++ สองคนบนทางรัก ++ # 12

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อิ่มแล้วเหรอ” พฤกษ์ไม่ตอบคำถามแต่กลับถามกลับศิระจึงพยักหน้ารับแต่ท่าทีสีหน้าก็ยังนิ่งเฉยจนคนถามต้องถามคำถามใหม่
“ยังไม่เลิกคิดอีกเหรอ”
“คิดอะไร”
“เรื่องของเราไง”
“ทำไมเหรอ มันไม่มีอะไรจะต้องคิดแล้วนี่”
“หมายความว่าไง”
“แค่นี้มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่านายกับฉันคงไปกันไม่รอดหรอก”
“นายวัดจากอะไร” ศิระเงียบมองสบตาคนถามก่อนจะใช้สายตาตัวเองมองไปยังแก้วน้ำที่ไม่มีใครสัมผัส เพียงแค่นั้นพฤกษ์ก็เข้าใจความหมาย นายนี่คิดไปถึงไหนต่อไหน เขาไม่ได้ถือตัวขนาดที่จะกินน้ำตามร้านแบบนี้ไม่ได้ ที่ไม่แตะก็มัวแต่คิดเรื่องของนายน่ะแหละ พฤกษ์ไม่รอให้ศิระคิดไปไหนได้ไกลอีก เด็กหนุ่มคว้าแก้วน้ำขึ้นมายกดื่มรวดเดียวจนหมดแก้วก่อนจะวางลงต่อหน้าคนที่มองเขานิ่งๆ ก่อนจะบอก
“พอใจยัง หรือจะสั่งอะไรมาให้ก็ได้นะ เดี๋ยวฉันจะกินให้ดูตรงนี้แหละ”
“ทำไมต้องประชดด้วย” ศิระถาม นึกย้อนกลับไปตอนที่นั่งอยู่ในร้านอาหารที่เขาโดนคนๆนี้ฉีกหน้าก็นึกเคืองขึ้นมา ถ้าเขาจะเอาคืนบ้างมันจะรู้สึกอายบ้างหรือเปล่ากับสังคมที่ไม่คุ้นเคยแบบนี้
“ใครประชด ก็นายคิดอะไรอยู่ล่ะ ฉันแค่ทำให้นายเห็นว่าฉันมันก็คนธรรมดาเดินดินคนหนึ่งเหมือนกัน” พฤกษ์เถียง รู้ว่าจิตใจของศิระตอนนี้คงกำลังสับสนกับตัวตนของเขา ขนาดเขาเองยังสับสนกับตัวเอง อารมณ์ที่เคยนึกจะแกล้งมันหายไปหมดสิ้น ยิ่งเห็นศิระซึมเขาก็ยิ่งนึกโทษตัวเองกับเหตุการณ์ที่เขาทำให้ศิระต้องอาย ถ้าเป็นเขาที่โดนแบบนั้นบ้างเขาก็คงไม่ต่างจากคนตรงหน้าตอนนี้นักหรอก ตอนนี้อะไรที่จะเติมช่องว่างที่เหลืออยู่ให้เต็มเขาก็พร้อมจะทำ ก่อนที่ศิระจะคิดอะไรไปไกลเกินกว่าที่เขาจะกู่กลับ อย่างน้อยๆศิระก็ยังไม่รู้ว่าการทำดีที่ผ่านมาเป็นการเสแสร้งแกล้งทำของเขา ถ้าเขาจะเปลี่ยนความรู้สึกตัวเองตอนนี้มาทำดีกับคนๆนี้จริงๆ มันก็คงจะยังไม่สายไป ก็ไม่รู้ล่ะ ถ้าศิระยังไม่กลับมาเป็นคนที่พร้อมจะวีนเขาได้ทุกเมื่ออย่างที่เคย เขาก็จะไม่ยอมให้คนๆนี้ไปไหนทั้งนั้น
“มันดึกแล้ว นายกลับไปเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว” ศิระเอ่ยในสิ่งที่คนฟังไม่อยากได้ยิน เขาจึงได้รับคำตอบที่สวนกลับทันควัน
“ไม่อ่ะ ถ้านายเป็นแบบนี้อยู่ ฉันก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น”
“ถ้างั้น นายก็คงอยู่กับฉันทั้งคืนแล้วมั้ง”
“ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ถ้านายไม่ไล่ฉัน”
“อย่าเสียเวลากับฉันดีกว่าพฤกษ์ อย่าให้ฉันสงสารตัวเองไปกว่านี้เลยนะ”
“ทำไมนายชอบพูดแบบนี้ มันอะไรนักหนา นายมีร่างกาย มีเลือดเนื้อ มีสมอง แล้วทำไมต้องดูถูกตัวเองด้วย”
“ตอนเราเจอกันครั้งแรกนายคิดแบบนี้หรือเปล่า” พฤกษ์ชะงัก หวังว่าศิระคงไม่จำทุกคำพูดของเขาไว้หรอกนะ
“มันผ่านมาแล้ว นายจะรื้อฟื้นทำไมอีก” ศิระเงียบบ้าง เขาไม่ได้ต้องการรื้อฟื้น แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยมันขึ้นมา
“อย่าพยายามปิดตัวเองเลยนะศิระ ฉันอยากให้นายเป็นนายคนเดิมได้มั๊ย”
“คนไหนล่ะ คนที่ไม่ยอมให้นาย หรือคนที่เชื่อนายทุกคำพูด นายคิดว่าคนไหนที่นายจะหลอกได้ง่ายที่สุด”
“ถ้านายพูดแบบนี้อีก ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่ฉันจะรั้งนายไว้แล้วล่ะศิระ เพราะนายคงไม่เชื่อใจฉันง่ายๆ”
“ไม่ใช่เพราะฉันรู้ทันหรอกเหรอ ว่าจริงๆนายคิดยังไง”
“ศิระ ทำไมนายพาลแบบนี้ นี่นายไม่เชื่อใจฉันจริงๆใช่มั๊ย”
“เชื่อก็โง่ล่ะ”
“ศิระ” พฤกษ์ครางออกมาเบาๆ ศิระคิดทันในสิ่งที่เขาเคยคิดทำหรือแค่แกล้งทดสอบเขากันแน่ มันต้องพิสูจน์กันหน่อยล่ะ พฤกษ์แกล้งผลุนผลันจะลุกหนีจากคนที่เขากำลังนึกหวั่นใจ แต่แล้วหัวใจก็ยิ้มออกมาได้เมื่อ มืออุ่นๆของศิระคว้าหมับเข้าที่มือเขาไว้ก่อนจะพูดด้วยท่าทีตกใจ
“นายจะไปจริงๆเหรอพฤกษ์”
“นายต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”
“ฉันขอโทษ ฉันกำลังสับสน” พฤกษ์ถอนหายใจ ในที่สุดศิระก็ไม่รู้อะไร ขอเวลาเถอะน่า ขอเวลาให้เขาแก้ตัวในสิ่งที่ทำให้คนๆนี้ต้องสับสน
#11
“ มึงว่าไงนะพฤกษ์ “ ปอนด์ทุบโต๊ะดังปังก่อนจะใช้สายตาหันขวับมองคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม ไอ้เพื่อนจอมเล่นตัวของเขากำลังจะตกลงลองคบใครคนหนึ่งเพื่อดูใจ เขาจะไม่ใจหายขนาดนี้ถ้าชื่อของคนที่หูได้ยินเมื่อครู่ไม่ใช่ ศิระ
“มึงจะบ้าเหรอไอ้พฤกษ์ มึงเอาสมองส่วนไหนคิด ที่จะเอาไอ้กุ๊ยนั่นมาเป็นภาระให้มึงดูแล” เด็กหนุ่มโวยใส่เพื่อนเมื่อฝ่ายนั้นพยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ
“มึงเลิกเรียกศิระว่ากุ๊ยได้แล้วไอ้ปอนด์” พฤกษ์เอ่ยขึ้นเสียงดุหวังเพียงให้เพื่อนนึกเกรงบ้าง เขาเอาเรื่องนี้มาบอกก็แค่อยากให้เพื่อนรับรู้ไม่ใช้มาออกความเห็นแบบนี้ แต่ปอนด์นี่สิไม่ได้แค่ไม่รับรู้เฉยๆแต่เจ้าตัวถึงกับชี้หน้าเขากลับพลางต่อว่าอีกเป็นกระบุงโกย
“มึงมันบ้าแล้วพฤกษ์ คนดีๆที่เหมาะกับมึงทำไมมึงไม่รู้จักมอง ไปมองทำไมกับไอ้คนที่มันไม่มีอะไรดีเลยซักอย่าง กูไม่เข้าใจมึงเลยจริงๆ คบกันมานานกูเห็นมึงโง่ก็วันนี้แหละ”
“มึงจะด่ากูกูยังไงก็สายไปแล้วล่ะปอนด์ เพราะกูตกลงคบกับศิระเรียบร้อยแล้ว”
“แล้วเมษาล่ะ มึงจะเก็บมันไว้ที่ไหน”
“ทุกอย่างก็เหมือนเดิม มันมีอะไรต้องเปลี่ยนเหรอ”
“มึงก็รู้ว่าเมษามันรักมึง”
“แล้วไง จำเป็นด้วยเหรอที่กูต้องรักตอบ”
“ถึงมึงไม่รักตอบ แต่มึงหาใครที่มันมีอะไรดีๆ พอที่จะทำให้เมษามันตัดใจจากมึงได้มากกว่าไอ้ศิระไม่ได้หรือไง”
“กูเคยคิดเรื่องนี้แล้วแต่กูว่ามันไม่เกี่ยว ถ้ากูมัวแต่แคร์จิตใจคนอื่น กูจะกล้าตัดสินใจอะไรๆได้ยังไง”
“หมายความว่ามึงไม่คิดที่จะแคร์คนที่รักและรอมึงอย่างเมษาเลยงั้นสิ”
“กูเชื่อว่าซักวันเขาต้องเจอคนที่ดีกว่ากู”
“มันเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเลยนะพฤกษ์”
“แล้วไง มึงจะให้เมษาหมดรักกูก่อนหรือไง กูถึงจะสามารถคบใครได้ ทั้งๆที่กูกับเขาก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“มึงก็รู้ว่าเมษาไม่มีทางหมดรักมึง”
“มึงรู้ใจเขาได้ไง มึงไปนั่งในใจเขาเหรอ คนมันเที่ยวบ่อยขนาดนั้น”
“นี่มึงกำลังดูถูกเพื่อนกูนะ”
“ก็อย่างที่มึงดูถูกศิระไง”
“ไอ้นั่นเป็นใคร เมษาเป็นใคร มึงเอามาเทียบกันได้ไง”
“มึงเลิกเอาสองคนนี้มาเปรียบเทียบกันเถอะยังไงมึงก็เปลี่ยนใจกูไม่ได้ ศิระอาจโชคร้ายที่เกิดมาแล้วต้องดิ้นรนด้วยตัวเอง ไม่ต้องอยู่อย่างคนไม่เดือดร้อนเหมือนมึง กู หรือเมษา แต่ในความเป็นคนเหมือนกัน ศิระยังไม่เคยดูถูกใคร หรือนินทาใครให้กูได้ยิน”
“มึงมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ มึงรู้จักมันนานแค่ไหนกันเชียว”
“เวลามันใช้วัดอะไรๆ ไม่ได้เสมอไปหรอก”
“ถ้างั้นที่ผ่านมามึงก็หมายความว่า เมษาเป็นคนไม่ดีในสายตามึงน่ะสิ เที่ยวเก่ง ดูถูกคน เป็นคนไม่เอาไหนงั้นสิ”
“กูไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น”
“ก็มึงเพิ่งพูดไปหยกๆ”
“มึงตีความเอาเองต่างหาก”
“มึงอย่าแกล้งเป็นคนดีต่อไปเลยพฤกษ์ ในเมื่อมึงไม่เลือกเมษา มึงก็ควรจะยอมรับว่ามึงมองเพื่อนกูเป็นอย่างที่กูว่าจริงๆ”
“ถ้างั้นก็สุดแต่มึงจะคิด”
“กูคิดไปมันก็ไม่มีประโยชน์ เพราะคนเสียใจที่มึงคิดแบบนี้ คือเจ้าตัวเขาต่างหากล่ะ”
“ถ้ามึงตีความหมายจากคำพูดก็แบบนั้นแล้วเอาไปบอกเมษากูก็ห้ามไม่ได้ที่จะไม่ให้เขาเสียใจ”
“ถึงกูไม่บอก มันก็รู้หมดทุกอย่างแล้วล่ะตอนนี้”
“หมายความว่าไง”
“เมษา อยู่ข้างหลังมึง” การสนทนาหยุดลงชั่วครู่ พฤกษ์ถึงกับใจหาย เด็กหนุ่มหันไปมองด้านหลังแทบจะทันที เมษากำลังยืนหน้าซีดอยู่อย่างที่ปอนด์บอก
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ เมษา” เด็กหนุ่มรีบรีบถาม ถ้าตาไม่ฝาดเขาเห็นตาคนตรงหน้าเริ่มแดงอย่างชัดเจนก่อนที่เจ้าตัวจะฝืนยิ้มพูดกับเขา
“ก็ นานเหมือนกันครับ”
“นัดปอนด์ไว้เหรอครับ” พฤกษ์ถามต่อ เมษาหน้าซีดเผือดจนเขาทำตัวไม่ถูก สิ่งที่เขาเอ่ยเมื่อครู่คงเข้าไปในหูของเด็กหนุ่มคนนี้แล้ว บ้าชะมัด
“ไม่นัดกูแล้วจะนัดใคร นัดมึงมึงเคยว่างให้มันมั๊ย” ปอนด์กระแทกเสียงใส่ หวังให้เพื่อนรู้จักสำนึกในสิ่งที่ทำกับคนที่รักตัวเองข้างเดียวซะบ้าง พฤกษ์ผ่อนลมหายใจ ใช่ว่าเขาจะรู้สึกผิดอะไรมากมาย เพราะไม่ได้มีใจให้เมษาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่นึกเสียใจที่ปอนด์ตีความหมายในคำพูดเขาแรงไปให้คนตรงหน้าได้ยิน เมษาคงเสียใจไม่น้อยเพราะสภาพที่เห็นเหมือนคนกำลังช๊อคอะไรซักอย่าง แล้วก็ฝืนทำตัวเองให้ปกติ แต่มันปิดมิดซะเมื่อไหร่ล่ะ
“พอดีผมกับไอ้ปอนด์ว่าจะไปต่างจังหวัดกันสัปดาห์หน้าน่ะครับ เพื่อนที่มหาลัยเขาชวนไปกัน ก็เลยว่าจะหาซื้อของที่ต้องเตรียมน่ะครับ” เมษาตอบปอนด์เลยสานคำพูดให้
“ตอนแรกพวกกูกะจะชวนมึงไปด้วยเพราะเป็นการเที่ยวเฉพาะกลุ่มไม่เกี่ยวกับมหาลัยแต่ตอนนี้กูเปลี่ยนใจแล้วว่ะพวกกูคงเป็นหมาหัวเน่าสำหรับมึงแล้ว”
“ทำไมพูดอย่างนี้วะ ยังไง มึงก็ยังเป็นเพื่อนกู หัดแยกแยะบ้างสิว” พฤกษ์ตัดพ้อ การที่เขาจะคบศิระมันผิดขนาดนั้นเลยหรือไง
“เพื่อนโง่ๆ อย่างมึงกูไม่อยากจะคบต่อไปหรอกว่ะ” ปอนด์ว่าเข้าให้อย่างไม่เกรงใจ เมษาจึงต้องรีบเอ่ย
“มึงอย่าพาลเป็นเด็กสิวะไอ้ปอนด์”
“หมายความว่าไงเมษา”
“มึงไม่ควรพูดแบบนี้กับเพื่อนที่คบกันมานานเพราะรื่องไม่เป็นเรื่องนะ”
“นี่อย่าบอกนะว่ามึงยอมเข้าใจ และยอมรับในสิ่งที่มึงได้ยินได้”
“ทำไมล่ะ สิ่งที่พฤกษ์พูดมันก็ถูกต้องแล้วนี่ ใช่มั๊ยครับพฤกษ์” ประโยคท้ายเมษาหันมาถามคนที่ยืนทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นสองหนุ่มที่ซี้กันกำลังประทะคารมกันเพราะเขา
“พูดไม่ออกอ่ะดิมึง โธ่เอ้ย ไม่แน่จริงนี่หว่า” ปอนด์แขวะขึ้น
“มึงเลิกพูดก่อนปอนด์” เมษาสั่งเพื่อน แล้วมองพฤกษ์
“อย่าลำบากใจเลยนะครับพฤกษ์ ถ้าจะคุณคบกับใครจริงๆผมก็ไม่มีสิทธิห้าม ผมยังยืนยันคำเดิมว่าผมยังรู้สึกดีกับคุณ ลองคบคนอื่นดูก็ได้ ถ้าคิดว่าผมไม่ดีพอสำหรับคุณ ที่คุณพูดมาทั้งหมดก็ถูก ผมเที่ยวเก่ง ดูแลตัวเองไม่ได้ ยังเป็นภาระของครอบครัวอยู่ ถ้าเลือกได้ผมก็อยากจะเป็นคนที่ทำตัวมีค่าอย่างศิระ เผื่อคุณจะได้มองผมในแง่ดีบ้าง”
“ผมไม่ได้มองอะไรลึกขนาดนั้นนะครับเมษา ผมขอโทษ ถ้าสิ่งที่ผมพูดไปมันทำให้คุณเสียความรู้สึก”
“เปล่าเลยครับ ผมไม่เสียความรู้สึก ผมกลับดีใจด้วยซ้ำที่เห็นคุณไม่โลเล ทำตามสิ่งที่คุณคิดแหละครับดีแล้ว ผมรักคุณ คุณไม่จำเป็นต้องรักผมตอบ มันถูกแล้วล่ะครับ ผมคงเรียกร้องอะไรไม่ได้ เวลามันจะพิสูจน์ให้คุณเห็นเองอย่างที่ปอนด์บอก ผมคงไม่หมดความรู้สึกดีๆไปจากคุณง่ายๆหรอกนะครับ แค่คุณให้ผมเป็นเพื่อนที่สามารถโทรหาคุณตอนดึกๆแบบเดิมได้ผมก็มีความสุขแล้วล่ะครับ”
“เมษา คุณก็เหมือนไอ้ปอนด์ เรายังเป็นเพื่อนกันครับ ผมไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย คุณทำตัวเหมือนเดิมได้ตามสบายครับ” เมษายิ้มบางๆรับคำบอกของคนตรงหน้า เขาทำให้พฤกษ์รู้สึกผิดขึ้นมาได้ อะไรมันจะง่ายขนาดนั้น นี่ถ้าเขาโวยวายไม่พอใจกับสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่ ความสัมพันธ์ของเขากับพฤกษ์ อาจขาดสะบั้นลงได้ ดีนะที่ไหวตัวทัน ใช้มารยาให้เป็นประโยชน์ ใครบอกว่าเฉพาะผู้หญิงเท่านั้นที่มีคุณสมบัตินี้ติดตัวมา ศิระ ก็ศิระ เถอะ ยากหน่อยนะที่เขาจะยอมหลีกทางให้ใครที่ไม่ใช่เขาได้ใกล้ชิดคนที่มีพร้อมทุกอย่างอย่างพฤกษ์
“ถ้าอย่างนั้น พฤกษ์ไปเที่ยวกับเรามั๊ยครับ ไปขึ้นดอยทางเหนือกัน เปิดหูเปิดตา พาศิระไปด้วยก็ได้นะครับ” เมษาเอ่ยชวน ภาวนาให้พฤกษ์ตอบตกลง และถ้าลากมารหัวใจอย่างศิระไปด้วยได้เขาจะยิ่งขอบคุณพระเจ้า เพราะการไปเที่ยวครั้งนี้เป็นการไปเฉพาะกลุ่มจริงๆ ถ้านายนั่นไปก็เท่ากับว่ามันจะกลายเป็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญทันที พฤกษ์จะมีเวลาปกป้องมันตลอดสัปดาห์ที่อยู่บนดอยก็ให้รู้ไปสิ
“อย่าเสียเวลาน่ะเมษา มันคงอย่างสวีทกับสุดที่รักมันสองต่อสองจนใจจะขาด ต่อไปเราไม่ได้อยู่ในสายตามันหรอก” ปอนด์เอ่ยขึ้น ทนฟังอยู่นาน จะบ้าตาย เมษาหน้าร้อนกลายเป็นเมษาหน้าหนาวไปแล้วหรือยังไง คนรักกำลังจะถูกแย่งจากคนที่ไม่คู่ควร ยังจะชวนมันสองคนไปสวีทให้เห็นตำตาตำใจอีก ประสาทแล้วมั๊ยล่ะ
“ถ้ากูจะไปมึงจะเลิกแขวะกูได้มั๊ยไอ้ปอนด์”พฤกษ์หลุดปากตอบตกลงเพราะความหมั่นไส้เพื่อนซี้ที่เอาแต่แขวะเขาไม่จบไม่สิ้นทั้งๆที่เขาไม่ค่อยชอบที่จะไปไหนไกลๆกับคนที่ไม่สนิทนัก ยิ่งเป็นเพื่อนกลุ่มของเมษากับปอนด์อีกคงสนุกตายล่ะ แต่ดูท่าเขาจะกลับคำลำบากเมื่อ เมษาแสดงท่าทีดีใจออกหน้าออกตา
“จริงเหรอครับพฤกษ์ ขอบคุณมาก ผมอยากไปต่างจังหวัดกับคุณมานานแล้วนะครับ”
“แต่ผมคงพาศิระไปด้วย คงไม่ว่านะครับ” พฤกษ์บอกแปลกใจที่เห็นอาการเมษาร่าเริงกว่าเดิม แต่ก็ดี เผื่อคำพูดแรงๆของเขาเมื่อครู่มันจะได้ถูกกลืนไปกับสถานการณ์
“กูไม่ให้ไอ้นั่นไป ถ้าจะไป มึงไปได้คนเดียว” ปอนด์กันท่าเพราะห่วงความรู้สึกเพื่อน แต่คนที่ถูกห่วงกลับหันมาว่าเขาซะเอง
“แล้วถ้ากูให้ไปล่ะ ไอ้ปอนด์”
“เมษา มึงคิดว่ามึงทำอะไรอยู่”

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

peemakung

ขอบคุณครับ

popo1

ขอบคุณครับ

manza555

ขอให้รักกันจิงๆเถอะะะ เพี้ยงง

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า เอาเลยย้อนให้กระอัก

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

kangaza

ขอบคุณนะคับ

shunza

ดีครับๆ

dung

ขอบคุณมากๆครับผม

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

cawee

ขอบคุนนะคราฟผม

tarsii

ขอบคุณมากนะ

poppet

ขอบคุณครับ

LhoRoGramp

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณครับ