โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว (63-64 )

tanya

(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)


ตอนที่ 63  ทำไมถึงไม่ลืม

“กูรักมึงนะ”  มันก้มลงมากระซิบที่ข้างกูผม
“กูก็รักมึงนะ ขอบคุณนะ”   ความรู้สึกที่ถ่ายทอดลงมาให้ผม
“เอาออกไปดิ” มันยังคงค้างคาเอาไว้อยู่
“ต่ออีกรอบละกัน”
“นี้มันห้องแม่นะ พอได้แล้ว แค่นี้ก็เกินไปแล้ว” มันไม่ฟังแต่ขยับเข้าออกอีกครั้ง
“อือ พะพอเหอะ” เสียงตะกุกตะกัก ที่พูดไม่ปกติร้องห้ามออกจากปากผม
“อีกรอบนะ” เสียงออดอ้อนพร้อมร่างกายที่ขยับเข้าออกจากร่างกายผม นำให้อารมณ์ของผมพุ่งพล่านอีกรอบ
“อือออ  อ่า” ผมร้องออกมาด้วยอารมณ์ที่พุ่งสูงอีกครั้งกิจกรรมรักดำเนินไปตามทางของมัน จนเสร็จสิ้นกันไป  เสร็จผมก็เอาผ้าปูที่นอนแม่ไปซักพร้อมปูให้ใหม่บอกแม่ว่าอยากให้แม่นอนที่นอนใหม่สบายๆ
“แม่ตุลย์กลับแล้วนะ เดี๋ยวมาใหม่” ผมเดินไปลาแม่ มองมองหน้าผมกับไอ้โชว์สลับกันแล้วยิ้มๆ
“กลับแล้วนะครับแม่” ไอ้โชว์ หันไปลาแม่ผม
“จ้า ขับรถดีดีละลูก ไงฝากดูแลตุลย์ด้วย ตัวคนเดียว” มีอะไรแฝงป่าวเนี่ยะแม่
“ครับ เต็มใจครับ ตะดูแลอย่างดีเลยครับ” ไอ้นี้ก็เล่นไปกับแม่
“แม่ตุลย์ไปแล้วนะ” ผมเข้าไปกอดแม่แล้วหอมแก้มไปสองฟอดใหญ่
“เห็นไหมแม่มึงฝากมึงไว้กับกูแล้ว”  ตอนนี้อยู่บนรถกันสองคน
“เหอะๆๆ กูดูแลตัวเองได้ไม่ต้องมาดูแลกูหรอก”
“เหรอ” มันพูดเสียงสูง
“อือ”
“ได้ไงเล่า มึงเป็นแฟนกูนะ”
“แล้วไง กูโตแล้ว” ผมยังเถียงไม่เลิก ไม่รู้สิทำไมชอบเถียงกับมัน เพราะยังไงผมก็ต้องชนะ
“จ้า พ่อคนเก่ง ดูแลตัวเองดีดีล่ะ” เห็นไหมมันก็ต้องยอมแพ้ผม
“เอ่อ พวกไอ้เจ๋งบอกยัง ว่าพรุ่งนี้นัดปาร์ตี้” ไอ้โชว์พูดขึ้น
“ไม่เห็นรู้เรื่องเลย ที่ไหน ใครไปบ้าง”
“มันบอกไม่อยากไปร้านให้ไปที่หอของข้าว”
“ใครไปบ้างอ่ะ ห้องก็ไม่ได้ใหญ่อึดอัดตายห่า”
“มันบอกดาดฟ้าหอมันบรรยากาศดี” อืมดีจริงๆครับ ผมเคยไปนั่งคุยเล่นกับไอ้ข้าวบ่อยๆ
“อืม ก็ดี ใครมาบ้างอ่ะ”
“ก็พวกเดิมแหละ ไอ้คิว ไอ้พจน์ ไอ้พอสกับมิกซ์ มาด้วยมั้ง ไม่รู้ไอ้กายจะมาป่าว”
“โอโหครบทีมเลย เนื่องในโอกาสอะไรเนี้ยะ”
“โอกาสอยากแดกมั้ง”  สักพักผมกับมันก็มาถึงหอ แต่มันมาส่งมันก็รีบไป มันบอกต้องไปเอาของให้แม่ อะไรว่ะ มาถึงก็ทิ้งกันเลยมันบอกจะกลับมาดึกๆ  นี่เพิ่งสิบเอ็ดโมงเอง ผมเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นแล้วก็เห็นมิสคอลขึ้นหลายสาย หลายวันนี้ผมไม่ได้แตะโทรศัพท์เลยครับ เบอร์โทรศัพท์ที่ไม่คุ้นตา แล้วก็มีข้อความฝากเอาไว้ครับ ผมจึงเปิดขึ้นอ่าน
“ถ้ายังไงช่วยโทรกลับด้วยนะครับ” อ้าวเป็นผู้ชายด้วย ใครว่ะ” ผมจึงโทรกลับไปเบอร์นั้นทันดี
“สวัสดีครับ ตุลย์ครับ” ผมรีบบอกเมื่อปลายสายรับ
“อ่อครับ ผมซันครับ” ปลายสายรีบแนะนำตัว
“เอ่อ มีอะไรกลับผมรึป่าวครับ” ผมรีบถามเหตุผล
“คือผมอยากคุยกับคุณครับ ออกมาคุยกันได้มั้ยครับ” เอะแปลกๆ จะมาไม้ไหนเนี้ยะ
“เรื่องอะไรครับ สำคัญรึป่าว คุยโทรศัพท์ไม่ได้หรอ” ผมต่อรอง
“คือผมอยากคุยกับคุณตรงๆมากกว่าครับ”
“ที่ไหน” ผมถามไป
“ร้าน...หน้ามหา’ลัยครับ ตอนนี้ได้มั้ยครับ” ผมพอจะรู้จักครับ เป็นร้านกาแฟตรงข้ามกับมอ
“โอเค แล้วเจอกัน” ผมเห็นว่ามันเป็นที่ที่ไม่น่าจะมีอะไรเลยตอบตกลงไป แล้วคงใช้เวลาไม่นาน
“ครับ ขอบคุณครับ” ผมก็ออกไปตามนัดหมายทันดี ไปถึงก็ไม่มีใครเลยสั่งกาแฟรอ สักสิบนาทีก็มีเด็กหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามา ท่าทางยังเรียนมอปลายอยู่ดูจากทรงผม ดวงตากลมโต คิ้วเข้ม ผิวขาว หน้าตาน่ารัก ความสูงที่พอพอกับผม พูดได้ว่าดูดีเลยทีเดียว เด็กคนนั้นเดินตรงมาถามผม
“พี่ตุลย์รึป่าวครับ ผมซันครับ” อ่อนี้เองหรอเจ้าของปลายสายที่คุยกับผม แล้วนัดผมมาที่นี่ ซันเดินไปสั่งน้ำแล้วลงมานั่งตรงข้ามผม
“เรียนอยู่ไหนเนี่ยะ” ผมยังไม่อย่กเครียด เพราะเห็นน้องดูหน้าตาเครียดๆเลยชวนคุยก่อน
“อ่อ โรงเรียน... อยู่มอหกแล้วครับ” เป็นโรงเรียนสาธิตในมหา’ลัยนี่แหละครับ
“อ่อ แล้วไงมีไรจะคุย” ผมถามเรื่องที่อีกฝ่ายนัดออกมา
“อ่อครับ เรื่องพี่โป้งอ่ะครับ”
“โป้ง” ผมทำเสียงสูง สงสัยอยู่ลึกลึก ทำไมเด็กคนนี้เกี่ยวข้องกับไอ้โป้ง
“คือผมเป็นแฟนพี่โป้งอะครับ” ประโยคถัดมาทำให้ผมกระจ่าง ในปัญหาที่ผมสงสัยอยู่
“ครับ ผมเห็นพี่โป้งมารอแถวมหา’ลัยบ่อยๆ ตอนแรกผมก็ไม่รู้ว่ามารอใคร นานเข้าผมก็เลยเข้าไปทักพี่เค้าทำให้ผมได้รู้จัก แล้วเลยบอกชอบพี่เค้าไป” น้องซันเริ่มเล่าที่มาที่ไปเพราะคงเห็นว่าผมสงสัย น้องคนนี้นี่เอง ที่โป้งเคยบอก
“ผมกับพี่โป้งเริ่มคบกัน ผมรักพี่เค้ามาก เค้าก็คงรักผม แต่ผมไม่รู้ทำไมเหมือนมีเส้นบางๆ หรืออะไรบางอย่างที่ทำให้รู้สึกว่าพี่โป้งยังไม่ได้รักผมจริงๆ พี่โป้งยังลืมใครคนนึงไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าใคร”
“อ้าว แล้วทำไมถึงมาปรึกษาพี่” ผมถามอย่างสงสัย
“ก็พี่โป้งเคยบอกว่ามีเพื่อนสนิทอยู่ที่มหา’ลัยนี้ชื่อพี่ตุลย์ ผมก็เลยไปหาเบอร์มา”
“อ่อ เป็นงี้นี่เอง” ผมพูดพยายามไม่ให้น้องเครียด
“พี่ตุลย์พอจะรู้ไหมครับ ว่าคนๆนั้น คนที่พีโป้งยังไม่ลืมคือใคร” ไอ้น้องซันถามตรงประเด็น แล้วจะเป็นการเข้าข้างตังเองไปไหมถ้าผมจะบอกว่าคนคนนั้น คนที่ไอ้โป้งยังไม่ลืมคือผม
