ตะเกียงพิเศษ ??? 47-48

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
‘รู้เขารู้เรา..รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง’  มีแต่รู้เรา..ไม่สามารถรู้เขา ทำให้กูต้องคิดหนัก   เพิ่งเข้าใจทำไม..ทั้งพ่อเกริกพ่อสิงห์ ย้ำนักย้ำหนาไม่ให้กูห่างไอ้พี่โต๋เพราะวิชาเราสองตระกูลเกื้อหนุนสัมพันธ์กันนี่เอง  ขอบคุณโชคชะตาที่พาให้กูมาเจอกับมันถ้าวันนี้ไม่มีมันอยู่ด้วย ไม่รู้เหมือนกันว่ากูจะรอดหรือเปล่าเข้าใจถ่องแท้แล้ว..เหนือฟ้ายังมีฟ้า..เหนือไอ้ตะเกียง..ยังมีงูเห่า..เหนืองูเห่า...ยังมีสิงห์โต๋..หึ..หึ..หึ.. แต่เอ้?...แล้วเหนือสิงห์โต๋มีใคร....อ้าห่ะ!..โง่ไปได้..เหนือสิงห์โต..มีกูไง...กร๊ากๆ....สะใจสุดๆ........
Part  47
ความจริงที่ได้รู้.
หลังจากช่วยกันจัดการกับซากงู ทำความสะอาดล๊อคเกอร์  โดยไอ้พี่โต๋มันจัดการดัดประตูให้ดีตามสภาพ..
ดีเหมือนเดิมคงไม่ได้แล้ว เราก็ออกมากัน..ไอ้พี่บอมย์กับไอ้พี่กาน..ยังรออยู่  มีน้องกิ่งกับพี่รสาเพิ่มมาด้วย  
อาห่ะ!..ถึงว่าไม่เห็นพวกมันจะสนใจตามพวกกูกันเลย เพราะมันมีคู่ตุนาหงันคุยกันงุงงิง..นี่เอง ยิมทั้งยิมเหลือพวกกูหกคน ดูนาฬิกาปาเข้าไปหกโมงกว่าแล้ว นี่กูกับไอ้พี่โต๋ใช่เวลาเป็นชั่วโมงเลยเง่อะ...
“เอ้า!...มาได้สักทีมึง..-เอี้ย-โต๋..ตัวเบาเลยดิ..หายเป็นชั่วโมง”  ปากไอ้พี่บอมย์ กลับมามอมเหมือนเดิมได้อีกมึง
“อือ..โคตรเบาเลยว่ะ!..ไมว่ะ?..กูออกอาการขนาดนั้นรึไง?” เล่นลิ้น ยักคิ้วกวนกลับซะงั้นไอ้หล่อเทพ..
จะพูดไร..นึกถึงหน้ากูบ้างป่าวเนี๊ยะ..น้องกิ่งกับพี่รสามองกูอึ้ง ๆ ตาค้างหน้าแดงซะงั้น..คิดกันไปถึงไหน
แล้วม้าง...
“ดูไม่ออกเลยมั้ง..เข้าไปตัวเปียกยังกะอาบน้ำ ออกมาแห้งได้ขนาดนี้ หน้าตาสดชื่น..อารมย์ดีเล่นลิ้นใส่พวกกู..เนี่ยะน่ะ!..ไม่ออกเลย..อาการมึงอ่ะ”  ไอ้พี่กานผสมโรงกันอีกคน เห่อ..เห่อ..ในสมองพวกมึงคิดแต่เรื่องนี้เรื่องเดียวรึไง...รู้บ้างไหมเนี๊ยะ!..กูเกือบเอาชีวิตไม่รอด..ยังมีหน้ามาอำเล่นได้อีก..ลุ้นให้มันถูกูให้ได้งั้นเถ่อะ....นรกทั้งก๊วน...เวร
“บ้าน่า...เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว..เกรงใจผู้หญิงบ้าง...ดูดิหน้าแดงแล้วเห่อะ!...เล่นไม่เลิก..เดี๋ยวเค้านึกว่าเป็นจริงขึ้นมา...ตะเกียงเสียนะโว้ย!”   กูโวย..พวกมันแหล่ะ...พูดเสร็จไม่รอพวกแม่งหรอก   เดี๋ยวล้อกันไม่เลิก โดนจริงจะไม่ว่าสักคำ...หงุดหงิดดิ..เนื้อไม่ได้กิน..หนังไม่ได้รองนั่ง..เอางูมารัดคอซะง้าน...
แล้วพวกมันก็เดินตามออกมา ก่อนแยกย้ายต่างคนต่างกลับ  ไอ้พี่บอมย์มันส่งกระเป๋าให้กูตรงที่จอดรถ แล้วมันก็ไปกับพี่รสา ส่วนไอ้พี่กานก็ไปกับน้องกิ่ง กูกะไอ้พี่โต๋เดินมาที่รถลุงพีจอดรออยู่ นักเรียนในโรงเรียนบางตาไปมากแล้ว มีอยู่บ้างตามสนามบอลและใต้อาคาร   สัญชาตญาณบอกกู...เหมือนมีคนกำลังจ้องกูอยู่ ลองปรายตาดูรอบ ๆ ไม่เห็นสิ่งผิดปกติ   แต่กูมั่นใจ..ความรู้สึกแบบนี้ มีคนจับตามองกูอยู่แน่ ๆ คงรอดูผลงานละมั้ง ว่ากูเป็นยังไงบ้าง  หึ...ไอ้ตะเกียงยังอยู่ดีมีสุข พร้อมรับมือพวกมึงเต็มร้อย แน่จริงเผยตัวออกมาเจอกันดิว่ะ...
ไอ้พวกเต่าหัวหด..ลอบกัดคนลับหลัง...
“พี่โต๋ครับ...ตะเกียงรบกวนแวะคอนโดแป๊บหนึ่งดิ..ขอทำความสะอาดเช็คเครื่องไอ้ปอมปอมมันหน่อย  
ถือโอกาสแวะดูห้องด้วย..ได้ป่ะครับ?”   ชวนมันแวะคอนโดก่อน..กะจะดูลูกรักกูหน่อยคิดถึงมันแหล่ะ!
“ได้สิ..ทางผ่านอยู่แล้ว”  มันพูดเสร็จ..ก็หันไปสั่งลุงพี แกตอบรับมันก่อนจะพาพวกกูมาคอนโด    พอรถจอดกูรีบลงไปดูไอ้ปอมปอม เปิดผ้าคลุมออก..สตาร์ทอุ่นเครื่องให้มันทันที จากนั่นกดลิฟท์ขึ้นห้องพร้อมไอ้
พี่โต๋มัน  เปิดประตูมา.....พระเจ้า!....
“เกิดอะไรขึ้นเนี๊ยะ?”  ห้องกูข้าวของกระจุยกระจาย เละเทะเกลื่อนพื้นไปหมด กูรีบตรงดิ่งเปิดดูห้องนอน..สภาพไม่ต่างกัน   
“มีคนเข้ามาค้น..หาอะไรซักอย่าง”  ไอ้พี่โต๋  มันพูดขึ้น
“ใครกัน...พวกมันต้องการหาอะไร”  กูถามขึ้นมาลอย ๆ
“ที่แน่ ๆ ไม่ใช่พวกหัวขโมย ของมีค่าทุกอย่างอยู่ครบ..ไม่มีอะไรสูญหาย พี่ว่าตะเกียงลองตรวจดู
ให้แน่ใจอีกที ของสำคัญหายไปหรือเปล่า”   มันบอก..กูเปิดลิ้นชักดูเอกสารส่วนตัวคร่าว ๆ  สำเนาสูติบัตร..สำเนาทะเบียนบ้าน ตัวจริงอยู่บ้านกูที่เชียงราย..ถ่ายสำเนาเก็บเอาไว้เผื่อต้องใช้เฉย ๆ  ส่วนของมีค่าอื่น ๆ ไม่มีเพราะกูไม่นิยมพวกเครื่องประดับมีค่าอะไร และแล้วก็เจอสาเหตุ
“สำเนาใบเกิด..กับสำเนาทะเบียนบ้านของตะเกียงไม่อยู่ หายไปทั้งชุด”   กูบอกไอ้พี่โต๋มันแหล่ะ..
“ชักน่าสงสัย..พวกมันไม่ต้องการของมีค่า แต่กลับต้องการเอกสารของตะเกียง ของแบบนี้ไม่จำเป็นต้องเข้ามารื้อค้น สืบเอาก็ได้นี่”   ไอ้พี่โต๋..มันแสดงความคิดเห็นออกมา กูเห็นด้วยกะมันน่ะ...เรื่องแค่นี้..ไม่ใช่เรื่องยาก..
ถ้าจะสืบประวัติกู ทำไมต้องมาขโมยเอาไปด้วยว่ะ!
“พี่ว่าอย่าเพิ่งไปคิดเลย รีบไปก่อนเถอะ..เดี๋ยวเรื่องห้อง..พี่ให้พ่อส่งคนมาเคลียร์ให้เอง ตอนนี้เรากลับไปปรึกษาพ่อพี่ก่อนดีกว่า”   กูเห็นด้วยกะมันแหล่ะ เพียงวันเดียวเกิดเรื่องกับกูถึงสองครั้ง นี่คงเป็นสาเหตุที่พ่อเกริก..
ให้ย้ายไปอยู่บ้านไอ้พี่โต๋ ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น..ถ้าวันนี้กูอยู่ในห้อง พวกมันมากันกี่คนก็ไม่รู้..จะรับมือมันไหวหรือเปล่า.. ดูแล้วฝีมือไม่ใช่ชั่ว ถึงขนาดผ่านระบบรักษาความปลอดภัยขึ้นมารื้อค้นห้องกู..โดยไม่ทิ้งร่องรอยหลักฐาน ประตูห้องปกติดีทุกอย่าง แสดงว่าพวกมัน..ต้องมีคนชำนาญการเสดาะกุญแจ..ถึงเข้าออกโดยไม่ผิดสังเกตุ..ลูกกุญแจยังเหมือนเดิมเลย ถ้าไม่เปิดดูข้างใน..คงไม่รู้ว่าห้องถูกบุกค้น..กะว่าขอดูกล้องวงจรปิดของคอนโดสักหน่อย เดี๋ยวลองติดต่อดูก่อน  แล้วไงค่อยว่ากัน วันนี้เจอมาเยอะแหล่ะ...กลับไปตั้งหลักรับมือพวกแม่งดีกว่า เสียเปรียบตรงที่ไม่รู้พวกแม่งเป็นใคร  ต้องการอะไรจากกูกันแน่
จากนั้นกูกับไอ้พี่โต๋ ลงมาติดต่อสำนักงานข้างล่าง..บอกรายละเอียดเค้า..เพื่อขอดูเทปวงจรปิดของคอนโด แล้วกูต้องอึ้งแดกเป็นรอบที่สามในวันนี้..เมื่อเจ้าหน้าที่แจ้งว่า..กล้องขาดการบันทึกเหตุการณ์  ช่วงเวลาสี่โมงครึ่งถึงห้าโมงครึ่ง หนึ่งชั่วโมงเต็ม ๆ มีแต่สีดำมืดไม่สามารถดูได้ คำตอบที่ได้รับ..ทำให้ยิ่งแน่ชัดเข้าไปใหญ่..ว่าพวกมันไม่ธรรมดา ถึงขนาดสามารถจัดการกับระบบตรวจสอบของคอนโด   เรื่องนี้ต้องมีเบื้องหลัง..วางแผนกันมาดิบดี มันรู้ความเคลื่อนไหวของกูทุกฝีก้าว..ดูจากเวลาที่เจ้าหน้าที่บอก..เป็นเวลาที่กูกำลังแข่งบาสในสนาม  
แล้วใครกันหล่ะ...ถ้าเป็นพวกที่อยู่ในโรงเรียน  ก็อยู่กับพวกกูหมด  ต้องเป็นคนอื่น..ไม่ใช่พวกที่โรงเรียน..เป็นไปได้พวกมันอาจร่วมมือกัน หรืออาจจะไม่ใช่ทั้งสองอย่าง..ไงตอนนี้ทำตามที่ไอ้พี่โต๋บอก กลับไปปรึกษาพ่อสิงห์และพ่อเกริกเป็นดีที่สุด
กลับถึงบ้าน..พ่อสิงห์ให้พวกกูไปอาบน้ำก่อนทานข้าว  เพราะเกือบได้เวลามื้อเย็นแล้ว..จากนั้นค่อยคุยกัน
ในห้องหนังสืออีกที พ่อสิงห์โทรตามไอ้พี่เต้กลับมาด่วน พวกกูเลยขึ้นมาทำธุระส่วนตัว ดีเหมือนกันอาบน้ำทานข้าวให้เรียบร้อย สมองจะได้โล่ง ๆ แล้วค่อยว่ากันต่อ  ไอ้พี่โต๋มันออกไปอาบห้องอื่น..ให้กูใช้ห้องน้ำ
ในห้องคนเดียว เปลี่ยนชุดเรียบร้อยเราพากันลงมาที่ห้องอาหาร..ทุกคนอยู่กันพร้อม..แม่อรยิ้มให้กูดูอบอุ่นได้อีก ตอนเย็นกลับมาไม่เจอท่าน คิดว่าคงทำอาหารอยู่ในครัว   
“หวัดดีครับแม่...หวัดดีครับ”    กูกลับมันยกมือไหว้แม่มัน พร้อมกัน
“จ้า..เอานั่งลงกินข้าวกันได้แล้ว”  แม่อรรับไหว้เสร็จ..สั่งพวกกูนั่งพร้อม..พยักหน้าส่งสัญญาณให้พี่นวล
ตักข้าวทันที
“ตะเกียงไม่เจอแม่ตอนเย็น แม่อยู่ที่ไหนครับ”  กูถามแม่อรให้หายสงสัย..ดูว่าเป็นอย่างที่กูคิดหรือเปล่า
“แม่เข้าครัวทำกับข้าวอยู่จ๊ะ...วันนี้แม่ลงมือทำของโปรดของตะเกียงด้วยน๊า..เอาลองชิมดู...แกงคั่ว
ถั่วพลู..”   พูดจบแกตัก..คั่วถั่วพลู ทำแบบตำรับอาหารเหนือให้กูชิมทันที ไม่นึกว่าแกจะรักและเอ็นดูกูมากขนาดนี้  รู้ได้อีกว่ากูชอบไม่ชอบทานอะไร
“เป็นไง..อร่อยไหม.”  ถามกูกลับทันที..หลังจากที่ชิมฝีมือแก กูส่งยิ้มตาหยีให้ก่อนบอกแกไปว่า
“สุดยอดครับแม่ ไม่น่าเชื่อ..อร่อยไม่มีที่ติ..เหมือนกันแด๋ะ..กับรสชาดแม่ษาทำให้ตะเกียงกิน” กูพูดไปตามจริง ก็มันอร่อยจริง ๆ นี่นา  รสชาดไม่ต่างกะแม่กูทำเลย
“เอ้า!...ก็แน่สิจ๊ะ...นี่มันสูตรของแม่เรานี่..แม่โทรไปขอสูตรแล้วลองทำดู..ได้ยินอย่างนี้ค่อยชื่นใจหน่อย นึกว่าจะเพี้ยนไปจากสูตรซะอีก อร่อยก็กินเยอะ ๆ”  แกเล่าให้ฟัง..นี่คงโทรไปคุยกับแม่กูประจำดิ สงสัยรายงานพฤติกรรมกูด้วยแหล่ะ
“แหม..ปากหวานหรือเปล่าตะเกียง...ไม่อร่อยก็บอกได้ อย่าหยอดให้แม่พี่ตัวลอยเชียวหล่ะ...เดี๋ยวคนแก่
พาลนึกว่าตัวเองทำอร่อยได้คุยไปทั่วเลยที่นี้”
“อร่อยจริง ๆ ครับ..ตะเกียงไม่ได้แกล้งหยอดซะหน่อย” กูพูดตอบไอ้พี่เต้มันไปแหล่ะ“พอเลยตาเต้..ทีหลังไม่ต้องกินกับข้าวฝีมือแม่หรอก ไปหากินเอาเอง..ชิ” อ่าห่ะ..หน้าจ๋อยไปเลยไอ้พี่เต้..อยู่ดีไม่ว่าดี โดนแม่งอนใส่
ซะงั้น
“โธ่แม่คร๊าบ..คุณแม่คนสวย..คนดีที่สุดของเต้ ใครจะกล้าว่าแม่ได้ล่ะครับ ผมแค่ต้องการยืนยันจากตะเกียง ก็ไอ้คั่วถั่วพลูมันไม่ใช่อาหารภาคกลาง ต้องย้ำให้แน่ใจดิว่ามันอร่อยจริง ๆ แม่เคยทำมาก่อนซะเมื่อไหร่ จริงป่ะ”  แน่ะ!..มันก็นะ...เอาสีข้างเข้าแถไหลไปเรื่อย..ไอ้พี่โต๋มองมันพร้อมกับส่ายหน้า..เหมือนเอือมพี่มันเต็มประดา กูก็ได้แต่มองไอ้พี่เต้ยิ้ม ๆ ตลกอ่ะ..ผู้ชายตัวโต ๆ ไม่ใช่เด็ก..แถมแต่งตัวชุดทำงานภูมิฐานซะขนาดนั้น มานั่งทำตาปริบ ๆ อ้อนแม่ จะว่าน่ารักก็ใช่ที  จะว่าน่าเกลียดก็ไม่เชิง..มันบอกไม่ถูก โดยรวมแล้วเอาเป็นว่า มันช่างกล้าทำไปได้เน่อะ...555
หลังจากความสุขปนฮาของแม่อรกับไอ้พี่เต้..บนโต๊ะอาหารผ่านไปเรียบร้อยแล้ว พ่อสิงห์เรียกพวกกูสามคนเข้าไปในห้องสมุด แก่ต่อคอมพิวเตอร์อินเฟอร์เร้นท์..ให้คุยกับพ่อเกริกด้วย ระบบออนขึ้นมา  พ่อกูนั่งอยู่กับพี่ตระกูลและพี่ตระการในห้องหนังสือที่บ้าน กูยิ้มพร้อมทักทายพ่อและพี่ชายกูทันที  ที่ภาพปรากฏบนจอ
“หวัดดีครับพ่อ..หวัดดีครับพี่ ๆ”  ทักเสร็จ พี่ ๆ กูรีบยกมือไหว้พ่อสิงห์ทันที ก่อนจะทักกูกลับเช่นกัน  
“หวัดดีครับพ่อสิงห์...สบายดีไอ้ตัวเล็ก...”   สรรพนามที่เรียกพ่อสิงห์ แสดงว่าพี่กูคุ้นเคยกับพ่อสิงห์
มาก่อนแน่นอน
“อืม...ดีดี..สบายดีกันทุกคนน่ะ”  พ่อสิงห์ทักตอบหน้านิ่ง ๆ ก่อนจะเหลือบไปยักหน้าให้พ่อกูเป็นอันรู้กัน..
ไม่ต้องอะไรมาก  
“หวัดดีครับพ่อเกริก..ดีครับพี่กูล..พี่การ..ดีด้วยคนครับพ่อเกริก..ดีครับพี่กูล..ไงไอ้พิการ..บายดี..สำลี
แป่ะหัว”   ไอ้พี่โต๋..กะไอ้พี่เต้ ยกมือไหว้พ่อกู ก่อนจะหันไปทักกวน ๆ พี่ตระการ  แสดงถึงความสนิทสนมกันมาก่อน ซึ่งกูไม่รู้อีกอ่ะแหล่ะ...ว่าพวกแม่งรู้จักกันตอนไหน...
“ไงเพื่อนยาก..เริ่มเลยไหม”  พ่อกูพยักหน้ารับไหว้พวกมัน ก่อนจะหันไปขอความเห็นพ่อสิงห์  เรื่องที่เรา
จะคุยกัน
“อือ...ฟังเรื่องที่ลูกเจอมาวันนี้ก่อน ค่อยคุย..เอ้าโตโต๋...เล่าเรื่องทั้งหมดมาให้ละเอียด” พ่อสิงห์พูดขึ้นมา ไอ้พี่โต๋มันก็เริ่มเล่า..สิ่งที่พวกกูเจอมาวันนี้  ย้อนไปเรื่องของไอ้พี่เทค..ที่สามารถใช้พลัง  สิงห์โตคำรามด้วยอีกประเด็นหนึ่ง  ทุกคนต่างตั้งใจฟังมันเล่า โดยไม่มีใครพูดแทรก ยอมรับว่าเวลานี้..มันทำหน้าที่ได้ดีมาก ๆ ดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัวได้อีก ทำให้กูทึ่งมันอยู่ลึก ๆ มันยกประเด็นแทรกไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ให้ทุกคนฟังเข้าใจง่ายขึ้น
ทำให้ไม่มีใครตั้งคำถามจนกระทั่งมันพูดจบ..ก็ใช้เวลากว่าสามสิบนาทีแน่ะ
“คงถึงเวลาแล้วสินะ ที่ต้องบอกความจริงให้เด็ก ๆ รู้กันเสียที เรื่องที่คาดมาเร็วกว่าที่คิดอีก  ครั้งนี้..ไม่ใช่เรื่องง่ายซะแล้ว ต้องตั้งรับให้ดี..เด็ก ๆ จะได้ระมัดระวังตัวได้มากขึ้น”  พ่อเกริกพูดขึ้นมา
“คงต้องตามนั้น ใครจะเป็นคนเล่า”   พ่อสิงห์..ถามพ่อเกริก
“กูเองดีกว่า...” พูดจบ..พ่อเกริกก็ให้พวกกูตั้งใจฟัง มีอะไรไว้ค่อยถามกันทีหลัง แล้วท่านก็เริ่มต้นเล่าว่า..
บรรพบุรุษตระกูลไอ้พี่โต๋ เป็นผู้ได้รับการถ่ายทอดเคล็ดวิชา ‘สิงห์โตคำราม’ มากว่าร้อยปีแล้ว  ว่ากันว่าผู้คิดค้นคือปรมาจารย์..ราชสีห์ขนทอง ถ้าใครได้ดูเรื่องดาบมังกรหยกต้องรู้จัก..พ่อบุญธรรมของจอมยุทธเตียบ่กี้ไง ฟังดูเหมือนนิยายจีนกำลังภายในใช่ป่าว? แต่นี่มันเรื่องจริงที่พวกกูกำลังเผชิญอยู่ เคล็ดวิชาดังกล่าวตกทอดถึงท่าน
ปู่ทวดไอ้พี่โต๋..ชื่อท่านคือปู่เสือ ซึ่งลูกชายท่านสองคนรับการฝึกพลังสิงห์โตคำราม  คือคุณลุงสาง..กับพ่อสิงห์สองคนพี่น้องเข้าฝึกกันทั้งคู่ แต่ด้วยข้อจำกัดบางประการ ทำให้ลุงสางไม่สามารถพัฒนาขึ้นถึงขั้นสูงได้
ตรงกันข้าม..พ่อสิงห์กับฝึกสำเร็จถึงขั้นสิงห์พิโรธ..คงเหมือนไอ้พี่เต้..กับไอ้พี่โต๋ ไอ้พี่เต้ฝึกทั้งชาติก็ได้แค่สิงห์คำรามหกเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์   ไม่เหมือนไอ้พี่โต๋ที่ก้าวกระโดดข้ามขั้นสำเร็จขั้นสูงสุด..สิงห์ธนู ในรอบร้อยปี
มีมันฝึกสำเร็จคนเดียว  แต่ถึงกระนั้นฝ่ายปรปักษ์ที่เป็นศรัตรูกับท่านปู่เสือ..ก็เป็นผู้ฝึกวิชาปิดทวาร ซึ่งเป็นแนวทางข่มของสิงห์โตคำราม ที่ทั้งสองฝ่ายเป็นอริกันสืบเนื่องมาจาก ปู่ทวดเสือกับคู่อริเป็นมือขวาของ
ผู้นำเขมรสามฝ่ายด้วยกันทั้งคู่ ซึ่งก่อนหน้านั้นแบ่งพรรคแบ่งพวกแย่งชิงดินแดน ก่อนที่จ้าวนโรดมสีหนุ
จะได้ขึ้นบริหารประเทศในปัจจุบัน แม้จะเป็นมือขวาเหมือนกัน แต่ปู่เสือได้รับความไว้วางใจจากท่านผู้นำ..มากกว่าคู่อริ ทำให้งัดข้อกันมาตลอด จนกระทั่งท่านผู้นำตัดสินใจยุติการสู้รบ และนำเอาทรัพย์สมบัติมูลค่ามหาศาล..ไปจัดการเก็บไว้ในถ้ำแห่งหนึ่ง บนเทือกเขาผีปันน้ำ ซึ่งอยู่ระหว่างรอยต่อตะเข็บชายแดนไทยกับพม่า..ขึ้นเหนือไปทางดอยอินทนนท์ การเดินทางไปครั้งนี้..ทำให้ปู่เสือได้พบกับเพื่อนตายคือปู่ทวดของกู ซึ่งชำนาญเคล็ดวิชาไทเก็ก และยังมีท่านตาทวดที่ชำนาญการต่อสู้มวยลานนาคาดเชือก  ทั้งสามท่านถูกคอในความเป็นนักสู้..และมีหน้าที่ปกป้องผู้นำเหมือนกัน เพราะปู่ทวดกูปกป้องผู้นำเวียดกง ส่วนท่านตาทวดคุ้มครองเจ้าลานนา ท่านทั้งสองจึงผนึกเคล็ดวิชาสองวิชารวมกัน เกิดเป็นแนวการต่อสู้ใหม่ ‘วรเวทย์อัคนี’  เป็นคู่ปรับกับวิชาปิดทวารคู่อริท่านปู่เสือ
หลังกลับจากนำทรัพย์สมบัติไปเก็บไว้ในถ้ำ ระหว่างเดินทางกลับอยู่กลางหุบเขาผีปันน้ำ คู่อริก็ทรยศหักหลังสังหารท่านผู้นำ..เพื่อจะหุบสมบัติ ซึ่งปู่เสือและพ่อสิงห์..พยายามปกป้องท่านผู้นำ จนผู้ติดตามล้มตายหมด
พ่อสิงห์กับปู่เสือได้รับบาดเจ็บสาหัส ท่านผู้นำรู้ตัวว่า..ไม่รอดแน่ ๆ จึงฝากท่านปู่รักษาสมบัติไว้ให้ได้
อย่าปล่อยคนชั่วเอาไปได้เด็ดขาด ปู่เสือรับปากก่อนท่านผู้นำสิ้นใจบนหุบเขานั่นแหล่ะ  เห็นความตายรออยู่ตรงหน้า ความจริงก็เผยออกมา..ลุงสาง หักหลังปู่เสือกับพ่อสิงห์ ร่วมมือกับคู่อริทรยศท่านผู้นำ..เพราะความโลภ..บ้าอำนาจ บวกความอิจฉา..ที่ปู่เสือชื่นชมพ่อสิงห์มากกว่าตัวลุงเอง..  
ความจริงที่ได้รู้..ทำให้ปู่เสือทนผิดบาดแผลไม่ไหว..กระอักเลือดตายตามท่านผู้นำไปอีกคน โดยที่ลุงสาง
ไม่รู้สึกผิดสักนิด..ที่ฆ่าพ่อตัวเอง แล้วจังหวะที่ปู่ทวดตาทวดพร้อมพ่อเกริก..เข้ามาช่วยแก้ไขสถานการณ์..ก่อนที่พ่อสิงห์จะหมดลมหายใจไปอีกคน เพราะมุทิตาจิตไม่ต้องการทำร้ายใครบาดเจ็บล้มตาย..ของท่านปู่กับท่านตา ทำให้ท่านไม่ลงมือรุนแรง เพราะความเมตตาชั่ววูบ..ลุงสางเลยถือโอกาสลอบกัดใช้เคล็ดวิชา สิงห์โตคำรามทำร้ายทั้งสองท่านจนบาดเจ็บสาหัส แม้ไม่ถึงตาย..แต่ไม่สามารถเป็นปกติได้อีกแล้ว เพราะเส้นประสาทสำคัญฉีกขาด..จนใช้วิชาวรเวทย์อัคนีย์ไม่ได้อีกต่อไป
เหตุการณ์กลับเลวร้ายลง ลุงสิงห์เลยตัดสินใจ..ใช้พลังเฮือกสุดท้ายทำลายทุกคน โดยฝืนใช้พลังสิงห์พิโรธ
ก่อนลงมือส่งสัญญาณให้พ่อเกริก..จัดการตัวการใหญ่ ที่อาจใช้วิชาปิดทวารป้องกันพลังสิงห์พิโรธได้ พ่อเกริกลงมือสกัดจุดชาคู่อริ..ไม่ให้ใช้เคล็ดบังคับธาตุลมปิดทวาร พ่อสิงห์จึงลงมือทันที  คู่อริกับลุงสางเจอพลังกระแทกร่าง..หล่นลงก้นเหว ทำให้เข้าใจว่าตกเหวตายแล้ว..พ่อเกริกนำทั้งสามท่านกลับมารักษาตัวที่บ้าน..อาศัยสมุนไพรต้นตำรับ รักษาเกือบเดือนถึงจะหายดี แต่พ่อสิงห์ก็ไม่สามารถใช้พลังสิงห์โตคำรามได้อีกต่อไป..ท่านปู่กับท่านตาก็ถือศีลเข้าวัด..โดยไม่ยุ่งกับทางโลกอีกกระทั่งมรณภาพในขณะที่ไอ้ตะเกียง..เพิ่งอายุได้ไม่ถึงหกเดือนด้วยซ้ำ กูจึงไม่เคยเห็นหน้าพวกท่านสักคน..ยกเว้นไอ้พี่ตระกูลกับพี่ตระการ ที่มีโอกาสเห็นท่าน
ทั้งสอง
ก่อนท่านปู่ท่านตาจะมรณภาพ..ได้เรียกพ่อเกริก..และพ่อสิงห์ไปพบ  เพื่อจัดการปิดผนึกปากถ้ำ  คิดว่าหากไม่ทำเช่นนี้ รังแต่จะเป็นภัยในวันข้างหน้า ท่านใช้วิธีปิดผนึกถ้ำ โดยใช้เลือดของกูซึ่งอายุแค่สามเดือน
ผสมสมุนไพรหลอมเป็นสัญลักษ์..รูปตะเกียงฝังผนังปิดปากถ้ำเอาไว้ ใครคิดเปิดปากถ้ำเข้า..จะถูกกลไกภาย
ในถ้ำ รวมถึงกับดักมากมายทำร้ายจนตายได้..ทั้งควันพิษ..หอก..เหล็กแหลม..หินจากเพดานถ้ำก็จะถล่มลงมา ถึงตอนนั้นคงไม่เหลือใครรอดชีวิตแน่นอน   
แต่ก็มีวิธีเปิดโดยไม่กระทบต่อกลไก คือเลือดต้องล้างด้วยเลือด เลือดของตะเกียงสามารถเปิดประตูโดยไม่มีผลต่อกลไก ซึ่งความลับคงรั่วไหลออกไป..จากทีมช่างที่มาทำการวางระบบกลไก เพียงแต่ยังรู้ความจริงไม่หมด พ่อเกริกบอก..ระหว่างที่หลอมสมุนไพร..ผสมกับเลือดไอ้ตะเกียงให้เป็นสัญลักษ์ใช้ผนึกปิดปากถ้ำนั้น พ่อสิงห์แอบเอาเลือดไอ้พี่โต๋ใส่ลงไปในเตาหลอมด้วย ฉะนั้น...หากต้องเปิดผนึกถ้ำจริง ๆ ต้องอาศัยเลือดของทั้งสองคนหยดลงสลักวงกลมรูปตะเกียง จึงจะสามารถถอดสลักกลไกประตูถ้ำได้...   
เลือดที่ใช้ผสมลงไปเป็นเลือดตอนเด็ก แต่เลือดที่สามารถถอดสลักได้..ต้องรอให้อายุครบสิบห้าปีไปก่อน..ถึงจะถอดสลักได้ พวกศรัตรูรู้ว่าอีกสามเดือน..ตะเกียงจะอายุครบสิบห้าปี ดังนั้นจึงเริ่มลงมือแล้ว แต่อย่างที่บอก..
ศรัตรูยังไม่รู้ว่าเลือดตะเกียงเพียงคนเดียว เปิดปากถ้ำไม่ได้ถ้าไม่มีเลือดไอ้พี่โต๋....
Part  48
..งูยักษ์เข้าถ้ำ....
คำสั่งจากที่ประชุมลงมติกันว่า ตั้งแต่นี้ไป..ห้ามกูไปไหนคนเดียว ทำอะไรต้องมีไอ้พี่โต๋อยู่ด้วยตลอด  
เพราะศัตรูจ้องกูคนเดียว พวกมันไม่รู้ความลับของเลือดไอ้พี่โต๋ พ่อเกริกกับพ่อสิงห์บอกว่าศัตรู  มีสองพวก..พวกแรกต้องการตัวกูเพื่อเปิดสลักประตูถ้ำ กูสงสัยทำไมต้องจับเอาตัวกูไปด้วย ไม่เอาเลือดไปอย่างเดียวก็พอ พ่อสิงห์ตอบว่า..เลือดที่ใช้เปิดสลักต้องหยดจากร่างกายที่มีชีวิตชีพจรต้องเต้นอยู่ตลอด..นั่นคือสาเหตุที่กูถูกหมายหัวให้จับตัวไป กลุ่มนี้คงยังไม่ลงมือตอนนี้หรอก..น่าจะรออีกสามเดือนถึงจะลงมือ..เพราะกูอายุครบสิบห้าเลือดถึงใช้ได้ผล   
ส่วนพวกที่สอง กลุ่มนี้น่าจะเป็นพวกที่ไม่ต้องการให้เปิดปากถ้ำ อาจเป็นบริวารเก่าท่านผู้นำที่ล่วงลับไป..ซึ่งไม่ต้องการให้ใครแตะต้องสมบัติในถ้ำ กลุ่มนี้น่ากลัวมาก..เพราะคงต้องการฆ่ากูทิ้งเพียงอย่างเดียว..จะได้ไม่สามารถเปิดถ้ำได้อีก หากจะให้ทั้งสองพวกต่อกรณ์กันเองคงเป็นเรื่องยาก   เพราะต่างฝ่ายต่างไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงกัน..ทั้งเรื่องกำลังคนก็ไม่แน่ชัด ดังนั้นปัญหาหนักจึงตกมาที่กู  ดูง่ายที่สุดที่จะจัดการต้นตอที่น่าจะเป็นปัญหาเพียงคนเดียว กูจึงตกอยู่ในอันตรายโดยไม่มีทางเลือก  ไม่ว่าจะเป็นกรณีไหนก็ไม่เป็นผลดีต่อกูทั้งนั้น เพราะสุดท้ายบทสรุปคงไม่ต่างกัน หมดประโยชน์คงไม่มีใครอยากให้กูมีชีวิตรอดอยู่ดี เพิ่งรู้วันนี้ว่า..ทำไมกูเป็นสมบัติพิเศษของตระกูล ‘วรเวทย์อัคนี’  เห่อะ!..น่าภูมิใจสุด ๆ ไอ้ตะเกียง  ขอบคุณทั้งปู่ทวดและตาทวดที่ทิ้งภาระอันยิ่งใหญ่ให้กูขนาดนี้  ปัญหาระดับชาติจริง ๆ     
จากนั้นพ่อสิงห์บอกให้พวกเราแยกไปพักผ่อนได้แล้ว..ไม่ต้องกังวลอะไร..เพราะจะจัดบอดี้การ์ด  คอยติดตามดูแลพวกกูอยู่ห่าง ๆ ให้ทำตัวกันปกติ จะได้ไม่ให้พวกมันไหวตัวทัน พ่อเกริกกับพ่อสิงห์เชื่อว่ากูกับไอ้พี่โต๋..หากร่วมมือกันสู้แล้ว..วิชาเราสองคน สยบศัตรูได้แน่นอน เพราะต่างฝึกสำเร็จขั้นสูงทั้งคู่ ที่สำคัญวิชาทั้งสองยังเกื้อหนุนกันด้วย และเป็นวิชาที่ข่มคู่ปรับอีกตะหาก เพราะฉะนั้นนี่คือความจริงอีกข้อ ที่กูกับไอ้พี่โต๋..ผูกพันธุ์กันอย่างไม่มีทางเลี่ยง อาจเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้เราต้องเป็นเช่นนี้..ตั้งแต่ต้น   ราชสีห์ต้องรับหน้าที่คุ้มครองตะเกียง.........
ขึ้นมาบนห้อง กูแยกเข้าห้องน้ำแปรงฟันก่อนนอน ออกมามันก็เปลี่ยนเข้าไปมั้ง รู้สึกไม่ง่วงเท่าไหร่  แต่ก็ขึ้นเตียงนอนลืมตาโพล่ง สมองมันพรันคิดเรื่องต่าง ๆ ที่ได้รู้วันนี้ ท่านปู่กับท่านตาทวดคิดยังไง
ของท่านถึงใช้เลือดกูปิดผนึกถ้ำ และพ่อสิงห์ล่ะคิดยังไงถึงแอบเอาเลือดไอ้พี่โต๋ใส่ไปด้วยอีกคน   ท่านรู้ล่วงหน้าหรือไรกัน..ว่ากูจะสามารถผ่านอุปสรรคและปัญหาที่จะเกิดขึ้นไปได้  เช่นเดียวกับพ่อสิงห์  คาดเดาว่าไอ้พี่โต๋..จะเป็นทายาทที่สืบทอดวิชาตระกูลจนบรรลุขั้นสูง เค้าดูจากสรีระโครงสร้างกระดูกกันตั้งกะเด็กเลยใช่ไหม..ว่าพวกกูอัจฉริยะ ไม่เช่นนั้นทำไมไม่ใช้เลือดพี่ตระกูล..พี่ตระการหรือไอ้พี่เต้..แต่เจาะจงเป็นพวกกูสองคน มันคงไม่ประจวบเหมาะเป็นแน่ เจตนาปิดบังไม่ให้เจอกันอีกตะหาก ทั้งที่ครอบครัวเราสองคนสนิทสนมกันขนานนั้น ทุกคนรู้จักกันหมด  มีกูคนเดียวที่เพิ่งรู้จักพวกเค้า ในขณะที่ไอ้พี่เต้บอกกูก่อนเดินออกจากห้องว่า..พี่ตระการ  เป็นเพื่อนสนิทเรียนจบมาด้วยกัน ไอ้พี่โต๋ก็รู้จักพี่ชายกูทุกคน มีแต่กูที่ไม่รู้จักพวกมันเหมือนคน
อื่น ๆ  การทำเช่นนี้ เพื่อปกป้องกูไม่ให้ได้รับอันตราย..อาจถูกลักพาตัวได้ พอกูโตพ่อเกริกถึงยอมปล่อย
กูมาอยู่กรุงเทพฯ ..พวกเราถึงได้รู้จักกัน ซึ่งคงเห็นว่า...เพราะกูสำเร็จวรเวทย์อัคนีหมดแล้ว  ทั้งคงโตพอที่จะดูแลตัวเองได้ ไอ้พี่โต๋ก็เช่นกัน พวกผู้ใหญ่คงคิดว่าถึงเวลาที่จะให้พวกเราได้รู้จักกันแล้ว แต่ตาข่ายสวรรค์ย่อมมีรูรั่ว ท่านคงไม่รู้หรอกว่าความสัมพันธ์ของกูทั้งคู่..จะพัฒนาก้าวข้ามไปเกินคำว่าพี่น้องไปซะแร้ว....
มันออกห้องมาเช็ดหน้าเสร็จ ใส่บอกเซอร์ตัวเดียว..เสื้อก็ไม่ใส่ เดินไปปิดไฟก่อนจะมาล้มตัวลงนอนข้าง ๆ
ติดกะกูซะ เตียงออกกว้างนอนชิดอยู่ได้
“นอนไม่หลับล่ะสิ?”  
“อือ..เหมือนมีอะไรในหัว..ทำให้นอนไม่หลับ”
“คิดไรมาก..พี่อยู่นี่แล้ว..สัญญาจะปกป้องตะเกียงด้วยชีวิตของพี่เลยเชียว”  น่าดีใจน้อยทีไหนได้ฟังมันพูดมาแบบนี้
“ขอบคุณพี่มาก ที่ดูแลตะเกียงอย่างดี” กูพูดจริง ๆ แหล่ะ...ถ้าไม่เพราะมัน..กูคงถูกงูกัดตายไปแล้ว
“พูดอะไรแบบนั้น...เราเป็นอะไรกันล่ะ...พี่ต้องปกป้องคนรัก..ไม่ให้มีอันตรายสิคือสิ่งที่ต้องทำ”
เล่นเอากูเขินไปไม่เป็นอีกแหล่ะ..บทจะหวานแม่งก็หวานขึ้นมาดื้อ ๆ ซะงั้น แล้วเลือกสถานที่ถูกด้วยนะมึง..
ช่างถูกเวร่ำเวลาเสียจริง หยอดกูอยู่ได้..บนเตียงนะโว้ย!...มันหมิ่นเหม่ต่อการเสียเอกราชไงไม่รู้ว่ะ!........
“ตะเกียงขอบคุณพี่มาก ติดค้างไว้ก่อนได้ป่าว?  ยังไม่รู้จะตอบแทนยังไง..ที่ช่วยไม่ให้ถูกงูกัด”  
กูบอกมันไปแหล่ะ ถึงไงก็คาใจอยู่ดีที่ติดค้างมันเรื่องเมื่อเย็น
“อยากตอบแทนพี่จริง ๆ หรือ?”  มันย้ำ..เพื่อความแน่ใจ กูเลยพยักหน้าให้แม่งแหล่ะ...ยืนยันคำพูดตะกี้นี้
“งั้นเปลี่ยนจากงูกัด..ให้งูมุดถ้ำตะเกียงแทนได้ไหม” อ่า!..ไอ้บร้า..ฟังมันดิ..กูเข้าใจ
ความหมายมันหรอก..ไม่ใช่เด็กอมมือ เชี้ยแล้ว...เรื่องอะไรมาขอกันดื้อ ๆ เฉยเลยวุ้ย! ไม่ตอบแม่งหรอก...
หวาย..กูอร๊าย..เว้ย!....เชี้ย...
“ตะเกียงไม่พูด..พี่ถือว่าอนุญาตนะ”  พูดเองเอ่อเองเสร็จ..ไม่ทันจะค้าน มันพลิกตัวมาคล่อมทับทันที จ้องตากูนิ่ง ๆ ตาแม่งก็นะ..เยิ้มได้อีก...โอ้ย!...ไม่ไหวกูอายแม่งโคตร ๆ อ่ะ!..เฉหลบตาไม่มองแม่งหรอก มันเหมือนจารู้ว่ากูอาย ก่อนจะค่อย ๆ ก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากกูเบา ๆ ไล่มาที่เปลือกตา..ต่ำลงไปที่แก้ม..เลื้อยลงซอกคอ
ก่อนจะวกกลับมาแนบริมฝีปากบดจูบกูช้า ๆ  ค่อย ๆ สอดลิ้นแตะตามขอบปากกู..ก่อนจะค่อย ๆ แหย่ตามฟันบอกเป็นนัยให้เปิดปาก เพื่อที่มันจะสอดลิ้นเข้าไปทักทายในปากกูได้ กูสมยอมเผยอปากออกให้มันล่วงล้ำ
เข้ามา ไม่รอช้าฉกวูบดูดเอาลิ้นกูเข้าให้..เจอลูกจูบโครตเซียนเข้าไป จะเหลือเหร่อไอ้ตะเกียง สมองกูขาวโพลน
ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ ปล่อยให้มันไล่ต้อนดูดดุนลิ้นกูจนแทบจะหลุดจากปาก หายใจหายคอแทบไม่ทัน ..เท่าไหร่มันก็ไม่รู้จักพอ หยอกเย้ากวาดต้อนลิ้นกูจนกูต้องทุบแขนมันเบา ๆให้รู้ว่ากูหายใจไม่ออก มันถึงค่อยถอนจูบปล่อยกูตะกายอากาศเข้าปอดซะที
“หวานมาก...รู้ไหม..พี่ไม่เคยมีความสุขกับการจูบอย่างตอนนี้มาก่อน....ตะเกียงเป็นคนแรกที่ทำให้พี่ควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อได้ลองแล้วเหมือนหยุดไม่อยู่...อยากกลืนกินไปทั้งตัว..” .พูดจบ
ไม่รอฟังกูตอบ..ก้มลงมาจูบกูอีก ครั้งนี้มันอ่อนโยนนุ่มนวล..จนกูเคลิบเคลิ้มมึนไปกับรสจูบไม่รู้แม้กระทั่งว่าชุดนอนหลุดออกจากตัวไปตอนไหน มารู้เอาก็ตอนมันถอนจูบไล่ต่ำลงมาที่ซอกคอ  ก่อนจะฉกวูบเข้าให้ที่หน้าอก จนกูเสียววูบแอ่นอกตามการดูดยอดอกของมัน รัวลิ้นหยอกเอิ้นยอดอกกูสลับดูดทั้งซ้ายทั้งขวา..ถึงได้รู้ว่าเสื้อผ้ากูไม่เหลือสักชิ้น ร่างกายเปลือยเปล่าบิดตัวเร่า ๆใต้ร่างมัน   เสียวสะท้านสั่นไปหมด ตั้งแต่ไขสันหลังจนถึงท้องน้อย ได้แต่คลายเสียวด้วยการบิดตัวไปมา  หลุดเสียงครางแบบไม่ต้องกลัวอายกันแล้วชั่วโมงนี้
“อ่า..อา.ๆ!.”
ผมละเลงลิ้นรัวถี่ยิบที่ยอดอกสีชมพูสวย..สลับสองข้างซ้ายขวา ทำเอาเจ้าของร่างข้างใต้ผมบิดตัวเร่า  ดิ้นไปมา..พร้อมส่งเสียงครางกระเส่าหวานหู..ยั่วผมแทบคลั่ง ยอมรับไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครมาก่อน ผมมีเซ็กส์กับผู้หญิงสาว ๆสวย ๆ มาไม่น้อย  แต่ละคนก็หลายลีลา บางคนเร่าร้อนยังกะไฟ..ตอบสนองได้ดุเด็ดเผ็ดมัน บางคนก็อ่อนหัด..บ้างบริสุทธิ์ไร้เดียงสาเวอร์จิ้นอยู่ก็มี  ผมกลับไม่รู้สึกอยากทะนุทะนอม ถึงขั้นหวงแหนอยากเก็บเอาไว้คนเดียว จนแทบไม่อยากให้ใครเข้าใกล้มาก่อน   
ให้ตายเถ่อะ!...ใครจะเชื่อ ร่างกายที่อยู่ใต้ร่างผมนี่  เป็นของเด็กหนุ่มอายุสิบสี่จะขึ้นสิบห้า  ผิวเนียนละเอียดสวยอย่างไม่มีที่ติ  ขาวอมชมพูจนผู้หญิงอาย เอวบางรับกับสะโพกคอด..ตึงกระชับอย่างคนออกกำลังกายสม่ำเสมอ หน้าท้องแบนลาบไม่มีไขมัน..กล้ามท้องซิกแพ็กไม่มีให้เห็นแบบผู้ชายทั่วไปอีกตะหาก ถ้าไม่นับหน้าอกแบนราบที่ประดับด้วยทับทิมเม็ดเท่านิ้วก้อย  สองจุดซ้ายขวาแล้วล่ะก็  แทบไม่อยากเชื่อ..ว่าร่างกายหนุ่มน้อยตะเกียงจะสวยสดไร้ที่ติได้ขนาดนี้ ที่สำคัญตัวกลับหอมกลิ่นดอกไม้...หอมอ่อน ๆ สูดดมแล้วชื่นใจกระตุ้นต่อมเสียวจนแทบคลั่ง  โดยไม่ต้องพึ่งน้ำหอมยี่ห้อดังสักนิดเดียว
ไม่แปลกใจเลยใครต่อใครต่างพากันหลงรักเต็มไปหมด เพื่อนผมแทบจะเหมายกแก๊งค์เลยก็ว่าได้  ไม่นับ
ไอ้พวกห่าเหวทั้งหลายอีกมากมาย..ที่เข้ามาเจ่าะแจ่ะวุ่นวาย นึกแล้วพาลหงุดหงิดหัวใจ   ขนาดพวกมันเห็น
แค่ภายนอกยังลุ่มหลงขนาดนั้น ลองได้มาสัมผัสใกล้ชิดแบบผมแล้วไม่หลงกันเข้าไปใหญ่หรือ เชื่อว่าไม่มีใครอดที่จะไม่แตะต้องร่างกายที่สวยงามสวรรค์สร้างตรงหน้าคงไม่มีแน่...
ผมไม่รอช้า..จัดการถอดบอกเซอร์ตัวเดียวดีดออกให้พ้นทาง ก่อนจะเบียดร่างลงประกบผิวร้อนที่เปล่าเปลือยยั่วยวนตรงหน้า..บดสะโพกคลึงเคล้าไปมา ปากก็พรมจูบไปทั่ว มือลูบไล้ฟ้อนเฟ้นจับตรงไหนก็ลื่มือไปหมด..ยังกับแพรนุ่มเนียนเรียบไม่มีสะดุด ใครไม่เป็นผมไม่รู้หรอกว่าแทบไม่อยากทนรอต่อไปแล้ว อยากฝังร่างหลอมรวมเข้าไปในตัวน้อง..ให้เสร็จสิ้นกับภารกิจที่พาให้คลั่งใจตายกันไปเลย เพื่อปลดปล่อยความอัดอั้นแสนหวาน..ที่แสนทรมานจนแทบล้นทะลักอยู่ร่อมร่อในตอนนี้ แต่ถึงยังไงเสีย..ผมต้องอดทนอดกลั้นให้ได้มากที่สุด
เพราะสำหรับน้องแล้ว  ต้องเตรียมความพร้อมให้มาก ไม่อย่างนั้นแทนที่จะมีความสุขร่วมไปกับผมด้วย..
เดี๋ยวจะกลายเป็นผมทำให้น้องเจ็บปวดทรมานไปเสียมากกว่า แค่น้องยอมให้..ก็มากจนไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว สิ่งที่พอทำได้ในตอนนี้ ต้องทำให้น้องรู้สึกดีและมีความสุขมากมาก ยังคงจำได้..ผลของการทำรักครั้งแรกในวันนั้น ขนาดเตรียมพร้อมให้น้องเต็มที่แล้ว ยังล้มพับจับไข้ไปตั้งหนึ่งคืนกะอีกหนึ่งวันเต็ม ๆ..ดีที่เป็นวันอาทิตย์..เลยไม่เสียการเรียน  ผมต้องดูแลคนป่วยทั้งคืนกว่าจะได้นอน  ถึงไงก็คุ้มค่ากับสิ่งที่ได้มา  ความหอมหวานที่บริสุทธิ์ที่น้องยอมให้ผม   
ผมค่อย ๆ เล็มจูบไซร้ไปทั่วร่างน้อง ไม่มีส่วนไหนที่ผมจะไม่ฝากรอยจูบสีกุหลาบไว้เป็นหลักฐาน  ว่าผมตี
ตราจองทุกตารางนิ้วแล้ว สีกุหลาบจากรอยจูบขึ้นริ้วแดงตัดกับผิวขาวอมชมพู เป็นภาพที่เซ็กซี่ ทำให้แทบถึงสวรรค์อยู่ร่อมร่อ นี่ถ้าไม่มีประสบการณ์จนชำชอง ผมคงเป็นไก่อ่อนขายหน้าตัวเองเพราะล่มปากอ่าวพาอายแล้วเห่อะ....
โลมไล้ตะโบมจูบต่ำลงเรื่อย ๆ จนถึงหยุดตรงตะเกียงน้อย..น่ารักสมตัวได้อีก..ก่อนจะค่อย ๆ ตัดสินใจ
เม้มริมฝีปากครอบรูดรั้งลงสุดโคน ทั้งที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อน แต่ผมพอจำได้ว่าต้องทำยังไง  ก็จากพวกสาว ๆ ที่เคยทำให้ผมนั่นแหล่ะ... เจ้าของร่างสะดุ้งเฮือกพยายามผลักหัวผมออก  ส่ายหน้าไปมาคงจะเสียวสุด ๆ เป็นแน่ นึกถึงที่ผู้หญิงเค้าทำให้..ผมรู้ว่าเสียวขนาดไหน แต่มีหรือผมจะยอมถอย..กลับละเลงลิ้นรอบหัวแดง ๆ บริเวณรอยยักแตะปลายลิ้นเบา ๆไปทั่ว จากมือที่พยายามผลักไสในตอนแรก..เปลี่บนมาจับทึ้งหัวผมกดให้ดูดเม้มลงไปสุดโคน ผมก็ทำสลับดูดรูด..ขยับปากเข้าออกช้าบางเร็วบางสลับไปมา เหมือนไม่ทันใจเจ้าของร่างสักเท่าไหร่ ถึงพยามยกสะโพกเด้งสวนตลอดเวลา..หลุดครางเสียงหวานกระเส่า..แลดูเซ็กซี่แทบคลั่งใจตาย ผมผละ
ปากออก  เรียกเสียงฮึ่ม ๆ เบา ๆ ในลำคอเหมือนขัดใจจากน้อง ผมต้องกระซิบบอกเบา ๆ
“รอพี่แป๊ปนะครับ..คนดี”  แล้วรีบผละมาหยิบเอาตัวช่วยสำคัญ..แอบฝากลุงพีซื้อให้ เป็นอันรู้กันว่าเอามาทำอะไร..ลุงแกไม่พูดมากปากสว่าง เป็นคนเก่าคนแก่ที่คอยดูแลประจำตัวผม  ก่อนจะค่อยบีบเจลลงบนนิ้ว จัดการป้ายลงช่องทางข้างหลัง..เจ้าของร่างถดก้นหนี..คงตกใจกับความเย็นของเจล..ผมก้มเอาปากครอบตะเกียงน้อย..รูดรั้งอีกครั้ง ส่งผลให้ก้นที่ถอยหนีกลับมายกลอยไม่ติดพื้น ตามริมฝีปากที่รูดเข้าออกของผม ผมจึงค่อย ๆ
สอดนิ้วเข้าไปยังถ้ำสวรรค์ของน้องที่เกร็งขมิบ..ตอดรัดนิ้วผมแทบขาด ผมเร่งจังหวะปากให้เร็วขึ้นอีก..เพราะความเสียวด้านหน้า  ช่วยให้น้องผ่อนคลายไม่ต่อต้านช่องทางด้านหลัง ถือโอกาสขยับนิ้วเข้าออกพร้อมกัน
ไปด้วย  ไม่ลืมสะกิดย้ำตุ่มจีสปอต..ที่พอโดนจุดนี้ทีไร  เรียกเสียงครางออกจากปากน้องทุกครั้ง ผมเพิ่ม
จำนวนนิ้วเข้าไปเรื่อย ๆ จนครบสามนิ้ววนคว้านไปทั่ว  สัมผัสโดนเหยื่อบุด้านในทั้งนุ่มทั้งรัด..พาเอาอดใจ
แทบไม่ไหว..ก่อนที่ร่างของน้องจะเกร็งขมิบตอดรัดนิ้วมือผมพร้อมกับน้ำรัก พุ่งทะลักเข้ามาในปากผม  
ผมจัดการเก็บกลืนทุกหยาดหยดหายเข้าไปในลำคอ..รสชาติหวานปนฝาดปร่า ๆ ไม่ยักนึกรังเกียจ
สักนิด..ตรงข้ามกับรู้สึกดี..ที่ได้กลืนทุกหยาดหยดของคนที่ตัวเองรัก ก่อนที่ร่างของน้องจะทิ้งตัวแหม่บ
หมดแรงหายใจหอบแฮ่ก ๆ..หลับตาพริ้มถึงสวรรค์ไปแล้ว ผมไม่รอช้าทิ้งค้างไว้ไม่ได้ ตอนนี้ถึงเวลา
ที่ผมไปทัวร์สวรรค์บ้างแล้ว จัดการจับน้องยกขาพาดไหล่ทั้งสองข้าง ก่อนจะแทรกตัวเข้าไป  จับงูยักษ์กดลงรู..พอน้องรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น ลืมตามองผมตื่นกลัวได้อีก..ผมเข้าใจว่าน้องกลัวอะไร ก็น่ะ...ถึงแม้จะเคยมีไรกันมาแล้ว..ต้องยอมรับว่าผม..โตโต๋สิงห์ราช ไม่ได้มีดีแค่รูปหล่อ  พ่อรวย..สิ่งที่พ่อให้มาถือว่าเกินมาตรฐานชายไทยไม่ใช่น้อย ผู้หญิงวี้ดร้องน้ำตาเล็ดมาหลายรายแล้ว  นับประสาอะไรกับน้องที่ใช้ช่องทางพิเศษ..จะไม่เจ็บปวด จำเป็นต้องสร้างความมั่นใจให้น้องเชื่อใจก่อนจะอด
“ไม่เป็นไรนะครับ พี่จะทำเบา ๆ ไม่ต้องกลัว ตะเกียงอย่าเกร็งตัวต้านพี่นะครับ หายใจลึก ๆ ปล่อยตัวตามสบาย”   น้องหลับตา..เป็นอันรู้กันว่าผมเข้าเกียร์เดินหน้าต่อได้ ผมไม่รอช้าแต่ก็พลีพล่ามตะกละตะกลามไม่ได้เป็นอันขาด ค่อย ๆกดส่วนหัวงูยักษ์มุดรูพิเศษ..แค่ส่วนหัวมุดหายเข้าไป  
“อึก...อือ..”  น้องถึงกับสะดุ้งส่ายหน้าไปมา..น้ำตาไหลย้อยเป็นทางตามหางตา ผมชะงักสงสารก็สงสาร..
แต่เดินหน้ามาถึงนี่..ผมหยุดไม่ได้แล้ว..จะว่าเห็นแก่ตัวก็ยอม  ช่องทางพิเศษบีบรัดงูใหญ่ของผมจนเสียวสะท้านทุกรูขุมขน
“อ๊า...ซี้ด!...โอ้ว!..อย่าเกร็งครับคนดี..”  ไม่ไหวแล้ว..ก่อนจะล่มไม่เป็นท่าเสียก่อน...ผมตัดสินใจก้มลงจูบซับน้ำตา ไล่เรื่อยมาตามแก้มก่อนประกบจูบบดลิ้นพัวพันลิ้นน้อง พร้อมกับมือจับตะเกียงน้อยสาวขึ้นลงทันที
น้องเอามือโอบรอบคอผม..บดจูบแลกลิ้นเปะป่ะมัวไปหมด แต่ความไร้เดียงสาเง่อะง่ะนี่..ยิ่งกระตุ้นผมแทบคลั่งเข้าไปใหญ่ คิดว่าน้องคงหาวิธีบรรเทาเจ็บ  พอเริ่มรู้สึกว่าช่องทางข้างหลังคลายการบีบรัดลงมากแล้ว ผมจึง
ค่อย ๆ ดันงูยักษ์เข้าไปอย่างช้า ๆ  พร้อมกับสาวมือให้น้องไปด้วยเข้าไปเกือบครึ่ง น้องหน้านิ่วคิ้วขมวดคงอึดอัดสุด ๆ ก็เข้าใจนะอย่างที่บอกยี่ห้อสิงห์โต๋..ไม่ใช่งูธรรมดา แต่เป็นพญางูยาวขนาด 8”  อวบอ้วน 5.5”  
น้องไม่จุกแน่นทรมาน..ก็เทพสุด ๆ แล้ว ผมตัดสินใจอัดกระแทกครั้งเดียวมิดยันโคน
“อึบ!...กึก...ฮือ...”  เสียงผม..เสียงน้อง  ร้องออกมาส่ายหน้าเกร็งตัวแน่น ผมแช่ค้างไว้  พยายามพรมจูบไปทั่ว..จมูก..แก้ม..ปาก..ซอกคอ  ก่อนจะลงลิ้นบนยอดเม็ดทับทิมที่ยั่วน้ำลายตรงหน้า  ได้ผลน้องบิดตัวเร่า..จิกเล็บลงแผ่นหลังผมจนรู้สึกเจ็บแปล๊บ...แต่ชั่วโมงนี้ผมยอม..เทียบจากที่น้องต้องทนรับผมอยู่ในตัวตอนนี้..ต่างกัน
มากนัก  ผมกัดกรามกร๊อด!...ไม่ไหว  ช่องทางน้องตอดรัด
ผมตุบ ๆ  จนแทบจะกระฉูดเสียให้ได้  ผมเร่งสาวรูดรั้งตะเกียงน้อย น้องเริ่มส่งเสียงครางเบา ๆ เป็นสัญญาณว่า ผมสามารถขยับบดสะโพกคลึงไปมาเบา ๆ ให้ช่องทางของน้องขยายตัวให้เต็มที่  พอเริ่มรู้สึกเข้าที่เข้าทาง
ผมก้มลงไปจูบดูดพันลิ้นน้องอีกครั้ง..ซะเสียงดังจ๊วบจ๊าบไม่สนฟ้าแล้วชั่วโมงนี้...ก่อนจะค่อยสาวสะโพกดึงถอนจนเกือบสุด..แล้วอัดกระแทกกลับเข้าไปอีก เสียงน้องครางในลำคอ ตัวแดงเถือกไปทั่วพร้อมอุณหภูมิร่างกายที่สูงขึ้น ผมเริ่มขยับเร่งเร็วขึ้น  ปล่อยมือออกจากตะเกียงน้อย..จับขาน้องยกออกจากไหล่ ก่อนจะค่อยหมุนตัวให้น้องพลิกคว่ำหน้าลง..โดยไม่ยอมถอนช่วงล่างออกจากกัน..พอเข้าที่เข้าทางแล้ว  ผมจับสะโพกน้องดึงรั้งเอาไว้ก่อนอัดเสยสะโพกสวนกระหน่ำเข้าไป...เสียงเนื้อกระทบก้นงอนสวยตรงหน้า ยิ่งทำให้เจียนคลั่ง
เกือบลืมหายใจ ก้มมองงูเหลือมยักษ์..ที่ผลุบหายเข้าไปช่องทางพิเศษสีกุหลาบ..แนบสนิทไม่มีช่องว่าง
ให้อากาศลอดผ่าน..ยิ่งเป็นภาพชวนตื่นตาตื่นใจ แผ่นหลังบางไล่สายตาบริเวณเอวคอดกิ่ว  ก้นงอนโด่งที่ โยกสั่นไปกับจังหวะกระทั้นของผม..ซึ่งอัดกระแทกไม่หยุด...เสียงดังสนั่น
“พั่บๆ......อ๊าๆ...ซี้ด!....อ่าๆ”   ไม่รู้เสียงใครเป็นเสียงใคร แข่งกันครางระงม  ก่อนที่ผมจวนเจียนจะทะลัก รีบก้มลงมือจับหน้าน้องหันมารับจูบเร่าร้อนของผม  พร้อมเร่งจังหวะรัวกระแทกถี่ยิบๆ
“ปั๊ป.ปั๊ป..พั่บๆ....อ๊าๆ’’  การกระตุกบีบรัดอย่างแรงของช่องทางพิเศษ ก่อนน้องจะชะงักค้างไปวูบ..ค่อย ๆ
ทิ้งน้ำหนักตัวอ่อนราบลงนอน ผมจับสะโพกกระแทกอัดสวนแรงบีบรัดอีกสองสามทีก่อนจะทะลักทะลายออกมาจนหมดตามน้องไปติด ๆ...
“อ๊า...ซี้ด...โอ้ว!.” ทุกหยาดหยดน้ำรัก..พุ่งวาบเข้าไปในตัวน้อง...ช่างเป็นความรู้สึกวิเศษจริงๆ...แล้วจึงปล่อยตัวทาบร่างข้างใต้ ไม่ลืมเบี่ยงน้ำหนักเอียงลงข้าง ๆพร้อมพรมจูบไปทั่วแผ่นหลังเนียน..สูดดมกลิ่นหอมสดชื่นตรงซอกคอ ก่อนจะหลับตาพักเหนื่อย...โดยงูยักษ์ยังคาอยู่ไม่ถอนออก..กะพักสักห้านาทีค่อยเบิ้ลต่ออีกรอบ..งูยักษ์ยังไม่ยอมลงง่าย ๆ ผงกหัวหงึก ๆ เต้นตุ๊บ ๆ อยู่ในตัวน้อง...ไม่ติดกลัวน้องไข้ขึ้น..จะต่อเลยโดยไม่ต้องพัก..แต่ขืนทำแบบนั้นคราวหลังจะขอลำบาก...ยิ่งไม่ง่ายอยู่ด้วย..ให้น้องพักหายใจสักแป๊ปเดี๋ยวจะสลบกันไปซะก่อน........ค่อยต่อดีกว่า..............

Klong

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

dung

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุนครับ

ton521

ขอบคุนครับ

Alongkorn173

ขอบคุนคร้าบบบ

dekratisri

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

OneBe2

kabuki

สุดยอด ขอบคุณครับ

xspace

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Intra

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

pol569567

ขอบคุนคับ