++ สองคนบนทางรัก ++ # 18

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ไม่น่าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลยนะพฤกษ์เพื่อนๆพอรู้ว่าคุณไม่ไปเที่ยวด้วยกันทุกคนพาลไม่อยากจะไปกันหมดเลย เนี่ยยัง
เกาะกลุ่มกันอยู่ที่โรงแรม”
“อย่าบอกนะครับว่าคุณมาตามผม” พฤกษ์ดักทางเอาไว้ก่อนที่เมษาจะพูดจบฝ่ายนั้นจึงพยักหน้ารับ
“เห็นสภาพศิระแล้ว คงไม่ต้องให้ผมบอกนะเมษา ว่าผมจะเอายังไง”
ศิระหันไปสบตากับเมษาทันทีที่พฤกษ์เอ่ยจบ ตาเมษาดูเศร้าจนเขาไม่อยากจะคิดว่าเจ้าตัวกำลังรู้สึกแย่เหมือนที่เขา
เคยเป็นเลยตัดสินใจหันมาเอ่ยกับคนที่ยืนอยู่ใกล้ตัว
“ย่าให้ทุกคนหมดสนุกเลยนะพฤกษ์พวกเขาตั้งใจมาเที่ยวกัน ฉันอยู่โรงพยาบาล อยู่กับหมอ คงไม่ตายง่ายๆหรอก”
“พูดมากน่า” พฤกษ์ดุขึ้นเมื่อตีความหมายศิระออก ตัวเองโดนอะไรมาบ้างยังจะทำเป็นคนใจดีอีก
“ทำไมต้องดุกันด้วยวะ” ศิระเถียงขึ้น พฤกษ์มองหน้าแค่แวบเดียว ก่อนจะหันไปบอกกับเมษา
“ฝากขอโทษทุกคนด้วยเมษา ผมคงไปไหนไม่ได้ จนกว่าน้ำเกลือที่ให้ศิระจะหมด” เมษาใจเต้นเพราะความฉุน เมื่อเห็นน้ำเกลือที่ให้ศิระเหลืออยู่ไม่ใช่น้อยๆ
“งั้นผมว่าคุณคงต้องค้างที่นี่อีกคืนแล้วมั้งครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยประชด น้ำเกลือเหลือเต็มกระปุก หยดทีละหยดสองหยด มันจะหมดลงง่ายๆได้ยังไง
“ก็ไม่เห็นแปลก ผมตั้งใจไว้ว่าอย่างนั้นอยู่แล้ว” พฤกษ์ตอบ ศิระถอนหายใจ รู้ว่าบรรยากาศตึงเครียดขึ้นอย่างแน่นอน
พฤกษ์เปลี่ยนเป็นคนละคนขนาดนี้
“จะมานอนทำไม เกะกะเปล่าๆ ช่วยหมอได้เหรอนาย” เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นเพราะไม่อยากให้เมษารู้สึกแย่ เขากับพฤกษ์ยังไง
คงไปกันไม่ได้อยู่แล้ว เหตุการณ์ที่ผ่านมามันฟ้องอะไรชัดเจน เขาอยากได้ความรักจริงๆไม่ใช่ความรักที่เกิดจากความสงสาร ต่อให้พฤกษ์มาทำดีกับเขาตอนนี้เท่าไหร่ ความรู้สึกที่เสียไปของเขาก็ยากที่จะผสานต่อให้มันคงรอยเดิมได้
“อยากอยู่กะหมอนั่นสองต่อสองนายก็บอกมาเถอะศิระ” พฤกษ์สวนกลับเพราะคิดไปไกลถึงสาเหตุที่ศิระไม่อยากให้เขาอยู่ ศิระเห็นว่าเป็นทางเดียวที่จะทำให้บรรยากาศดีขึ้นได้เลยปล่อยเลยตามเลย