“เอ่อๆ” ผมไม่รู้จะตอบยังไง
“รู้รึเปล่าครับ แล้วพี่จะช่วยผมได้รึป่าวครับ ผมรักพี่เค้ามาก แล้วอยากจะใช้ความรักของผมลืมๆคนๆนั้นให้ได้” น้ำเสียงแล้วแววตาอันมุ่งมันของน้องซันทำให้ผมเห็นถึงความตั้งใจ
“อืม จะเอาไงล่ะ พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แล้วนี้โป้งล่ะ”
“พี่โป้งอยู่ที่ห้องผม ผมบอกว่าจะออกมาซื้อของ คือผมอยู่หอแถวนี้ครับ”
“งั้นหรอ พี่ว่าซันรีบกลับก่อนเถอะ ออกมานานแล้วนะเดี๋ยวโป้งเป็นห่วง”
“ไม่หรอกครับ พี่โป้งเค้าไม่ได้เป็นห่วงผมขนาดนั้นหรอก ผมยังไม่รู้เลยว่าเค้ารักผมจริงรึป่าว ผมอยู่ในฐานะอะไรยังไม่รู้เลย” ผมเห็นน้องซันน้ำตาคลอๆ แต่ก็ไม่ได้ร้องออกมา
“ซันใจเย็นก่อนนะ เดี๋ยวพี่ช่วยซันเอง” ผมบอกไปเพื่อปลอบน้องก่อนทั้งที่ไม่รู้ว่าจะช่วยน้องยังไง ไอ้โป้ง ทำไมนะ ทำไมมีคนที่น่ารักเค้ารักมึงขนาดนี้ ทำไมมึงไม่รักเค้า ทำไมมึงเลือกที่จะไม่ลืม ผมแยกกับน้องซันแค่นั้น แล้วรับปากว่าจะช่วยน้องซัน จะบ่ายโมงแล้วเลยรู้สึกหิว เลยหาอะไรกินแถวนั้นก่อน ผมเลยได้โอกาสโทรหาไอ้โป้ง
“หวัดดีนายโป้ง เป็นไง” ผมทักทายปลายสาย
“ไงมีไร คิดถึงล่ะสิ”
“อยู่ไหน” ผมแกล้งถาม ทั้งที่รู้อยู่แล้ว
“อ่อ อยู่หอเพื่อนแถวมอตุลย์แหละ” โป้งไม่ได้โกหกอะไร แต่บอกว่าอยู่หอเพื่อน
“อยู่แถวมอเหมือนกันนั่งกินข้าวคนเดียวออกมาหาหน่อยสิ” ผมพูดออกไป
“จริงดิ อยู่ตรงไหนจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ” ผมไม่รู้ว่าน้องซันจะอยู่ข้างๆ หรือได้ยินรึป่าว
“พูดเล่นไม่เป็นไรหรอก จะกลับแล้ว”
“ไหงงั้นอ่ะ”
“หน่า จะไปหาเพื่อนต่อ ไว้เจอกัน” ผมวางสายไปโดยไม่ได้ฟังคำตอบของอีกฝ่าย ผมก็นั่งกินข้าวต่อแล้วคิดว่าจะเข้าไปหาไอ้ข้าวหรือกลับห้องเลย คิดไปคิดมากลับห้องไปนอนดีกว่า ผมกลับห้องมาร้อนๆเลยอาบน้ำแล้วก็งีบหลับไป ตื่นมาก็เย็นแล้ว ฟ้าเริ่มมืดแล้ว แต่ยังไม่อยากลุกจากที่นอนขี้เกียจ
“ก๊อกๆๆๆๆ” คงกลับมาแล้วแหละ ผมเลยรีบไปเปิดประตู
“โป้ง” ผมตกใจ แล้วเอ่ยชื่อคนที่อยู่หน้าประตู
“มะมีอะไร”
“มาหาไม่ได้รึไง”
“อ่อ ได้ๆๆ” ยอมรับว่าตกใจ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“ขอเข้าไปหน่อยดิ” ผมหลีกทางให้มันเดินเข้าไป
“มาอยู่ด้วยกันแล้วหรอ”
“อืม” ผมตอบไป เพราะรู้ว่าคำถามหมายถึงอะไร
“รักกันดีนะ”  ผมไม่รู้ว่าโป้งต้องการอะไร
“ก็เรื่อยๆ แล้วโป้งอ่ะ ยังไม่พาแฟนมาให้ดูเลย ไหนบอกว่าอยู่มอเดียวกะเรา”
“เอาะอ่อ ไว้เดี๋ยวคงได้เจอ” โป้งนั่งลงบนเก้าอี้ ผมนั่งคุยกับโป้งสักพัก
“กลับก่อนดีกว่าเดี๋ยวแฟนตุลย์มาเจอ” ผมก็ได้แต่ภาวนาอย่าได้เจอเลย ผมเดินไปส่งโป้งหน้าห้อง โป้งกลับไปแค่แป็บเดียวไอ้โชว์ก็กลับมา โชคดีเป็นบ้า
“มันมาทำไม” คำถามแรกที่มันถามผมหลังจากเข้าห้อง
“ใคร” ไม่บอกก็รู้ว่ามันคงสวนทางกัน ซวยชิบเป๋งเลย
“อย่าทำเป็นไม่รู้ไม่เป็นเลย ทำไม มาทำไม”
“ก็เพื่อนกัน มาหากันไม่ได่หรอว่ะ”
“ไม่จำเป็นต้องมาถึงห้องหนิ”
“โชว์อย่าหาเรื่องดิ บอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีดิ” ผมยังใจเย็น
“ทำไม เผลอแป็บเดียวไม่ได้เลยใช่ไหม”
“นี่จะฟังกันได้ไหม ถ้าไม่มีเหตุผลก็กลับไปก่อนไป” ผมไล่ให้มันไปสงบสติอารมณ์ แล้วเดินเข้าห้องนอนแล้วล๊อคทันที
“ตุลย์เปิดประตู” มันทุบประตูห้องนอน
“ทำไมต้องใช้อารมณ์”
“เปิดประตู แล้วมาคุยให้รู้เรื่อง ทำไม เมื่อกี้ทำอะไรกันล่ะ บอกแล้วใช่ไหมอย่ายุ่งกับมันอีก”
“ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ช่วยกลับไปก่อนเลย ไม่อยากคุยด้วย”
“เฮ้ยย กูบอกให้เปิดไงว่ะ” อารมณ์ของมันคงเพิ่มากขึ้น มันโว้ยวายเสียงดัง
“กลับไป” ผมพยายามใจเย็นแล้วตอบกลับไป ไม่อยากให้ใช้อารมณ์ร้อนคุยกัน ผมรู้ว่ามันอารมณ์ร้อนแค่ไหน  เลยพยายามใจเย็นให้มากที่สุด เพราะผมก็เป็นคนหนึ่งที่ใจร้อน
ตอนที่ 64   เรื่องลับ (รัก) ในวงเหล้า
“มึงทำยังงี้กับกูใช่ไหมตุลย์”
“โชว์ขอร้องช่วยใจเย็นแล้วฟังกันก่อน”
“แล้วมึงจะเปิดไหม กูนับหนึ่งถึงสาม หนึ่ง” ผมเปิดประตูออกไปเผชิญหน้ากับมัน
“มึงจะเอาไง มึงไม่ไปกูไปเองก็ได้ เพราะถ้าคุยตอนนี้มึงก็ไม่ฟัง กูบอกให้มึงไปสงบอารมณ์ก่อนทำไมไม่ฟังกูบ้างทำไม” ผมชักจะโมโหเหมือนกัน ความอดทนผมก็มีขีดจำกัด แล้วเดินส่วนออกไปเลย ผมวิ่งลงมาข้างล่างมานั่งข้างล่างตึก ทำไมไอ้นิสัยขี้ใจร้อนไม่ฟังใครมันไม่หายไปสักทีว่ะ  สักพักมันก็มีคนมานั่งข้างๆ จะเป็นใครได้นอกจากไอ้โชว์ละครับ ผมเงียบไม่ได้พูดอะไร
“มันมาทำไม” มันพูดออกมาเสียงเรียบ
“มาหาเฉยๆ” ผมตอบไปตามความจริง
“ทำไมต้องมาหาถึงห้องด้วย แล้วนี่คงมาหากันบ่อยสินะ” มันพูดเสียงเรียบ แต่น้ำเสียงแฝงด้วยความดูหมิ่น
“รู้ได้ไง” ผมแกล้งอำมันเล่น เห็นมันดูจริงจังไม่อยากให้เครียด
“ตุลย์” มันพูดเสียงดัง ผมเงียบ
“ทำไม” มันพูดเสียงนิ่งๆ ก้มหน้า แล้วไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก ใช่แล้วครับมันร้องไห้ นิสัยนิ่งๆไม่พุดอะไรแบบนี้ มีอย่างเดียวคือมันกำลังร้องไห้ ผู้ชายเชี่ยไรว่ะ
“โชว์” หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ พูดง่ายๆ คือมันไม่พูดอะไรเลยครับ สรุปนี้ผมจะต้องง้อมันหรอ
“เอาอย่างงี้นะกูจะอธิบายให้ฟัง มันก็เพิ่งเคยมา มันบอกแค่แวะมาหากู เพราะไม่ค่อยได้เจอกัน มึงก็รู้ว่ากูกับมันเป็นเพื่อนที่สนิทกันมานานขนาดไหน อ่อ แล้วอีกอย่างมันจะมาหากูบ่อยได้ยังไงในเมื่อกูแทบจะอยู่กับมึงตลอด” ผมอธิบายให้มันฟังช้าๆ แต่มันก็ยังเงียบไม่ตอบ ไม่พูดหรือมีปฏิกิริยาใดๆ
“งั้นกูว่าวันนี้มึงกลับบ้านไป แล้วไปคิดทบทวนดีดีว่าความรักที่มึงมีให้กูแล้วกูมีให้มึงมันจะทำให้เราเชื่อใจกันได้รึป่าว”  ผมลุกขึ้นแล้วจะเดินกลับห้อง
“ตุลย์”  มันรั้งแขนผมแล้วเรียกผมไว้ ผมค่อยๆหันมา น้ำตาลูกผู้ชายที่ยังหลงเหลือให้เห็นบนดวกตาของผู้ชายที่ผมรัก มันค่อยๆ ยืนขึ้นมายืนตรงหน้าผม
“ชะ...อืมม” ปากผมถูกประกบจากอีกฝ่าย ผมตกใจเพราะตรงนี้ไม่ใช่ที่ที่ควรจะทำอะไรอย่างนี้ ผมรีบผลักฝ่ายตรงข้ามออกก่อนที่จะเลยเถิด ดีที่ตรงนั้นไม่มีใครอยู่
“ทำไรเนี้ยะ”  ผมรีบร้องประท้วง
“กูเชื่อมึง กูขอโทษที่ไม่เชื่อมึงตั้งแต่แรก กูรักมึงให้อภัยกูนะ”  โอ้ยยย กูละมึนทำไมผู้ชายคนนี้ถึงอารมณ์แปรปวนอย่างนี้ แต่ก็ดีเบื่อ ขี้เกียจทะเลาะ
“อืม แต่คราวหลังถ้ายังอารมณ์ร้อนแบบนี้ ไม่เอาแล้วด้วย” ผมแกล้งพูดเสียงงอนๆ
“อย่าโกรธนะ ป่ะเดี๋ยวพาไปกินข้าว”
“เอาของกินมาล่อหรอ”  โธ่คิดว่าแค่ของกิน จะทำให้คนอย่างกูยอมหรอว่ะ คิดได้แค่นี้หรอว่ะ
“หรือจะไม่เอา”  
“เอา”  อิอิ ก็มันหิวนี่หน่า  ไว้เดี๋ยวค่อยงอนทีหลัง
“กินไร”
“อาหารเวียดนาม” อยากกินแหนมเนืองอ่ะ
“ร้านเดิมใช่ป่ะ”
“อือ อร่อยดี” เป็นร้านที่มันเคยพาผมไปกิน ไม่ไกลจากมหา’ลัยมาก อร่อยดีครับ มาพาผมไปกินสองครั้งแล้วครับ
“งั้นไป เอาให้อิ่มเลยนะ” มันจูงมือผม แล้วเปิดประตูที่นั่งด้านคนขับให้ แล้วมันก็ไปขึ้นฝั่งคนขับ  
“ถ้าไม่รักไม่ยอมหรอกนะ”
“อ่อเหรอ” ก็เถียงกันเล่นๆในรถนิดหน่อย วันนั้นก็กินกันอิ่มก็กลับมาหวานกันที่ห้องแหละครับ อิอิ
“จะไปด้วยกันม่ะ” มันถามตอนตื่นเช้าขึ้นมา เพราะวันนี้มันต้องออกไปช่วยที่บ้านทำงานอีกครั้ง
“ไม่อ่ะ อยู่ห้องนี่แหละ”
“อยู่ได้นะ”
“ได้ดิ เอ่อว่าแต่ไอ้พวกนั้นนัดกี่โมง แล้วเอาไงจะมารับหรือให้ไปเอง” จำได้ว่าวันนี้มีนัดฉลองที่หอไอ้ข้าว
“อ่อ เดี๋ยวเข้ามารับ ประมาณทุ่มนึงมั้ง แต่เดี๋ยวยังไงจะรีบกลับมาก่อนนะ” มันบอกผม
“อืม ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว ส่วนกูจะนอนต่อ” ผมดันมันให้ไปอาบน้ำ แต่มันดันกลับกอดผมแน่นขึ้น เห็นแววตาก็รู้แล้วว่าทำไม
“ไม่เอาลุกไปอาบน้ำเลย กูเมื่อยอยากนอนพัก”
“แหมๆๆ เมื่อคืนแค่เบาๆนะ อีกหน่อยหน่า”
“ไอ้โชว์ ลุกไปเลยถ้าไม่ลุกจะถีบตกเตียงเดี๋ยวนี่แหละ”
“โหๆๆ อะไรว่ะ แค่นี้ก็ต้องดุ นิดนึงไม่ได้หรอ”
“ไม่” แล้วผมก็หันหลังให้เลย” มันก็คงจำใจลุกไปอาบน้ำแหละครับ สักพักมันก็มาลาแล้วก็ออกไป ผมก็นอนของผมตามประสาคนไม่มีอะไรทำ แต่ก็มาตื่นตอนได้ยินเสียงโทรศัพท์นี่แหละครับ
“สวัสดีครับ” ผมไม่ทันได้ดูว่าเบอร์ใคร ก็กดรับสายทั้งที่ยังนอนแบบนั้นแหละครับ
“แหมพี่ตุลย์พูดเพราะเชียว สิบเอ็ดโมงแล้วยังไม่ตื่นอีกหรอเนี่ยะ” ไอ้น้องวินครับ เสียงใสๆ แบบนี้ผมจำได้เลย
“อืม ว่าไงมีไรถึงได้โทรหาพี่เนี้ยะ”
“พี่ตุลย์กลับกรุงเทพไปแล้วหรอ”
“อืมกลับมาเมื่อวานนี้เอง”
“ทำไมไม่เห็นบอกวินเลย เนี้ยะวินมาหาพี่ที่บ้านแม่พี่บอกว่าพี่กลับไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” โหมาหาถึงบ้านเลย
“อ้าว พี่ขอโทษมันปุบปับอ่ะ พี่โชว์มารับ”
“อืม ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมกินข้าวร้านแม่พี่เดี๋ยวก็กลับแล้วครับ”
“อืมๆ ไม่ต้องจ่ายตังส์นะพี่เลี้ยง เดี๋ยวพี่บอกแม่ให้”
“อ่อ ไม่เป็นไรครับ เอาไว้เดี๋ยวพี่ค่อยเลี้ยงผมต่อหน้าดีกว่า”
“เอางั้นหรอ แล้วไงก็กลับบ้านดีดีล่ะ มาไงล่ะ”
“ขับรถมาครับ”
“ขับรถดีดี แล้วนี้เปิดเทอมแล้วอ่านหนังสือได้แล้วตั้งใจเรียนด้วย จะมอหกแล้ว”
“คร้าบบคุณพี่ ตื่นได้แล้วอย่าขี้เกียจ”
“อืม”
“แล้วเจอกันนะครับ” แล้วก็วางสายกันไป ดีใจที่มีน้องชายที่ให้เป็นห่วง และเป็นห่วงผม ผมอยากมีน้องชายมานานแระ ตอนเด็กผมเหงามากเพราะผมเป็นลูกคนเดียว แถมอยู่กับแม่แค่สองคน พอมีน้องวินทำให้ผมรู้สึกอยากดูแล อยากเอาใจใส่น้องคนนี้มากๆ ถึงแม้จะไม่ใช่น้องในไส้ก็เหอะ  พอวางสายผมก็ลุกไปอาบน้ำแล้วก็จัดห้องเล็กน้อย แล้วลงไปหาข้าวกินข้างล่างตึก ขึ้นห้องมาก็ไม่มีอะไรทำ ก็นั่งรอ นั่งดูทีวีไปแหละครับ สี่โมงกว่าๆ ไอ้โชว์ก็กลับมา
“กินไรมายัง” ผมถามมัน
“อืมกินมาแระ” มันตอบหน้าเหนื่อยๆ แล้วนอนลงบนตักผม สงสัยมันคงเหนื่อยจริงๆ เพราะมันหลับไปแล้ว ผมก็ลูบหัวมันแล้วปล่อยให้มันหลับไปบนตักผมนี้แหละครับ แค่หลับก็ดูไร้พิษสง ทำไมเวลาตื่นขึ้นมาชอบกวนตีน ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง ชอบโวยวาย ทำไมนะ ผมได้แต่นั่งคิด แล้วทำไมนะผมถึงได้ชอบมัน มันตื่นมาประมาณหกโมงแหละครับ แต่ไม่ได้ตื่นมาบนตักผมเพราะผมเมื่อยเลยเอาหมอนมารองแทน
“ตื่นแล้วเหรอ”
“อืม ไปอาบน้ำไป” มันไล่ผม
“อาบแล้ว มึงไปอาบดิ เดี๋ยวจะได้ออกไป”  มันใกล้เวลานัดด้วยแล้วครับ
“ไม่อาบแล้ว เดี๋ยวก็ไปงี้แหละ แต่เดี๋ยวขอไปกินข้าวก่อนละกัน”
“รอนี้แหละ เดี๋ยวไปซื้อมาให้” ผมลุกไปซื้อข้าวข้างล่างมาให้มัน สักพักก็เอาขึ้นมาให้มัน มันก็หน้าตาแจ่มใสแล้วครับ ล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยแล้วมั้ง
“อืม กินซะ”
“แหม เอาใจต้องการไรป่าวเนี้ยะ” มันพูดแซวผมแล้วรับข้าวไปกิน
“ป่าว เห็นเหนื่อยๆ” ไม่ได้ต้องการอะไรจริงๆนะครับ
“อืมทำตัวดีจริงๆ ศรีภรรยาของเรา”
“หึหึ” ผมได้แต่หัวเราะในลำคอ  กินเสร็จผมกับมันก็ออดจากห้องประมาณทุ่มนิดๆ ไปถึงไปพวกนั้นก็อยู่กันครบทีมครับ ไอ้คิว ไอ้พจน์ ไอ้ข้าว ไอ้เจ๋ง
“มาแล้วเว้ย คู่รักแห่งปี หวัดดีครับพี่โชว์” ไอ้คิวทักพวกผมแล้วทุกคนก็หันมาไหว้ไอ้โชว์กัน
“ไงหายไปเลย ปิดเทอมมัวแต่ไปกกกันอยู่ไม่เห็นหน้ากันเลยนะทั้งคู่” ไอ้เจ๋งหันมาแซวผม
“แหมๆ ไอ้เจ๋งได้ข่าวปิดเทอมไม่ยอมกลับบ้าน มัวแต่ไปเที่ยวอยู่เชียงใหม่ เป็นไงว่ะพ่อตาดุป่าววะ” ผมก็แซวมันกลับ ไอ้ข้าวสิครับได้แต่เงียบ อายๆ
“แล้วไงสรุปมีแค่นี้หรอ”
“อ่อ เดี๋ยวไอ้พอสกับไอ้มิกซ์มา เอ่อพี่เฮีย พี่กายมาป่ะ” ไอ้คิวถามไอ้โชว์
“ไม่รู้ดิ อยู่กะเมียมันมั้ง เห็นง้อๆกันอยู่”
“เอ้าๆ อย่ามัวแต่สอบถามกัน นั่งๆ ฉลองๆ ก่อนเปิดเทอมเว้ย” แล้วมันก็จัดแจงชงให้ตามสั่งครับ  ไอ้เจ๋งนี้ทำหน้าที่เจ้าบ้านได้ดีเลยทีเดียว ได้ข่าวจะย้ายหอมาอยู่กับไอ้ข้าวแระ
“ไงไปเที่ยวเชียงใหม่สนุกป่ะว่ะ” ผมถามไอ้เจ๋ง  ไอ้ข้าวก็เขิลๆ อยู่ข้างๆไอ้เจ๋งนั้นแหละ
“ก็ดีอะ อากาศเย็นดี เหมาะกับการผสมพันธุ์” สำลักสิครับไอ้ข้าว เกือบพุ่งกันเลยทีเดียว ไอ้เจ๋งเป็นคนที่สุดโต่งมาก พูดอะไรไม่คิดว่าคนข้างๆมันจะอายเลย ผมละสงสารไอ้ข้าวจริงๆ ทุกคนในวงก็พากันขำ
“แล้วไงเฮีย กาสที่ราชบุรีดีรึป่าว” ไอ้เจ๋งคงจะเล่นผมเหมือนกัน เพราะมันถามคนที่จะให้คำตอบพอฟัดพอเหวี่ยงกับมัน
“ก็ดีอยู่แล้วมึงก็รู้ สัส แหมไม่กลับบ้านแป็บเดียวลืมแล้วหรอว่ะ” ผมเลยชิงตอบก่อน สะใจดี ถ้าให้ไอ้โชว์ตอบมีหวังผมได้พุ่งเหมือนไอ้ข้าวแน่
“ว่าแต่มึงเหอะไอ้คิว ไอ้พจน์ ปิดเทอมไปไหนมาว่ะ”
“กูช่วยงานที่บ้านว่ะ เก็บเงิน” ไอ้พจน์ตอบ แหมๆ จะเก็บเงินไว้เลี้ยงใครว่ะ แค่นี้ยังไม่รวยอีกหรอว่ะ
“กูไปเที่ยวออสเตรเลียกับที่บ้านมาว่ะ ก็สนุกดี” ไอ้คิวตอบ
“แหมอีกคนก็ขยันหาเงิน อีกคนก็ขยันเที่ยวไกล เมื่อไหร่จะได้กันว่ะ” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร ไอ้เจ๋งนั้นแหละครับ วันนี้มันจะกัดให้ได้ทุกคนเลยใช่ไหม
ไอ้พจน์ กับ ไอ้คิวเป็นอีกคู่หนึ่งที่พวกเราชอบแซวให้มันได้กัน แต่ผมรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ เพราะมันสองคนเป็นผู้ชายแท้ๆ กันทั้งคู่ เพราะต่างคนก็ต่างมีสาวๆ เป็นของตัวเอง
