจไม่ตอบคำถามของผม ร่างกายของมันยังคงสั่นจากแรงสะอื้น ยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่าผมเป็นคนแรกของมันจริงๆ ผมซุกหน้าเข้ากับซอกคอของมัน แล้วกระซิบมันที่ข้างหู “กูรักมึงนะ รักมากๆ กูคิดว่า กูรักมึงมาตลอด เมื่อก่อนกูไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ เพราะเราเป็นเพื่อนกัน แต่ตอนนี้กูคิดกับมึงมากกว่านั้น กูทนไม่ได้ที่เห็นมึงไม่แคร์กู ทนไม่ได้ที่เห็นมึงอยู่กับคนอื่น กูอยากอยู่กับมึงทุกวัน ตลอดเวลา อยากให้มึงเป็นของกูแค่คนเดียว กูถึงได้ทำอะไรเลวๆแบบนั้น แต่ที่กูทำไปก็เพราะกูรักมึงนะ”ผมพรั่งพรูความรู้สึกออกมามากมาย ถึงจะฟังดูโง่ แต่ผมก็พูดออกมาจากใจจริงๆ ความรุ้สึกมันบีบรัดในอกจนผมน้ำตาไหล ผมกลัว กลัวว่ามันจะเกลียดผม ไอ้โจทำเพียงแค่ส่ายหน้า “ไม่หรอกเอ็กซ์ มึงไม่เข้าใจ มึงก็เป็นแบบนี้ตลอด เอาแต่ใจ อะไรไม่ได้ดั่งใจมึงมึงก็ใช้กำลัง มึงบอกว่ารักกู แต่ทำไมมึงไม่เชื่อใจกูเลย มึงเคยคิดถึงความรู้สึกกูมั่งมั้ย กูก็เป็นเหมือนแค่ของเล่นของมึงอย่างนึงเท่านั้นแหละ มึงหวง มึงทนไม่ได้ถ้าถูกใครแย่ง แต่มันก็เป็นแค่ของเล่น จะทำยังไงกับมันก็ได้ จะเลิกเล่นไปเล่นอย่างอื่นเมื่อไหร่ก็ได้ ถ้าไม่พอใจ จะพังทิ้งซะก็ได้” ตลอดเวลาที่มันพูดมันร้องไห้ตลอดเวลา ผมเข้าใจในคำพุดของมันดี ผมเป็นแบบนั้นจริงๆ ที่ผ่านมาถ้ามันรักผมมาตลอดล่ะก็ ผมก็ทำกับมันไม่ต่างจากของเล่นเลย ผมไปเอากับคนอื่นตามใจชอบ และผมก็ทำให้มันรู้เห็นในทุกครั้ง แต่ตอนนั้นผมยังไม่คิดว่าผมรักมัน แล้วมันจะรู้สึกยังไงบ้าง และมันก็เป็นคนเดียวที่อยู่เคียงข้างผมมาตลอด สุดท้ายผมกลับทำกับมันแบบนี้ ความรู้สึกผิดกดดันคนทำให้ผมน้ำตาไหล “ไม่นะ อย่าพูดแบบนี้ มึงจะหาว่ากูเลวยังไงก็ได้ แต่มึงไม่มีสิทธิพูดว่ากูไม่รักมึง และที่สำคัญ มึงก็รักกูเหมือนกัน ไม่ใช่เหรอ”ผมยังไม่เงยหน้าจากซอกคอของมัน คำถามนั้นเหมือนเป็นฟางเส้นสุดท้ายของผม ถ้ามันรักผม ผมจะทำทุกอย่างให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม “มันไม่สำคัญหรอกเอ็กซ์ ปล่อยกูไปเถอะ กูอยากกลับบ้าน”มันลุกขึ้นจากอ้อมแขนผมจนได้ แต่มันกลับทรุดลงทันทีที่ยืนขึ้น “โอ๊ย”มันร้องออกมาเมื่อมันล้มลงกับพื้น ที่ผมทำไปเมื่อคืนคงทำให้ขามันไม่มีแรงจะยืนแล้ว “ไอ้โจ เป็นไงบ้าง” ผมก้าวลงจากเตียงไปประคองมัน แต่มันสะบัดมือผมออกอีกครั้ง “ไม่ต้องยุ่ง”คำพูดที่ไร้เยื่อใยทำให้ผมเจ็บปวด แต่ถึงอย่างไรผมก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ผมทำ “อย่าทำเป็นเก่งหน่อยเลยน่า โดนกูทำขนาดนั้น มึงกลับบ้านไม่ไหวหรอก” ผมตัดสินใจอุ้มมันขึ้นมาบนเตียง คำพูดผมทำให้มันหน้าแดงก่ำ ซึ่งก็ไม่รุ้ว่าเป็นความโกรธหรือความอาย ถึงมันจะโวยวายแต่มันก็ไม่มีแรงขัดขืน ผมวางตัวมันลงบนเตียง ก่อนจะขึ้นคร่อมมัน แล้วจ้องหน้ามันแน่นิ่ง ก่อนจะประกบปากจูบมันอย่างอ่อนโยน “อื๊อ” ไอ้โจขยับปากหนี แต่สุดท้ายมันก้ต้องยอมแพ้ให้แก่สัมผัสของผม ผมพยายามสื่อความรู้สึกผ่านทางลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของมัน ดูดปากและกวาดลิ้นอย่างรุนแรงจนมันแน่นิ่ง ผมยังคงรุกล้ำต่อ จนในที่สุดลิ้นของมันก็ส่งความรู้สึกกลับมา แม้จะเพียงน้อยนิด ผมก็กระหวัดลิ้นตอบอย่างยินดี เราจูบกันเนิ่นนานก่อนที่ผมจะถอนปากออก “นี่คือคำตอบ ใช่มั้ย”ผมพูดแผ่วเบา มันเบือนหน้าหนีและไม่ตอบอะไรผมเลย ถึงมันจะโกรธผมเพิ่มขึ้นที่ผมบังคับมันอีกครั้ง แต่มันก็คุ้ม ที่ได้รู้ว่าผมไม่ได้รู้สึกไปเองคนเดียว “มันตอบอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ มึงบังคับกู ” “ไม่หรอก กูรู้ว่ามึงก็รักกู มึงก็รู้ดี อย่าปฏิเสธหัวใจตัวเองเลย เมื่อคืนนี้...”