“ก็ทำนองนั้น” เด็กหนุ่มตามน้ำ สังเกตเห็นพฤกษ์นิ่งไปซักพัก แต่ก็ไม่อยากสนใจ เขากำลังแคร์จิตใจเมษาอยู่ ไม่รู้สิ
หรือเพราะเขาเคยรู้สึกแย่จนเสียน้ำตามาแล้วหรือเปล่าเลยไม่อยากให้เมษาตกอยู่ในสภาพแบบนั้น เด็กหนุ่มหาเหตุผลให้ตัวเองที่อยู่ๆเกิดนึกใจอ่อนเห็นใจคนที่เคยไม่ชอบหน้าขึ้นมา
“งั้นก็ตามใจ อยากอยู่กะมันนักก็ตามใจ” พฤกษ์แพ้ใจตัวเองในที่สุด ว่าจะอดทนให้มากที่สุดเท่าที่จะทนได้ แต่ก็อดน้อยใจในสิ่งที่ได้ใจคิดไม่ได้ จึงโพล่งออกมาเพื่อประชด แต่คนฟังกลับไม่คิดที่จะใส่ใจ
“เที่ยวให้สนุกนะ” ศิระบอกเสียงเย็นเป็นเชิงมัดมือชกให้พฤกษ์ไม่มีข้อแย้งก่อนจะหลับตาเหมือนจะไม่รับฟังอะไรอีก
เด็กหนุ่มจึงไม่มีโอกาสได้เห็นว่าพฤกษ์กำลังมองเขาด้วยแววตาเจ็บปวดที่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองคงไม่สามารถทำอะไรให้คนที่นอนอยู่รู้สึกดีๆต่อเขาขึ้นมาได้อีก
ศรันย์เข้ามาดูอาการศิระกลางดึกเมื่อได้เวลาที่จะถอดสายน้ำเกลือให้เจ้าตัว ระหว่างที่พยาบาลผู้ช่วยกำลังจัดการตามคำสั่งเขาอยู่
หมอหนุ่มเลยถือโอกาสพูดคุยกับคนป่วย
“ห้องนี้มันแคบไปเหรอครับ”
“หือ..” ศิระลากเสียงในลำคอถามอย่างสงสัยว่าคนพูดหมายถึงอะไร หมอมือใหม่เห็นอาการนั่นเลยเฉลยคำพูดของตัวเอง
“ก็เห็นเพื่อนคุณไปนั่งสัปปะหงกอยูด้านนอกก็เลยงงว่าทำไมไม่เข้ามานอนในห้องนี้กับคุณ ทางเราก็ไม่ได้ห้ามญาติเข้ามานอนเฝ้าซะหน่อย ห้องนี้เขาก็เป็นคนจองน่าจะรู้กฎดี” ศิระรู้สึกหวิวๆขึ้นมาเมื่อรู้ทันทีว่าศรันย์หมายถึงใคร พฤกษ์ไม่ได้ไปกับเมษาหรอกเหรอ
นายนั่น นั่งอดหลับอดนอนอยู่ข้างนอก ไปทรมานตัวเองทำไม บ้าชัดๆ
“อืม ผมถอดสายน้ำเกลือแล้ว ผมขอออกไปดูเขาได้มั๊ยครับ” ศิระบอก ศรันย์เอ่ยยิ้มๆอย่างคนใจดี
“ได้สิครับ ถ้าคุณไม่เพลีย”
“คงไม่ล่ะครับ ล่อน้ำเกลือไปซะขนาดนี้” ศิระเอ่ยติดตลก แต่ใจตัวเองตอนนี้ไปอยู่กับคนที่ตัวเองกำลังนึกภาพอยู่ว่าไปนั่งหลับๆตื่นๆอยู่ส่วนไหนของโรงพยาบาล
“ไปพร้อมกันมั๊ยล่ะครับ ผมกำลังจะไปดูคนไข้รายอื่นอยู่เหมือนกัน”
ศรันย์เสนอ ศิระส่ายหน้าอย่างไม่อยากรบกวน
“ผมไม่เป็นไรแล้ว ไม่รบกวนล่ะครับผมว่าผมเดินไปเองดีกว่า”
