ตะเกียงพิเศษ ??? 43-44

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อ๊วกๆ.....เลี่ยนสาดๆ....แม่ง..มึงก็มีคำพูดกับเค้าด้วยเน่อะ..ไอ้หล่อเทพ” แล้วพวกแม่งก็ร่วมมือกัน..ออกท่าทางเลี่ยนคำพูดไอ้พี่โต๋กันใหญ่โทษทีเห่อะ!..หาได้สะเทือนไอ้คนพูดไม่  มีหน้าทำเป็นยักคิ้วยกยิ้มให้กูอีกโอย!...ไม่ไหวจะทน มุดโต๊ะหนีดีก่ากู.............   
Part  43
ประกาศศึก.
เที่ยงวันนี้ยังไง ต้องเข้าประชุมสี หลังจากเมื่อวานโดดกันทั้งกลุ่ม  ขืนไม่ไปวันนี้มีหวังชะตาขาด  กินข้าวเสร็จ..พวกเราจึงแยกไปประชุมสีใครสีมัน แน่นอนศรีริต้าคนสวย..ตามพวกกูไปด้วย  โดยไม่ต้องถามเพราะอะไร  
ก็เธออยู่สีเดียวกับกู..ไอ้พี่โต๋และไอ้พี่บอมย์ สีแดงแรงฤทธิ์  ดีหน่อยวันนี้ตอนกินข้าว..ไม่มีเรื่องให้ปวดหัว  ริต้าดูจะทำตัวน่ารักขึ้น ไม่วุ่นวายกะไอ้คุณชายโต๋ จนเกินงาม  คงจับทางได้..ว่าไม่ควรยุ่มย่ามกะมันมาก..จะเสียโอกาสดีดีไป ดังนั้นเธอจึงเป็นสาวสวยอีกคน..นอกจากน้องกิ่งแฟนไอ้พี่กานที่นั่งร่วมโต๊ะสิงห์โตดำ กูกะไอ้
พี่โต๋..เป็นจุดสนใจตามเคย ดูเหมือนครั้งนี้จะมากผิดปกติ  สาเหตุน่าจะมาจากข่าวที่ไอ้พี่โทนี่บอก อยากพูดอยากคิดกันยังไงก็ช่าง..ทำตัวปกติก็สิ้นเรื่อง  นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว ไอ้หล่อเทพมันยังไม่สนใคร  
หน้านิ่งของมันเหมือนเดิม ทั้งที่คนมองตามตาแทบขวิด มันยังไม่สะทกสะท้าน กูก็เลียนแบบบ้าง..มันไม่อาย..หรือกูจะสน
เดินเข้าห้องชมรมไม่ทันไร เสียงแปดหลอดดิซิเบลก็ หวี๊ด..มาทันทีทั้งที่ยังไม่เห็นตัว เสียงนำมาก่อนได้อีก...
“ต๊าย..ตายๆ...โผล่หัวมากันได้แล้วเหรอค่ะ...พ่อพระเอก..นายเอกทั้งหลาย?...ถ้าวันนี้ไม่โผล่..เจ๊จะไปลากคอถึงที่เลยเคยดู..อ้าว!...แล้วนี่ใครกันหล่ะ?”  บริภาษพวกกู ลับหูลับตาค้อนออกท่าทางไปด้วย..เพิ่งสังเกตเห็นริต้า
ที่ยืนหลังไอ้พี่โต๋..ถามขึ้นมา
“สวัสดีค่ะ...ริต้าค่ะ..สมาชิกใหม่สีแดง..ฝากตัวด้วยนะค๊า..”  เธอเดินไปแนะนำตัวกับเจ๊พี่กิ๊ป นอบน้อมน่าเอ็นดูได้อีก
“อ่า..ต๊าย..ดีเลย..เจ๊กะลังหาลีด..ขาดอีกคนพอดี น้องหนูคนสวยมาได้จังหวะเหมาะ...มามะ..มานี่เลยค๊า...มาเป็นลีดเลยดีกว่า..รับรองปีนี้สีเรา..ไม่ได้ถ้วยเชียร์..กะขบวนพาเหรดให้มันรู้ไป...
รวมดาวกันขนานนี้..สีไหนเจ๊ก็ไม่ยั่นหรอก”   แล้วเธอก็กึ่งลากกึ่งจูงริต้า เข้าไปรวมกลุ่มกับพวกเชียร์ที่กำลังซ้อมเพลงกันอยู่  โดยมีพี่น้อย..พี่เพ้นนำทีม  เห็นลีดสีซ้อมท่าอยู่สี่คน ผู้ชายสองหญิงสอง  เพิ่มริต้าอีกคนก็คงเป็นห้า กูยืนหันรีหันขวางลังเลไม่รู้เอาไงดี  จู่ ๆ ไอ้พี่โต๋ก็จับมือลากกูเดินเข้าไปที่กลุ่มพี่บอยประธานสี
นั่งกันอยู่  
“มะ..มานี่กันเถ่อะ” ชวนดีดีก็ได้ จะจูงกูทำไมเนี๊ยะ ใกล้แค่เนี่ยะ..พาเอาคนมองจนได้...ไม่ป่าวประกาศซะเลย
หล่ะ...วุ้ย!
“แหม..แหม..ไม่ยอมให้ห่างเลยนะไอ้สิงห์...เล่นจูงกันขนานนี้..ยั่วคนอิจฉารึไงมึงไอ้รูปหล่อ”  
เสียงพี่บอยประธานสีแซวขึ้นมา  แต่โทษทีเห่อะ..ล้อกันตรง ๆ แบบนี้  มันไม่อายแต่กูอายนะโว้ย!
“ก็นะ...เปิดตัวกันไปเลยจะได้รู้ว่ามีเจ้าของ..ดีไหม” มันตอบทีเล่นทีจริงกะไอ้พี่บอย ไอ้พี่บอมย์หน้ามัน
เจื่อนลงไปถนัด..รู้สึกไม่ดีเลย ทำให้รู้ว่ามันยังไม่เต็มร้อยเท่าไหร่
“พอเห่อะ..จะเล่นอีกนานป่ะ?...แล้วลากมาไมเนี๊ยะ?” แกล้งบิดมือออกจากมือมัน..แหวมันไปนิด ๆ  พอเป็นพิธี  
“น้องมันเขินน่ะ..ดูดิหน้าแดงเป็นตำลึงเลย” ไอ้พี่บอยก็นะ..ไม่หยุด ไม่ติดเป็นรุ่นพี่..ควบตำแหน่งประธานสี..
ไอ้ตะเกียงจะโบกให้
“หึ..หึ..หึ..นั่นล่ะ..เค้าหล่ะ..ประจำ” ไอ้พี่โต๋เสริมอีก ไมวันนี้มันดูลัลล้าพูดมากจริงวุ้ย!..ตั้งกะเช้าแล้ว..ต่างกะ
ไอ้คนที่เคยยียวนกวนประสาท  เงียบเป็นเป่าสากซะนี่
“เอ้า!..ตกลงจะไม่บอกใช่ไหม ลากตะเกียงมานี่ทำไม?”  กูถามย้ำแหล่ะ..
“ก็ให้มาลงชื่อนักกีฬา ตะเกียงยังไม่ได้ลงกีฬาเลยไม่ใช่นิ?” มันบอก
“อะไร..ไม่เอา..ไม่เล่น..ก็นั่งเสลี่ยงแล้วไง..ไมต้องแข่งกีฬาอีกอ่า?”  อุธรณ์แม่งแหล่ะ! ใช่อะไรหรอก..ไม่อยากเล่นอ่ะ...เป็นกองเชียร์ก็พอเห่อะ..โรงเรียนเก่ากูก็เล่นซะ..ไม่มีคู่แข่งแล้ว ตั้งใจว่า..มาที่นี่จะไม่อะไรอีก  
ออกกำลังเฉย ๆ พอว่าไปอย่าง  แค่นี้ก็เด่นจนไม่รู้จะดังไปถึงไหนแล้ว   
“นั่นสิ..พี่ว่าตะเกียงลงด้วยก็ดีนะ..ทีมบาสเรายังขาดมือดีอยู่ ไม่แคล้วเจอสีไอ้พรตแน่ ๆ ตะเกียงชู๊ดออกแม่น
ลงเล่นให้ทีมด้วยกันนะ”  ไอ้พี่บอมย์..พูดได้แล้วสิมึง ดันเอ่ยปากขอร้องกูอีก  เห็นสายตามันแล้ว  ไม่กล้าปฏิเสธเลยว่ะ!
“เอาก็เอา...ลงเล่นอย่างเดียวน่ะ!..ไม่ลงอะไรอีกแล้ว” กูบอกปัด ๆไป..อย่างเสียไม่ได้
“ขออีกอย่างได้ป่ะ...”  แน่ะ!...มีมาอีก..ไอ้พี่บอยมัน
“ทำไมไม่แบ่งให้คนอื่นเล่นมั้งเล่า..จะมาเจาะจงอะไรตะเกียงเนี๊ยะ!.” กูสวนให้หล่ะ..
“คนอื่นที่ว่า..เค้าอัดกันเต็มหมดแล้ว กติกาห้ามไม่ให้ลงเกินสามรายการ เท่าที่คัดตัวไว้ก็แน่นกันหมดแล้ว..ไงลงช่วยพี่หน่อยนะตะเกียง” มันบอกเหตุผลหล่ะ..กูก็ว่าไมสีแดงดูดู..ผู้หญิงมากกว่าผู้ชายเกือบครึ่ง ไม่รู้คนจัดสี
มันจัดถูกป่าวว่ะ!  ทำให้ทรัพยากรสีกูมีปัญหาซะนี่
“..ก็ได้..ตกลงให้ลงไรอีก”  เอ้า..ยอม ๆ แม่งไป ไม่เห็นแก่ส่วนรวม..ไม่เล่นให้เลยนิ
“ลงเซปักตระกร้อให้หน่อย”  ยังกะมันรู้ว่ากูเซียน เสือกเลือกกีฬาที่กูถนัดได้อีก
“อือ..ได้..ใครลงมั้งเนี๊ยะ?”  ถามมันก่อน..ยังไม่รู้สมาชิกทีม ลงสองชนิดเกิดซ้อมตรงกันเป็นเรื่องอีก
“ก็สามหนุ่มกลุ่มตะเกียงไง..ไอ้โต๋..ไอ้บอมย์..แล้วก็ตะเกียง..ดีไหม?..จะได้ไม่เป็นปัญหาตอนซ้อม”  
ดีว่ะ!..พวกแม่งควบตรงกันหมด ตกลงกูต้องร่วมหัวจมท้ายกะพวกมันตลอดดิ..ทั้งบาส..ทั้งตระกร้อ
“ตารางแข่งไม่ชนกันดิ?”    ตารางแข่งออกแล้วเห่อะ  ชนกันขึ้นมาจะแข่งยังไงทีนี้
“ไม่ชน..ตารางออกมาแล้ว กรรมการเค้าใช้ตารางเก่าปีที่แล้ว ตระกร้อกับบาสแข่งสนามเดียวกัน  ผลัดกันคน
ละวัน ไม่เป็นปัญหาไม่ต้องห่วงเรื่องแข่งชนกัน”    ไอ้พี่บอมย์เป็นคนตอบซะงั้น..รู้ดีอีกมึง
“แล้วพวกพี่ลงคนละกี่อย่างเนี๊ยะ?”  กูถามมันบ้าง
“เต็มสตรีม..คนละสาม..ไอ้โต๋ลงว่ายผีเสื้อ 800 เมตร..อีกหนึ่งรายการ ส่วนพี่ลงวิ่ง 200 เมตร อีกรายการหนึ่ง” ไอ้พี่บอมย์พูดต่อ โดยไอ้พี่บ้ายืนฟังนิ่ง ๆ  บทจะไม่พูดก็เงียบได้อีกมึง
“ตกลงตามนี้นะ..จะได้ส่งรายชื่อนักกีฬาให้ส่วนกลางสักที แล้วเรื่องซ้อมเอาไง” ไอ้พี่บอยถามไอ้คุณโต๋มัน
“ตระกร้อซ้อมเที่ยง..ส่วนบาสซ้อมเย็นทุกวัน ซ้อมใหญ่ชั่วโมงโฮมรูมวันศุกร์” ไอ้คุณชายเก็กชี้แจง
ตารางซ้อม..ทุกคนพยักหน้าเข้าใจ โดยบาสเริ่มซ้อมเย็นนี้เลย เพราะต้องแบ่งสนามกับสีอื่นด้วย  เห็นบอกว่าวันนี้ซ้อมร่วมกับสีน้ำเงิน ประจวบเหมาะได้อีก..สีไอ้พี่พรตมันอ่ะแหล่ะ........จากนั้น..กูก็ถูกเจ๊พี่กิ๊ป เรียกไปซ้อมฝึกท่าทางนั่งบนเสลี่ยงต่อทันที เวลาเหลือยี่สิบนาทีก่อนเรียนภาคบ่าย...
“มามะ...น้องตะเกียง..ไฮไลท์เซอร์ไพรส์สีเรา มาฝึกวางท่ากะเจ๊ได้แล้ว” พูดเสร็จพี่แกก็ฉุดกูไปสอนทันที
โดยให้กูขึ้นบนตั่งนั่ง ไม่ให้กูตั้งหลักสักเอ๊ะ....ไอ้พี่โต๋..พี่บอมย์ มันก็วางตัวนักกีฬากันต่อกับพวกพี่บอย
ส่วนกูอะเหร่อ...โดนลวนลามตามร่างกายโดยเจ๊พี่กิ๊ปจนเมื่อยไปหมด ทำไมท่านั่งมันต้องยุ่งยากด้วยว่ะ!...ให้กูนั่งหนีบเข่าห้อยขาเอียงเข่าสี่สิบห้าองศา..เอวตรงหลังแอ่นตั้งตรงอีกตะหาก..ท่าแบบนี้มันไม่แมนซักนิด
แล้วไอ้คุณชายโต๋ไม่เห็นมันต้องซ้อม ไม่ได้การแล้วสงสัยต้องถาม
“เจ๊..คนสวย..ทำไมต้องให้ตะเกียงนั่งท่านี้ด้วยอ่า?...มันดูไม่แมนไงไม่รู้...นั่งอ้าขาไม่ได้รึไง?”  
“โอ้ย!...จะอ้าได้ไงเล่า..น้องตะเกียง...ก็ชุดมันบังคับให้ต้องนั่งแบบนี้..ขืนนั่งอ้าขาก็ไม่สง่าดิ..ที่สำคัญมันไม่เข้ากับคอนเซ็ปของเรา..เอ่อน่า...เจ๊ฝึกให้ทำก็ทำเห่อะ..ดูดิหนูนั่งแล้วดูดีมีสกุลได้อีก..ไม่มีใครเหมาะเท่าตะเกียงแล้ว..เชื่อสายตาอันแหลมคมของเจ๊สิค๊า”  เฮ้อ!..เจ๊แกเล่นมีเหตุผลซะขนาดนี้ กูก็จนปัญญา เอาก็เอาว่ะ!..
“เจ๊..แล้วไมไอ้พี่โต๋ มันไม่เห็นต้องซ้อมเลยง่า...ไหนบอกมันก็ต้องนั่งด้วยไม่ใช่นิ”  ถามสิ..ทำไมมีแต่กูซ้อมท่าประหลาดอยู่คนเดียวเล่า  มันไม่เห็นต้องซ้อมสักนิด
“โอ้ย!...ขี้สงสัยจริงเรา..ขานั้นไม่ต้องไปห่วงเค้าหรอก..ฝีมือเค้าขั้นเทพ ใกล้วันจริงซ้อมนิดซ้อมหน่อยก็ได้แล้ว...ว่าแต่เราเห่อะ..หน้าเชิดนิด ๆ ซิ..ยิ้มหวาน ๆ ด้วย..ทำหน้าแบบนี้ไม่ได้นะวันจริงน่ะ..ขืนหน้าแบบนี้..มีหวังไม่ต้องเอาคะแนนกันแล้ว..เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน..หน้ายังกะปลิงดูดเลือด...ไม่เอาไม่เอา..ทำหน้าสวย ๆ..ยิ้มสิจ๊ะ..
ยิ้มสยามน่ะ..ยิ้มเป็นไหม?”  เฮ้อ!..กูไม่รู้ถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่..ยุ่งยากจริงทั้งไอ้ท่านั่งเข่าชิดเอียงสี่สิบห้าองศา..ทั้งไอ้เชิดหน้าหลังตรง..มือประสานวางบนตัก  ฉีกยิ้มอีก..นี่คงไม่บอกให้กูโบกมือ เหมือนนางงามได้มงกุฎเข้าให้อีกหรอกนะ
“เอ้า!..ยิ้มไงจ๊ะ...ยิ้มนะยิ้ม..ดีค่ะ..ดีมาก...โอ้!..แม่เจ้า...ยิ้มแบบนี้หัวใจเจ๊จะวาย..ต๊ายอยากจะกรี๊ดซ..สลบ..หนูยิ้มได้เพอร์เฟ็กส์..หวานหยดงามหมดจด..สยบไปสามภพ...ให้มันได้แบบนี้นะจ๊ะ..”  ขอมาไอ้ตะเกียงก็จัดให้...
กูเลยส่งยิ้มพิฆาต ไม้ตายละลายใจให้ซ่ะ..ดูถูกอกถูกใจเจ๊แกเป็นอันมาก...หน้าแดงหูแดงใส่กูซะนี่...แล้วเสียงแกที่พูดชมกูอ่ะนะ..เรียกความสนใจคนทั้งห้องมองมาเป็นตาเดียว อ้าปากตาค้างกันเป็นแถว ยิ่งน้อง ๆ ผู้ชายม.ต้น..ด้วยแล้ว หน้าแดงเถือกกันเป็นระนาว..พวกผู้หญิงอายม้วนต้วนกันได้อีก ยังมีสายตาสะบัดร้อนสะบัดหนาว
ของริต้า  รู้สึกเหมือนไม่พอใจซะงั้น อือหึ..กูไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม...สายตาแบบนี้ ยิ้มยังไม่ทันหุบมาอีกแหล่ะพี่แก
“เอาหล่ะ!..ที่นี้..ยกมือขวาขึ้นโบกช้า ๆ” น้านๆ....ซื้อหวยไม่ถูกให้รู้ไป กูนึกแล้วเชียว  ตกลงให้กูโบกมือจริงดิ
“เจ๊..ให้โบกมือจริงดิ...มันทะแม่งทะแม่งนะเจ๊..ท่าที่ให้นั่งมันก็นะ..ส่อไปเกินครึ่งแล้ว..นี่ยังจะให้โบกมืออีกหรือ..ตกลงไอ้ชุดที่ตะเกียงใส่มันเป็นไงอะเจ๊?”  ชักสงสัยซ่ะแล้วกู   
“ก็ชุดเจ้าล้านนาทางเหนือไง..ไม่มีอะไรประหลาดพิศดารหรอกจ้า..เจ๊รับประกัน..ที่ให้ฝึกโบกมือ..
ส่งยิ้มสวย ๆ อ่าน่ะ..ก็เพื่อเรียกคะแนนพิสวาศจากกรรมการ..นั่งนิ่งเป็นซากศพ..คงได้หรอกคะแนนน่ะ”  
“แร๊ง..อ๊ะเจ๊แรง..เอ้ายิ้มก็ยิ้ม..โบกก็โบก..เพื่อคะแนนหรอกน่ะ..ไม่งั้นตะเกียงไม่ทำหรอก..วุ้ย!..นึกภาพตัวเอง
ไม่ออก”  กูก็จัดให้ตามที่ขออ่ะนะ..ล่อเอาพวกที่ซ้อมเชียร์มองกันตะลึงได้อีก..คงไม่ต้องซ้อมกันแล้วพวกมึง จ้องกูกันหมดทั้งห้อง ไอ้พี่โต๋มันมองตาหวานซะเรียกเลือดขึ้นหน้ากูเลย..ไอ้พี่บอมย์ก็ทำตาซึ้งให้กูได้อีก..ทำไมมีแต่ตัวผู้ทั้งนั้นเลยว่ะ?..จ้องกูกันตาลอย ไม่เว้นแม้กระทั่งไอ้พี่บอยเป็นไปกะเค้าด้วย ถึงจะมีน้อง ๆ ผู้หญิง
เคอะเขินกันไม่น้อยก็เห่อะ..กูควรภูมิใจไม่นี่เกือบยี่สิบนาที ที่ไอ้ตะเกียงต้องนั่งหลังขดหลังแข็ง ฝึกวางท่าทางให้ได้ดั่งใจเจ๊พี่กิ๊ปแก..กระทั่งอ๊อดหมดเวลาพักนะแหล่ะ...ถึงได้เวลาแยกย้ายกันขึ้นห้องเรียน  กูโล่งอกรอดจากนรกซะที เลยกะเข้าห้องน้ำเยี่ยวซะหน่อย นั่งนานจนปวดเยี่ยวแม่งแหล่ะ
“ตะเกียง เข้าห้องน้ำแป๊ปน่ะ..เดี๋ยวรีบมา”  กูบอกไอ้พี่โต๋กะไอ้พี่บอมย์มันแหล่ะ..พูดจบวิ่งปรู๊ด ออกประตูตรงไปห้องน้ำใต้ข้างอาคารทันที ฉี่เสร็จล้างมือ ถือโอกาสล้างหน้าให้สดชื่นสำรวจความเรียบร้อยก่อนเดินออกห้องน้ำ  เจอริต้ายืนอยู่..เจตนายืนรอกูชัวร์..เพราะฝั่งนี้เป็นห้องน้ำผู้ชาย  ไม่มีเหตุผลที่เธอต้องมายืนตรงนี้
“อ่า..มีอะไรครับ..รอเราอยู่หรือเปล่า?” ถามตรง ๆ เลย ก็นะมองกูซะขนาดนี้ ไม่ต้องบอกจุดประสงค์แล้ว  
มาหาใคร
“อืม..ใช่...เรามีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อย”  
“...ว่าไง..มีอะไรคุยกะเราหล่ะ?”
“เธอกับโต๋..เป็นอะไรกัน?”  ถามตรงจริง
“เพื่อนกัน..ทำไม..เธอสงสัยอะไร”
“เราว่าไม่มั้ง...มีมากกว่านั้นหรือเปล่า..มาโรงเรียนก็มาพร้อมกัน..กลับก็กลับด้วยกัน..แถมตัวติดกันกว่าใคร ๆ ในกลุ่มอีก”
“แล้วเธอจะรู้ไปทำไม..บอกเรามาก่อนสิ”  กูก็เล่นลิ้นเป็นโว้ย!
“ไม่จำเป็นต้องรู้..แค่บอกมาก็พอว่าพวกเธอมีความสัมพันธ์กันยังไง?”  แน่ะ!..ต้องการรู้เรื่องคนอื่นพอถามกลับ ไม่พอใจซะนี่...นิสัย...
“งั้นเราไม่จำเป็นต้องตอบ..จริงไหม..ในเมื่อเราไม่เห็นความจำเป็นอะไรที่ต้องบอกเธอนี่”  มาดิ..กวนมา..กูก็ยวนกลับ...อยากรู้เรื่องคนอื่น  แล้วยังทำตัวไม่สุภาพใส่เค้าอีก   
"ฮึ..ไม่พูดไม่เป็นไร..เราหาคำตอบเอาเองก็ได้...แต่บอกเธอไว้ก่อน..ผู้ชายคนนี้..เป็นของเรา..ไม่ว่าใครหน้าไหน..อย่าหวังเอาไปได้..”  พูดจบสะบัดหน้าพรืดดด...เดินหนีกูไปเฉย...นรกๆ...เวรล่ะ..ตกลงเธอประกาศสงครามกับกูใช่ไหม...ไม่อยากเชื่อ..ออกตัวแรงโคตรเลยวุ้ย!..เพิ่งมาเมื่อวาน..ไหงวันนี้เป็นเจ้าของไอ้พี่โต๋มันซะง้าน...อ่าห่ะ!...ได้ครับ..ไอ้ตะเกียงไม่ใช่พระเอก..ที่จะยอมให้ใครหยามเอาง่าย ๆ เมื่อประกาศโพล่ง ๆ ขนาดนี้ ก็จัดมา..พร้อมรับทุกสถานการณ์..............   
Part  44
ตะเกียง..จัดให้คร๊าบ.
กลับเข้ามาห้องชมรมเห็นไอ้พี่โต๋ มันยืนอยู่กะไอ้พี่บอมย์ และแน่นอนริต้า ยืนเบียดข้าง ๆ มัน นมถูแขนลอยหน้าลอยตาบ๊องแบ๋วได้โล่ห์เลยเห้ย!   ตะกี้เพิ่งสวมบทนางร้ายใส่กูอยู่แม่บ ๆไอ้พี่โต๋เหลือบเห็นกูเดินมา
ยกยิ้มส่งให้กูทันที เข้าทางกูล่ะ?
“พี่โต๋คร๊าบๆ...ไปเรียนกันได้แร้ว...ชักช้าเดี๋ยวอาจารย์ดุน๊าคร๊าบ”  พูดเสร็จหันหลังเดินนำทันที..มารยาได้ถ้วยเลยกู อุแหว่ะ!...แพล่บๆ..เอร้ย...อายปากสุด ๆ ทำไปได้  แต่เพื่อบรรลุเป้าหมายต้องทนทำ ได้ผล..มันผละจากริต้ารีบเดินเอามือมาขยี้หัวกูทันที
“หึ..หึ..หึ..เป็นอะไร..ทำไมอ้อนจังเรา”  น้าน...ตามแผน ไอ้พี่บอมย์เดินตามมาติด ๆชำเลืองดูศรีริต้า หน้าบึ้งสนิท..สะบัดก้นอย่างเสียไม่ได้ ให้มันรู้ไปดิ..เล่นต่อแม่งเลย
“ป่าวอ้อนซะหน่อย...รีบเห่อะตะเกียงยิ่งปวดตามตัวอยู่ด้วยอ่า”  กระพริบตาปริบ ๆ ใส่มันซะหน่อย   ไม่เพราะ
มีจุดมุ่งหมาย..กูไม่ทำเด็ดขาด  ริต้าถลึงตาเม้มปากใส่กูเต็ม ๆ แต่พวกแม่งไม่ทันได้เห็นกันหรอก  เบื้องหลัง
หน้าสวย ๆ อ่ะน่ะแฝงไรไว้บ้าง..ดีเมื่อเธอสวมหน้ากาก  เล่นตีสองหน้ามา..ได้เลยจัดไปคนสวย มีอีกเยอะลูกเล่นกะไอ้ตะเกียงนะ ไม่ต้องกลัว..ได้สนุกสมใจปารถนา
“ทำอะไรมา..ทำไมถึงปวดล่ะครับ”   ไอ้พี่บอมย์..ถามกูทันที..สุภาพตะหาก..ฟังดูเป็นห่วงจนรู้สึกได้ ขอโทษนะไอ้พี่บอมย์ กูจำเป็น..เลยต้องโกหกคุณพี่มึงไปก่อน   
“ก็ซ้อมท่านั่งเสลี่ยงกับเจ๊กิ๊ปอะดิ...ให้นั่งหนีบเข่าเกร็งตัวตั้งนาน ไม่ปวดได้ไงเล่า” กูแม่งหันไปอ้อนทั้งสองคนเลยที่นี้ เล่นเอาคนสวยริต้า กำมือแน่น..เม้มปากอยู่หลังไอ้พี่โต๋ จนเส้นเลือดปูดขึ้นเป็นแนว ...อ่าห่ะ!..สะใจ
จริงเว้ย!
“เดี๋ยวเย็นนี้  ก่อนลงซ้อมบาสพี่นวดให้..เอาไหม?”  ไอ้พี่บอมย์..อาสานวดให้กูตะหาก..แต่เย็นไว้ก่อน..
ไอ้ผู้ปกครองกูมันคงยอมให้ทำหรอกอ่านะ
“เห้ย!..ไม่ต้องเลยมึง ขอบใจว่ะ!..เดี๋ยวกูจัดการเอง”  ไอ้พี่โต๋..รีบปฏิเสธทันที เห็นป่ะ!.คิดไว้ไม่ผิด  ก็มันเคยบอกไว้..มันหวงของโคตรเลยอ่า...ใครไม่โง่ต้องดูออกหวงก้างซะขนาดนี้
“ขอบคุณครับ..ตะเกียงไม่รบกวนพี่บอมย์ดีกว่า...ไว้เย็นนี้ให้พี่โต๋นวดให้ก่อน ถึงไงก็อยู่บ้านเดียวกัน  ใช้ให้คุ้มไปเลย..555!.”  กูเฉตีหน้าตายหัวเราะกลบเกลื่อนไปด้วย เพื่อไม่ให้ไอ้พี่บอมย์รู้สึกแย่  มันพยักหน้าเข้าใจ..
ค่อยโล่งอกหน่อย  แต่คนที่หวังผลสิ..หน้าเจื่อนไปถนัดเลยศรีริต้าเอ้ย....ได้ยินไม่ผิดหรอก...กูเจตนาบอกให้
รู้เอง..กูอยู่ด้วยกันแล้วโว้ย!...กร๊ากๆ!
“โต๋กับตะเกียง..เป็นพี่น้องกันหรือค่ะ?  ถึงอยู่บ้านเดียวกัน”  กล้าเน่อะ!..ที่ถามน่ะ ดูสิ`คุณ`หล่อจะตอบยังไง
“เปล่าหรอกครับ..เราไม่ใช่พี่น้องกัน ตะเกียงเป็นคนสำคัญของบ้านผม..เป็นคนที่ผมต้องดูแลเป็นพิเศษ..
พิเศษมาก ๆ ด้วย”    อ่าห่ะ!..ไม่ติดเกรงใจไอ้พี่บอมย์ ไอ้ตะเกียงจะกระโดดจูบโชว์..มอบรางวัล ที่พูดดีให้
แม่งเลย  ขณะพูด..มันเอามือลูบหัวกูไปด้วย ท่าทางมัน..อ่อนโยนกับกูโคตร ๆ ยิ้มหล่ออีกตะหาก   กูแทบละลาย...ไอ้หล่อเอร้ย!..ไอ้ตัวปัญหา..ไอ้เสน่ห์แรงไม่บันยะบันยัง...กูยิ้มตอบให้มัน..พร้อมส่งตาหวานวิ้งๆ..จัดไป
อย่างหนัก เล่นเอามันอึ้งหน้าแดงหูแดงเถือก  คงไม่คิดว่ากูจะเพิ่มออฟชั่นให้ขนาดนี้ม้าง...ให้คนสวยอกแตกตายไปเลยดีก่า...   
“พอ ๆ..รีบไปเห่อะ..มดตามเป็นขโยงแล้วพวกมึง..อย่าเยอะ..ก่อนจะโดนอาจารย์บ่นยกกลุ่ม”  
ไอ้พี่บอมย์..แซวพวกกูยิ้ม ๆ โล่งอกที่มันไม่มีท่าทางดูแย่..ส่งแววตาล้อเลียนมาให้ค่อยสบายใจหน่อย  ตรงข้ามกับอีกคน..หน้ายิ้มแต่แววตาสั่นระริก..เหมือนจะบอกว่าฝากไว้ก่อนเถอะ..ได้เลยคร๊าบๆ...
จัดมา..กูจะตั้งใจรอ กะพี่อังกูไม่คิดตอบโต้...เพราะพี่เค้ามาก่อน..ที่สำคัญไม่ได้อะไรกับกูมากมาย...ยิกกัดไปเรื่อยเปื่อย..แต่ไม่ใช่ที่ริต้ากำลังทำ..จะว่าไอ้ตะเกียงไม่ได้..เพราะกูมาก่อน..ยิ่งตอนนี้กูหวงโว้ย!...รู้ว่ามีคนจ้อง
จะฉกขนาดนี้ นึกหรือว่าไอ้ตะเกียงจะยกให้ในฐานะสุภาพบุรุษ...ที่ต้องเสียสละแก่เด็ก..สตรี..และคนชราน่ะ...บอกคำเดียว..ฝันไปเห่อะ!..กูก้าวข้ามกันมาขนาดนี้แล้ว..อย่าหวังปาดหน้าเค็กเสียให้ยาก ยิ่งมันสั่งให้เชื่อใจ..
ถึงขั้นตายแทนกันแล้ว...กูคงยอมยกมันให้ใครง่าย ๆ..หรอก......พี่น้องครับ..ต่อไปนี้จะเห็นเวอร์ชั่นใหม่..
ของไอ้ตะเกียงกันแล้วนะครับ....
มาถึงห้องขออนุญาตอาจารย์เข้าเรียน..เพื่อน ๆ อยู่กันครบ..เหลือพวกกูสี่คนที่มาเลท..ช้าไปกว่า 5 นาที
พออาจารย์เห็นหน้าไอ้หล่อขั้นเทพ..ก็ไม่ได้พูดตำหนิอะไร  พวกกูเลยไม่ต้องโดนบ่น..ก็นะ!.เด็กท๊อปของชั้น..ถึงมาเลทย่อมมีเหตุผล  คงไม่มีใครมองหรอกว่ามันเหลวไหล...ต่างคนต่างแยกย้ายนั่งประจำโต๊ะใครโต๊ะมัน..เรียนกันปกติ  กูไม่ต้องอะไรมากเท่าไหร่..ให้ไปสอนแทนอาจารย์ยังได้..วิชาแคนคูลัส..เห่อะ..เห่อะ...หัวเราะได้น่าเกลียดสุด ๆ กูยังเกลียดตัวเองเลย ไม่ได้หลุดเสียงออกมาหรอก..แค่คิดในใจเฉย ๆ  ก็น่ะ..กูสำเร็จขั้นเทพแล้วไอ้วิชานี้เนี๊ยะ!..คงไม่ต้องบอกม้าง...แต่ก็เรียนตามเพื่อนไปปกติธรรมดา   
ผ่านไปคาบแล้วคาบเล่า..จนหมดเวลาคาบสุดท้าย..เด็กเนอร์ดเปลี่ยนเป็นเด็กกร่างทันทีทั้งห้อง  เพราะต้องเข้าซ้อมกีฬาสี..ช่วงนี้ทางโรงเรียนลดชั่วโมงสอนคาบล่ะ 60 นาที..เหลือคาบละ 50 นาที  ดังนั้นพอบ่ายสามโมง..
ก็หมดคาบสอน..เลิกเร็วเกือบ 40 นาทีแน่ะ!  เผื่อเวลานักเรียนซ้อมกิจกรรม ดีไหมโรงเรียนกู พวกแม่งคึกคัก
ได้อีก  ก็น่ะ..เป็นปีแรกที่ ม.4 มีส่วนร่วมจัดกับ ม.5 เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่แปลกที่ทุกคนจะกระตือรือร้นเป็นพิเศษ  เก็บกระเป๋าเสร็จ..ไอ้พี่บอมย์ก็เดินมาคว้ากระเป๋ากูไปถือให้ตามหน้าที่   
“ป่ะ!..ไปกันตะเกียง..เชี้ยรโต๋..ได้เวลาซ้อมแล้ว จะให้โต๋นวดให้ด้วยไม่ใช่หรือเดี๋ยวจะช้า”  ไอ้พี่บอมย์เตือน..
กูพยักหน้าหันไปมองไอ้หล่อ..มันก็ยิ้มรับ แล้วก็หยิบกระเป๋าออกไปกัน  ยังไม่ทันพ้นประตูห้อง
“เห้ย!..รอด้วยดิพวก”   ไอ้พี่กาน เรียกพวกกูไว้
“รอไมว่ะ!.พวกกูรีบซ้อมบาส”  ไอ้พี่บอมย์ถามมันกลับ
“อ้าว!..ไอ้-เอี้ย-..ก็วันนี้สีมึงซ้อมกับสีกู ลืมดิสัด”   ไอ้พี่กานทบทวนความจำให้ ลืมไป..ไอ้พี่กานมันอยู่สีน้ำเงิน
กะไอ้พี่พรต..ไอ้พี่ชัดนิหว่า วันนี้ตารางซ้อมร่วมกับสีน้ำเงิน
“เอ่อว่ะ!..กูลืม-เอี้ย-..มึงสีเดียวกะไอ้พรตนี่หว่า  ป่ะ!...ไปพร้อมกูเลยดีกว่า”  พูดเสร็จกำลังจะเดินไปกัน..มาอีกเสียงแล้วครับ
“รอด้วยค่ะ..ริต้าไปด้วย”  น้าน...  
“อ้าว!..ริต้าไม่ไปซ้อมลีดเหรอ?”  ไอ้พี่บอมย์..ยังคงทำหน้าที่ซักต่อ กูกะไอ้พี่โต๋หยุดฟังนิ่ง ๆ
“กลางวันซ้อมไปเยอะแล้ว..ยังเมื่อยแขนอยู่เลย เย็นนี้ขอแว๊บก่อนแล้วกัน..พรุ่งนี้ค่อยซ้อม  ขอริต้าไปดูโต๋ซ้อมบาสด้วยคนนะค่ะ”  หันมาอ้อนเสียงอ่อนกะไอ้หล่อข้างกูซะงั้น..รุกแรงตลอดอ่ะ..
“ได้ครับ..ไม่เป็นไรนี่..แล้วริต้าชอบบาสเหร่อ?”  ไอ้โต๋ถามกลับ
“ค่ะ!..กะจะลงแข่งทีมหญิงอยู่แล้วเชียว..ดันถูกจับเป็นลีดซะก่อน..ไม่สะดวกแข่งแน่ ๆ เพราะลีดต้องอยู่เชียร์ตลอด..เสียดายแย่เลย”  อื้อ..เพิ่งรู้เธอสามารถหลายด้านจริง ๆ แบบนี้แล้ว
หมดทางเลือก..เลยตามพวกกูมาอย่างไม่ต้องสงสัย ออกตัวเป็นแฟนบาสเหนียวแน่นปานนั้น  เอ๊ะ!..หรือว่าไม่ใช่ว่ะ!...แฟนคลับไอ้หล่อตะหากกูว่านะ...จุดประสงค์หลักของคุณเธอ...
มาถึงโรงยิม แม่งแฟนคลับเต็มสนาม..ไม่มีพลาดพี่ ๆ น้อง ๆ แฟนคลับไอ้พี่โต๋..ไอ้พี่บอมย์  ไอ้พี่กาน..ไอ้พี่พรต..และพวกที่เหลือ..ของพวกแม่งทั้งน้าน.. เหมือนกูจะเข้าใจอะไรผิดไปสักอย่าง...เพราะความจริงแล้ว?
“น้องตะเกียง...พี่ตะเกียง..ตะเกียงคร๊าบๆ...ฮิ้วๆ...ตะเกียง..ตะเกียง..บลาๆ..”  
เห่อ..เห่อ..ทั่นผู้ชมคาขับ...ปรากฎว่า...ส่วนใหญ่แล้ว..แฟนคลับไอ้ตะเกียงเกินครึ่งคารับ...มารวมกันโดยไม่ได้นัดหมาย...เอาเป็นว่า...สมาชิกสีแดงต้องมีแฟนคลับของไอ้ตะเกียง  ทำตัวเป็นสายลับ..กระจายข่าวออกไปชัวร์..ถึงได้มีแฟนคลับสีอื่น ๆ มาดูกูซ้อมกันให้พรึ่บ!...อัศจรรย์แทบถล่ม...กลบทุกสรรพเสียงไปซะขนาดนั้น...
ถึงเวลาต้องสำแดงตัว...ตามเสียงเรียกร้อง..จัดไปอย่าได้เสีย..เอาใจแฟน ๆ หน่อย...รอยยิ้มพิฆาต..บวกท่าโบกมือนางงาม..ฝึกมาหมาด ๆ กับพี่เลี้ยงกิ๊ปซี่...น้ำมันสิงห์โต..ตราไฟตะเกียงส่งเข้าประกวด...งัดออกมาโชว์เรียกน้ำจิ้ม..ผลตอบรับเกินคาด..เร็วทันตาเห็น..........?
“กรี๊ดซ....ฮิ้วซ...อร๊ากๆ..ใจละลาย..น่ารักโครตๆ...ไม่ไหวแล้วคร๊าบ...อะดานารีนหลั่งกระจาย...กรี๊ดๆ...
บลาๆ”   มากมายอื้ออึงไปหมด ไม่อยากเชื่อ..กะเรียกน้ำจิ้ม..กลับเป็นเรทติ้งกระฉูด..วุ้ย!.ไอ้หล่อหันมาจ้องกูขวับตาเขียวเชียวมึง ปรามกูอย่าเยอะ...เค้าไม่ผิดน๊า..ตะเอง..เค้าแค่ทดลองซ้อมที่ฝึกมา..อย่าดุเค้าน๊า...ศรีริต้าจิกตาค้อนกูจังหนับเข้าให้เต็ม ๆ อย่าได้แคร์..เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนหล่อ..มักมีคนอิจฉาตาถลน..ห่ะ.ห่ะ.ห่า.!
“เสน่ห์แรงจังเลยนะคร๊าบๆ.”  ไอ้พี่เทค..ล้อกูเสียงสูงได้อีก..เมื่อพวกกูเดินมาถึง..เก้าอี้พักนักกีฬาข้างสนาม  
ซึ่งกลุ่มมันยืนรวมกันอยู่ใกล้ ๆ กัน
“แรงเกินห้ามใจแล้ว...กูคงต้องเร่งมือจริง ๆ ซะที..ดูดิ..ไว้ใจได้ที่ไหน..ไม่ไหว..เดี๋ยวคนอื่นแย่งไปก่อนว่ะ!.”  
ไอ้พี่พรต..ผสมโรงพูดแทรกเข้ามาอีกคน
“เสียใจว่ะ!..พวก...คงได้แค่คิด..อย่าหวังกันเลย...หมดโอกาสไปนานแล้วว่ะ!”  ไอ้หล่อเทพพูดหน้านิ่ง ๆ..เล่นเอาแต่ละคนเหว่อไปตาม ๆ กัน ..กูเห็นดังนั้น..ก่อนจะเลยเถิดกันไปใหญ่  หาเรื่องเบี่ยงประเด็นดีกว่า
“พี่เทคอยู่สีน้ำเงินด้วยเหร่อครับ”  แกล้งถามไปงั้นแหล่ะ...เห็น ๆ อยู่..ว่ามันเปลี่ยนชุดเตรียมพร้อมขนาดนี้..
คงไม่ต้องถามละมั้ง..ว่าอยู่สีไหน
“ใช่ครับ...บังเอิญชื่อพี่อยู่สีน้ำเงิน สีเดียวกันกับพรตมันด้วย..เลยลงบาสซะเลย”  ประจวบเหมาะมากเลยเน่อะ!...พูดจบพี่แกหันไปยิ้มบาง ๆ ให้ริต้า ซึ่งคุณเธอก็ยิ้มตอบเป็นพิธี  
“เอ้าอย่ามัวชักช้า..เปลี่ยนเสื้อผ้าวอร์มกันไปก่อน..บอมย์มึงนำทีมวอร์มรอกูแป๊ป..เดี๋ยวกูนวดไอ้ตัวเล็ก  
แล้วเดี๋ยวตามไป”   ไอ้พี่โต๋..มันออกคำสั่งวางแผนการซ้อมทันที แสดงภาวะผู้นำโคตร ๆ ไอ้พี่บอมย์พยักหน้ารับ..ก่อนจะนำนักกีฬาในทีมลงวอร์มวิ่งรอบสนาม..เรียกเสียงกรี๊ดกระจายได้อีกมึง  เรทติ้งใช่ย่อย ก็เอ่อนะ..
จะว่าไปแล้วไอ้พี่บอมย์มันก็หล่อโคตร รูปร่างสูงใหญ่พันธุ์ผสมลูกเสี้ยว  บวกกับใบหน้าคมเข้ม..มันไม่ได้
ด้อยไปกว่าใครเค้าเท่าไหร่เลย อยู่อันดับต้น ๆ ของโรงเรียนเหมือนกัน.
กินไม่ลงคงไอ้หล่อเทพนี่แหล่ะม้าง..หล่อสาดๆ...กะไม่แบ่งใครเค้าเลยมึง....วุ้ย!..นึกแล้วหงุดหงิด..โมโหมันซะงั้นกู...เป็นเอามาก..ก็เพราะไม่ใช่
มันหล่อลากไส้นี่หรือ...ถึงเป็นปัญหาสร้างศรัตรูให้กูไปทั่ว...นรกชัดๆ..........

Klong

ขอบคุนครับ

thae33001

ขอบคุนครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

dung

ขอบคุณครับผม

phzaa

ขอบคุนครับ

ton521

ขอบคุนครับ

Alongkorn173

ขอบคุนคร้าบบบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

OneBe2

kabuki

ขอบคุณครับ

xspace

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Intra

เริ่มสนุกล่ะ

pt200

ขอบคุณครับ

pol569567

ขอบคุนคับ