ผมพูดค้างไว้แค่นั้น เพราะมันทุบอกผมอย่างแรง “พอแล้ว”มันพูดเสียงแข็ง ผมไม่อยากทำให้มันโกรธไปมากกว่านี้ ผมเอื้อมมือไปลูบหน้าผากมันเบาๆ “กูให้มึงกลับไม่ได้ เสื้อผ้ามึงกูเอาไปเก็บไว้แล้ว ตู้เสื้อผ้ากูก็ล็อกกุญแจอยู่ ห้องอื่นๆก็ด้วย ถ้าอยากจะหนี ก็ไปในสภาพนี้แล้วกัน”คำพุดของผมทำให้มันเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง ตอนนี้ทั้งผมและมันอยู่ในสภาพเปลือยทั้งคู่ แน่นอนว่ามันออกจากบ้านผมไปไม่ได้แน่นอน และต่อให้มันหาเสื้อผ้ามาได้ ตอนนี้มันก็หมดแรงจนแทบจะลุกไม่ขึ้นแล้ว “พอได้แล้ว มึงจะเอาอะไรจากกูอีก กูจะกลับบ้าน”มันเริ่มโวยวายอย่างโมโหแต่ตอนนี้ผมใจเย็นพอจะรับมือมันได้แล้ว ผมไม่อยากให้มันกลับบ้านไปโดยที่เรายังไม่ได้เคลียกันแบบนี้ “กูรุว่ามึงโกรธกู แต่อย่างน้อยก้ให้กูได้ดูแลมึงบ้าง ถึงมึงจะคิดว่ากูเลว แต่กูก้รุสึกผิดนะที่ทำให้มึงเป้นแบบนี้” คำพูดสำนึกผิดของผมคงทำให้มันสงบลงได้บ้าง มันยอมสงบลงในที่สุด “นอนลงไปดีๆเถอะ กูไม่ให้มึงไปไหนแน่ๆ เด่วกูไปหาไรมาให้กิน เรื่องป๊ามึงก้ไม่ต้องห่วง กูโทรบอกให้แล้ว ว่ามึงมานอนบ้านกู”ผมดันมันนอนลง แล้วลุกออกไปจากห้อง ได้ยินเสียงมันโวยวายตามหลังมา “ไอ้เหี้ย จะขังกูรึไง ปล่อยกูไป”
“แค่เห็นมันถ่างขาให้กูดูดนี่ถึงกับคลั่งเลยเหรอ มึงน่าจะมาเห็นตอนที่ไอ้โจมันนั่งเทียนให้กูนะ จะได้รู้ว่าเพื่อนมึงมันร่านแค่ไหน” ผมคลึงไอโฟนในมือไปมา อ่านข้อความจากไอ้อาร์ตที่ทำให้ผมสติขาดมากขึ้นเมื่อคืนนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก จากเดิมที่ผมเห็นพวกมันทำอะไรกันตอนดูหนังโป๊นั่นผมก็โมโหจนคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ยิ่งมันส่งข้อความแบบนี้มาอีก ยิ่งเหมือนราดน้ำมันเข้ากองเพลิงให้ผมสติขาดมากขึ้น ตอนนี้ผมก็ยังโมโหเหมือนไฟสุมในอก ซึ่งก็แน่นอนว่าผมทั้งโมโหและทั้งเกลียดไอ้อาร์ตที่ส่งข้อความแบบนี้มาจนทำให้ผมกับไอ้โจผิดใจกัน แต่ที่โมโหมากกว่านั้น ก็คือตัวผมเอง ทำไมผมถึงเชื่อข้อความเพียงข้อความเดียว มากกว่าจะเชื่อใจคนที่เป็นทั้งเพื่อนรัก และเป็นคนที่ผมรัก ตอนแรกผมก็คิดจะถามไอ้โจเรื่องข้อความนี้ แต่ก็พบว่าไม่มีประโยชน์ เพราะผมรู้แน่ชัดแล้วว่าไอ้โจยังไม่เคยผ่านมือใครมาก่อนนอกจากผม ไอ้อาร์ตคงแค่ส่งข้อความมายั่วผมเพราะโมโหที่ผมไปชกหน้ามัน และที่สำคัญ ผมไม่อยากยกเอาข้อความเพียงข้อความเดียวมาเป็นข้ออ้างในการทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้น ในเมื่อผมเป็นคนผิด ผมก็ต้องรับผิดเอง ผมเอาเสื้อผ้าของไอ้โจ ทั้งเสื้อ กางเกงและก็กางเกงในของมันไปเก็บไว้ในตู้อีกห้องหนึ่ง เพียงแค่สัมผัสกางเกงในของมัน ก็ทำให้ผมนึกถึงเรื่องเสียวระหว่างมันกับผมเมื่อคืน ผมไม่เคยมีความสุขยามที่ได้สอดใส่ควยเข้าไปในร่างกายคนอื่นมากขนาดนี้มาก่อน เป็นความสุขสุดยอดที่ผมอยากจะลิ้มลองมันอีกครั้ง เพียงแค่คิดถึงร่างเปลือยของมัน น้องชายผมก็แข็งจนตุงบ็อกเซอร์ที่ผมใส่อยู่ “โอ๊ยอย่าเพิ่งดิลูกพ่อ เพราะมึงนั่นแหละ เมื่อคืนเสือกแข็งไม่ยอมลง ไอ้โจมันถึงเจ็บขนาดนั้น” ไม่รู้จะโทดใคร ก็โทดไอ้น้องชายตัวดีนี่แหละ ผมเอามือตบเป้าให้ควยลง แต่ความเงี่ยนที่มีต่อไอ้โจมีมากซะจนมันไม่ยอมลง แถมแข็งโป๊กมากกว่าเดิมจนหนังหุ้มถอกลงมาอีก เห้อ ถึงอย่างไรผมก็ยังคงเป็นไอ้เอ็กซ์เซ็กส์จัดอยู่วันยังค่ำ เออไม่อยากลงก็ไม่ต้องลง ยังไงบ้านผมก็ไม่มีคนอยู่อยู่แล้ว เดินควยโด่ไปทั่วบ้านแบบนี้แหละ กลัวแต่ว่าจะทนเงี่ยนไม่ไหวจนต้องไปลงกับไอ้คนข้างบนน่ะสิ ผมต้มโจ๊กให้มันกิน ถึงจะทำไม่ค่อยเป็น แต่ผมก็พยายามทำสุดความสามารถ เพราะปกติอะไรในบ้านแม่จะเป็นคนทำตลอด นอกนั้นก็มีแม่บ้านที่จ้างมาทุกวันอาทิตย์ นึกแล้วก็ตลกตัวเองเพราะไม่เคยต้องมาดูแลใครแบบนี้ เหมือนตัวเองเป็นสามีที่ต้องดูแลภรรยาที่ป่วย แล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่าในความเป็นจริงตอนนี้ไอ้โจมันโกรธผมมากอยู่ อาจถึงขั้นเกลียดด้วยซ้ำ ผมถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจ ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะทำให้มันหายโกรธผมได้ ระหว่างที่ยืนคิดเพลินๆเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น “กิ๊ง ก่องง” ใครมันเสือกมาตอนนี้วะ จะว่าพ่อกับแม่ผมกลับมาก็คงไม่ใช่ นี่พึ่งวันเสาร์ กว่าพ่อกับแม่จะกลับก็วันจันทร์ แล้วใครล่ะที่มาเยือนบ้านผมตอนนี้ โคตรมาไม่ถูกจังหวะเลย อุตส่าห์จะได้ปรับความเข้าใจกับไอ้โจสองคนแล้วแท้ๆ ผมเดินออกไปหน้าบ้าน ในสภาพบ็อกเซอร์ตัวเดียว เพราะหงุดหงิดใจที่ถูกขัดจังหวะเกินกว่าจะหาอะไรมาใส่ แล้วผมก็พบไอ้แมนยืนอยู่หน้าบ้าน ในมือมันถือถุงอะไรสักอย่างอยู่ ถึงผมจะโล่งใจที่เป็นไอ้แมน แต่ตอนนี้ผมไม่ได้อยากจะให้ใครมาเยือนทั้งนั้น “อ่าวไอ้แมน มาทำไรแต่เช้าเนี่ยมึง” ถามตั้งป้อมไว้ก่อนเลยครับ ไม่เปิดประตูให้ด้วย ต่อให้เป็นเพื่อนรักก็เถอะ สงสัยมันจะมาทวงรถ พึ่งนึกได้ว่าเมื่อคืนผมขโมยมอไซค์มันมา “ยังจะมาถามอีกไอสัส มึงรุดีว่ามึงทำอะไรไว้”น้ำเสียงของไอ้แมนไม่เป็นมิตรเลย ซ้ำยังทำหน้าถมึงทึงใส่ผมอีกด้วย อะไรวะ แค่ยืมรถมา ทำไมต้องทำท่าโมโหขนาดนั้น ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆกับท่าทีของมัน “อะไรวะ มอไซค์มึงน่ะเหรอ อยู่ในโรงรถน่ะ มาเอากลับไปสิ กูไม่ได้เอาไปขับชนใครมาหรอกน่า”ผมพยายามพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทว่าสีหน้าถมึงทึงของไอ้แมนไม่ผ่อนคลายลง “กูไม่ตลก ไอ้เอ็กซ์ ไอ้โจมันโทรเรียกกูมา” คำพุดของมันทำให้ผมนิ่งไปสามวิ มันชูโทรศัพท์ขึ้น ผมเห็นว่าในถุงที่มันถือมามีเสื้อผ้าอยู่ แล้วผมก็ต้องกัดฟันกรอด ไอ้โจมันคงใช้มือถือของมันที่ผมปาทิ้งเมื่อคืนมาใช้โทรหาไอ้แมนแน่ๆไม่รู้ว่าผมปล่อยมือถิอของไอ้โจให้รอดสายตาผมไปได้ยังไง “ให้กูเข้าไป” มันพูดหน้านิ่ง ผมไม่มีทางเลือกเลยจำยอมเปิดประตูให้มันเข้ามา ผมเดินนำมันเข้าไปในบ้าน “เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น”มันนั่งลงบนโซฟาแล้วกอดอกถามผม ถึงแม้ว่านี่จะเป็นบ้านผม แต่ผมกลับไม่รู้สึกเหมือนอยู่ในที่ของตัวเองเลย เหมือนเป็นเด็กทำผิดที่กำลังถูกผู้ใหญ่ซักถามความจริง บรรยากาศระหว่างผมกับมันตึงเครียดมากทีเดียว ผมหงุดหงิดที่มีคนเข้ามายุ่ง ส่วนมันก็ทำท่าเหมือนรู้ว่าผมทำอะไรผิด “ไอ้โจมันบอกมึงว่าไงละ”นึกแล้วก้โมโหไอ้คนข้างบน คิดว่าไอ้แมนจะพามึงออกไปได้รึไง “มันไม่ได้บอกอะไร แต่น้ำเสียงมันแย่มาก มันบอกแค่ถูกขังไว้ในห้องบ้านมึง ให้กูเอาเสื้อผ้ามาให้มันด้วย แล้วเรื่องมันเป็นยังไง กูโทรมาเมื่อคืน ไอ้โจมันบอกเคลียกันเรียบร้อยแล้ว เมื่อคืนพวกกุก็นอนที่บ้านไอ้บอลนั่นแหละ เป็นห่วงพวกมึง ไม่มีอารมกลับบ้านกันเลย”นั่นปะไร สุดท้ายไอ้โจก็ไม่ได้ทำอะไรผิดแม้แต่อย่างเดียว มันไม่ได้โกหกผม คนที่โทรมาคือไอ้แมนจริงๆ สุดท้ายคนที่ทำผิดทุกอย่างกลับเป็นผม ผมคนเดียวจริงๆ “ไอ้แมน..