++ สองคนบนทางรัก ++ # 23

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“นายอย่าเดินหนีฉันเลยนะ” เด็กหนุ่มเอ่ยขอร้อง ศิระมองแววตาที่ถูกส่งให้ แม้จะรู้สึกใจสั่นนิดๆแต่พยายามคิดว่านี่มันแค่ภาพลวงตาพฤกษ์ทำเขาเสียใจมาหลายครั้ง ถ้าเขายอมอีกครั้งนี้รอยแผลรอยเดิมมันคงไม่หายขาดซะที
“ขอโทษนะพฤกษ์” พูดจบมือเรียวเอื้อมไปแกะมือคนที่จับไว้ให้ปล่อยก่อนจะวางมือนั่นวางลงที่โต๊ะอย่าง่ายดายเพราะเจ้าตัวดูเหมือนหมดแรง พฤกษ์มองตามศิระที่เดินจากเขาไปอย่างเฉยชาหมดเรี่ยวแรงที่จะเรียกตาม
คนยืนมองเหตุการณ์ถึงกับส่ายเมื่อมองเห็นเพื่อนตัวเองนั่งก้มหน้านิ่งอยู่ภายในร้านกับถ้วยกาแฟสองถ้วยหลังจากที่อีกคนได้เดินหนีไปอย่างไม่หันหลังกลับ
“พฤกษ์มึงไม่เป็นไรนะ” เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อเดินเข้าไปทรุดนั่งตรงที่คนเดินหนีเคยนั่ง คนถูกทักเงยหน้าขึ้นมอง ฝืนยิ้มให้ก่อนตอบสั้นๆ
“อืม ไม่เป็นไร”
“มึงโกรธกูหรือเปล่า” ปอนด์ถาม ยิ่งเห็นเพื่อนเป็นแบบนี้ก็รู้สึกผิด เขาไม่น่าเข้าไปยุ่งวุ่นวายเรื่องของเพื่อนตั้งแต่ต้นเลย เรื่องมันลงเอยแบบนี้ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเขาแท้ๆ
“กูมันคงไม่ดีจริงๆ” พฤกษ์เอ่ยขึ้นมาอีกลอยๆ ปอนด์เอื้อมมือไปตบไหล่เจ้าตัวอย่างให้กำลังใจ
“อย่าโทษตัวเองเลยว่ะพฤกษ์ กูเชื่อว่ามึงทำดีที่สุดแล้ว”
“ขอบใจที่พูดให้กูรู้สึกดี ถึงเวลาแล้วมั้งที่กูจะยอมรับความจริงว่าถูกทิ้ง”
“แต่มึงก็ยังมีกูนะโว้ย”
“ก็คงงั้น”
“งั้นคืนนี้มึงไปกะกู ไปเปิดหูเปิดตาซะบ้าง เก็บตัวไปก็ใช่ว่าอะไรจะดี”
พฤกษ์มองหน้าคนชวนอย่างลังเลว่าจะเอายังไง เขายังไม่อยากเจอเมษา ถ้าไปกับปอนด์มีเหรอจะพ้นจากการโดนตอแย สองคนนั่นตัวติดกันขนาดไหนเขาก็รู้อยู่
“แล้วเพื่อนมึงล่ะ” เด็กหนุ่มเอ่ยถาม ปอนด์รู้ได้ทันทีว่าบุคคลที่สามที่โดนเอ่ยถึงคือใคร จึงส่ายหน้าก่อนตอบ
“คืนนี้กูจะไปกะมึงแค่สองคน เมษาไม่เกี่ยว”
“มึงแน่ใจเหรอ”
“แน่สิ กูเองก็ชักรำคาญมันแล้วเหมือนกัน”
“ทำไมวะ”
“มึงกะกูมองหน้ากันไม่ติดก็เพราะใครมึงน่าจะรู้” พฤกษ์นิ่งเมื่อฟังจบ ก่อนจะพยักหน้าตกลงในคำชวนในที่สุด
เมษาหงุดหงิดเมื่อออกแรงไล่ตามพฤกษ์ถึงที่บ้านแต่คว้าน้ำเหลวเพราะคนที่บ้านบอกว่าเจ้าออกไปข้างนอกตั้งแต่หัววันยังไม่กลับ
“ไหนบอกไม่เที่ยวไง นี่มันค่อนคืนแล้วนี่ คุณไปอยู่ไหนนะพฤกษ์” เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นลอยๆ ก่อนจะตัดสินใจโทรไปถามเบาะแสจากคนใกล้ตัวที่สุดของคนที่กำลังคิดถึง
“มึงอยู่ไหนปอนด์” คนโทร กระแทกเสียงถามเมื่อได้ยินเสียงตอบรับจากปลายสาย ปอนด์มองพฤกษ์ที่นั่งข้างๆ ไม่อยากให้เจ้าตัวรู้ว่าคนวุ่นวายโทรเข้ามาเลยลุกขึ้น เดินไปคุยที่อื่น พฤกษ์มองตามนิ่งๆ ไม่อยากจะเดาว่าใครโทรมาจึงหันกลับมานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยต่อ
“นั่งด้วยคนนะครับ” หนึ่งเสียงทักทาย เด็กหนุ่มหรี่ตามอง เจ้าของเสียงมาในมาดนุ่มแต่หน้าตามันไม่ขัดกับกิริยาซะมากมายพฤกษ์ ยังไม่ทันที่จะเอ่ยอะไรฝ่ายนั้นก็นั่งลงชิดตัวจนเขาต้องรีบถอยออกห่างแล้วเอ่ยเสียงเรียบ
“โทษนะพวก ฉันมากับเพื่อนว่ะ”
“แล้วเพื่อนไปไหนล่ะครับ” คนมาใหม่ลอยหน้าถาม พฤกษ์นึกไม่ชอบในสีหน้าและแววตาที่พอจะดูออกว่าเจ้าตัวสื่อว่าต้องการอะไรจากเขา กะว่าจะไม่เจอเรื่องแบบนี้แล้วเชียวไม่เคยรอดซักทีสิน่า
“ฉันไม่มีอารมณ์จะคุยกับใคร โทษนะที่ต้องไล่ ฉันอยากอยู่คนเดียว”
“คนหน้าตาดีนี่เล่นตัวแบบนี้ทุกคนหรือเปล่านะ แหม มันเร้าใจพิลึก” สาบานได้ว่าสายตาคนพูดหื่นขึ้นมาชัดเจน พฤกษ์เบือนหน้าหนีจากคนที่เขานึกเกลียดการกระทำขึ้นมา นึกอยากจะอ้วกกับปลายลิ้นที่มันใช้เลียริมฝีปากตัวเอง
“ถอยไปอย่าเข้ามานะมึง” เพราะความสุดทนทำให้เด็กหนุ่มหลุดคำหยาบออกมา จะให้นั่งเฉยคงไม่ได้เมื่อรู้ตัวว่ากำลังจะโดนรุกรานจากคนหน้าเข้ม มือยาวนั่นกำลังจะสาวมาถึงตัวเขา เด็กหนุ่มจึงปัดออกสุดแรง
“เฮ้ย ไรวะ” ปอนด์ที่เดินมาเห็นเหตุการณ์เข้าพอดีร้องทักเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองดีดตัวลุกยืนเตรียมจะเดินหนีจากที่นั่ง `คุณ`เข้มนี่มาวุ่นวายอะไรกับเพื่อนเขา ก่อนที่คนรอบกายจะสนใจเหตุการณ์พฤกษ์รีบเดินตัวปลิวออกไปข้างนอก อยู่ไปก็รังแต่จะตกเป็นเป้าสายตา
“คิดจะทำอะไรเพื่อนกู” ปอนด์ถามคนที่ลุกยืนมองตามพฤกษ์พลางลูบปลายคางอย่างมาดหมาย
“เพื่อนมึงเหรอ แม่งน่า....ฉิบหาย” ปอนด์แทบจะไม่เชื่อหูตัวเองว่าไอ้คนตัวใหญ่จะหยาบคายได้ขนาดนี้ สถานที่ตรงนี้มันก็ไม่ได้ส่อไปในทางอย่างว่า ถึงเป็นที่แบบนั้นมีเหรอพฤกษ์จะมา เจอพวกโรคจิตเข้าให้มันน่านัก
“พูดจาระวังปากนะมึง” เด็กหนุ่มชี้หน้าคาดโทษ ก่อนจะเดินตามพฤกษ์ออกไปทางด้านนอกเห็นเจ้าตัวกำลังยืนหน้าตึงอยู่จึงเข้าไปทัก
“ท่าทางมึงอารมณ์ไม่ดี กลับกันก็ได้นะโว้ย”
“ก็ดีเหมือนกัน” พฤกษ์ตอบแล้วออกเดินนำไปก่อน ปอนด์จึงก้าวขาเดินตาม จริงๆก็อยากที่จะไปให้พ้นๆจากตรงนี้เพราะเมื่อครู่ที่คุยกับเมษาก็หลุดปากบอกเจ้าตัวไปแล้วว่าเขากับพฤกษ์กำลังดื่มกันอยู่ เชื่อสิไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเพื่อนตัวดีเขาคงแจ้นมาถึงอย่างไม่ต้องให้เดา
“มึงนั่งเฉยๆกูขับให้” ปอนด์บอกเมื่อเดินตามพฤกษ์มาถึงที่รถจอดอยู่ สติของเพื่อนตอนนี้คงไม่สมบูรณ์มากนัก ดูๆแล้วก็น่าเห็นใจ คนรักตั้งท่ารังเกียจไม่พอดันมาเจอไอ้พวกโรคจิตกวนใจอีก
“ศิระ” พฤกษ์ครางชื่อของคนเคยรักเขาออกมาเบาๆโดยไม่สนใจคำพูดของเพื่อนเมื่อครู่ คนยืนอยู่ด้วยถึงกับงงว่าเพื่อนละเมอหรือเมา ท่าจะเป็นเอามาก อยู่ๆมาเรียกชื่อคนที่ทำเจ็บปวด
“มึงรอกูอยู่นี่นะ” พฤกษ์พูดจาแปลกๆออกมาอีก ปอนด์งงได้ซักพักก่อนจะกระจ่างทุกอย่าง เมื่อมองตามเพื่อนที่ออกวิ่งไปในทางที่ร่างบางร่างกำลังเดินเข้ามาอย่างบึ้งตึง ศิระ สาวเท้าก้าวให้เร็วขึ้นอย่างที่หัวใจที่กำลังเต้นสั่นระรัว ที่เคยคิดเอาไว้มันพลิกโผไปซะเมื่อไหร่ เป้โดน`คุณ`เข้มที่เขาไม่ชอบหน้าทำร้ายร่างกายจนต้องเข้าโรงพยาบาล.......เด็กหนุ่มรู้เรื่องจากเพื่อนในกลุ่ม ที่เขาโทรไปคุยเล่นตามปกติหลังจากแยกตัวออกมาจากพฤกษ์ ใจหนึ่งก็โกรธเพื่อนที่คบคนไม่เลือกหน้า แต่ที่เดือดที่สุดคงไม่พ้นไอ้ตัวการ ขอให้มันอยู่ที่นี่จริงๆเถอะ จากข้อมูลที่ได้รับจากเพื่อนที่มาให้กำลังใจเป้ ทุกคนปักใจว่ามันอยู่ที่นี่ ใครจะรอให้คนที่นอนพะงาบๆฟื้นขึ้นมาพูดว่าจะเอายังไงต่อไปก็รอไป เขาคงไม่รอแน่ เป็นไงเป็นกันสิ เกลียดขี้หน้ามันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว............. มาแตะต้องเพื่อนรักเขาขนาดนี้มันต้องรับผิดชอบ พฤกษ์ ร้องเรียกศิระเมื่อเดินเข้าไปใกล้จนแน่ใจว่าคนที่กำลังก้าวเดินจะได้ยินเสียงของเขา
“พฤกษ์”ศิระเอ่ยชื่อคนที่เดินเข้ามาหาเบาๆ แปลกใจที่มาเจอพฤกษ์ที่นี่ เด็กหนุ่มหยุดเดินเมื่อเห็นเจ้าตัวเดินมาถึงและหยุดอยู่ตรงหน้า เอ่ยขึ้นกับเขา
“มานี่ได้ไง”
“ไม่ได้มาเที่ยวละกัน” คนโดนถามตอบ พฤกษ์แปลกใจจึงถามขึ้นใหม่
“ไม่ได้มาเที่ยว แล้วมาทำไม”
“อย่ายุ่งได้มั๊ย” ศิระตวาดเพราะมีอารมณ์ครุกรุ่นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ตอนนี้คนที่เขาต้องการเจอหน้าที่สุดคือไอ้คนที่มันทำเพื่อนเขาต่างหาก
“พฤกษ์” เสียงปอนด์แทรกขึ้นขัดจังหวะ ทำให้สองคนที่กำลังเผชิญหน้ากันต้องหันไปมอง ศิระถือโอกาสที่พฤกษ์เผลอรีบออกเดินต่อเพื่อเข้าไปในสถานที่ ที่ใจมันสั่นอยากจะเข้าไปให้เห็นกับตาว่าคนที่ต้องการเจอตัวมันกำลังทำอะไรอยู่
“อ้าวเฮ้ย” ปอนด์โพล่งปากออกมาเมื่อศิระเดินแทบจะชนตัวเอง
“จะรีบไปตายหรือไงวะ” เด็กหนุ่มเอ่ยตามไล่หลัง
“ปากพล่อยนะมึงไอ้ปอนด์” พฤกษ์บอกดุๆ แต่ก็รู้สึกผิดสังเกตในท่าทีศิระเช่นกันเลยรีบเดินตามเข้าไป ปล่อยให้ปอนด์ยืนงงอยู่พักใหญ่ ภายในสถานที่ ที่เต็มไปด้วยกลุ่มคนขณะกำลังเฮฮาระบายตัวตนที่แท้จริงของตัวเองไปกับเสียงเพลงที่คลอเคล้าไปกับแสงสีวูบวาบ ศิระเริ่มเวียนหัวกับบรรยากาศไม่คุ้นเคย แต่ต้องทนฝืนเดินเข้าไป สายตาก็แลหาคนที่กำลังตามตัวเพราะต้องการที่จะเคลียร์ในสิ่งที่มันทำ
“เจอตัวจนได้มึง” เด็กหนุ่มพูดออกมาเมื่อมองเห็นเต็มตาว่าคนที่กำลังตามหากำลังเมามันส์กับแสงสีเสียงและคนรอบกาย เพื่อนเขานอนเจ็บแต่มันคนทำมาจะสนุกสุดเหวี่ยงแบบนี้มันยุติธรรมซะที่ไหน
“มึงต้องรับผิดชอบในสิ่งที่มึงทำ” ด้วยอารมณ์อยู่เหนือเหตุผล ประกอบกับที่คิดไม่มีใครสนใจตน ศิระจึงกวาดสายตาหาสิ่งของที่พอจะติดไม้ติดมือไป หากว่าเข้าไปคุยแล้วฝ่ายนั้นจะแว้งกัด จะได้โต้ตอบได้ทัน นั่นไงโต๊ะว่างกับขวดโซดาสองสามขวด เจ้าของไปหัวราน้ำอยู่ที่ไหนไม่สนล่ะ เด็กหนุ่มทำเนียนเดินเข้าไปคว้าขวดแก้วขนาดเหมาะมือมาถือไว้กะตัว เจ้าตัวคิดว่าไม่มีใครรู้เพราะคงไม่มีใครสนใจ แต่...
“ทำอะไรน่ะ ศิระ” เสียงคุ้นหูตวาดถามขึ้น คนทำเนียนถึงกับตัวชา พฤกษ์ตามเขาเข้ามาทำไม
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกะนาย” เด็กหนุ่มบอกเสียงเรียบ พฤกษ์มองอย่างแปลกใจ ก่อนออกคำสั่ง
“วางขวดนั้นลงศิระนี่ไม่ใช่ที่ที่นายจะมาทำแบบนี้นะ” ศิระไม่สนใจ มองหน้าคนสั่งแค่แวบเดียวก่อนจะหันมองไปอีกทางหนึ่ง
“มองหาใคร” พฤกษ์ถามใหม่ เมื่อเห็นศิระชะเง้อแปลกๆ
“หายไปไหนวะ” ศิระหงุดหงิด เมื่อเป้าหมายหายไปจากที่เดิม นึกโทษที่คนมาทักทำให้เขาเสียโอกาสที่จะเคลียร์ปัญหาคาใจ นี่ถ้าไอ้เลวนั่นมันกลับไปแล้วเขาจะไปตามตัวมันได้ที่ไหนอีก
“เพราะนายคนเดียว อย่าตามฉันมาอีกนะ” เด็กหนุ่มเอ่ยโทษคนที่ไม่เข้าใจเหตุการณ์ ก่อนจะกระแทกวางขวดในมือลงที่เดิมแล้วก้าวเดินหนีจากตรงนั้น
“เป็นอะไรของมันวะ” พฤกษ์มองตามอย่างนึกสงสัย แล้วเรื่องอะไรเขาจะไม่ตาม หัวใจตอนนี้มันนึกห่วงและสังหรณ์ขึ้นมาว่าศิระคงไม่ได้มาดีแน่ๆ
ผลั๊ก! เสียงร่างสองร่างชนกันจนต่างฝ่ายต่างก็เซเพราะรีบทั้งคู่ อีกคนตามหาใครบางคนด้วยความหลง แต่อีกคนตามหาใครบางคนด้วยความแค้น เมื่อต่างฝ่ายต่างตั้งตัวได้ จึงยืนมองจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“มึงอีกแล้วเหรอ ไอ้กุ๊ย” เมษา ตวาดถามขึ้นก่อน เพิ่งมาถึงแท้ๆแทนที่จะเจอพฤกษ์กลับมาเจอกิ๊กเก่าเจ้าตัวซวยชะมัด
“ก็เออสิ ทำไม” ศิระโวยกลับคนรอบข้างที่ได้ยินเริ่มชะงักหันมาสนใจเหตุการณ์ แต่สองคนที่ยืนเผชิญหน้ากันกลับไม่สะท้าน เพราะในใจตอนนี้กำลังขุ่นมัวกันอยู่ทั้งคู่
“มึงกล้าหือเหรอ มึงน่าจะรู้นะว่ากูเป็นใคร” เมษาชี้หน้าขึ้นเสียงเมื่อเห็นว่าศิระดูจะไม่ยอมให้เขาอย่างที่เคยๆ
“แล้วไง มึงก็แค่คนๆหนึ่ง ทำไมกูจะไม่กล้าหือ” ศิระสวนกลับ เมษานึกฉุนตรงเข้าไปเพื่อที่จะทำร้ายให้หายแค้น แต่ต้องชะงักเมื่อโดนกระชากตัวไว้
“มึงอย่ามาอวดตนแถวนี้เมษา ไป ไปกะกู” เป็นปอนด์เองที่เข้ามากระชากตัวเด็กหนุ่มเอาไว้ก่อนจะออกแรงลากออกไปทางนอกร้านเมื่อเห็นผู้คนเริ่มสนใจ ไม่นานนักศิระก็โดนลากไปอีกทางเหมือนๆกันจากคนที่เพิ่งตามมาถึง
“ปล่อยสิโว้ย” ศิระสะบัดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม บอกนายนี่แล้วว่าอย่าตามเขามา อย่าตามเขามา ยังตามมาอีก มันอะไรกันนักหนา ตั้งใจจะมาหาคนๆหนึ่งแต่ดันมาเจอไอ้พวกสามเกลอพวกนี้ ทุกอย่างเลยพังกันหมด
“ปล่อยให้นายไปอาละวาดเป็นหมาบ้างั้นเหรอ” พฤกษ์ตวาด ก่อนจะผลักศิระให้นั่งลงสงบสติอารมณ์ตรงม้านั่งนอกร้าน
“นายมายุ่งกับฉันทำไม” ศิระต่อว่า พฤกษ์อดไม่ได้ที่จะสวนกลับ
“ฉันยุ่งมันยังดีกว่าที่นายจะโดนคนของทางร้านจับโยนออกมาโทษฐานไปก่อความวุ่นวายหรืออยากโดนแบบนั้น”
“โดนอะไรฉันก็ไม่กลัวทั้งนั้น ขอให้ฉันได้จัดการกับมันก็พอ” ศิระเถียง พฤกษ์เลยถามต่อ
“มันนี่ใคร เมษาเหรอ”
“ฉันไม่อยากที่จะยุ่งกะคนของนายหรอกถ้าไม่จำเป็น”
“เมษาไม่ใช่คนของฉัน นายต่างหากล่ะที่เป็น”
“ฉันไม่อยากคุยกับนายแล้วพฤกษ์ ขอตัวนะ” ศิระลุกจะเดินหนี เมื่อไม่อยากรื้อฟื้นเรื่องเดิมๆ พฤกษ์กำลังจะอ้าปากรั้งไว้ แต่ทุกอย่างที่จะเอ่ยมันช้ากว่าสายตาศิระที่มองเห็นคนที่ต้องการเจอกำลังจะก้าวขึ้นไปบนเก๋งคันหรูพร้อมใครอีกคน เด็กหนุ่มไม่รอช้าที่จะวิ่งออกไปรั้งไม่ให้เจ้าตัวหนีหน้าไปได้
“เอ้ย ศิระ จะไปไหน” พฤกษ์ตกใจกับสิ่งที่เห็นตะโกนไล่หลังเสร็จจึงรีบวิ่งตามไป ปอนด์กำลังเคลียร์เรื่องเมื่อซักครู่กับเมษาต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นร่างศิระวิ่งผ่านหน้าไป เด็กหนุ่มมองตามพร้อมๆกับคนที่ยืนอยู่ด้วยซักพักเห็นพฤกษ์วิ่งตามมาเขาจึงรีบคว้าตัวเอาไว้
“เกิดอะไรขึ้นวะ ไอ้พฤกษ์” ปอนด์ถามพฤกษ์ตอบว่าไม่รู้แต่สายตากลับมองตามศิระที่วิ่งไปจนถึงเป้าหมาย ภาพที่เห็นทำเอาเขาตัวชาศิระตรงเข้ากระชากตัวใครบางคนออกจากรถคันหรู

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

peemakung

ขอบคุณครับ เศร้าจัง

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

kangaza

ขอบคุณมากๆครับ

shunza

ดีครับๆ

dung

ขอบคุณมากๆครับผม

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

cawee

ขอบคุนนะคราฟผม

tarsii

ขอบคุณมากนะคะ

poppet

ขอบคุณครับ

sugarxxx

ศิระมาเพื่อแก้แค้นให้เพื่อน

LhoRoGramp

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณครับ