OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 5

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
  “..เอ๊ะ....” ผมอุทานงงๆก่อนจะพยายามเค้นสมองถามตัวเองว่าผู้คุมบอกถึงกิจกรรมอะไรไว้มั่งอยากจะอ้าปากถามเสียแต่ไม่ทันเปล่งเสียงในห้องขังก็กลับไปโล้นเปล่าไร้ผู้คนอีกรอบซะแล้ว..
“.......” เรียกว่าไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆให้ลึกซึ้งเลยทีเดียว..
“..เห้ย !..ไอ้เด็กใหม่ ไม่อาบน้ำเหรอมึง เดี๋ยวคืนนี้จะได้โดนถีบให้ไปนอนเฝ้าส้วมหรอก..”เสียงที่ผมจำได้ว่าเป็นไอ้คุณพี่โวยดังมาจากทางเดินช่วยชีวิตทำเอาผมต้องรีบความหาอุปกรณ์ของตัวเองมั่งแม้จะไม่รู้ว่าที่นี่เขาอาบน้ำกันยังไงก็เถอะ..
“....” ผมมองบานประตูเหล็กดัดของห้องขังแล้วสูดหายใจลึกๆเข้าปอดอย่างเรียกกำลังใจตัวเอง..ไม่ว่าข้างหน้ามันจะมีอะไร ผมก็ต้องฝ่าไปให้ได้
...เพราะผมรู้..ว่าหลังประตูบานนั้น..มีใครรอคอยอยู่...
Imprison 5: อาบน้ำ?
       ทุกคนครับ..ไม่ทราบว่ามีคนเคยเจออะไรอย่างที่ผมเจอบ้างมั้ย? ทุกคนครับ...เคยเป็นมั้ยกับไอ้เหตุการ์ณที่ผมประสบอยู่..
     ..ไอ้เหตุการณ์แบบที่ว่าคนอื่นเขากำลังทำอะไรกันอยู่แล้วไอ้เราดันโผล่เข้าไป แล้วเขาก็มองเหมือนเมิงเป็นมนุษย์ต่างดาวมาจากดาว M57 เป็นญาติห่างๆของสไปเดอร์แมนซะงั้น.......นี่ล่ะครับสิ่งที่ผมกำลังได้พบเจอ...
โฮก จะบ้าตาย
        ขอผมกรี้ดซักครั้งในชีวิตได้ไหมเนี่ย ก็ลองคิดดูสิครับ หลังจากผมเดินออกมาจากห้องขังพร้อมสบู่ แปรงฟัน ยาสีฟัน ขันน้ำ แชมพู และผ้าเช็ดตัว แล้วเดินโทงๆเข้ามาในห้องอาบน้ำตามมวลชน(นี่คือคติของผมครับ..คือ..อะไรที่ไม่รู้ว่าอยู่ไหน ขอให้ตามคนหมู่มากไว้ครับ จะดีเอง) เสียงโหวกเหวกผสมเฮฮาที่มักจะดังขึ้นยามผู้ชายมารวมตัวกันเยอะๆก็ดังแว่วๆ บรรยากาศเหมือนค่ายรด. ที่เขาชนไก่ชวนให้คิดถึงชอบกล (ใช่เวลาคิดมั้ย??) แต่พอผมเดินเข้าไปในคอสตูมปกติของคนจะอาบน้ำนั่นแหละ ทุกสิ่งก็ราวกับถูกกดปุ่ม STOP เสียงที่เคยดังลั่นห้องเมื่อครู่เงียบกริบไม่มีแม้กระทั่งเสียงน้ำไหล ทุกสายตาของผู้ชายทุกคนมองตรงมายัง ‘ผม’ เป็นจุดเดียว
....บอกผมที ว่าผมทำอะไรผิดคร้าบ....
        อยากจะวิ่งหนีแต่วิ่งไม่ออก อยากจะก้มมองสภาพตัวเองแต่ก็ไม่กล้า เลยได้แต่ยืนอึ้ง ทึ่ง เสียว อยู่ตรงนี้ ณ หน้าประตูห้องอาบน้ำ ของเรือนจำ XX แดนสิบสอง นักโทษ กันตธร จิรารักษ์ กำลังใช้สมองอันชาญฉลาดคิดว่าเพราะอะไรกันหนอถึงได้เป็นแบบนี้ ผมทำอะไรผิดล่ะครับ แต่งตัวก็เหมือนชาวบ้าน ใส่กางเกงในตัวเดียวแล้วมัดเอวด้วยผ้าขนหนู ถือขันน้ำสบู่แปรงฟันอะไรเทือกนี้มาเหมือนกัน...แล้วมันต่างกับชาวบ้านเขาตรงไหน ถึงได้จ้องมองผมแบบนี้ล่ะ
คร้าบ
      “...โห่.....ฮิ้ว...วิ้ววิด.....” หลังจากผ่านวินาทีอันสยดสยองแล้ว  เสียงที่เคยหายไปกลับดังกว่าเดิม มีเสียงโห่ฮาป่าของนักโทษนับร้อยในห้องน้ำของเรือนจำเป็นซาวด์ประกอบดังกว่าเดิมด้วยซ้ำ ทุกสายตาที่เคยอึ้งทึ่งให้ผมงง บัดนี้กำลังฉายแววหื่นกระหายอย่างเห็นได้ชัด ใช่แล้วครับ ‘หื่น’ ครับ หื่น !
     “...โห...ไอ้โต...เด็กมึงนี่แจ่มว่ะ...กูก็ว่าแล้ว...สัดนี่จะเลี้ยงน้องทั้งทีจะเอาแบบธรรมดาๆได้ที่ไหน...” ใครสักคนพูดพร้อมกับมองหน้าจนลามไปถึงหุ่นเท่ห์ๆของผมด้วย
     “...น้องคร้าบ สนใจมาอยู่คอนโดกับพี่ซักคืนมั้ย? “ เสียงแซวดังมาอีกพร้อมกับเสียงหัวเราะลั่นและเสียงน้ำแตกกระจายเป็นพักๆ
  ..ไอ้นั่นผมก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่หรอก..ว่าแต่ในคุกมีคอนโด...?
    “...ฝันเหอะมึง...คอนโดเฮียโตของเราก็มีนี่หว่า ใหญ่กว่าของมึงด้วย ฮ่าๆ ใช่มั้ยมึง...”
ชัดเลย...ชัดเลย...ชัด...
ก็ว่าแล้วว่าจะเงียบกันทำไม..ที่แท้..มันก็อีหรอบเดียวกันกับเมื่อเช้านี่เองสิน่ะ
ยังจำกันได้มั้ย?..กับไอ้เสียงแซวว่าผมสวยอย่างนั้นอย่างนี้..ตอนแรกผมก็ไม่สนใจปากหมานๆแบบนั้น คิดว่าแค่แซว แต่ที่ไหนได้........มันคิดจริงๆน่ะเฟ้ย..อ้าก ไอ้เนมจะบ้าตาย
              เสียงร้องนั้นยังดังอยู่ขณะที่ผมก็ขยับตัวเข้ามาอย่างผวาๆ พยายามหาที่ว่างๆจะแทรกตัวไป แต่ก็ถูกมือของใครสัดคนบีบแขนแล้วลากไปประชิดอย่างรวดเร็ว.. ท่ามกลางเสียงโห่ฮาที่ดังลั่นกว่าเดิม..
     เจ้าของมือคือผู้ชายตัวสูงโย่งหุ่นล่ำหน้าตาดีนามว่าพี่โตที่จิกหนังหัวผมเหมือนนางร้ายช่องเจ็ดเมื่อตอนเช้า บัดนี้กำลังยืนอยู่เบื้องหน้าในชุด..เอ่อ...นายแบบกางเกงในรอสโซ่..ประมาณนั้นได้มั้ง..คือใส่กางเกงในตัวเดียวแบบเปียกๆหัวชุ่มโชก กล้ามบึ้กมีน้ำหยดติ๋งๆ แบบที่สาวไหนมาเห็นเป็นต้องระทวย ปล่อยฟีโรโมนซะคลุ้ง แต่จะดีกว่านี้มากเลยล่ะ ถ้าพี่ท่านจะไม่ทำหน้าเหมือนกำลังก่อคดีฆาตกรรมเสร็จใหม่ๆน่ะ
    “...ใส่มาล่อพ่_ มึงรึไง..” เสียงกระซิบเข้มๆแบบนี้ทำเอาผมสะดุ้งวาบ ไอ้คำด่าก็ว่าชวนขนลุกแล้ว แต่กลับไม่เท่าสายตาที่จ้องผมในระยะใกล้ กับมือที่บีบแขนผมแน่นซะจนเนื้อแทบหลุด..ทำเอาผมเบ้หน้า...
     “...อะ...ผม....” ผมลนลานพยายามขยับตัวหนีหวาดๆ
    “...ไม่ต้องดิ้น !...มานี่ซิ !... “ ไอ้คุณพี่โหดที่ชื่อโตจู่ๆโผล่มากระชากแขน ทำทารุณแล้วด่าถึงบุพการีคนอื่นไม่พอยังลากผมออกจากแทงก์น้ำซะอีก รู้จักกันใช่มั้ยครับห้องน้ำแบบนี้ ถ้าใครเคยไปฝึก รด.ก็คงรู้กันน่ะครับ กับห้องน้ำอาคารยาวๆ ที่จะมีแทงก์บรรจุน้ำขนาดใหญ่ทำจากปูน ที่เปิดน้ำจากก๊อกตลอดเวลาที่ผมเห็นนี่ยาวขนาดหลายเมตรอยู่ แล้วจะมีห้องน้ำส่วนตัวสำหรับทำธุระอีกไม่กี่ห้องด้านหลัง เวลาจะมาอาบก็เอาอุปกรณ์ของตัวเองมาแล้วก็เรียงกันอาบยาวล่ะครับ แต่ล่ะคนก็ใส่แต่กางเกงในอาบกันทั้งนั้นและทีผมแต่งแบบนั้นบ้าง..จะมาด่าว่าผมใส่ไปล่อใครงั้นเหรอ ยุติธรรมโคตร !
    “...โห...แม่งทนไม้ได้ลากกันเข้าห้องน้ำแล้วโว้ย..ไอ้โต !..เด็กมันใหม่ยังไม่รู้เรื่อง ให้มันล้างตู้เย็นก่อนน่ะมึง เดี๋ยวแมร่งก็แถมทองให้หรอก ฮ่าๆ
“ เสียงคนข้างนอกยังออกปากแซวไม่หยุดทำเอาผมแอบเบ้หน้า ใช่ครับ เสียงคนข้างนอก...ข้างนอก.....แล้วตอนนี้ผมอยู่ไหนงั้นเหรอ...ก็ข้างใน...ข้างในห้องน้ำน่ะสิ !...
      ไอ้คุณพี่โตที่ลากแขนผมมาโดยไม่พูดไม่จา ปิดประตูห้องน้ำเสียงดังสนั่นหวั่นไหว แล้วดันผมขยับเข้าไปอีก..ทำเอาผมเริ่มกลืนน้ำลายเอื้อก เสียงแซวยังดังชวนสยองอยู่ข้างหู..นี่ผมจะมาเสียตัวโดนผู้ชายปล้ำที่ห้องน้ำในคุกเนี่ยน่ะ ไอ้เนมเอ๊ย...ซวยสุดกู่จริงๆ
      “...พะ...พี่....เอ่อ...คือ....เอ่อ.....คะ..คือ.....” ผมร้องตะกุกตะกักมือไม่สั่น พยายามยกมือกั้นตัวโตๆที่แนบชิดอย่างสุดความสามารถ ก็คงเข้าใจน่ะครับว่าห้องน้ำน่ะ ไม่ใช่สถานที่ๆออกแบบมาเพื่อทำกิจกกรมอะไรเป็นคู่หรือหมู่คณะ แล้วยิ่งห้องน้ำเรือนจำที่ทั้งแคบทั้งอับแบบนี้เนี่ย..มันไม่ใช่ที่ๆจะมาอยู่แนบชิดกันสองคนน่ะคร้าบ
       “....หุบปาก ....” เสียงกระซิบสยองชวนเลือดในกายเย็นยะเยือกดังอยู่ข้างหู พร้อมกับมือหนาปิดปากผมไว้แน่น ทำเอาไอ้เนมตาค้างตัวแข็งทื่อ มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่กลอกไปมาอย่างร้องขอชีวิต..
      ใบหน้าหล่อๆขยับเข้าใกล้ทำเอาผมยิ่งช็อค ยิ่งเมื่อเลื่อนไปข้างหูยิ่งทำให้ผมหลับตาปี๋ อ้าก พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกช้างด้วย ผมไม่อยากได้ผัว ไม่อยากเสียตัวในคุก ไม่อยากโดนผู้ชายข่มขืน ไม่อยากโดนอัดถั่วดำ...ไม่อยาก....
        “...มึงอาบในห้องนี้ซะ อย่าสะเออะ แก้ผ้าล่อนจ้อนมาอาบน้ำแบบนี้อีกถ้าไม่อยากโดนตุ่ย เข้าใจมั้ย ! ” เสียงนุ่มทุ้มกระซิบข้างหูผมที่ตัวแข็งทื่อ ขณะที่ใบหน้าหล่อๆนั่นผละออกมามองหน้าผมที่ยังอึ้งไม่หายจวบจนผมพยักหน้าแรงๆนั่นล่ะ ถึงได้มีท่าทีผ่อนคลายแล้วละมือลง
    “...มึงเป็นเด็กของกูแล้ว...จำไว้ให้ดี...ถ้าไม่อยากโดนแกล้งโดนซ้อมก็ตามตูดกูเอาไว้..แล้วคราวหลังอย่าเซ่อใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวมาอาบน้ำอีกถ้าไม่อยากได้ผัวทีเดียวหลายๆคน..เข้าใจมั้ย?.. ” เสียงเข้มๆนั้นกระซิบเคร่งเครียด
    “..ครับพี่..ครับๆ....”ผมพยักหน้าหงึกๆแบบลืมตายเมื่อได้ฟังคำพูดนั้น ที่สรุปง่ายๆได้ว่าเดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด..
      ไอ้คุณพี่โตฟังคำตอบผมแล้วก็ขยับตัวออกแล้วชี้ไปยังถังน้ำขนาดใหญ่ที่กินพื้นที่ในห้องซะแทบไม่มีที่ขยับตัวเป็นเชิงให้ผมอาบน้ำซะ ก่อนจะยื่นขวดแชมพูกับสบู่ที่ผมทำตกไปตอนไหนไม่รู้มาให้ แล้วกำชับ
    “..รีบๆอาบล่ะ..จะรออยู่ข้างนอก..” ผมพยักหน้าหงึก ขณะที่ไอ้คุณพี่โตทำท่าจะเปิดประตูห้องน้ำออกไป แล้วก็ชะงัก หันกลับมามองหน้า
     “..อ้อ...ถ้าออกไปแล้วจะช่วยทำเป็นหมดแรงหน้าแดงๆหน่อยก็ดี...ใครถามอะไรก็เออๆออๆตามเขาไปซะล่ะ “
      “..หา?....” ผมทำหน้าตาไม่เข้าใจ
      “...จะให้พวกมันเข้าใจว่ามึงเป็นเมียกูคนเดียว..รึว่าอยากได้ผัวหลายคนก็เลือกเอา..”ข้อเสนอเฉียบขาดจนคนฟังอย่างผมยังอดขนลุกวาบไม่ได้
   “..เอ่อ..แหะๆ...” ผมได้แต่ทำหน้าเจื่อนแบบที่มองก็คงรู้ว่าอยากให้มันเป็นยังไง เป็นเมีย..แค่กๆ...เป็นแฟนไอ้คุณพี่โตหน้าหล่อแต่โหดแบบปลอมๆ คงดีกว่าต้องมีสามีเป็นหมู่คณะแน่นอน
    “..เข้าใจแล้วก็ดี...” ไอ้คุณพี่โตรับคำ พลางปลดล๊อกประตูทำท่าจะเปิดออกไป แต่ผมนึกอะไรบางอย่างออก จึงเอื้อมมือดึง..เอ่อ...จะดึงเสื้อก็ไม่มี ดึงผมก็ไม่ควร ดึงกางเกง(ใน) ก็ไม่กล้ามองต่ำด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจในวาสนาของตัวเอง เลยได้แต่เอามือสะกิดแขนพี่เขาแบบเบาๆ แอบเห็นร่างสูงๆสูดหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหันมามองหน้าแบบเข้มๆ..หวา...ท่าทางผมไปทำให้เขาไม่พอใจอีกแล้วสิเนี่ย...
“..อะไร...”
   “..เอ่อ...ขอบคุณน่ะครับ...พี่โต...” ผมบอกแล้วยิ้มน้อยๆให้ ไอ้คุณพี่โตเหมือนจะชะงักไปกับรอยยิ้มของผม ก่อนจะพยักหน้ารับเบาๆ
   “เออ..ไม่เป็นไร..”
        หลังจากผมอาบน้ำขัดสีฉวีวรรณจนตัวหอมฟุ้งแบบที่โดนเคาะประตูเรียกไปนับสิบรอบเสร็จแล้ว ก็ออกมาในชุดใหม่ มือก็เช็ดผมจนหมาดๆมาด้วย พอปลดล็อกแล้วดันตัวออกเท่านั้นแหละ ไอ้คุณพี่โตก็หันมามองทันควัน อ้าปากเหมือนจะด่าอะไรสักอย่าง แต่ก็เงียบไปแล้วถอนหายใจเฮือกเอื้อมมือมาลากแขนผมที่กำลังสางผมตัวเองลากให้เดินลิ่วๆตัวปลิวตามพี่เขาแทบไม่ทัน
    “...ไอ้นี่มึงอาบน้ำนานเชี้ย ผู้หญิง....” เสียงไอ้คุณพี่โวยไง จำได้มั้ยครับไอ้พี่โวยที่ชื่อทิน ผู้ซึ่งลูบหนังหัวและลวนลามผมอย่างโจ่งแจ้งเมื่อตอนเช้าทำท่าจะโวยใส่ผม แต่พอเห็นผมช้อนตาขึ้นมองพร้อมสภาพหัวเปียกกลับนิ่งเงียบ พูดไม่ออกซะงั้น..
      “...” ผมเงียบแล้วทำหน้างงใส่ เป็นอะไรของเขากัน?
     “...แล้วที่เหลือไปไหนกันหมด ไอ้ทิน...” ไอ้คุณพี่โตถอนใจพลางออกปากถามลูกน้องที่เงียบไป
    “...พวกมันไปจองที่ดูวิดีโอที่ห้องกลางโน่นพี่...” ไอ้คุณพี่ทินตอบแบบเบลอๆแถมยังจ้องหน้าผมแบบมึนๆไม่เลิก
    “..เออ..มึงเอาของไอ้นี่ไปเก็บในห้อง แล้วตามมาแล้วกัน ” ไอ้คุณพี่โตว่าพลางเอาของในมือผมยัดใส่มือไอ้คุณพี่โวย แล้วลากผมให้ปลิวไปตามแรงอีกรอบ เอ่อ..ปล่อยให้เดินเองก็ไม่ว่าน่ะครับ..ถ้าจะลากกันจนตัวแทบปลิวขนาดนี้..
      “....ผมทำให้ทุกคนรองั้นเหรอ?..” ผมออกปากถามไอ้คุณพี่โตที่เดินลิ่วๆอยู่..
     “..เออ...รู้ไว้ซะ...” รับแบบไม่กลัวคนถามเสียน้ำใจเลยน่ะพ่อคุณ..
    “...ผมขอโทษ....” ผมบอกงึมงำ แต่ทำให้ความเร็วในการลากตัวผมลดลงนิดหน่อย (ขอย้ำว่า นิดหน่อย จริงๆ) นัยน์ตาคู่เข้มหันมามองแว่บนึงก่อนจะมองไปด้านหน้าอีกครั้ง
    “..แค่คราวหลังอย่าทำอีกก็พอ...”
        ฮ่าๆ น่ารักดีแฮะ
      ห้องดูวิดิโอที่ว่าเป็นห้องอเนกประสงค์โล่งๆขนาดใหญ่ที่มีไว้ให้ผ่อนคลายกันน่ะครับ มีโทรทัศน์หลายเครื่องตั้งไว้กระจายทั่วห้อง เปิดทั้งช่องนั้นช่องนี้ บางอันก็เปิดวีซีดีภาพยนตร์เรื่องต่างๆ มีนักโทษนับร้อยคนนั่งดูส่งเสียงจ้อกแจ้กทั้งห้องดูแล้วครึกครื้นไม่น้อย ผู้คุมในชุดสีกากีก็ยืนประจำทุกประตูไอ้คุณพี่โตลากผมไปที่มุมหนึ่งแล้วเตะขาให้นั่งลงอย่างรวดเร็ว เตะจริงๆน่ะครับ ไม่ใช่เบาด้วยเจ็บจนต้องร้องซี้ดเลยเหอะ ซาดิสต์รึไงเนี่ย..
    “..ไอ้ทินล่ะเฮีย...” เสียงใครคนนึงถาม
    “..เอาของไปเก็บ...” ไอ้คุณพี่โตบอกขรึมๆ เมื่อมองเห็นสายตาของคนรอบกายมองมายังผมที่นั่งเอ๋อก็ตบไหล่ผมป้าบใหญ่ แล้วสั่งทันที
    “..มึงแนะนำตัวซิ...”
     “  ..ผมชื่อเนมครับ...” ผมมีปัญญาบอกได้แค่นี้ล่ะ..
    “..สวยว่ะเฮีย..มิน่า....” ใครสักคนร้องพลางหัวเราะ อย่างมีเลศนัยไอ้ผมก็ทำท่าจะเถียงแต่พอนึกถึงความปลอดภัยของตัวเองขึ้นมาได้ เลยได้แต่นิ่งโดยที่หน้ายังแดงขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่เขินหรอกครับ แต่อาย..อายน่ะสิที่ถูกคิดว่าเป็นแบบนี้..
   “...น่ารักแบบนี้ไอ้เมฆตกกระป๋องไปเลย  ฮ่าๆ..”
เอ้า..เอาเข้าไป...
    ผมคิดในใจขณะที่ก้มหน้านิ่งทั้งโกรธทั้งอายทั้งโมโห แต่เพื่อสถานะอันปลอดภัยของตัวเองเลยต้องทำนิ่งพร้อมกับยอมรับตำแหน่งภรรเมียตามพฤตินัยที่ทุกคนเข้าใจกันเองมาโดยปริยาย
และจวบกระทั่งสองทุ่มที่คงจะรู้เรื่องที่ผมโดนตุ่ยกันไปทั้งคุกนั่นแหละผมจึงจะสามารถลากสังขารตัวเองไปชิมลางนอนในมุ้งสายบัวเป็นครั้งแรกในชีวิตด้วยความละเหี่ยใจได้..
..เฮ้อ...ชีวิตนี่มันไม่ง่ายเลยน่ะ...
...โดยเฉพาะชีวิตของคนทำผิดอย่างผม ที่ไม่รู้จะเจออะไรอีก...

pkclub2146

ขอบคุณครับ

manza555

ขอบคุณครับ

manowbom

ชอบมากคราฟฟฟฟฟ

airline

ขอบคุงมากนะครบัผม

loessakkk

ขอบคุนครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

aRmkung

ขอบคุณครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

asd

ขอบคุณครับผมม

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

xiah01

ขอบคุนมั๊กๆคับผม

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

love.p.only

ขอบคุณครับ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

waahk01234

ขอบคุณมากน่ะครับ

poomza

อ่านหน่อยนะครับขอบคุณคร๊าฟฟฟ

sparkmankung

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับผม