ตะเกียงพิเศษ ??? 69-70

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
แล้วค่ำคืนที่ตะเกียงเมา..ก็จบลง จิ้นกันเองนะครับ ตะเกียงทำอะไร รักษาไข่..เอ้ย..ไข้โต๋น้อยแบบไหน  

ถึงกลายเป็นอย่างนี้  เด็กบ้า..ผิดที่ไอ้พี่โต๋แหล่ะ..เคยทำให้น้องเห็นเป็นตัวอย่างมาก่อน...พอน้องมันเมา..มันก็ทำมั้งดิ เป็นไงล่ะ..ตัวเบาเลยโต๋ใหญ่..555!
Part  69
..จัดอีกดอก...
ปวดหัวจัง.....ไมปวดตุบๆ อย่างงี้เนี๊ยะ...แง๊..แง๊ๆ!
“อ้าว!...ตื่นแล้วหรือคนเก่ง...ไงล่ะ ปวดหัวใช่ไหม?
พี่เอาชาร้อนผสมน้ำผึ้งกับมะนาวมาให้ครับ พอลุกนั่งไหวไหม.”  ไอ้พี่โต๋  มันเดินเข้ามาพร้อมถือถาดติดมือ
มาด้วย  
“ไหวครับ..ตะเกียงลุกเอง” พูดเสร็จ จัดการขยับตัวขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง เอาหมอนรองหลังไอ้พี่โต๋มันรีบเอาถาดมาวางตรงโต๊ะหัวเตียง ก่อนจะหย่อนตูดนั่งข้างกูบนเตียงจัดการหยิบแก้วชาที่วางตะกี้ เป่าเบา ๆ ก่อนจะส่งแก้วให้ถึงปาก ยิ้มใส่ตากูวิ้ง ๆหน้าหื่นแต่เช้าเลยมึง
“ ขอบคุณครับ ตะเกียงถือเองได้”  กูบอกมัน ก่อนยื่นมือรับเอาแก้วมาถือซะเอง  ค่อย ๆยกขึ้นจิบ อืม..ชาร้อนหอมน้ำผึ้งอมเปรี้ยวมะนาวนิด ๆ แล่นผ่านคอรู้สึกสมองโปร่งสดชื่นขึ้นทันที ก่อนจะยิ้มขอบคุณให้มันอีกที ยังเอาแต่จ้องกูตาหวานฉ่ำ
“เป็นไง..ดีขึ้นไหม?”  มันถามขึ้นมา กูยักหน้าให้ ค่อยรู้สึกดีขึ้นแล้ว
“จำเรื่องเมื่อคืนได้เปล่า..ว่าทำอะไรมั้ง?”  มันถามกูแหล่ะ...กูจำไม่ได้ จำได้แค่ว่ากินสปาย..อร่อย
“จำได้ว่ากินสปาย..อร่อยดี..หวานด้วย..แล้วจำไม่ได้แล้ว..ทำไมครับตะเกียงทำไรน่าเกลียดรึเปล่า?”  
ถามมันแหล่ะ..แม่งมองกูยิ้ม ๆ มีไรว่ะ?
“เปล่าครับเปล่า..ตะเกียงไม่ได้ทำอะไรน่าเกลียดหรอก...ลุกอาบน้ำไหวไหม?”  
“ครับ...เดี๋ยวตะเกียงอาบเอง”  พูดจบ..มันลุกไปหยิบผ้าขนหนูมายื่นให้กูขยับตัวลุกจากเตียงก่อนจะหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป
หลังจากได้น้ำเย็น ๆ ราดหัวสระผมเรียบร้อย ทำให้อาการปวดหัวอึมครึมเมื่อกี้ลดลงเป็นปกติสดชื่นขึ้นแล้วแล่ะ กูเดินออกจากห้องน้ำ  ไม่ลืมฉวยผ้าขนหนูเล็กติดมือเช็ดหัวด้วยผ้าขนหนูผืนใหญ่พันติดเอวไว้ลวก ๆ ไอ้พี่โต๋ยังนั่งอยู่บนเตียง  ข้าง ๆโต๊ะหัวเตียงมีเสื้อผ้าวางเตรียมไว้ให้กูด้วย แหม..ดูมันเอาใจกูจัง ไม่รู้ผีบริการตัวไหนเข้าสิงกันหล่ะหว้า?
“มานั่งนี่สิครับ...แป่ะ!..แป่ะ!.” เรียกกูนั่งข้างมัน ตบบนที่นอนให้สัญญาณอีกตะหาก กูมองหน้ามัน..ดันยิ้มหวานให้อีก เกิดไรขึ้นว่ะเนี๊ยะ?...ไมเช้านี้มันรมณ์ดีจังแจกยิ้มกูบ่อยรู้สึกหน้าร้อนฉ่าซะงั้น ก็นะ..ร้อยวันพันปี สิงห์โตน้ำแข็งมันยิ้มบ่อยซะที่ไหนกัน ถ้าไม่เพราะมีแรงบันดาลใจแล้วล่ะก็ มักเห็นจนชินตา..ก็หน้านิ่งเก็กขรึมซะมากกว่านี่ล่อยิ้มไม่หุบ แล้วก็นะ...ยิ้มที..เล่นเอากู..ใจละลาย...?
สุดท้ายต้องเดินไปนั่งแหม่ะ..ข้าง ๆมัน นั่งปุ๊ปมันดึงเอาผ้าขนหนูจากมือกูไปบริการเช็ดหัวให้กูเฉย เอ่อ!...เห่อะ!...งง....เง็ง...แปลก...ครั้งแรก.. ที่มันมาดูแลเอาใจใส่ทำให้ขนาดนี้ ถามว่ารู้สึกยังไง...นอกจากที่พูดมาทั้งหมดแล้ว...
ต้องบอกว่า..รู้สึก...ดี...ดีมาก...จนต้องหลุบตาก้มหน้าอมยิ้ม...หวาย..หวาย...กูเขิล...ชอบอ่ะ...บ๊ะ!....ตั้งกะเมา
เมื่อคืน  ไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้นบ้าง...จำได้ลาง ๆ ว่าซัดสปายหมดขวด กลับมาบ้านได้ไงยังลำดับเรื่อง..จับต้นชนปลายไม่ได้ซะด้วยซ้ำ เช้านี้กับเซอร์ไพรส์ไอ้พี่โต๋บริการขั้นเทพให้ง่ะ...จะว่าเมื่อคืน..มัน..มันถูตะเกียง...ก็ไม่น่า
ใช่หน่า?..ก็ไม่รู้สึกเจ็บตรงนั่นสักกะหน่อย เนื้อตัวไม่ได้มีรอยคริสมาร์กแสดงว่าเมื่อคืนมันไม่ได้ฉวยโอกาส
ถือว่าสุภาพบุรษใช้ได้...หุหุหุ!
“โอเค...แห้งแล้วครับ”  กูเงยหน้ามองมัน ดันยิ้มให้กูอีก เห้ย!..ยิ้มแบบนี้มัน...แห่ะ..แห่ะ!...ชักเสียวหลังวูบ ๆ แล้วเนี๊ยะ?
“ตะเกียงครับ..จำได้ไหม...ติดค้างไรพี่ไว้”  น้านๆ...ว่าแล้วต้องมีไรสักอย่างไม่มีแหล่ะ..ที่จะทำไรโดยไม่หวังผล...ชิ...กูแกล้งเอียงคอคิด จำไม่ได้ดีก่า..หุหุหุ!
“.....> “ < .?..”  
“หึ..หึ..อย่าแกล้งทำเป็นจำไม่ได้ พี่ไม่เชื่อหรอก..ว่าตะเกียงจำไม่ได้ รับปากพี่แล้ว ขอเลยแล้วกันน่ะ”
“เห้ย!...อย่าา...เพิ่ง!..”  ก็ไอ้พี่โต๋..พูดจบผลักกูนอนหงายบนเตียงทันที คิดดู..จะเหลือเหร่อะ...นุ่งผ้าเช็ดตัว
ผืนเดียว ง่ายต่อการเสียเอกราชที่สุด   
“ไม่มีแต่แล้วครับ..พี่รอไม่ไหวแล้ว คนขี้เซาเล่นนอนจนบ่ายกว่าจะได้ฤกษ์ตื่นขอทวงสัญญาก่อนล่ะ แล้วค่อยว่ากันทีหลัง”  พูดจบประกบปากบดจูบกูทันที    ถึงขั้นนี้ไอ้ตะเกียงก็เสร็จอ่ะดิคร๊าบ.......
“อาๆ̴!”  เสียวจนต้องแอ่นอกรับลิ้นมัน ที่ตวัดหัวนมเข้าให้ ทั้งดูดทั้งเม้ม อย่าให้บอกเลยตอนนี้ขนลุกซู่ตั้งกะไขสันหลังสุดปลายตรีน....มันเล่นขบเม้ม ลากลิ้นตวัดทุกที่ไลผ่านทุกจุดริมฝีปากร้อนนาบตามผิวเนื้อ..พาให้ร้อนวูบวาบองศาพุ่งทั้งตัว ตอนนี้ร่างเปลือยคงซับสีเลือดอมชมพูไปหมด ได้แต่นอนตาปรือหลุดเสียงคราง
ระบายความเสียวกระสันที่พี่หื่นมันปรนเปรอให้
“อ่า..อา..อือๆ!”  ยอมรับหมดความอาย ขืนอั้นไว้ได้หัวใจวายกันไปข้าง รู้อย่างเดียวต้องปล่อยตามธรรมชาติ..ก่อนจะสะดุ้งเฮือก มือกำผ้าปูที่นอนแน่น..ตัวบิดส่ายไปมา เมื่อสัมผัสรู้ถึงโพร่งปากอุ่นร้อนที่ครอบครองตะเกียงน้อย ดูดรั้งคล้ายดังสูบวิญญาณ ไอ้ตะเกียงออกจากร่าง..ตัวเบาลอยละลิ่วสูงขึ้น สูงขึ้น...จนทนไม่ไหวปลิดปลิวความรู้สึกหลุดลอยละล่อง.........ปลดปล่อยธารน้ำรักจนหยาดหยด สุดท้ายนอนหมดแรงหอบแฮก ๆ..ในที่สุด
“หอมหวาน จนอยากจะกลืนเข้าไว้ในตัวพี่ทั้งตัวเลยด้วยซ้ำ ขอบคุณนะครับที่มีกันในวันนี้ ขอบคุณมากที่เลือกเชื่อใจพี่ รักนะครับ...คนดี”  กูฟังคำหวานที่กระซิบเสียงพร่า จากปากไอ้พี่หล่อ ตาปรือหวาบไหวหัวใจเต็มตื้นไปทุกอณู ไม่อยากเชื่อว่าจะได้มาเจอกัน ผู้ชายซึ่งเป็นที่หมายปอง..ของใครต่อใครมากมาย กับเลือกผู้ชายแบบกูเป็นคนรัก อยากบอกมันคืนเหมือนกัน......ตะเกียงก็ขอบคุณพี่ครับ....
ความคิดกลับพลันสะดุดกึก เมื่อสัมผัสเจลเย็นที่บรรจงป้ายช่องทางพิเศษด้านหลัง สัญชาติญาณทำให้ร่างกายขยับหนีอัตโนมัติ แต่ก็ทำได้ไม่ถนัด เมื่อไอ้พี่หล่อดันล้มทับซบจูบซอกคอ..เพิ่งสัมผัสได้ว่าตอนนี้ มันไร้อาภรณ์ห่อหุ้ม เปลือยเปล่าเช่นเดียวกันแล้ว..ความรู้สึกถูกปลุกอีกครั้ง ก่อนที่จะจุกเจ็บ เมื่อนิ้วล่วงล้ำเข้ามาในร่างกาย
“อึก..อือ..”  ช่องทางบีบรัดต่อต้านทันที แต่ก็ต้องเสียววาบเมื่อนิ้วช่ำชองรู้จุด กดย้ำ ๆ ตรงส่วนไวต่อความรู้สึก ทำให้ร่างกายสั่นสะท้านกับความเสียวที่ได้รับ จนการต่อต้านกลายมาร่อนรับสัมผัสนิ้วให้ลึกล้ำอย่างบังคับไม่ได้
“อ้าๆ...”  เหมือนเสียงที่หลุดไป..จะเป็นสัญญาณให้คนกระทำรู้จังหวะ เพิ่มจำนวนนิ้วนำร่องเข้าไปเรื่อย ๆ
จนครบสามนิ้ว ก่อนจะคว้านย้ำให้ช่องทางเปิดขยาย ริมฝีปากไม่ว่างเว้นพริ้วไหวฉกจูบ ลูบไล้ต้อนลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัด เคลิบเคลิ้มไปกับการกระทำที่ได้รับ..ปลุกพายุอารมณ์กระพือลุกขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่จะสัมผัสใหม่กับความอุ่นร้อนที่แทรกเบียดเข้ามา จนอารมณ์ทั้งหลายพลันหยุดกึกเพราะความเจ็บจุกที่ได้รับในทันที
“อุก..อือ..”  น้ำตาไหลลงหางตา..แม้จะเคยมาแล้ว แต่ใช่ว่าจะชินได้ง่าย ๆ ทุกครั้งที่ต้องรองรับ..มักรู้สึกทรมานจากความตึงแน่นจุกเจ็บ คงเพราะความแตกต่างของวัตถุที่สอดประสาน หนำซ้ำยังเป็นช่องทางพิเศษอีกด้วย..
ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ถึงรู้แก่ใจว่าสุดปลายทางของความทรมานนี้..จะพานพบกับความสุขสม เพียงแค่อดทนให้ผ่านพ้นช่วงจังหวะสอดประสานให้จงได้  พยายามผ่อนร่างกายให้ลดการบีบรัด ถึงจะลำบากอยู่มากก็ตาม
สัมผัสแท่งร้อนที่เต้นตุบ ๆ อยู่ในร่างยังกะมันมีชีวิต  
“ทนนิดนะครับ พี่สัญญาจะไม่ทำให้เจ็บมาก”  พูดจบกระแทกอัดเข้ามาจนเนื้อแน่น อัดชิดแนบสนิทแม้แต่อากาศยังไม่มีช่องผ่าน
“อึก...อื้อ!”  ยอมรับ..จังหวะนี้จุกยังกะตกตึกสูง แต่เพราะริมฝีปากรุ่มร้อนที่คอยจูบซับคราบน้ำตา ประโลมปลอบให้คลายใจ ช่วยให้คลายกังวลเกิดความเชื่อมั่นว่าคนๆนี้ จะไม่ทำให้เจ็บปวดทรมาน ก่อนที่ช่องทางพิเศษค่อยผ่อนการบีบรัดลงมาก ให้ร่างด้านบนคลึงบดให้ผ่อนคลายช้า ๆ แล้วจู่ ๆ กลับดึงถอยออกจนรู้สึกเหมือน
จะโล่ง ก่อนจะสวนกระแทกกลับเข้ามาอีกครั้ง พาให้หลุดเสียงหวีดคราง..ทั้งเสียวทั้งจุก สองอารมณ์มาพร้อมกันเลยทีเดียว
“โอ้ๆ ..อื้อๆ...อ่า!”  ริมฝีปากกลับบดจูบดูดดุนเกี่ยวกระหวัดรัดลิ้นพันกันนัวไปหมด ปิดกั้นเสียงครวญกระสัน ขยับยักย้ายลีลาช่วงล่างกระแทกกระทั่นเร่งจังหวะอย่างต่อเนื่อง ได้ยินเสียงเนื้อกระทบก้นงอนงามชัดเจน   
“พั่บๆ!..”  ความเสียวกระสัน..ไหลทะลักท่วมท้นแทนความจุกแน่นมลายหายสิ้นไปทันที จนต้องแอ่นสะโพกร่อนรับการอัดกระแทก..เพื่อบรรเทาความกระสันที่มีในตอนนี้
“ซี๊ดๆ!..อ่า...พั๊บๆ!...”  เสียงทุ้มต่ำในลำคอ ของไอ้พี่หล่อพร่าครางออกมาให้ได้ยิน ยิ่งกระชากจิตวิญญาณคล้อยตามอารมณ์ใคร่..อย่างไม่สามารถสะกดกั้นทนได้อีกต่อไป ไม่รู้เสียงใครครางดังกว่ากัน  เพราะร้องประสานกันระงม  แต่ที่รู้อยู่ตอนนี้ คือจังหวะสอดแทรกพริ้วหวาน..ดังดนตรีรักบรรเลงในสวนอีเดน แต่ตรงนี้กลับเป็นร่างงดงามที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงสองร่าง ขยับโยกไหวรับกันได้อย่างลงตัว ระหว่างร่างกายที่กำยำด้วยกล้ามเนื้อสวยงาม มันขลับไปด้วยหยาดเหงื่ออาบไปทั่วร่าง กับร่างบอบบางชมพูหวานไปทั้งตัว ที่คอยแอ่นยัดรับจังหวะของร่างข้างบน  ที่ส่งแรกกระแทกกระทั้นหนักหน่วงต่อเนื่อง  ท่ามกลางเตียงใหญ่ พาให้คลั่งใจตามกับภาพ
ที่ดึงเร้าอารมณ์ตรงหน้า ประหนึ่งการเสพสังวาลย์ ของราฟาเอลกับเอนโดรเมดร้า ร่างเปลือยเกี่ยวกระหวัดรัดรึง สะโพกเล็กขยับตามจังหวะนำ อย่างไม่ลดละ การสอดประสานที่สมบูรณ์สวยงาม..จากแกร่งสมชายชาตรี
สอดแทรกได้อย่างลงตัวเข้าไปในร่างบอบบางดังปฏิมากรรมชิ้นเอก ส่งให้การเคลื่อนไหวของบทรักทั้งสองร่าง กลายเป็นภาพศิลปะที่งดงามหาดูได้ยากยิ่ง ก่อนจังหวะจะเร่งกระชั้นถี่รัว...แรงเร็วเน้น ๆ
“พั๊บๆ..ปั๊ปๆ!...ซี้ดๆ!...อ่าๆ...พร้อมกันนะครับ”  สิ้นเสียงสุดท้าย  จังหวะกระแทกส่งรุนแรงหนักหน่วง จนร่างข้างใต้ไหวระริก ก่อนจะแอ่นหยัดสุดตัวหอบหายใจแฮ่ก..ๆ...ปลดปล่อยธารรักเปรอะเปื้อนหน้าท้องงามลาด  
กระเซ็นซ่านล่ามถึงหน้าท้องแกร่งด้วยหมัดกล้ามงามของร่างด้านบน   
จังหวะบีบรัดจากช่องทางพิเศษ..ตอดกระตุกรุนแรง ผลักดันอารมณ์รักของร่างด้านบน..ต้องเร่งจังหวะกระแทกเสยส่งแรงอัดต่อเนื่องสองสามครั้ง...ก่อนจะยืดตัวเกร็งหลังแอ่น แนบหน้าท้องแกร่งบดชิดสะโพกงาม...จนเส้นเลือดเอ็นคอปูดโปน..มีกดเบียดจังหวะสุดท้ายแหงนหน้าขบฟันเหยเก เมื่อถึงฝั่งฝันตามมาติด ๆ
“โอ้ว!..ซี้ดๆ...อ่า.ๆ”  ธารรักร้อนพุ่งกระฉูดกระทบผนังด้านใน..จนรู้สึกอุ่นวาบ ก่อนร่างหนาจะผ่อนซบลงตรงซอกคอ หายใจกระชันเป่าร้อนรดข้างหู โดยไม่มีเสียงพูดหลุดให้ได้ยิน  นอกจากเสียงหัวใจสองดวงเต้นจังหวะเดียวกัน..รับรู้ถึงกันและกัน ภายใต้ร่างก่ายกอดซบกันอยู่ตอนนี้  
“.ตุ๊บๆ”  ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนจังหวะการเต้นหัวใจช้าลงเรื่อย ๆ กลับเข้าสู่จังหวะปกติ สัมผัสนุ่มริมฝีปากหนาคอยจูบซับบริเวณขมับที่ยังชื้นเหงื่อ..ใช้ใจสื่อใจ..ใช้ร่างกายรับความรู้สึก มิต้องใช้คำพูดใด ๆเอ่ยคำหวานออกมา
แค่นี้คนสองคนก็หวามไหว อบอุ่นกรุ่นคาวรักหอมคละคลุ้งทั่วทั้งห้อง โดยที่ร่างด้านบนยังไม่ถอดถอน
ส่วนแทรกประสานออกแม้แต่น้อย คงคิดจะต่อรอบอีกครั้ง...แต่....
“โครกๆ....ครากๆ!”  เสียงท้องร้องประท้วงของร่างข้างใต้  พาให้หน้าหวานสวยรีบซุกเบียดจมมุดเข้าหาอกอุ่น แก้ความเขินอายของตนเอง
“หึ..หึ..หึ..นั่นสิ..บ่ายสองโมงเข้าไปแล้ว พี่ขอโทษนะครับ ตะเกียงยังไม่มีไรตกถึงท้องเลย ป่ะ!..ไปอาบน้ำ..เดี๋ยวลงไปหาไรกินกัน”  พูดจบ  ดึงถอนร่างกายออกทันที เล่นเอาร่างเล็กสะดุ้งเฮือก..
“อุ๊บ..!..” โล่งวูบ เมื่อส่วนนั้นถูกถอนออกไป ยิ่งซุกหน้าแนบหมอนจนมิด..เพราะเขินจัดเข้าไปใหญ่ หลักฐานจากการทำกิจกรรมสด ๆร้อน ๆ ยังแสดงอาการแข็งขึงให้เห็นทนโท่..ชี้หน้าโด่ไม่มีล้ม ยิ่งยืนยันชัดเข้าไปใหญ่...
เมื่อของเหลวอุ่นร้อนไหลย้อนกลับออกมาตามงามขา จนในที่สุดร่างบางก็ถูกช้อนอุ้มพาเข้าห้องน้ำ ทำได้แค่เพียงมือโอบรอบคอซุกหน้าแนบไหล่ ไม่กล้าเงยขึ้นสบตา บอกตรง ๆตอนนี้ หูเห่อหน้าเน่อคงแดงแปร๋ด...จนถึงไหนต่อไหนแล้วม้างได้ยินเสียงหัวเราะมีความสุขในลำคอของไอ้คนอุ้มจนน่าหมั่นไส้ อยากกัดหูขาดไปเลยเห่อะ
“หึ.หึ..หึ...”  กิจกรรมงูยักษ์ชมถ้ำหรรษา จบลงโดยมิมีผู้ใดได้รับบาดเจ็บสาหัส ทุกอย่างโอเค อาบน้ำเสร็จ..อาบน้ำจริง ๆไม่มีต่อรอบ เพราะตอนนี้หิวจัดห่วงสวัสดิภาพท้องไส้ จากนั้นไอ้พี่หล่อก็พาลงมาหาข้าวกินอย่างที่พูดรับปากไว้ทันที.....
Part  70
..นัดติว...
วันนี้ผ่านมาแล้วสี่วัน กูกับไอ้พี่โต๋หลังจากปรับความเข้าใจกันแล้ว  จนโดนมันทำกิจกรรมเข้าจังหวะเป็นที่เรียบร้อย เรามีแต่ติวอ่านหนังสือเตรียมสอบกูมีหน้าที่ติวเข้มให้ท๊อปไฟน์ของชั้นโดยปริยาย เพราะโดนบังคับ
ก่อนนอนยังต้องโดนจับทำกิจกรรมเข้าจังหวะอีกตะหาก พักนี้โรคติดเซ็กส์ห่าไรของมัน..ท่าจะกำเริบหนัก
เพราะมันเล่นทำกิจกรรมรักษาโรคติดเซ็กส์ทุกวันก่อนนอน  เผลอ ๆ มีต่ออีกรอบตอนเช้าเล่นเอากูมีแต่รอย
คริสมาร์กเต็มตัวไปหมด ไม่กล้าถอดเสื้อเด็ดขาด ยิ่งเสื้อแขนกุดที่ชอบใส่ หรือเสื้อคอวีด้วยแล้ว ไม่ต้องพูดถึง
ว่าสามารถหยิบมาใส่ได้ เพราะมันจะโชว์ผลงานประจานให้เห็นแน่ ๆ ไม่อยากให้พ่อสิงห์แม่อร หรือแม้แต่
ไอ้พี่เต้ผิดสังเกตุที่นี้ล่ะมึงเอ้ย....งานเข้าไม่อยากจะคิด
“ตะเกียง...พวกไอ้รัน มันนัดติวที่บ้านเชี้ยบอมย์กันพรุ่งนี้ มันขอให้ตะเกียงช่วยติวฟิสิกซ์เคมีให้หน่อย ตกลง
ว่าไง”  จู่ ๆไอ้พี่โต๋มันก็พูดขึ้นมา
หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ คงเป็นพวกไอ้พี่รันโทรมาชวน พรุ่งนี้เหร่อ?..วันพฤหัสแล้วนี่ วันจันทร์ก็เริ่มสอบวันแรกแล้ว  สอบเสร็จวันพุธหน้า  
“แล้วพวกเค้านัดกันกี่โมง”  กูถามไปล่ะ
“สิบโมงเช้า ติวเสร็จราวสี่โมงเย็น เห็นพวกมันบอกจะไปเดินเล่นหาไรกินแถวสยามคลายเครียดด้วย ตกลงตะเกียงเอาไง พี่จะได้โทรบอกพวกมันไป”  
“มีใครมาติวมั้งอ่ะ?...”
“ก็เฉพาะพวกเราในกลุ่มแหล่ะ ไม่มีคนนอก”  
“ตกลงตามนั้น ไม่มีไรทำอยู่แล้วนี้ ดีเหมือนกันไม่ได้เจอพวกพี่เค้ามาเกือบห้าวันแล้วตั้งแต่งานกีฬาสี..รวมกลุ่มบ้างก็ดี พี่โทรบอกไปเลยว่าตะเกียงตกลง”  กูตอบมันไปแหล่ะ มันยิ้มรับก่อนจะกดโทรศัพท์ไปบอกไอ้พี่รันมันทันที ติวบ้านไอ้พี่บอมย์ก็ดีเหมือนกัน  คืนนั้นไปรับมันค้างบ้านไอ้พี่บอยไม่ได้เข้าไปในบ้าน ไปถึงก็รับมันขึ้นรถออกมากันเลยเดี๋ยวพรุ่งนี้ได้ชมบ้านมันหน่อย ใหญ่โตมโหราฬ แล้ววันนี้..กูกะไอ้พี่โต๋ก็มายืนหัวโด่หน้าบ้านไอ้พี่บอมย์มันตามนัด  
หลังจากลุงพีส่งพวกกูแล้วแกก็ขับรถกลับไปทันที ไอ้พี่โต๋บอกไม่ต้องห่วง ขากลับจะนั่งแท็กซี่กลับกันเอง เพราะไปเดินเล่นสยามกันต่ออยู่แล้ว ไอ้พี่บอมย์เดินออกมาหาพวกกูหน้ากระไดเข้าปราสาทมันอ่ะแหล่ะ
“เห้ย!..มา..เข้ามาเลย พวก-เอี้ย-มาครบแล้ว รอมึงสองคนอยู่”  ตกลงกูมาติวให้-เอี้ย-หรือนี้แล้วกูต้องใช้ภาษา-เอี้ย-
คุยกะแม่งด้วยหรือเปล่า เพราะกูจาบอกว่ากูพูดภาษา-เอี้ย-ไม่เป็น..กร๊ากๆ
“คิดไรตะเกียง ทำหน้าอมยิ้ม อย่าบอกคิดทะลึ่งอยู่ล่ะ”  ไอ้พี่บอมย์มันหันมาเห็นหน้ากูเข้าคงเดาจากที่กูอมยิ้ม เพราะกำลังนึกถึงภาษา-เอี้ย-อยู่พอดี
“ป่าว!...ไม่ได้คิดไร กำลังนึกว่าบ้านพี่บอมย์หลังเบ่อเร่อเลยเน่อะ”  กูรีบปฏิเสธหัวสั่นก่อนจะเฉเปลี่ยนเรื่องถามมันไปซะ..ก่อนจะโดนมันต้อนให้บอก
“อืม...ชอบป่าว...ถ้าชอบจะมาอยู่ก็ได้นะ บ้านพี่ยินดีต้อนรับตะเกียงเสมอ”  มีหยอดกูอีก  
แถมยักคิ้วให้ด้วย
“อะ..แฮ่ม!..น้อย ๆ หน่อยมึง...สัด”  น้าน!..โดนไปหนึ่งดอก ไอ้พี่โต๋ตวัดตาเข้าให้ เล่นเอาไอ้พี่บอมย์คอย่นแก้มป่อง...ก่อนจะบ่นงุงงิ๊งของมันพอให้ได้ยิน
“แหม..ๆ  ล้อเล่นหน่อยเดียว...ทำเหวี่ยงน๊ามึง...หวงชิบ”  
“เอ่อ!..กูหวง..ของ..กู.”  น้าน!..มันพูดเน้น ๆ เอาซะชัดเลยนะมึงไอ้พี่โต๋  ไม่ออกอากาศแม่งเลยล่ะ..จะได้รู้กันทั่วประเทศ บ๊ะ!..เล่นเอากูหน้าร้อนฉ่าทันทีเลยพอกันทั้งคู่..นึกถึงหน้ากูบ้าง ยืนอยู่ตรงนี้ไม่ใช่หัวเผือกหัวมัน
สักหน่อย  พูดข้ามไปข้ามมายังกะเรื่องที่พูดไม่เกี่ยวกะกูสักนิดนิ
“พอ..พอ..เล่นกันเป็นเด็กไปได้ ป่ะ!..เข้าไปกันเถอะ เดี๋ยวคนอื่นเค้ารอ”  ไอ้ตะเกียงเลยตัดบทเดินหนีแม่งทั้งคู่เข้ามาก่อนเลย ยังไม่รู้ด้วยซ้ำต้องไปทางไหน เพียงแต่หาจังหวะชิ่งทำใจสักแป๊ปอยากจะบอกว่า...กูอาย....อร๊ายๆเขิลสาด.......แล้วไอ้พี่บอมย์ก็พาพวกกูมาที่ห้องหนังสือบ้านมัน แม่งยังกะหอสมุด..ใหญ่ใช่เล่น   
เข้ามาถึง..พวก-เอี้ย-ก็พากันทักขึ้นทันที
“อ้าว!..กว่าจะเสด็จได้นะพวกมึง เจ้าฟ้าเจ้านางน้อย  เล่นเอาพวกกูจะหลับรอกันแหล่ะ”
ปากไอ้พี่โทนี่ พอเห็นพวกกูมันก็กวนทันที
“บ้าน่า!..นัดไว้สิบโมง ตะเกียงไม่ได้เรทสักกะหน่อย พี่ก็พูดซะแรง”  กูเหวมันไปอะล่ะนั่นดิไม่มาเรทสักหน่อย  ดูนาฬิกาติดผนังเพิ่งสิบโมงพอดี
“เอ่อ ๆ...สำหรับตะเกียงไม่เรทก็ได้คร๊าบๆ...แต่เพราะพี่ทนรอเห็นหน้าตะเกียงไม่ไหว เลยนอยด์นิดหน่อยน่ะ
ก็นะ..เกือบอาทิตย์แล้วไม่ได้เจอ คิดถึงมากรู้ไหม?”  อ่าห่ะ!...มันปรับเข้าสู่โหมดเลี่ยนจนได้ ....เวรจริง ๆ
“เชี้ย....เพิ่งผ่านไปห้าวัน..เว่อร์เป็นอาทิตย์ เดี๋ยวกูโบกเลย สัดโทนี่”  ไอ้พี่โต๋ครับมันเบรคขึ้นมาซะงั้น เล่นเอา
ไอ้พี่โทนี่หน้าเหว่อไปเลยเหมือนกัน
“ห่ะ..ห่ะ..ห่ะ!...มึงไม่ต้องหยอดเลยโทนี่ เดี๋ยวพ่อของตะเกียงมันเหวี่ยงมึงเข้าให้ กูเพิ่งโดนมามาด ๆ ตะกี้นี้เอง”  ไอ้พี่บอมย์ครับ บอกไอ้พี่โทนี่มัน  เล่นเอาทั้งห้องพากันหัวเราะเป็นที่หนุกหนาน แต่กูอยากมุดพื้นปาร์เก้ดำดินหนีแม่งไปซะเลยไอ้พี่โต๋มันกลับหน้านิ่ง..ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธสักนิด เวง....แต่เอ๊ะ!..ไอ้พี่พรต..มาได้ไงกันนี้
“หวัดีครับพี่พรต มาได้ไงเนี๊ยะ?”  นั่นดิ..มันยืนยิ้มแป้นแล่นให้กู...ทำตาวิ้ง ๆอีกตะหาก เพิ่งจะเห็นมันเข้าเนี๊ยะ เมื่อกี้ไม่ทันสังเกตุ เล่นเอางงเลยกู ไอ้พี่พรตมาโผล่บ้านไอ้พี่บอมย์ได้ยังไง   ไหนบอกมีแต่กลุ่มสิงห์โตดำ แล้วที่ยืนหัวโด่อยู่นี้มันใครหว่า?
“ดีครับน้องตะเกียง พี่ไม่ได้อยากมาหรอก  โดนหมาบ้าแถวนี้ลากมาด้วย”  แกพูด..พร้อมกับทำปากยื่นตะหาก..น่ารักตายเลยล่ะพี่ ตัวยังกะยักษ์ทำแก้มป่องปากยื่น หน้าไม่หล่อดูไม่จืดเลยนะนี้กูพยายามนึก..ใครว้า?..หมาบ้าลากแกมา อ่าห่ะ!..เจ้าภาพโผล่หัวจากโซฟาขึ้นมาล่ะ  นั่งหันหลังให้..กูเลยไม่รู้ว่าใครนั่งตรงนั้น
“ปากดีดีหน่อย เดี๊ยะ..จะเจอไม่น้อย...ว่าใครหมาบ้า...อยากให้กูจัดหนักให้อีกป่าว!...ไม่เข็ดไม่เข็ด..เดี๋ยวเด็ดปีกเหยี่ยวโชว์ซะนี้”  ไอ้พี่รัน..แม่งทำตาขมึงทึงใส่ไอ้พี่พรตกูว่าแม่งชักยังไง ๆ กะมึงสองคนแล้วล่ะเว้ยเห้ย!..
ตั้งกะอิตอนกีฬาสีแล้วแหล่ะ   เห็นแง้ว ๆ กันตลอดสองคนมึงอ่ะ
“ไรเล่า..ก็มึงอ่ะ..ลากกูมาจริงนิ...กูจำได้ว่าเรียนอยู่ม.5 เห่อะ..เสือกเอากูมาติวเชี้ยไรม.4 กูต้องอ่านสือสอบของกูเหมือนกัน บอกจะไปติวกับพวกไอ้วินมึงก็ไม่ให้กูไป กูพูดผิดตรงไหนว่ะ!”
ไอ้พี่พรตมันเหวใส่ไอ้พี่รันขึ้นมา เล่นเอาพวกกูมองตากันไป ๆมา ๆล่ะ ตกลงนี่กูตกข่าวไรไปหรือเปล่า รู้สึกจะไม่รู้ไรกะเค้าเลยนะเนี๊ยะ  ในขณะที่คนอื่น ๆ กลับอมยิ้มกันหมด ไม่มีใครพูดไรออกมาสักคำ
“มึงอยากไปกะพวกมัน..ว่างั้น”  ไอ้พี่รัน..คิ้วขมวดผูกโบว์ล่ะมัน หน้าตาจริงจังเหมือนไม่ค่อยพอใจซะงั้น ดูไม่ล้อเล่นเลยทีนี้ เล่นเอาไอ้พี่พรตจากเสียงดังตะกี้ เริ่มหน้าเจื่อนเสียงอ่อยลงทันที
“ก็พวกมันเพื่อนกู เรียนห้องเดียวกัน สอบพร้อมกันด้วย กูก็อยากไปติวของกูดิ”  
มันยังบ่นง่องแง๊งของมันไป แม้น้ำเสียงจะดูไม่แรงอย่างตะกี้แล้วก็ตาม
“ระหว่างกูกับเพื่อน มึงเลือกใคร”  บ๊ะ!..มันพูดหน้านิ่ง จ้องไอ้พี่พรตไม่วางตาโหมดนี้ไอ้พี่รันกูเพิ่งจะเห็น
เล่นเอาสยองเหมือนกัน..หน้ากลัวชะมัด แปลงร่างก็ได้เน่อะไอ้กุนซือเทพ ไอ้พี่พรตหน้าเหว่อเข้าให้..ทำไรไม่เป็นอึกๆอักๆขึ้นมาทันทีแล้วเสียงสวรรค์ห้ามศึกก็ดังขึ้นมา..ช่วยไอ้พี่พรตไว้ได้ทันเวลาพอดี
“ไม่เอาน่า-เอี้ย-รัน มึงก็ไปถามไรไอ้พรตมันแบบนั้นว้า?   หรือมึงอยากได้ยินมันพูดขึ้นมาจริง ๆ เกิดคำตอบไม่ใช่อย่างที่มึงต้องการ แน่ใจว่ามึงรับได้?”  อา..ไอ้พี่กานครับ ห้ามขั้นเทพขึ้นมาซะก่อน ไอ้พี่พรตเผลอถอนหายใจเฮือกเข้าให้ หลุดบรรยากาศกดดันออกมาได้ทันท่วงทีเลยนะมึง
“ใช่ว่าเพื่อนกูช่วยไว้ แล้วมึงจะรอด..คุยกันแล้วนะพรต อย่าให้กูต้องรุนแรงกับมึงลืมแล้วดิ..หรือต้องให้ทบทวนความจำให้ใหม่”  แน่ะ!..มันยังไม่หยุดแห่ะ..ไอ้พี่นี่ ปกติกูเห็นมันควบคุมอารมณ์ได้ดีกว่าเพื่อน ถึงได้ฉายากุนซือของกลุ่มเพิ่งเห็นวันนี้แหล่ะ...อารมณ์ปรี๊ดง่ายจริง  ที่น่าสงสัย..คนที่มีอิทธิพลทำให้กุนซือรมณ์ร้อน
ดันเป็นไอ้พี่พรตคู่ปรับตลอดการซะงั้น ที่สำคัญยังเรียกซะสนิท ‘พรต’

ไม่มีสรรพนามบุรุษที่สามนำหน้าชื่อ เมื่อก่อนไม่ ‘มึง’   ก็ 'ไอ้พรต' แต่ตอนนี้พรตซะง้านๆ...บ๊ะ!..เห็นทีกูต้องหาโอกาสเคลียร์กะไอ้พี่โต๋มันยาวเลยล่ะงานนี้ เล่นมุบมิบมีไรไม่บอกกูปล่อยให้กูรู้ทีหลังเพื่อน...ไอ้ตะเกียงรับม่ายด่ายๆ............

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

phzaa

ขอบคุนครับ

ton521

ขอบคุนครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

kabuki

ขอบคุณครับ

xspace

ขอบคุณครับ

AAA1234567899

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

issue9955

ขอบคุณครับ

Intra

มีคู่ใหม่มาแล้ว น่าสนจชมัด

pt200

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

sugarxxx

ความลับไม่มีในโลกไง คู่ใครคู่มัน

4_NAY

พรตโดนรันกดตอนไหนนะ