++ สองคนบนทางรัก ++ # 15

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“เหนื่อยป่ะ” เด็กหนุ่มถามเมื่อศิระเดินมาถึงตัวแต่ฝ่ายนั้นไม่ตอบนอกจากก้มหน้าจะเดินผ่านไป
“ไปไหน ใครเข้าจองห้องให้นายพักที่นี่” พฤกษ์แกล้งพูดขึ้นมาอีกเมื่อเห็นศิระไม่สนใจเขาศิระที่ไม่มั่นใจในเหตุการณ์อยู่แล้ว หยุดชะงักมองคนพูด พฤกษ์จะทำร้ายเขาด้วยคำพูดไปถึงไหนเด็กหนุ่มผลุนผลันเดินหนีจากที่ยืนอยู่ทันที ยังไม่รู้หรอกว่าจะไปไหนเพราะมืดแปดด้านไปหมด แต่ถ้าจะทนให้โดนถากถางอยู่แบบนี้ เขาก็ขอไปตายเอาดาบหน้าดีกว่าพฤกษ์ใจเสียเมื่อเห็นศิระเดินลิ่วๆออกไปอย่างไม่สนใจใคร เขารีบออกเดินตามทันที จะมืดจะค่ำอยู่แล้วศิระคิดจะทำอะไร
“นั่นนายจะไปไหนศิระ” คนเดินตามร้องถามเมื่อคิดว่าคนเดินหนีอยู่ใกล้พอที่จะได้ยินเสียงเขา แต่เหมือนลมเป่า ศิระไม่มีคำตอบใดๆกลับมาทั้งสิ้น เจ้าตัวยังคงเดินลิ่วๆเหมือนไม่ได้ยินอะไร พฤกษ์ไม่รู้เลยว่าตอนนี้คนที่เขาคิดว่าแกร่งกำลังเดินไปพร้อมน้ำตาแห่งความอัดอั้นกำลังซึมเต็มสองตา
“ศิระ ถ้านายไม่หยุดฉันจะไม่ตามแล้วนะ” พฤกษ์ตวาดบอกอีกคิดว่าศิระเจอแบบนี้เข้าไปก็น่าจะหยุด แต่เขาคิดผิด ศิระยังไม่สนใจเขาอีกอยู่ดี ร้อนถึงเขาที่ต้องออกแรงวิ่งไปฉุดแขนเจ้าตัวไว้
“ประสาทหรือไงวะ คิดจะไปไหน นี่มันไม่ใช่ที่ๆนายจะไม่หลงทางนะโว้ย” พฤกษ์ตวาดสุดเสียงด้วยความโมโหเมื่อเขาสามารถหยุดศิระด้วยการฉุดแขนไว้ได้ เด็กหนุ่มออกแรงกระชากให้ศิระหันมามองหน้าเขา อารมณ์ที่โมโหหายไปทันทีที่พฤกษ์ได้เห็นคนที่หันมาสบตาเขาเพราะแรงฉุดกระชาก ภายใต้แสงไฟที่สาดเข้ามาศิระกำลัง น้ำตาซึมจนแทบจะไหลออกมา แค่เห็นเขาก็รู้แล้วว่าเจ้าตัวพยายามกลั้นมันไว้ขนาดไหน เพราะตาที่แดงช้ำมันฟ้องได้อย่างชัดเจน
“เฮ้ย ศิระ นายเป็นอะไร” คนถามใจเสียขึ้นมา น้ำเสียงที่เอ่ยถามออกไปจึงเจือไปด้วยความห่วง จนคนฟังหมดแรงกลั้นสิ่งที่อัดอั้น ศิระหลบตาพฤกษ์ทันทีที่รู้ตัวว่าน้ำตาตัวเองกำลังจะไหลออกมา
“ศิระ นายมองฉันสิ นายเป็นอะไร” พฤกษ์เปลี่ยนมือตัวเองจากจับแขนศิระมาเป็นจับไหล่เจ้าตัวเขย่า พลางก้มมองคนที่กำลังร้องให้ออกมาจริงๆ
“ศิระ พูดกับฉันหน่อยได้มั๊ย นายเป็นอะไร” พฤกษ์เขย่าแรงขึ้นเพราะความที่สับสน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตัวเองหรือเปล่าที่ทำให้คนที่คนที่เขาคิดว่าอยู่ได้ด้วยตัวเองต้องมาอ่อนแอแบบนี้
“ขอฉันอยู่คนเดียว นายกลับไปหาพวกของนายเถอะ” ศิระพูดออกมาเสียงสั่นจากแรงกลั้นที่ฝืนใจเต็มที่ พฤกษ์ถึงกับส่ายอย่างหน้ารู้สึกผิด คำพูดแค่นี้ของศิระ มันฟ้องได้ชัดเจน ว่าเขาเป็นคนทำให้ศิระรู้สึกว่าตัวเองโดดเดี่ยวขึ้นมา
“พวกไหน นายก็พวกฉันเหมือนกัน” พฤกษ์รีบบอก แต่มันก็ไม่ทำให้คนตรงหน้าดีขึ้น เมื่อศิระผลักเขาออกจากตัว ก่อนจะปาดน้ำตาลวกๆ เอ่ยบอกเขา
“กลับไป อย่ามาสนใจฉัน”
“แล้วนายจะไปไหน” พฤกษ์ถามเมื่อเริ่มใจไม่ดีขึ้นมา ศิระคงไม่คิดไปจากเขาตอนนี้หรอกนะ
“พื้นที่แค่นี้ ฉันเอาตัวรอดได้” ศิระตอบ เด็กหนุ่มฮึดขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อน้ำตากำลังจะหายไป ชีวิตเขาเคยเสียน้ำตามาแล้วครั้งหนึ่งจากปัญหาครอบครัวและมันก็ทำให้เขาเลือกที่จะเฉยชา หันหลังให้สิ่งนั้น และอยู่ตัวคนเดียวมาจนทุกวันนี้ วินาทีนี้เขาต้องมาเสียน้ำตาด้วยคำพูดและการกระทำของคนตรงหน้า ไม่แปลกถ้าเขาจะเลือกทำอย่างที่เขาเคยทำเมื่อคราวก่อน พอกันทีกับทางรักที่เขาคิดว่ามันจะทอดยาวไปได้มากกว่าที่คิด คำพูดของพฤกษ์และพวกหลังจากนี้ อย่าคิดว่าจะสะกิดใจเข้าได้อีก
“นายคงไม่คิดจะแยกออกจากกลุ่มหรอกนะ” พฤกษ์ถามขึ้นอีก เห็นแววตาศิระที่เปลี่ยนไปแล้วทำให้เขารู้สึกเหมือนครั้งแรกที่รู้จักคนๆนี้ขึ้นมาทันที
“ฉันไม่เคยเข้ากลุ่มมาตั้งแต่ต้นต่างหากล่ะ” ศิระตอบ พฤกษ์ใจกระตุกถ้าอาการศิระเป็นแบบนี้ เขารู้ทันทีว่าเขาต้องลำบากในการขอโทษกับสิ่งที่ทำมาแน่ แต่อะไรๆก็ไม่แน่นอน อย่างน้อยที่ผ่านมาเขาก็ผิด การที่จะยอมให้ศิระครั้งนี้มันก็ไม่น่าอายอะไร
“ไม่เอาน่า ศิระ นี่มันต่างจังหวัดนะ กลับไปกับฉันเถอะ ฉันขอโทษ ถ้านายกำลังโกรธอะไรฉันอยู่”
“คนอย่างฉันนอนริมรั้วหรือข้างถนนที่ไหน ก็ไม่มีปัญหา นายกลับไปเถอะ อย่ายุ่งกับฉันดีกว่า”
“พอเถอะ เลิกประชดและก็กลับไปกับฉัน มาขนาดนี้ ใครที่ไหนจะปล่อยให้นายนอนข้างถนน”
“ไม่ต้องมีใครปล่อยหรอก ฉันรู้ตัวเองดี”
“นายกำลังจะกวนประสาทเหมือนเดิมนะศิระ”
“ก็บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับฉัน”
“ไม่ยุ่งกะนาย จะให้ฉันไปยุ่งกะใคร นายเป็นแฟนฉันนะ”
“เป็นได้ก็เลิกได้ง่ายกว่าที่ฉันจะต้องทนกับอะไรที่มันหลอกลวงแบบนี้”
“นายหมายความว่าไง”
“นายจะทำแบบนี้ให้ได้อะไรขึ้นมา ฉันไปทำอะไรให้นายตั้งแต่ตอนไหน ถึงคิดจะเอาความรู้สึกมาแกล้งกันแบบนี้ ไม่รักไม่หวังไม่มีใจให้กันก็น่าจะบอกกันตรงๆ แกล้งให้คนอื่นเสียความรู้สึกมันดีนักใช่มั๊ย เห็นใครเป็นตัวตลกแล้วชีวิตพวกนายจะมีความสุขกันอย่างงั้นหรือเปล่า พอกันที ถ้าคิดว่าฉันจะอยู่ให้นายและพวกของนายสนุกกันต่อไป ลาก่อนพฤกษ์” พฤกษ์ปวดร้าวกับคำต่อว่าของศิระ เพราะไม่รู้ว่าศิระหมายถึงอะไร เขาเลิกคิดที่จะแกล้งคนๆนี้ตอนรู้สึกผิดคราวนั้นแล้ว แล้วนี่อะไรศิระเป็นอะไรไป คนๆนี้ไปได้ยินอะไรมา การกระทำแค่ไม่กี่ชั่วโมงบนรถของเขามันแย่ขนาดที่ ศิระมองข้ามสิ่งที่เขาตั้งใจทำให้ตอนอยู่ด้วยกันมาจนหมดเลยหรือไง ศิระ หมุนตัวจะเดินหนี เมื่อมองสบตากับคนที่ยืนอึ้ง เขาคิดว่าที่พฤกษ์อึ้งเพราะคงพูดไม่ออกที่เขารู้ทันความคิดของเจ้าตัวครั้งนี้
“ศิระ ฉันไม่ยอมให้นายไปไหนทั้งนั้น” พฤกษ์รีบคว้ามือคนที่จะเดินหนีไว้ จากความรักที่กำลังจะกลายเป็นความเกลียด ศิระกำหมัดแน่น ยังไงเขาขออัดคนๆนี้ให้หายแค้นหน่อยเถอะ มือที่กำหมัดแน่นและกำลังจะยกมันสวนกลับใส่หน้าคนที่ดึงรั้งไว้ต้องชะงักค้างไว้ เมื่อเห็นเป้าหมายยืนนิ่งท้าทายเขาอยู่
“เอาสิ ชกเลย ถ้ามันทำให้นายมองฉันซะใหม่” พฤกษ์ท้า เขาไม่กลัวเจ็บหรอก การที่ศิระมองเขาอย่างที่พูดออกมาเมื่อกี้ต่างหากล่ะ ที่ทำให้เขาเจ็บมากกว่า
“อย่าท้าคนแบบฉันนะพฤกษ์” ศิระบอกเสียงแข็ง
“ก็ใครท้าล่ะ ก็เอาสิ จะเอาฉันให้ตายตรงนี้เลยมั๊ยล่ะ ถ้ามันทำให้นายเลิกมองฉันในแง่ร้ายได้”
“ถึงขนาดนี้ นายยังจะดันทุรังสร้างภาพต่อไปเหรอพฤกษ์ พอเถอะ ฉันชักจะสมเพชนายมากกว่าที่จะมองนายเป็นคนดีได้แล้ว”
“ฉันมันทำหน้าที่คนรักได้แย่ขนาดนั้นเลยเหรอศิระ” ศิระลดมือลงเมื่อได้ยินพฤกษ์ถามเสียงอ่อน นี่เขาจะยอมคนๆนี้ไปถึงเมื่อไหร่นะ
“นายไม่ได้แย่หรอก คนรักของนายต่างหากที่ไม่มีค่าพอที่นายจะแคร์”
พฤกษ์สะอึกกับประโยคสุดท้ายของศิระ ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินหันหลังหนีไปจากเขา เด็กหนุ่มเข่าอ่อน สุดท้ายการกระทำของเขาก็ไม่วายที่จะกรีดแผลเก่าที่ใจของศิระให้ลึกมากขึ้นกว่าเดิม
“เด็กมึงล่ะ” ปอนด์เอ่ยถามพฤกษ์ทันที ที่เห็นเจ้าตัวเดินทำสีหน้าไม่ค่อยดีกลับเข้ามาในโรงแรมขณะที่เขากับเมษานั่งรออยู่
“ทำไมไม่นอนพักกัน” พฤกษ์ไม่ตอบคำถามเพื่อนแต่กลับถามกลับ
“แล้วมึงล่ะ ไปไหนมา” ปอนด์ถามใหม่ ศิระมองสบตาก่อนจะตอบ
“ไปตามศิระ”
“เขาไปไหนเหรอพฤกษ์” เมษาถามบ้าง ศิระคงจะเรียกร้องความสนใจล่ะสิ มันน่านัก
“ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมตามตัวไม่เจอ” พฤกษ์ตอบเนือยๆ หลายชั่วโมงที่เขาตามหาศิระแต่ไม่เห็นแม้แต่เงา ความอ่อนเพลียจึงพาเขากลับเข้ามาที่นี่
“มันกร้านโลกขนาดนั้น ไม่ตายง่ายๆหรอกน่า” ปอนด์เอ่ยขึ้นอีก ไม่ได้รู้สึกร้อนหนาวอะไรว่าตัวเองก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ศิระต้องเตลิดหนีไปแบบนี้ พฤกษ์เองยิ่งกำลังใจไม่ดีอยู่เลยตวาดออกไปเสียงดัง
“มึงเลิกพูดเลิกว่าศิระทีเถอะปอนด์ กูชักไม่แน่ใจแล้วสิที่มึงอาสาขึ้นไปตามศิระตอนรถจอดพักมึงไปพูดอะไรให้ศิระเข้าใจอะไรกูผิดหรือเปล่า”
“อย่ามาหาเรื่องกันนะโว้ย กูจะไปพูดอะไร มึงต่างหากที่เป็นคนพูด” “ปอนด์สวนกลับ ยิ่งพฤกษ์ทำทีปกป้องศิระเพียงใดเขาก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด
“มึงหมายความว่าไง กูพูดอะไร” พฤกษ์ถาม ก่อนจะสังเกตเห็นท่าทีเมษาใช้สายตาปรามไม่ให้เพื่อนเขาเอ่ยอะไรออกมา จึงเดินเข้าไปใกล้คนทั้งสองแล้วถาม
“ว่าไงมึงว่ากูพูดอะไร ตอนไหนไอ้ปอนด์”
“อย่าทะเลาะกันเพราะเรื่องคนอื่นเลยนะ ผมว่าเราขึ้นไปพักผ่อนกันดึกแล้ว” เมษารีบเข้ากันท่าปอนด์ที่กำลังจะโต้ตอบคนที่เดินเข้าหาตัว พังกันพอดีถ้าพฤกษ์รู้ว่าตัวเองโดนแอบอัดเสียงสนทนาเอาไว้ เด็กหนุ่มรวบแขนปอนด์เพื่อที่จะพาเดินหนีไปให้พ้นจากคนที่กำลังหวาดระแวงพวกเขา
“เฮ้ย พูดกันให้รู้เรื่องก่อนสิวะ” พฤกษ์ออกแรงกระชากแขนปอนด์เอาไว้ จนเจ้าตัวฉุนสะบัดแขนให้หลุดจากมือของเมษาแล้วหันมาตะคอกคนกระชาก
“มึงบ้าไปแล้วเหรอไอ้พฤกษ์” เพราะอารมณ์ที่เก็บกดจากคำพูดของศิระที่ทิ้งไว้ให้คิด พอมาเจอคำตะคอกของเพื่อน ทำให้พฤกษ์คุมอารมณ์ไม่อยู่สองมือแข็งแรงจึงจับคอเสื้อปอนด์กระชากเข้าหาตัวแล้วตะคอกกลับ
“เออ กูมันบ้า กูมันไม่ดี กูทำให้คนอื่นมองว่ากูมันไม่เอาไหน”
“ใจเย็นสิครับพฤกษ์ คุณเป็นอะไรไปครับ” เมษาเขาแยกสองคนออกจากกันก่อนที่จะมีใครมาเห็นเหตุการณ์เข้า พอปอนด์เป็นอิสระด้วยอารมณ์ขุ่นมัวที่เพื่อนมาทำแบบนี้กับตนเลยโพล่งปากออกไปอย่างเหลืออด
“มึงจำไม่ได้จริงๆเหรอว่ามึงเคยพูดอะไรไว้กับพวกกูไอ้พฤกษ์”
“กูพูดอะไรล่ะ” พฤกษ์ถาม ปอนด์ยิ้มเยาะที่มุมปากนิดนึงก่อนบอก
“มึงเคยบอกพวกกูเองว่าถ้ามึงจะคบใครซักคนรับรองว่าต้องไม่ใช่ไอ้กุ๊ยศิระนั่นแน่ นี่แหละคือคำพูดที่กูเอาไปให้สุดที่รักมึงฟัง มันคงเริ่มรู้ตัวและสำนึกในความเป็นกุ๊ยของมันแล้วสิ ถึงได้หนีหน้ามึงไปแบบนี้”
“มึงยังจำคำพูดกูไว้อีกเหรอไอ้ปอนด์”
“จำไว้สิ และก็จำได้ดีด้วย หรือมึงอยากจะฟังเสียงมึงก็ได้ กูยังไม่ลบทิ้งไปไหน มึงจะฟังมั๊ยล่ะ” ปอนด์ขึงขังจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมาแต่เมษารีบห้ามไว้
“มึงจะทำอะไรปอนด์”
“ให้ไอ้พฤกษ์มันฟังไงมันจะได้รู้ว่าตอนนี้มันกำลังกลืนน้ำลายตัวเองอยู่”
“หมายความว่ามึงเก็บคำพูดกูไว้ในโทรศัพท์มึงเหรอไอ้ปอนด์” พฤกษ์ถามอย่างใจไม่ดี นึกถึงคำพูดวันนั้นบวกกับการกระทำเฉยชาของเขาตลอดเส้นทางที่อยู่บนรถ ก็ไม่แปลกที่ศิระจะรู้สึกแย่ขึ้นมาจนหนีหน้าเขาไปแบบนี้ ความรู้สึกผิดในใจเริ่มก่อตัวรุนแรงขึ้นเมื่อปอนด์พยักหน้ารับในสิ่งที่เขาถาม เด็กหนุ่มโผเข้ากระชากคอเสื้อเพื่อนอีกครั้งแล้วถามเสียงดัง
“มึงทำแบบนี้เพื่ออะไรปอนด์ กูเป็นเพื่อนมึงนะ”
“มึงจะมาโทษอะไรกูไอ้พฤกษ์ ถ้ามึงไม่พูดกูจะเอาคำพูดพวกนี้มาจากไหน มึงทำตัวมึงเองมึงจะมาโวยวายทำไม ถึงกูไม่เอาคำพูดเหล่านี้ไปให้ไอ้นั่นฟัง มึงแน่ใจแล้วเหรอว่าการกระทำที่ผ่านมาของมึงจะทำให้ไอ้นั่นไว้ใจมึงขึ้นมาได้ ยอมรับมาเถอะว่ามึงเองก็ลังเลอยู่เหมือนกันว่ารักมันจริงหรือเปล่า มึงก็ยังคงแคร์สังคมมึงอยู่แล้วมึงจะเป็นเดือดเป็นร้อนอะไร กูทำให้ไอ้นั่นหายไปจากชีวิตได้มึงน่าจะขอบใจกูด้วยซ้ำที่มึงจะได้กลับมาใช้ชีวิตในแบบของมึงเหมือนเดิม”
“ได้กูขอบใจมึงก็ได้ ที่มึงทำให้กูรู้ใจตัวเองเสียทีไอ้ปอนด์ ต่อไปนี้สังคมบ้าบออะไรกูไม่สนใจทั้งนั้น ที่ผ่านมากูหลงกลพวกมึงเองจนทำให้กูทำร้ายจิตใจคนๆหนึ่งจนบอบช้ำ กูรักศิระ พวกมึงจำเอาไว้ด้วย” พฤกษ์ปล่อยมือจากคอเสื้อคนที่ยืนอึ้ง ก่อนจะหลังเดินกลับออกจากโรงแรม ถึงเวลาที่เขาจะแสดงความรู้สึกจริงๆของตัวเองกับคนที่เขาเคยเผลอทำร้ายจิตใจเสียที
“พฤกษ์” เมษา ร้องตามหลังเมื่อหายจากอาการนิ่งงันกับสิ่งที่ได้ยิน พฤกษ์เอ่ยคำว่ารักคนอื่นต่อหน้าเขา
“เพราะมึงคนเดียวแท้ๆไอ้ปอนด์ มึงมันเพื่อนเฮงซวย” เมษาโกรธคนต้นเหตุที่ทำให้เขาได้ยินคำที่แทงใจจนทนไม่ไหว กำปั้นเด็กหนุ่มจึงลอยไปกระทบที่มุมปากเจ้าตัวทันทีจนคนโดนหน้าหันไปตามแรงเหวี่ยง
“สำหรับปากดีๆของมึง” เมษาชี้หน้าตะคอกซ้ำก่อนจะรีบเดินหนีกลับขึ้นห้อง ปอนด์ยืนอึ้ง สับสนว่าตัวเองกำลังเจออะไร เพื่อนสองคนเดินหนีจากเขาไปด้วยแววตาราวกับเห็นเขาเป็นตัวอะไรซักอย่าง
ทางด้านศิระเด็กหนุ่มเดินเลียบไปตามถนนที่ตนไม่คุ้นเคยเมื่อเวลาเวลาจวนจะเที่ยงคืนเขาอยู่ที่ไหน และกำลังจะไปไหน เด็กหนุ่มตอบตัวเองไม่ได้ รอบตัวตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่าภาพวันเดิมๆที่เคยหันหลังให้กับครอบครัวกลับเข้ามาหลอกหลอนให้น้ำในตาไหลออกมาได้อีกครั้งจะโทษใครได้ล่ะมันเป็นทางที่เขาเลือกเอง เขาก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ อย่างที่เคยผ่านๆมาแสงไฟเริ่มไม่มีให้เห็นเมื่อคนเหม่อลอยเดินออกนอกเส้นทางที่เกินกว่าไฟในถนนหลักจะสาดถึงกว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองเดินมาในที่เปลี่ยวก็ต่อเมื่อมีเมื่อมีเสียงหนึ่งทักขึ้น
“เฮ้ย” เด็กหนุ่มรีบปาดน้ำตาตัวเองทิ้งหันไปมองต้นเสียงแต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว สามคนในเงามืดที่เป็นเจ้าของเสียงก็เข้าล็อคตัวเขาไว้ทันที

imseng

ขอบคุณนะคับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

peemakung

เอออออ ศิระจะไปรอดไหมเนี้ย
ขอบคุณนะครับ สนุกดี

manza555

เศร้าจังเลย

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า น่าสงสารศิระจัง

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

kangaza

ขอบคุณนะคับ

shunza

ดีครับๆ

dung

ขอบคุณมากๆครับผม

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะีคร๊าฟ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

cawee

ขอบคุนนะคราฟผม

tarsii

ขอบคุณมากนะ

poppet

ขอบคุณมากครับ

LhoRoGramp

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณครับ