สมาคมชาวแฟลต

orama

สมาคมชาวแฟลต....โดย orama
จากแดนอีสานบ้านเกิดเมืองนอน  มาเล่นละครบทชีวิตหนัก  จากพ่อแม่มาก๊อก  ก๊อก                  บ่ายโมงกว่าๆ ของวันเสาร์ ผมกำลังเพลินกับเสียงเพลงจาก คอมอันแสนไพเราะก็ต้องสะดุดอารมณ์ด้วยเสียงเคาะประตูสองสามครั้ง                  ผมลุกจากที่นอนด้วยอาการเซ็งๆ เพราะวันหยุดทั้งทีจะได้นอนฟังเพลงสบาย ๆ บ้าง หลังจากที่ต้องทำงานจันถึงศุกร์                  ผมเปิดประตูออกไปเห็นเด็กหนุ่มหน้าตาซีดๆยืนอยู่ด้วยอาการกล้า ๆ กลัว ๆ คุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นหน้า                   “ขอโทษครับพี่ ผมอยู่ห้อง 415 ตรงโน้นนะครับ”                  “อืม...แล้ว”                  “ผมอยากจะรบกวนยืมเงินพี่สักร้อยนึงนะครับ  ผมยังไม่ได้กินข้าวมาสองวันแล้ว แม่ยังไม่ส่งเงินมาให้จากต่างจังหวัดนะครับ”                  ผมสังเกตเห็นน้องเขามีอาการโรยๆ คงจะเกิดจากความหิวจริง ๆ                   “เฮ้ย....แล้วอยู่ได้ไง หิวมากหรอ”                  “ครับ...ผมจะเป็นลมอยู่แล้วครับพี่” น้องเขาพูดแล้วก็มีอาการเซ ๆ ผลรีบเข้าไปพยุง                  “เข้ามาในห้องพี่ก่อน” ผมพยุงน้องเขาเข้ามาในห้องพามานั่งที่โต๊ะญี่ปุ่นกลางห้องที่ผมจัดไว้เป็นโต๊ะกินข้าว                  “ขอบคุณครับ ผมหิวจนไม่มีแรงจะยืนแล้ว”                  “งั้นเดี๋ยวพี่หาข้าวให้กิน”                  “ไม่เป็นไรครับ รบกวนเปล่า ๆ แค่พี่ให้ผมยืมเงินก็เป็นพระคุณแล้วครับ เดี๋ยวผมไปซื้อกินเองได้”                  “เฮ้ย...ไม่รบกวนหรอก เรื่องเงินพี่ไม่มีปัญหาหรอก แต่ตอนนี้ท่าทางนายจะไม่มีแรงแม้แต่จะเดินลงไปซื้อข้าวแน่ ๆคงตกบันไดตายก่อน  นี่ชั้น 4 เชียวนะ”                  ผมเปิดตู้เย็นขนาด5.5 คิว รินน้ำเย็น ๆ ให้น้องเขาดื่ม                  “ดื่มน้ำก่อน  แค่ค่อย ๆจิบนะเดียวจะแสบกระเพาะ”น้องยกมือไหว้แล้วรับแก้วน้ำไปค่อย ๆ ดื่ม อืม ไอ้เด็กคนนี้ใช้ได้มือไม้อ่อนมีสัมมาคารวะด้วย                  ผมเปิดหม้อข้าวแล้วตักข้าวใส่จานแล้วเปิดฝาชีดูกับข้าวที่ผมเพิ่งกินไปเมื่อตอนเที่ยงยังเหลือกะว่าจะเก็บไว้กินตอนเย็น ผมลำเลียงผัดบวบใส่ไข่ แกงจืดวุ้นเส้น  และพะแนงหมูมาวางไว้ที่โต๊ะญี่ปุ่น                  “กินตามสบาย รองท้องให้มีแรงก่อน แล้วค่อยไปซื้อหาไรกิน”                  “ขอบคุณครับ” น้องเขายกมือไหว้แล้วรีบตักแกงใส่กับข้าวก้มหน้าก้มตากินแบตายอดตายอยากจริงๆ                   สงสัยจะหิวจริงๆ อย่างที่น้องเขาว่า                  ผมเขยิบออกมานั่งพิงมองอยู่ห่างๆ เพราะกลัวน้องเขาจะเขินไม่กล้ากิน แล้วมองไปที่เด็กหนุ่มคนนั้น                  เป็นหนุ่มผิวขาวเหลืองๆ ผิวพรรณดี รูปร่างสมส่วน ไม่อ้วนแต่ไม่ผอมจนแห้ง  อายุไม่น่าเกิน 20  นุ่งกางเกงนักเรียนสีดำขาสั้นใส่เสื้อยืดสีเขียวเหมือนทหารตัดผมสั้นรองทรง ที่ข้อมือมีด้วยสีคล้ำๆผูกไว้สองสามเส้น  ต้นคอขาวเนียนมีสายร่มคล้องไว้                  “พี่ครับ  เสร็จแล้วครับ”                  เสียงของน้องเขาทำให้ผมตื่นจากผวัง”                  “อ้าวอิ่มไวจัง” ผมพูดแก้เขินทันที                  “ผมกินของพี่หมดเลยครับ”                  “อิ่มมั้ยล่ะ”                  “อิ่มมากเลยครับ ขอบคุณพี่อีกครับหนึ่งครับ”น้องเขายกมือไว้อีกครั้ง                  “ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ไปไงมาไงถึงมาเคาะห้องพี่ล่ะ” ผมเริ่มถามประวัติ                  “ผมชื่อเต้ครับ เป็นคนสกลคร มาเรียนที่.................... ได้ปีกว่า ๆ แล้วครับผมเรียนสาขาอีเล็กทรอนิกส์”                  “คนอีสานเหมือนพี่เลย พี่คนโคราช”                  “นั่นแหละครับ ทำให้ผมกล้าที่จะเคาะห้องพี่ เพราะผมได้ยินพี่เปิดเพลงไมค์  คิดว่าพี่ต้องเป็นคนอีสานเหมือนผมแน่ ๆ ”                  “อ๋อ.......” ผมถึงบางอ้อเลย                  “ผมเห็นพี่หลายครั้งแล้วครับ แต่ไม่คิดว่าพี่จะเป็นคนอีสาน  คิดว่าพี่เป็นคนใต้”                   “อ้าว...ทำไมคิดว่าพี่เป็นคนใต้ล่ะ”                  “ก็จมูกพี่โด่ง ผิวก็ออกเข้ม ๆ และแฟลตนี้ก็มีแต่คนใต้อยู่เกือบทั้งนั้น” แฟลตที่ผมอยู่ย่านคลอตันส่วนใหญ่จะเป็นคนใต้  อยู่เป็นครอบครัวก็เยอะ  เด็กมาเรียนรามก็ไม่ใช่น้อยเลยเหมือนเป็นย่านคนใต้ บางวันมีแต่ทองแดงเกลื่อนไปหมด                  “คนโคราชผิวก็แบบนี้แหละจะออกเข้ม ๆ”                  “ครับ...”                  “แล้วทำไมเราถึงหิวโซมาขนาดนี้ ไม่มีเงินติดตัวเลยหรอ”                  “ผมเอาเงินค่ากินไปซื้ออุปกรณ์การเรียนนะครับ  แม่บอกว่าจะส่งเงินมาให้แต่ก็เงียบไปผมโทรไปหาแม่ก็ไม่มีสัญญาณ ผมเหลือเงินติดตัวอยู่ร้อยกว่าบาทหมดไปตั้งแต่วันพุธนะครับ แล้วผมก็ไมได้กินอะไรลงท้องอีกเลย”                  “เฮ่ย...หลายวันเชียวนะ แล้วทำไมไม่ยืมเพื่อน ๆ ละ”                  “ผมไม่กล้านะครับ เพราะดูเพื่อน ๆ ก็คงไม่ต่างจากผม”                  คงเป็นอย่างที่น้องเขาว่าเพราะสถานศึกษาแห่งนี้ก็ใช่ว่าจะมีลูกคนรวยมาเรียนก็คงเป็นประเภทหาเช้ากินค่ำเพื่อส่งลูกเรียน คงจะไม่มีใครให้ยืมแน่ ๆ                   “แล้วโทรกลับบ้านอีกตอนไหน”                  “ผมไม่มีเงินค่าโทรศัพท์นะครับ”                  “อ้าว เราไม่มีมือถือหรอ”                  “ไม่มีครับ ผมโทรสาธารณหาแม่ฝ่ายเดียว”                  “ งั้นเอาเบอร์มาเดี๋ยวพี่ลองโทรให้” น้องเขาควักกระเป๋าสตางค์ที่ไม่มีสตางมีแต่เศษกระดาษสี่ห้าแผ่นพับแน่นอยู่ในกระเป๋า                  ผมรับกระดาษที่มีเบอร์โทรมากดเบอร์แล้วโทรออก                  ตูด   ตูด                     “สวัสดีครับ ใช่คุณแม่ของน้องเต้มั้ยครับ”                  “แม่นค่ะ มีอีหยังค๊ะ บักเต้ไปเฮ็ดอีหยังหรือค๊ะ”  ปลายสายถามมาเป็นภาษาอีสานด้วยความตกใจ                  “ใจเย็นครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ น้องเต้นั่งอยู่กับผมข้าง ๆ นี่แหละครับเดี๋ยวคุยกับน้องเต้นะครับ”                  “ค่ะ”                  “แม่....ผมโทรหาแม่เมื่อสองวันก่อนมันคือบ่อติดแม่บ่เปิดโทรศัพท์ติ”            “ไปนอนเถียงนามันบ่มีสัญญาณ  เป็นจังใดคือมาอยู่กับเพิน”                  “คือผมบ่มี....”ผมรีบยกมือห้ามเพราะกลัวแม่น้องเต้จะเป็นห่วง ผมเอามือปิดโทรศัพท์                  “ไม่ต้องบอกแม่หรอกว่ามาขอข้าวพี่กิน เดี๋ยวแม่จะเป็นห่วง”                  “ครับ”                  “ผมยืมโทรศัพท์เพินโทรมาหาแม่ แม่ส่งเงินให้ผมแล้วบ่”                  “โอ้ย....แม่ลืม คาแต่ยุ่งเรื่องนั่นยุ่งเรื่องนี่ แม่บักโตนมันถืกรถชนตาย คาแต่ซอยงานศพเพิน”                  “ตายมือใด”                  “วันพุธตอนคำ มันออกไปใสดุ  ถืกอีแต็นชนตายคาทางแยกเข้าหมู่บ้าน”                  “เสร็จงานศพแล้วบ่”                  “ยังดอก  รอบักโตนมันกลับมาก่อนเดี๋ยวแม่ไปส่งเงินให้เด้อ  แค่นี้ก่อนเขามาตามไปงาน”                  “ครับ ๆ”                    เต้วางสายคุยกับแม่แล้วยื่นโทรศัพท์ให้ผม ด้วยอาการหงอย ๆ                   “อ้าวไม่ดีใจหรอติดต่อกับแม่ได้แล้ว”                  “แม่ยังไม่ส่งเงินมาเลยนะซิรับ”                  “เอาน่า  แค่นี้เอง  เดี๋ยวเอากับพี่ไปก่อน แม่ส่งมาแล้วค่อยเอามาให้พี่”                  ผมพูดเสร็จก็หยิบกระเป๋าสตางเปิดออกหยิบใบร้อยยื่นให้เต้ไป5 ใบ                  “ผมเกรงใจพี่นะครับ”                  “ไม่ต้องเกรงใจหรอก กว่าเงินจะมาถึงคงอีกหลายวัน ถ้าไม่พอก็มาบอกพี่นะ”                  “ขอบพระคุณมากครับพี่”                  “เรียกพี่ว่าต๊ะก็ได้”                  “ครับพี่ต๊ะ”                  “ว่าแต่เมื่อกี้เห็นบอกว่าแม่โตนตาย  พอเราได้ยินทำไมถึงตกใจ”                  “แม่โตนคือญาติห่าง ๆ ของผมนะครับ  เจ้าโตนก็เหมือนลูกพี่ลูกน้อง  อายุเท่าผมเรียนมาด้วยกันเล่นมาด้วยกัน  พอจบ ม.3 มันไม่ยอมเรียนต่อ  มันอยากทำงาน มากกว่า  ชวนมันมาเรียนที่กรุงเทพด้วยมันก็ไม่มา  ผมเลยมาเรียนคนเดียว”                  “อ้าวแล้วนี่เรามาอยู่คนเดียวหรอ”                  “ผมอยู่กับอาพรครับ” อาพรที่เต้พูดถึงคือน้องพ่อที่มาทำงานที่กรุงเทพอาชีพพนักงานขายเครื่องสำอางค์                   “แต่อาพรเป็นน้องพ่อครับ แกเช่าห้องไว้แต่ไม่ค่อยอยู่ห้อง บางทีหายไปทีสองเดือน  แกก็เลยชวนผมให้มาอยู่กับแกเพื่อเฝ้าห้องให้อาพรด้วยและก็เรียนไปด้วยครั้งนี้แกไปได้ เดือนกว่าแล้วครับ เห็นบอกว่าไปเปิดบูธที่สุราษ”                  ผมสังเกตหน่วยก้านท่าทางจะเป็นเด็กรักดีจากเมื่อสักครู่ก่อนเข้ามาหน้าตาอิดโรย แต่ตอนนี้หน้าและแววตาสดใส    ยิ้มเก่งอัธยาศัยดี                   ผมมองหน้าชัดๆ จัดได้ว่าหน้าตาดีทีเดียว จมูกโด่ง แต่ไม่ถึงกับโด่งมาก ปากได้รูป  หน้าเรียว คิ้วหนาเป็นแผงเลย  มีไรหนวดอ่อน ๆ ขึ้นริมฝีปาก                   “ผมรบกวนพี่มากเลยกินไปหรือเปล่าครับ  เดี๋ยวผมขอกลับห้องก่อน”                  “เฮ้ย...ไม่เป็นไร รบกวนที่ไหนล่ะ  พี่ก็อยู่คนเดียวมีเต้มาเป็นเพื่อนคุยแก้เซ็ง  จะรีบไปทำธุระที่ไหนหรือเปล่าล่ะ”            “ไม่มีครับ”                  “งั้นดีเลย อยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อน เดี๋ยวกินข้าวเย็นแล้วค่อยไป”                  “จะเป็นการรบกวนพี่มากเกินไปนะซิครับ”                  “ไม่หรอกพี่จะได้มีเพื่อนกินข้าวด้วย”                  “งั้นเดี๋ยวผมกลับไปห้องก่อนนะครับเดี๋ยวมาใหม่”                  “ตามสบาย”             น้องเต้ลุกออกจากห้องผมเดินไปปิดประตูมองตามหลังน้องเต้เห็นน้องเต้หันมายิ้มแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้อง 415                   **********************            ก๊อก ก๊อก

orama

สมาคมชาวแฟลต....โดย orama
ก๊อก ก๊อก
        “พี่ต๊ะครับ   ผมเต้คราปปปป”
        “ได้ยินแล้ว”  ผมพูดพร้อมกับลุกไปเปิดประตูให้เจ้าเต้เขามาในห้อง  ความสัมพันธ์ฉันพี่น้องในช่วงสี่เดือนที่ผ่านมาของเราสองคนสนิทกันขึ้นทุกวัน เริ่มมีการหยอกเอิน แซวกลับบ้าง  บางครังเต้ก็มานอนค้างเพื่อดูหนังแผ่นที่ห้องผม
        “ไปกันหรือยังครับ  ผมพร้อมแล้ว”
        “อาพรอยู่ห้องหรอ” ผมเรียกอาพรตามน้องเต้  ซึ่งผมคิดว่าแก่กว่าผมไม่กี่ปี  หลังจากที่น้องเต้ได้แนะนำให้รู้จักกันก็แทบจะไม่เคยคุยกันเลย  เจอกันก็ได้แต่ยิ้มให้ เพราะไม่ค่อยอยู่ห้อง  มาจ่ายค่าห้องแล้วก็หายไปอีกเป็นเดือน
        “อาพร ไปหลายวันแล้วครับ”
        “อ้าว.....มาอยู่กี่วัน”
        “ไม่ถึงวันครับ  มาอาบน้ำแล้วเอาเสื้อผ้าเก่าออกให้ผมซักให้แล้วก็เอาของใหม่ใส่กระเป๋าไปต่อ”
        “เออ...ดีเนาะมีคนคอยซักผ้าให้”
        “พี่ต๊ะจะให้ผมซักให้ก็ได้นะครับ  ผมคิดไม่แพง”  เจ้าเต้มันเริ่มเกมส์เสนอราคา
        “มะเหง็กนี....”
        “5555555  ผมล้อเล่นครับ  ถ้าเป็นของพี่ต๊ะผมยินดีซักให้ตลอดชีวิตเลย”
        “จริงง่ะ…อย่ามาทำเป็นปากดี”
        “จริงครับ...ผมจะซักให้หลายครั้งแล้วแต่พี่ต๊ะไม่ยอม”
        “พี่ชอบทำของพี่เองมากกว่า เพราะเสื้อผ้าพี่ใส่เองรู้ว่ามันเปื้อนตรงไหน  ว่าแต่วันนี้เราจะไปไหนดี”
        “นั่นแน่ ...อย่ามาทำเป็นลืม  พี่บอกว่าจะพาผมไป เจเจ”  เจเจนี่หมายถึงสวนจตุจักร
        “ได้  ว่าแต่วันนี้จะซื้ออะไรหรอ”
        “ผมอยากได้หนังสือวงจรอีเล็กทรอสิกน์เก่า ๆ นะครับจะเอามาเปรียบเทียบดู “
        ที่ตลาดนัดเจเจจะมีทุกอย่างที่อยากได้  หนังสือเรียนเก่า ๆ เต้เรียนอีเล็กทรอนิกเลยอยากได้หนังสือวงจรไฟฟ้ามาศึกษาเพิ่มเติม  ผมเห็นเขาไฝ่เรียนก็เลยอยากสนับสนุน
        ผมขับรถ TOYOTA คันโปรดออกจากแฟลตแถวคลองตันมาตามทางถนนรามคำแหงเพื่อไปโผล่ลาดพร้าวแล้วเข้าจตุจักร  หาที่จอดรถเรียบร้อยก็พาเต้เดินดูของไปเรื่อย ๆ
        “ได้หนังสือหรือยังเต้”
        “ได้มา 3 เล่มครับ”
        “เล่มเท่าไหร่ล่ะ”
        “ลุงเขาขายให้เล่มละ 10 บาทครับ” เต้ยกถุงหิ้วให้ดูหนังสือ 3 เล่ม ที่เขาบอกได้มาอย่างภาคภูมิใจกับราคา 30 บาท
        “แล่วพี่ต๊ะได้อะไรหรือยัง”
        “ได้แล้วนี่ไง”  ผมยกถุงหิ้ว สองสามใบให้เต้ดู
        “โหพี่ต๊ะช๊อปเก่งนะครับนี่ 5555”
        “แล้วเต้ จะซื้ออะไรอีกมั้ย”
        “ไม่ล่ะครับ  ผมตั้งใจมาดูหนังสืออย่างเดียว”
        “งั้นกลับกันมั้ย เราเดินมาชั่วโมงกว่าแล้วนะ”
        “ดีเหมือนกันครับ  เริ่มเมื่อยแล้ว  ร้อนด้วย”
        “งั้นเรากลับดีกว่า”
        “ครับ”
        ผมกับเต้เดินมาที่จอดรถที่จอดไว้ด้านหลังสวนเจเจ ก่อนที่จะขับออกไปตามเส้นทางเดิมที่ขับมาเพื่อกลับไปยังแฟลต
**********************************
        ระหว่างเดินขึ้นแฟลต  เต้ขอตัวไปอาบน้ำที่ห้องของเขาเพราะบอกว่าเหนียวตัวมาก  ผมเองก็ร้อนเหมือนกันเปิดห้องได้ก็สลัดเสื้อผ้าเสร็จก็พุ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำทันที
        นานเท่าไหร่ไม่รู้จนได้ยินเสียงเต้ตะโกนเข้ามา
        “ทำไมอาบน้ำนานจังครับพี่ต๊ะ.....รู้นะแอบทำไรอยู่ 55555555555”
        “อาบน้ำอย่างเดียวโว้ย  น้ำมันเย็นดีเลยอาบนานไปนิด”  ผมพูดเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวแล้วเปิดประตูห้องน้ำออกมาโดยนุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
        “โห...ผิวพี่สีแทนสวยมากเลยครับ หุ่นดีด้วย”  ผมเดินเปลือยอกออกมา โดยมีหยดน้ำเกาะพราวเต็มตัว  เจ้าเต้มองผมด้วยสายตาชื่นชมในรูปร่างผม
        “อย่าชมเดี๋ยวลอยตกตึก”  ผมเอามือยีหัวเต้ที่นั่งข้าง ๆ ถุงหิ้วที่ใส่ของมาจากเจเจ
        “ถุงสีขาวเต้ดูซิว่าใส่ได้มั้ย” ผมบอกเต้แล้วค่อย ๆ นังยอง ๆ ลงข้าง ๆ
        “พี่ซื้อให้ผมหรือครับ”
        “ใช่…พี่เห็นเราใส่เสื้อผ้าตัวเดิม ๆ ก็เลยซื้อให้”
        “เปลืองเปล่า ๆ ครับ ผมไม่ได้ไปไหน  เสื้อใหม่ ๆ ผมก็มีแต่เก็บไว้ใส่เที่ยว  แต่ก็ไม่ได้เที่ยวไหน เลยเก็บตายเลย 55555” เต้พูดพร้อมกับเทถุงหิ้วสีขาวออก
        “โห......สวยมากเลยครับพี่ต๊ะ  ของคุณครับ”  เต้พอมองเห็นชุดที่ผมซื้อให้ยกมือไหว้ผมด้วยความนอบน้อม
        “ลองใส่ดูซิพี่ว่าเราน่าจะใส่ได้พอดี”  ผมซื้อกางเกงยีนส์ขาเดฟที่วัยรุ่นชอบใส่  พร้อมกับเสื้อยืดสีขาวสกีนลายกาตูนรูปหมาสีฟ้าที่เต้ชอบ
        “สวยถูกใจมากเลยครับพี่ต๊ะ เอาไปลองก่อน”  เต้พูดพร้อมกับลุกขึ้นเตรียมวิ่งกลับไปเปลี่ยนที่ห้อง  ผมรีบฉุดมือเต้ไว้
        “ไม่ต้องไปหรอกเปลี่ยนที่นี่แหละ  พี่จะได้ดูด้วย  ถ้าไม่พอดีจะได้เอาไปเปลี่ยน”
        เต้มีอาการอึกอัก
        “หรือว่าอาย”
        “ผมไม่อายอยู่แล้วครับ  ผู้ชายด้วยกันจะอายไปทำไม” เต้พูดพร้อมกับเอาชุดเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ  โดยมีผมพูดตามหลังว่า
        “ไหนบอกว่าผู้ชายด้วยกันอายทำไม แล้วทำไมต้องเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำด้วยล่ะ 55555”
        ผมแซวเต้ตามหลัง
        “เป็นไงบ้างเต้  ใส่ได้พอดีหรือเปล่า”
        “เสื้อพอดีครับ แต่กางเกงมันตึง ๆ พอดีเกินไป”
        “มันยังไงว๊ะ พอดีเกินไป  ไหนเอามาดูซิ”
        เต้ค่อย ๆ เปิดประตูห้องน้ำออกมาแบบอาย ๆ คงเพราะไม่เคยแต่งตัวแบบนี้แถมยังมีผมคอยจ้องดูอีกด้วย
        “ก็สวยดี มันพอดีเกินไปตรงไหน”
        “คือมันพอดีเป๊ะเลยครับ น่าจะใหญ่กว่านี้หน่อยเผื่ออ้วนขึ้นจะได้ใส่ได้นาน ๆ”
        “อ๋อ...คือจะซื้อเผื่ออนาคตว่างั้นเถอะ”
        “ก็ประมาณนั่นแหละครับ”
        “ไม่ต้องหรอก  สวยแล้วไหนเลิกเสื้อขึ้นซิ” เต้เป็นคนรูปร่างดี พอนุ่งกางเกงยีนส์แบบนี้ทำให้รูปร่างยิ่งดีขึ้นไปอีก
        “เป้ามันสั้นไปนะครับดึงไม่ถึงเอว”
        “เดี๋ยวนี้เขาก็นุ่งกันแบบนี้แหละ  นุ่งห้อย ๆ ตูด”
        “มันเหมือนจะหลุดตูดนะครับ”
        “ไม่หรอก  เดี๋ยวก็ชิน  กลัวอย่างอื่นหลุดมากกว่ามั้ง  แต่คงไม่หลุดหรอกเพราะไม่เห็นมีเลย 55555”
        ผมแซวแล้วก็ชี้ไปที่เป้าจนเต้หน้าแดง
        “มันยังไม่ถึงเวลาอลังกานคราฟฟฟฟพี่ต๊ะ”
        “อยากเห็นตอนอลังกานจังว่าว่ามันจะเป็นงูดินหรือไส้เดือน 555555”
        ผมพูดพร้อมกับนั่งยอง ๆ ลงข้าง ๆ แบบไม่ระวัง
        “พี่ว่าขามันยาวไปนิดนึงนะ เดี๋ยวเอาไปให้ร้านเขาตัดขาให้  หรือว่าจะเอาไว้พับล่ะ”
        เงียบ.......เต้ไม่ตอบผมก็เลยเงยหน้าเพื่อมองเต้ว่าทำไรอยู่ถึงไม่ตอบ  ผมสังเกตเห็นเต้จ้องลงมาที่เป้าผมซึ่งขณะนี้ผ้าขนหนูเปิดอ้าจนทำให้น้องชายผมหัวห้อยชี้ลงพื้น  
        “เฮ้ย...” ผมร้องขึ้นพร้อมกับรีบหนีบขาเข้าหากันอย่างรวดเร็ว  ทำให้เสียการทรงตัวหงายหลัง  แต่ก่อนที่จะหงายหลังผมรีบคว้าเอวเต้ไว้ทำให้เต้ล้มตามลงมาพร้อมกับทับผมเข้าอย่างจัง

HUKAEGUNI

ขอบคุณครับ

orama

สมาคมชาวแฟลต....โดย orama
“เฮ้ย...” ผมร้องขึ้นพร้อมกับรีบหนีบขาเข้าหากันอย่างรวดเร็ว  ทำให้เสียการทรงตัวหงายหลัง  แต่ก่อนที่จะหงายหลังผมรีบคว้าเอวเต้ไว้ทำให้เต้ล้มตามลงมาพร้อมกับทับผมเข้าอย่างจัง
        ผ้าขนหนูหลุดออกจากเอว แต่มีเต้นอนทับร่างผมอยู่โดยที่ผมกอดเต้ไว้แน่น
        “เออ.....พี่”  ผมพูดอะไรไม่ออก  เต้เองก็คงตกตะลึงนอนทับผมนิ่งเหมือนกัน หัวใจเต้เต้นแรงมาก หน้าแดง หูแดง หายใจแบบขัด ๆ
        “เต้  เต้” เรียกชื่อเต้เบา ๆ
        “ขะ  ขะ  คับ” เต้ตอบรับด้วยเสียงตะกุกตะกัก
        เต้พยายามจะยันตัวลุกขึ้นแต่ผมกับกอดเต้แน่นยิ่งขึ้น
        เด็กหนุ่มผิวขาวน่ารักน้ำหนัก 47 เบาเหมือนปุยนุ่น นอนทับบนร่างที่เปลือยเปล่าของผม ทำให้อารมณ์ความต้องการครุกรุ่น  ผมรู้ตัวเองดีว่าชอบผู้ชายด้วยกัน และก็เคยมีประสบการสมัยเรียนมาแล้ว  แต่สำหรับเต้ผมไมได้ได้คิดเกินเลย  แต่ตอนนี้เหตุการณ์ณ์มันกลับทำให้ผมต้องอารมณ์พรุ่งพล่านอย่างหนัก
        ผมค่อย ๆ ยกหัวขึ้นแล้วจูบไปที่ซอกคอของเต้  เต้ถึงกับสนลุกซู่
        “อย่าครับพี่ต๊ะ”
        ผมไม่สนใจคำคัดค้านของเต้  พลิกเต้ลงแล้วขึ้นก่ายทับเต้พร้อมระดมจูบไปตามส่วนต่าง ๆ ของใบหน้า ซอกคอ
        เต้มีอาการขนลุกอย่างเห็นได้ชัด  หลับตาสนิด มือตกลงไปว่างที่พื้น พร้อมหันหน้าหนีการจูบของผม
        ผมค่อย ๆ เลิกเสื้อเต้ขึ้นแล้วช้ลิ้นละเลงที่หัวนมเต้ซ้ายขวาสลับกันไป พร้อมกับดูดดุนหัวนมบ้างเป็นระยะ เต้มีอาการเสียวถึงกับแอ่นอกสู้
        “อาร์......พี่ต๊ะ  อย่า  เต้เสียว”  เต้ปากบอกว่าอย่าแต่เอาสองมือมากดหัวผมหนักกว่าเดิม จนผมหายใจแทบไม่ออก
        ผมหน้ามือแล้วครับตอนนี้เป็นไงเป็นกัน ปากดูดนม  มือก็บี้หัวนมอีกบ้าง  ส่วนมือที่เหลือผมก็ปลดกางเกงยีนส์เต้ออกอย่างช้า ๆ
        “พี่ต๊ะอย่าครับ” เต่ยังคงหลับตา แต่ปากบอกว่าอย่า
        ผมใช้เวลาไม่นานท่อนล่างเต้ก็เปลือยเปล่า
        ควยน้องเต้ชูชันขาวเหมือนผิว ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ปลายยังเปิดได้ไม่เต็มที่ หมอยขึ้นตามวัยไม่ตกดำมาก หน้าน้องแบนราบ
        ผมเอามือลงไปสาวควยน้องเต้ขึ้นลง มีน้ำใส ๆ เล็ดออกมาจากปลายควยน้องเต้ผมเอาปลายนิ้วไปแตะแล้วคลึงวนที่ปลายควย
        “อากกกกกกกก  พี่ต๊ะครับ ผมเสียวววววววววววววว” น้องเต่มีการการกระตุกและเสียงสั่น ๆ
        ควยขนาดมาตรฐานชายไทยของผมขณะนี้มันแข็งจนปวด แทงสีข้างน้องเต้กึก ๆ ผมเลื่อนขึ้นทับน้องเต้ โดยใช้ควยบดขยี้ไปกับควยน้องเต้  แล้วรีบประกบปากน้องเต้ดูดด้วยความดูดดื่ม
        ผมใช้ลิ้นแหย่เข้าไปควานในปากน้องเต้ทูกซอกทุกมุม สับกับการดูดลิ้นและริมฝีปากน้องเต้เป็นระยะ ๆ  น้องเต้มีการการหายใจแรงและหัวใจเต้นแรงมาก
        “เต้ครับ  เป็นของพี่นะครับ”  ผมกระซิบไปที่ข้างหูน้องเต้
        น้องเต้ไม่ตอบเอาแต่นอนหลับตายิ่ง
        ผมบ้วนน้ำลายใส่มือแล้วค่อย ๆ เอาไปทาใต้ใข่น้องเต้แล้วค่อย ๆ กดนิ้วไล่ลงไปเรื่อย ๆ จนถึงรูตูด  ค่อย ๆ คลึงและบี้ปากรูตูดน้องเต้  พอน้ำลายเริ่มแห้ง ผมก็บ้วนใส่มือใหม่ ทำอยู่สองสามรอบ
        ผมค่อย ๆ ฉีกขาน้องเต้ออกจากกันแล้วใช้นิ้วชี้ค่อย ๆ แทงเข้าไปในรูตูดน้องเต้อย่างช้า ๆ
น้องเต้ใช้มือบีบต้นแขนผมแรงมาก
        “อย่างเกร็งครับ ปล่อยไปตามสบาย” ผมกระซิบบอกน้องเต้อีกครั้ง แล้วก้มลงดูดนมซ้ายขวาสลับไปมา  จนนิ้วชี้ผมเข้าไปอยู่ในตูดน้องเต้หมดทั้งนิ้ว  มันมีอาการตอดนิ้วมือผมเป็นระยะ ๆ
        น้องเต้ยังคงนอนหลับตานิ่งหายใจหอบ  หัวใจเต้นแรงจนสังเกตเห็นได้ชัด

meeboon

เยี่ยมมากมาก

hugron

ขอบคุณมากครับ

jingjo

สุดยอดมากครับ

สมพร

ขอบคุณมากคราฟ

wattana7

ขอบคุณครับ

Tunnum39

ขอบคุณครับบ

Dajim

ขอบคุณครับ

redboy

มาต่อเร็วนๆะครับ

tajarak

ขอบคุณครับ

kfabius

ชอบมากครับ ขอบคุณจากใจ

namida

สนุกมากครับผม

Intra

กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม รับผิดชอบเลย อารมณ์ค้าง

kimkibomwarm

ขอบคุณมากมายครับ

brit

ขอบคุณครับ

zippy

ขอบคุณครับ

peato

น่ารักปนเสียวเลยครับ ขอบคุณครับ

Rutti

ขอบคุณครับ