“แล้วรู้เหรอครับว่าญาติคุณอยู่ตรงไหน โรงพยาบาลที่นี่ถึงจะอยู่ต่างจังหวัดแต่ก็ไม่ได้แคบนะครับ” ศรันย์เอ่ยล้อๆ ศิระไม่มีทางเถียงเลยเดินคู่กับหมอหนุ่มออกไปจากห้อง
พฤกษ์มองสองคนที่กำลังเดินคู่กันออกมาตามแนวทางเดินที่เชื่อมมาตรงที่เขากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ เด็กหนุ่มหายจากอาการเบลอๆจากการ
ที่เพิ่งจะตื่นทันที หมอนั่นทำให้ศิระมีรอยยิ้มสดใสอย่างที่เขาไม่เคยเห็น จนอดที่จะน้อยใจขึ้นมาไม่ได้ จึงรีบลุกเดินหนีก่อนที่จะอยู่เผชิญหน้ากับสองคนที่กำลังจะเดินมาถึง
“ไปไหนแล้วล่ะ เมื่อกี้ตอนผมจะเข้าไปตรวจคุณเขาก็ยังนั่งหลับอยู่ตรงนี่นี่นา” ศรันย์เอ่ยเมื่อพาศิระเดินมาถึงที่ ที่เขาเดินผ่านตอนทีพฤกษ์หลับอยู่
“คงตื่นแล้วมั้งครับ อาจไปห้องน้ำ” ศิระบอก แต่ในใจพาลคิดไปว่าพฤกษ์คงกลับไปที่โรงแรมแล้ว นายนั่นจะมาอดหลับอดนอนเพื่อเขาทำไมกันล่ะ
“คงงั้นมั้งครับ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปดูคนไข้ก่อนนะครับ ยังไงผมจะให้พยาบาลพาคุณกลับไปที่ห้องละกัน” ศรันย์บอกก่อนจะหันไปมองพยาบาลสาวผู้ติดตาม แต่ศิระเอ่ยขึ้นก่อน
“ไม่เป็นไรครับ แค่นี้เองผมกลับเองได้ ไม่รบกวนล่ะครับ ขอบคุณนะครับ ผมคงขอตัวเหมือนกัน” พูดจบเด็กหนุ่มก็รีบเดินแยกออกมา จากที่นอนมาทั้งวัน ร่างกายจึงไม่มีอาการเพลียหรือง่วง ศิระจึงเดินเนือยๆช้าๆอย่างไม่เร่งรีบที่จะกลับไปพักผ่อน ไฟในโรงพยาบาล
ยังสว่างจ้า บรรยากาศจึงไม่ได้น่ากลัวอะไร คงมีแต่สายตาพยาบาลที่เดินสวนเขาเท่านั้นที่มองเขาแปลกๆ คงคิดว่าใครปล่อยให้เขามาเพ่นพ่านกลางดึกในชุดผู้ป่วยแบบนี้ ก็หมอเจ้าของไข้เป็นคนอนุญาต ต่อให้ใครจะมองให้จนตาพลิกเขาก็ไม่สนหรอก อีกอย่างตอนนี้จิตใจเขาไปอยู่ที่คนที่เขากำลังคิดว่าไปอยู่ที่ไหนแล้วต่างหาก
พฤกษ์เบือนหน้าหนีจากคนที่เปิดประตูห้องเข้ามา นึกๆแล้วก็เคือง เด็กหนุ่มพาลคิดไปว่าภาพที่เห็นเมื่อครู่ที่ตัดสินใจเดินหนีมาเป็นการที่ศิระออกเดินตามหมอเจ้าของไข้ไป ศิระชะงักเมื่อเห็นพฤกษ์อยู่ในห้องของตัวเอง ก่อนจะรวบรวมสติเอ่ยถาม
“มาอยู่นี่ได้ไง”
“มาไม่ได้หรือไง” พฤษ์ตอบกลับเสียงขุ่นแต่ยังไม่ยอมหันไปมองคนถาม จนฝ่ายนั้นเดินเข้ามาหยุดตรงเตียงนอนแล้วเอ่ย
“ฉันนึกว่านายไปกับเพื่อนนายแล้วซะอีก”
“อยากให้ไปนักหรือไง” พฤกษ์ยอมหันมามอง สองสายตาประสานกันก่อนจะต่างคนต่างหลบเมื่อคิดไปคนละทาง ศิระ รู้สึกผิดนิดๆ
ที่เห็นสีหน้าและแววตาอ่อนล้าของพฤกษ์ ที่คงอดหลับอดนอนเพราะคำพูดของตัวเอง ส่วนพฤกษ์นึกว่าศิระไม่พอใจที่เขาเข้ามาเสนอหน้าอยู่ในห้องนี้อีก ถึงได้พูดกับเขาแบบนี้ ภายในห้องเงียบไปชั่วครู่เมื่อต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมเอ่ยอะไรออกมา พฤกษ์ก็ได้แต่นั่งน้อยใจในคำพูดของคนที่เขามั่นใจตัวเองแล้วว่ารัก ส่วนศิระก็ไม่รู้ว่าจะเอ่ยคำพูดใดออกมา อาการต่อต้านว่าอย่าอ่อนไหวกับท่าทีที่คนตรงหน้าอาจขุดหลุมพรางให้ตกลงไปอีกมันเกาะติดอยู่ที่ใจ จึงไม่กล้าแสดงอาการใดๆออกมาว่าแคร์คนๆนี้ เพราะกลัวว่าตัวเองจะกลับไปจุดเดิมที่อุตส่าห์ผ่านมันมาได้
“ฉันกลับล่ะ” พฤกษ์ตัดสินใจเอ่ยเพราะทนอาการเฉยชาศิระไม่ไหว เจ้าตัวผลุนผลันลุกขึ้นจะเดินออกจากห้อง แต่ต้องชะงักเมื่อรู้สึกถึงมืออุ่นๆของศิระที่รวบมือเขาไว้ขณะเดินผ่าน ศิระทำเพราะเผลอตัว พอเห็นพฤกษ์อยู่ชิดตัวจึงเริ่มรู้ว่าตัวเองทำบ้าอะไรลงไป
“โทษที” เด็กหนุ่มรีบบอกก่อนจะปล่อยมือตัวเองออกแต่มันไม่ง่ายเมื่อพฤกษ์เป็นฝ่ายกุมไว้เสียเองแถมยังดึงเขาเข้าไปชิดตัวจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
“กำลังทำอะไรอยู่ศิระ”พฤกษ์เอ่ยถาม กระแสบางอย่างที่เขาสัมผัสได้จากการกุมมือของคนใกล้ตัว ความรู้สึกมันบอกว่าศิระกำลังต่อต้านเขา ทั้งๆที่ส่วนลึกของใจมันไม่ใช่
“ก็บอกแล้วไงว่าขอโทษ” ศิระเถียง พยายามข่มอาการไม่ให้คนถามจับความรู้สึกอ่อนไหวตัวเองได้ มันเท่ากับเป็นจุดอ่อนให้โดนทำร้ายจิตใจถ้าหากว่าพฤกษ์แค่เล่นๆกับเขาเหมือนอย่างที่ผ่านมา
“ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น” พฤกษ์ออกแรงดึงคนที่พยายามเบี่ยงตัวหนีให้เขามาชิดตัวยิ่งกว่าเดิม ทั้งๆที่เจ้าตัวฝืนจนตัวเกร็ง แล้วถาม
“แล้วนายหมายความว่าไง”
“จริงๆนายก็ยังรู้สึกกับฉันอยู่ใช่มั๊ย” พฤกษ์บอกตรงๆ กลั้นใจฟังคำตอบที่อยากได้ยิน
“นายคิดว่าฉันจะโง่ขนาดนั้นเลยเหรอพฤกษ์” ศิระตอบเสียงนิ่งต่างกับใจที่พยายามซ่อนความจริง แม้มันจะต้องฝืนแค่ไหน แต่การทรมานแค่ไม่กี่นาที มันก็ยังจะดีกว่าต้องกลับไปตกหลุมพรางแล้วเจ็บจนตลอดชีวิต
“นายโกหกฉัน” พฤกษ์ออกแรงดึงอีกเมื่อศิระพยายามเบี่ยงตัวหนี ถ้าคำพูดที่ได้ยินเมื่อครู่มาจากใจจริงๆของศิระเขาก็พร้อมที่จะยอมรับ แม้มันจะยากก็เถอะ แต่ที่เขาสัมผัสได้ ศิระคงกำลังฝืนตัวเองอย่างหนัก เขาทำให้คนๆนี้หวาดกลัวได้ถึงเพียงนี้เลยเหรอ
“มองตาฉันสิศิระ ถ้านายพูดจริง” พฤกษ์คาดคั้น ยิ่งเห็นอาการศิระเขาก็ยิ่งรู้สึกผิด
“ปล่อยเถอะพฤกษ์ ฉันจะนอน” ศิระบอกปัดเมื่อพฤกษ์ดึงเขาเข้าไปใกล้ซะจนตัวชิดกัน
“กลัวฉันจะทำอะไรเหรอ” พฤกษ์ถามพลางโน้มหน้าลงมาใกล้
“เปล่า” ศิระปฏิเสธพลางเบือนหน้าหนี แล้วออกแรงดันตัวพฤกษ์
“เปล่าแสดงว่าไม่กลัว” พฤกษ์เอ่ยขึ้นอีก ศิระจึงอดไม่ได้ที่จะมองค้อน แต่แค่ชั่ววูบเดียวเท่านั้นที่เขาสบตาพฤกษ์ สิ่งที่เขา
ไม่คาดคิดมันก็เกิดขึ้นจนทำให้ใจสั่น เมื่อริมฝีปากอุ่นๆของพฤกษ์ประกบที่ริมฝีปากเขาที่กำลังจะเอ่ยคำพูดที่คิดไว้ สัมผัสพฤกษ์ไวเกินกว่าที่เขาจะตั้งตัว ปากและลิ้นของพฤกษ์เล่นงานเขาจนเขาตั้งตัวไม่ติด พฤกษ์เหมือนรู้ว่าคนที่เขากำลังเล่นงานอยู่จะทรงตัวไม่ไหว จึงถอนปากออกมาแล้วเอ่ยถาม
“ทำไมต้องสั่นขนาดนี้ด้วย”
“ใครจะไม่สั่น นี่มันโรงพยาบาล นายมาทำแบบนี้ เกิดใครมาเห็นเข้าคิดว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น” ศิระเถียงพลางยันตัวให้ออกห่างจากคน
ที่ทำให้สติหลุดลอย
เกือบจะเช้าเมษายังคงนั่งครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ตอนที่เขาไปตามตัวพฤกษ์ที่โรงพยาบาล เด็กหนุ่มเริ่มร้อนรนเมื่อไม่สามารถพาพฤกษ์ออกมาจากที่นั่นได้ ขนาดศิระออกปากไล่ แทนที่พฤกษ์จะมากับเขา เจ้าตัวกลับบอกจะอยู่เฝ้าศิระต่อ เขากำลังจะตกเป็นรองคนอย่างศิระแล้วเขาจะมองหน้าคนรู้จักหลายๆคนที่เคยป่าวประกาศบอกว่าพฤกษ์คือคนที่เขาเลือกจะคบได้ยังไง เหตุการณ์ที่ผ่านมา มันชัดเจนจนแน่ใจว่าพฤกษ์เลือกศิระ พฤกษ์กลืนน้ำลายตัวเองชัดๆ มันต้องมีหนทางสิ ที่สองคนนั่นจะผิดใจกันจนมองหน้ากันไม่ติด
ที่โรงพยาบาล พฤกษ์ตื่นตั้งแต่เช้า เขาบอกกับศิระตอนที่นั่งคุยกันเมื่อคืนก่อนที่ต่างคนต่างหลับว่าทันทีที่ออกจากที่นี่เขาอยากจะไปเที่ยวรอบเมืองกันแค่สองต่อสองกับเจ้าตัวเพื่อทดแทนเวลาที่เขาเมินเฉยไม่ดูแล ศิระเองแม้ไม่รับปากแต่อาการเงียบเขาก็ถือ ว่านั่นเป็นคำตกลง
“ตื่นแล้วเหรอ” เด็กหนุ่มเอ่ยถามยิ้มๆเมื่อเห็นคนที่นอนอยู่พลิกกายแล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมา ศิระมองคนทักก่อนจะพยักหน้ารับแล้วยันกายลุกนั่ง
“ตื่นเช้าจัง นอนพอแล้วเหรอ” เด็กหนุ่มเอ่ยถาม เห็นใจพฤกษ์เหมือนกันที่อดหลับอดนอนกับเขาหลายชั่วโมง
“จะให้ตื่นหลังคนป่วยหรือไง มาเฝ้านะไม่ได้มานอน” พฤกษ์ตอบก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและของใช้ที่ถูกเตรียมไว้ให้จากพยาบาล
“ล้างหน้าล้างตาก่อนนะ ลุกไหวมั๊ย” เด็กหนุ่มหันไปบอกคนที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วถาม ศิระรู้สึกดีอยู่ลึกๆ แต่ก็ไม่อยากคิดไกลเพราะแผลใจที่พฤกษ์กรีดไว้มันยังไม่สนิทดี
“หรือจะให้ทำให้” พฤกษ์แกล้งแหย่ ศิระจึงว่า
“ไม่ได้ป่วยเป็นอัมพาต”
“งั้นก็ลุกสิครับ”
“จะเร่งไปทำไม คนเพิ่งตื่นนะ”
“เบื่อที่นี่เต็มทนแล้วหรือนายอยากอยู่ต่อ อยากรอเจอหน้าไอ้หมอจบใหม่นั่นใช่มั๊ยล่ะ”
“ก็ทำนองนั้น” ศิระแกล้งตอบ ทั้งๆที่ตัวเองก็เบื่อที่จะอยู่ห้องสี่เหลี่ยมนี้แทบแย่เหมือนกัน
“อย่ายั่วโมโหศิระ” พฤกษ์บอกเสียงขรึม อารมณ์ดีๆพาลจะหงุดหงิดไปกับคำพูดเมื่อครู่ศรันย์ไม่ใช่ตาสีตาสา ถ้าศิระจะสนใจขึ้นมาจริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะดูท่านายนั่นจะเอาใจใสดูแลศิระมากกว่าเขาเสียอีกถึงมันจะเป็นหน้าที่ของหมอเจ้าของไข้ก็เถอะ แต่เขาก็อดที่จะคิดไม่ได้

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

peemakung

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า อิอิ

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

kangaza

ขอบคุณนะคับ

shunza

ดีครับๆ

dung

ขอบคุณมากๆครับผม

KillTi

เจ๋งอ่ะรคร๊าฟ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

cawee

ขอบคุนนะคราฟผม

tarsii

ขอบคุณมากนะ

poppet

ขอบใจมากครับ

LhoRoGramp

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุณครับผม

arasi22

ขอบคุณครับ

jackkrab

ขอบคุณครับ

doee

ขอบคุณครับ