คนแปลกหน้ากับมิตรภาพอันบริสุทธิ์

ttahgayu

ขอบคุนครับ

Winterpill

ขอบคุณครับ

redboy

เริ่มต้นด้วยดี

meeboon

เยี่ยมมากมาก

pa-tue

ขอบคุณมากๆครับ

titeekung

ขอบคุณนะครับ

เหงาจัย

รอมาต่อนะครับ

brit

ขอบคุณตรับ

killerd

ขอบใจมากครับ ^^ สุดยอด

little_oat

ขอบคุนครัช

aikawait

ขอบคุณครับ

takata992

ขอบคุณครับ

guyloveguy

  บรรยากาศที่บ้านของจ้อนตอนนี้ ถึงแม้จะยังไม่ดึก แต่มันก็เงียบซะเหลือเกิน จะมีแต่เสียงแมลง เสียงลม ผมชักกลัวขึ้นมา นึกสภาพดูว่าถ้านอนอยู่ในรถคนเดียวผมคงหลอนไปตั้งแต่หัวค่ำ ผมกระเทิบเข้าไปนั่งใกล้ๆจ้อน จนหัวเข่าชนกัน
"ไม่อะไรหรอกครับ ไม่ต้องกลัว บ้านนอกมันก็เงียบแบบนี้แหล่ะครับ นอนกันดีกว่าน่ะถ้างั้น"
ผมขอนอนชิดผนัง ตอนแรกก็นอนห่างกัน แต่นอนยังไงก็ไม่หลับ กลัวมาก กระเถิบเข้าหาจ้อนจนชิด จ้อนลืมตาขึ้นแล้วยกแขนขึ้นอ้อมหัวผม สอดแขนให้ผมหนุน ผมรีบหันเข้าไปกอดตัวจ้อนอย่างไม่อาย จ้อนก็ไม่ว่าอะไรผม ได้แต่หัวเราะ
"กลัวซะจนหัวใจเต้นแรงขนาดนี้เลยเหรอครับ"
จ้อนเลยโอบกอดผมไว้ในอ้อมกอด หน้าผมซุกอยู่กลางแผงอกหนา เกิดความรู้สึกประหลาดๆขึ้นมา จากความกลัว มันได้เปลี่ยนมาเป็นความอุ่นจากอ้อมกอดของจ้อน
"ดีขึ้นมั้ยครับ"
"ก็ดีครับ แต่จ้อนจะเมื่อยแขนน่ะสิ"
"ไม่เมื่อยหรอกครับ พี่ตัวแค่นี้เอง"
ผมชักมีความสุขขึ้นมาอย่างช่วยไม่ไ จ้อนเองก็ยังคงกระชับกอดผมไว้โดยไม่เบื่อ
"พี่ พี่หลับยังครับ"
"ยังครับ จ้อนมีอะไรเหรอ"
"อืมม ไม่มีอะไรครับ"
ผมได้ยินหัวใจจ้อนเต้นถี่ขึ้น ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรกับผม เวลาผ่านไปสักพัก ผมหลับไปในอ้อมกอดของจ้อน รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เหมือนมีอะไรมาวนเวียนอยู่ที่อก ลืมตาขึ้นมาเห็นจ้อนกำลังไซร้นมผมอยู่ ผมตกใจมากนึกว่าผี ลืมไปว่าไม่ได้นอนอยู่บ้าน จึงผลักตัวของจ้อนออกแล้วร้องเสียงหลง จ้อนรีบรวบตัวผมเข้ามากอดแล้วดูดปากผมทันที ผมก็ยังดิ้นอู้อี้ๆอยู่ พอรวบรวมสติได้แล้ว เพราะลืมตาไปเห็นมุ้ง ลำดับเรื่องราวได้แล้ว "อ้าวนี่มันจ้อนนี่หว่า" จากดิ้นก็กลายเป็นกอด และตอบรับ จ้อนเลยจัดการผมจนเสร็จกิจ พร้อมกันทั้งสองคน ผมนอนซบอกของจ้อน โดยมีวงแขนแข็งแรงของจ้อนโอบกระชับเอาไว้ มือสากๆของจ้อนลูบเบาๆที่ต้นแขนผม ผมถือโอกาสถามจ้อนถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่
"จ้อน เออ จ้อนเป็นเกย์เหรอครับ"
"อืม ไม่รู้สิครับ บอกไม่ถูก"
จ้อนเล่าต่อไปว่า ตอนทำงานที่กรุงเทพ ก็คบผู้หญิงคนนึง มีอะไรกันบ้างเป็นครั้งคราว ไม่บ่อยมาก และนี่เป็นครั้งที่สองที่จ้อนมีอะไรกับผู้ชาย โดนครั้งแรก จ้อนถูกเพื่อนที่เป็นตุ๊ดมอมเหล้าแล้วใช้ปากให้เมื่อตอนเรียนม. 3 ครั้งนั้นครั้งเดียว
"แล้วเมื่อกี้จ้อนรู้สึกยังไง มีความสุขมั้ย"
ผมถามจ้อนตรงๆ จ้อนกระชับกอดร่างผมแน่นขึ้นก่อนจะตอบ
"มีความสุขมากที่สุดครับ"
จ้อนจูบหน้าผากผมทีนึง ผมไม่ถามอะไรอีกแล้ว เพราะคำตอบที่ผมได้รับ มันทำให้ผมอิ่ม อิ่มใจขึ้นมาเกินบรรยาย เราสองคนกระชับกอดกันแนบแน่น เนิ่นนาน ความสุขไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย กับข้าวง่ายๆ ที่นอนไม่ต้องนุ่ม เท่านี้ก็ทำให้หลับฝันดีได้มากเกินพอ

แสงแดดส่องเข้ามาตรงที่เรานอน ผมตื่นขึ้นมาไม่เห็นจ้อนนอนอยู่ จึงตื่นขึ้นไปดูที่หน้าต่าง เห็นจ้อนกำลังทำกับข้าว จ้อนหันมาเห็นผมพอดี เลยส่งยิ้มให้ผมแทนคำว่า "อรุณสวัสดิ์" ผมยืนมองจ้อนทำโน้นทำนี่ มันเป็นเช้าที่สดชื่นที่สุดของผม มองไปเห็นความเขียวของต้นข้าวสุดลูกหูลูกตา ใกล้ๆตัวเห็นคนที่กำลังกุลีกุจอทำกับข้าวให้เรา อืมม พอแล้วครับ ไม่ต้องการอะไรแล้วตอนนี้ จ้อนเรียกผมสองสามที คงเห็นผมกำลังเคลิ้ม เลยหัวเราะผมเบาๆ
"พี่หิวยัง กับข้าวเสร็จแล้วน่ะ แต่รอข้าวสุกอีกแปป ลงมาล้างหน้าก่อนมั้ย"
เออจริงด้วย อยู่บ้านเค้าแล้วยังให้เค้าทำข้าวให้กินอีก แย่ชะมัดเลย ผมเลยรีบลงไปช่วยเก็บของที่ทำ จ้อนบอกไม่ต้อง ชี้ให้ผมไปล้างหน้าล้างตาดีกว่า จะได้กินข้าวกัน กับข้าวมื้อนั้นคือปลานึ่งจิ้มซีอิ้ว ผักลวก แล้วก็ไข่เจียว อร่อยอีกตามเคย หลังมื้อเช้า เราอาบน้ำแต่งตัว จ้อนพาผมซ้อนมอไซร์เข้าไปในอำเภอเรื่องรถ ช่างบอกต้องไปลากมาซ่อม วันสองวันถึงจะเสร็จ ผมโทรไปบอกเพื่อนๆ และที่ทำงานเพื่อขอลาหยุด เราพาช่างไปลากรถมาไว้ที่อู่ ขากลับผมเลยหาซื้อเสบียงของแห้งมาตุนไว้ ผมนั่งซ้อนรถผมกอดจ้อนตลอดทาง (ตอนไม่มีรถผ่าน)จ้อนจับมือผมไว้ข้างนึงจนถึงบ้าน จ้อนพาผมไปจับปลา มันเป็นกิจกรรมที่ทำให้ผมสนุกและมีความสุขมาก ผมคงไม่มีวันลืมช่วงนี้ของชีวิต จ้อนเองก็ดูร่าเริง หัวเราะร่วน จับผมโยนลงน้ำไปหลายที จ้อนจับปลาได้ไม่กี่ตัว เพราะมันแต่แกล้งผม ส่วนผมจับได้แค่ตัวเดียว คือไอ้ช่อนของไอ้จ้อนเท่านั้น เพราะผมไม่มีแรงสู้จ้อนได้ตอนถูกแกล้ง จึงได้แต่จับไอ้ช่อนประจำกายของจ้อนบีบ
ฟ้าเริ่มจะหมดแสง จ้อนชวนผมกลับบ้าน สาระรูปของเราสองคนตอนนี้ มันทั้งเลอะโคลน ทั้งสกปรก แต่ทั้งหมดมันก็ล้างออกได้ไม่ยาก คืนนั้นผมได้นอนกอดจ้อนอีกทั้งคืน จ้อนปรนเปรอผมจนผมแทบทะลักความสุขตาย
ในช่วงเวลาที่เรามีความสุข เวลามักผ่านไปอย่างรวดเร็ว เช้านี้ผมต้องไปเอารถที่ซ่อมแล้ว จ้อนดูซึมๆอย่างผิดหูผิดตา ผมเองก็เหมือนกัน มันดูเคว้งๆยังไงไม่รู้ จ้อนส่งผมขึ้นรถ ก่อนปิดประตูจ้อนบอกอะไรบางอย่างกับผม
"พี่ จำไว้น่ะครับ พี่คือคนแรกที่ทำให้ผมมีความสุขได้ขนาดนี้ ผมจะจำพี่ไปตลอดชีวิตเลยครับ"
ผมกลั้นน้ำตาไว้สุดฤทธิ์ เรากอดกันแน่น ผมเอาเบอร์โทรไว้ให้จ้อนโทรหาผมเวลาเข้าไปในหมู่บ้าน และผมสัญญาว่าผมจะมาหาจ้อนอีกแน่ๆ พอรถออกตัว ยังไม่ทันลับตากัน ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ น้ำตาไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ... จากกันครั้งนี้เพื่อที่จะได้กลับมาเจอกันอีก...ผมพูดกับตัวเองคนเดียว

อะไรที่เราดิ้นรนกลับไม่ได้มา หรืออาจได้มาก็มักไม่สมบูรณ์ แต่กับบางที อะไรที่เราคิดว่ามันห่างตัว และไม่เคยไขว่ขว้าถึง กับเติมเต็มให้เราได้โดยไม่ต้องการอะไรตอบแทน ..ชีวิต ท้องนา หาปลา ใสซื่อ และบริสุทธิ์ ผมให้นิยามนี้แก่จ้อน ผู้ที่ไม่ได้เรียนสูงๆ หน้าตาดีๆ ซึ่งมีมากมายในสังคมเมือง ฉาบฉวย ดิ้นรน ต่อสู้ ผลตอบแทน .... ไว้พี่จะมาอีกน่ะจ้อนน้องรัก....

redboy

คงได้กลับไปต่ออีกนะครับ

tatamo147

ขอให้ได้กลับไปอีกนะครับ ^_____^

karnny

อยากเจอเเบบนี้บ้างจังเลย

boyeter

ขอบคุณมากๆนะครับ

anterosz

ขอบคุณครับ

arasi22

ขอบคุณ