|
เมืองลับแล เริ่มแล้ว ตอนที่ ๑บนท้องฟ้าอันแจ่มใสในยามกลางวัน เครื่องบินเล็กส่วนตัวลำหนึ่ง ได้บินโฉบไปตามปุยเมฆ ผู้โดยสารภายในมีเพียง 4 คน เป็นครอบครัวที่สุขสันต์ เนื่องด้วยเป็นตระกูลดีมีฐานะ จึงสามารถทำเช่นนี้ได้ ทันใดนั้น ก็เกิดพายุฟ้าคะนองกระทันหัน ลมพายุพัดแรงหอบเอาเครื่องบินเล็กลำนั้นปลิวว่อนไปอย่างไร้ทิศทางเสียงกรีด ร้องดังลั่นแต่ก็ไร้ประโยชน์ ในที่สุด มันก็ไปตกเอาที่เกาะแห่งหนึ่ง ไม่มีใครทราบมาก่อนว่ามาจะมีอยู่ และที่ตรงนี้มันคือที่ไหนของโลก จากอุบัติเหตุครั้งนี้ ผู้โดยสารเกือบทั้งหมดเสียชีวิต เหลือเพียง 2 พี่น้องเนย เด็กสาววัย 14 ปีและ ไนท์ เด็กชายวัย12 ปีที่รอดชีวิต แต่ก็บาดเจ็บอยู่พอสมควร น่าสงสารเด็กน้อยที่ต้องเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่เล็ก ซ้ำยังมาติดเกาะที่ไหนอีกก็ไม่รู้ เมื่อฟื้นคืนสติขึ้นมา เนยพยายามมองไปรอบ ๆ กวาดสายตาสำรวจทั่วไป และคิดในใจว่าที่นี่คือที่ไหน มันเหมือนเป็นกระท่อมในป่าเขา ถูกสร้างด้วยไม้ ทุกอย่างทั้งข้าวของเครื่องใช้ ทำจากไม้และหิน ไม่มีอะไรที่ทันสมัยเลย อย่างกับในละครอย่างงั้นแหล่ะ เธอพยามลุกขึ้นนั่ง และนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น "น่าแปลกที่เรารอดมาได้และรู้สึกเหมือนไม่ได้บาดเจ็บมาก" แล้วเธอก็นึกได้ถึงพ่อแม่และน้องชายของเธอ พวกเขาอยู่ที่ไหน...ยังไม่ทันที่จะได้นึกอะไรมากกว่านี้ ก็มีคนผู้หนึ่งเดินเข้ามาในห้อง เธอแต่งกายด้วยอาภรณ์น้อยชิ้นมาก ทั้งตัวมีเพียงผ้าที่พันคออยู่หน่อย และผ้าคาดเอวที่มีส่วนลงมาปิดของลับที่ยาวพอดีเข่าเท่านั้น"ฟื้นแล้วเหรอจ้ะ..."หญิงสาวที่เดินเข้ามาเอ่ยถาม เนยยังคงตกใจและงงกับสิ่งที่เกิด "ไม่เป็นไรพวกเราไม่ได้ทำร้ายเธอหรอก... ยังเจ็บมากอยู่ไหม"เนยยังนั่งเงียบ เธอไม่ค่อยชอบพูดคุยกับคนแปลกหน้าเท่าไหร่นัก"ฉันชื่อเอวา นะ ตั้งแต่นี้เธอจะมาอยู่กับฉัน ทำตัวตามสบายนะ""...เราชื่อ เนย นะ....เอ่อ... แล้วพ่อแม่กับน้องชายเราล่ะ" เนยเอ่ยถามจนได้ เพราะไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น"พ่อแม่ของเธอ...คือ...พวกเขาตายแล้วล่ะ ...เอ่อ ส่วนน้องของเธอ อยู่ในที่อีกแห่งหนึ่งน่ะ" เนยแทบช๊อคกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ ไม่ว่าเอวาจะเข้ามาปลอบยังไงก็ไม่เป็นผล เธอร้องไห้ฟูมฟายใหญ่โตและก็สลบไป เมื่อฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบกับเอวาอีก และหญิงชราคนหนึ่ง หญิงชราผู้นี้ใส่ผ้าคลุมยาวตั้งแต่คอจนถึงครึ่งน่อง ท่าทางเธอเหมือนกับแม่มดในนิทานหลอกเด็กเลย"ฟื้นแล้วเหรอ.."เอาวารีบพูดทันทีที่เนยฟื้น"เจ้าต้องพักผ่อนมาก ๆ จะได้แข็งแรงเร็ว ๆ ข้าช่วยเจ้าได้แค่นี้ล่ะ" หญิงชรากล่าว เสร็จแล้วก็เดินออกไป"เนย...ฟังฉันก่อนนะ ฉันเข้าใจความรู้สึกเธอดี แต่ตอนนี้มันก็ทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ ทำใจดีๆ เถอะนะ" "เอวา...เราเสียใจน่ะ...แล้วน้องเราล่ะ เขาอยู่ที่ไหน"เนยยังคงนอนร้องไห้ต่อไป"เอ่อ...เขาอยู่กับ พ่อเฒ่านาโด ที่ยอดเขาน่ะเขาปลอดภัยดี... สบายใจได้""อะไรนะแล้วทำไมเขาต้องไปอยู่ที่นั่นด้วย และนี่มันที่ไหนกัน นี่มันเรื่องอะไร..." เนยเริ่มควบคุมอารมณ์ไม่อยู่อีกครั้ง"อ่ะ ๆๆ ๆ เงียบก่อนนะจ๊ะ ฉันจะเล่าให้ฟัง...""ที่นี่เป็นเกาะขนาดใหญ่ ฉันไม่รู้หรอกว่าแค่ไหน เกิดมาก็อยู่นี่แล้ว หญิงชราคนเมื่อกี๊เป็นแม่หมอประจำเมือง หล่อนมีคาถาที่ยอดเยี่ยม เธอถึงได้หายบาดเจ็บได้รวดเร็วไง พ่อเฒ่านาโดเป็นผู้ที่อาศัยอยู่บนยอดเขา เป็นผู้ชายเพียงคนเดียวน่ะ อายุท่านก็ 132 ปีแล้วหมู่บ้านของเรามีแต่ผู้หญิงล้วน ผู้ชายจะอยู่ในที่ อีกแห่งหนึ่ง แต่ไม่รู้สิเราทั้งหมดไม่ทราบที่อยู่ของกันและกัน ทุก5 ปีจะไปเจอกันที่นัดพบเท่านั้น และห้ามแอบตามกันไปเด็ดขาดน้องชายเธออยู่กับพ่อเฒ่า ได้ร่ำเรียนวิชาต่าง ๆ จากท่านนับว่าโชคดีแล้วนะ ปกติพ่อเฒ่าจะเลือกคนมาก ๆ เลยอ้อ...แล้วนี่เธออายุเท่าไหร่แล้วล่ะจ๊ะ..""14 ปีจ้ะ..ทำไมเหรอ""ก็เพราะหมู่บ้านเราจะมีการแต่งตัวไม่เหมือนกันไง ตามระดับอายุฉันอายุ 16 ปีจึงแต่งตัวแบบนี้ เธอ14 ปีจะแต่งคล้ายๆ ฉันแต่จะไม่เหมือนกันหรอกนะ""แล้ว...เราจะทำยังไงต่อไปดี""เฮ้อ...ฉันก็สงสารเธอนะ ก็ต้องอยู่ที่นี่ไปเรื่อย ๆ แหล่ะ...เธอก็สกปรกน่าดูเลยล่ะ ไปอาบน้ำเถอะฉันเตรียมชุดไว้ให้เธอแล้ว"เอวาพาเนยลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำ พร้อมถือเสื้อผ้าไปด้วย ท่าทางเอวาจะรู้สึกดีที่มีเนยมาอยู่ด้วย ส่วนเนยยังคงเงียบซึม"อ่ะ ที่นี่ล่ะอาบน้ำเลย ส่วนชุดเก่าของเธอน่ะ ต่อไปนี้คงไม่ต้องใช้แล้วล่ะ"ที่ๆ เอวาพาเนยมา ลำธารเล็กๆ น้ำไหลเพียงเบา ๆและน้ำใสสวยมาก ๆ ที่สำคัญเป็นน้ำจืด เวลาตอนนี้เป็นยามเย็น ไม่ร้อนไม่หนาว รอบ ๆยังเป็นพุ่มไม้เขียวขจีที่เมืองคงหาสถานที่แห่งนี้ไม่ได้ เนยมองบรรยากาศรอบ ๆ พอทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้าง"อ้าว.. เป็นไรไปอ่ะรีบ ๆ สิเดี๋ยวจะได้ไปกินอาหารเย็นกันนะ" เอาวาเร่ง"จ้ะๆ ๆ ... แต่เอ่อจะยืนอยู่ตรงนี้อ่ะเหรอจ๊ะ เรา....อายอ่ะ"เนยไม่เคยถอดเสื้อผ้ากลางแจ้งขณะนี้ และยังต่อหน้าคนอื่น ต่อให้เป็นผู้หญิงเหมือนกันก็เหอะ"แหม..อายอะไรกัน คนกันเอง.. มา...ฉันอาบเป็นเพื่อนก็ได้ จะได้เลิกอาย"ว่าแล้วเอวาก็ถอดผ้าพันคอออก ผ้าพันคอนี้ชิ้นใหญ่พอสมควร เมื่อถอดออกก็เผยให้เห็นหน้าอกของสาววัย 16 กำลังตั้งเต้าเต่งตึงพอดี หัวนมสีแดงสดก็สวยงามไม่เคยผ่านการสัมผัสมาก่อน เมื่อถอดผ้าพันคอออกแล้วก็ถอดผ้าส่วนล่างออก เอวาไม่ได้ใส่ชั้นใน ซึ่งเป็นธรรมดาของที่นี่อยู่แล้ว เมื่อถอดทุกชิ้น เอวาก็ยืนโชว์หุ่นให้เนยดูพร้อมยิ้มอย่างมั่นใจ "ไง..ฉันไม่เห็นอายเลย ตาเธอแล้วล่ะ"เนยจ้องมองร่างของเอาวา ขนาดเป็นเด็กป่าเขา แต่ผิวพรรณนั้นถือว่าดีถึงดีมาก แม้ไม่ขาวเนียนเท่ากับเธอเอง เพราะสภาพแวดล้อมที่ต่างกันสิ้นเชิง แต่เนยก็ชื่นชมในใจ หน้าอกสาววัย 16 นี่ตั้งเต้าเป็นสาวเหลี่ยมสวยกำลังดี หีก็อวบนูนเรียบเนียนไร้เส้นหมอยสวยยิ่งนัก กลีบหีก็ปิดสนิทแนบชิดงดงาม ถ้าเป็นชายมาเห็นเข้าคงตาค้างกู่ไม่กลับเป็นได้ในที่สุดเนยก็ไม่อยากให้เอวา แก้ผ้าคนเดียวอีกเดี๋ยวเธอก็ต้องแต่งชุดแบบนั้นอยู่แล้ว ซึ่งแทบไม่ได้มิดชิดอะไรเลย จึงเริ่มถอดเสื้อผ้าที่สกปรก ขาดวิ่นออก จนกางเกงในลายหมีน้อยก็ถูกรูดออกจนพ้นขา เนยยังคงอายที่จะโชว์สัดส่วนจึงเอามือปิดไปบ้าง แต่เอวาก็ดึงมือออก"เฮ้...อายทำไม หู... ขาวสวยอย่างนี้ น่าอิจฉาจังเลยนะ"เนยอายจนหน้าแดงไปหมดแล้วรูปร่างของสาวน้อยเนยก็ใช่ย่อย ผิวพรรณคุณหนูผู้ดี แม้วัยเพียง 14 ปีแต่รูปร่างก็เริ่มมีโค้งเว้าเร้าใจบ้างแล้ว เต้านมเล็กๆ แต่หัวนมนั้นสีชมพูเนื้อ ๆออกสวย หีก็แน่นสนิทไม่แพ้ของเอวา ถ้ายืนมองด้านข้างนี่แทบจะแข่งกันอวบนูนได้เลย "อาบน้ำเถอะจะได้มีเวลาเล่นนาน ๆ" เอาวาตัดบทกล่าวจบ เธอก็วิ่งพุ่งกระโดดลงน้ำอย่างชำนาญ เนยยืนมองอย่างน่าสนุก และก็วิ่งลงไปเล่นบ้าง สองสาวเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน ช่วงเวลาที่ดีเช่นนี้ ทำให้เนยรู้สึกดีขึ้นได้บ้าง ..... เมืองลับแลตอน2ตอนที่ ๒ราตรีกาลเริ่มมาเยือนแล้ว สองสาวคงต้องขึ้นจากน้ำเสียที“พอเถอะจ้ะ เราต้องกลับบ้านกันแล้วนะ” เอวาพูดขึ้น“ก็ได้จ้ะ...เธอว่าไงเราก็ว่างั้น”เอวาเดินนำขึ้นมา โชว์ร่างเปลือยอย่างโจ๋งครึ่ม แต่สำหรับคนที่นี่ถือเป็นเรื่องธรรมดามาก เธอเดินมาหยิบเสื้อผ้าที่กองไว้ขึ้นมาใส่ทันทีโดยไม่มีการเช็ดตัวก่อน“อ้าว..แล้วไม่มีผ้าเช็ดตัวเหรอ แบบนี้เสื้อผ้าก็เปียกสิ” เนยถาม“ไม่มีหรอกใส่ ๆ ไปเถอะเดี๋ยวมันก็แห้งเองแหล่ะ เราทุกคนก็ทำแบบนี้”เนยจำต้องทำตาม ชีวิตที่นี่ช่างไม่คุ้นยิ่งนัก เนยเดินมาหยิบชุดที่เอวาเตรียมไว้ให้ เอวาเดินเข้ามาช่วยสวมใส่ “ทำไมชุดของเราไม่เหมือนกับเธออ่ะ” เนยสงสัยทันทีที่เห็นความแตกต่าง“ก็บอกแล้วไง อายุของเธอกับฉันไม่เท่ากัน ชุดจึงต่างกัน ถ้าอายุไม่เกิน 5ปี จะไม่ใส่อะไรเลย 6 - 14 ปีจะใส่เหมือนฉันนี่แหล่ะ แต่ผ้าจะสั้นเหนือเข่าหน่อย ถ้า15- 17 ปีก็ใส่แบบฉันเลย ถ้า 18 - 20 ปีจะมีผ้าคลุมไหล่ แต่ผ้าที่เอวจะกว้างขึ้นและยาวเกินเข่า ส่วน20-30 ปีผ้าคลุมไหล่จะยาวกว่า และถ้ามากกว่า30 ปีจะใส่ผ้าคลุมทั้งตัวเหมือนแม่หมอที่เธอเคยเจอไง เข้าใจหรือยังล่ะ”เอวาร่ายยาว“อ๋อ เข้าใจละ... งั้นเราก็ต้องรออีก 2 ปีสิ ถึงได้ใส่เหมือนเธอ”“ใช่...”ก่อนจะเดินกลับ เนยยังคงมองเสื้อผ้าเก่าของตน และหวนคิดถึงอดีต ชีวิตที่มีความสุข ต่อแต่นี้ไปทุกอย่างไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมอีกแล้ว... และก็ตัดใจหันกลับมา ทิ้งอดีตไว้ในความหลัง เอวาสังเกตเห็นเนยเศร้าไป ก็รู้สึกสงสาร แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ดวงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า ความมืดเริ่มมาเยือน หมู่บ้านเริ่มมีการจุดไฟ เนยไม่คิดว่าคนที่นี่โบราณ หากแต่พวกเขายังไม่รู้จักเทคโนโลยี คนที่นี่มีเสื้อผ้าใส่ มีการถักทอ รู้จักปลูกพืชเลี้ยงสัตว์ ไฟที่จุด ก็เป็นไฟที่มาจากเชื้อไฟธรรมดา ถ่านไม้ เนยไม่เคยเจอกับชีวิตแบบนี้“จริงสิ แล้วเธออยู่คนเดียวเหรอ” เนยถามเอวา“จ้ะแม่เราเสียไปเมื่อหลายปีก่อน เราเลยอยู่คนเดียวเรื่อยมา ตอนนี้มีเธอมาอยู่ เราจะได้หายเหงาไง”เนยยิ้มให้แต่ไม่ได้ตอบอะไร อาหารค่ำที่นี่เป็นเพียงเนื้อย่าง และผลไม้ น่าแปลกที่รสชาตอร่อยนัก หรืออาจเพราะเนยกำลังหิวก็เป็นได้ ค่ำคืนของที่นี่ช่างสวยงาม ดวงดาวเต็มท้องฟ้าเป็นประกาย ไม่มีแสงสีเสียงศิวิไลเซชั่นมารบกวน เนยยังคงคิดไม่ตกกับชีวิตที่พลิกผันอย่างรุนแรงเช่นนี้ เธอไม่ชินกับการแต่งตัวที่ไม่มิดชิดเอาเสียเลย มันรู้สึกโล่งๆ หวิว ๆแปลก ๆ คงใช้เวลาพอสมควรกว่าจะชิน“เฮ้นี่ ทำอะไรอยู่อ่ะ”เอวาโผล่พรวดมาถาม“เรากำลังคิดถึงอดีตอยู่น่ะ .....”เอวาขึ้นมานั่งข้าง ๆ เนย“อย่าคิดเลยนะ มันจะทำให้เธอเศร้าเปล่า ๆ” ไม่นานนักเนยก็ก้มหน้าน้ำตาซึม และโผเข้ากอดเอวา เธอร้องไห้ไม่หยุด เอวาเองก็กอดเนยไว้ รู้สึกสงสาร เพราะเธอเคยเสียมารดาไปย่อมเข้าใจความรู้สึกนี้ดี “ไปนอนเล่นบนหลังคากันไหม มันเย็นสบายกว่าตรงนี้นะ” เอวาเปลี่ยนเรื่องทันทีไม่ต้องรอคำตอบเอวาลากเนยไปยังหลังคาบ้าน ปีนขึ้นได้ไม่ยาก เมื่อจัดที่จัดทางเรียบร้อยเอวาก็เอนตัวลงนอนทันที “นอนตรงนี้จะเห็นดาวชัดเจนเลยนะ เราชอบมานอนประจำ”เอวาชวนคุย เนยไม่ได้นอนลงตาม เพราะเธอเห็นว่าเอวานอนลง ด้วยลมที่พัดมา ทำเอาผ้าพันคอของเอวาปลิวไสว เนินหน้าอกก็โผล่ออกมา ยังไม่น่าอายเท่ากับผ้าส่วนล่างที่ปลิวออก เผยให้เห็นอวัยวะสุดลับของเอวา แม้จะเป็นค่ำคืน แต่เห็นได้ชัดเจน เนยเห็นแล้วก็หน้าแดงอายแทน“นี่เอวาทำไมไม่ปิดหีอ่ะ น่าเกลียดออก...”เนยเตือนเพราะทนไม่ได้“อะไรนะ อะไรคือหี...เธอหมายถึงหีเหรอ” เอวาถาม“เอ่อ..ก็นั่นแหล่ะ”“อ๋อ.. ไม่เป็นไรหรอกเย็นสบายดีน่ะ กับเธอฉันไม่อายหรอก แล้วพวกเธอเรียกหีว่าหีกันเหรอ”“เอ่อใช่จ้ะ คนทางบ้านเราเรียกว่าหีน่ะ”“คนที่นี่เขาเรียกว่าหีกัน” ขณะที่ทั้งสองกำลังนอนคุยกันอยู่นั้นเอง ก็มีบุคคลที่สามโผล่มา“หวัดดีจ้า...”เสียงทักนี้ทำให้เนยและเอวาหันไปมอง“พี่นารา!!” เอวาทักเนยไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยิ้มให้เพราะไม่รู้จัก“ได้ข่าวว่าเธอเพิ่งมาอยู่ใหม่นี่ ชื่ออะไรล่ะ พี่ชื่อนารานะ”“ชื่อเนยค่ะยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”นารา สาววัย17 ปีเป็นคนที่สนิทกับเอวา วันนี้เธอมาหาเพราะอยากเห็นเนยนั่นเอง นาราเดินขึ้นมาบนหลังคาและนั่งลง เครื่องแต่งกายของนาราเหมือนที่เอวาได้บอกไว้ เธอมีผ้าคุมที่ไหล่ ยาวพอจะปิดหน้าอกได้ แต่ด้วยขนาดเต้านมที่ค่อนข้างใหญ่ของเธอแล้วก็ปิดได้เพียงหมิ่นเหม่เท่านั้น แถมตอนนี้ลมพัดแรง ก็คงไม่ต้องพูดถึงหรอกว่าเห็นหัวนมทั้งสองข้างชัดเจนเลย ผ้าส่วนล่างนั้นคล้ายกับกระโปรงสั้นที่ผ่าข้างขึ้นมาถึงเอวทั้ง 2 ข้างโชคดีที่ลมไม่แรงพอที่จะพัดมันเปิดขึ้นได้ แต่ก็นั่นแหล่ะ นารานั่งลงไม่ได้สำรวม ก็ทำให้ผ้าเปิดออกแว๊บเดียว เห็นอะไรดำ ๆถ้าเป็นกลางวันคงเห็นชัดกว่านี้ เนยคิดในใจว่าคนที่นี่เขาไม่ระวังเรื่องนี้กันเลยหรือ..การสนทนาเริ่มขึ้น 3คน ไปจนกระทั่งดึก ๆเนยง่วงนอนแล้ว ขอตัวไปนอนก่อน แต่เอวาบอกว่าไว้ลงไปพร้อมกัน ถ้าง่วง นอนตรงนี้ไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวจะไปแล้วค่อยปลุก เนยจึงนอนลงข้าง ๆ เพราะทนง่วงไม่ไหว หลังจากเนยหลับไปชั่วครู่หนึ่ง นาราและเอวาได้หันมามองเนย “นี่เอวา น้องเนยอายุยังไม่ถึง 16 ปีอีกเหรอ”“ใช่จ่ะทำไมเหรอ”“พี่เห็นครั้งแรกนึกว่าเท่ากับเอวาเสียอีก รูปร่างเขาเกินวัยอีกนะ ถ้าไม่ดูที่ชุดพี่ก็คงไม่รู้หรอก”“แหม..จะหาว่าเอวาเล็กอ่ะสิ”“นี่ ถ้าพี่จะดูหุ่นเนย จะว่าไหม”“เอ๋...พี่นี่แปลก ๆ นะจะไปดูของเขาทำไมล่ะ”“เหอะน่า พี่อยากดูอะไรใหม่ ๆ ขอพี่ดูหน่อยละกัน ฮิฮิ...”