กู”ความรู้สึกผิดเกาะกุมหัวใจจนผมพูดอะไรไม่ออก “ไม่เป็นไรหรอกไอ้เอ็กซ์ พูดมาเถอะ ยังไงมึงก็เป็นเพื่อนกู ถึงมึงจะทำอะไร กูก็ไม่เกลียดมึงหรอก แล้วกูก็พอเดาได้ กูไม่ใช่คนโง่ กุรู้ตั้งแต่คืนเมื่อวานแล้วว่ามึงโมโหเรื่องอะไร”ไม่มีอะไรที่ผมจะปกปิดไอ้เพื่อนรักคนนี้ได้จริงๆ แต่มันแน่ใจเหรอว่าถ้ารู้ถึงสิ่งที่ผมทำแล้วมันจะไม่เกลียดผมไปอีกคน “กู.. ข่มขืนโจ”ผมพูดออกมาได้แค่นั้น เมื่อพูดคำนั้นออกมามันยิ่งตอกย้ำความผิดของผมให้ตรึงลงในหัวใจมากขึ้นไปอีก ผมไม่รู้ว่าไอ้แมนเดาอะไรไว้ แต่มันคงไม่ได้คิดถึงขั้นนี้แน่ๆ เพราะมันนิ่งเงียบ ตาเบิกกว้างอย่างตกใจ “มึงทำแบบนั้นได้ไง มึงบ้าไปแล้วเหรอ นั่นมันเพื่อนมึงนะ” “”ก็กูรักมัน กูเพิ่งรู้ตัวไม่นานมานี้แหละว่ากูชอบมัน กูทนไม่ได้ที่มันไปสนิทสนมกับไอ้อาร์ต ตอนที่ดูหนังกัน ไอ้อาร์ตมัน.”ผมนิ่งไปนิดอย่างไม่อยากเอ่ยออกมา “มันกำลังช่วยให้ไอ้โจอยู่ กูโมโห ก็เลยลากไอ้โจกลับมาบ้าน ตอนแรกก้อยากจะเคลียกับมันดีๆ แต่ไอ้เหี้ยอาร์ตมันส่งไอ้นี่มา” ผมโยนไอโฟนผมลงบนตักของไอ้แมน มันหยิบข้อความขึ้นมาอ่าน “มันส่งมาจริงเหรอวะ เมื่อคืนไอ้อาร์ตมันก็เป็นห่วงมึงมากนะ ถึงจะถูกมึงต่อยก็เหอะ มันแอบมาพูดกับกูว่ารู้สึกผิดที่ทำให้มึงโมโห มันไม่นึกว่ามึงจะชอบไอ้โจจริงๆ” อย่างน้อยไอ้อาร์ตก็ยังดูออกสินะว่าผมชอบไอ้โจ แต่ทำไมมันต้องไปตอแหลกับไอ้แมนอีก มันจะชั่วได้มากขนาดนั้นเลยเหรอ “ถ้าอย่างงั้นมึงก็ถูกมันหลอกแล้ว กูไม่บ้าขนาดนั่งพิมข้อความมาใส่ร้ายมันหรอก” “แต่แค่ข้อความนี้ มึงต้องทำกับมันขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมมึงไม่เคลียกันก่อน ไอ้โจมันจะเอาเวลาที่ไหนไปเอากับไอ้อาร์ต ในเมื่อมันอยู่กับมึงตลอดเวลา มันทำอะไร มึงก็น่าจะรู้ดีที่สุด ขนาดกูยังเชื่อไม่ลงเลย ไอ้ควายเอ๊ย”มันขึ้นเสียงอย่างโมโห ผมยืนนิ่งอย่างไม่มีข้อแก้ตัว มันพูดถูกทุกอย่าง ผมมันโง่จริงๆ “ด่ากูเถอะไอ้แมน กูไม่มีอะไรจะแก้ตัว” ผมยืนก้มหน้า รู้สึกสำนึกผิดจริงๆ ไอ้แมนมันคงจะเห็นใจผมบ้าง มันทำท่าจะด่าแต่ก็ไม่ได้ด่าออกมา “กูเห็นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว พวกมึงมีท่าทีแปลกๆ มึงอยู่กับไอ้บอล ไอ้โจก็ไปอยู่กับไอ้อาร์ต ตอนแรกกูนึกว่ามึงทะเลาะกัน ดูไปดูมา มึงประชดกันชัดๆ แล้วมึงยังเสือกเล่าเรื่องที่ไปเอากะเด็กข้างบ้านอีก กูปรามมึงแล้ว มึงก็ไม่ฟังกู แล้วอยู่ๆตอนดูหนังโป๊ มึงก็โมโหขึ้นมาขนาดนั้น” “ถ้ามีคนทำแบบนั้นกับไอ้แว่น มึงก็ทนไม่ไหวหรอกไอ้แมน”ผมไม่ได้อยากปกป้องตัวเอง แค่อยากจะบอกให้รู้ว่าที่ผมทำก็เพราะความหึง ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายไอ้โจเลย “แต่ไม่ใช่ลงกับไอ้โจแบบนี้ มึงชอบมันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่เห็นมีใครรู้”ท้ายประโยคของมันเสียงเบาลงอย่างไม่เชื่อว่าผมจะชอบไอ้โจจริงๆ ทำเอาผมอารมณ์ขึ้น ทุกคนคิดว่าผมมันมั่วไปหมดใช่มั้ย คนอย่างผมจะรักใครจริงๆไม่ได้หรือไง ทำไมความรักของผมต้องโดนดูถูกด้วย “กูรู้ว่ามึงคิดอะไร กูยืนยันว่ากุชอบมันจริงๆ แต่กูพึ่งรู้ตัวเมื่อไม่นานมานี้ กูถึงทนไม่ได้ที่มันทำแบบนั้นกับไอ้อาร์ต ทนไม่ได้ที่มันไม่แคร์กูเลย”ผมโพล่งออกมา แต่ไอ้แมนตัดบท “ไอ้โจเนี่ยนะไม่แคร์มึง ต่อให้ไม่มีใครพูด ทุกคนเค้าก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าไอ้โจมันรักมึง”
“มึงพูดอะไรของมึง”คำพูดของมันทำเอาหัวผมว่างเปล่าไปชั่วขณะ มันพูดจริงเหรอ ทำไมผมไม่เคยรู้เลย “มีแต่มึงคนเดียวนั่นแหละที่ไม่รู้ ไอ้โจเวลาทำอะไรมันก็นึกถึงมึงตลอด มันไม่เคยลืมมึง เป็นห่วงมึง ดูแลมึงตลอดเวลา ถึงมันจะเก็บมิดแค่ไหนแต่เวลาที่มึงไปเอาใครกูก็ดูออกว่าไอ้โจมันเสียใจ แต่มันก็ไม่เคยพูดอะไรเลย ทุกคนก็รู้ แต่ไม่มีใครอยากพูดอะไรทั้งนั้นแหละ เพราะไม่อยากให้มึงสองคนมีปัญหากัน แล้วก็โคตรเคารพหัวใจของไอ้โจมันด้วย ยอมทนมึงขนาดนั้น แล้วดูที่มึงตอบแทนมัน” มันพูดออกมามากมาย ถ้าสิ่งที่มันพูดเป็นเรื่องจริง ผมมันก็เลวจริงๆ แต่ที่ผ่านมาผมไม่เคยมองไอ้โจในแง่นั้นเลย ผมมาตีโพยตีพายว่าความรักของผมไม่มีใครเห็นค่า แต่มันไม่มีค่าเลยจริงๆ เมื่อเทียบกับความรักของไอ้โจ “กูไม่เคยรู้เลย”ผมพูดเสียงเบา ถึงผมจะยินดีที่ได้รู้ว่ามันก็รักผมมาตลอด แต่ความยินดีนั้นหายไปหมดเมื่อได้นึกถึงสิ่งที่ผมทำร้ายมัน “แล้วไอ้โจเป็นไงบ้าง”มันถามเสียงขุ่น ลุกขึ้นยืนทำท่าจะขึ้นไปข้างบน “นอนอยู่บนห้องกู มันไม่เป็นอะไรมากหรอก กูดูแลอยู่”ผมกันตัวมันไว้ มันหันมามองหน้าผม ขมวดคิ้วเป็นเชิงถาม “มึง อย่าเอามันไปเลย ให้กูได้เคลียกับมันก่อน นะ” กูขอร้องมึงละ อย่าเอาไอ้โจไปจากกูเลย โดยเฉพาะตอนนี้ “มึงจะบ้าเหรอเอ็กซ์ มีเหตุผลหน่อย มึงขังมันไว้แบบนี้ มึงคุยกันไม่รู้เรื่องหรอก มึงควรจะให้มันกลับบ้าน ให้มันได้สงบสติอารมณ์ แล้วจะเคลียก็ค่อยเคลียกันวันหลัง เชื่อกูสิ ทำแบบนี้ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก”ถึงใจผมจะไม่อยากยอมรับ แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันพูดถูก แต่ถึงอย่างงั้นผมก็ไม่อยากปล่อยไอ้โจไปอยู่ดี “ขอแค่วันนี้ ไม่ได้เหรอ กูขอร้อง”ผมขอร้องมันจริงๆ ทั้งสายตาและน้ำเสียงหวังว่าความเป็นเพื่อนที่มีมานานจะทำให้มันใจอ่อน “กูให้มึงเข้าไปคุยกับมันอีกครั้งเดียว คนเค้ามีพ่อมีแม่ เอามาขังแบบนี้ได้ไง แบบนี้มันเข้าข่ายกักขังหน่วงเหนี่ยวนะมึง” “แต่..” “ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น เรื่องคราวนี้ก็น่าจะทำให้มึงรู้แล้วนี่ ว่าใช้อารมณ์มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร” ถึงผมจะไม่พอใจนัก แต่ก็จำต้องพยักหน้ายอมรับอย่างจำยอมด้วยเหตุผล ดีกว่าปล่อยให้ไอ้โจกลับบ้านทั้งที่ยังไม่ได้คุยกัน ผมบอกให้ไอ้แมนรอ แล้วเดินไปหยิบชามโจ๊กจากในครัว “นี่มึงทำเองเหรอ แดกได้รึเปล่าเนี่ย”มันทำหน้าอย่างทึ่ง แหมทำมาดูถูกกู บ้านกูยังไม่มีคนใช้เลย บ้านมึงอ่ะมีเป็นกองทัพ “กูไม่ใช่มึงนะ ไอ้นายน้อย”เป็นครั้งแรกของวันนี้ที่มันยิ้มออกมาได้ ผมพามันเดินขึ้นบันไดไปจนถึงห้องนอนของผม ผมทำท่าจะเข้าไป แต่มันห้ามไว้ “ไม่ต้อง ให้กูเข้าไปดูมันก่อน” มันบอก แล้วหยิบชามโจ๊กไปถือไว้เอง เห้ยอะไรวะ นั่นกูเป็นคนทำนะ “มากไปละมึง นั่นกูทำเองนะ”กว่าจะทำได้กูพยายามแค่ไหนรู้มั้ย ต้มโจ๊กนี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะมึง “เออน่า เดี๋ยวกูบอกให้เองว่ามึงเป็นคนทำให้ กูไม่คิดแย่งความดีมึงหรอก ให้กูเข้าไปช่วยพูดให้ก่อน มันจะได้หายโกรธมึงง่ายขึ้น”เออก็จริง นึกแล้วก็ซึ้งน้ำใจเพื่อน ถึงผมจะทำเรื่องแย่แค่ไหน แต่มันก็พร้อมจะช่วยผมเสมอ “อืม ก็จริง ช่วยกูหน่อยนะ”มันพยักหน้า จากนั้นมันก็เคาะประตู “โจ กูมาแล้ว ให้กูเข้าไปนะ”แล้วมันก็เปิดประตูเดินเข้าห้องไป ตลอดเวลาที่ผมยืนรอหน้าห้อง แม้จะเป็นเวลาเพียงชั่วครู่แต่ผมก็รู้สึกเหมือนมันนานเป็นปีๆ ผมอยากรู้ว่ามันสองคนพูดอะไรกัน แต่ระยะระหว่างเตียงกับประตูมันไกลเกินกว่าที่ผมจะได้ยินเสียง
