ชีวิตน้องแพรว

nachai45

ณรงค์ หนุ่มใหญ่วัย 35 ปี ขับรถกลับจากทำงาน ใจก็นึกถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาในชีวิตกำลังขับรถเพลินๆก็ต้องตกใจสุดขีด เพราะมีร่างของใครคนหนึ่งเดินเซเข้ามาหารถเขาณรงค์เหยียบเบรคเต็มแรง เสียงล้อรถบดลากไปกับถนนเสียงดังสนั่น หน้ารถปะทะกับร่างๆนั่นพร้อมๆกับที่รถเขาหยุดอยู่กับที่ณรงค์รีบเปิดประตูรถออกไปดูด้วยความตกใจ พอเดินไปที่หน้ารถก็พบกับเด็กสาวนอนฟุบไม่ได้สติใบหน้าขาวซีด“หนู…หนู..เป็นไงบ้าง…”ณรงค์เอามือเขย่า แต่เธอก็ยังนิ่งไม่ได้สติเขาจึงรีบอุ้มเธอขึ้นรถเพื่อไปส่งโรงพยาบาล ณรงค์ขับรถไปก็มองร่างของเด็กสาวไปกลัวเธอจะเป็นอะไรไป จนถึงโรงพยาบาลก็รีบพาเธอไปที่ห้องฉุกเฉินแล้วนั่งรออยู่หน้าห้องเวลาผ่านไป 30 นาทีก็มีพยาบาลเดินมาหาณรงค์พร้อมกับถามเขาว่า“คุณเป็นญาติของน้องที่ประสบอุบัตเหตุมาหรือเปล่าคะ…” ณรงค์มองหน้าพยาบาลด้วยความลังเลนิดหนึ่ง“คะ..ครับ..มีอะไรหรือครับ…”“คือน้องเค้าไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ…แค่ถลอกนิดหน่อย..แต่แกเป็นลมน่ะค่ะ..คงไม่ได้ทานข้าวกลางวัน…หมอกำลังให้น้ำเกลืออยู่ อีกซัก 2-3 ชั่วโมงก็กลับบ้านได้แล้วคะ…ถ้าคุณจะเข้าไปเยี่ยมก็เชิญคะ..” แล้วพยาบาลก็เดินกลับเข้าไปทำงานต่อณรงค์จึงเดินเข้าไปดูเด็กสาวที่นอนให้น้ำเกลืออยู่ เมื่อเธอเห็นหน้าณรงค์เธอทำหน้างงๆเพราะเธอไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้จักเขามาก่อน “เป็นอย่างไรบ้างหนู…พอดีหนูเป็นลมแล้วฉันขับรถมาชน…เป็นไงเจ็บมากไหม…หนูไม่ต้องเป็นห่วงนะ.. เดี๋ยวฉันดูแลค่ารักษาเธอเอง…” เด็กสาวค่อยๆยกมือขึ้นไหว้ณรงค์ “สวัสดีคะ..คุณอา..”เด็กสาวมองหน้าณรงค์แล้วตัดสินใจเรียกเขาว่าอา เพราะเธอคาดคะเนดูแล้วเขาน่าจะรุ่นๆเดียวกับแม่ณรงค์มองหน้าเด็กสาวแล้วรู้สึกสบายใจขึ้น ที่เธอเป็นเด็กที่มีมารยาท ไม่มีท่าทีหยิ่งหรือโกรธเขา เขาจึงสอบถามเรื่องราวของเธอ ทีแรกเด็กสาวก็ไม่อยากจะบอกอะไรแต่เห็นท่าทางสุภาพ และเป็นผู้ใหญ่ของณรงค์ เธอจึงเล่าให้ฟังว่า เธอชื่อ ‘สุชาดา’ ชื่อเล่นว่า ‘แพรว’เรียนอยู่พานิชย์ปี 3 ทางบ้านค่อนข้างยากจนเธอบอกอีกว่าเธอนั้นกำพร้าพ่อ แม่บอกกับเธอว่าพ่อเสียชีวิตไปตั้งแต่เธอยังอยู่ในท้องแม่จึงเลี้ยงเธอมาตามลำพัง เธอสงสารแม่ที่ต้องทำงานลำบากส่งเสียเธอเรียน เธออยากจะช่วยแม่ประหยัดเธอจึงกินข้าวเพียงวันละ 2 มื้อ ปกติเธอจะอดมื้อเย็น แต่วันนี้เธอลืมเอากระเป๋าตางค์มาเธอจึงไม่ได้กินข้าวเที่ยงพอณรงค์ได้ยินเด็กสาวบอกด้วยใบหน้าที่เศร้าๆ น้ำตาซึม ทำให้เขาอดที่จะเศร้าตามเธอไปด้วยนึกสงสารในความอาภัพของเธอ “อาขอโทษนะที่ขับรถไม่ได้ระวัง…แล้วหนูชื่ออะไรล่ะ…อาจะได้เรียกชื่อหนูถูก…ส่วนอาชื่อ..