นาราได้เขยิบร่างเข้ามาชิดตัวเนย สังเกตได้ว่าเนยหลับสนิทจากเสียงหายใจ นารายิ้มเล็กๆ ก่อนเปิดผ้าพันคอของเนยออก เห็นหัวนมเม็ดเล็ก ๆ ของเนยเต้านมก็เป็นลูกเล็ก ๆอยู่เลย “ฮิ ๆเด็กน้อยเอ๋ย”ดูข้างบนเสร็จก็มาดูข้างล่างบ้าง นาราเปิดผ้าของเนยออก และจับขาของเนยอ้าออกเล็กน้อย แสงจันทร์ยามค่ำคืนช่วยส่องให้เห็นถึงหีอันอวบอูมและแนบสนิท ผิวขาวเนียนเกลี้ยงไร้หมอยขึ้นซักเส้น นาราเอามือไปลูบเบา ๆ “เรียบดีจังเห็นแล้วคิดถึงตอนเด็ก ๆ”“นี่พี่นาราพอเถอะ ผู้หญิงด้วยกันแท้ ๆ”“เหอะๆ ๆ ก็รู้ไม่ใช่เหรอ พี่น่ะชอบดูผู้หญิง”เอวาส่ายหัวเบา ๆ แล้วก็ปล่อยให้นาราเชยชมของลับของเนยต่อไป ส่วนตัวเธอเองก็อิจฉาเล็ก ๆ ที่นาราชมชอบของคนอื่นกว่าของตนทั้ง ๆที่ตนโตกว่าเนย สาวน้อยเนยยังคงหลับสนิทต่อไป ไม่รู้เลยว่าตื่นมาแล้วจะต้องเจออะไรบ้างในวันข้างหน้า แม้แต่ตอนนี้เธอยังไม่รู้เลยว่า ของลับของหวงของตนเอง ได้ถูกสัมผัสเชยชมอยู่ โชคดีที่หมู่บ้านนี้มีแต่ผู้หญิง ไม่เช่นนั้น เธอคงได้เสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว ตอนที่ ๓อาทิตย์ทอแสง เสียงนกร้องลั่นป่า แสดงว่าราตรีกาลได้ผ่านพ้นไปเรียบร้อยแล้ว เนยรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาจากการปลุกของเอวา“เช้าแล้วเหรอเนี่ย....” เนยยังสลึมสลือ เนยยังคงไม่ชินกับการต้องตื่นเช้าเช่นนี้ ปกติคุณหนูอย่างเธอจะตื่นสาย ๆ หน่อยเวลาที่นี่ก็ไม่รู้“นี่มันกี่โมงแล้วอ่ะ”“เอ๋..อะไรคือกี่โมง” เอวาสงสัย“ก็เวลาไง..ทางบ้านเราเขานับเวลากัน แต่ที่นี่...เออช่างมันเถอะ ...”“ไปล้างหน้าล้างตาเถอะ วันนี้ฉันจะพาเธอไปพบเจ้าแม่”เนยลุกขึ้นนั่ง“เจ้าแม่เหรอ...เป็นใครอ่ะ”“เจ้าแม่ก็คือผู้ที่คนทั้งหมู่บ้านให้ความเคารพนับถือ เวลามีกิจกรรมหรืองานใด ๆ จะให้เจ้าแม่เป็นผู้นำเสมอ”“แล้วเจ้าแม่มีอิทธิฤทธิ์ป่าวอ่ะ” เนยนึกถึงพวกเจ้าแม่ในหนัง“ก็ไม่เชิงนักหรอกนะ เจ้าแม่จะถูกเลือกโดยเทพเจ้า ซึ่งผู้ที่มีสิทธิ์คัดเลือกได้จะต้องมีอายุ 25 บริบูรณ์จะคัดจาก 5 คน และมีเพียงคนเดียวที่ได้เป็น และจะเป็นจนอายุ 40 ปีน่ะแล้วถึงจะเลือกคนใหม่ ส่วนคนเก่าก็จะกลับมาเป็นชาวบ้านธรรมดาเหมือนเดิม”“แล้วทำไมเราต้องไปพบเค้าด้วยอ่ะจ๊ะ”“ก็เธอเพิ่งมาอยู่ใหม่น่ะ ก็ควรไปพบท่านซักหน่อย เดี๋ยวเราพาไป”จากนั้นเนยก็ลงไปล้างหน้าล้างตา อาบน้ำจัดเครื่องแต่งตัวที่มีอยู่น้อยนิดให้ดี เมื่อเดินออกมาจากบ้านของเอวา ก็เจอกับชาวบ้านทั่วไป กำลังทำกิจวัตรประจำวันของตัวเองอยู่ ก็ทักทายบ้างตามมารยาท เมื่อเดินออกจากหมู่บ้านมาระยะหนึ่ง เนยสังเกตเห็นสถานที่ซึ่งคาดว่าจะเป็นที่อยู่ของเจ้าแม่เป็นแน่ สถานที่แห่งนี้ค่อนข้างเก่าแก่ ดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก “ที่นี่ล่ะเราเข้าไปกันเถอะ” เอวาเอ่ยขึ้นเอวาพาเนยเดินเข้ามา เมื่อมาถึงด้านในซึ่งเป็นห้องโถง เนยเห็นหญิงคนหนึ่งยืนอยู่แต่หันหลังให้ ท่าทางของเธอผู้นั้นน่าเกรงขามนัก“คารวะเจ้าแม่ค่ะ” เอวาแสดงความเคารพก่อน และเนยจำต้องทำตามหญิงผู้นั้นจึงได้หันมาช้า ๆครานี้ได้หันมาประจัญหน้ากับเนยจัง ๆเนยตื่นเต้นและเหมือนถูกกดดันจากรัศมีอำนาจของเจ้าแม่“เจ้าหรือที่เพิ่งมาอยู่ใหม่..” เสียงเจ้าแม่เอ่ยขึ้น น้ำเสียงเรียบเย็น ดูมีอำนาจจริง ๆ “ค...ค่ะ”เนยแทบพูดไม่ออก ส่วนเอวายืนนิ่งเงียบ“เงยหน้าขึ้นมาสิ”เจ้าแม่พูดต่ออีก เนยจึงเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าแม่อย่างเต็มตา พบว่าเป็นสาวสวยมากนางหนึ่ง อายุไม่น่าจะเกิน 27 ปีผิวออกขาว ที่ศีรษะสวมสร้อยประดับ ผมสลวยสีดำขลับยาวถึงบั้นท้าย มีผ้าพันคอบาง ๆใส่ผ้าพันหน้าอกที่คอก็มีสร้อยประดับอีก มีผ้าปิดส่วนล่างยาวลงถึงข้อเท้า แต่ไม่กว้างมากนัก ที่ข้อเท้าก็มีสร้อยอีกเส้นหนึ่งด้วย ท่าทางโดยรวมของเธอถือว่าเซ็กซี่มาก ๆ “เอวาเจ้าออกไปรอด้านนอกก่อน” เจ้าแม่สั่งขึ้น เอวาจำต้องยอมเดินออกไปทิ้งเนยไว้ ส่วนเนยก็แทบบ้าตาย ไม่รู้ว่าเจ้าแม่จะทำอะไรกับเธอ“เจ้าชื่ออะไร”“เนยค่ะ”เจ้าแม่เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนเรียกให้เนยตามมาที่ด้านหลัง เนยจึงเดินตามไปช้า ๆ กล้าๆ กลัว ๆเมื่อออกมาทางด้านหลังของสถานที่แห่งนี้ พบว่าเป็นอ่างน้ำ ขนาดใหญ่พอสมควร ความลึกไม่มากเพราะยังมองเห็นก้นอ่างอยู่ แต่น้ำนี้มีสีออกเขียว ๆ “หากเจ้าจะเป็นสมาชิกที่นี่ ต้องผ่านการทำพิธีเสียก่อน เจ้าจะยอมหรือไม่”เจ้าแม่หันมาถามเนยเสียงเรียบ“ค่ะ”เนยพูดเป็นอยู่คำเดียว“ดี.. อย่างแรกเจ้าต้องชำระร่างกายในน้ำศักดิ์สิทธิ์นี่ก่อน ลงไปแช่ซะ”“ค่ะ”เนยไม่ได้ถามอะไร แม้จะสงสัยเพราะความไม่กล้านั่นเอง ว่าแล้วก็ถอดผ้าพันคอออกช้า ๆ วางพาดไว้กับเก้าอี้บริเวณนั้น ตามด้วยถอดผ้าส่วนล่างออก ตอนนี้เธออยู่ในสภาพเปลือยกายอีกแล้ว แถมยังต่อหน้าใครก็ไม่รู้อีก ถึงจะเป็นผู้หญิงด้วยกันแต่เธอไม่คุ้นเคยด้วยซักนิด เนยเดินลงไปในน้ำ ก็รู้สึกว่าน้ำนี้เย็นนัก เธอลงไปแช่ทั้งตัว โผล่มาแต่ศีรษะ นั่งหันหน้าไปทางเจ้าแม่ เจ้าแม่ยังคงยืนท่าทีสงบอยู่ สายตาจ้องมองมาทางเนย เวลาผ่านไปซักครู่หนึ่ง เจ้าแม่จึงพูดขึ้นอีก“พอแล้วลุกขึ้นมาได้”เนยจึงลุกขึ้นมา แต่ครั้งนี้หันหน้าไปทางเจ้าแม่ เธอยังคงอายอยู่ จึงได้เอามือซ้ายปิดหน้าอก มือขวาปิดของลับ เดินขึ้นมาอย่างเร็ว ๆ ลมพัดมาทำให้หนาวสั่นจนหัวนมชูแข็งขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้“ยังไม่ต้องใส่เสื้อผ้า ข้างในมีผ้าเช็ดตัว เช็ดให้แห้งและขึ้นไปข้างบนก่อน” เนยทำตามที่เจ้าแม่สั่ง เธอเดินเข้ามาด้านในและเห็นผ้าผืนหนึ่งวางอยู่ จึงได้เช็ดจนตัวหมาด ๆ แล้วด้วยความเคยชินและความอาย เธอนำผ้าผืนนั้นนุ่งขึ้นมาข้างบนด้วย เมื่อเดินขึ้นมา ก็พบว่าเป็นห้องอีกห้องหนึ่ง ตรงกลางห้องมีเตียงไม้ตั้งอยู่ และข้าวของในห้องมีไม่มาก เจ้าแม่เดินตามขึ้นมา ถือขวดอะไรซักอย่างมาด้วย“ถอดผ้าออกแล้วนอนลงบนเตียงนั้น” เจ้าแม่สั่งน้ำเสียงเรียบเหมือนเคยเนยยิ่งงงยิ่งกลัว แต่ก็ทำตามเธอเดินไปที่เตียง และปลดผ้าที่นุ่งห่มนั้นออก เหลือเพียงร่างกายที่เปลือยเปล่าปราศจากอาภรณ์ใด ๆห่อหุ้ม ร่างขาวเนียนได้ขยับขึ้นนอนลงบนเตียงนั้น แต่ยังคงเอามือปิดหีไว้เช่นเดิมเจ้าแม่เดินเข้ามาใกล้ หน้าตาและท่าทางของเจ้าแม่นั้นนิ่งมาก เธอเดินมานั่งใกล้ ๆ “นอนนิ่งๆ เอามือวางไว้ข้างตัวนะ ตอนนี้ข้าจะอาบน้ำยาให้กับเจ้าทั่วร่าง”เนยจึงต้องละมือออกจากอวัยวะเพศและ หน้าอกเมื่อเจ้าแม่ได้เห็นหีตัวอวบขาวก็ยิ้มเล็ก ๆที่มุมปาก เธอได้เทน้ำยาออกจากขวดลงบนมือ และทาบนร่างกายของเนย เริ่มจากหน้าผาก ที่คอและไล่ลงมา ผ่านหน้าอกคู่เล็ก ๆซึ่งหัวนมสีชมพูเนื้อนั้นแข็งเป็นเม็ดขึ้นมาอย่างชัดเจน เนยหลับตาด้วยความเสียว ร่างเกร็งเพราะความตื่นเต้น เจ้าแม่สังเกตอาการได้จึงบอกกับเนยว่า“ไม่ต้องเกร็ง ทำตัวตามสบาย”เนยคิดในใจว่าพูดง่ายแต่ทำยากนี่ เมื่อเจ้าแม่ลูบไล้ผ่านจากหน้าอกลงไปถึงหน้าท้อง เนยก็เริ่มเสียวปนจั๊กจี้อีก และยิ่งเสียวมากเมื่อเจ้าแม่ลูบไล้ไปถึงหีซึ่งเป็นเนินโหนกนูนขึ้นมา ไร้หมอยซักเส้น ดูแล้วสะอาดตาน่าสัมผัส เจ้าแม่ลูบวนอยู่ตรงนั้นหลายรอบ “อ้าขาออกซิ” เจ้าแม่สั่งเล่นเอาเนยทั้งเสียวทั้งงง“ทำไมล่ะคะ..”“เจ้านอนหนีบเช่นนี้ ข้าทาได้ไม่ทั่วถึง” นี่คือคำตอบของเจ้าแม่เนยจึงอ้าขาออกเล็กน้อย แต่เจ้าแม่จับอ้าให้กว้างอีก และเอามือลูบทา แต่ไม่ได้ล้วงเข้าไปในช่องสวาท แค่นี้ก็ทำให้เนยเสียวมาก ๆแล้ว ขณะนี้เนยได้รู้สึกแปลก ๆที่ของลับของเธอเอง รู้สึกว่ามันเปียก ๆ แฉะๆ เธอยังคงเด็กและไม่ประสีประสาอะไร จึงไม่รู้ว่านี่เป็นการเกิดอารมณ์ทางเพศตามธรรมชาติของตัวเอง เจ้าแม่ได้ลูบผ่านส่วนนั้นไป และทาน้ำยาไปถึงปลายเท้า “นอนคว่ำ”เจ้าแม่สั่งอีกเนยจึงพลิกตัวนอนคว่ำ เจ้าแม่ได้ทาน้ำยาลงบนแผ่นหลัง แต่เนยกลับรู้สึกว่า อยากให้เจ้าแม่ลูบไล้ที่ด้านหน้าอีก เป็นความต้องการที่เธอเองก็ไม่เข้าใจ รู้แต่เพียงว่า เมื่อถูกทำแบบนั้นแล้วรู้สึกดี เจ้าแม่ลูบน้ำยาผ่านไปจนถึงปลายเท้า และทาที่แหมอยทั้งสองข้างของเนยจนครบ “เหลืออีกขั้นตอนหนึ่ง ก็จะเสร็จพิธีแล้ว ตอนนี้ลุกขึ้น ลงไปเรียกเพื่อนของเธอเข้ามาด้วย”เนยอดสงสัยไม่ได้ ที่ทำไมต้องเรียกเอวาเข้ามา จึงได้ถาม“ทำไมต้องเรียกเอวามาด้วยล่ะคะ”“เมื่อเจ้าเข้ามาอยู่ที่นี่ นอกจากจะทำพิธีเข้าเป็นสมาชิกหมู่บ้านแล้ว จะต้องทำพิธีอีกอย่างหนึ่งกับคนที่เจ้าอาศัยอยู่ด้วย ถึงจะสมบูรณ์เอาล่ะ ลงไปเรียกได้แล้ว เดี๋ยวข้าจะเตรียมของก่อน”เนยยิ่งงงกับพิธีประหลาด ๆของที่นี่ใหญ่ แต่ก็เดินลงไปเรียกเอวาตามที่เจ้าแม่สั่ง.............. ตอนที่ ๔เนยเดินหยิบผ้าเช็ดตัวห่อร่างกายลงไปเรียกเอวา ซึ่งนั่งรออยู่ด้านหน้า“เสร็จแล้วเหรอ... แล้วเสื้อผ้าเธอล่ะ”เอวาถามทันทีที่เห็นเพื่อนเดินลงมา“ยังจ้ะ...เจ้าแม่ให้เราลงมาเรียกเธอ บอกว่าต้องทำพิธีร่วมกับผู้ให้อาศัยด้วยน่ะ”“หา...มีพิธีแบบนี้ด้วยเหรอ”“ไม่รู้สิ เราน่าจะเป็นคนถามมากกว่านะ เร็ว ๆเถอะ เดี๋ยวโดนว่า”ว่าแล้วก็ฉุดเอวาลุกเดินเข้าไปด้านใน เมื่อเข้ามาด้านในก็พบเจ้าแม่ยืนดักอยู่ก่อน“พวกเจ้ายินดีที่จะอยู่ด้วยกันใช่หรือไม่” เจ้าแม่ถาม“ค่ะ.”เนยและเอวาตอบพร้อมกัน“ดี.. งั้นข้าจะทำพิธีบางอย่าง เพื่อให้เทพคุ้มครองพวกเจ้า ให้อยู่ด้วยกันได้โดยสงบ”“ค่ะ”“แต่ขั้นตอนนี้ค่อนข้างยุ่งยากซักหน่อย หวังว่าพวกเจ้าจะไม่ล้มเลิก”“ค่ะ พวกเราจะพยายามค่ะ”เจ้าแม่ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ได้ยิ้ม และเดินนำทางออกทางด้านหลัง และผ่านเลยไปอีกที่หนึ่ง เนยและเอวาไม่เคยผ่านมาทางนี้ เพราะการจะมาทางนี้ได้ต้องผ่านเข้ามาทางด้านหน้าเท่านั้น หนทางนี้ตรงไปและชันขึ้นเรื่อย ๆ ไม่นานนักก็เห็นจุดหมาย มันเป็นถ้ำหิน ที่ซึ่งด้านในมืดสนิท“นี่คือสถานที่ซึ่งใช้คัดเลือกเจ้าแม่ และใช้ในการทำพิธีต่าง ๆ พวกเจ้ายังเด็ก คงไม่เคยมาที่นี่แน่นอน”เจ้าแม่กล่าวและเดินเข้าไป เพียงแค่การโบกมือ คบเพลิงในถ้ำก็จุดขึ้นมาพร้อม ๆ กันช่วยให้ภายในสว่างขึ้นในทันที ทำเอาทั้งเนยและเอวาตกตะลึงอึ้งทึ่งไปตามกัน และยิ่งเกรงเจ้าแม่เข้าไปอีก เดินเข้าไปอีกเล็กน้อย ปรากฏเป็นห้องขนาดย่อม ๆ มีสิ่งของที่ดูเหมือนใช้ในการทำพิธีต่าง ๆวางอยู่ ตรงกลางมีแท่นหินคล้ายเตียงนอน สูงพอประมาณปูด้วยผ้า“เจ้าทั้งสอง ขึ้นไปนอนบนแท่นนั้น หันหัวไปทางด้านทิศตะวันออก” เจ้าแม่เริ่มสั่ง ทั้งสองคนปฏิบัติโดยทันที“เดี๋ยวก่อนอย่าลืมถอดเสื้อผ้าออกให้หมดด้วย”แม้จะงงแต่ด้วยความกลัว เนยรีบปลดผ้านุ่งและกองไว้ เอวาก็เช่นกันได้ถอดสิ่งห่อหุ้มร่างกายออกจนหมดสิ้นโดยทันที ร่างเปลือยของเด็กสาวทั้งสองปรากฏแก่สายตาของเจ้าแม่ ผิวของเนยดูขาวกว่าเอวาเล็กน้อย ถึงอายุจะน้อยกว่าแต่ความอวบอัดนั้นมีมากกว่า เอวาดูจะผอมๆ แต่ตรงเนินเนื้อนั้นโหนกนูนไม่แพ้กันบัดนี้สาวน้อยทั้งสองนอนเปลือยเคียง ข้างกันเอามือวางข้างลำตัว นอนเหยียดขาตรง เจ้าแม่เดินวนรอบหนึ่งก่อน เพื่อดูร่างเด็กสาวนอน เจ้าแม่พิจารณาร่างกายของเด็กสาวทั้งสอง เห็นหน้าอกของเนยอวบอิ่ม หัวนมชูชันสีชมพูเนื้อ เนียนสวยส่วนเอวาถึงจะอวบอิ่มไม่เท่าเนย แต่หัวนมใหญ่กว่าสีแดงสด หัวนมของสองสาวไม่เคยผ่านปากชายใดมาก่อน จากนั้นจึงละสายตาลงมาต่ำ พิจารณาหีอวบ 2 หีแข่งกันอวดโฉม ยามนี้ทั้งสองนอนเหยียดขาชิดกัน ย่อมทำให้หีหีปิดสนิท แสงไฟจากคบเพลิงภายในได้ส่องมากระทบกับหีหีนั้น สวยงามนักไม่มีหมอยซักเส้นมาบังทัศนียภาพที่น่าดูนี้ เจ้าแม่คิดถึงตนเองตอนเด็ก ๆ และก็ต้องตื่นจากภวังค์ เมื่อระลึกถึงหน้าที่ที่ต้องทำในตอนนี้เจ้าแม่เดินเข้ามาทางด้านศีรษะ และเอามือทั้งสองข้าง สัมผัสจับที่หน้าอกของเด็กสาวคนละข้าง เนยและเอวาตกใจ ไม่คิดว่าเจ้าแม่จะทำเช่นนี้ และชั่วความคิดนั้น ทั้งสองรู้สึกว่ามือของเจ้าแม่นั้นร้อน และถ่ายความร้อนนั้นมาสู่ร่างกายของพวกเธอ จากมือผ่านเข้ามาทางหัวนม ผ่านต่อมาทางเต้านมและแผ่ซ่านไปทั้งร่าง ขึ้นมาถึงคอถึงหน้า รวมถึงลงไปทางหน้าท้อง ผ่านหีผ่านต้นขา ลงไปสุดที่ปลายเท้า และวนอยู่ในร่างหลายรอบ ทำให้รู้สึกแปลก ๆและอึดอัด เหงื่อเริ่มไหลออก พวกเธอกำลังรู้สึกร้อน ที่แปลกคือพวกเธอร้อนรุ่มในอารมณ์ มือไม้ของสองสาวเริ่มอยู่ไม่นิ่ง เริ่มขยับ ปาดป่ายไปจับนั่นจับนี่ของร่างกายตน เริ่มมีเสียงครางในลำคอ น้ำหล่อลื่นแห่งถ้ำสวาทเริ่มรินไหลหยาดเยิ้มออกมา ทั้งสองนอนนิ่งไม่ได้อีกแล้ว มือที่ว่างอยู่ลูบไล้ไปตามร่างกาย บางทีก็ลูบไปถึงคนข้าง ๆ ต่างลูบให้กันและวินาทีนั้นทั้งเนยและเอวารู้สึกเหมือนกึ่งขาดใจ และร่างทั้งสองก็กระตุกไปพร้อม ๆ กันเจ้าแม่ถอนมือออก ปล่อยทั้งเนยและเอวานอนหอบเหนื่อยเหงื่อท่วมอยู่ “ข้าได้ทำการเชื่อมโยงจิตใจของพวกเจ้าแล้ว ต่อไปนี้พวกเจ้าจะมีความเข้าใจกันมากขึ้น ลุกขึ้นได้แล้ว”เนยและเอวาลุกขึ้นทั้งที่ยังเหนื่อย ต่างคิดว่าเมื่อกี๊เจ้าแม่ทำอะไรกัน พวกเธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน แต่ยอมรับว่าที่เจ้าแม่ทำไป พวกเธอรู้สึกดีมาก แม้จะเหนื่อยจะร้อน แต่ไม่เคยรู้สึกดีเท่านี้มาก่อน“สุดท้ายแล้ว พวกเจ้าไปชำระร่างกายที่บ่อน้ำด้านหลังบ้านข้า จากนั้นก็แต่งตัวและกลับได้แล้ว”“ค่ะ” ทั้งสองรับคำจากนั้นจึงหยิบเสื้อผ้าและเดินออกไปทันที เจ้าแม่ยังไม่ได้ออกไป แต่กลับเดินเข้าไปด้านในอีกชั้นหนึ่ง เนยและเอวาไม่กล้าถาม ได้แต่กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมา และเมื่อถึงบ่อน้ำด้านหลัง ที่ซึ่งเนยเคยลงไปแช่มาแล้ว ทั้งสองก็ไม่รอช้า รีบลงไปแช่น้ำในทันที ทันทีที่ลงไปรู้สึกถึงความเย็นได้แผ่ซ่านเข้ามาแทนที่ ความร้อนในกายในจิตที่เคยมีพลันสลายไปหมดสิ้น สร้างอารมณ์ที่เบิกบานแก่พวกเธอนัก สองสาวเล่นน้ำกันอยู่พักหนึ่ง และเห็นว่าเจ้าแม่ยังไม่มาจึงชวนกลับ“เราน่าจะเสร็จพิธีแล้วนะ ไปก่อนเถอะ เราไม่อยากให้เจ้าแม่มาเห็นน่ะ แค่นี้เราก็อายจะแย่อยู่แล้ว”“ก็ดีเหมือนกันไปเถอะปะ”ว่าแล้วก็ลุกขึ้นจากบ่อน้ำ เนยเช็ดตัวด้วยผ้าเช็ดตัวแล้วจึงส่งให้เอวาเช็ด จากนั้นก็รีบใส่เสื้อผ้ากัน ทั้งสองดูสนิทกันมาก เสร็จแล้วก็รีบออกไปจากบ้านเจ้าแม่ทันทีกลับมาที่เจ้าแม่ เธอไม่ได้เดินออกไปพร้อมสองสาว แต่เดินลึกเข้ามาในถ้ำอีกชั้นหนึ่ง ที่ซึ่งลึกลับและไม่มีใครมารบกวนเธอได้ จากพิธีกรรมที่ผ่านมา หลังจากเธอเสียพลังส่วนหนึ่งในการทำพิธีให้กับสองสาวแล้ว สิ่งหนึ่งที่เธอรู้สึกคือ เธอเกิดอารมณ์ทางเพศ และข้อห้ามของการเป็นเจ้าแม่คือ ห้ามสำเร็จความใคร่โดยเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นเทพเจ้าจะลงโทษ เธออดทนกับอารมณ์เช่นนี้มาตั้งแต่ได้รับเลือก ก่อนหน้านี้เธอช่วยตัวเองได้บ่อย ๆ พอมารับตำแหน่งนี้ เธอไม่อาจทำได้อีก เธอเดินไปยืนอยู่หน้าแผ่นแร่ชนิดหนึ่ง มีคุณสมบัติสะท้อนแสงได้ มองดูไปก็คล้ายกับกระจกเพียงแต่แข็งแกร่งกว่ามาก เจ้าแม่มองเงาสะท้อนของตนในแผ่นแร่นั้น สาวสวยหุ่นดีวัย 27ปี เป็นโสดและยังบริสุทธิ์อยู่ ยืนสวมใส่ชุดที่ถูกมอบให้ในฐานะเจ้าแม่ เธอไม่ได้ยินดีกับหน้าที่นี้เลยสักนิด ตอนคัดเลือกเธอถูกมารดาบังคับมา เมื่อครู่นี้การที่เธอเห็นหีของเด็กสาวทั้งสอง ทำให้เธอคิดถึงตอนเด็ก ๆ หียังเรียบเนียน โหนกนูนน่าสัมผัส แต่ปัจจุบันนี้ของเธอมิได้เป็นเช่นนั้น เธอปลดผ้าพันหน้าอกให้หลุดออก เต้านมขนาดใหญ่ก็เด้งออกทันทีที่ได้รับอิสระภาพ นมที่ใหญ่แต่กลมกลึงและแน่น อันเนื่องไม่เคยผ่านมือชาย บวกกับหัวนมที่สีแดงสวยสดได้รูป ทำให้เธอเป็นที่ต้องตาของชายจำนวนมาก เธอย้อนคิดไปถึงเมื่อ 2 ปีก่อน ซึ่งเป็นครั้งล่าสุดและสุดท้ายที่เธอพบกับผู้ชาย ซึ่งพบเจอกันได้ทุก 5ปี หลังจากนั้นจึงได้เลือกเป็นเจ้าแม่ เธอได้รักกับชายหนุ่มผู้หนึ่ง แต่ไม่ได้มีสัมพันธ์กัน เธอนึกเสียดายว่าหากวันนั้นเธอทอดกายให้เขาเชยชม เธอคงไม่ต้องมาเป็นเจ้าแม่ที่นี่ผ้าชิ้นสุดท้ายได้หลุดร่วงไปกองกับพื้น หีของเจ้าแม่ที่ซึ่งชายหนุ่มทั้งเกาะปรารถนาจะเห็นมัน ก็ได้ออกมาอวดโฉม เธอมองมันผ่านแผ่นแร่ หีโตอวบอูมที่ปกคลุมด้วยหมอยสีดำขลับประดับอยู่ประปราย และดูน่ารักมากกว่ารกรุงรัง หีที่ปิดสนิทนั้น ไม่เคยมีอะไรผ่านลอดเข้าไปนอกจากนิ้วเล็ก ๆของเธอที่ใช้ในการช่วยให้ตัวเองสำเร็จอารมณ์สวาทเท่านั้น เธอยืนเปลือยกายอวดโฉมมองตัวเองอย่างเสียดาย ทรวดทรงองค์เอวที่โค้งเว้าเร้าใจ หน้าอกอวบใหญ่ เอวที่คอดลงมาไร้ซึ่งไขมันหน้าท้อง สะโพกที่ผายออกพร้อมกับความโหนกนูนของสามเหลี่ยมกลางระหว่างขา กับความขาวเนียนที่ไม่ด้อยไปกว่าคุณหนูอย่างเนยเลย อนาคตหากเธอชราลง ก็คงไม่สวยงามเต่งตึงเท่าตอนนี้ เธอน่าจะใช้งานให้สมที่เกิดมาซักหน่อย หากไม่เพราะเธอถูกมารดาสั่งสอนมา เธอคงพลีกายให้ชายหนุ่มไปนานแล้ว เพราะมารดาของเธอตั้งใจจะให้เธอได้เป็นเจ้าแม่ จึงได้สั่งสอนมิให้เธอไปมีอะไรกับใคร ห้ามไม่ให้ไปพบกับชายใดในวันนัดพบ แม้เธอจะแอบหนีไปหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยล่วงละเมิดพลีกายให้ใครยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจนัก แต่ก็คงสายไปแล้วหากคิดย้อนกลับ เธอจึงได้ยุติความคิดตัวเองลง แล้วใส่เสื้อผ้าให้เหมือนเดิม มองดูตัวเองในแผ่นแร่อีกครั้ง และคิดย้ำกับตัวเองว่า นี่คือเจ้าแม่ของหมู่บ้านนี้ ผู้ที่ถูกเลือกโดยเทพเจ้า ผู้ที่มีพลังอำนาจในการปกครอง จงอย่าทำสิ่งใดให้ชาวบ้านผิดหวัง แล้วเธอก็เดินกลับออกมาจากถ้ำ กลับเข้าบ้านด้วยอารมณ์ที่ค้างคากับความรู้สึกสับสนในตัวเอง... เมืองลับแลตอน5ตอนที่ ๕เมื่อเนยได้เรียกเอวามาทำพิธีของเจ้าแม่แล้ว ก็ต้องพบกับความแปลกใจและเสียวซ่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ด้วยท่าทีและอำนาจลึกลับของหญิงสาวผู้นี้ ทำให้เนยและเอวาไม่กล้าขัดคำสั่ง หลังจากจบพิธีแล้ว ต่างไม่รู้เลยว่าสิ่งที่พวกตนเพิ่งผ่านไปนั้น เป็นความต้องการตามธรรมชาติของมนุษย์ แม้แต่ตัวเจ้าแม่เองซึ่งอึดอัดในใจตลอดมา เนยและเอวาพากันออกมาให้ห่างจากสถานที่พักของเจ้าแม่ พวกเธอเดินไปที่ในป่า โดยการนำของเอวา“นี่นะปกติฉันจะเดินมานั่งเล่นในป่านี้บ่อย ๆมันจะมีอยู่ที่นึง ฉันชอบขึ้นไปนั่งดู จากตรงนั้นจะเห็นอนาเขตกว้างไกลของพื้นที่นี้ล่ะ ดูแล้วสบายตาดี”“แล้วมันไกลแค่ไหนล่ะ”“ไกลมากๆ ฉันเองก็ไม่รู้หรอก ถึงบอกไงว่าเกาะนี้น่ะมีขนาดใหญ่”สองสาวเดินคุยกันมา จนในที่สุดก็ถึงที่ที่เอวาบอก “ต้นไม้นี้ล่ะ”“หมายความว่าต้องปีนขึ้นไปเหรอ”“ใช่ แต่ไม่ต้องห่วงนะ ข้างบนน่ะ ฉันได้ทำที่เอาไว้นั่งแล้ว นอนยังได้เลย เหนื่อยแทบตายกว่าจะแบกไม้ปีนขึ้นปีนลง แต่ก็คุ้มนะเพราะสบายไปนานเลย”คุณหนูอย่างเนยไม่เคยเล่นซน เรื่องปีนต้นไม้ไม่เป็นแน่นอน“เราปีนต้นไม่ไม่เป็นน่ะ”“อ้าว...แล้วจะเอาไงล่ะทีนี้ ก็ไม่ยากหรอกก็เอามือจับเอาเท้าปีน หาที่จับที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ เดี๋ยวก็ถึงแล้ว”“ก็ไม่เป็นนี่ไม่ขึ้นได้มะ” “เฮ้... น่าเกลียดน่ะเอางี้ เดี๋ยวฉันสอนละกัน ดูให้ดีนะ”แล้วเอวาก็บอกให้เนยถอยไป สังเกตลักษณะท่าทางของเธอ ประกอบกับการอธิบายทุกขั้นตอน เธอปีนขึ้นไปอย่างชำนาญ เนยซึ่งยืนแหงนคอดูอยู่ด้านล่าง เมื่อมองขึ้นไปก็เห็นเอวากำลังปีนอยู่ แต่เพราะเอวามิได้ใส่ชั้นในหรืออะไรที่ปกปิดของลับจากมุมมองด้านล่างได้ หีอันใหญ่ก็แสดงต่อสายตาของเนยอีกครั้ง แม้จะเป็นหญิงเหมือนกัน แต่ก็ทำให้เนยหน้าแดงเพราะอายแทนได้“นี่ถึงแล้วนะเห็นไหม ไม่ยากเลย” เอวาตะโกนลงมาเมื่อถึงที่พักแล้ว“ตาเธอแล้วน่ะ ลองดูนะ”“เอ่อ....จะลองดูจ้ะ” ว่าแล้วเนยก็ลองทำตามอย่างที่เอวาสอน เธอทำอย่างกล้า ๆ กลัวๆ เอวาลุ้นอยู่ข้างบนอยู่นาน ในที่สุดเนยก็ไม่อาจขึ้นได้ เพราะกลัวความสูงนั่นเอง“ว้า...แล้วจะได้ขึ้นไหมนี่” เอวาบ่นออกมา“เอางี้ละกันเดี๋ยวฉันลงไปช่วยดันก้นเธอก็ได้ จะได้ขึ้นได้”“ว้าย...ไม่เอานะ” เนยอุทานขึ้นทันที เพราะเธอรู้แล้วว่าการอยู่ด้านล่าง มันมองเห็นอะไรต่อมิอะไรได้ชัดเจน เธอยังคงอายอยู่ ตามประสาเด็กสาวลูกผู้ดี“แล้วจะทำไงล่ะ ขึ้นเองก็ไม่ได้ ให้ช่วยดันก็ไม่เอา” เอวาบ่นอีกเนยคิดอยู่พักหนึ่งแล้วบอกว่า“ไม่มีที่อื่นให้ไปแล้วเหรอ เราไม่กล้าขึ้นน่ะ”เอวาก็ไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็ตามใจเพื่อน“อืมมม..ก็มีอีกที่ให้เล่นนะ เธอว่ายน้ำเป็นไหมล่ะ”เนยเคยถูกส่งไปเรียนว่ายน้ำตั้งแต่เด็ก เธอจึงว่ายน้ำได้พอเป็น“ก็พอเป็นจ้ะ”“ก็ดีงั้นเราไปเล่นลอยแพกัน จะมีแม่น้ำอยู่อีกด้านหนึ่ง”กล่าวจบ เอวาก็รีบลงจากต้นไม้ เนยซึ่งอยู่ด้านล่างก็เห็นหีอันใหญ่กลางระหว่างขาของเอวาอีกแล้ว เล่นเอาเธอต้องหันหน้าหนี เมื่อเอวาลงมาถึงก็พาเนยเดินไปตามทาง ระหว่างนั้นเนยเอ่ยถามขึ้นมา“นี่.. แล้วเมื่อไหร่เราจะได้เจอน้องชายเราซักทีล่ะ”“เฮ้อ...ก็คงอีก 3 ปีแหล่ะ ถึงจะถึงวันนัดพบ วันนั้นผู้ชายและผู้หญิงจะมาพบเจอกันที่ลานนัดพบ เฉพาะพวกที่อยากไปเท่านั้นนะ ใครไม่ไปก็ไม่มีใครว่าอะไร วันนั้นมหาผู้เฒ่าก็จะลงมาด้วย คิดว่าน้องชายเธอก็คงต้องมาเหมือนกัน”“ก็หมายความว่าอีก 3ปีเลยเหรอ ถึงจะเจอน้องชายน่ะ”“ใช่จ้ะ...อย่าคิดมากเลย เดี๋ยว ๆก็ผ่านไปแล้ว”ระหว่างทางนั้น เนยดูเศร้าลงไปเล็กน้อย คงเพราะเธอคิดถึงน้องชายนั่นเอง“นี่หิวมะ แถวนี้มีผลไม้อยู่ ลองเก็บๆ ไปกินบ้างดีกว่า เผื่อหิว”เนยสังเกตเห็นมีผลไม้อยู่ระแวกนี้มากมาย แต่เธอไม่รู้จักซักชนิดเลย“มันคืออะไรอ่ะ กินได้เหรอ?”“ได้สิพวกนี้มันขึ้นตามธรรมชาติน่ะ เอาไปซัก2-3 ลูกละกัน”กล่าวจบเอวาก็เดินไปเด็ดออกมา ผลไม้นี้มีลักษณะคล้ายกับแอ็ปเปิ้ลมาก แต่กลิ่นและรสชาดต่างกัน เนยลองชิมดูก็รู้สึกว่าอร่อย ประกอบกับไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้า จึงกินจนหมดเอวาเห็นเนยกินหมดก็รู้สึกดีใจ“อ่ะนี่ล่ะแม่น้ำนี้ลึกนะ ถ้าว่ายน้ำเป็นก็ไม่ต้องเป็นห่วงมาก” เอวาชี้ให้เนยดูแม่น้ำสายนี้ ก่อนจะเดินไปลากแพที่เตรียมไว้ก่อนออกมา“อ่ะนี่พวกเราจะนั่งบนแพนี้ ลอยไปเรื่อยๆ มันจะพาพวกเราไปและก็วนกลับมาที่นี่ จริงๆ มันมีแตกแยกออกไปอีก แต่ฉันไม่เคยไป”“จ้ะ..งั้นก็เอาความปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า”เนยและเอวาช่วยกันลากแพนี้ลงไปในน้ำ แพนี้มีขนาดใหญ่ประมาณเสื่อ นั่งได้ประมาณ 3-4 คนเมื่อลงไปแล้ว เอวาหยิบไม้ติดมือไปท่อนหนึ่ง เพื่อไว้เป็นไม้พาย ความสนุกสนานของสองเด็กสาวเริ่มขึ้น เมื่อแพลอยไปเรื่อย ๆ สำหรับเนยแล้วมันน่าตื่นเต้น มันเหมือนเป็นอะไรที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน ธรรมชาติที่สวยงาม ความสงบของบรรยากาศ และอากาศที่เย็นสบาย คงหาไม่ได้ในตัวเมืองแน่นอน เนยนั่งพับเพียบอยู่ด้านหน้า ส่วนเอวานั่งขัดสมาธิอยู่ด้านหลัง ใช้ไม้พายเป็นตัวควบคุมทิศทางของแพน้อยนี้ ระหว่างทางก็คุยกันไปเรื่อย เอวาก็ชี้ให้ดูที่นั่นที่นี่ เนยก็ให้ความสนใจอย่างมาก และทันใดนั้นสายตาของทั้งสองก็ไปสะดุดอยู่ที่จุดจุดหนึ่งมันเป็นร่างของเด็ก ผู้ชายคนหนึ่งนอนสลบอยู่ ท่าทางของเขานั้นคงมีอายุไม่เกินหรือเท่ากับเอวา“นั่น!!เด็กผู้ชายนี่” เอวาอุทานลั่น“เขาตายหรือยังอ่ะ แล้วทำไมมาอยู่ที่นี่ได้..” เนยก็ตกใจไม่แพ้กันด้วยความมีมนุยธรรม เอวาบังคับแพให้ลอยเข้าไปใกล้ฝั่งนั้น เมื่อถึงฝั่งแล้ว เนยและเอวารีบลุกไปดูร่างของเด็กชายผู้นั้นทันที “เขายังไม่ตาย”เอวาเอ่ยขึ้นหลังจากเอามือไปสัมผัสที่คอของเด็กชายนั้น เด็กชายผู้นั้นนอนสลบอยู่ ตามเนื้อตัวมีรอยบาดแผลจากการขูดเกี่ยวกับกิ่งไม้ เสื้อผ้าของเขาอยู่ในระดับเดียวกับเอวา หากแต่ไม่มีผ้าพันคอ“จะทำไงดีล่ะ” เนยถามเอวา“ลองทำให้เขาฟื้นก่อนค่อยถามกันดีกว่า” กล่าวจบเอวาก็เดินไปยังแม่น้ำ เอามือห่ออุ้มน้ำขึ้นมาและรีบเดินมาเอาน้ำนั้นปล่อยลงที่หน้าของเด็กชาย แต่เขาก็ยังไม่ฟื้นขึ้น“สงสัยเป็นหนักอ่ะ ทำไงดีล่ะถ้าปล่อยไว้เขาต้องตายแน่เลย จะหาใครมาช่วยก็ไม่ได้”เอวาพูดขึ้นเด็กชายผู้นี้มีผิวสองสี ไม่ขาวไม่ดำมีผมสั้นเกรียนคล้ายทรงนักเรียน หน้าตาจัดว่าค่อนข้างดีทีเดียว เนยยิ่งมองก็รู้สึกว่าเขาหน้าตาดี ด้วยความอยากรู้อยากเห็นส่วนตัว เนยจึงได้พูดขึ้นว่า“เอวา... เธอเคยเห็นควยผู้ชายมั๊ย”“อะไรนะ...อะไรคือควย”“ก็ที่มันทำหน้าที่เดียวกับหีของพวกเราอ่ะ” “บ้า...ฉันจะไปเห็นได้ยังไงล่ะ ฉันไม่เคยไปที่ลานนัดพบหรอกนะ มีแต่คนเขามาเล่าให้ฟังว่าผู้ชายเป็นยังไง ถึงได้รู้ไง”“เราเคยเห็นของน้องชายอ่ะ อันเล็ก ๆน่ารักดี”“เหรอ...” เอวาเริ่มลังเล เธอเองก็เริ่มอยากเห็นเหมือนกัน และผู้ชายที่นอนอยู่ตรงหน้านี้ ก็ยังไม่ฟื้นคืนสติหากจะเปิดดูคงไม่ใช่เรื่องยาก เนยและเอวามองตากันอย่างเข้าใจ โดยเอวาซึ่งนั่งอยู่ทางด้านขาของเด็กชาย จึงได้เอื้อมมือช้า ๆ ไปเลิกชายผ้าของเขาออกอย่างตื่นเต้น และเมื่อผ้าถูกเปิดออก สิ่งที่สองสาวได้เห็นคืออวัยวะเพศของเด็กชายวัย 15 ปีควยของเขายังนอนสงบนิ่งไม่ต่างจากเจ้าของ ลูกอัณฑะคู่เล็ก ๆ ก็ซุกตัวอยู่ไม่ไกลกัน แถมยังไม่มีหมอยขึ้นซักเส้น เนื่องจากยังไม่ถึงวัยอันควร เอวานั้นตื่นเต้นกว่าเนย เพราะไม่เคยเห็นของจริงมาก่อน ที่ผ่านมาก็แค่เห็นจากภาพวาดจากหญิงสาวที่ได้เห็นในวันนัดพบเท่านั้น สำหรับเด็กสาวอย่างเอวาแล้ว เหมือนกับเด็กหนุ่มได้ดูหนังสือโป๊เป็นครั้งแรก“ไม่เหมือนของเราเลยอ่ะ”เอวาพูดขึ้น“รู้สึกจะใหญ่กว่าน้องเราอีกอ่ะ ... ก็ใช่สินะเขาโตกว่านี่”ขณะที่เด็กชายยังคงสลบอยู่ เนยและเอวาก็ใช้เวลาพิจารณาควยของเขาต่อไป โดยเฉพาะเอวานั้ ทั้งลูบคลำจับขยับไปมา ด้วยความแปลกใหม่ การกระทำต่าง ๆของสองสาวนี้ ได้ทำให้เขาเริ่มมีสติและตื่นขึ้นในที่สุด... เมืองลับแลตอน6ตอนที่ ๖เด็กชายได้ลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจที่เห็นมนุษย์เพศหญิงสองคนกำลังรุมล้อมเขาทั้งยังดูของลับของเขาด้วย จึงได้รีบเอามือมาปิดไว้“เฮ้ย..!! พวกเธอ.....มาดูของเราทำไม” เอวาและเนยตกใจไม่แพ้กัน โดยเฉพาะเอวาที่ใช้ทั้งมือทั้งสายตา ต่างคนต่างพูดไม่ออก หน้าแดงทั้งคู่ และอ้ำๆ อึ้ง ๆตอบไปว่า“พวกเรา... เห็นเธอนอนสลบอยู่ จึงเข้ามาดู...” เอวาตอบไปก่อนหลังจากเด็กหนุ่มสงบสติอารมณ์ได้แล้ว จึงพูดขึ้น“พวกเธอ..เป็นผู้หญิงนี่... ใช่มะ” “ใช่..แล้วเธอก็คือผู้ชาย” เอวาตอบ เนยฟังดูแล้วก็ตลก ๆ กับสิ่งที่ทั้งสองคนสนทนากัน แต่ก็เข้าใจถึงความจริงที่ว่าเด็กชายเด็กหญิงจะอยู่แต่ที่หมู่บ้านของตน ถ้าไม่เจอกันที่วันนัดพบก็จะไม่เคยเห็นกันมาก่อน แต่จะรู้กันตามการเรียนการสอนที่ผู้ใหญ่เล่าให้ฟัง แต่สำหรับคนเมืองอย่างเนยก็ยังรู้สึกตลกอยู่ดี“นี่ทำไมมาไกลขนาดนี้ล่ะ แถวนี้มันจะเข้าหมู่บ้านพวกเราแล้วนะ” เอวาเอ่ยขึ้น“เราหลงทางน่ะเรากลับไม่ถูก นี่เรามาไกลขนาดนี้เลยเหรอ..”“ใช่แล้วพวกเราจะทำยังไงกับเธอดี เพราะเราก็ไม่รู้ว่าหมู่บ้านของเธอไปทางไหน จริงสิเธอชื่ออะไรล่ะ”“เราชื่อ อาล”“เราชื่อเอวานะและนี่เนย” เอวาแนะนำเสร็จสรรพ เนยได้แต่ยิ้มๆ ดูท่าเอวาจะสนใจกับอาลเป็นพิเศษ ด้วยความที่ไม่เคยพบเจอกันมาก่อน ส่วนอาลดูท่าก็สนใจเอวาเช่นกัน ดูๆ ไปก็เหมาะสมกันดี อายุก็เท่ากันแต่ข้อบังคับของที่นี่ทั้งสองคนคงไม่ได้สมหวังกันแน่“เธอหลงทางมานานหรือยัง อาล..” เนยถามชวนคุย“ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เรากลับไม่ถูก โชคดีจังที่ได้เจอพวกเธอ”“เราคงต้องพาเธอกลับหมู่บ้านเรา ให้เจ้าแม่ตัดสินล่ะ”เอวาบอก“ก็ได้...” จากนั้นทั้งสามคนจึงได้นั่งแพกลับมาที่เดิม เอวาพาอาลไปกินผลไม้ก่อน ระหว่างทางก็คุยกันไปถึงเรื่องต่าง ๆทางหมู่บ้านนั้นมีอะไรเป็นยังไงบ้าง เนยและเอวาสนใจฟังมาก แต่รู้สึกอาลจะคุยกับเอวาเป็นส่วนใหญ่ เนยคิดในใจว่าสงสัยสองคนนี้ได้เจอรักแรกพบไปแล้วแน่ ๆเมื่อถึงหมู่บ้าน อาลดูเงียบๆ ไป เพราะความกลัวนั่นเอง ก่อนจะเข้าตัวหมู่บ้าน จะถึงบ้านของเจ้าแม่ก่อน เนยและเอวาตัดสินใจพาอาลเข้าไปพบเจ้าแม่เพื่อให้เจ้าแม่ชี้แนะแนวทางต่อไป เมื่อไปถึงเจ้าแม่นั่งอยู่บนบัลลังก์ในห้องโถงพอดี สายตาของเจ้าแม่ยังคงนิ่งและเรียบเย็นเช่นเดียวกับน้ำเสียงที่เอ่ยออกมา“เจ้าเป็นใคร..”เสียงที่แฝงไปด้วยอำนาจนี้ทำให้ทั้งสามคนกลัวไม่น้อย แต่ในฐานะผู้ชายและต้นเหตุจึงได้ตอบออกมาก่อน“ผม...ชื่ออาลครับ ... หลงทางมา พอดีเอวาและเนยไปเจอเข้า... ก็เลยพามาหาเจ้าแม่ครับ..” อาลระล่ำระลักตอบ“งั้นหรือ...”ความเงียบปกคลุมทั่วห้องอีกครั้ง เอวาและเนยหลังจากผ่านพิธีที่นี่ไป ก็แทบไม่อยากมาเจอเจ้าแม่อีก แต่เพราะความจำเป็นถึงต้องมา และนี่ยังไม่รู้จะต้องเจออะไรอีก“เจ้าเป็นชาย จะอยู่ที่นี่ไม่ได้ เห็นทีจะต้องส่งเจ้ากลับไป หากเราส่งเจ้าไปที่ลานนัดพบ เจ้าจะกลับบ้านเองได้หรือไม่”อาลยังคงเป็นเด็ก และไม่เคยไปที่ลานนัดพบ ฉะนั้นถึงแม้อยู่ที่นั่นก็กลับบ้านเองไม่ได้อยู่ดี จึงได้ตอบเจ้าแม่ไปตามตรง“ไม่ได้ครับ คือผม...ไม่รู้จักทางครับ”“เช่นนั้นไม่เป็นไร เราจะติดต่อไปยังหมู่บ้านของเจ้า ให้ส่งคนมารับที่ลานนัดพบ เจ้าจะกลับไปภายในเช้าวันพรุ่งนี้ เจ้ามีสิ่งใดจะกล่าวหรือไม่”“ไม่มีครับ...”“ดี...งั้นตกลงตามนี้”“ขอบคุณครับ..” อาลกล่าวพร้อมเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก เนยและเอวาลุ้นแทบตายกับสถานการณ์ที่ตึงเครียดเช่นนี้ แต่ทันใดนั้น“เดี๋ยว!พวกเจ้าจะไปไหนกัน” เจ้าแม่เรียกดักไว้“คือ..พวกเราจะไปข้างนอกอ่ะค่ะ...” เอวาตอบบ้าง“เมื่อเขามาอยู่ที่หมู่บ้านเราเป็นการชั่วคราว จะให้เขาไปเดินเล่นตามใจนั้นไม่ได้ กฎของหมู่บ้านเรามีไว้ เขาจะอยู่ในการควบคุมของที่นี่ จนกว่าจะส่งกลับไป”เอวาและเนยตกใจโดยเฉพาะอาล ที่เจ้าแม่พูดแบบนี้คล้ายกับจะขังเขาไว้หรือควบคุมตัวไว้ ซึ่งมันก็ไม่ดีทั้งสองอย่าง“อย่าห่วงเลย ข้าไม่ได้จะขังเจ้าไว้หรอกนะ.. แต่แค่ควบคุมไว้นิดหน่อย แต่ก่อนอื่นเจ้าในฐานะชายคนแปลกหน้า เมื่อเข้ามาในอนาเขตนี้แล้ว ต้องชำระร่างกายให้สะอาดก่อน”เอวาและเนยนึกถึงบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ ด้านหลังทันที“พวกเจ้าสองคนไปเจอเขามา ตามธรรมเนียมปฏิบัติ ข้าควรให้พวกเจ้าชำระด้วย ฉะนั้นพวกเจ้าทั้งหมด ไปชำระร่างกายที่บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ด้านหลัง”ว่าแล้วไม่มีผิด เอวาและเนยต้องเจอแบบนี้อีกแล้ว แต่อาลกลับรู้สึกดี เพราะจะได้อาบน้ำกับหญิงสาว นั่นหมายถึงเขาจะได้เห็นสาว ๆ พวกนี้เปลือยกาย ชายใดไม่รู้สึกยินดีก็คงไม่ใช่ชายแท้เป็นแน่ เอวาและเนยเดินคอตกทำหน้าเซ็ง ๆ เดินนำไปส่วนอาลนั้นเดินธรรมดาแต่ยิ้มอยู่ในใจ เมื่อถึงบ่อน้ำด้านหลังแล้ว ต่างฝ่ายต่างอายไม่กล้าถอดผ้าออก จนเจ้าแม่เดินตามมาถึง“เจ้าทำไมยังไม่ถอดเสื้อผ้าลงไปอีก เร็ว ๆเข้า” เจ้าแม่หันมาพูดกับอาล เสร็จแล้วจึงหันไปหาเอวาและเนย“พวกเจ้าเป็นหญิง ข้าอนุญาตให้พวกเจ้าใช้ผ้าเช็ดตัวนุ่งลงอาบได้ ไปเปลี่ยนผ้าด้านใน”อาลผิดหวังในทันที แต่เนยและเอวากลับยินดีแทน สองสาวเดินเข้าไปผลัดเปลี่ยนผ้าที่ด้านใน และนุ่งออกมาเนื่องด้วยผ้าเช็ดตัวนั้นมีขนาดไม่ใหญ่ จึงพันรอบกายได้เพียงรอบเดียว ทั้งยังสั้น ปกปิดร่างกายได้หมิ่นเหม่หัวนมมาก ๆ และสั้นเหนือเข่าถึงหนึ่งฝ่ามือ นับว่าฉิวเชียดมาก สองสาวเดินปิดๆ ออกมา เพราะเบื้องหน้าเป็นชาย ถึงยังไงสัญชาตญาณความเป็นหญิงก็ยังคงมีอยู่ในสายเลือด คราวนี้ถึงตาอาลแล้ว เขาไม่มีทางเลือก เมื่อเจ้าแม่ไม่อนุญาตเขาบ้าง สิ่งที่เขาต้องทำคือแก้ผ้าออก และเมื่อเขาถอดผ้าเพียงชิ้นเดียวออก ควยน้อยก็ออกมาชมโลกต่อหน้าต่อตาหญิงทั้งสาม อาลนั้นอายจนหน้าแดง เอามือปิดกุมควยไว้และเดินลงน้ำอย่างเร็ว สองสาวก็เดินตามลงไป ระหว่างนั้นเอวาได้เดินไปเกี่ยวกับกิ่งไม้ที่ยื่นออกมา ไม่ทันที่เอวาจะรู้สึกตัว ผ้านุ่งของเธอก็ได้หลุดออก เสียงอุทานตามประสาเด็กสาวดังลั่น อาลซึ่งนั่งดูอยู่ในบ่ออย่างตาไม่กระพริบก็ได้เห็นของลับเอวาไปชั่วแว๊บ หนึ่งแม้เพียงเสี้ยววินาทีที่หีน้อย ๆของเอวาปรากฏ ก่อนที่เธอจะคว้าผ้ามาปิดได้ทัน แต่เพียงเท่านี้ก็พอที่จะทำให้อารมณ์ของเขาพลุ่งพล่าน จนควยน้อยของเขาได้เปลี่ยนรูปร่างและขนาด มีความแข็งและโด่ขึ้นมาอย่างสกัดกั้นไม่ได้ แต่เนื่องจากอยู่ในน้ำ จึงยังไม่มีใครสังเกตเห็น เจ้าแม่ยืนดูทุกเหตุการณ์อยู่ไม่ได้พูดอะไร รอแต่ให้เนยและเอวาลงน้ำไป สองสาวลงน้ำและนั่งอยู่ห่างจากอาล เนื่องจากว่าอาย โดยเฉพาะเอวาที่โชว์ของดีให้อาลดูไปแล้วโดยไม่ได้ตั้งใจยิ่งอายเป็นเท่าตัว ทั้งสามนั่งเงียบอยู่ในบ่อจนระยะเวลาหนึ่งผ่านไป“พอแล้วพวกเจ้าขึ้นมา”เนยและเอวารีบลุกทันที โดยใช้มือจับผ้านุ่งไว้กันหลุด แต่อาลยังคงไม่ขึ้น“เจ้าลุกขึ้นมาได้แล้ว”เจ้าแม่สั่งอีกครั้งเมื่อเห็นอาลยังคงไม่ลุก แท้จริงแล้วอาลยังเกิดอารมณ์เพศตามธรรมชาติอยู่ ควยของเขายังคงแข็งโด่ ทำให้เขาไม่กล้าที่จะขึ้นมานั่นเอง ถึงแม้จะเอามือปิด แต่ก็คงไม่มิด เอวาและเนยเห็นอาลยังไม่ยอมขึ้นก็สงสัย จึงยืนดูอยู่ด้านข้างประตู เจ้าแม่ทำเสียงเข้มขึ้น“เจ้าไม่ได้ยินที่ข้าพูดหรือ” อาลนั่งก้มหน้าไม่พูดจา ในใจคิดว่าจะทำยังไงดี พอเงยหน้าไปเห็นเอวาและเนยยืนอยู่ ก็ยิ่งทำใจไม่ได้ เมื่อผ้านุ่งที่เปียกน้ำได้แนบเนื้อติดชิดกับร่างของเด็กสาว โดยที่เจ้าของร่างไม่ทันได้สังเกตและระวัง ก็เห็นเงาของหัวนมลาง ๆ ชูชันดันผ้าขึ้นมา สามเหลี่ยมกลางระหว่างขาก็อวบอูมเต็มตา แม้จะนอกผ้าแต่ก็เห็นได้ชัดไปกว่าครึ่ง แถมยังมีถึงสองคนให้เลือกชม อาหารสายตาที่ทรงอานุภาพนี้ยากที่ชายใดจะยับยั้งใจได้ ก่อนที่เจ้าแม่จะโมโหและพูดอีกครั้ง อาลตัดสินใจลุกขึ้นมา เอามือปิดอวัยวะลับของเขาที่บัดนี้แข็งแกร่งเต็มที่ ร่างเปลือยของเด็กหนุ่มโผล่พ้นจากน้ำมือทั้งสองของเขาปิดของลับไว้และเดิน ขึ้นมาประจัญหน้ากับสองสาว... เมืองลับแลตอน7ตอนที่ ๗อาลลุกขึ้นมายืนประจัญหน้ากับสองสาว สองมือกุมปิดควยไว้ เจ้าแม่เห็นดังนั้น แม้ในใจคิดอยากเห็นของลับของผู้ชาย แต่ด้วยสถานภาพและตำแหน่ง เธอจึงวางเฉยไว้“ใส่เสื้อผ้าสิ”เจ้าแม่สั่งเสียงเรียบเหมือนเคย อาลรู้ดีว่าหากเขาละมือไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่ นั่นหมายถึงอวัยวะสุดแข็งของเขาต้องพุ่งขึ้นชี้หน้าสองสาวเป็นแน่ แต่เมื่อไม่มีทางเลือก เขาจึงต้องทำ อาลปล่อยมือก้มลงไปหยิบชุดของเขาที่ถอดกองไว้ที่พื้น พยายามก้มตัวต่ำเพื่อบดบังสิ่งที่หวงแหนไว้ แต่ก็ไม่พ้นสายตาที่จ้องอย่างไม่กระพริบของสองสาวไปได้ สร้างความตื่นเต้นและตกใจอย่างมากให้กับเอวาและเนย ในเมื่อก่อนหน้านี้มันยังคงมีขนาดเล็กสงบเสงี่ยมอยู่ หากแต่บัดนี้มันกลับมีขนาดใหญ่โตและยาวขึ้นเป็นเท่าตัว ความสงสัยตามประสาเด็กสาวเริ่มบังเกิด แต่ในยามนี้จะถามไถ่กันคงไม่สะดวกอาลแต่งตัวเรียบร้อยเป็นปกติแล้ว เจ้าแม่หันมาหาเนยและเอวา“พวกเจ้าทำไมไม่รีบเข้าไปแต่งตัว”“ค่ะ...”สองสาวรับคำและเดินเข้าไป ด้วยอวัยวะที่ชี้โด่อยู่ของอาล แม้จะใส่ผ้าแล้ว แต่ไม่ทำให้มันสงบนิ่งลงได้ ภาพที่เห็นจึงยังคงชี้ออกมาอยู่นั่นเอง ขณะนี้ด้านหลังมีเพียงอาลกับเจ้าแม่ยืนอยู่เท่านั้น เจ้าแม่กำลังรอให้เนยและเอวาแต่งตัวเสร็จและออกมาก่อน ระหว่างนั้นจึงซักถามอาลบ้าง“ปีนี้เจ้าอายุเท่าไหร่แล้ว”“15 ปีครับปลายปีนี้ก็ 16 แล้ว...” “อืมมม”เจ้าแม่ไม่ได้พูดอะไรต่อ สถานการณ์จึงตึงเครียดขึ้นเล็กน้อย จนอารมณ์ของอาลสงบลง แท่งที่แข็งโด่จึงอ่อนลงกลับเป็นเหมือนเดิม เจ้าแม่แม้ไม่เคยมีสัมพันธ์กับชายหนุ่ม แต่เรื่องแบบนี้ก็พอเข้าใจบ้างจากการที่เพื่อนของเธอเคยเล่าให้ฟัง เธอรู้ว่าของผู้ชายจะมีการแข็งตัวและอ่อนตัวได้หากเกิดอารมณ์ ซึ่งเช่นเดียวกับเธอเองเวลาเกิดอารมณ์จะมีน้ำหล่อลื่นออกมาแฉะไปหมด ระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั้น สองสาวก็เดินออกมา “วันนี้เจ้าต้องอยู่ที่นี่ ข้าจะแจ้งกับคนในหมู่บ้าน ให้พาเจ้ากลับในวันรุ่งขึ้นและแจ้งกับคนในหมู่บ้านเจ้าให้มารับเจ้าด้วย”แม้ที่นี่ไม่มีเทคโนโลยีใด ๆแต่วิถีชาวบ้านนั้นยังคงมี การสื่อสารระยะไกลของที่นี่ใช้สัตว์เป็นสื่อ แน่นอนว่าคงไม่พ้นนกไปได้ แต่ที่นี่เขาใช้นกอินทรีย์แทนนกพิราบ เจ้าแม่เดินนำเข้าไปข้างใน ทั้งสามเดินตามเข้ามาช้า ๆเจ้าแม่เดินไปเขียนข้อความบางอย่างและส่งให้เอวา“พวกเจ้านำข้อความนี้ไปให้แก่ อานดา”“ค่ะ”เอวารับคำ“....แล้วอาลล่ะคะ....” เอวายังถามต่อ“เขาจะอยู่ที่นี่จนกว่าอานดาจะมารับไป ฉะนั้นพวกเจ้านำข้อความจากข้าไปหาเขาซะ”“ค่ะ” เอวารับคำอีกที กล่าวจบ เอวาก็พาเนยรีบเดินออกมา ระหว่างทางเนยอดสงสัยไม่ได้จึงถาม“นี่อานดา เขาเป็นใครเหรอ”“อานดาเป็นหัวหน้าของหน่วยรักษาสันติน่ะ คือหมู่บ้านเราจะมีผู้รักษาสันติอยู่ และอานดาเป็นหัวหน้า นี่คงจะแจ้งให้กับอานดาทราบ เดี๋ยวก็ส่งคนมารับอาลไปควบคุมตัวแน่เลย... คิดแล้วสงสารจัง”เนยฟังแล้วก็เข้าใจทันทีว่า อานดาคงเปรียบเสมือนหัวหน้าหน่วยของตำรวจ และผู้รักษาสันติก็คือตำรวจนั่นเอง ด้านอาลซึ่งกำลังถูกกดดันจากสถานการณ์อย่างหนัก เขาถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังกับเจ้าแม่ สาวรุ่นพี่ที่แก่กว่าถึง 10 กว่าปี แต่ทว่ารูปทรงองค์เอวและหน้าตานี่ไร้ที่ติสำหรับเขา เจ้าแม่นั่งอยู่บนบัลลังก์กลางห้องโถงเช่นเคย โดยที่อาลยังคงยืนอย่างไร้จุดหมาย“เจ้า.. หิวหรือเปล่า”เจ้าแม่เอ่ยถามทำลายความเงียบ“ไม่ครับก่อนมาผมทานมาแล้วครับ”“ท่าทางเจ้าดูอิดโรย หลงทางมาอาจไม่สบายได้ เข้ามาใกล้ ๆข้า ข้าจะตรวจดูให้”“ไม่เป็นไรครับ..ผมสบายดี..”“ไม่เข้าใจที่ข้าพูดหรือ..” เจ้าแม่เอ่ยเสียงเข้ม ทำให้อาลไม่กล้าขัดอีกต่อไป อาลเดินช้าๆ ก้มหน้าก้มตาเข้ามาใกล้ ๆเจ้าแม่ซึ่งนั่งอยู่ “ยื่นมือมา” ตามที่ถูกสั่งอาลยื่นมือด้านขวาออกไป เจ้าแม่ได้จับมือของเขาไว้ น่าอัศจรรย์นัก อำนาจแห่งเจ้าแม่ทำให้การตรวจร่างกายสามารถทำได้แม้เพียงจับมือ ใช้เวลาซักครู่หนึ่ง เจ้าแม่ก็ปล่อยมือ“เจ้าถูกพิษนี่เป็นพิษจากต้นเทร่า มันจะทำให้เจ้าอ่อนล้าลงทีละน้อย ดูเผิน ๆอาจดูเหมือนปกติ แต่ถ้าไม่รีบรักษาจนพิษแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เจ้าก็จะไร้ซึ่งเรี่ยวแรงและตายไป อันตรายเหมือนกันนะ”อาลตกใจกับคำพูดของเจ้าแม่มาก นี่เขาจะต้องตายหรือ แล้วไปติดพิษเอาตอนไหนล่ะ“เจ้าคงถูกกิ่งของต้นเทร่าขีดข่วนเอาแน่ ต้องหาบาดแผลที่ถูกข่วนและรักษา”เจ้าแม่พูดเหมือนตาเห็น ระหว่างที่เขาหลงทางมา เขาถูกกิ่งไม้ขีดข่วนหลายแห่ง ซึ่งไม่รู้เลยว่ามันคือต้นไม้มีพิษร้ายขนาดนี้ สมกับเป็นเจ้าแม่ เขาคิดในใจ เธอรอบรู้ไปหมดทุกสิ่ง คาดเดาได้แม่นยำ ทั้งยังมีอิทธิฤทธิ์อัศจรรย์ เธอเก่งเช่นนี้ จะเทียบได้กับเจ้าพ่อของหมู่บ้านเขาหรือเปล่านะ“เมื่อเจ้ามาถึงหมู่บ้านของพวกเรา จะกลับไปแบบติดพิษ ย่อมเป็นที่ครหาแก่พวกเจ้าได้ ข้าจะรักษาให้ ก่อนอื่นต้องหาบาดแผลที่โดนขีดข่วนให้เจอเสียก่อน...”ก่อนที่อาลจะคิดอะไร ต่อ เจ้าแม่ก็สั่ง“หันหลังมาสิ”อาลทำตามอย่างว่าง่าย เจ้าแม่ใช้สายตาพิจารณาร่างกายของอาลตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ไม่ลืมที่จะเลิกชายผ้าออกมาดู แก้มก้นของเด็กชายก็ปรากฏแก่สายตาของเจ้าแม่ แต่ก็ไม่พบบาดแผลนั้น“บาดแผลขีดข่วนของเจ้ามีหลายแห่งก็จริง แต่ไม่ใช่แผลที่เกิดจากต้นเทร่า ข้ายังไม่พบมัน หันหน้ามาสิ”เอาแล้วไงหากเขาหันหน้าไปหาเจ้าแม่ นั่นคือเจ้าแม่จะต้องเลิกชายผ้าเขาขึ้นมาดูอีกแน่ แบบนี้เตรียมทำใจได้เลยว่าได้โชว์ของลับอีกแน่ เจ้าแม่กวาดสายตาดูตั้งแต่ศีรษะเรื่อยลงมาจนถึงปลายเท้า แล้วถึงเลิกชายผ้าขึ้นมา ก็พบกับควยขนาดย่อมพร้อมลูกสมุนฝ่ายซ้ายและขวา ทำให้อาลอายเป็นอย่างมาก “เจอแล้ว แผลนั่นอยู่ที่ต้นขาด้านซ้าย”อาลคิดในใจว่าเวรกรรมอะไรที่แผลนั้นต้องมาอยู่ ใกล้กับควยของเขาด้วย แบบนี้หากจะรักษาก็ต้องเปิดโชว์ไว้งั้นหรือ “ต้นเทร่าเป็นต้นไม้เตี้ย ๆ คาดว่าเจ้าจะเดินผ่านมันโดยไม่ได้ระวัง” เจ้าแม่พูดถูกอีก “เจ้าขึ้นไปชั้นสอง ไปนอนลงบนเตียงนั้น ข้าจะไปเตรียมยา ไปให้..”จบคำเจ้าแม่ลุกขึ้นเดินหายไปอีกห้องหนึ่ง อาลสงสัยว่าเจ้าแม่จะเอายาอะไรมารักษาเขา และยาที่นี่เป็นอย่างไร ด้วยความอยากรู้ จึงได้เดินตามเจ้าแม่ไปอย่างช้า ๆ และเงียบที่สุด เจ้าแม่หายไปยังห้องด้านหลัง ประตูห้องนั้นทำจากไม้ซึ่งยังคงมีรูให้แอบดูได้บ้าง เขาแนบสายตาลงไปที่รูนั้นและเขาก็ต้องตกใจสุดขีดกับสิ่งที่เขาเห็น เจ้าแม่ไม่ได้ไปเอายาอะไร หากแต่เจ้าแม่กำลังนั่งปลดทุกข์เบาอยู่ ด้วยแสงที่ลอดเข้ามาในเวลากลางวัน ทำให้พอเห็นอะไรต่อมิอะไรได้พอสมควร ภาพที่หญิงสาวสวยหุ่นดีกำลังนั่งยอง ๆเพื่อปลดปล่อยสายน้ำไหลออกมาจากหี ซึ่งหีของเจ้าแม่นั้นปิดสนิทชิด มีหมอยขึ้นประดับเพียงเล็กน้อยให้สวยงาม ดูน่ารักมากแม้กำลังนั่งฉี่แต่ภาพที่เห็นนั้นน่าดูยิ่งนัก หน้าตาของเธอปกติ มือหนึ่งจับชายผ้าให้สูงขึ้นไม่ให้เลอะ อีกมือหนึ่งรวบผมที่ยาวสลวยมาจับไว้เนื่องจากมันยาวมาก เธอนั่งฉี่อย่างใจเย็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น อาลแทบหัวใจหยุดเต้น สิ่งที่เขาไม่คาดฝันมาก่อนว่าจะได้เห็น ปรากฏอยู่เบื้องหน้าเขาแล้ว ควยของเขาที่สงบเงียบกลับชูแข็งโด่อีกครั้ง ทั้งยังแข็งแกร่งมากกว่าตอนอาบน้ำเสียอีก การที่ได้เห็นในสิ่งที่เราคงไม่มีโอกาสได้เห็น ทั้งยังเป็นของสูงเกินตัว และได้เห็นในแบบไม่ได้ตั้งใจ เสี่ยงต่อการถูกจับได้ มันตื่นเต้นสุด ๆนี่คงเป็นประสบการณ์ที่ตื่นเต้นที่สุดของเขาแล้วตั้งแต่เกิดมา เขาเก็บภาพประทับใจไว้ในความทรงจำ สมองสั่งการให้รีบถอยออกมาก่อนจะสายเกินไป สายตาของเขาบันทึกภาพหีอันโหนกนูนประดับด้วยหมอยสวยเป็นหย่อมจัดเรียงกัน อย่างเป็นระเบียบอย่างกับมือจับวาง เด็กหนุ่มที่เห็นของลับหญิงครั้งแรกของจริงแบบนี้ก็แทบสติแตกกันทั้งนั้นอา ลพยายามถอยออกทำเสียงให้เงียบที่สุด เขาไม่อยากถูกจับได้ในความผิดที่น่าเกลียดเช่นนี้ เขากลั้นหายใจเพื่อลดเสียงที่อาจไปเข้าหูเจ้าแม่ได้ แต่เขาต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเขาได้เดินไปปัดเอาสิ่งของที่วางอยู่หล่นลงมา เป็นธรรมดาของคนที่ทำอะไรแอบ ๆ ซ่อนๆ หากระวังไม่ดีพอมักจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ไม่ทันได้คิดอะไรเพิ่ม เจ้าแม่ก็เปิดประตูออกมา หน้าตาท่าทางของเจ้าแม่ดูไม่เรียบเย็นอีกแล้ว เธอกำลังโกรธ“เจ้า!!แอบดูข้างั้นเตอนที่ ๘อาลนิ่งอึ้งสมองตันไปหมด เขารู้ดีว่าความผิดนี้มันสมเหตุสมผลที่จะโกรธ และโกรธมากด้วย เขาถอยหลังไปช้า ๆหน้าตาตระหนก ในใจคิดว่าหากอยู่รับความผิด จะโดนทำอะไรบ้างนะ และถ้าหากเขาหนีไปเอง จะมีโอกาสรอดกว่าไหม ประตูอยู่ไม่ไกลหากวิ่งไปถึง และก่อนที่เขาจะขยับเท้าไป ก็ฉุกคิดถึงพิษในร่างกายขึ้นมาได้ เจ้าแม่บอกว่ามันจะทำให้เขาไร้เรี่ยวแรงค่อย ๆตายไป ถ้าหนีไปก็คงตาย อย่างน้อยรับผิดก็คงไม่ถึงตาย สุดท้าย เขาก็ยืนก้มหน้านิ่งรับความผิด ด้านเจ้าแม่ ขณะนี้เธอกำลังโกรธเป็นฟืนไฟ หญิงสาวที่เป็นผู้นำของหมู่บ้าน มีตำแหน่งที่สูงศักดิ์ กลับถูกเด็กชายต่างถิ่นแอบดูเธอทำกิจส่วนตัว เห็นในสิ่งที่เธอไม่เคยแสดงต่อใครมาก่อน ทั้งยังดูหีของลับที่ตั้งแต่เติบโตเป็นสาวมาไม่เคยมีใครแม้แต่เพื่อนสนิทได้ เห็นมันเธอทั้งอายทั้งโกรธ “ผม...ผมขอทะ...โทษ...ครับ....คือ ผมไม่ตั้งใจ.... คือ...ผมคิดว่าเจ้าแม่จะไปเอายา.... ผมเลยอยากดูว่ายาเป็นแบบไหนครับ....”เจ้าแม่เดินเข้ามาใกล้ เอามือผลักเขาเบา ๆแต่กลับเหมือนมีแรงมหาศาลกระแทกจนตัวลอยไปชนกำแพงด้านหลังและตกลงมากองกับ พื้นแน่นอนว่าหากเจ้าแม่ประกาศลงโทษเขาด้วยความผิดนี้ คนที่อับอายจริง ๆ คือตัวเธอเองเป็นถึงเจ้าแม่ แต่ถูกเด็กต่างถิ่นแอบดูของลับ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ฉะนั้นเรื่องนี้จะให้ใครรู้ไม่ได้ อีกเดี๋ยวเนยและเอวาคงจะกลับมาพร้อมอานดา หัวหน้าหน่วยรักษาความสงบ จะให้พวกเขารู้เรื่องระหว่างเธอกับอาลไม่ได้ เธอจำต้องทำให้ทุกอย่างสิ้นสุดในห้องนี้เท่านั้น“เจ้าทำให้ข้าโมโหนัก ข้าจะทำเช่นไรกับเจ้าดี” เจ้าแม่ตวาดแก่อาลอาลพยามลุกขึ้นนั่งด้วยความเจ็บ เขานั่งคุกเข่าก้มหน้า ไม่กล้าโต้ตอบอะไร“ดี..ในเมื่อเจ้าเห็นในสิ่งที่เจ้าไม่ควรเห็น งั้นข้าจะให้เจ้า ไม่เห็นอะไรอีกเลย จนกว่าจะถึงวันรุ่งขึ้น” กล่าวจบเจ้าแม่เดินเข้ามาจับที่ศีรษะของอาล อาลเริ่มรู้สึกว่าโลกรอบตัวเขานั้นค่อย ๆมืดลง ในที่สุดก็ดับสนิท แม้จะลืมตาก็มองไม่เห็น“พรุ่งนี้ยามเช้า ทันที่ที่แสงอาทิตย์กระทบกับตาเจ้า มันก็จะเป็นปกติ จนกว่าจะถึงตอนนั้น เจ้าจะมองไม่เห็นสิ่งใดอีกเลย”อาลไม่ได้กล่าวอะไรต่อ เขารู้ดีว่านี่เป็นความผิดที่เขาควรได้รับการลงโทษ “ขึ้นไปด้านบนคลำทางไปเอง และนอนบนเตียง ข้าจะไปเตรียมยา...”เจ้าแม่กล่าวด้วยน้ำเสียงโมโห แล้วเดินหายไปด้านหลัง อาลนั้นบัดนี้เปรียบเสมือนคนตาบอด เขาคลำทางไปจนถึงด้านบนและนอนลงบนเตียงที่เนยเคยนอนตอนทำพิธี และนอนอยู่เช่นนั้น ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นมา เจ้าแม่นั่นเอง เธอเดินถือขวดยาสมุนไพรมา เธอยังคงไม่หายโมโหแต่ก็เบาลงบ้างแล้วเธอเดินมานั่งลงข้าง ๆอาล เอามือเลิกชายผ้าของเขาขึ้น ก็เห็นควยน้อยของอาล ซึ่งบัดนี้ขยายตัวพอประมาณด้วยความตื่นเต้นของผู้เป็นเจ้าของ เจ้าแม่คิดในใจว่าขนาดตาบอดยังเกิดอารมณ์ได้อีก ผู้ชายนี่เป็นเพศที่แปลกประหลาดนักเจ้าแม่ได้เทยาออกมาใส่ที่มือและทาลงไปบน แผลนั้นทาไปซักพักก็เห็นควยน้อยของอาลขยายตัวมากขึ้น และมากจนแข็งโด่อีก“เจ้าคิดอะไรอยู่....” เจ้าแม่ถามอาล“เปล่าครับ..”ความจริงแล้วการที่เจ้าแม่ได้ทายาลงที่แผลของเขาซึ่งใกล้กับควย ประกอบกับภาพติดตาที่เขาบันทึกไว้ มันทำให้เขาควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ และการที่รู้ด้วยว่าเจ้าแม่นั่งมองของลับเขาอยู่ มันทำให้อารมณ์เพศพลุ่งพล่านขึ้นมา“เจ้าคิดถึงเรื่องที่เจ้าเห็นรึ” เจ้าแม่ถามอีกครั้ง ซึ่งมันตรงประเด็นมาก อาลไม่ตอบ“ข้ากำลังถามเจ้าอยู่”เจ้าแม่ถามอีกครั้ง เสียงโหดขึ้นเล็กน้อย อาลไม่อยากตอบแต่ก็ไม่กล้า เขารู้ดีว่าคนอย่างเจ้าแม่นั้นไม่สมควรหาเรื่องด้วย“.........ครับ...”คำตอบของอาลทำให้เจ้าแม่อารมณ์ขึ้นอีกครั้ง เธอยิ่งอายหนักขึ้น สิ่งที่เกิดไปแล้วแก้ไขไม่ได้ จะโกรธไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ที่สำคัญเธอรู้สึกถึงตัวเธอเองว่า เธอกำลังเกิดอารมณ์ทางเพศ น่าแปลกนักที่เธอเองก็เกิด การได้เห็นควยที่แข็งโด่อยู่ด้านหน้า การที่ได้สัมผัสต้องตัวชาย การที่ถูกชายแอบดูของลับ ทั้งหมดมันยิ่งทำให้เธอเกิดอารมณ์ไม่แพ้กัน“ก่อนหน้านี้เจ้าเคยเห็นของใครมาก่อนหรือไม่”“ไม่เคยครับหมู่บ้านผมมีแต่ผู้ชาย แต่ก็มีการสอนถึงผู้หญิงเหมือนกัน เห็นแต่ในรูปวาดเท่านั้นครับ”ไม่ต่างจากที่นี่ ที่มีการสอนถึงผู้ชาย เด็กหญิงที่นี่จะได้มีความรู้ นอกจากนั้นก็สอนเรื่องการประกอบอาชีพและให้อ่านออกเขียนได้เพียงเท่านั้น หากจะเรียนศาสตร์ที่ลึกและสูงกว่านี้ ต้องมีพรสวรรค์เท่านั้น ยิ่งเจ้าแม่ซักถาม อาลยิ่งเกิดอารมณ์ยิ่งขึ้น ไม่ต่างจากเจ้าแม่เองที่เกิดอารมณ์จนน้ำหล่อลื่นของเธอไหลเยิ้มออกมาเลอะที่ นั่งไปหมดเป็นครั้งแรกของเธอที่เกิดอารมณ์จนเปียกแฉะได้มากขนาดนี้“เจ้าอยากเห็นอีกไหม....”อาลแทบไม่เชื่อหูตัวเอง นี่ไม่ได้ฝันไป ไม่ได้คิดไปเอง เจ้าแม่ถามเขาว่าอยากดูอีกหรือไม่ ในใจตอบไปก่อนแล้วว่าอยาก แต่เขาก็ถามเจ้าแม่ไปอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ“อะไรนะครับ”“ข้าถามว่า...”เจ้าแม่เงียบไปซักพัก “...เจ้าอยากดูอีกไหม”คราวนี้ชัดเสียยิ่งกว่าชัด เขายิ่งเกิดอารมณ์หนักขึ้นไปอีก แต่แล้วก็นึกถึงโทษที่เขาได้รับอยู่ “แต่ผมมองไม่เห็นอะไรเลย..”“หากเจ้าทำให้ข้าพอใจ ข้าจะยกโทษให้ ตอนนี้ข้าจะทำให้เจ้าเป็นปกติก่อน” กล่าวจบ เธอก็เอามือไปลูบผ่านตาของอาล และตาของเขาก็มองเห็นอีกครั้ง ห้องนี้อยู่ชั้นสอง ซึ่งถือว่ามิดชิดพอสมควร เจ้าแม่ลุกขึ้นยืน ส่วนอาลก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงนั้น สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เรือนร่างของเจ้าแม่ เจ้าแม่ยิ้มเล็กน้อย ท่าทางเธอไม่เหมือนเป็นเจ้าแม่ผู้น่าเกรงขามอีก แต่ดูเหมือนหญิงสาวที่ได้ปลดปล่อยตัวเอง ปล่อยไปตามธรรมชาติของมนุษย์ปุถุชน ดูเหมือนคนธรรมดามากกว่า “ดูให้ดีนะ ของดีที่สุดที่เจ้าเคยเห็น” เจ้าแม่กล่าว แล้วเธอก็ปลดปล่อยอาภรณ์ทุกชิ้นที่ติดกายออกไป เว้นไว้แต่สร้อยประดับ ทันทีที่ร่างกายอันเปลือยเปล่าของเธอปรากฏแก่สายตาของอาล ควยของอาลก็แข็งแทบระเบิด ห้องนี้ไม่เหมือนห้องด้านล่าง ที่แสงลอดสาดส่องเข้ามาพอสมควร หากแต่ห้องนี้เปิดกว้าง นอกจากลมที่โบกพัดเข้ามาสร้างความเย็นสบายแก่ผู้อาศัยแล้ว ยังมีความสว่างจากแสงแดดที่ผ่านเข้ามา ส่องให้เห็นถึงเรือนร่างเปลือยของสาวงามที่ยืนแสดงทุกสัดส่วนต่อหน้าเขา เต้านมที่มีขนาดใหญ่กลมกลึงกำลังดีสองเต้าก็เด่นเย้ายั่วเขายิ่งนัก ทั้งยังมีหัวนมสีแดงสดที่โดดเด่นชูชันเป็นเม็ดประดับอยู่ที่ยอดอกนั้น ทำให้เขาอยากจะเอาปากไปดูด อยากเอามือไปจับ แต่ยังคงเกรงใจเจ้าแม่อยู่ แล้วสายตาก็เลื่อนต่ำลงผ่านหน้าท้องขาวเนียนไร้ไขมัน จนมาถึงสิ่งที่เขาเห็นเมื่อตอนอยู่ข้างล่าง มันเห็นชัดกว่ามาก แสงที่กระทบร่างขาวยิ่งทำให้ร่างของเจ้าแม่ขาวผ่องเป็นยองไยยิ่งขึ้น สมแล้วแก่คำล่ำลือของเจ้าแม่ที่ว่า “ของที่ดีที่สุดที่เจ้าเคยเห็น”ด้านเจ้าแม่ที่ยืนอวดโฉมอย่างไม่อายอยู่นั้น ก็เกิดอารมณ์ยิ่งขึ้นเมื่อเด็กหนุ่มกวาดสายตาตั้งแต่ยอดปทุมถันยันหีนุ่มของ เธอแม้เพียงสายตาแต่กลับรู้สึกดั่งมือสัมผัสลากยาวลงมา น้ำแห่งอารมณ์ของเธอยิ่งไหลออกจนหยดย้อยลงไปตามง่ามขา เธอถูกสั่งห้ามไว้ห้ามไม่ให้ช่วยตัวเอง ห้ามมีสัมพันธ์กับชาย เธอจึงไม่อาจทำอะไรได้นอกจากทำให้ตนเองเกิดอารมณ์ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่มีใครห้ามไว้และ เธอกำลังจะทำมัน“เจ้าทำอะไรให้ข้าได้บ้าง นอกจากมอง” เจ้าแม่ถามอาล“เอ่อ...ผมไม่รู้ครับ ....” อาลตอบตามตรงเขายังเด็กเกินไป“เจ้าเคยช่วยตัวเองไหม”“...เคยครับ..”แม้จะอาย แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรต้องอายอีกแล้ว“เจ้าช่วยข้าได้ไหม...”“คือ ผมไม่รู้จะช่วยยังไงครับ....”“ใช้ลิ้นของเจ้าไงล่ะ ทำได้ไหม”อาลงงมากในสิ่งที่เจ้าแม่ตอบ แต่หากเขาไม่ทำ เขาอาจได้รับโทษให้ตาบอดต่อไป ถึงยังไงตอนนี้นอกจากจะไม่ต้องรับโทษ แถมยังได้ประสบการณ์ชีวิตที่หาไม่ได้อีก ใครไม่ทำก็โง่เต็มทีแล้วเจ้าแม่ถูกสั่งสอนอบรมมา หลังจากได้ตำแหน่ง ห้ามสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง ห้ามมีสัมพันธ์กับชาย ให้รักษาความบริสุทธิ์ไว้จนกว่าพ้นตำแหน่ง และการใช้ลิ้นเป็นวิธีที่เป็นช่องโหว่ของข้อห้าม เพราะไม่ใช่การช่วยตัวเอง และไม่ได้มีสัมพันธ์ทางเพศกับชายใด เจ้าแม่ยกขาข้างหนึ่งพาดวางบนเตียง ช่วยเปิดทางสู่เนินเนื้ออันโหนกนุ่มของเธอได้ง่ายขึ้น ขาที่อ้าออกแต่กลีบเนื้อยังคงปิดสนิทอยู่ แสดงความแน่นและสดได้ชัดเจนยิ่ง เส้นหมอยที่ประดับบนเนินไม่ว่าดูมุมไหนยังไงก็ยังคงดูเป็นระเบียบสวย อาลลงมาจากเตียงและนั่งคุกเข่า เงยหน้าขึ้นปากของเขาอยู่ห่างจากเนินสวรรค์ไม่เกินสองฝ่ามือ...หรอ!!”เสียงของเธอดูโหดกว่าเดิมอาลไม่เป็นอันตอบอะไร เขากำลังตกใจอย่างที่สุด ในใจคิดว่าหากเขาขึ้นไปนอนรอด้านบนก็คงไม่เป็นแบบนี้ ใครจะคิดล่ะว่าเจ้าแม่จะไปฉี่ เขานึกว่าเธอจะไปเอายามาเสียอีก... เมืองลับแล ตอน8ตอนที่ ๘อาลนิ่งอึ้งสมองตันไปหมด เขารู้ดีว่าความผิดนี้มันสมเหตุสมผลที่จะโกรธ และโกรธมากด้วย เขาถอยหลังไปช้า ๆหน้าตาตระหนก ในใจคิดว่าหากอยู่รับความผิด จะโดนทำอะไรบ้างนะ และถ้าหากเขาหนีไปเอง จะมีโอกาสรอดกว่าไหม ประตูอยู่ไม่ไกลหากวิ่งไปถึง และก่อนที่เขาจะขยับเท้าไป ก็ฉุกคิดถึงพิษในร่างกายขึ้นมาได้ เจ้าแม่บอกว่ามันจะทำให้เขาไร้เรี่ยวแรงค่อย ๆตายไป ถ้าหนีไปก็คงตาย อย่างน้อยรับผิดก็คงไม่ถึงตาย สุดท้าย เขาก็ยืนก้มหน้านิ่งรับความผิด ด้านเจ้าแม่ ขณะนี้เธอกำลังโกรธเป็นฟืนไฟ หญิงสาวที่เป็นผู้นำของหมู่บ้าน มีตำแหน่งที่สูงศักดิ์ กลับถูกเด็กชายต่างถิ่นแอบดูเธอทำกิจส่วนตัว เห็นในสิ่งที่เธอไม่เคยแสดงต่อใครมาก่อน ทั้งยังดูหีของลับที่ตั้งแต่เติบโตเป็นสาวมาไม่เคยมีใครแม้แต่เพื่อนสนิทได้ เห็นมันเธอทั้งอายทั้งโกรธ “ผม...ผมขอทะ...โทษ...ครับ....คือ ผมไม่ตั้งใจ.... คือ...ผมคิดว่าเจ้าแม่จะไปเอายา.... ผมเลยอยากดูว่ายาเป็นแบบไหนครับ....”เจ้าแม่เดินเข้ามาใกล้ เอามือผลักเขาเบา ๆแต่กลับเหมือนมีแรงมหาศาลกระแทกจนตัวลอยไปชนกำแพงด้านหลังและตกลงมากองกับ พื้นแน่นอนว่าหากเจ้าแม่ประกาศลงโทษเขาด้วยความผิดนี้ คนที่อับอายจริง ๆ คือตัวเธอเองเป็นถึงเจ้าแม่ แต่ถูกเด็กต่างถิ่นแอบดูของลับ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ฉะนั้นเรื่องนี้จะให้ใครรู้ไม่ได้ อีกเดี๋ยวเนยและเอวาคงจะกลับมาพร้อมอานดา หัวหน้าหน่วยรักษาความสงบ จะให้พวกเขารู้เรื่องระหว่างเธอกับอาลไม่ได้ เธอจำต้องทำให้ทุกอย่างสิ้นสุดในห้องนี้เท่านั้น“เจ้าทำให้ข้าโมโหนัก ข้าจะทำเช่นไรกับเจ้าดี” เจ้าแม่ตวาดแก่อาลอาลพยามลุกขึ้นนั่งด้วยความเจ็บ เขานั่งคุกเข่าก้มหน้า ไม่กล้าโต้ตอบอะไร“ดี..ในเมื่อเจ้าเห็นในสิ่งที่เจ้าไม่ควรเห็น งั้นข้าจะให้เจ้า ไม่เห็นอะไรอีกเลย จนกว่าจะถึงวันรุ่งขึ้น” กล่าวจบเจ้าแม่เดินเข้ามาจับที่ศีรษะของอาล อาลเริ่มรู้สึกว่าโลกรอบตัวเขานั้นค่อย ๆมืดลง ในที่สุดก็ดับสนิท แม้จะลืมตาก็มองไม่เห็น“พรุ่งนี้ยามเช้า ทันที่ที่แสงอาทิตย์กระทบกับตาเจ้า มันก็จะเป็นปกติ จนกว่าจะถึงตอนนั้น เจ้าจะมองไม่เห็นสิ่งใดอีกเลย”อาลไม่ได้กล่าวอะไรต่อ เขารู้ดีว่านี่เป็นความผิดที่เขาควรได้รับการลงโทษ “ขึ้นไปด้านบนคลำทางไปเอง และนอนบนเตียง ข้าจะไปเตรียมยา...”เจ้าแม่กล่าวด้วยน้ำเสียงโมโห แล้วเดินหายไปด้านหลัง อาลนั้นบัดนี้เปรียบเสมือนคนตาบอด เขาคลำทางไปจนถึงด้านบนและนอนลงบนเตียงที่เนยเคยนอนตอนทำพิธี และนอนอยู่เช่นนั้น ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นมา เจ้าแม่นั่นเอง เธอเดินถือขวดยาสมุนไพรมา เธอยังคงไม่หายโมโหแต่ก็เบาลงบ้างแล้วเธอเดินมานั่งลงข้าง ๆอาล เอามือเลิกชายผ้าของเขาขึ้น ก็เห็นควยน้อยของอาล ซึ่งบัดนี้ขยายตัวพอประมาณด้วยความตื่นเต้นของผู้เป็นเจ้าของ เจ้าแม่คิดในใจว่าขนาดตาบอดยังเกิดอารมณ์ได้อีก ผู้ชายนี่เป็นเพศที่แปลกประหลาดนักเจ้าแม่ได้เทยาออกมาใส่ที่มือและทาลงไปบน แผลนั้นทาไปซักพักก็เห็นควยน้อยของอาลขยายตัวมากขึ้น และมากจนแข็งโด่อีก“เจ้าคิดอะไรอยู่....” เจ้าแม่ถามอาล“เปล่าครับ..”ความจริงแล้วการที่เจ้าแม่ได้ทายาลงที่แผลของเขาซึ่งใกล้กับควย ประกอบกับภาพติดตาที่เขาบันทึกไว้ มันทำให้เขาควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ และการที่รู้ด้วยว่าเจ้าแม่นั่งมองของลับเขาอยู่ มันทำให้อารมณ์เพศพลุ่งพล่านขึ้นมา“เจ้าคิดถึงเรื่องที่เจ้าเห็นรึ” เจ้าแม่ถามอีกครั้ง ซึ่งมันตรงประเด็นมาก อาลไม่ตอบ“ข้ากำลังถามเจ้าอยู่”เจ้าแม่ถามอีกครั้ง เสียงโหดขึ้นเล็กน้อย อาลไม่อยากตอบแต่ก็ไม่กล้า เขารู้ดีว่าคนอย่างเจ้าแม่นั้นไม่สมควรหาเรื่องด้วย“.........ครับ...”คำตอบของอาลทำให้เจ้าแม่อารมณ์ขึ้นอีกครั้ง เธอยิ่งอายหนักขึ้น สิ่งที่เกิดไปแล้วแก้ไขไม่ได้ จะโกรธไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ที่สำคัญเธอรู้สึกถึงตัวเธอเองว่า เธอกำลังเกิดอารมณ์ทางเพศ น่าแปลกนักที่เธอเองก็เกิด การได้เห็นควยที่แข็งโด่อยู่ด้านหน้า การที่ได้สัมผัสต้องตัวชาย การที่ถูกชายแอบดูของลับ ทั้งหมดมันยิ่งทำให้เธอเกิดอารมณ์ไม่แพ้กัน“ก่อนหน้านี้เจ้าเคยเห็นของใครมาก่อนหรือไม่”“ไม่เคยครับหมู่บ้านผมมีแต่ผู้ชาย แต่ก็มีการสอนถึงผู้หญิงเหมือนกัน เห็นแต่ในรูปวาดเท่านั้นครับ”ไม่ต่างจากที่นี่ ที่มีการสอนถึงผู้ชาย เด็กหญิงที่นี่จะได้มีความรู้ นอกจากนั้นก็สอนเรื่องการประกอบอาชีพและให้อ่านออกเขียนได้เพียงเท่านั้น หากจะเรียนศาสตร์ที่ลึกและสูงกว่านี้ ต้องมีพรสวรรค์เท่านั้น ยิ่งเจ้าแม่ซักถาม อาลยิ่งเกิดอารมณ์ยิ่งขึ้น ไม่ต่างจากเจ้าแม่เองที่เกิดอารมณ์จนน้ำหล่อลื่นของเธอไหลเยิ้มออกมาเลอะที่ นั่งไปหมดเป็นครั้งแรกของเธอที่เกิดอารมณ์จนเปียกแฉะได้มากขนาดนี้“เจ้าอยากเห็นอีกไหม....”อาลแทบไม่เชื่อหูตัวเอง นี่ไม่ได้ฝันไป ไม่ได้คิดไปเอง เจ้าแม่ถามเขาว่าอยากดูอีกหรือไม่ ในใจตอบไปก่อนแล้วว่าอยาก แต่เขาก็ถามเจ้าแม่ไปอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ“อะไรนะครับ”“ข้าถามว่า...”เจ้าแม่เงียบไปซักพัก “...เจ้าอยากดูอีกไหม”คราวนี้ชัดเสียยิ่งกว่าชัด เขายิ่งเกิดอารมณ์หนักขึ้นไปอีก แต่แล้วก็นึกถึงโทษที่เขาได้รับอยู่ “แต่ผมมองไม่เห็นอะไรเลย..”“หากเจ้าทำให้ข้าพอใจ ข้าจะยกโทษให้ ตอนนี้ข้าจะทำให้เจ้าเป็นปกติก่อน” กล่าวจบ เธอก็เอามือไปลูบผ่านตาของอาล และตาของเขาก็มองเห็นอีกครั้ง ห้องนี้อยู่ชั้นสอง ซึ่งถือว่ามิดชิดพอสมควร เจ้าแม่ลุกขึ้นยืน ส่วนอาลก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงนั้น สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เรือนร่างของเจ้าแม่ เจ้าแม่ยิ้มเล็กน้อย ท่าทางเธอไม่เหมือนเป็นเจ้าแม่ผู้น่าเกรงขามอีก แต่ดูเหมือนหญิงสาวที่ได้ปลดปล่อยตัวเอง ปล่อยไปตามธรรมชาติของมนุษย์ปุถุชน ดูเหมือนคนธรรมดามากกว่า “ดูให้ดีนะ ของดีที่สุดที่เจ้าเคยเห็น” เจ้าแม่กล่าว แล้วเธอก็ปลดปล่อยอาภรณ์ทุกชิ้นที่ติดกายออกไป เว้นไว้แต่สร้อยประดับ ทันทีที่ร่างกายอันเปลือยเปล่าของเธอปรากฏแก่สายตาของอาล ควยของอาลก็แข็งแทบระเบิด ห้องนี้ไม่เหมือนห้องด้านล่าง ที่แสงลอดสาดส่องเข้ามาพอสมควร หากแต่ห้องนี้เปิดกว้าง นอกจากลมที่โบกพัดเข้ามาสร้างความเย็นสบายแก่ผู้อาศัยแล้ว ยังมีความสว่างจากแสงแดดที่ผ่านเข้ามา ส่องให้เห็นถึงเรือนร่างเปลือยของสาวงามที่ยืนแสดงทุกสัดส่วนต่อหน้าเขา เต้านมที่มีขนาดใหญ่กลมกลึงกำลังดีสองเต้าก็เด่นเย้ายั่วเขายิ่งนัก ทั้งยังมีหัวนมสีแดงสดที่โดดเด่นชูชันเป็นเม็ดประดับอยู่ที่ยอดอกนั้น ทำให้เขาอยากจะเอาปากไปดูด อยากเอามือไปจับ แต่ยังคงเกรงใจเจ้าแม่อยู่ แล้วสายตาก็เลื่อนต่ำลงผ่านหน้าท้องขาวเนียนไร้ไขมัน จนมาถึงสิ่งที่เขาเห็นเมื่อตอนอยู่ข้างล่าง มันเห็นชัดกว่ามาก แสงที่กระทบร่างขาวยิ่งทำให้ร่างของเจ้าแม่ขาวผ่องเป็นยองไยยิ่งขึ้น สมแล้วแก่คำล่ำลือของเจ้าแม่ที่ว่า “ของที่ดีที่สุดที่เจ้าเคยเห็น”ด้านเจ้าแม่ที่ยืนอวดโฉมอย่างไม่อายอยู่นั้น ก็เกิดอารมณ์ยิ่งขึ้นเมื่อเด็กหนุ่มกวาดสายตาตั้งแต่ยอดปทุมถันยันหีนุ่มของ เธอแม้เพียงสายตาแต่กลับรู้สึกดั่งมือสัมผัสลากยาวลงมา น้ำแห่งอารมณ์ของเธอยิ่งไหลออกจนหยดย้อยลงไปตามง่ามขา เธอถูกสั่งห้ามไว้ห้ามไม่ให้ช่วยตัวเอง ห้ามมีสัมพันธ์กับชาย เธอจึงไม่อาจทำอะไรได้นอกจากทำให้ตนเองเกิดอารมณ์ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่มีใครห้ามไว้และ เธอกำลังจะทำมัน“เจ้าทำอะไรให้ข้าได้บ้าง นอกจากมอง” เจ้าแม่ถามอาล“เอ่อ...ผมไม่รู้ครับ ....” อาลตอบตามตรงเขายังเด็กเกินไป“เจ้าเคยช่วยตัวเองไหม”“...เคยครับ..”แม้จะอาย แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรต้องอายอีกแล้ว“เจ้าช่วยข้าได้ไหม...”“คือ ผมไม่รู้จะช่วยยังไงครับ....”“ใช้ลิ้นของเจ้าไงล่ะ ทำได้ไหม”อาลงงมากในสิ่งที่เจ้าแม่ตอบ แต่หากเขาไม่ทำ เขาอาจได้รับโทษให้ตาบอดต่อไป ถึงยังไงตอนนี้นอกจากจะไม่ต้องรับโทษ แถมยังได้ประสบการณ์ชีวิตที่หาไม่ได้อีก ใครไม่ทำก็โง่เต็มทีแล้วเจ้าแม่ถูกสั่งสอนอบรมมา หลังจากได้ตำแหน่ง ห้ามสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง ห้ามมีสัมพันธ์กับชาย ให้รักษาความบริสุทธิ์ไว้จนกว่าพ้นตำแหน่ง และการใช้ลิ้นเป็นวิธีที่เป็นช่องโหว่ของข้อห้าม เพราะไม่ใช่การช่วยตัวเอง และไม่ได้มีสัมพันธ์ทางเพศกับชายใด เจ้าแม่ยกขาข้างหนึ่งพาดวางบนเตียง ช่วยเปิดทางสู่เนินเนื้ออันโหนกนุ่มของเธอได้ง่ายขึ้น ขาที่อ้าออกแต่กลีบเนื้อยังคงปิดสนิทอยู่ แสดงความแน่นและสดได้ชัดเจนยิ่ง เส้นหมอยที่ประดับบนเนินไม่ว่าดูมุมไหนยังไงก็ยังคงดูเป็นระเบียบสวย อาลลงมาจากเตียงและนั่งคุกเข่า เงยหน้าขึ้นปากของเขาอยู่ห่างจากเนินสวรรค์ไม่เกินสองฝ่ามือ... เมืองลับแลตอน9ตอนที่ ๙หน้าของเขาอยู่ไม่ห่างจากเนินลับของเจ้าแม่ ซึ่งบัดนี้เปียกชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำแห่งอารมณ์รัก เจ้าแม่ผู้สง่างามบัดนี้เปลือยร่างทอดกายให้เด็กหนุ่มดูได้เต็มตา“เอาเลยสิ...”จบคำเจ้าแม่อาลก็เริ่มขยับเข้าใกล้ มือทั้งสองของเขาได้จับกลีบแคมอันนิ่มนวลชวนฝันนั้นให้แยกออก ยิ่งเห็นถึงภายในว่ามีน้ำหยาดเยิ้มเพียงใด ที่สำคัญมันยังเป็นสีชมพูสวยสด แสดงถึงความใหม่เอี่ยมเรี่ยมเร้ เรียกได้ว่าของใหม่ไม่เคยใช้งานจริง เขาฉกลิ้นลงไปและละเลงลิ้นไปทั่ว เขายังไม่รู้ถึงจุดที่ควรกระตุ้น เมื่อเจ้าแม่บอกให้ใช้ลิ้น เขาก็ใช้ลิ้นจริง ๆ แม้ยังไม่เข้าขั้นมืออาชีพสำหรับการใช้ลิ้นของอาล แต่เพียงเท่านี้ก็ทำให้เจ้าแม่เสียงซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย กับความตื่นเต้นเร้าใจที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน และบางครั้งลิ้นของเขาก็ตวัดผ่านจุดเสียวของเธอ ยิ่งทำให้เธอไม่อาจปฏิเสธอารมณ์นี้ได้อีก“อืมมมม.... ดี.....ทำต่อไป.....” เสียงเจ้าแม่ครางออกมาอาลกำลังสนุกกับการเลียหีของเจ้าแม่ สาวสวยสุดเซ็กซี่อาจจะที่สุดของเกาะนี้เป็นได้ พร้อมกับควยของเขาที่แข็งเป็นหิน มือถนัดของเขาปล่อยจากแคมของเจ้าแม่ลงสู่ท่อนควยของเขาเอง และก็รูดขึ้นลงโดยอัตโนมัติตามอารมณ์ที่พุ่งขึ้น มือทั้งสองของเจ้าแม่ก็กดหัวของเขาให้แนบชิดกับเนินเนื้อของเธอเอง และตามธรรมชาติของมนุษย์ เธอแอ่นสะโพกให้เป็นจังหวะ ไม่นานนักหลังจากจากเริ่มต้น อาลเริ่มเรียนรู้ด้วยตัวเองว่าเขาควรทำอย่างไรเจ้าแม่ถึงชอบ ทำแบบไหนเจ้าแม่จะส่งเสียงครางเป็นที่พอใจ และเขาก็พบจุดซ่อนเร้นที่แอบอยู่ในหีหีที่ลึก มันยังไม่แสดงตัวออกมาอันเนื่องจากความสดใหม่ของช่องแคบนี่เอง แต่ก็เพียงพอที่ลิ้นของเขาจะสัมผัสถึง เขาเริ่มใช้ลิ้นกับจุดนี้มากขึ้น ได้ผลเกินคาด เจ้าแม่แอ่นแรงขึ้น เสียงครางมากขึ้น มือก็กดหัวของเขาแรงขึ้น “อืมมม..... ดี......เจ้าทำได้ดีมาก...... โอยยยย......”เขาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นทั้งลิ้นและมือที่รูดแท่งควยอยู่ ฝ่ายเจ้าแม่ก็แอ่นสะโพกให้แรงขึ้น มือข้างหนึ่งก็ยกขึ้นจับหน้าอกตัวเองลูบเค้นคลึงไปตามอารมณ์ เธอจับและขยำหน้าอกตัวเองอย่าเมามัน สลับกับกดศีรษะของอาลตลอดเวลาเธอร้องในลำคอบ้างก็ออกเสียง ยิ่งเพิ่มอรรถรสของกิจกรรมนี้ยิ่งขึ้น หน้าของเธอเหยเกไปตามความรู้สึกที่ถูกปลุกเร้าในแต่ละวินาที เป็นภาพที่ดูแล้วให้อารมณ์เป็นที่สุด หลังจากเวลาผ่านไปครู่หนึ่งน้ำขาวขุ่นก็พุ่งทะลักออกมาจากท่อนควยของอาล แทบจะพร้อมกับเจ้าแม่ที่เกร็งตัวกระตุก และมีความสุขไปด้วยความยินดี กามกิจในรอบสองปีของเธอสำเร็จแล้ว ทั้งสองผละออกจากกัน เหงื่อไหลท่วมตัวคนทั้งสอง แม้ลมจะโบกพัดเย็นสบายอย่างไร ก็ไม่ทำให้มันแห้งได้ในเวลาอันสั้น เจ้าแม่หยิบเสื้อผ้าขึ้นแต่งตัว และทำตัวเป็นปกติ แต่อาลยังคงนั่งหอบเหนื่อย ควยของเขาหดตัวเล็กลงแล้วพร้อมกับคราบน้ำที่ถูกพ่นออกมาเลอะพื้นห้อง เขายังไม่ได้เอาผ้าปิดควยนั้นไว้ เหมือนเจตนาแสดงให้เจ้าแม่เห็น ตั้งแต่เหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อครู่ ทำให้เขาเกิดความรู้สึกใหม่แก่ตัวเอง เขาเริ่มจะไม่อายที่ต้องแสดงอวัยวะลับนี้ให้หญิงสาวดู ตรงข้ามเสียอีก เขากลับชอบและรู้สึกดีที่ได้แสดงมันออกมา เจ้าแม่เดินไปนั่ง เธอเหนื่อยไม่แพ้อาล เหงื่อไคลของเธอไหลท่วมกายไม่ต่างกัน ความเงียบยังปกคลุมทั่วห้อง มีเพียงเสียงลมและเสียงหายใจหอบของคนทั้งสองเท่านั้น“เจ้า...ไปอาบน้ำด้านหลังซะ ทำตัวให้เหมือนเดิม เข้าใจไหม... ข้ายกโทษให้เจ้า และเรื่องนี้ห้ามบอกให้ใครรู้เด็ดขาด จำไว้...”“ครับ..”กล่าวจบเจ้าแม่ก็เดินลงไปด้านล่าง เธอไม่ได้ไปอาบน้ำที่เดียวกับอาล เพราะบ่อน้ำด้านหลัง ไว้สำหรับคนอื่นเท่านั้น ส่วนตัวเธอเอง หยิบผ้าเช็ดตัว และเข้าไปยังห้องอาบน้ำ ซึ่งเป็นห้องเดียวกับที่เธอทำธุระส่วนตัว เธอมัดผมให้เป็นมวยเนื่องจากไม่ต้องการให้เปียกน้ำ และปลดเสื้อผ้าออกมาแขวนไว้ด้านข้างกำแพง และเริ่มตักน้ำในตุ่มขึ้นมาราดตามร่างกาย เธอต้องทำให้เหมือนปกติที่สุด แต่อาลกลับไม่ได้ทำตามที่เจ้าแม่บอก เขาเดินลงมาและแอบดูอยู่หน้าประตู เขาติดใจกับเรือนร่างเปลือยที่สุดยอดนี้ แน่นอนว่าระหว่างสายตาของเขาจดจ่ออยู่หน้าประตู มือขวาที่ถนัดของเขาก็รูดท่อนควยตัวเองเช่นกัน ภาพที่เขามองเห็นในตอนนี้นั้นต่างจากที่เคยเห็นมา แสงที่สาดส่องเข้ามากระทบกับสายน้ำที่ไหลผ่านร่างเปลือยนี้ เขาจับจ้องมองตั้งแต่มันไหลรินตั้งแต่หัวไหล่ลงมาจนถึงง่ามขาหนีบ ซึ่งแรงจากน้ำใส ๆ นี้ทำให้เส้นหมอยที่ประดับอยู่ไหลลู่ไปตามแรง ชำระซึ่งคราบเหงื่อและน้ำรักของผู้เป็นเจ้าของ มือของเธอที่ว่างอยู่ก็ลูบไล้ไปตามส่วนต่าง ๆผ่านเต้านมอวบใหญ่และหน้าท้อง แผ่นหลังและล้วงลึกลงไปในถ้ำสวาทเพื่อทำความสะอาด ทุกอิริยาบถของเจ้าแม่ถูกเขาบันทึกในความทรงจำจนหมด เขาคงนำภาพติดตาเหล่านี้มาจินตนาการใช้ได้เป็นปี อาลใช้เวลาในการดูเจ้าแม่อาบน้ำอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเขาก็ไปที่ด้านหลังและจัดการจนเสร็จภารกิจ ขณะนั้นนั่นเอง เนยเอวาและอานดาพร้อมกับลูกน้องสองคนกำลังเดินทางมาถึง ทั้ง5 เดินเข้ามาหลังจากอาลและเจ้าแม่แต่งตัวเรียบร้อยพอดี ทั้งสองทำตัวเช่นปกติ“คารวะเจ้าแม่”อานดาและสองสมุนสาวทำความเคารพแต่เนยและเอวาไม่ได้ทำตาม อานดาเป็นสาวที่ดูแข็งแกร่ง ผิวสองสี ไม่ดำไม่ขาวไว้ผมสั้น ท่าทางเป็นผู้นำ สมแล้วที่เป็นถึงหัวหน้า เครื่องแต่งกายของสาวพวกนี้ไม่เหมือนชาวบ้านธรรมดา เพราะจะเน้นที่ความคล่องตัวเป็นหลัก ดังนั้นพวกเธอจึงมีผ้าพันหน้าอกแทนที่จะเป็นแค่ผ้าคลุม ผ้าท่อนล่างจะสั้นเท่ากับกระโปรงสั้นของนักศึกษาในเมือง แต่มีผ่าข้างหนึ่งเพื่อความสะดวก จะว่าไปก็แทบจะไม่ได้ปิดมิดชิดเลยด้วยซ้ำ ลูกน้องสองคนนั้นก็เช่นกัน แต่สีของเครื่องแต่งกายนั้นจะต่างกันไปตามตำแหน่ง“เด็กคนนี้เป็นผู้ชาย เขาอยู่ที่นี่ไม่ได้ ข้ามอบให้พวกเจ้าจัดการ รุ่งเช้านำเขาไปส่งที่ลานนัดพบ” เจ้าแม่เอ่ยคำสั่ง“ค่ะเจ้าแม่” สามสาวน้อมรับคำสั่ง “เจ้าไปกับพวกเขา” เจ้าแม่หันมาบอกแก่อาล ท่าทางของเธอต่างจากเมื่อครู่สิ้นเชิง บัดนี้เธอกลับมาเป็นเจ้าแม่ผู้น่าเกรงขามอีกครั้งอาลเดินคอตกไปหาอานดา สมุนทั้งสองคุมตัวเขาไว้และออกไป เหลือเพียงเนยและเอวาที่ยังอยู่“ไม่มีอะไรแล้ว...พวกเราขอตัวนะคะ” เอวากล่าว เจ้าแม่พยักหน้าเป็นอันตกลง สองสาวจึงรีบเดินออกมาทันที ด้านอาลหลังจากเขาถูกคุมตัวไป พวกเธอมิได้นำพาเขาเข้าหมู่บ้าน แต่พาไปอีกฟากหนึ่ง ที่นี่เป็นสถานที่ซึ่งเตรียมไว้สำหรับแขกที่ไม่ได้รับเชิญเท่านั้น สภาพความเป็นอยู่ก็ไม่ถึงกับเรือนจำเสียทีเดียว แต่ก็ไม่สบายนัก“เจ้าเข้าไปอยู่ในห้องนั้น” อานดาสั่งอาลเขาจึงเดินเข้าไปอย่างว่าง่าย ห้องที่เขาอยู่มีขนาดใหญ่พอสมควร มีที่นอน มีหน้าต่างมีเครื่องใช้บ้างเล็กน้อย หากเทียบกับในเมือง นี่คงเป็นคล้าย ๆหอพัก ต่างกันตรงที่อิสระของเขาถูกจำกัดแน่นอน มียามรักษาการณ์คุมอยู่บ้าง ไม่หนาแน่น แต่หากคิดจะหนีคงยากหน่อย เขาคิดถึงเหตุการณ์ระหว่างเขากับเจ้าแม่ และคิดถึงเด็กสาววัยเดียวกันขึ้นมา เอวานั่นเองนั่นทำให้เขาไม่อยากจากที่นี่ไปโดยเร็ว กิเลสในใจก่อเกิด เขาอยากทำเหมือนที่ทำกับเจ้าแม่แต่ทำให้เอวา เขายังไม่ได้สัมผัสกับหัวนมอันเย้ายวนของเจ้าแม่ด้วยซ้ำ และอีกหลายอย่างที่ค้างคาในใจ อาลผู้นี้มีความกล้าเกินตัว และเพราะเหตุนี้ เขาถึงได้หลงทางมาจากหมู่บ้านของตนค่ำคืนมาถึง หลังจากเขาทานอาหารค่ำเสร็จ ก็ต้องอยู่แต่ในห้องนั้นอีก เพียงหลับตาลงและตื่นในวันรุ่งขึ้น ก็ได้กลับบ้านแล้ว ยิ่งคิดยิ่งร้อนรน เขาอยากพบเอวาอีกครั้งก่อนจะจาก ไม่รู้ทำไมถึงเป็นเช่นนั้นไปได้ นี่คงเป็นความรักในวัยเด็กของอาล ที่ตัวเขาเองยังไม่รู้สึกตัว คืนนี้ของเอวานั้นต่างออกไป เอวานั่งกระวนกระวายใจ เช่นเดียวกับอาลเลย เธอคงพบรักในวัยเด็กเช่นกัน เนยเพื่อนผู้รู้ใจเดาทางออกแต่แรก จึงได้เข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง“เอวา...เธอคิดถึงอาลเหรอ..” เนยถามได้ตรงประเด็นมาก“อืมม..ก็นิดหน่อยอ่ะนะ เราไม่เคยเจอผู้ชายนี่ เขามาเร็วก็จากไปเร็วเหมือนกันนะ”เนยไม่รู้จะปลอบเพื่อนยังไง เพราะกฎของที่นี่มันแปลก ๆมาแต่แรกแล้ว ตัวเนยเองยังเด็ก ไม่สนใจผู้ชายจึงไม่ได้รู้สึกอะไร ผู้ชายคนเดียวที่อยากพบมากที่สุดคือน้องของเธอเอง แล้วทันใดนารา หญิงสาวรุ่นพี่ที่สนิทกับเอวาก็เข้ามาหา“ว่าไงเด็กๆ ”“อ้าวพี่นาราสวัสดีค่ะ” เอวาทักตอบ เนยก็สวัสดีตาม“เป็นอะไรไปเอวา ดูท่าไม่สบายใจ เนย...เอวาเขาเป็นอะไรไปเหรอ” นาราหันมาถามเนย“เอ่อ...คือ...” เนยอ้ำอึ้ง ไม่รู้จะบอกความจริงดีหรือไม่“นี่พี่มีอะไรสนุก ๆ มาบอกเผื่อจะหายซึม.. คือพี่รู้มาว่ามีเด็กชายคนนึงอยู่ในสถานควบคุม เราแอบไปดูกันไหม”เหมือนฝันที่เป็นจริง เอวาหูผึ่งหันมาตอบในทันใด“ไปๆ ๆ ๆพี่ นำไปเลย” “แหมหายซึมเลยนะ พี่รู้ทางไป คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง สว่างใช้ได้เลยล่ะ เนยไปด้วยกันมั๊ย”“ค่ะ”เนยเพิ่งสังเกตว่าดวงจันทร์ที่นี่เวลาเต็มดวงนั้น สว่างมากๆ มองเห็นพื้นได้ชัดเจน สามสาวเดินออกจากหมู่บ้านไป โดยการนำของนารา“พี่มีทางลับสามารถเข้าในรั้วได้โดยที่ยามไม่รู้ คราวนี้สนุกแน่ ๆ ...ฮิๆ ๆ” เมืองลับแล ตอน10ตอนที่ ๑๐นาราเดินนำสองสาวไปเรื่อย ๆแสงจันทร์เต็มดวงที่สว่างกว่าในเมืองถึง 3 เท่าทำให้มองเห็นพื้นได้ชัดเจน ท่าทางนาราจะชำราญทาง เพราะเธอเดินอย่างคล่องแคล่ว ตรงไหนมีอันตรายก็จะคอยบอกกล่าวแก่กันเสมอ ชั่วอึดใจสามสาวก็เดินมาถึง ด้านหน้าแน่นอนว่ามียามรักษาการณ์เล็กน้อย “เราจะอ้อมไปทางด้านหลังนะ มันจะมีช่องโหว่อยู่ที่หนึ่ง”แล้วนาราก็เดินย่องนำทางไป เป็นจริงดั่งที่เธอว่า ช่วงกำแพงรั้วไม้ช่วงหนึ่งผุ แต่ก็ถูกพาดทับไว้ด้วยไม้แผ่นหนึ่ง“เปิดนี่และเข้าไปนะ พี่จะระวังหลังให้ เงียบ ๆด้วยล่ะ”นาราเปิดทางให้สองสาวมุดลอดเข้าไป หลังจากนั้นเธอจึงตามเข้ามา “เอาล่ะ ทีนี้ก็ลองไปหาเด็กหนุ่มคนนั้นซิ เขาอยู่ห้องไหนหว่า..”และนาราก็เดินหา ซึ่งมีห้องหนึ่งที่สว่าง แน่นอนอาลอยู่ในห้องนั้น เพราะไฟตะเกียงที่ถูกจุดอยู่ภายใน สาวสาวเดินลับ ๆล่อ ๆ มายังหน้าต่างเมื่อมองลอดเข้าไปก็เห็นอาลนอนอยู่“อาล...อาล ได้ยินไหม” เอวาเรียกเขาเบา ๆ พยามให้เบาที่สุด เหมือนโชคช่วย อาลได้ยินและหันมา“เอวา....เนย...”อาลก็พูดออกมาเบา ๆเช่นกัน แล้วเขาก็เดินกึ่งวิ่งเข้ามาหาที่หน้าต่าง“เข้ามาได้ไงจะมาช่วยเราออกไปเหรอ”“ไม่ใช่หรอก เราแค่มาเยี่ยม ยังไงเสีย พรุ่งนี้เธอก็ต้องกลับ”เอวาตอบ“แล้วพี่สาวคนนี้....” อาลถามเมื่อเห็นนารา“พี่ชื่อนาราจ้ะ เป็นคนพาเจ้าพวกนี้มาเอง”อาลยิ้มๆ ให้กับนารา“ออกมาได้ไหมคุยแบบนี้มันไม่สนุกน่ะ” เอวาชวน“อืมมก็ได้นะ แต่เดี๋ยวก่อน” อาลพูดก่อนจะเดินไป เอาหมอนยัดเข้าไปในผ้าห่มบนเตียง ทำให้เหมือนกับมีคนนอนอยู่ และดับตะเกียง เพียงเท่านี้เมื่อมองเข้ามาจากทางหน้าต่างด้านหน้า ก็จะไม่มีทางรู้เลยว่านี่เป็นตัวปลอม จากนั้นก็ปีนหน้าต่างออกมาทางด้านหลัง หน้าต่างไม่มีลูกกรงกั้น เพราะนี่ไม่ใช่เรือนจำ อีกทั้งทางเข้าออกมีเพียงทางเดียว อาลปีนออกมา ทั้งหมดจึงพากันมุดรั้วออกไป ถัดไปทางทิศเหนือ จะมีพื้นที่ว่างโล่ง จึงพากันมานั่งคุยที่นี่ สี่คนนั่งล้อมวงคุยกัน แน่นอนว่าเอวาเลือกที่จะนั่งข้าง ๆอาล โดยการสนทนาจะเป็นการซักถามของนาราเสียส่วนใหญ่ คุยกันไปคุยกันมานาราจึงเอ่ยขึ้น“พี่ชักง่วงแล้วล่ะ ขอตัวกลับก่อนละกันนะ”“อ้าวพี่นาราจะกลับก็ไปด้วยกันสิ” เนยแย้งขึ้นมา“งั้นก็ไปกันสิจะไปยังล่ะ” “เดี๋ยวก่อนสิพี่ เอวายังคุยไม่จบเลย..”มีเพียงเอวาที่ยังไม่ยอมกลับ“งั้นจะกลับเองได้ไหมล่ะ เนยกับพี่จะกลับก่อน” นาราเสนอเนยทำท่าจะพูดอะไรออกมาแต่นาราเอามือห้ามไว้เป็นนัย“ก็ได้ค่ะเดี๋ยวเอวากลับเองได้”“งั้นก็ดี.. งั้นพี่ไปล่ะไปกันเถอะเนย..” แล้วนาราก็เดินลากเนยออกมา เหลือแต่อาลนั่งคุยอยู่กับเอวาไกลออกไปเล็กน้อย เนยถามนาราด้วยความสงสัย“ทำไมพี่ไม่พาเอวาออกมาด้วยล่ะคะ”“พี่รู้ไงว่าเอวาไม่ยอมกลับตอนนี้หรอก เลยให้มันนั่งอยู่กัน 2 คน รับรองได้ดูอะไรสนุก ๆ ”“หมายความว่าไงคะ”เนยสงสัย“ก็ดูต่อไปสิ”ที่ที่เนยและนาราอยู่ เป็นเนินที่อยู่สูงเหนือศีรษะของคนทั้งสองด้านล่าง หากมองขึ้นมาเป็นการยากนักที่จะเห็น แต่มองลงไปจะเห็นคนด้านล่างชัดมาก และนี่เป็นที่แอบซุ่มอยู่ของนาราและเนย คืนนี้จันทร์เต็มดวง ส่องสว่างเห็นพื้นที่ด้านล่างชัดที่สุด ด้วยความที่ตรงนี้เป็นที่โล่ง จึงไม่มีอะไรมาบดบังแม้แต่น้อย ด้านเอวา หลังจากคิดว่านาราพาเนยกลับไปแล้ว ก็เกิดความรู้สึกเขิน ๆ ขึ้นมาชายหนุ่มตรงหน้าของเธอก็จ้องเธอตาไม่กระพริบ ทั้งสองไม่ได้พูดอะไร ด้วยความเขินอาย ความเงียบปกคลุมไปทั่ว จนมีเสียงหนึ่งดังขึ้น“เราคิดถึงเอวานะ...”คำหวานของอาลคำแรกก็ทำให้เอวาแทบจะละลายไปในทันใด เธอยิ่งเขินมากขึ้นไปอีก “หากเรากลับไปแล้ว คงอีกนานกว่าจะได้เจอกัน เราคงคิดถึงเอวาทุกวันแน่ ๆ” อาลยังไม่หยุดป้อนคำหวาน“เรา.... ก็คิดถึงอาลเหมือนกันนะ.....” เอวากลั้นใจพูดตอบไปบ้าง สร้างความยินดีแก่อาลไม่น้อย“เรา... ขอกอดได้ไหม”อาลเริ่มรุกมากขึ้นอีกขั้น“ทำไมล่ะ”เอวาถาม“เราอยากกอดให้หายคิดถึงน่ะ เพราะเราคิดถึงมาก ๆ เลยไง”เอวาไม่ตอบอะไร แต่ยิ้มแบบอาย ๆนั่นเป็นสัญญาณเหมือนการอนุญาต อาลจึงขยับไปนั่งกอดเอวาจากด้านหลัง“เห็นมั๊ย!! พี่ว่าแล้วดูไปนะเนย เดี๋ยวได้สนุก” นาราซึ่งนั่งดูอยู่เอ่ยออกมาด้วยความสะใจ เนื่องจากก่อนหน้านั้นเธอได้คาดเหตุการณ์ล่วงหน้าไว้แล้ว เธอโตกว่าเอวาย่อมดูเด็กออก“รู้สึกดีจังเลย... เอวาล่ะ”อาลถามเอวาขณะที่ทั้งสองโอบกอดอยู่“ก็ดีจ้ะ...ดีมาก ๆ เลย”เอวาฝืนตอบ จริง ๆเธอไม่อยากพูดออกไปเลย มันน่าอายที่ผู้หญิงจะมาตอบแบบนี้ตรง ๆเป็นธรรมดาของมนุษย์ ชายหญิงถูกเนื้อต้องตัวโอบกอดเกิดความสนิทชิดใกล้ ประกอบกับในใจไหวหวั่นเป็นทุนเดิม พร้อมกันทั้งสองบุคคลแล้ว อารมณ์เพศย่อมเกิดขึ้น เอวาเริ่มเกิดความรู้สึกแปลก ๆที่หีของเธอ เป็นความรู้สึกเช่นเดียวกับตอนที่เจ้าแม่ทำพิธี ฉะนั้นเธอย่อมรู้ว่าต่อไปจะรู้สึกอย่างไร ไม่ต่างกับอาลที่บัดนี้ควยของเขาเริ่มขยายขนาดและแข็งเด่ขึ้นจนไปทิ่มที่ก้น ของเอวา“อะไรน่ะ”เอวาตกใจถามขึ้นอาลไม่ได้ตอบ แต่เขากลับหอมแก้มเอวาในความเร็วสายฟ้าแลบ เล่นเอาเอวาอายม้วนหลบหน้าไป เปิดช่องให้เขาโจมตีต่อ เขาได้แลบลิ้นออกไปฉกในรูหูของเธอ เอวารู้สึกเสียวจนหมอยลุก แต่แปลกที่เธอไม่ขัดขืนใด ๆ ธรรมชาติได้สอนมนุษย์มาอย่างดีเยี่ยม เด็กหนุ่มที่ไม่รู้อะไรเลย เคยแต่ช่วยตัวเอง แต่เขากลับคลำทางได้ถูกต้อง บัดนี้อารมณ์ของเอวานั้นฟุ้งซ่านไปไกลแล้ว “เนยๆ ๆ ๆดูไว้นะ” นารานั่งลุ้นอยู่ด้านบน แต่เนยกลับนั่งตัวแข็ง เธอกำลังเห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นมาก่อนมือของอาลจากที่โอบกอดอยู่ก็เลื่อนขึ้นมาเป็นจับไปที่หน้าอกของเอวา ขนาดแม้ไม่ใหญ่นักแต่ก็ไม่ทำให้เสียอารมณ์แต่อย่างใด นิ้วชี้ของเขาทั้งสองมือขยับออกมาแตะที่หัวนมที่แข็งชูของเอวาและบี้มันไปมา สลับกับการบีบเคล้นคลึงกับเต้านมคู่นั้น เอวาครางในลำคอเสียงสั่น การกระทำทั้งหมดนั้นถูกทำเป็นจังหวะและลงตัว การเล้าโลมของอาลนั้นประสบผลสำเร็จ ผ้าพันคอของเอวาถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เธอกำลังเคลิ้มอย่างที่สุด ควยของอาลแข็งเป็นหินอีกครั้ง เมื่อเขาจับเอวาหันหน้ามา เต้านมขนาดสมอายุของเอวาถูกแสดงต่อหน้าอาล เอวาหน้าแดงชาได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสบตา “นมเอวาสวยจังเลย..เราขอดูใกล้ ๆ ได้ไหม”อาลถามขึ้นแต่เหมือนเขาไม่ต้องการคำตอบเลย เพราะเขาซุกหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ทันทีเหมือนแรงดึงดูดระหว่างหัวนมกับปาก เขางับปากลงดูดหัวนมเอวาอย่างอัตโนมัติ ทำให้เอวาเสียวจนสะดุ้ง อาลดูดนมของเอวาอย่างต่อเนื่อง มือที่ว่างอยู่ก็จับเคล้นเต้านมอีกข้างที่เหลือ จนเอวาไม่อาจปฏิเสธได้ เธอกอดศีระอาลไว้แน่นเหมือนไม่อยากให้ปากของเขาหลุดจากหัวนมของเธอ แต่แล้วอาลก็ผละออกมา เขาคิดว่า เจ้าแม่ให้เขาเลียหีให้ ถ้าในทางกลับกัน เอวาก็น่าจะเลียควยให้เขาได้“เอวาที่รัก ทำอะไรให้เราหน่อยได้ไหม”เอวานั้นไม่อยู่ในสภาพที่จะพูดได้ในตอนนี้ เธอได้แต่พยักหน้ารับคำไป “เลียควยให้เราหน่อยนะ” อาลบอกตรงๆ น่าแปลกที่เอวายอมทำตามอย่างว่าง่าย มนุษย์ก็แบบนี้แหล่ะ เมื่อเกิดความรู้สึกอารมณ์เหนือควบคุม ก็สามารถทำอะไรที่ยามปกติไม่อาจทำ เอวาก้มตัวลงไปเลียควยของอาล จากหัวจรดโคนสร้างความเสียวที่สุดให้อาลอย่างมาก จากนั้นก็ลงมาเลียไปที่ไข่น้อย ๆ ทั้งสองวนไปวนมา และธรรมชาติมิได้สอนแต่ชายอย่างเดียว แต่สำหรับหญิงนั้นก็ถูกสอนมาได้ไม่แพ้กัน เอวาเลียจากไข่น้อยนั้นขึ้นไปที่โคนท่อนควย ลากยาวไปจนถึงปลาย ซึ่งหัวยังไม่โผล่พ้นหนังหุ้ม และอมท่อนควยนั้นเข้าไปในปากได้เกือบเต็มลำ อาลตกใจปะปนความเสียวกระสันต์อย่างที่สุด เอวาอมควยของอาลและดูดพร้อมรูดปากขึ้นลงอย่างอัตโนมัติ จนอาลแทบทนไม่ไหวเหมือนจะขาดใจเสียตรงนั้น ความรู้สึกนี้มันยิ่งไปกว่าช่วยตัวเองเสียอีก ไม่เสียชาติเกิดที่หลงทางมาหมู่บ้านนี้เลย เขานั่งอ้าขาปล่อยให้เอวาทำได้เต็มที่ และก่อนที่เขาจะเสร็จกิจนี้ เขาคิดขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้เห็นของลับของเอวาเลย จึงบอกกับเอวาว่า“เดี๋ยว...เอวา .... พอก่อน” เอวาจึงหยุดและเงยหน้าขึ้นมาด้วยความสงสัย แต่อาลก็ไม่ปล่อยให้ขาดช่วงไปแม้แต่วินาที เขาเข้าไปกอดเอวาและจับเธอนอนหงายลง ซุกหน้าลงที่หน้าอก และลงต่ำมาจนถึงใต้สะดือ ผ้าส่วนล่างของเอวาถูกถอดออกไป และเบื้องหน้าเขาคือสิ่งที่เขาอยากจะเห็นมันมาตั้งแต่แรกพบ... เมืองลับแล ตอน11ตอนที่ ๑๑เนยและนาราที่แอบซุ่มอยู่ด้านบน เห็นการกระทำดังกล่าวก็อยู่ในอาการเดียวกัน คือตัวเกร็งสายตาจับจ้องไปยังของลับของเด็กทั้งสอง โดยเฉพาะนาราซึ่งเกิดอารมณ์เพศไปนานแล้ว การได้ดูหญิงชายพรอดรักกันสด ๆ แบบนี้ใครบ้างจะไม่เกิด แม้แต่เนยเองซึ่งแม้จะยังเด็ก แต่ก็เกิดอารมณ์เช่นกัน...อาลฝังหน้าและจมูกลงไปในกลีบหีที่เตรียมพร้อมไว้ อยู่แล้วจมูกของเขาถูกกดลงในกลีบเนื้อที่หยาดเยิ้มไปด้วยน้ำแห่งอารมณ์รัก เขาลงลิ้นให้ลึกเข้าไปและเลียวนไปทั่วถ้ำรักนั้น ทำให้เอวาเสียวจนต้องเอามือมาจับศีรษะของอาลไว้แล้วขยำเบา ๆพร้อมกันนั้นก็ร้องครางออกมาในลำคอ อาลยิ่งได้ใจเขาจงใจกระทำแบบนี้ให้หนักขึ้น เขายังจำได้ตอนที่เขาเคยเลียให้เจ้าแม่ยังไง เขาจึงได้นำเทคนิควิธีการนี้มาใช้กับเอวา นั่นคือเลียไปที่จุดเสียวของเอวานั่นเอง ได้ผลเกินคาดสังเกตได้จากน้ำที่ถูกขับออกมาเพิ่มความลื่นที่ช่องทางรักนี้ อาลยังคงเลียต่ออย่างเพลิดเพลิน กลีบนุ่มนี้ไม่มีพงหมอยสีดำให้เกะกะเหมือนของเจ้าแม่ แต่ถึงจะมีเขาก็ไม่เกี่ยงอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่มีแล้ว มันทำให้เขาซุกหน้าได้ชิดยิ่งขึ้น หลังจากลงลิ้นละเลงอยู่นาน เขาก็สลับทางขึ้นมาดูดหัวนมเอวาบ้าง เอวากอดเขาไว้แน่น และนอนดิ้นพราดอยู่บนพื้นนั้น เมื่อถึงเวลาที่สมควรแล้ว อาลจึงได้กระซิบที่ข้างหูของเอวาแล้วพูดออกมาเบา ๆ “เราขอนะ”ยังไม่ทันที่เอวาจะพูดอะไรตอบ อาลได้จับแท่งควยที่แข็งของเขา จ่อลงที่หน้ากลีบเกษรของเอวา และกดมันลงไป “อ๊า!!!”เอวาร้องลั่น เธอเจ็บมากทีเดียวแท่งควยของอาลยังเข้าไปไม่มิด เพียงแต่เข้าได้แค่หัวเท่านั้น แม้กลีบนั้นจะเปียกไปด้วยน้ำรักที่ช่วยหล่อลื่น แต่ความสดใหม่ของกลีบนั้นก็ยังคงความแน่น ย่อมไม่ผ่านเข้าได้โดยง่าย เอวาเริ่มน้ำตาหยดออกมา อาลยังคงทำต่อเนื่อง เขาพยามกดมันลงไปให้มิดด้าม ทั้งที่เขาก็เจ็บไม่แพ้กัน แต่ความรู้สึกนั้นมันดีเกินกว่าจะคาดคิดได้ “อาล....