เมื่อไอ้แมนออกมาจากห้อง ยังไม่ทันที่ผมจะได้อ้าปากถามอะไร หมัดหนักๆของมันก็ซัดเข้าที่ใบหน้าของผมจนล้มลงไปกองกับพื้น “ไอ้เหี้ยแมน ชกกูทำไม”ผมยกมือกุมปาก มันต่อยมาเต็มแรง เล่นเอาผมมึนไปเลย รู้สึกเหมือนเลือดซิบที่มุมปากนิดๆด้วย แต่ผมก็ไม่ได้คิดจะชกกลับ “สมควรโดนแล้วไอสัส เทียบกะที่มึงทำกะไอ้โจ แค่นี้มันยังน้อยไป”มันด่าผม แต่มันก็ฉุดให้ผมลุกขึ้นยืน “มึงรู้มั้ย มันไข้สูงมาก แถมยังช้ำไปทั้งตัว แล้ว ตรงนั้น ตรงนั้น..”มันอึกอัก เหมือนไม่อยากจะพูดออกมา “มึงทำมันขนาดนั้นได้ไงวะ นั่นมันเพื่อนมึงนะ มึงไม่สงสารมันเหรอ” มันทำท่าหัวเสียมาก ผมยืนนิ่งอย่างเดียวอย่างโต้ตอบอะไรไม่ได้เลย ในเมื่อผมทำมันลงไปจริงๆ สาสมแล้วที่มันต่อยหน้าผม ไอ้แมนยังคงพูดต่อ “แต่กูก็โกรธมึงไม่ลงว่ะ เรื่องมันไม่น่าจะเป็นแบบนี้เลย พวกมึงรักกันแท้ๆ กูว่ามึงก็รักมันมานานแล้ว ถ้ามึงจะรู้ตัวให้เร็วกว่านี้”มันคงเห็นอาการสำนึกผิดของผมแล้วสงสาร มันเลยไม่พูดอะไรที่จะกระทบใจผมออกมาอีก มันพูดถูกแล้ ผมคงรักมันมานานแล้วจริงๆ เพียงแต่ไม่เคยรู้ตัวเลย ผมรู้ตัวช้าเกินไป จนตอนนี้ก็แทบจะสายเกินไปแล้ว “เดี๋ยวกูจะไปส่งมัน โจมันอยากกลับบ้านแล้ว มึงอย่าขังมันไว้เลย มึงเข้าไปคุยกับมันสิ คุยกันดีๆละ”จริงๆผมควรจะโมโหไอ้แมนที่เข้ามายุ่มย่าม แต่ผมก็พบว่าตัวเองไม่โกรธมันเลยแม้แต่น้อย มันแค่ทำในสิ่งที่ควรทำ ตอนนี้ผมไม่โกรธใครทั้งนั้น นอกจากตัวเอง ผมพยักหน้าให้มันเบาๆ ในใจนึกคำพูดที่จะพุดกับไอ้โจ แต่ผมก็นึกอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว ในหัวมันมึนตื้อ เหมือนแรงกายแรงใจถูกระชากหายไปหมด “กูจะลงไปรอข้างล่าง” มันตบไหล่ผมเบาๆแล้วเดินลงบันไดไป ผมอยากจะยืนทำใจหน้าประตูนั้นอีกสักหน่อย แต่ก็พบว่าตัวเองเดินเข้าไปเพราะไม่อยากเสียเวลารออีกแล้ว เมื่อผมเข้าไปในห้อง ไอ้โจมันใส่เสื้อผ้าที่ไอ้แมนเอามาให้แล้ว อย่างน้อยผมก็ดีใจที่เห็นมันกำลังกินโจ๊กของผมอยู่ ใกล้จะหมดชามแล้วด้วย “อร่อยมั้ย” ผมไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ ผมเดินเข้าไปใกล้มัน ยิ่งหลังจากคืนนั้นมันทำให้ผมรู้สึกว่ารักมันมากขึ้น เพียงแค่เห็นหน้า ความรู้สึกมากมายก็ประเดประดังเข้าใส่ มันรู้ตัวว่าผมเข้ามาใกล้ มันเงยหน้ามองผม ไม่รู้ว่าไอ้แมนเข้ามาพูดอะไรบ้าง ผมต้องขอบใจมันจริงๆ เพราะอย่างน้อยก็ทำให้ไอ้โจไม่มองหน้าผมอย่างไร้ความรู้สึกอีกต่อไป “ไม่ได้เรื่องเลย ใส่น้ำเยอะชิบหาย จืดสนิท”มันยอมพูดกับผมดีๆ ทำให้ผมใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง ถึงมันจะด่าโจ๊กที่ผมทำเองเป็นครั้งแรกก็เถอะ “แต่ก็แดกซะหมดเลยนะ”ผมยิ้ม แต่มันหันมามองตาขวาง ผมหุบยิ้มทันที จากนั้นมันก็เงียบไม่พูดอะไรออกมาอีก “กูก็แบบนี้แหละ ทำอะไรไม่ค่อยได้เรื่อง ถึงต้องมีมึงอยู่ข้างๆตลอดไง”คำพูดของผมทำให้มันชะงัก มันตักโจ๊กช้อนสุดท้ายเข้าปาก แล้วก็วางช้อนลง “มึงหายโกรธกูเถอะนะ แล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ชีวิตกู ขาดมึงไม่ได้หรอก”ผมไม่มีสมองพอจะคิดหาคำพูดสวยๆหรูๆมาใช้ให้มันยกโทษให้หรอก ทุกคำพูด ล้วนกลั่นออกมาจากใจ “ต้องขาดได้สิ กูไม่ได้สำคัญขนาดนั้นหรอก กูกลับก่อนนะ ขอบคุนที่ดูแลกู”มันกำลังจะเดินออกไปแล้ว คำพูดของมันช่างห่างเกินเหลือเกิน ต้องขาดได้ หมายความว่าต่อไปมันจะไม่อยู่กับผมแล้วใช่มั้ย ขอบคุนที่ดูแลงั้นเหรอ ทั้งๆที่ผมเป็นคนทำร้ายมันเองเนี่ยนะ ทั้งๆที่มันนั่นแหละที่ดูแลผมมาตลอด แต่ผมต่างหากที่ไม่เคยทำเลย จนกระทั่งวันนี้ ถ้ามันจะพุดแบบนี้ สู้ให้มันด่า หรือเตะต่อยผม ยังจะดีซะกว่า “สำคัญสิ สำคัญที่สุด”รู้ตัวอีกที ผมก็รวบตัวมันเข้ามากอดแล้ว ท้ายที่สุดผมก็ปล่อยมันไปไม่ได้อยู่ดี “มึงยังโกรธ ยังเกลียดกูอยู่ใช่มั้ย งั้นก็ด่ากูสิ จะเตะจะต่อย จะทำอะไรก็ได้ แต่อย่าทำตัวห่างเหินกับกูเลยนะ”ผมน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ผมไม่ได้ร้องไห้มานานแค่ไหนแล้วนะ แทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าร้องไห้มันเป็นยังไง ทว่าคนในอ้อมแขนผมกลับทำให้น้ำตาผมไหลได้ง่ายปานนี้ “ไม่หรอก กูไม่เคยเกลียดมึง ไม่มีวันเกลียดได้ด้วย”มันยืนนิ่ง ไม่ได้แสดงท่าทีขัดขืนอะไร คำพูดนั้นยากที่จะจับความรู้สึกได้ ทั้งคนพูดและคนฟัง ผมไม่รู่วามันรู้สึกยังไง ส่วนผมที่ควรจะรุ้สึกดี เพราะหมายความว่ามันไม่มีวันเกลียดผม แต่ผมก็รู้สึกแย่ด้วย เพราะมันสื่อความหมายได้อีกอย่าง ว่ามันก็อภัยให้ผมได้ยากเช่นเดียวกัน “งั้นทำไมมึงถึงหายโกรธกูไม่ได้ล่ะ กูรักมึงนะ มึงก็รักกูเหมือนกัน ไม่ใช่เหรอ กูขอโทดจริงๆที่ทำร้ายมึง กูเป็นคนผิดเอง กูมันเห็นแก่ตัว แต่ต่อไปกูจะยอมมึงทุกอย่าง ขอแค่เรามาเริ่มต้นกันใหม่เถอะ นะ”ผมชะโงกหน้าไปจูบแก้มมัน แต่มันส่ายหน้า มันทำเพียงแค่แกะมือผมออก มันหันหน้ามาเผชิญหน้ากับผมแล้วเอามือปาดน้ำตาให้ผมเบาๆ “มึงปล่อยกูไปเถอะ เอาเวลาไปทบทวนดูว่ามึงคิดยังไงกับกูกันแน่ กูเองก็เหมือนกัน กูเหนื่อยมามากพอแล้ว”สีหน้าของมันเรียบเฉย น้ำเสียงไม่มีการด่า ไม่มีความเกลียดชัง แต่กลับทำให้ผมรู้สึกแย่อย่างที่สุด ที่ผ่านมา ผมทำให้มันเหนื่อยมากขนาดนั้นเลยเหรอ คำพูดของมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนเป็นคนไร้ค่า จนทำให้ผมคิดว่า ปล่อยมันไปซะยังจะดีกว่าให้มันต้องทนเหนื่อยกับผมอีก “กูไปก่อนนะ”มันยิ้มบางๆให้ผม ก่อนที่มันจะเดินออกไป ผมอยากจะจับตัวมันไว้อีก อยากเรียกชื่อมัน อยากขอร้องให้มันอยู่ต่อ อยากขอร้องให้มันยกโทษให้ แต่สิ่งที่ผมทำได้คือการมองมันเดินจากไป แค่นั้นเอง หลังจากไอ้แมนไปส่งไอ้โจที่บ้าน มันก็กลับมาอยู่เป็นเพื่อนผม มันบอกว่ามันบอกไอ้โจเรื่องข้อความนั่นแล้ว คงเพราะยังงั้นไอ้โจมันถึงคลายความโกรธผมลงได้บ้าง ผมอยากโทรไปหามัน ผมโทรไปสองครั้ง แม้จะติดแต่ก็ไม่มีคนรับสาย มันคิดจะตัดขาดกับผมจริงๆใช่มั้ย แม้แต่ความเป็นเพื่อนก็จะไม่มีให้งั้นเหรอ ผมจึงได้แต่ส่งข้อความไปหามันเท่านั้น “หายไข้รึยัง กูเป็นห่วงนะ”เมื่อได้ส่งข้อความไปครั้งนึง มันก็อดไม่ได้ที่จะส่งข้อความครั้งต่อๆไป ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ส่งข้อความกลับมาหาผมเลยก็ตาม แต่ผมก็ดีใจที่อย่างน้อยก็ได้สื่อให้มันรู้ว่า ผมคิดถึงและเป็นห่วงมันจริงๆ “กินข้าวรึยัง อย่าลืมกินด้วยนะ จะได้หายไวๆ”ผมนั่งจ้องมือถืออยู่ทั้งวันเหมือนคนบ้า รอข้อความที่จะส่งตอบกลับมา แต่ก็ไม่มี ผมพึ่งจะเข้าใจพวกที่คลั่งรักจนไม่เป็นอันกินอันนอนก็วันนี้เอง “คิดถึงนะครับ มึงล่ะ คิดถึงกูมั่งรึป่าว” ไอ้แมนหาว่าผมบ้า นั่งพิมข้อความแล้วก็ลบแล้วลบอีก คิดว่าจะส่งข้อความอะไรต่อไป ผมส่งข้อความแทบทุกชั่วโมง “หายโกรธกูไวๆนะ กูจะรอ”เมื่อเศร้าใจหนักๆเข้าผมก็ต้องหยิบเหล้าที่เก็บไว้ออกมากินย้อมใจ ไอ้แมนก็เป็นเพื่อนที่ดีเหลือเกิน มันนั่งกินเป็นเพื่อน ฟังผมคร่ำครวญบ้าบอทั้งวันโดยไม่ปริปากบ่น แม้มันจะพูดสมน้ำหน้าผมบ้างเพราะที่ผ่านมาผมก็มีแฟนไม่เคยขาด ไม่เคยต้องง้อใคร พอได้รักไอ้โจคนนึง ถึงกับต้องหมดสภาพขนาดนี้ ผมนึกถึงตอนที่เจอมันครั้งแรก ตอนที่ผมกับมันแย่งกันกินบร็อคโคลี ตอนที่เราได้นั่งข้างๆกัน ตอนที่เราเข้าชมรมฟุตบอลด้วยกัน ตอนที่มันมานอนบ้านผมบ่อยๆเพราะพ่อแม่ไม่ค่อยอยู่ มีมันคอยทำกับข้าวให้ แล้วผมก็นอนกอดมันเหมือนเป็นตุ๊กตาหมี ตอนที่มันดูแลผมตอนที่ผมไม่สบาย ตอนที่มันโกรธผม เพราะผมลืมวันเกิดมันแล้วไปเอากับเด็กม.3 ตอนที่มันทำแผลให้ผม หลังจากที่ผมไปต่อยกับเด็กม.6มา ตอนที่เราชักว่าวให้กันเป็นครั้งแรก นึกถึงเมื่อคืน ที่ผมได้มีความสุขกับมัน ระหว่างที่นั่งนึกทุกเรื่องทุกราว น้ำตามันก็ไหลไปด้วย แต่ผมไม่อายเลยสักนิด ผมควรจะร้องไห้ให้ไอ้โจมาตั้งนานแล้ว ไอ้แมนก็เล่าให้ผมฟังบ้าง ว่าลับหลังผมไอ้โจมันพูดถึงผมยังไง ไอ้โจมันนึกถึงผมเสมอ เวลาไปเที่ยวกันแต่ผมไม่ได้ไปด้วยมันก็จะนึกถึงผมทุกครั้ง เวลาที่ผมไม่มาโรงเรียน มันก็จะคอยโทรตามด้วยความเป็นห่วง เวลาที่มันเจอของที่ผมชอบ มันก็จะพูดถึงผม มันเป็นคนทำเซอร์ไพรส์ผมตอนวันเกิด มันก็จะ เวลาที่ผมไปเอากับคนอื่นแล้วมาเล่าให้ทุกคนฟัง มันเคยแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกจากตอกย้ำว่าผมละเลยไอ้โจขนาดไหน ว่าผมมันแย่แค่ไหน แต่ผมก็อยากฟัง ผมอยากฟังเรื่องของมัน ความรู้สึกที่มันมีต่อผม อีกสักนิดก็ยังดี “มันจะยกโทษให้กูมั้ยวะ” ผมถามไอ้แมน ผมนั่งกินเหล้าจนเมา จนตอนนี้ทรงตัวไม่อยู่แล้ว “ต้องยกโทษให้สิ มันรักมึงจะตาย มึงอย่ายอมแพ้ก็แล้วกัน ฟ้าไม่ลงโทษคนหล่อหรอกเชื่อกู”ผมหัวเราะให้คำพูดของมัน ฟ้าไม่ลงโทษผมหรอก แต่ตอนนี้ผมถูกไอ้โจลงโทษ... ตกดึกเข้าผมก็ทนไม่ไหว ผมรบเร้าขอให้ไอ้แมนพาไปที่บ้านของไอ้โจ ตอนแรกมันไม่ยอม แต่ผมก็รบเร้ามันจนมันใจอ่อน มันขี่มอไซค์พาผมไป แต่เราก็ไม่ได้เข้าไปในบ้านมัน เพราะรู้ดีว่ามันยังไม่อยากเจอผม ผมรู้ดีว่าห้องนอนมันอยู่ตรงไหน ตอนนี้ยังเปิดไฟอยู่เลย เมื่อก่อนผมมานอนแทบจะทุกอาทิตย์ ผมเคยนอนกอดกับมันในห้องนั้นไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง ไอ้โจเดินออกมาตรงหน้าต่างทำให้ผมได้เห็นหน้ามันบ้าง ได้เห็นหน้ามันแค่นี้ผมก็ดีใจ แต่มันไม่เห็นผมหรอกเพราะผมแอบอยู่ ผมส่งข้อความไปหามันอีกครั้ง “ทำไมยังไม่นอนเสียทีล่ะ เดี๋ยวไม่หายไข้นะ” ผมเห็นมันเดินมาที่หน้าต่างแล้วสอดส่องหาพวกผมทันที ราวกับรู้ว่าผมแอบดูอยู่ จากนั้นมันก็ปิดม่านแล้วปิดไฟลง วันอาทิตย์ผมก็ส่งข้อความไปหามันแล้วมาแอบดูหน้าต่างห้องนอนมันอีกครั้ง รอจนมันปิดไฟห้องนอนก่อนนั่นแหละ ผมถึงจะกลับบ้าน.. พรุ่งนี้ก็เป็นวันจันทร์ที่ผมจะได้เจอมันอีกครั้ง แม้จะยินดีที่จะได้เห้นหน้ามัน แต่ผมก็หนักใจ ไม่รู้เมื่อไหร่ที่มันจะหายโกรธผม แล้วเราจะได้รักกันจริงๆเสียที
| 
[คัดลอกลิงก์]
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2016-4-29 20:07:47
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2016-4-29 23:10:04
โพสต์ 2016-4-30 00:27:53
