ในแต่ละวัน อย่าทานแบบไม่ยอมให้ระบบย่อยอาหารได้พักผ่อนกันเลย มื้อเช้าต่อมื้อเที่ยงควรเว้นห่างไว้ 4 – 5 ชั่วโมง มื้อเที่ยงต่อมื้อเย็นควรเว้นห่างไว้ 5 – 6 ชั่วโมง มื้อเย็นต่อมื้อเช้าควรเว้นห่างไว้ไม่น้อยกว่า 12 ชั่วโมง ช่วงเข้าพรรษา 3 เดือนผมจะลดอาหารเหลือ 2 มื้อต่อวัน มื้อที่ 2 จะทานก่อนพระอาทิตย์ตกดิน มื้อแรกจะทานหลังพระอาทิตย์ขึ้นและ ห่างจากมื้อที่ 2 เมื่อวานไม่น้อยกว่า 18 ชั่วโมง แล้วทานผักสดผลไม้เยอะๆ เพื่อช่วยระบบขับถ่ายทำงานปกติ ผลคือ ต้องไปเอากางเกงเก่าๆ มาใส่เพราะเอวมันหดลง 2- 3 นิ้วครับ ยุคนี้...ข้าวของแพงเพราะเราทะลึ่งไปคิดเอาเอง...55555 ดังนั้นก็ต้องคิดหาหนทางลดค่าใช้จ่ายกันเอาเอง ไม่มีใครมาคิดให้ ไม่ควรทะลึ่งไปหวังให้เศรษฐีผู้ได้สัมปทานบริหารประเทศแก้ให้ เพราะเราอาจทะลึ่งหมดลมหายใจตายไปเสียก่อน เฮ้อ...แล้วมื้อเช้านี้กินอะไรดีหล่ะครับ... ตัดสินใจไปหาเอาดาบหน้า เดินข้ามถนนไปที่ร้านขายอาหาร “ร้านนี้มีอะไรกินได้บ้างนะ...” “ไปนั่งก่อน ไม่ต้องโวยวาย อย่ามาคิดไปเอง เดี๋ยวจัดให้...” “เอา...ขนมไปกินพลางๆ ก่อน จะกินอะไรก็บอกมา...” “เอาเหมือนเดิม เหมือนปีแล้ว...” “?????” นี่ครับเหมือนเดิมของผม ข้าวสวย โป่ะด้วยไก่หน้าอกสับ หมูกรอบ หมูแดง ไข่ต้ม แตงกวาหั่น ราดด้วยน้ำซีอิ๊วหมูแดงแบบชาวตรัง ฝั่งตรงข้ามสองสาวสั่งขนมจีนและหมี่หุนซี่โครงหมูตุ๋น ยกมาพร้อมกับน้ำซุปกระดูกหมูตุ๋นเปื่อยและพริกขี้หนูซอยหยาบแก้เลี่ยน ส่วนที่เหลือบนโต๊ะนั้นเป็นขนมที่เจ้าของร้านว่าไว้แต่ต้น ก็คือติ๋มซำแบบต่างๆ นั่นเอง ซาลาเปาทอดนั่นของโปรดลูกสาวและต้องมีนมเย็นด้วยเสมอ ส่วนคุณแม่ของลูกสาวกินขนมจีนยืนพื้นพร้อมชาเย็น อย่างอื่นแค่ตามไปชิมด้วย
ของผมตบท้ายด้วยชาร้อนแก้เผ็ด และน้ำชาจีนผสมดอกเก๊กฮวยฟรี 1 กา
“...อ้าวเสร็จแล้วมาคิดค่าเสียหาย...เท่าไหร่...” “โอ๊ย...เถ้าแก่เขาจ่ายเรียบร้อยแล้ว...จะไปไหนก็ไปต๊ะ...” เถ้าแก่ที่ว่า คือ เจ้าของบ้านที่มาพักเป็นพี่สาวผมเองครับ “โอ้...เลยไม่รู้เลยว่าจะไปบอกคุณปูอย่างไงดี ถูก หรือ แพง” ...ท่านผู้อ่านลองประเมินดูทีว่าอาหารมื้อนี้จะเป็นเท่าไหร่ดีครับ.. ...อนุญาตให้คิดไปเองได้เลย...ไม่แพงหรอกครับ.. เสร็จเรื่องกินเลยชวนกันขับรถเที่ยวฉลองน้ำมันแพงสักหน่อย น่า...ขับรถต่างจังหวัดรถไม่ติด ใช้น้ำมันคุ้มค่าแน่นอน เปิดวิทยุท้องถิ่นหาเพลงฟังหน่อย เอ๊ะ...นี่เพลงอะไร เพลง นายหัวครก
ศิลปิน แสงธรรมดา
นายหัวครกนายหัวท้ายเรือหัวครก
คนบ้านนอกไม่ใช่บางกอกเมืองหลวง
นายหัวครกเขาบอกว่าแหลงทองแดง
แหลงไม่เก่งไม่ใช่ภาษาของตายาย
มาเรียนรามก็ได้เป็นบัณฑิต ...........
|