เราเจ็บ....โอ๊ย.... พอก่อนนะ....”เอวาพยามพูดออกมาอาลรู้สึกเห็นใจเอวาเล็กน้อย แต่เขาเองก็อยากทำในสิ่งที่เขาอยากทำเช่นกัน เขาจึงยังไม่ทำตามที่เอวาร้องขอ แต่กลับกระตุ้นอารมณ์ของเอวาเพิ่มขึ้น เพื่อหวังว่ามันจะทำให้เขากดลงไปได้สำเร็จ “ไม่นะอาล... พอก่อน..พอแล้วนะ...” เอวายังรู้สึกเจ็บ และคงทนไม่ไหวแล้ว เธอรวบรวมกำลังและผลักให้อาลถอยออกไปจากตัวเธอ นั่นเองที่ทำให้แท่งควยนั้นหลุดออกมาจากกลีบหีของเอวาจากนั้นเธอก็นอน ร้องไห้เมื่ออาลถูกผลักออกมาแล้ว เขาสังเกตเห็นเลือดติดปลายควยของเขามาด้วย และแน่นอนมันมาจากหีของเอวา“เอวา... เธอเป็นอะไรมากมั๊ยอ่ะ”อาลรีบเข้าไปถามเอวานอนร้องไห้อยู่ เธอเอามือกุมไปที่ของลับของเธอ“เจ็บมากมั๊ย... เรา...เราขอโทษอ่ะ”เอวายังไม่ตอบ อาลไม่รู้จะทำยังไง เขาเดินไปเก็บเสื้อผ้าของตัวเองและของเอวามา“เอวาจ๋า...เรารักเอวานะ อย่าร้องไห้เลย เงียบเถอะ..”อาลเข้ามาปลอบใจเอวา เขาพูดคำหวานอีกครั้งและยังไม่ลืมจูบลงที่แก้มเบา ๆเอามือเช็ดน้ำตาที่ไหลเป็นทางออก เขาประคองเอวาลุกขึ้นนั่ง แล้วคำแรกที่เอวาพูดออกมา มันเป็นสิ่งที่อาลคาดไม่ถึงมาก่อน“เราขอโทษนะอาล..”อาลได้ฟังดังนั้นก็เกิดความงงเป็นอันมาก“ขอโทษเราเหรอ... เรื่องอะไรล่ะเราน่าจะเป็นคนขอโทษมากกว่านะ”“เราขอโทษที่ทำตามเธอไม่ได้.. เราเจ็บอ่ะ เรายังไม่พร้อม...”ที่แท้เอวานั้นรู้สึกผิดที่ไม่สามารถทำให้เขาสำเร็จได้ เหตุเพราะเธอรักเขามากนั่นเอง “ไม่เป็นไรหรอก เอวาล่ะเจ็บมากอยู่ไหม”“ก็เจ็บจ้ะ แต่ไม่เป็นไรหรอก ให้เราใช้ปากช่วยไหม”“ไม่เป็นไรหรอกเอ่อ... พรุ่งนี้เราก็ต้องไปแล้วนะ อีก3 ปีกว่าเราจะได้เจอกัน ที่ลานนัดพบ”“อาล..อย่าลืมเรานะ”“จ้ะ เราไม่ลืมเอวาหรอก เรารักเอวานะ” “จ้ะเอวาก็รักอาลเหมือนกัน”แล้วทั้งคู่ก็กอดกัน เป็นความรักที่น่าเห็นใจเสียจริง สำหรับรักแรกพบของเด็กหนุ่มสาวคู่นี้ นาราและเนยซึ่งนั่งแอบดูอยู่ด้านบนก็รู้สึกเห็นใจไปด้วย “ไปเถอะเราต้องไปแล้วล่ะ เนยต้องไปรอเอวาที่บ้านนะ และทำตัวเป็นปกติด้วยรู้ไหม..” นาราพูดกับเนย“คะ...ค่ะ...”แล้วเนยกับนาราก็ค่อย ๆ เดินแอบลงมาและกลับหมู่บ้านไป ปล่อยเอวากับอาลอยู่อย่างนั้น หลังจากอาลและเอวาแอบลอบเข้ามาส่งอาลที่ห้อง ก่อนจากกันในคืนนั้น“อีก3 ปีนะเอวาเราจะมาเจอกัน กว่าจะถึงตอนนั้น อย่าลืมเรานะ”“จ้ะ..อีก 3ปี สัญญานะ”“สัญญาจ้ะ..”เด็กหนุ่มสาวทั้งสองพูดจาภาษารักกันอย่างน่าอิจฉา ก่อนเอวาจะกลับ เธอได้เอามือกอดอาลไว้เหมือนไม่อยากให้เขาจากไป แล้วกระซิบที่ข้างหูของอาลเบา ๆ “แล้ววันนั้นเราจะยอมให้เธอทุกอย่างเลยจ้ะ... ที่รัก”และปิดท้ายด้วยจูบที่ข้างแก้มของอาล จากนั้นก็ส่งสายตาหวานซึ้งแล้วจากไป ปล่อยให้อาลยืนอยู่ลำพังในห้องนั้น และในวันรุ่งขึ้น อาลก็ถูกส่งกลับไปยังหมู่บ้านของเขา เอวาและเนยได้เพียงแต่มายืนส่งเขาเท่านั้น อาลทิ้งสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความคิดถึงไว้ และนี่คงเป็นสายตาที่เอวาจะเก็บไว้ตลอดสามปีในวันนั้น ช่วงสายเอวาพาเนยมาเล่นล่องแพเหมือนเดิม แล้วก็ผ่านสถานที่ที่เคยเจออาลในเมื่อวาน แต่วันนี้ไม่มีเขานอนอยู่เช่นวันวานแล้ว เนยซึ่งเห็นภาพกิจกรรมเมื่อคืน และยังติดตาอยู่ แทบจะอดไม่ได้ที่จะพูดเรื่องนี้ออกมา แต่ก็กลัวเพื่อนจะตกใจและเสียใจ จึงไม่ได้พูดถึง เธอยังคงสังเกตเพื่อนสาวรายนี้ต่อไปจนถึงที่ ๆแม่น้ำจะไหลวนมาที่เดิม แต่มันจะมีทางแยกออกไปในที่ที่เอวาไม่เคยไป“เราจะลองไปดูไหม”เอวาหันมาถามเนย“ไม่ดีกว่าอ่ะ นั่นเธอไม่เคยไปไม่ใช่เหรอ เกิดไปแล้วกลับไม่ได้ หลงไปไหนไม่รู้จะทำไงล่ะ”“แต่ไม่ลองก็ไม่รู้นะ”“อย่าเลย...เรายังมีที่เล่นอีกมาก อย่าไปเสียงอันตรายเลยเถอะ”แต่เอวาใจไม่อยู่กับตัวแล้ว เธอคิดว่าหากไปตามลำน้ำนี้ อาจจะหลงไปในหมู่บ้านของผู้ชาย และอาจได้เจออาลอีกครังหนึ่ง ความคิดแบบเด็ก ๆ ของเธอยังไร้เดียงสานัก และไม่คาดคิดถึงอันตรายในภายหน้าซ้ำยังพาเนยมาด้วยอีก“เราจะลองดูนะ”นั่นคือเสียงที่เอวาตอบเนยออกมา และเธอพาแพนั้นให้ไปยังอีกลำน้ำนึงทันที“เอวา เธอจะบ้าไปแล้วเหรอ...เกิดมีอะไรขึ้นมาจะทำไงล่ะ เราว่ายน้ำไม่แข็งนะ”“ไม่มีอะไรหรอกดูสิ นี่ยังสว่างอยู่นะ แล้วดูทางน้ำก็โล่ง ๆ ดีออกคิดว่าเปิดหูเปิดตาละกัน”เนยไม่อยากจะเถียงกับเอวาแล้ว เพราะรู้ดีว่าเถียงไปก็ไม่เกิดประโยชน์ สองสาวลอยแพตามน้ำมาเรื่อย ๆ และไกลออกจากหมู่บ้านของพวกเธอมากขึ้น เวลาผ่านไปนานพอสมควร“กลับเถอะเอวา..เราขอร้องล่ะ เรากลัวน่ะ”เนยเป็นฝ่ายพูดขึ้นเอวาได้ฟังดังนั้นก็เห็นด้วยไปกับเนย ทั้งสองพากันควบคุมแพให้หันกลับมา ด้วยไม้พายคู่มือ แต่เหมือนจะสายไปเสียแล้ว“น้ำไหลแรงอ่ะ เนย...เราพายทวนน้ำไปไม่ได้แน่”“ตายแล้ว...งั้นจะทำยังไงล่ะ” เนยตกใจไม่แพ้เอวา ที่ตอนนี้กระแสน้ำนั้นไหลแรงจนไม่อาจพายทวนน้ำกลับได้ นั่นหมายถึงพวกเธอไม่อาจกลับบ้านได้แล้ว“แต่มีอีกทางนะ เราต้องขึ้นบกแล้วเดินกลับเอาน่ะ” เอวาเสนอความคิด“ก็ดีนะแล้วเธอจำทางได้เหรอ เราลอยมาไกลมากเลยนะ”“ก็ลองเดินตามลำน้ำดูสิ เราก็จะไปถึงที่ที่เราคุ้นเคยเองล่ะ”“งั้นก็ขึ้นบกกันเถอะ”แล้วสองสาวก็สละแพ พวกเธอขึ้นบกและเดินทางกลับย้อนเส้นทางเดิม ตามทางนั้นเป็นป่าค่อนข้างทึบ บรรยากาศดูน่ากลัวพอสมควร เนยและเอวารู้สึกขนลุกไม่ต่างกัน ทั้งสองเดินระวังตัวไปตลอด ใจหวังว่าจะถึงแม่น้ำที่คุ้นเคยเร็ว ๆและจะได้รีบกลับบ้าน เมืองลับแล หาได้แค่นี้คะ12ตอนที่ ๑๒เอวาและเนยเดินเคียงข้างกันอย่างไม่กล้าแยกกันไปไหน ป่านี้ค่อนข้างทึบ แทบมองไม่เห็นทางภายหน้า สิ่งที่ต้องดูไว้คือลำน้ำที่จะพากลับไปยังเส้นทางที่รู้จักเท่านั้น สองสาวเดินอย่างค่อนข้างรีบ เพราะไม่อยากอยู่ในป่านี้นาน ๆ “ว๊าย!!!!”เนยร้องลั่น เอวาหันมาในทันทีที่ได้ยินเสียง“เนย!!!”สาวน้อยเนยเธอเดินไปตกหลุมลึกที่ถูกขุดไว้ มันเหมือนเป็นกัปดักสัตว์ และเนยผู้น่าสงสารก็ถูกขังไว้ที่ก้นหลุมซึ่งลึกเกินกว่าเธอจะปีนขึ้นมาได้“โอ๊ย...เจ็บอ่ะ...” เนยร้องไห้ออกมา เธอตกลงมาอย่างแรง ทำให้เจ็บที่บริเวณข้อเท้า“ตายแล้วแล้วนี่จะขึ้นมายังไงล่ะ” เอวาเป็นเดือดเป็นร้อนอยู่ปากหลุม“เดี๋ยวเราไปหาอะไรมาช่วยดึงเธอก่อนนะ” “เร็วๆ นะ!!” เนยตะโกนกำชับเพื่อนสาว เธอไม่อยากอยู่ในนี้นาน ๆเลย เธอชักใจไม่ดีเสียแล้ว เอวาหายไปนานและนานมากในความรู้สึกเนย เธอลองตะโกนเรียกเพื่อนอย่างดัง แต่ก็ไม่มีเสียงใดตอบกลับมาเลย ยิ่งสร้างความหมดหวังให้แก่เนยมากขึ้น เธอใจเสียอย่างแรง เธอคิดขึ้นมาได้ว่า นี่มันเหมือนกับหลุมดักสัตว์ เวลานายพรานเขาล่าสัตว์กัน แสดงว่าแถวนี้ก็ต้องมีสัตว์ และก็ต้องมีคนล่าสัตว์ ถ้าคนล่าสัตว์เป็นผู้หญิงในหมู่บ้านก็คงดี แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ แล้วนี่มันก็ไกลจากหมู่บ้านเธอมามากแล้วด้วย คงไม่มีใครมาล่าสัตว์ไกลขนาดนี้แน่ แล้วสัตว์แถวนี้มันคืออะไรกัน เอวาจะปลอดภัยไหม ยิ่งคิดเธอยิ่งใจเสียหนักขึ้น เนยผู้น่าสงสารนั่งร้องไห้ที่ก้นหลุมเพียงลำพัง เวลาผ่านไปเนยได้ยินเสียงคล้ายกับฝนตก แล้วฝนก็ตกลงมาจริง ๆ ทั้งยังตกหนักเสียด้วย และไม่มีวี่แววว่าเอวาจะกลับมา หรือว่าเอวาทิ้งเธอเสียแล้ว เนยรู้สึกหมดหวังขึ้นมาอย่างแรง อากาศในยามฝนตกท่ามกลางป่าเช่นนี้ มันช่างหนาวเสียจริง ๆเนยนั่งกอดเข่าซุกหน้าน้ำตาเช็ดหัวเข่า เครื่องแต่งกายของเธอที่น้อยชิ้นอยู่แล้ว ไม่พอต่อการทำให้ร่างกายอบอุ่น เธอนั่งคุดคู๊อยู่นาน ความหนาวและความเหนื่อยประกอบกับความกลัว ทำให้เธอสลบไปในที่สุด เนยฝันไปว่า เธอได้อยู่กับพ่อแม่ ได้อยู่บ้าน เธอได้แต่งตัวสวย ๆ ไปเที่ยวห้างนอนดูหนังอยู่บ้าน ชีวิตช่างสวยงามดี เปิดเทอมเธอก็ได้ไปโรงเรียน ได้ไปเจอเพื่อน ๆ เธอหัวเราะมีความสุข นี่คือชีวิตที่ปกติของเธอ แต่แล้วความสวยงามนั้นก็อันตรธานหายไป แล้วเธอก็ลืมตาขึ้น“เนย...”“เอวา...”เนยได้พบกับเอวาอีกครั้ง เนยดีใจมากแต่แล้วเมื่อมองสภาพภายนอก ที่นี่มันไม่ใช่ก้นหลุมนี่“ที่นี่ที่ไหนเอวา... แล้วพวกเรามาที่นี่ได้ไง”“นี่คือบ้านของนักล่าสัตว์ เขามาเจอเราน่ะ เลยพากลับมาที่บ้านเขาก่อน ข้างนอกมันอันตราย มีสัตว์ดุร้ายเต็มไปหมด ดีนะที่เราไม่เป็นอะไร”“เหรอ...ดีจัง.. โอ๊ะ!!” เนยร้องออกมาเพราะเจ็บข้อเท้า “เขาทำแผลให้ด้วยล่ะ” “เหรอ...ดีจริง แล้วเขาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ” เนยถาม“ผู้ชาย...”ไม่ทันที่เอวากล่าวจบ ชายหนุ่มเจ้าของบ้านก็เดินเข้ามา“ว่าไงสาวน้อยเจ้าเป็นอะไรมากไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ... แค่เจ็บข้อเท้า เดี๋ยวคงหาย ขอบคุณนะคะที่ช่วยพวกเราไว้” เนยกล่าวขอบคุณแก่นายพรานผู้นี้“ไม่เป็นไร...พักผ่อนไปก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าจะไปหาอะไรมาให้กินนะ” แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไปเนยนอนอยู่บนเตียงที่สร้างจากไม้ ห่มผ้าเพราะอากาศหนาวอยู่ ในห้องนั้นก่อไฟไว้เพื่อสร้างความอบอุ่น เอวาก็ห่มผ้าไว้ด้วยเช่นกัน “อุ๊ย... เสื้อผ้าเราล่ะ”เนยอุทานขึ้น หลังจากตรวจพบว่าตนเองนั้นเปลือยอยู่ภายใต้ผ้าห่ม“เขาบอกว่ามันขาดและสกปรกน่ะ เลยทิ้งไปแล้ว ตอนนี้เลยให้ผ้ามาห่มก่อนน่ะ ของฉันก็ถูกทิ้งไปเหมือนกัน นี่ก็เหมือนเธอแหล่ะ ทั้งตัวมีแต่ผ้าห่ม”“ว๊าย...แล้วเขาทำอะไรกับฉันบ้างเนี่ย ตอนสลบไปน่ะ”เนยหน้าแดงอายขึ้นทันที“ก็นะ เขาไปเจอฉันฉันเลยพาเขามาหาเธอในหลุม ก็พบว่าเธอสลบไปแล้ว เขาจึงพาเธอขึ้นมา แต่เธอคงสลบลึกจึงไม่รู้สึกตัว เขาอุ้มเธอและพาฉันกลับมาที่นี่ เขาบอกว่าให้ไปอาบน้ำกันก่อน เพราะว่าข้างนอกสกปรก แต่อากาศมันหนาว เขาเลยก่อไฟไว้ให้ และเอาเสื้อผ้าของพวกเราไปทิ้ง แล้วหาผ้าห่มมาให้ จริงๆ แล้วเขาแค่อาบน้ำให้เธอเองนะ ฉันก็อยู่ด้วย”“ว๊าย...มาอาบน้ำให้ฉัน ไม่อยากจะนึกเลย...”“เอาน่ามันผ่านไปแล้ว ฉันยังอายเลย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร”ส่วนทางด้านนายพรานหนุ่มใหญ่ เขาชื่อเกรดิส เป็นนักล่าสัตว์ ซึ่งเขาจะออกมาล่าสัตว์เช่นนี้ปีละ 4 ครั้งเขาสร้างกระท่อมเล็ก ๆไว้ในป่าเพื่อเป็นที่พัก แล้ววันนี้เขาก็ได้มาเจอเด็กสาวสองคนหลงทางมา เขากำลังคิดอยู่ว่า จะทำอย่างไรกับสาวสองคนนี้ดี เกรดิสเป็นหนุ่มใหญ่วัย 38 ปีแล้ว เขาไม่มีลูกเมียเป็นหลักชัดเจน แต่เขาไม่เคยพลาดวันนัดพบที่จะได้เสพสมกับหญิงสาวที่มาเจอกันในวันนั้น วันนี้เขาได้เด็กสาวสองคนมาฟรี ๆ และไม่มีทางที่เด็กจะหนีไปได้ในป่าแห่งนี้ เขารู้จักป่านี้ดีว่าจะมีทางหนีไปไหนได้บ้าง จะว่าไปเขาก็เป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง เป็นชายแท้ที่มีความต้องการทางเพศไม่ต่างจากคนทั่วไป เมื่อครู่เขาตั้งใจที่จะอาบน้ำให้เนย ทั้งๆ ที่เขาปล่อยให้เอวาอาบน้ำให้ก็ได้ มันเป็นกำไรเล็ก ๆ น้อยๆ ที่เขากอบโกยได้ เด็กสาวรุ่นลูก ผิวขาวอวบ เต่งตึงนอนสลบสไลไม่ได้สติ ถูกเขาถอดเสื้อผ้าออกหมดทุกชิ้น แล้วอาบน้ำให้ ร่างกายสัมผัสแนบชิด ทำให้ควยขนาดใหญ่ของเขาแข็งตัวขึ้น เอวาคงสังเกตเห็นได้ นั่นเป็นสิ่งที่เขาตั้งใจจะโชว์อยู่ด้วยแล้ว เห็นเอวาหันมามองบ่อย ๆ ด้วยยิ่งทำให้เขาได้ใจ ระหว่างนั้นก็ลูบคลำหน้าอกเด็กสาวเบื้องหน้าที่นอนหลับตาพริ้ม ปลายนิ้วหยาบของเขาก็ลากเบา ๆ ผ่านหัวนมชมพูคู่นี้ ถือโอกาสเอามือลูบคลำหีหีที่เรียบเนียนของสาวน้อยด้วย เป็นความรู้สึกที่ไม่ได้พบเจอมา 2 ปีแล้ว แล้วเขาจะอดใจกับเด็กสาวสองคนนี้ได้อย่างไร เขาหาอุบายที่จะทำลายเสื้อผ้าของเด็กสาวทั้งสอง เพื่อที่เขาจะได้เห็นของดีมากขึ้น แต่ด้วยอากาศที่หนาวในยามนี้ ทำให้เขาต้องทิ้งผ้าห่มไว้ให้“นี่นะ ฉันก็อาบน้ำไปก็พยามหลบหน้าเขาด้วยล่ะ พูดตรงๆ ก็ฉันอายนี่นะ จะมาดูนมดูหีฉันได้ไง”“แล้วเราล่ะนอนเป็นเป้าสายตาอยู่ ทั้งนมทั้งหีเลยนะเธอ ไม่หนักกว่าเหรอ”สองสาวนอนเมาท์กันเรื่องเมื่อครู่ ต่างคนต่างคุยกันสนุกสนาน ไม่นานนักเกรดิสก็เดินเข้ามาพร้อมเนื้อย่าง 2 ชิ้น“กินนี่ซะก่อนนะ จะได้อิ่ม ๆเอ่อ..แล้วก็ ถ้าจะกินน้ำมันอยู่ข้างนอกอ่ะนะ ต้องไปตักเอาในบ่อ”“ค่ะ..ขอบคุณค่ะ”“แล้วถ้าจะออกไป อย่าเอาผ้าห่มไปด้วยนะ เดี๋ยวมันจะเลอะโคลนน่ะ ตอนนี้ฝนหยุดแล้วก็จริง แต่ดินมันเปียก คงเข้าใจนะ”เนยและเอวาเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะรับคำ แล้วเขาก็เดินออกไปเกรดิสเดินยิ้มออกมานั่งด้านนอก แล้วเขาก็นั่งกินเนื้อย่างส่วนของเขา และนั่งจับจ้องสายตาไปที่ประตู เขาคิดไว้แล้วว่า หากสองคนนั่นออกมากินน้ำด้านนอก โดยที่เขาสั่งไม่ให้นำผ้าห่มติดตัวมาด้วย นั่นหมายถึงพวกเธอจะต้องเดินแก้ผ้าออกมาแน่นอน แล้วเขาซึ่งนั่งอยู่ในที่ที่ใกล้กับบ่อน้ำ ก็จะเห็นชัดเจนทุกสัดส่วน นี่ก็เป็นอุบายเล็กน้อยที่ทำให้เขาพอใจ เขานั่งกินเนื้อย่างอย่างมีความสุขและรอคอยเวลา
| 
หวาดดีคราบบ หวัดดีปี 2017
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2014-11-16 07:30:12
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2014-12-29 00:27:39
โพสต์ 2014-12-29 14:13:58
โพสต์ 2016-3-8 00:27:41
โพสต์ 2016-3-8 08:24:24
โพสต์ 2018-9-25 23:33:28
โพสต์ 2019-4-20 14:49:28
