[Damage love บำเรอรัก บทเมียน้อย อย่าดื้อ]. . .!!!!! 8

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ฉันจะทำลายความสุขของแก
ทำลายมันในคราบพี่ชายที่แสนดีคนนี้ให้น้องชายผู้บูชาค่อยๆหมดแรงแล้วตายลงไปทีละนิดทีละนิด!
ฉันจะทำลายแก
((เพล้ง!))
ปัง
   เสียงประตูห้องนอนถูกกระชากเปิดออกอย่างแรง นนท์ที่นอนร้องไห้อยู่บนเตียงสะดุ้งหันกลับไปมอง เห็นวุฒิยืนอยู่หน้าประตู ด้วยใบหน้าที่มองเขาอย่างเกรี้ยวกราด พร้อมเดินตรงเข้ามากระชากหัวเขาลากลงจากเตียง
   “ออกมานี่ แกมันเลวจริงๆ ฉันบอกแกแล้วใช่ไหม อย่ายุ่งกับน้ำ บอกแล้วใช่ไหม”วุฒิเค้นเสียงด่า กำผมบนหัวนนท์แน่นพลางออกแรงกระตุก กระชากจนคนตัวเล็กปลิวตามแรงมหาศาล
   “พี่วุฒิ ปล่อยนะ อะไรกัน โอ๊ย นนท์เจ็บ พี่วุฒินนท์เจ็บปล่อยนนท์นะ ปล่อยนนท์ นนท์ทำอะไรปล่อย นนท์เจ็บ”
ร่างเล็กถูกลากไปในห้องนอนเล็กที่เป็นตำแหน่งห้องนอนของพี่ชาย ก่อนถูกผลักล้มลงไปบนซากความเสียหายที่เกิดขึ้นภายในห้อง
นนท์มองไปรอบๆห้องอย่างตะลึง ข้าวของในห้องถูกรื้อ ถูกทำลายจนไม่เหลือสภาพดี เขาไม่เข้าใจกับเหตุการณ์
ที่เกิดขึ้น
“แกใช่ไหม เป็นแกใช่ไหมที่ทำแบบนี้กับน้ำ ห๊ะ บอกฉันมาซิ แกแกล้งน้ำเพื่อล้างแค้นให้ฉันใช่ไหม น้ำบอกฉันว่านี่
ไม่ใช้ครั้งแรกที่แกทำแบบนี้ น้ำบอกช่วงนี้ แกทำตัวแปลกชอบว่าร้ายเสียดสี รังแกน้ำบ่อยๆ บอกมาซิว่านี่ก็ฝีมือแกน่ะ แกรู้ว่าน้ำไม่รู้ว่าแกเคยร่านอยากเป็นเมียฉัน แกเลยใช้ทางนี้แกล้งน้ำเพื่อแก้แค้นฉันใช่ไหม ใช่ไหม ฉันถามว่าใช่ไหม”
วุฒิโกรธจัดยกมือขึ้นตบลงไปที่ใบหน้าเล็กจนเกิดเสียงดังเพี๊ยะลั่นห้อง
“ฮือ ฮือ ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ นนท์ไม่ได้ทำ พี่วุฒิ นนท์เจ็บ นนท์เจ็บ”นนท์ส่ายหัวด้วยความกลัว เขาถอยหลังหนีจนหลังชิดติดเตียงเล็กกลางห้อง
“ไม่ใช่แล้วจะเป็นใคร มันจะเป็นใครที่ทำแบบนี้กับน้ำ”
“พี่วุฒิ นนท์ไม่ได้ทำ เชื่อนนท์เถอะนนท์ไม่รู้ นนท์ไม่รู้เรื่อง”
หลังจากที่เขาออกมาจากคอนโดพี่วุฒิก็ตรงกลับมาเข้าห้องตัวเอง ไม่ได้เข้ามาในห้องนอนพี่น้ำเลย แล้วอะไรกัน นี่มันอะไรกัน ทำไมห้องพี่น้ำถึงมีสภาพแบบนี้
หึ วุฒิเบะปากเขาไม่เชื่อ แกจะเล่นอะไรนนท์ ละครตบตา หรอ ละครตบตาจะเล่นกับฉันใช่ไหม
“ได้ อยากเป็นเมียฉันมาก อยากได้รับความรักจากฉันมาก ฉันให้ได้ เศษเดนของความรักน่ะนะ มาฉันจะให้แก”
“ไม่เอาพี่วุฒิ อย่า อย่าทำแบบนี้ อ๊า”
วุฒิไม่ฟังอะไรทั้งสิ้นความโกรธแล่นผ่านขึ้นหน้า เขาจับตัวนนท์เหวี่ยงขึ้นไปบนเตียง
ก่อนก้าวตามไปประกบลงโทษ เขาจะลงโทษคนตัวเล็กให้สาสมที่ทำกับคนรักของเขา ลงโทษที่ทำให้คนรักของเขาเสียใจ
เมื่อเย็นเขาออกมารับน้ำไปกินข้าวเพราะหลายวันมานี้น้ำป่วยไม่ได้ออกไปไหนเลย
พอกลับมาถึงเขาไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่าห้องของน้ำจะถูกรื้อ ทำลายได้ถึงขนาดนี้ น้ำผู้เป็นเจ้าของห้องเห็นภาพถึงกับร้องไห้โฮ ไม่ยอมบอกว่าเป็นฝีมือใคร แต่เขารู้ว่าไม่มีใครหรอกนอกจากนนท์คนเดียวเท่านั้นที่เขาออกห้องนี้ได้ เขาอยากฟังจากปากน้ำให้แน่ใจมากกว่า จึงพาน้ำกลับไปพักที่คอนโดตัวเอง แล้วค่อยๆเค้นความจริงออกมาได้ว่า
นนท์เป็นคนทำ และทำแบบนี้มาหลายๆครั้งแล้ว รู้ว่าน้องเอาแต่ใจตัวเอง ดื้อแต่เขาก็รักน้องมากน้ำ และไม่รู้ว่าที่น้องทำแบบนี้กับเขาเพราะสาเหตุใด น้องคงโกรธที่เขาทำตัวไม่ดี เพราะตามใจนนท์ไม่พอแน่ๆ
เขารู้ว่าน้ำเจ็บปวด ขนาดไหนที่ไม่รู้ว่าน้องกำลังกลั่นแกล้งเพราะมาคบกับเขา นนท์คงอิจฉา อิจฉาน้ำที่เขาให้ความรักไปกับน้ำทั้งหมด
น้ำขอนอนพักที่ห้องวุฒิก่อน พรุ่งนี้จะให้คนมาเก็บกวาดทำสะอาดห้องตัวเองใหม่ วุฒิอยากให้น้ำโทรไปบอกพ่อ ถึงพฤติกรรมแย่ๆของน้องชาย แต่น้ำไม่อยากให้เรื่องราวใหญ่โตจึงบอกว่าเดี๋ยวจัดการเรื่องนี้เอง
แต่คนอย่างน้ำจะไปสู้อะไรเด็กน้อยร้อยเล่ห์มารยาคนนี้ได้ ในเมื่อน้ำไม่ทำแบบนั้น เขานี่แหละจะทำเอง
นนท์ยกเท้าขึ้นถีบคนตัวโตให้ออกจากตัวด้วยแรงที่มีหมด พยายามดิ้นหนีจากการเกาะกุมนั้น
“ฤทธิ์มากนักนะ”วุฒิกล่าวเสียงทุ้มกร้าว เขาจัดการกระชากเสื้อผ้าเด็กดื้ออกจากตัว ก่อนใช้มือกดล้วงเข้าไปในทางรักด้านหลังด้วยนิ้วทั้งสามอย่างไม่ใยดี
“อะอ๊า  พี่วุฒิ นนท์เจ็บ เอาออกไป”นนท์สะบัด ตัวหนีดิ้นรอบเตียงด้วยความเจ็บปวด ความอ่อนเพลียจากการร่วมรักไปเมื่อเย็นนั้นยังสร้างความระบมให้คนตัวเล็กเป็นอย่างมาก
วุฒิจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออก แล้วจับร่างบางพลิกให้นอนคว่ำ เขาจับเอวเล็กให้ยกตัวขึ้นจนก้นเล็กๆโด่งขึ้นมา เขาจับขาเล็กๆที่ดิ้นไปมาแน่นแล้งแยกออกจากกัน ก่อนกดความเป็นชายขนาดใหญ่แทงพรวดเข้าไป
“อ๊าก หยุดเดี๋ยวนี้เอาออกไป เอาออกไป นนท์เจ็บพี่วุฒิ”
“อยู่เฉยๆ ดีๆไม่ชอบ ชอบความรุนแรงใช่ไหม”อารมณ์ของวุฒิตอนนี้ราวกับสัตว์ป่ากระหายเลือด เขาทำกับนนท์ราวกับเสือที่ขย้ำกวางน้อยฉีกเนื้อบางๆกินอย่างไม่ใยดี
วุฒิไม่รู้ตัวเลยว่าการกระทำครั้งนี้ได้บั่นทอนความรักและความศรัทธาของคนตัวเล็กที่มีให้เขาขาดออกจากกันอย่างสิ้นเชิง!
ม่านผืนงามริมกระจกหน้าต่างทำหน้าที่ของมันได้ไม่ดีนัก มันถูกเปิดแง้มเล็กน้อยจนทำให้แสงผ่านเข้ามาส่องคนตัวเล็กในห้องที่นอนอยู่บนเตียงได้ นนท์ขยับตัวใต้ผ้านวมหนาด้วยความเจ็บปวด เขาหันหลังให้แสงอาทิตย์ที่แยงตา แต่ยังคงหลับสนิทเพราะพิษไข้ ใบหน้าเล็กแม้ซีดเซียวแต่ยังคงหวานสนิท เนื้อตัวที่เคยขาวใสกระจ่าง อมชมพูบัดนี้เปลี่ยนเป็นสีคล้ำเป็นจ้ำร้อนรุมอย่างกับไฟ
   สิงห์ค่อยๆใช้ผ้าเย็นๆเช็ดตัวคนตัวเล็กอย่างเบามือ  เมื่อเช้าเขาจะไปรับคนตัวเล็กมาโรงเรียนกดกริ่งเท่าไหร่ก็ไม่มีใครมาเปิดห้องเขาเลยลองๆเปิดเข้าไปห้องไม่ได้ ล็อก เมื่อเข้าไปก็ต้องตกใจเพราะพบร่างบางนอนสลบอยู่บนโซฟา
   เขาเดินไปดูรอบๆเห็นสภาพห้องนอนของน้ำที่เสียหายเป็นอย่างมาก รวมถึงข้าวของที่ถูกรื้อกระจายออกในแทบทุกพื้นที่ของคอนโดหรูนี่
   เขาไม่รู้ว่าเมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้น รู้แต่ว่านนท์ถูกทำร้ายอย่างหนัก และเขาจะปล่อยนนท์เอาไว้คนเดียวไม่ได้ เขาจึงพานนท์มาที่คอนโด
   ร่างเล็กมีอาการเพ้อ เหมือนหวาดกลัวอะไรอยู่ตลอดเวลา เขาป้อนข้าวป้อนยาและเช็ดตัวให้หลายครั้งกว่าคนตัวเล็กจะเบาอาการลงมาได้
   เป็นอะไรนะ เกิดอะไรขึ้นกับนนท์ แล้วน้ำไปไหน ทำไมไม่อยู่ในห้อง
บทที่ 10 นนท์อยากอยู่กับพี่สิงห์
นนท์กระพริบตาตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่เขาสัมผัสได้คือความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามาทำร้ายเขาอย่างรุนแรงไปทั่วร่างกาย อาการปวดร้าวที่บริเวณนั้นยังคงบีบเค้นให้เขาคิดถึงเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างไม่จบไม่สิ้น แม้แต่จะขยับตัวก็ยังไม่ได้ นนท์รู้สึกเวทนาตนเอง เขาได้แต่นอนร้องไห้เงียบๆ
ภาพระเบียงต้นกุหลาบ ที่เขาปลูกไว้กับพี่น้ำ ถูกพี่วุฒิรื้อทิ้งเป็นภาพที่ชัดเจนที่สุดในตอนนี้ ดอกกุหลาบสีสวยที่พี่น้ำมักออกไปรดน้ำทุกวันหักโค่นกองอยู่บนพื้น ระเบียงว่างเปล่าในตอนนั้นใช้เป็นที่เกาะเพื่อค้ำยันตัวเขาไว้ไม่ให้ทรุดยามที่
พี่วุฒิกดทับร่างกายลงมาบนร่างเขา
ผนังที่มีรูปถ่ายคู่น้ำนนท์เรียงรายสุดห้อง ถูกกระชากตกลงมาแตกกระจายไปตามๆกัน ผนังเรียบกลายเป็นที่พิงที่แข็งแรงที่สุดให้เขาได้พยุงตัวไม่ให้ล้มไปตามแรงกระแทกกระทันของร่างใหญ่
และอีกหลายๆภาพ ไล่วนเวียนไปมาจนเขาอยากจะอ้วก เพราะอาเจียนในความน่าขยะแขยงนั้น
เพราะอะไรกัน ทำไมพี่น้ำถึงทำแบบนั้นกับเขา เพราะอะไรกันพี่น้ำถึงทำแบบนั้น ทำไมถึงทำกับเขาแบบนั้น ฮึกๆ ร่างเล็กสะอื้นไห้อย่างเหลืออด  
“ตื่นแล้วเหรอ”
นนท์เงยหน้าขึ้นยกแขนขึ้นปาดน้ำตา แล้วหันไปมองต้นเสียง
ทันทีที่เห็นเขาตกใจจนแทบลืมหายใจ   
พี่วุฒิ
นนท์ตัวสั่นเพราะความกลัว สองแขนยันตัวลุกจากที่นอน พยายามดิ้นเพื่อหนีให้พ้นจากสายตาร้อนที่มองลงมาบนร่างกายเขาเหมือนจะแผดเผาไปทั้งตัว
วุฒิค่อยๆก้าวเดินเข้ามาในห้องช้าๆเหมือนเล่นเกมส์จิตวิทยา  ให้คนตัวเล็กลนลานหาที่หนี ส่วนเขาเป็นผู้ไล่ล่า เมื่อเช้าหลังออกมาทำธุระแล้วกลับเข้าไปที่คอนโด แต่ไม่พบนนท์อยู่ที่นั้น วุฒิแทบคลั่งเขาเดินตามหานนท์ไปทั่ว ไม่คิดว่าเขาทำถึงขนาดนั้นแล้วคนตัวเล็กยังมีแรงลุกไหวอีก
แต่พอสิงห์โทรมาบอกว่านนท์อยู่กับมัน และถามว่าเกิดอะไรขึ้น น้ำอยู่ที่ไหน เป็นอะไรไหม ใครทำร้ายนนท์ วุฒิอยากจะตะโกนบอกสิงห์ดังๆว่า กูเนี่ยแหละทำมันเอง แต่เขาเลือกที่จะเงียบ บอกแค่ว่าเขามารับน้ำไปนอนที่ห้องตัวเอง  ไม่อะไรเลย สิงห์ไม่ได้ติดใจอะไรกับวุฒิ แต่ดูท่าทางเขาจะไม่ยอมง่ายๆตามหาคนที่ทำร้ายนนท์มาแก้แค้นให้ได้
วุฒินึกฉุนขึ้นมาเล็กๆ ไอ้สิงห์มันจะห่วงอะไรนักหนา หรือว่ามันจะชอบนนท์จริงๆ คงจะโทรตามตัวกันให้ไปรับน่ะซิ แพศยา ได้อีกคน ให้ท่าอีกคน นิสัยเดิมๆ ไม่เปลี่ยนแปลงเลย วุฒิเดินเข้ามาในห้องสิ่งแรกที่เขาอยากจะทำตอนนี้คือบีบคอคนตัวเล็กที่แอบหนีออกมาโดยไม่ได้รับอนุญาต แถมยังออกมากับไอ้สิงห์อีกด้วย
ไม่เคยเลยซินะ ที่จะจดจำคำพูดของเขาไว้ ไม่เคยเลยซินะที่คิดจะทำตามคำสั่งเขา
วุฒิก้าวไปถึงเตียง ร่างเล็กหนีไปไหนไม่ได้หลังเล็กชิดติดหัวเตียงแล้ว
    "คิดว่าจะหนีฉันพ้นหรือไง ต่อให้แกลงไปสุดมหาสมุทร แกก็ไม่มีวันหนีฉันได้"วุฒิก้มหน้าลงไปจ้องร่างเล็กกดดันให้คนตัวเล็กรับรู้ความเป็นเจ้าของ ว่าคนตัวเล็กเป็นของๆใคร
ฮึกๆ น้ำตาใสไหลอาบแก้มบางไม่หยุด ร่างกายสั่นเทิ้ม สติที่มีอยู่ทั้งหมดในตอนนี้ของนนท์ คิดแต่เพียงคำว่า หนี หนี หนีให้พ้นจากผู้ชายคนนี้
“อ๊ะ! อย่าจับ”
มือเล็กตะปบจิกแขนวุฒิอาไว้แน่น วุฒิสลัดออก แล้วบีบหน้าเล็กซีดให้เชิดขึ้นมามองหน้าเขา
“ถ้าทำตัวดีๆ ก็จะไม่เจ็บอีก แต่ถ้าไม่จำ รับรองคราวนี้ ฉันจะทำให้แกลุกไม่ขึ้นเลยละ”ดวงตาที่คมเข้มของวุฒิกร้าวแข็งอย่างจริงจัง
ข้าวต้มร้อนๆถูกยกเข้ามาโดยเจ้าของห้อง วุฒิผละออกเปลี่ยนตำแหน่ง ให้สิงห์มานั่งข้างเตียง ส่วนเขานั้นเดินไปหลบอยู่ปลายเตียงแทน
“หิวมั้ย!”เสียงสิงห์ถามอย่างอ่อนโยน เขาค่อยๆวางข้าวต้มไว้ข้างเตียง แล้วส่งมือไปหาร่างเล็กช้าๆ เพื่อให้นนท์จับแล้วขยับตัวมาใกล้ๆ
นนท์จึงส่ายหน้าช้าๆแล้วก้มหน้าลงไปซุกผ้านวมหนา สิงห์ถอดหายใจยาว แล้วค่อยๆชักมือกลับ มองคนตัวเล็กอย่างเป็นห่วง
“มาเดี๋ยวให้กูป้อนบ้าง”วุฒิออกตัว สิงห์พยักหน้ารับค่อยๆลุกออก นนท์ผงกหัวขึ้นมาจ้องดูด้วยสายตาเกลียดชัง วุฒิค่อยๆตักข้าวต้มขึ้นมาแล้วยื่นไปให้คนตัวเล็ก นนท์เบือนหน้าหนีไปอีกทาง
เกร้ง
วุฒิดึงช้อนกลับมาวางไว้ในถ้วยอย่างไม่สบอารมณ์ นี่ถ้าสิงห์ไม่อยู่ด้วยตอนนี้ เขาคงจับข้าวต้มกรอกปากเด็กดื้อไปแล้วเชียว
“น้องนนท์ครับกินหน่อยซิครับ พี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่อย่าทำร้ายตัวเองเลยนะ”สิงห์ไม่ลดละค่อยๆเดินไปนั่งบนเตียงแล้วขยับไปลูบหัวคนตัวเล็กเบามือ
“พี่เป็นห่วงเรารู้ไหม กินอะไรให้พวกพี่ชื่นใจหน่อยซิ ข้าวต้มเนี่ยพี่ทำเองเลยนะ หื้ม”
ความอบอุ่นแทรกซึมผ่านมือหนามาสู่ร่างเล็ก สองตาคู่สวยระรื้นไปด้วยน้ำตาใส นนท์รู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่แท้จริงของสิงห์
“กินนะ”สิงห์ลองถามหยั่งเชิงอีก
คราวนี้นนท์พยักหน้ารับ
สิงห์หันหน้ามายิ้มกับวุฒิอย่างดีใจ เขาค่อยๆยกข้าวต้มป้อนนนท์ทีละน้อย
“อ้าปากนะครับ อ้าม”นนท์รับข้าวเข้าปากช้าๆ มองหน้าสิงห์ไม่วางตา
วุฒิกำมือแน่น เขาพยายามสะกดอารมณ์ตัวเองเอาไว้ยามเมื่อเห็นร่างเล็กทำตามสิงห์อย่างว่าง่ายมันทำให้เขาโกรธจนอยากไปกระชากตัวไอ้เพื่อนรักให้ออกห่างจากของๆเขา
“อีกคำนะครับ อ้าม”
ร่างเล็กอีกร่างที่ยืนหลบอยู่หน้าประตูหัวเสีย  ตอนแรกเขารู้สึกดีใจเมื่อมาเห็นสภาพน้องชายตัวเองเป็นแบบนี้มันเจ็บมากกว่าที่เขาคาดคิดไว้อีก แต่ตอนนี้เขาไม่พอใจทั้งวุฒิทั้งสิงห์โอ๋กันเข้าไป

ืnneess

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

pkclub2146

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

x_man19

ขอบคุณครับ

tajarak

ขอบคุณครับ

-dewza-

ขอบคุณมากๆเลยนะครับ

Stone316

ขอบคุณมากคร้าบ

V3_TR1

สนุกมากครับ

pointtwo

ขอบคุณครับ

loessakkk

ขอบตุนครับ

Klong

ขอบคุนครับ

snowprince1994

ขอบคุณมากนะคับ

dung

ขอบคุณมากๆครับ

dung

ขอบคุณมากๆครับ

kikkapkao

ขอบคุนคราฟ

peemakung

ขอบคุณครับ

chabooae

ขอบคุณครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบ