เพื่อนกัน มันก็ได้แค่นี้แหละเน้อ !!

surhatamit

ประมาณกลางปีที่แล้วแม่สั่งให้ผมเก็บห้องนอน พอขึ้นมหาฯลัยผมก็ย้ายไปอยู่ ทุกครั้งที่กลับบ้านมามันเป็นแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ผมไม่มีเวลามานั่งทำความสะอาด จนห้องเริ่มจะรกและมีกลิ่นอับจากอะไรบางอย่าง ผมจัดการเก็บตามที่แม่สั่ง เก็บไปเก็บมาเจอซองหนึ่ง ข้างในบรรจุหนังสือปกแข็งเล่มบาง ๆ ขนาดยังกว้างยาวผิดปกติ จ่าหน้าซองเขียนด้วยลายมือ ไม่มีชื่อผู้ส่ง รวมถึงแสตมป์อากรใด ๆ เหมือนว่าผู้ส่งปริศนาเดินเอามาวางไว้ที่หน้าบ้านของผมด้วยตัวเขาเอง ผมเลยไปถามแม่ว่าไอเท็มชิ้นนี้มาดรอบที่ห้องของผมได้ยังไง เท่านั้นแหละ แม่ก็เริ่มเทศนาสั่งสอน แม่บอกว่ามันมาตั้งแต่ปีก่อนแล้วไม่ใช่หรอ ? ช่วงผมเพิ่งขึ้นปี1ใหม่ๆเลย ทำไมเพิ่งมาเจอเอาตอนนี้ !!?? ผมจึงแกะออกมาดู เอ้ย มันเป็นหนังสือรุ่นของโรงเรียน ผมค่อยๆนึกออกว่าปีก่อนผมฝากเพื่อนคนหนึ่งไปเอา และขอให้มันส่งเป็นพัสดุมา ผมเลยออนเฟสฯไปขอบคุณเพื่อนคนนั้นสักหน่อย ถือเป็นโอกาสที่จะทักทายมันด้วย แต่ก็นะ โดนแม่เทศนาเป็นรอบที่สอง ให้เก็บห้อง มาเปิดคอมเล่นทำไม !!

เฮ้อๆๆๆ

กว่าจะเสร็จก็ตกเย็นแล้ว ของมากมายถูกจัดให้เป็นระเบียบ ขยะถูกแยกไว้เพื่อเตรียมนำไปทิ้ง ผมกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานอันสะอาดสะอ้าน เปิดคอม พร้อมหยิบหนังสือรุ่นออกมาดู หัวใจค่อยๆเต้นไวขึ้นเมื่อเปิดอ่านไปทีล่ะหน้า ภาพความทรงจำต่าง ๆ ย้อนกลับมา ผมมองหาภาพเพื่อนที่รู้จัก คอมฯตัวเก่าเปิดติดสักที ผมจึงเชื่อมเน็ท เปิดเฟสฯออนแล้วดูในช่องข้อความ เพื่อนที่ผมทักไปตอนบ่ายส่งข้อความตอบกลับมาแล้ว มันงง ไม่รู้ว่าผมพูดถึงเรื่องอะไร ก็น่าจะงงแหละเน้อ เรื่องมันตั้งหนึ่งปีผ่านมาแล้วหนิ ผมคุยกับมันต่ออีกสักพัก มันก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่าเคยส่งหนังสือเล่มนี้มาให้ ผมคุยแชทสลับกับพลิกหนังสือรุ่นไปเรื่อยๆ กระทั่งเปิดไปถึงรูปรวมเพื่อนในห้อง มีรูปหนึ่งสอดอยู่ข้างในนั้น ผมหยิบมาดูแล้วขมวดคิ้วอย่างสงสัย ประจวบเหมาะ ไอเพื่อนมันก็นึกขึ้นได้พอดี


"อ้อๆๆ"
"หนังสือรุ่นใช่ป๊ะ ที่นายฝากเราไปเอา"
"เอ้ออออ เราไม่ได้เป็นคนส่งไปหรอก"
"เราฝาก 'ไอเบส' ไปหนะ"
"พอดีวันนั้นไปร.ร.แล้วเจอ"
"ละมันอาสาจะเอามาส่งให้นายเอง"
"ทำไมอ่ะ เพิ่งได้หรอ"


ผมพลิกดูด้านหลังรูป เจออีเมล์หนึ่งที่เขียนกำกับไว้ข้างใต้ว่า "อีเมลล์ใหม่กู" หัวใจผมยิ่งรัวกว่าเดิม หลังจบม.6 เบสก็เปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนเมลล์ จนผมติดต่อไม่ได้เลย ผมรู้ว่าเบสคงอยากทิ้งตัวตนเดิมๆหลายอย่าง อยากฝั่งกลบอดีตที่ไม่น่าจดจำ เด็กขี้แย เป้านิ่งที่เพื่อนชอบรังแก คนอ่อนแอ คนไม่โดดเด่นอะไร หน้าเฟสฯก็เต็มไปด้วยโพสที่เพื่อนตั้งขึ้นมาแกล้ง พูดถึงเรื่องทะลึ้งลามกให้อับอาย ถ้าขึ้นมหาฯลัยไปพร้อมตัวตนแบบนั้นมันคงจะดูอ่อนแอจริงๆ ภาพลักษณ์แย่แบบนั้นคงยากต่อการหาเพื่อนใหม่ หรือกลายเป็นที่สนใจ แต่...นี่กูเลยนะ เพื่อนสนิทของมึง ที่ผ่านมาผมอดน้อยใจไม่ได้เลยจริงๆที่มันเลือกทิ้งผมไปด้วยเช่นกัน


พอมาเห็นอีเมล์เบสในวันนี้ ซึ่งมันตั้งใจส่งมาให้ ผมรู้สึกดีใจ..และรู้สึกว่าได้เป็นคนพิเศษมากจนอยากจะเต้นโลด ผมเสริชอีเมล์ในเฟสฯ แล้วผมก็เจอโปรไฟล์อันหนึ่ง ผมกดเข้าไปดู เห็นภาพถ่ายปรจำตัวขาวดำที่ดูเท่มาก ผู้ชายในภาพแต่งตัวอย่างมีสไตล์ จ้องมองมาที่กล้องด้วยความมั่นใจ แทบไม่ใช่เบสที่ผมจำได้เลย แต่ดูดีกว่าเดิมเยอะ มีคนกดไลค์เป็นร้อย ใต้ภาพมีข้อความชื่นชมอีกหลายสิบข้อความ ในเฟสฯนั้นไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับสมัยมัธยมเหลืออยู่เลย ทั้งรูป ประวัติ และเพื่อนๆ

เกือบสิบวันหลังจากผมแอดเฟสมันไป เบสถึงจะรับแอด ผมดีใจรีบแชทไปคุย เบสกลับเปลี่ยนค่าเป็นออฟไลน์ แต่ก็ยังคุยอยู่ เพียงแต่ตอบช้าบ้าง หรือไม่ตอบเลย บางทีก็ทิ้งไว้เป็นวันๆถึงจะกลับมาตอบ โห่ ผมรู้สึกแย่มากเลย ทำไมว่ะ เราเคยซี้กันมากไม่ใช่หรอ เราเคยเล่น เคยโดดเรียน เคยลอกการบ้าน สอบตก สอบผ่าน ผ่านมันมาด้วยกันทั้งนั้น มันได้แค่นี้หรอว่ะ กับความคิดถึงที่เรามีให้ กับความคิดถึงที่มึงเหลือให้กู นั่นสินะ คนเราซี้กันแค่ไหน แต่จากกันไปนานถึงสองปี อะไรๆก็เปลี่ยนไปได้ใช่มั้ย

ผมเริ่มเต็มไปด้วยความอึดอัด เต็มไปด้วยความน้อยใจ เซ็ง เศร้า ในที่สุดมก็ถึงจุดเดือด ผมระเบิดออกมา
"กูคิดถึงมึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก นะเว้ย คุยกะกูหน่อยเหอะ" อันที่จริงผมลาก ก ไก่ ยาวกว่านี้ แล้วเคาะ Enter ส่งไปให้มัน เบสมันตอบกลับมาได้กวนตีนมากครับ
"คิดถึง???" "งั้นก็มาหาเราดิ" ผมเลยตกลงไปหามัน แล้วก็ได้เบอร์มันมา

ผมเลยนัดไปเจอเบสที่มหาลับมัน แต่พอถึง มันดันโทรบอกให้ผมรอ รอนานเป็นชั่วโมงจนเย็น แล้วมันก็โทรมาบอกอีกว่า กำลังจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ แล้วถามว่าผมจะไปด้วยมั้ย เฮ้อออ ดูมันทำดิครับ เหมือนไม่อยากจะเจอผมเลย ผมเลยบอกแล้วแต่ มันจะเอาไงก็ได้ มันเลยบอกว่าเดี๋ยวจะมารับ ให้ผมรอที่เดิมแหละ แต่ก่อนที่มันจะวางสาย เบสก็ถามขึ้นมาว่า
"นายได้เมล์เรามายังไงนะ"
"ก็ได้จากหลังรูปที่นายสอดมาให้เราในหนังสือรุ่นอ่ะ" ผมตอบ เบสก็แค่อื่มๆแล้ววางสาย หลายนาทีจากนั้นเบสก็โผล่มาแถวนั้น แต่มันไม่เดินมาหาผมแฮะ มันโทรมาหาผมแล้วกวักมือเรียก โห่ ตอนนั้นผมก็โคตรรุ้สึกแย่แล้วนะ มึงโผล่มารับกูหน่อยก็ไม่ได้เลยเน้อ ผมเลยตัดสายมันทิ้งไปแล้วเดินไปหามัน มันเดินนำผมเข้าไปในร้านขายของแถวๆนั้น เบสเดินเข้าไปดูของแถวๆชั้นวางด้านใน ผมตามมันเข้าไปอย่างหงุดหงิด เฮ้อออ คิดถึงมากมาย แต่ทำไมตอนเจอกันจริงๆถึงได้รู้สึกห่างเหินกันขนาดนี้ พอผมถึงตัว มันก็หันมา ไม่ทันที่ผมหรือเบสจะได้ยิ้มหรือพูดจา เบสก็สวมกอดเข้ามา

ตู๊ม!!!! อารมณ์ผมระเบิดระเบ้อยิ่งกว่าเก่า มันไหล ทะลัก พลุพล่านกระฉูดกระฉาดออกมา แต่มันเป้นอารมณ์แห่งความสุข สุขมากมายครับ ผมกอดมันคือ สักหลายวินาทีเราจึงผลัดออกจากกัน เบสยิ้มอย่างดีใจ เบส กลายเป็นเบสผู้ร่าเริงในแบบที่ผมรู้จัก ในแบบที่ผมซี้ ในแบบที่ผมชื่นชอบและต้องการ เบสชวนผมคุยมากมาย เดินกอดคอผมออกมาจากร้าน แล้วพาผมไปเที่ยวห้างกับเพื่อนๆของมัน

มันยิ้มไม่หยุด เช่นเดียวกับผม มันชวนผมคุย ทำให้ผมไม่รุ้สึกแปลกแยกในกลุ่มเพื่อนๆของเบส จากสิ่งที่มันทำในเฟสกับผม มาถึงตอนนี้มันเป็นคนหล่ะอย่างกันเลย เราเหมือนว่ากลับมาเป็นเพื่อนซี้กัน ซี้กันอีกที แต่ผมก็สังเกตุเห็น ว่าเบสแอบมองและแคร์เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งมาก เลยถามมันไปตรงๆ เบสบอกหว่าคบกันอยู่ แต่ยังไม่ได้ขอเป็นแฟนกัน ก็ว่าหล่ะ ทำไมเธอเข้ามาทำความรุ้จักผมมากกว่าใครๆ ดูซี้สนิทสนม และมีความสำคัญกับเบสมากกว่าใครๆ จากนั้นมันก็ไม่มีไรมาก ผมต้องรีบกลับ เลยบอกลา เบสเลยว่าไว้จะนัดผมใหม่ แล้วเราก็จากกันมา

