[Damage love บำเรอรัก บทเมียน้อย อย่าดื้อ]. . .!!!!! 11

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
เสียงเซ็งแซ่อย่างตกตะลึงดังขึ้นทันทีเมื่อพวกนี้เห็นหน้านนท์ชัดๆ
“หลบไปไกลๆ มันไม่มีอากาศจะหายใจแล้วพวกมึงรุมอยู่ได้”วุฒิออกปากไล่ เพื่อนวุฒิถอยห่างออกจากโซฟาตอนนี้ในห้อง
เงียบกริบได้ยินแต่เสียงลมหายใจของคนตัวเล็กที่นอนหลับสนิทโดยไม่รู้เลยว่ามีหมาป่ากว่าสิบตัวกำลังจ้องขย้ำเขาอยู่
“มึงพาน้องเขามาทำไมวะ อย่าบอกนะว่าน้องเขายังไม่เลิกตามมึง”
“อยากให้พวกกูจัดหนักน้องเขาอีกรึไง”
“ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยวะ มึงไม่เอามันแล้วยกให้กูไม่ได้เหรอวะ”
“วุฒิ พวกกูจัดการเอง มึงออกไปได้เลย ตอนนี้เลยใช่ไหม”
“อย่ายุ่งนะโว้ย พวกมึงกูจัดการเอง”
“สัด ครั้งที่แล้วกูคนสุดท้ายขอครั้งนี้กูคนแรกโว้ย”
คำพูดมากมายพรั่งพรูออกมาอย่างไม่ยอมกัน เถียงกันจนวุฒิรำคาญ เรื่องราวต่างๆที่เขาเคยฝากไว้กับร่างเล็กถูกฉายออกมาทับร่างบางเป็นฉากๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“เงียบ ไอ้เชี้ยพวกนี้  ไอ้หมอมึงตรวจอาการมันหน่อยแล้วก็สั่งยาให้ไอ้เบียร์มันไปจัดยาด้วย ไอ้เกล้ากับไอ้สนสองคนเฝ้าหน้าห้องมันไว้นะใครเขาไปมึงจัดการได้เลย”วุฒิสั่งเพื่อนเสร็จได้ก็คว้าร่างบางตรงไปยังห้องรับรองอีกห้องที่มีเตียงนอนพร้อมทันที ทำเอาเพื่อนๆตาโตมองอย่างไม่เข้าใจ
“เฮ้ย หมายความว่าไงวะมึง มึงไม่ได้พาน้องนนท์มาให้พวกกูเหรอ”
“เออ ดิ กูก็ดีใจนึกว่าจะได้ระลึกความหลัง”
“ไอ้สัดสน เกล้า ใครบอกให้มึงปล่อยไอ้พวกนี้เขาห้องวะ”วุฒิหันมาตะหวาดทำเอาพวกที่เหลือถอยกรูดออกไปจากห้องทันที คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าหมอ เดินยิ้มเล็กๆเข้ามาก่อนนั่งลงบนเตียงแล้วตรวจอาการคนตัวเล็กอย่างนุ่มนวล โดยมีเบียร์เภสัชกรมือดียืนยิ้มอยู่ข้างๆ หน้าห้องมีพวกชอบเสือกสี่ห้าคนชะเง้อเข้ามาจนคอแทบยาวถึงเพดาน เกล้า สน ว่าที่ร้อยตรีคนเก่งทำหน้าที่ดีสมกับที่ร่ำเรียนมากันไม่ให้พวกนั้นเข้ามาได้เลยทั้งถูกดันถูกผลักแต่ก็ยังยืนหยัดได้อยู่หน้าห้อง
“ไอ้สัดหมอ ตรวจเร็วๆอย่าอ้อล้อ”วุฒิหันมาดุคุณหมออายุน้อยที่จบมาจากต่างประเทศ ทำเอาคนเป็นหมอและเภสัชหัวเราะคิกคักไม่หยุด
“ไอ้เชี้ยวุฒิมึงแม่งจัดหนักน้องเขามาใช่ไหมวะ ช้ำกว่าตอนที่พวกกูเล่นอีก ตัวก็เล็กน่าสงสาร กว่าจะฟื้นตัวได้เป็นอาทิตย์แน่ๆ”ไอ้หมอตรวจอยู่หลายนาทีก็ส่ายหน้าไปมาบ่นพรืดก่อนหันไปเขียนสั่งยายิก ยื่นให้ไอ้เบียร์เภสัชหน้าละอ่อนที่กำลังใช้มือลูบไล้หัวคนตัวเล็กไปมาอย่างเอ็นดู
โป๊ก!
วุฒิตบหัวเพื่อนเสียงดังลั่นห้อง
“โอ๊ย เชี้ยวุฒิจับไม่ได้เลยนะสัด อย่างน้อยน้องก็เคยเป็นเมียกูนะโว้ยแตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลยแม่ง”
เบียร์หันไปโวยก่อนสะบัดออกจากห้องโทรไปสั่งยาที่ร้าน
“มึงพาน้องเขามาอีกทำไมวะไอ้วุฒิ กูว่าครั้งที่แล้วมึงก็เล่นน้องเขาไปเยอะแล้วนะโว้ย”
คนเป็นหมอเปิดประเด็น
“หรือว่ามึงยังตัดใจไม่ได้ มึงมีน้ำอยู่ทั้งคนถ้าน้ำรู้มึงเสร็จแน่ ไอ้เอกมันไม่ปล่อยมึงไว้หรอก ถ้ามันรู้ว่ามึงทำน้ำเสียใจมึงซวยแน่”
“เงียบไปซะ ไม่ต้องสั่งสอนกู มึงมีหน้าที่ดูมันให้หายพอ เรื่องไอ้เอก ถ้าพวกมึงไม่บอกมันก็ไม่รู้หรอก”วุฒิบอกเบาๆพลางขมวดคิ้วเข้มด้วยความกังวล
“ช้าไปปะ ถ้ามึงจะเข้ามาแล้วไม่สนใจว่ามีใครอยู่ในห้องบ้าง”ไอ้หมอเลิกคิ้วขึ้นและแสร้งทำเป็นหันหน้าไปหน้าห้องยิ้มเล่นกับเพื่อนแต่อันที่จริงจะบอกตำแหน่งของบุคคลที่สามให้รู้แค่นั้นเอง
วุฒิเหลือบหันไปมอง โซฟากลางห้องนั่งเล่นเห็นหลังผู้ชายสามสี่คนที่แสนคุ้นเคยกันดีนั่งจิบเหล้าอยู่เงียบๆ
“สัดเอ้ย!”
วุฒิสบถ ก่อนกัดฟันนิ่งคิดถึงผลที่จะตามมา
บทที่ 13 บุคคลไม่น่าพบเจอ
“อ๊ะ”
นนท์ขยับตัวตื่นเพราะรู้สึกอึดอัด พอลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจเพราะตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของวุฒิ
เขาพยายามขยับตัวหนีให้พ้นจากแขนนั้น แต่ก็ทำไม่ได้เพราะยิ่งหนีมากเท่าไหร่ก็ยิ่งถูกดึงเข้าไปกอดแน่นมากเท่านั้น
“นอนดีๆ รึว่าอยากเจ็บตัว”เสียงสั่งกระซิบบอกเบาๆ
นนท์จึงได้แต่เงียบแล้วซุกหน้าลงกับอกกว้างไปอย่างนั้น
พี่วุฒิใจร้าย ทำไมกันอ้อมกอดที่เคยเป็นของเขา ร่างกายที่แสนอบอุ่น ตอนนี้ทำไมถึงเย็นชาและโหดร้ายนัก
นนท์นอนตัดพ้อด้วยความเสียใจ ในเมื่อเกลียดเขา ทำร้ายเขา แล้วจะพาเขามาด้วยทำไม ทำไมถึงต้องพาเขามาที่นี่หรืออยากทรมานเขา แค่นี้ก็เจ็บจนเจียนจะตายอยู่แล้ว ยิ่งได้เห็นคนข้างนอกพวกนั้นอีกเขายิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น
หวังว่าพี่วุฒิจะไม่ทำร้ายเขาอีก ไม่สั่งให้คนพวกนั้นทำร้ายเขาอีก
“พี่วุฒิ”นนท์ตัดสินใจเรียกชื่อคนตัวโตที่กอดเขาแน่นเบาๆ
“หื้ม…”วุฒิขานรับ
“นนท์เจ็บ…เจ็บตรงนี้ ตรงหัวใจฮึกๆ”น้ำตาใสๆค่อยๆไหลออกมาเพราะได้ระบายความรู้สึกให้วุฒิได้รับรู้
ร่างเล็กค่อยๆสั่นไหวเพราะแรงสะอึกสะอื้น
“นั้นต่อไปก็ทำตัวดีๆซิ เข้าใจไหม พี่สั่งอะไรก็ทำตามที่พี่สั่ง อย่าขัดใจพี่ นนท์ก็รู้พี่ไม่ชอบเด็กดื้อ เข้าใจไหม”วุฒิบอกเสียงอ่อน
“ถ้านนท์ทำตัวดีๆ พี่วุฒิจะไม่ทำนนท์เจ็บอีกใช่ไหม พี่วุฒิจะไม่ทำแรงๆกับนนท์ใช่ไหม แล้วพี่วุฒิจะรักนนท์ไหม
ถ้านนท์ทำตัวดีพี่วุฒิจะรักนนท์ไหม นนท์รักพี่วุฒิ ฮือ ฮือ นนท์รักพี่วุฒิ”วุฒิกอดนนท์เขามาไว้ในอกแน่นกว่าเดิม
รู้สึกได้ถึงความอ่อนแอของเด็กดื้อคนนี้ เขาอาจจะทำรุนแรงไป แต่เด็กดื้ออย่างนนท์ ใจดีด้วยก็ได้ใจน่ะซิเด็กคนนี้
ร้ายกาจจะตายไป
“นอนไปซะ อย่ามัวคร่ำครวญ พี่นอนไม่หลับ”วุฒิว่าแล้วผละตัวออกจากคนตัวเล็กพลิกตัวหันหลังให้ นนท์ปวดใจและเจ็บไปหมดทั้งตัว ความน้อยใจปกคลุมไปรอบๆอย่างหนักอึ้ง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นอนสะอื้นเบาๆไปตลอดคืน
“น่ารักสัด”
“โอ๊ย ไอ้วุฒิมันจะเก็บไว้กินคนเดียวรึไงเนี่ย”
“ไม่หรอก ถ้ามันเบื่อมันก็โยนมาให้พวกเราอยู่แล้ว มันรักน้ำจะตายไป น้องนนท์คนเนี่ยก็คงเอามาแก้เหงาละมั้ง”
“ชู่วๆ เบาๆสัด เดี๋ยวไอ้เอกกับพวกได้ยินแม่ง มีปัญหาอีก”
เสียงซุบซิบๆดังขึ้นไม่หยุดตลอดเช้านี้ นนท์ตื่นนานแล้วแต่เขาแกล้งที่จะหลับตาอยู่อย่างนั้นเพราะไม่อยากลืมตามาเผชิญหน้ากับพวกวายร้ายทั้งหลายที่คอยวนเวียนมาจับนู้นจับนี้ที่ตัวเขาตลอด พี่วุฒิไปไหน เขาคิดอยู่ในใจ พี่วุฒิหายไปจากเตียงตั้งแต่เมื่อคืน เขาร้องไห้ไม่หยุด พี่วุฒิเลยลุกหนีออกไปปล่อยทิ้งไว้ให้เขาอยู่คนเดียว แต่เรื่องที่พวกนั้นพูดกันก็คงจริง
พี่วุฒิคงเอาเขามาไวแก้เบื่อ ถ้าเบื่อเมื่อไหร่คงจะจับเขาโยนให้คนนู้นทีคนนี้ทีเหมือนครั้งก่อนๆว่าแต่เอก ชื่อคุ้นๆชะมัด เอก เอกฤทธิ์ ใช่เพื่อนพี่น้ำ หรือเปล่านะ
“เฮ้ย!”
นนท์คิดได้พลางกระตุกตัวขึ้นลืมตาโพรง ทำเอาผู้ชายหลายคนที่ยืนล้อมตัวเขาตกใจร้องลั่นไปตามๆกัน
“ตื่นแล้วเหรอครับน้องนนท์”ผู้ชายใส่แว่นมาดเท่ห์ที่แสนคุ้นตาแสยะยิ้มต้อนรับเขาอย่างน่ากลัว  คนอื่นๆก็เช่นเดียวกันมองมาที่เขาอย่างกับเสือร้ายที่พร้อมขย้ำกระต่ายตัวน้อยๆ
นนท์มองภาพผู้ชายที่รุมล้อมนี้สลับกับภาพที่แว้บเข้ามาในหัว ตัวเขาถูกจับขึงไว้บนโต๊ะในห้องเรียน ร่างกายถูกจับต้องไปทุกส่วน ประตูรักทางด้านหลังถูกสอดใส่อวัยวะเพศอันใหญ่โตของคนพวกนี้ไม่หยุด เสร็จจากอีกคนก็มาต่ออีกคน ปากได้แต่ร้องอู่อี้เพราะมีส่วนนั้นคอยรุกล้ำเข้าออกอยู่เช่นกัน เนื้อตัวถูกจูบถูกดูด กัด ขบ จนเขียวเป็นจ้ำๆไปทั้งตัว
“ใครบอกให้พวกมึงเข้ามาในนี้วะ”เสียงทรงอำนาจดังมาจากหน้าห้องทำเอาทุกคนแตกหือ หนีหลับออกไปคนละทางเหลือแต่ ผู้ชายใส่แว่นคุณหมอสุดหล่อยืนนิ่งอยู่ข้างเตียง
“ไอ้สองตัวนั้นหายไปไหน”วุฒิคงหมายถึงเกล้าและสน คุณหมอได้แต่ส่ายหน้า แล้วก้มลงไปส่งยิ้มเล็กๆให้คนบนเตียงแล้วใช้มือลูบหัวนนท์เล่น นนท์ขยับตัวหนีด้วยอาการกลัว วุฒิขี้เกียจเห็นนนท์ร้องไห้เลยเดินมาปัดมือคุณหมอออก แล้วค่อยๆพยุงนนท์ลุกขึ้นพาออกจากห้อง  ระหว่างทางมีสายตายของใครหลายๆคนมองมาอย่างอิจฉา แต่สายตาที่มองแปลกไปของเอก ทำเอาวุฒิสะดุดแล้วหันไปสบตาอย่างไม่เกรง แต่คนในอ้อมกอดเมื่อเห็นหน้าเอกยิ่งตกใจมากกว่าอีกหลายเท่า
นนท์รีบซ่อนใบหน้าเล็กในอกวุฒิอย่างรวดเร็ว
วุฒิก้าวพานนท์ออกมาข้างนอกแล้วเปิดประตูรถจับนนท์ยัดเข้าไปไว้ด้านใน
“พี่วุฒิ จะพานนท์ไหน นนท์เจ็บ นนท์อยากนอนพัก”นนท์บอกเสียงแหบเล็กจนแทบไม่ได้ยินเสียง
ตาดวงเล็กเปิดกว้างไม่ได้มันจะปิดอยู่ตลอดเวลา ถึงตัวจะเย็นลงมานิดหน่อยแต่ข้างในมันรู้สึกร้อนจนแทบระเบิดออกมาได้
“กลับบ้านซิ อยากอยู่ล่อเสือล่อจระเข้ แถวนี้หรือไง อ้อลืมไป ชอบนี่น่า นิสัยเก่า ชอบมีเซ็กกับผู้ชายไปทั่ว แถมชอบหลายๆคนด้วย”วุฒิกระแทกเสียงใส่อย่างไม่สบอารมณ์ แล้วติดเครื่องยนต์กระชากรถออกไปทันที
เพราะเขาแท้ๆ ไปหลอกว่าเป็นเด็กขายตัว แถมยังไปตามตื้อพี่วุฒิแทบทุกวัน
แต่สิ่งที่ทำให้พี่วุฒิเกลียดเขามากขึ้นคงจะเป็นตอนที่พี่เก่ง จับเอาตัวนนท์ไปมีอะไรด้วยแล้วส่งรูปมาให้พี่วุฒิดู
พี่วุฒิโกรธมากเพราะไม่ชอบใช้ของร่วมกับใครแล้วยิ่งเป็นคนที่เกลียดแล้ว พี่วุฒิยิ่งไม่ยอมเท่าไหร่
เห็นว่าเมื่อก่อนพี่เก่งไปแย่งแฟนพี่วุฒิมา พี่วุฒิเลยโกรธและเกลียดพี่เก่งมาก แต่ครั้งสุดท้าย พี่วุฒิดันเป็นแฟนกับคนที่พี่เก่งแอบชอบมาเป็นสิบปี เลยทะเลาะกัน
พี่เก่งเอาเรื่องที่พี่วุฒิแอบเก็บเขาไว้เป็นเด็กเลี้ยงไปเล่าให้แฟนพี่วุฒิฟังจนเป็นเรื่องเป็นราว  หลังจากนั้นพี่วุฒิก็ไม่สนใจเขาอีกเลย โยนเขาให้เพื่อนคนนู้คนนี้ไปทั่ว เขายอมทำแบบนั้นเพราะอย่างน้อยก็ยังได้อยู่ในกลุ่มและเห็นหน้าวุฒิทุกวัน
แต่พี่วุฒิดันยิ่งคิดว่าเขาหลายใจ สำส่อน ไม่เลือก เขากลายเป็นคนเลวในสายตาพี่วุฒิตั้งแต่ตอนนั้น
และพี่เก่งยิ่งเขาพยายามเข้าใกล้พี่วุฒิมากเท่าไหร่พี่เก่งยิ่งทำร้ายเขามากเท่านั้นด้วยถึงพี่เก่งจะเกลียดพี่วุฒิแต่พี่เก่งก็เลือกที่จะปกป้องคนที่ตัวเองรักมากกว่า  ส่งคนให่มาทำร้าย ให้คนมากลั่นแกล้งเขาอยู่เสมอ  เพราะพี่เก่งบอกว่าถ้าคนที่เขารักเจ็บ คนที่เจ็บกว่าก็คือคนที่ทำ นั้นก็คือตัวเขาเอง
เขายิ่งยุ่งกับพี่วุฒิ แฟนพี่วุฒิก็จะยิ่งหึงและยิ่งเจ็บปวด และเขาก็ได้รู้ว่าคนๆนั้นคือพี่ชายของตัวเอง เขาจึงได้แต่เจ็บ ทำไมกันในเมื่อเขารักพี่วุฒิมากขนาดนี้ ทำไมทุกคนถึงรักพี่น้ำ ทำไมพี่เก่งถึงรักพี่น้ำได้ขนาดนั้น
แล้วทำไมพี่วุฒิถึงได้รักพี่น้ำมากขนาดนั้นเหมือนกัน  ทำไมคนที่พี่วุฒิรักไม่ใช่เขา ทำไมไม่ใช่เขา ฮึกๆ น้ำตาแห่งความน้อยใจก่อตัวมากขึ้นๆ
“นนท์เกลียดพี่วุฒิ”นนท์เอ่ยตัดพ้อ
แต่เมื่อสิ้นเสียงคำว่าเกลียด วุฒิก็เบรกรถทันทีเขาหันมาหานนท์แล้วพูดกระแทกเสียงใส่
“แล้วเมื่อคืนใครบอกว่ารักพี่”
“นะ นะ นนท์เอง”ตอบสะดุดเพราะกลัวท่าทางจริงจังชองพี่วุฒิ
“แล้วทำไมถึงเกลียด อ้อ เพราะขัดใจพาออกมาจากไอ้พวกนั้นใช่ไหม”
“ไม่ใช่”ปฏิเสธอย่างเร็ว
“แล้วอะไร”
“พี่วุฒิไม่รักนนท์”
“แล้วมันน่ารักไหมละ ทำตัวแบบนี้น่ะ อยู่กับไอ้สิงห์ก็อ่อยไอ้สิงห์ ทำร้ายพี่ชายตัวเอง แล้วยังไอ้พวกนี้อีก สั่งให้ทำอะไรก็ดื้อไปหมด มันน่ารักไหม”
“ถ้านนท์ทำตัวดีพี่วุฒิจะรักนนท์ไหม”คำถามนี้ทำเอาวุฒินิ่ง ก่อนกระชากตัวรถออกไปอีกทีอย่างไม่สนใจ บรรยากาศในรถเงียบกริบ นนท์นิ่งรอฟังคำตอบจากวุฒิ รถยังคงแล่นต่อไปเรื่อยๆ
“…”นนท์เงียบ
“…”วุฒิเงียบ
ต่างฝ่ายต่างเงียบ
“พี่ห่วงนนท์ไหม เวลาที่มีใครมาทำอะไรนนท์พี่เคยห่วงนนท์บ้างไหมเวลามีใครมารังแกนนท์”นนท์พูดตัดพ้อเมื่อเห็นว่านานแล้ววุฒิก็ยังไม่ตอบ
“หึ พี่ไม่เคยห่วงเลยใช่ไหมนนท์ ที่พี่ไม่ให้นนท์อยู่กับไอ้สิงห์หรือพี่ไม่อยากให้นนท์กลับไปคอนโดพี่เพราะกลัวพี่จะอดใจไม่ไหวรังแกนนท์ไปมากกว่านี้หรือพี่ไม่เคยห่วงนนท์เลยใช่ไหมที่พี่ต้องลุกออกมากจากเตียงเมื่อคืนเพราะกลัวทำร้ายนนท์อีกหรือพานนท์หนีออกมาจากไอ้พวกนั้นน่ะ”

ืnneess

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณครับ

pkclub2146

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

x_man19

ขอบคุณครับ

tajarak

ขอบคุณครับ

-dewza-

ขอบคุณครับ

Stone316

ขอบคุณมากคร้าบ

V3_TR1

มันส์มากครับ

pointtwo

ขอบคุณครับ

loessakkk

ขอบคุนครับ

Klong

ขอบคุนครับ

snowprince1994

ขอบคุณคับผม

dung

ขอบคุณมากๆครับ

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

peemakung

ขอบคุณครับ

chabooae

ขอบคุณครับ

sensedevil

ขอบคุณมากเลยนะครับ

KillTi

ขออ่านหน่่อยน่ะ