ณรงค์..เรียกว่าอารงค์ก็ได้..” ณรงค์พยามยามเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อให้เธอสบายใจขึ้น“หนูชื่อ..แพรว..ค่ะ..” ณรงนั่งมองแพรวที่นอนหลับตาด้วยความเพลีย ใบหน้าเธอขาวซีดรูปร่างค่อนข้างผอม บาง เมื่อเทียบกับเด็กสาวรุ่นเดียวกัน เฮ่อ..นี่เธอคงจะยากจนอย่างที่เธอพูดจริงๆ..เอ..เราก็ไม่มีพันธะอะไร ถ้าเราจะส่งเสียเธอได้เรียนหนังสือคงจะดีกว่าเอาเงินไปเที่ยวเตร่นี่หว่า… ดูท่าทางจะเป็นเด็กดีเอามากๆเลยนะนี่…ณรงค์นั่งคิดในใจ ช่วงที่นั่งรอเธอให้น้ำเกลือจนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ มารู้สึกตัวก็ต่อเมื่อพยาบาลมาปลุกเขาเพราะน้ำเกลือที่ให้เด็กสาวนั้นหมดแล้วและจะต้องไปจ่ายค่ายา-ค่ารักษา เสร็จแล้วเขาก็มาพาเด็กสาวไปส่งบ้าน“แพรว…อาว่าเราแวะทานข้าวก่อนดีกว่านะ…เพราะว่าแพรวยังไม่ได้ทานข้าวเลยไม่ใช่หรือ…อืมม.. เอาร้านนี้ก็แล้วกัน..ดูเป็นธรรมชาติดี..”ณรงค์ชวนแพรวแวะทานข้าว ก่อนที่จะถึงบ้านเธอเล็กน้อยซึ่งเป็นร้านอาหารที่เธอเดินผ่านแทบทุกวัน เธออยากจะเข้าไปลองทานสักครั้งแต่ก็ไม่ปัญญาได้แต่มอง ตลอดทางแพรวได้แต่นั่งฟังณรงค์พูดอยู่ฝ่ายเดียว แพรวรู้สึกอบอุ่น และสบายใจที่ได้อยู่ใกล้ถึงแม้จะเป็นครั้งแรกที่ได้พบกันก็ตาม คงจะเป็นบุคลิกของณรงค์ก็ได้ที่เขาเป็นคนสุภาพวางตัวดี ไม่มีท่าทีเจ้าชู้กับเธอ แพรวกินอาหารอย่างอร่อย ซึ่งเธอไม่เคยกินอาหารดีๆแบบนี้มาก่อนแต่เธอก็ไม่กล้ากินมาก เพราะเกรงใจณรงค์ แต่ณรงค์ก็มองออกว่าเธอยังไม่อิ่มนัก เขาจึงสั่งใส่ห่ออีกหนึ่งชุดเพื่อให้เธอได้กลับไปกินที่บ้านให้อิ่มก่อนกลับณรงค์ก็ควักเงินส่งให้แพรวไว้ใช้อีก 2,000 บาทแต่แพรวไม่กล้ารับ ณรงค์จึงต้องบอกว่าเป็นเงินค่าทำขวัญที่เขาขับรถชนเธอจนได้รับบาดเจ็บแพรวจึงจำเป็นจะต้องรับไว้ หลังจากนั้นณรงค์ก็แวะมาเยี่ยมแพรวแทบทุกวันหลังจากเลิกงานจนทั้งคู่มีความสนิทสนมมากขึ้น บางครั้งณรงค์ก็ไปรับแพรวที่โรงเรียนแล้วพาไปกินข้าวเย็นก่อนที่กลับบ้านเสาร์-อาทิตย์ไหนที่ณรงค์ว่างเขาก็จะไปรับแพรวออกไปซื้อข้าว-ของเครื่องใช้ เพราะรู้ว่าแพรวนั้นไม่มีเงินอีกอย่างเสื้อผ้าที่แพรวสวมใส่นั้นเขาไม่เคยเห็นเธอสวมชุดใหม่ๆเลยสักครั้งมีแต่ชุดเก่าๆแต่เธอรักษาความสะอาดไว้อย่าดี ณรงค์จึงซื้อเสื้อผ้าให้ แต่กว่าแพรวจะรับสิ่งของที่ณรงค์ซื้อให้ณรงค์ก็ต้องหว่านล้อม อ้างเหตุผลต่างๆ นาๆ จนในที่สุดณรงค์ก็ให้เหตุผลว่า“แพรว…ของที่อาให้แพรวน่ะ…อาไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนจากแพรวหรอก…อาสงสารแพรวและแม่แพรวที่ต้องลำบาก อีกอย่างอาก็คิดว่าแพรวน่ะเป็นหลานของอาคนหนึ่ง..หรือว่าแพรวรังเกียจอา..”แพรวยืนทำตาแดงๆ หน้าละห้อย“ปล่าวคะ..แพรวไม่ได้รังเกียจอารงค์หรอกค่ะ…แต่แพรวเกรงใจอารงค์…ที่ผ่านมาอารงค์ก็ให้แพรวมามากแล้ว..”ณรงค์เอาลูบหัวเธออย่างเอ็นดู “เอาอย่างนี้…ถ้าแพรวเกรงใจอา..แพรวก็ทำงานบ้านให้อาแทนก็ได้…ไหวมั๊ย…”แพรวแหงนหน้ามองณรงค์ แล้วยิ้ม“ได้ค่ะ…แพรวไปทำงานบ้านให้อารงค์ก็ได้ค่ะ…แพรวทำได้ทุกอย่างเลยนะคะ..ซักผ้าหุงข้าว ทำกับข้าว กวาดบ้าน ถูบ้าน.” พอตกลงกันได้ก็ดูแพรวจะมีความสุขขึ้นไม่ต้องอึดอัดกับสิ่งที่รับจากณรงค์ พอเช้าวันเสาร์วันอาทิตย์ณรงค์ก็ไปรับแพรวมาที่บ้านโดยให้เธอเอาการบ้านมาทำที่บ้านเขาด้วย พอมืดๆณรงค์ก็ไปส่งแพรวที่บ้าน อาทิตย์ไหนที่แพรวกลับไปเยี่ยมแม่ณรงค์ก็ซื้อของฝากไปด้วยบางครั้งก็ฝากเงินไปให้แม่แพรวโดยที่แพรวบอกกับแม่ว่าเธอทำงานพิเศษวันเสาร์อาทิตย์ จึงมีเงินซื้อของและเงินให้แม่แล้วยังบอกอีกว่าต่อไปเธอเรียนจบเธอจะทำงานเลี้ยงแม่เอง ให้แม่อยู่บ้านเฉยๆ แม่เธอถึงกับน้ำตาซึมดีใจกับความกตัญญูของเธอ แพรวทำงานบ้านให้ณรงค์ได้ 2-3 เดือนณรงค์ก็ปรึกษากับแพรวว่า“แพรว…อาว่าแพรวมาอยู่ที่บ้านอาดีกว่ามั๊ย…แพรวไม่ต้องไปเสียเงินค่าเช่า…บ้านอาก็มีตั้ง3 ห้อง..แพรวว่าไงล่ะ..” แพรวมองหน้าณรงค์ ครุ่นคิดสักพักจึงพูดกับณรงค์ว่า..“ก็แล้วแต่อารงค์เถอะค่ะ…ก็ดีเหมือนกันแพรวจะได้ทำงานให้อารงค์ได้เต็มที่…”“แพรว…ที่อาให้แพรวมาอยู่ที่บ้านอา..ไม่ใช่อาจะใช้งานแพรวหรอกนะ…อาอยากให้แพรวอยู่อย่างสบายใจ…คิดเสียว่าแพรวเป็นหลานของอาคนหนึ่ง…ไม่ใช่คนรับใช้…อาอยากให้แพรวตั้งใจเรียนมากกว่า…ถ้าไม่ว่างก็ไม่ต้องทำหรอกงานบ้านน่ะ เอาไว้วันเสาร์-วันอาทิตย์เราค่อยมาช่วยกันทำจะดีกว่า..”ณรงค์บอกกับแพรว ในที่สุดแพรวก็ย้ายเข้ามาอยู่บ้านเดียวกับณรงค์ ณรงค์นั้นรักและเอ็นดูแพรวเหมือนเธอเป็นลูกเป็นหลานเขาคนหนึ่งส่วนแพรวก็รักและเคารพณรงค์ แรกๆแพรวก็รู้สึกเคอะเขินอยู่บ้างที่มาอยู่กับผู้ชายที่ไม่ได้เป็นญาติพี่น้องกันจริงๆแต่การที่ได้อยู่บ้านเดียวกันทำให้ทั้งสองคนมีความสนิทสนม เป็นกันเองมากขึ้น มีการพูดจาหยอกล้อเป็นกันเองแพรวมาอยู่ดีกินดีจากร่างกายที่ผอมแห้งก็มีน้ำมีนวลผิวพรรณแปล่งปลั่ง ดูเป็นสาวเต็มตัวด้วยความที่ณรงค์รักและเอ็นดูแพรวมากจึงทำให้แพรวแอบปลื้มในตัวณรงค์ งานในบ้านแพรวจึงทำให้ณรงค์ทุกอย่างเปรียบเหมือนเธอเป็นภรรยาของณรงค์เลย “แพรว…ทำอะไรน่ะ…ไม่ต้อง..นั่นอาซักเอง..” ณรงค์ร้องโวยวายขึ้นมาทันทีที่เห็นเธอนั่งซักกางเกงในเขาอยู่“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ…แพรวทำได้…อารงค์ทำงานก็เหนื่อยแล้ว…ไปพักผ่อนเถอะค่ะ..” แพรวยืนยันที่จะซักทำให้ณรงค์ต้องเข้าไปชิงกางเกงในของเขามาซัก แต่…“ไม่ต้องค่ะ…มันมีของแพรวอยู่ด้วย…แพรวซักเอง..” ทำให้มีการยื้อกันเกิดขึ้น“เอาอย่างนี้…เรามาช่วยกันซักก็แล้วกัน…” ณรงค์ตัดสินใจนั่งลงช่วยแพรวซัก“อุ๊ย..อารงค์นั่นของแพรว…” แพรวยื่นมือมาทำท่าจะดึงกางเกงในตัวจิ๋วของเธอจามือณรงค์แต่ณรงค์กับชักมือหนีพร้อมกับยกโชว์แกว่งไปแกว่งมาอีกต่างหาก“ทีของอา..แพรวยังซักได้เลย…แล้วอาจะซักของแพรวบ้างไม่ได้หรือไง…” ว่าแล้วณรงค์ก็จัดการซักชุดชั้นในของแพรวแต่แพรวก็ยังห้ามเขาอีก เพราะเธออายที่ผู้ชายมาซักชุดชั้นในของเธอ“ไม่เอาอ่ะ..แพรวซักเอง..น่าเกลียด…” แพรวบ่นอุบอิบๆหน้าแดงแต่ณรงค์ก็ยังคงซักต่อไป แล้วยังมีพูดกระเซ้าเย้าแหย่กับแพรวจนซักเสร็จและช่วยกันเอาไปตาก ณรงค์เห็นว่าเป็นวันหยุดก็เลยชวนแพรวออกไปกินข้าวนอกบ้าน และถือโอกาสไปเดินเที่ยวห้างฯด้วยทำให้ทั้งคู่มีความสุขสดชื่นโดย หลังจากนั้นแพรวมีความรู้สึกกับณรงค์แปลกๆและเปลี่ยนไปจากเดิม ความรักที่เธอมีให้กับณรงค์เริ่มเปลี่ยนจากอา-หลานมาเป็นแบบคนรักอย่างเงียบๆโดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าสิ่งนั้นมันคือความรักที่หนุ่มสาวทั่วๆไปต่างก็แสวงหาเอามาครอบครองแต่ตัวเธอนั้น เธอไม่เคยได้คิดเลยเพราะฐานะทางบ้านที่รุมเร้าในใจเธอ แต่มันก็เกิดกับเธอจนได้จนกระทั่งเย็นวันศุกร์วันหนึ่งหลังจากที่ณรงค์ไปรับแพรวกลับมาจากโรงเรียนณรงค์ก็บอกกับแพรวว่าเขาจะต้องไปงานเลี้ยงที่ทำงานซึ่งอาจจะกลับดึก ไม่ต้องรอกินข้าว ส่วนของแพรวนั้นณรงค์จัดการซื้อเตรียมไว้ให้แล้วก่อนจะออกไปยังหันมากำชับว่า“ง่วงก็นอนไปเลยนะ..เดี๋ยวอาเอากุญแจไปด้วย...แพรวไม่ต้องรอเปิดประตูให้อา...”แพรวได้แต่นั่งมองณรงค์ขับรถออกไป เธอรู้สึกเหงา ก็เลยหางานในบ้านทำไปเรื่อยๆเพื่อคลายเหงาหลังจากอาบน้ำใส่ชุดนอนแล้ว เธอก็ยังไม่นอนยังคงนั่งอ่านหนังสือรอณรงค์กลับมาด้วยความเป็นห่วงจนเกือบตี1 เธอเห็นแสงไฟหน้ารถณรงค์สาดเข้ามาเธอจึงรีบเก็บหนังสือแล้วรีบเข้านอนทันทีกลัวณรงค์จะดุเอาที่มานั่งรอเขา ณรงค์กลับมาด้วยอาการที่เมาหนักพอสมควร แพรวได้ยินเสียงปิดประตูรั้วดังปึงปังแล้วเปิด-ปิดประตูบ้านดังกว่าทุกวัน เธอจึงแง้มประตูแอบดูเห็นณรงค์นอนแผ่หราบนโซฟา ถุงเท้าก็ไม่ยอมถอด เสียงพึมพำๆเบาๆสักพักก็เงียบไปแพรวคิดว่าอารงค์คงจะเมาหลับไปแล้ว เธอจึงตั้งใจเข้าไปปรนนิบัติดูแลพอแพรวเข้าไปใกล้ๆก็ได้กลิ่นเหล้าหึ่ง แพรวนั่งลงถอดถุงเท้าให้ณรงค์เสร็จแล้วก็เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ พอโดนน้ำณรงค์ก็พอจะรู้สึกตัว แต่ตาลืมแทบไม่ขึ้น“อ้าววว...แพรว...เหรออ...อา.มาวว..ปาย..หน่อย..ขอโทษที..” พูดแล้วก็หลับตาไปอีก เขารู้สึกสบายตัวขึ้นมาบ้าง“อารงค์คะ...เข้าไปนอนในห้องเถอะคะ...มา..แพรวช่วย...”แพรวดึงณรงค์ให้ลุกขึ้นแล้วพาเขาเข้าไปนอนในห้องด้วยความทุลักทุเล“อาคะ...ไม่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนหรือคะ...เหม็นเหล้าหึ่งเลย...”แพรวพยายามปลุกเขาให้ขึ้นมาอาบน้ำก่อน แต่ก็ไม่เป็นผล แพรวเลยตัดสินใจไปเอาน้ำใส่กะละมังกับผ้ามาหนึ่งผืนเธอค่อยๆแกะกระดุมเสื้อออกอย่างช้าๆ ด้วยมือที่สั่นนิดๆ เพราะเป็นครั้งแรกที่เธอได้ทำแบบนี้กับผู้ชายเสร็จแล้วเธอก็เอาผ้าชุบน้ำเช็ดให้เขาจนทั่ว แล้วกลับมานั่งคิดว่าจะทำอย่างไรต่อ ก่อนที่จะตัดสินใจถอดเสื้อณรงค์ออกแล้วไปหยิบเสื้อนอนมาสวมให้แทนทีนี้ก็เหลือแต่กางเกง แพรวเอื้อมมือไปที่เข็มขัดแล้วชักมือกลับ 2-3 ครั้ง แล้วก็หลับตาเอามือคลำๆไปที่เข็มขัดค่อยๆปลดไปมันออก ต่อจากนั้นก็ ปลดตะขอกางเกงรูดซิปลงไปจนสุด ใจก็อยากดูเธอจึงค่อยลืมตาอย่างช้าๆ เห็นกางเกงในของณรงค์ห่อหุ้มดุ้นเอ็นนูนเป็นลำก่อนที่จะเธอจะใช้ความพยามยามถอดกางเกงได้ก็เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันเพราะณรงค์นั้นเมานอนทับนิ่งพอกางเกงขายาวพ้นจากร่างกายชายหนุ่ม ทำให้แพรวใจเต้น สั่นระรัว ทำอะไรไม่ถูก สายตาจ้องไปที่ดุ้นเอ็นที่ซ่อนอยู่ในกางเกงในสักพักเธอจึงเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตั้งแต่สะเอวไล่ลงไปจนถึงเท้า