จากนั้นไม่กี่วัน ช่วงปลายปีที่แล้ว เบสก็ทักผมมา ว่าไปกินอะไรกันมั้ย มี ผม เบส และแฟนเบส ผมตกลงแม้นว่าการไปแค่ 3 คนมันจะดูแหม่งๆไงไม่รู้ เราตกลงว่าจะไปกินบุฟเฟ่อาหารญี่ปุ่นกัน เราไปกันตั้งแต่เช้าเลย พอไปถึงร้าน เบสนั่งกับแฟน ผมนั่งอีกฝั่งคนเดียว แล้วการสวาปามและบทสนทนาก็เริ่มขึ้น เรานั่งขำ หัวเราะ และมีความสุขมากตลอดชั่วโมงกว่าๆ

ผมรู้จักเบสมาตั้งแต่ม.1 ผมยอมรับตรงๆครับว่ารุ้จักชายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าผมดี ผมไม่ได้อวดอ้าง ไม่ได้หลอกลวง ผมใช้เวลาอยู่กับเบสนานตลอดม.ปลาย ผมรู้สึกได้ในสายตาของเบสที่มองมา ผมรุ้สึกได้ในสายตานั้น และผมไม่ได้คิดไปเอง แต่ผมแค่ไม่แน่ใจ

จนเวลาของหวานมาถึง แฟนเบสลุกไปตักไอติม เบสลุกมานั่งกับผม มันโอบไหล่ผม แต่ก่อนที่มันจะพูดอะไร มันหันไปมองทางแฟนแปปนึง แล้วหันมากระซิปเบาๆว่า "คิดถึงนายจัง" ก็นะ ตั้งแต่เจอมันมา มันยังไม่พูดคำๆนี้ให้ผมเลย ผมได้ยินแล้วยิ้มแป้น แต่ก่อนที่ผมจะได้ทำอะไรต่อ เบสก็ขยับขามันมาโดนขาผม เอาหัวเข่ามาชนเข่าผม ผมตกใจมาก และหัวใจสั่นรัว

แต่แล้วแฟนเบสก็กลับมา พร้อมของหวานในมือ เบสยิ้มๆ แล้วลุกไปตักของหวานบ้าง แฟนเบสยิ้มให้ผมแล้วถามว่า ทำไมผมดูซี้กับเบสจัง ไม่มีเพื่อนผู้ชายที่ไหนในมหาลัยที่จะซี้กับเบสได้เท่านี้ ผมเลยเถียงไปประมาณว่า ก็ไม่แปลกนักหนิ ผมรู้จักเบสมาตั้งแต่ม.1 อีกอย่าง เพื่อนสมัยมหาลัยมันจะให้ความรู้สึกซี้ไม่เท่ามัธยมซะทีเดียว เธอไม่เถียงผมในข้อนั้นครับ แต่เธอบอกว่า "ที่เราคบกับเบสได้ เป็นเพราะเรารู้จักเบสมากในระดับนึงเลยนะ เราไม่ใช่พวกรู้จักกันผิวเผินแล้วคบกันเลย เรารู้สึกได้ว่าเบสเก็บตัวมากในบางที และยังมีอีกหลายๆเรื่องที่ลึกลับจนเราไม่รู้ ถ้านายรู้ก็บอกเราที เราอยากรู้จักเบสมากกว่านี้" ผมยิ้มแล้วตอบรับไป เบสก็กลับมาถึงพร้อมไอติมสองถ้วย มันนั่งลงข้างๆผม แล้วยื่นถ้วยหนึ่งให้ผม

จากนั้น เบสก็ยังเอาขามาชนขาผมอีกหลายรอบเวลาแฟนมันลุกไปหาอะไรกินเพิ่ม แต่ผมก็ยิ่งหัวใจเต้นแรงจนไม่ได้ทำอะไร

พอเรากินเสร็จ เบสก็หันไปบอกแฟนเธอตรงๆว่า อยากใช้เวลากับเพื่อนต่อ รบกวนเธอกลับไปก่อนได้มั้ย แฟนเธอก็เลยจากไป พอเราอยู่กันตามลำพัง ผมนึกจะพูดอะไรไม่ออกเลย เบสเองก็ไม่พูดอะไร บรรยากาศเริ่มแย่ มันอึดอัดขึ้นเรื่อยๆ จนเบสเริ่มเอง
"นายไม่เจอเราไปแค่ 2 ปี จำอะไรไม่ได้เลยหรอ" เบสเริ่มพูด เรายังเดินต่อไปเรื่อยๆ
"จำได้สิ จำได้ดีด้วย" ผมบอกแล้วก้มหน้าก้มตายิ้ม
"ไม่จริงอ่ะ เราไม่เชื่อ" เบสว่าอีก "พิสูจน์สิ" เบสบอกแล้วหยุดเดิน มันฉุดไหล่ผมไวให้ผมหยุดตาม ผมหันไปสบตามัน แล้วเบสก็มองผมด้วยแววตาที่ แววตาที่ผมเห็นแล้วรู้สึกหัวใจละลายลงไปทันที ทั้งมุมปาก รอยยิ้มออันแฝงด้วยความหมาย แววตาอันน่ารักชวนหลงไหล เป็นสีหน้าที่ทำให้ผมขยลุกซู่ซ่า ผมยิ้มแล้วเดินต่อไป
"นายไม่เห็นจำได้เลย" เบสรีบเดินตามมาจนทัน ผมเลยหันไปว่าให้
"แต่นายมีแฟนแล้วนะ" ผมบอก เบสเลยหยุดยิ้มลงไป "เราพอจะเดานายออกหน่า ทั้งที่เปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนเฟส ทั้งหมดอ่ะ" ผมบอก
"ช่างมันดิ" เบสว่า แล้วมันก็ทำอีก ทำสีหน้า แววตา อ้อนขอผม แบบที่มันเคยทำมาตลอด 3 ปีที่อยู่โรงเรียน ทุกครั้งวลาเบสเงี่ยน หรือเกิดอารมณ์ หรือรู้สึกไม่ดี มีเรื่องทุกข์ใจ แล้วเบสอยากระบาย ด้วยความต้องการทางเพศ เบสจะทำสีหน้าแบบนั้นให้ผม เพื่อขอร้อง ให้ผมช่วยทำในสิ่งที่ผมเองก็อยากทำ ตอนนั้นผมเลยยิ้มๆ โอบไหล่เบส แล้วเดินพามันไปเข้าห้องน้ำห้าง
เรารอจนห้องน้ำห้องริมในสุดว่าง แล้วเข้าไป ผมเข้าไปก่อน เบสค่อยตามมา มันล็อกประตู แล้วยืนพิงกำแพง ผมปิดฝาโถส้วมแล้วนั่งลง เบสทำหน้านิ่ง ยืนนิ่งๆ ผมเลยจับเข้าที่เป้ากางเกงของเบส มันเลยเริ่มยิ้ม เจี้ยวเบสนิ่มมาก ผมค่อยๆขยำ แต่มันก็แข็งขึ้นอย่างรวดเร็ว จนมันแข็งตัวเต็มที่ ผมยืนขึ้น แล้วเกาที่เป้าตัวเองบ้าง เบสก็ยิ้มให้ แล้วเอามือมาขยำเป้ากางเกงผมด้วย แต่เราใส่ยีนส์กันทั้งคู่ เลยไม่ค่อยมัน เบสบอกให้ผมถอดกางเกงมัน ผมก็ถอดให้ แล้วบอกให้มันถอดกางเกงผมบ้าง เบสก็ทำ เราลูบคลำขยำที่เป้าบ๊อกเซอร์ของกันและกันอยู่นาน ในที่สุดผมก็ก้มลงควักเจี้ยวเบสออกมาโม๊ก เบสอยากครางมากแต่กลัวคนได้ยิน ผมโม๊กไปเรื่อยๆ เบสลูบหัวผมเบาๆ จนเบสน้ำแตก ผมเงยหน้ามอง เบสกำลังมีสีหน้าสุดยอดเลย พร้อมรอยยิ้มที่ให้ผมมา แล้วผมก็ขอร้องมัน ด้วยสีหน้า ด้วยท่าทาง เบสเล่นตัวอย่างทุกครั้งที่มันทำ จนผมเกือบจะยอมแพ้ เบสเลยขำ แล้วว่า "อ๊ะๆ ยอมก็ได้" เบสว่า แล้วมันก็ถกเสื้อผมขึ้น เบสเขี่ยหัวนมผมเล่น หน้ามันตอนนั้น ก้มหน้ามองหัวนมผม ปากยิ้มด้วยความรู้สึกสนุกสนาน แววตา เปี่ยมด้วยความต้องการ เบสสบตาผมทีนึงก่อนจะก้มลงจูบและดูดหัวนมของผม อร้อยยย ความรู้สึกผมเสียวซ่านไปทั่ว แต่ผมก็ระแวง ผมมองไปรอบๆห้องน้ำให้แน่ใจว่าไม่ได้โดนแอบถ่ายแอบมอง

เบสเล่นตัวอยู่นานกว่าจะยอมก้มต่ำลงไปโม๊กเจี้ยวให้ผม แต่พอมันได้อมเจี้ยวผมแล้ว มันก็ดูดซ่ะผมเสียวไปถึงสวรรค์เลย มันทั้งโผง่กหัวเอาปากเข้าๆออกๆ ทั้งแอบกัดเจี้ยวผมเพราะมันชอบที่จะทำแบบนั้นมากๆ ถึงมันจะเสียวแบบทรมานนิดๆเวลาโดนเคี้ยวเจ้าโลกเบาๆ แต่มันก็เป็นสิ่งที่ผมยอมให้เบสได้ แล้วในที่สุดผมก็มาถึงจุดสุดยอด เบสบ้วนน้ำผมทิ้งแบบที่มันทำประจำ เราค่อยๆใส่เสื้อผ้าแล้วรอฟังให้เสียงคนในห้องน้ำออกไปหมด จนเราแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ข้างนอกนั่น เราจึงออกไป แต่แล้วเราก็ออกไปพบชายวัยกลางคนคนหนึ่ง เค้ากำลังมองมาทางเราด้วยความตกใจ ผมกับเบสทำหน้านิ่งเดินไปล้างมือ แล้วเดินออกไป พอพ้นประตูห้องน้ำออกมา เราขำก๊ากแล้วรีบวิ่งหนีกัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงหัวเราะดังระงมไปตลอดทาง ชวนให้ใครๆสนใจเรามากขึ้น เราต้องมานั่งสงบสติอารมณ์อยู่นานกว่าจะเลิกขำกันได้ สีหน้าชายวัยกลางคนคนนั้น มันฮามาก

แล้วผมกับเบสก็เดินวนไปมาในห้างหลายรอบทั้งๆที่ไม่มีอะไรทำกันแล้ว เบสเลยถามขึ้นมาว่าผมต้องไปทำอะไรต่อมั้ย ผมเลยตอบว่า "ถึงมีแต่ผมก็ไม่ไปหรอก" แล้วเบสก็ยิ้มๆ

"มึงทำเหมือนจะจีบกูอีกแล้วนะ" เบสว่า
"เออ เราขอโทษ" ผมบอกแบบงอนๆ
"ห้ามใจตัวเองไม่ได้อีกแล้วหรอ" เบสถามแบบหน้ากวน
"ไม่อ่ะ ไม่เคยได้อยู่แล้ว" ผมบอก เบสทำหน้าเข้าใจ แล้วมันก็เดินเบียดๆผมเข้ามา แล้วล้วงจับมือผม ผมตกใจมาก หันไปมองมัน แต่มันหันไปอีกทาง แล้วบอกว่า "เออ เราก็เหมือนกัน" เบสบอก


จนเวลาผ่านไปถึงเย็น เราคุย ขุดเรื่องเก่าๆ และเล่าเรื่องใหม่ๆ ผมเลยบอกลามัน เบสก็โอเค เราเดินไปที่หน้าห้าง แล้วเราก็ไม่ขึ้นรถเมล์แยกกันไปกันสักที
"นายไม่อยากจากเราไปหล่ะสิ" ผมแกล้งแซว
"นายเองก็เหมือนกันแหละ" เบสบอก
"แต่ยังไงๆ เราก็ต้องลากันนะ" ผมว่าอีก
"นายกลัวหรอ กลัวอะไรอ่ะ" เบสถาม ผมเงียบ "นายได้อ่านคำพูดเราที่เขียนไว้หลังรูปนั้นเปล่า" เบสถามอีก
"อื่มอ่านสิ" ผมยิ้มตอบ
"แล้วเรา....." เบสถาม แต่ไม่ได้พูดต่อ ผมเลยยิ้มให้แบบเข้าใจ "เออ ขอโทษด้วยเรื่องเฟส เราแค่แกล้งนายเล่น" เบสว่าแล้วหัวเราะแฮะๆ จากนั้นเราเลยตัดสินใจนั่งแท็กซี่ไปด้วยกัน ตอนนั้นในใจผมอัดแน่นไปด้วยความดีใจ เพราะก่อนที่เราจะขึ้นรถมา เบสถามผมอีกทีว่า "เราเคยผิดสัญญาหรอ เราเคยทำนายเสียใจหรอ เราเชื่อใจนายมาตลอด นายเองก็เชื่อใจเราได้นะ" ผมหวนคิดถึงคำๆนี้ตลอดและหันไปมองหน้าเบสเนื่องๆ หลังรูปที่เบสสอดในหนังสือรุ่นให้ผมมา มันเขียนอีเมล์ใหม่พร้อมกับประโยคที่ว่า "ที่นายเคยถามเราอ่ะ ว่าจากกันไปนาน เราจะยังรุ้สึกเหมือนเดิมกันอยู่ไหม เราก็ไม่รู้นะ แต่นายจะรู้ได้ ถ้าอีกครั้งที่เราเจอกัน แล้วเรากอดนาย ก็หมายความว่าเรายังคิดถึงนายมาก จนจำคำสัญญานี้ได้ ก็แล้วกันนะ" ฮ่าๆๆๆ ผมหล่ะโคตรรักมันเลย รักมากกว่าใครในโลกนี้ซ่ะอีก แม้นว่าเราเป็นได้แค่เพื่อนกัน แต่แล้วตอนนั้น เบสมันก็เอาขามาโดนขาผมอีกที ผมหันไปมองมัน แล้วถามว่า "จะเอาจริงๆหรอ" เบสยิ้มกวนตีนตอบว่า "หรือนายไม่อยาก" 555+ อยากแน่หล่ะครับ ผมเลยสนองความต้องการให้ ผมแกล้งเกาขาเบสก่อน แล้วค่อยๆเกาเลื่อนมาถึงเป้าของเบส เจี้ยวเบสด้านในกำลังแข็งตัว เรายิ้มๆให้กัน อย่างมีความสุขและเสียวซ่าน ก็แน่หล่ะครับ เวลาเบสมันเอาขามาชนผมแบบจงใจ มันแปลว่าเบสกำลังอยากเสียว ในที่สาธารณะหรือ ณ เวลานั้นเลย แน่นอนว่าผมจำได้ เพราะเบสทำแบบนี้กับผมมาตั้งแต่ม.2แล้วหนิ ตอนนั้นผมเลยได้เสียวกับเบสบนแท็กซี่ สุดยอด!!!


ผมบอกตรงๆนะครับ
ผุ้ชายอย่างเบสอ่ะ สำหรับผมหาที่ไหนก็ได้มีถมเถไป
แต่เพื่อนอย่างเบสนี่สิ จะหาที่ใดทั้งในโลกนี้และโลกหน้าก็ไม่มี

Rainblue

ขอบคุณครับ

nava2

ขอบคุณครับ

tanak

ขอบคุนครับบ

Wottisit

ขอบคุณครับ

noee

ขอบคุนครับ

somchoo

ขอบคุณครับ

kuminum

ขอบคุณครับ

aikawait

ขอบคุณครับ

tk2007

ขอบคุณครับ

tl_tleeee

ขอบคุณครับ

Nick_dbb

ขอบคุณค้าบ

Amethyst

ขอบคุณครับ

tenlover

ขอบคุณนะครับ สนุกมาก

kakespark

ขอบคุณครับ

basarayaoi

ขอยคุณมาก

bbkkk

ขอบคุนคราบ

L64di

เสียวมากครับ

Tunnum39

ขอบคุณครับ

MissA

ขอบคุณครับ