แต่สายตาก็ยังจ้องมองสิ่งนั้นอยู่แพรวรู้สึกร้อนวูบวาบๆ ไปทั้งตัว จนต้องนั่งหนีบขาแน่นเธอนั่งมองจนแน่ใจว่าณรงค์นั้นหลับไม่รู้สึกตัว ด้วยความอยากรู้บวกกับอารมณ์ในที่เกิดขึ้นเธอจึงยื่นมือไปลูบเบาๆที่ดุ้นเอ็นถึงแม้จะมีกางเกงในขวางกั้นอยู่ก็ตาม แต่ก็ทำให้สิ่งนั้นที่ไม่ค่อยได้ใช้งานมานานค่อยๆขยับขยายตัวขึ้น มันดันตัวขึ้นมาจนปลายหัวบานเกือบพ้นขอบกางเกงใน“อุ๊ย...” แพรวอุทานออกมาเบาๆ ก่อนที่เธอจะดึงขอบกางเกงในของณรงค์ปลิ้นลงมาไว้ที่หน้าขา“โอ้โห...เกือบเท่าแขนเราแนะ...ของผู้ชายมันเป็นอย่างนี้นี่เอง....ลองจับดูดีกว่าอารงค์คงยังไม่ตื่นหรอก....”แพรวนึกในใจ แล้วเธอก็มือนิ่มๆของเธอค่อยๆแตะลงไปลูบขึ้นลูบลงอย่างทะนุถนอม แต่พอโดนมือเธอมันกลับกระดกหงึกๆ สู้มือเธอเลยกำมันเอาไว้ ส่วนอีกมือก็เขี่ยเล่นที่ปลายดุ้นซึ่งตอนนี้มีน้ำใสๆซึมออกมาแล้วขณะที่แพรวกำลังสนุกกับดุ้นเอ็นของณรงค์อยู่นั้น เขาก็กำลังฝันว่ากำลังมีความสุขอยู่กับคนรักเมื่อครั้งที่ยังเรียนหนังสืออยู่ณรงค์ครางในลำคอเบาๆ มือเริ่มป่ายไปมาโดยที่แพรวไม่รู้เพราะมัวแต่จ้องอยู่กับดุ้นเอ็นกว่าจะรู้ตัวก็เมื่อณรงค์ป่ายมือมาโดนมือเธอที่กำดุ้นเอ็นเขาไว้ แล้วณรงค์ก็คว้ามือจับหมับเข้าที่ข้อมือเธอแล้วดึงตัวเธอล้มทับลงไปบนตัวเขาณรงค์ซุกไซ้จมูกไปที่ซอกคอของแพรวสาวน้อย ที่นอนตัวสั่นด้วยความตกใจ ณรงค์จูบ ไซ้ไปมาทั้งๆที่ไม่ลืมตา ปากก็พึมพำเบาๆ“พิมจ๋า...พอมจ๋า...พิมกลับมาหาพี่แล้ว...พิมจ๋า...”แพรวได้ยินไม่ชัดนักเพราะอยู่ในอาการตกใจ แต่พอผ่านไปสักพัก มือที่ยันตัวขืนเอาไว้ก็เปลี่ยนมากอดณรงค์แล้วซบหน้าลงไปบนอกเขา มือของณรงค์โลมไล้ไปทั่ว ไม่นานนักทั้งคู่ก็เปลือยกายไม่มีเสื้อผ้าติดตัวสักชิ้นถึงตอนนี้ณรงค์ก็ทาบทับอยู่บนร่างแพรว ดุ้นเอ็นพาดอยู่บนเนินสวรรค์ที่หยาดเยิ้มไปด้วยน้ำเสียวณรงค์ทั้งดูด ทั้งเคล้น สองเต้าที่ตั้งกลมเด่น จนเจ้าของเนินร้องครางด้วยความเสียว“อูยยย..ซี๊ดดด....อาขา...แพรว...แพรว..เสียว...อาว์...” แพรวเอามือกุมหัวณรงค์กดลงไปหาเธอแล้วแอ่นอกเร่าๆ แพรวกำลังเสียวเพลินๆ ก็รู้สึกตึงแล้วเจ็บแปล๊บที่ปากร่องสวรรค์“ว๊าย...โอ๊ยยย....เจ็บ...อารงค์...แพรวเจ็บ...”แพรวร้องลั่นถีบตัวขึ้นไปจนหัวชนกับหัวเตียง เสียงร้องของแพรวทำให้ณรงค์ลืมตาขึ้นมาสิ่งที่เห็นกลายเป็นแพรวเด็กสาวที่เขาอุปการะนอนน้ำตาไหลพราก โดยมีดุ้นควยของเขาเสียบคารูหีเธอเข้าไปค่อนลำ“โอ๊ะ...แพรว...” ณรงค์พูดออกมาได้เพียงเท่านั้นเพราะยังงงอยู่ ลำควยของเขาก็ยังคาอยู่ “แพรว...อาขอโทษ...นี่อาทำร้ายไปแล้วหรือ...แพรว...แพรว...อาขอโทษ...”ณรงค์ฟุบร่างลงไปกอดแพรว “แพรว...แพรวเองคะอา...ที่ทำผิดกับอา...อาไม่ผิดหรอกคะ...แพรวไม่ดีเอง..ที่ห้ามใจตัวเองไม่ได้...อาอย่าโทษตัวเองเลยนะคะ...” ณรงค์รู้สึกแปลกใจกับคำพูดของแพรวมาก กำลังจะถามแต่แพรวก็สารภาพออกมาเสียก่อนว่าเธอแอบทำอะไรกับเขาช่วงที่เขาหลับอยู่ ณรงค์จึงพอจะรู้ว่าลึกๆแล้วแพรวก็รักเขาเหมือนกับที่เขาก็แอบรักเธอแต่ไม่กล้าแสดงออกเพราะเดี๋ยวจะเด็กจะว่าเอา...ไอ้เฒ่าหัวงู... สิ่งที่เปิดเผยออกมาทำให้ณรงค์สบายใจขึ้นลำควยที่กำลังจะอ่อนตัวลงก็กลับแข็งขึ้นมาเหมือนเดิม“แพรว...นี่แพรวก็รักอาเหมือนนี่...อานึกว่าอารักแพรวข้างเดียวเสียอีก...เอ่อ...แล้วแพรวเจ็บมากมั๊ย...อาขอโทษนะ...อาไม่รู้ตัวจริงๆ...”อารมณ์ที่ดีใจณรงค์กอดแพรวซะแน่น พลอยทำให้ควยเขากดลงตามไปด้วย แพรวถึงกับสะดุ้งยึก“คะ..ค่ะ...แพรวรักอาคะ...อุ๊ย..แพรวเจ็บ...อาขา...อาได้แพรวแล้ว...อาอย่างทิ้งแพรวนะคะ..”ต่างคนต่างกอดกันแน่น ด้วยความรัก แต่ณรงค์ยังไม่กล้ากดบั้นเอวลงไป ยังคงยกตูดโด่งจมูกณรงค์เริ่มซุกไซ้ตามซอกคอ ร่องนม แล้วเลือนปากไปหาปากของแพรวแล้วค่อยๆเข้าหากันจนปากของทั้งสองคนแนบสนิท ณรงค์ดูดปากแพรวแล้วเริ่มสอดลิ้นเข้าไปในปากเธอแพรวเองก็เผยอปากอ้ารับอย่างเต็มใจ ไม่นานนักเอวของสาวน้อยก็เริ่มส่ายไปมา เสียงครางฮือๆๆอยู่ในลำคอ ณรงค์จึงค่อยๆกดลำควยของเขาลงไปอย่างช้าๆ ค่อยๆให้มันลื่นไหลเข้าไปพอณรงค์เลื่อนปากลงไปดูดนมเด็กสาว “อะ..อะ..อูยยย...อาขา...แพรวเสียว...อาขา...ซี๊ดดด...”แพรวเอามือคล้องคอณรงค์ ปากก็ร้องครางด้วยความเสียวซ่าน“อูยย....แพรวจ๋า...อาก็เสียว...หีแพรวเย็ดมันจังเลย...โอววว...เมียจ๋า...ผัวเสียวควยจังเลย...”ทั้งคู่ปล่อยอารมณ์กันเต็มที่ แพรวเองเมื่อได้ยินณรงค์เรียกเธอว่า..เมียจ๋า...ทำให้หัวใจพองโตปล่อยอารมณ์เต็มที่ “โอ้วว...ผัวขา...เย็ดเมียแรงๆเลย...เมียไม่เจ็บแล้ว....เมียเสียว...อูยยย...อาขา...อูยย...ผัวขา...แพรว...แพรว...ฉี่จะออก..อูยหยุดก่อน..แพรวฉี่จะออก...โอ้ววว..ออกแล้ว...ไม่ไหวแล้ว..ออกแล้ววว...ว๊ายย...”แพรวร้องครางลั่น แพรวยิ่งร้องณรงค์ก็ยิ่งกระเด้าควยเย็ดแรงและเร็วขึ้น จนกระทั่งณรงค์โดนรูหีแพรวขมิบรัด ตอดอย่างแรง น้ำเชื้อที่อัดอั้นมานานก็กระฉูดออกมามันมากและแรงจนแพรวร้อนผ่าวไปทั้งมดลูก และมีบางส่วนไหลย้อนออกมาจากรูหีแพรวหยดย้อยลงไปบนที่นอนเป็นดวงๆ“แพรวจ๋า...อามีความสุขที่สุดเลยจ๊ะ....แพรวมีความสุขมั๊ยจ๊ะ...”ณรงค์กอดแพรว ออดอ้อนออเซาะ อย่างมีความสุขแพรวเอาหน้าซุกหน้าอกณรงค์ ตอบออกมาเบาๆด้วยความ อาย“คะ...แพรวมีความสุขที่สุดในชีวิตเลยคะ..เอ่อ...อารงค์คะ...ตอนที่อารงค์ยังไม่รู้สึกตัว...อารงค์ละเมอเรียกชื่อพิม...เธอเป็นใครคะ...”ณรงค์นิ่งอึ้งไปแล้วก็ตัดสินใจเล่าให้แพรวฟัง ว่าพิมนั้นเป็นคนรักของเขาคนแรกตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมปลายและแอบได้เสียกันตอนกำลังจะจบม.6 พอเข้าเรียนมหาลัยได้ไม่ถึงสองเดือนเธอก็หนีจากเขาไปตั้งแต่นั้นมาเขายังไม่เจอเธออีกเลย และไม่เคยมีใครอีกเลยจนกระทั่งมาพบกับแพรว ณรงค์เห็นแพรวนอนนิ่งกลัวเธอจะคิดมากว่ารักพิมมากกว่าเธอ“แพรว...ตอนนี้อามีแพรวแล้วนะจ๊ะ...ต่อไปอาจะไม่คิดถึงใครอีกแล้ว...แพรวอย่าคิดมากนะ...”แพรวแหงนหน้าขึ้นมามองณรงค์แล้วบอกว่า“แพรวไม่ได้คิดมากหรอกคะ...แต่ที่อาเล่ามาทำให้แพรวนึกถึงแม่ขึ้นมาคะ...แม่แพรวก็ชื่อพิม...แถมท้องแพรวตอนที่แม่แพรวกำลังเรียนมหาลัยปี1เหมือนกันเลยคะ....” ณรงค์ทะลึ่งพรวดลุกขึ้นมานั่งหน้าตาตื่น“หา...จริงๆหรือแพรว....แม่แพรว....ชื่อพิมจริงๆหรือ..” ณรงค์ร้องถามเสียงดัง“จริงๆคะ....อารงค์...ตกใจทำไมคะ....หรือว่า...”แพรวพอนึกอะไรๆที่รับรู้มาจากแม่บ้าง จากณรงค์บ้าง เธอถึงกับ อ้าปากค้าง“ที่แม่...หนีไปอยู่ที่โน่นจนคลอดแพรวออกมา...เพราะว่าท้องกับอารงค์....ถ้าอย่างนั้นอารงค์...ก็คือ...”น้ำตาแพรวไหลพราก “แพรว...แพรวลูกพ่อ...นี่พ่อทำอะไรลงไปนี่....พ่อขอโทษ...พ่อขอโทษ...”สองพ่อลูกกอดกันน้ำตาไหลพราก ทั้งดีใจและเสียใจพร้อมๆกัน

azujihero

ขอบคุณครับ

watkrub

ขอบคุณครับ

ome

จบแบบหักมุมแล้วทีนี้จาทำไงต่อไปละครับ

0966

ขอบคุณมากค้บ

imnxxmi

ถ้ามีต่อก็คงจะดีนะครับ :)
ยังไงก็ขอบคุณมากครับ

tonkungsaa

ขอบคุณครับ

pheonixfirer

ขอบคุณครับ

616161

ขอบคุณครับ

maxum

ขอบคุนมากนะคับ

issue9955

ขอบคุนครับ

Re-ya

ขอบคุนครับ

watkrub

ขอบคุณครับ

pui1000

ขอบคุนครับ

bbbkk

ขอบคุณมากคับ

taira

ขอบใจนะ

sugarxxx

กลายเป็นพ่อเย็ดลูก แต่เล่าได้เสียวมากครับ

anuponm

ขอบคุณครับ

Potatoteep

อุ๊บ

Mooddymos

ขอบคุณคับ