“ไอ้สัสเจ๋ง ไม่ต้องเอาพวกกูไปเป็นพวกเดียวกับมึงหรอก กูไม่อยากปวดหัว” ไอ้คิวตอกไอ้เจ๋งกลับไป
“เฮ้ย เดี๋ยวกูลงไปรับไอ้พอสกับไอ้มิกซ์ก่อน” ไอ้ข้าว วางสายโทรศัพท์แล้วพูดขึ้น เดี๋ยวพี่ไปด้วย จะไปเอาของที่รถ ผมก็มองมันเลยครับ มันก็ยิ้มๆ ให้ผม ผมก็ไม่อยากคิดมากอะไรหรอกครับ เลยไม่ได้ว่าอะไร
“ไอ้ตุลย์ ไม่กลัวถ่านไฟเก่าลุกหรอว่ะ” ไอ้สัสคิวปากหมา กูยิ่งไม่อยากคิดมากอยู่
“ไอ้เชี่ยคิว เดี๋ยวบ้านเค้าแตกหรอก มึงนี่นะ” ไอ้พจน์ว่า คงไม่มีอะไรหรอก เชื่อใจๆ ผมท่องไว้ในใจ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรไอ้คิว ก็นั่งกินต่อไป
“มาแล้วๆ สัสส แดกกันตลอดเลยนะพวกมึง” ไอ้พอสครับ พักหลังๆ กินกันบ่อยเลยสนิทกันมากขึ้น มันก็มานั่งข้างผมพร้อมไอ้มิกซ์ ที่น่ารักขึ้นเยอะ กับทรงผมทรงใหม่ ผิวขาวริมฝีปากชมพู ตาโต ที่ดูยังไงก็น่ารัก ผมยังสู้ไม่ได้เลย โอ้ยยเสียดายเว้ยย เฮ้ยย ไม่ใช่ ไม่ได้คิดอะไรรักโชว์คนเดียว อิอิ
“เป็นไงตุลย์ สบายดีป่าวปิดเทอมไปเที่ยวไหนมาเนี่ยะ”  มิกซ์ที่นั่งข้างผมถาม
“ก็อยู่บ้านอ่ะ มิกซ์อ่ะ” ตอนนี้ข้างซ้ายผม เป็นมิกซ์ ข้างขวาเป็นไอ้โชว์ครับ
“ก็อยู่บ้านอ่ะ ไม่ได้ไปไหนเหมือนกัน”  มิกซ์ตอบยิ้มๆ พวกเรากินไปสักพักก็เริ่มมึนๆ กันแระ ไอ้เจ๋งก็พูดขึ้น
“เฮ้ยๆ พวกมึงมาเล่นเกมชูสออแดร์กันดีกว่า”
“ยังไงว่ะ” ไอ้พอสถาม
“กติกามีอยู่ว่าถ้าหมุนปากขวดไปตกที่ใคร จะเลือกได้สองอย่างคือจะทำหรือจะตอบคำถาม คำตอบสำคัญต้องเป็นความจริง แล้วจบในวงนี้ทำนั้นโอเค๊” พอพูดจบ ไอ้เจ๋งก็เริ่มหมุนขวด ขวดไปตกที่ไอ้คิวครับ
“ไอ้คิวมึงจะเลือกทำหรือตอบคำถาม”
“กูเลือกทำ”
“ทำไรดีเฮีย” ไอ้เจ๋งหันมาถามความเห็นกับไอ้โชว์                                                                                                                                                                                                                                                                        
“เอางี้ละกันคนแรกเบาๆ เพียวครึ่งแก้ว” วันนี้เรากินเหล้ากันครับ แล้วที่ไอ้โชว์ลงไปเอามาเมื่อกี้ก็คือเหล้าจากในรถ
“โหสบายๆ” ว่าแล้วไอ้คิวก็กระดกที่เดียวหมดครึ่งแก้ว เห็นแล้วร้อนแทน ถ้าเป็นผมพุ่งไปแล้ว ดีนะที่เป็นไอ้คิว
“ดี กูจะบอกนะว่าอย่าคิดว่าจะเบาๆ แบบนี้ทุกคน” ไอ้เจ๋งขู่ ไอ้เจ๋งลงมือหมุนขวดอีกครั้ง คราวนี้ไปตกที่ไอ้มิกซ์ครับ
“เอาไงมึง ทำหรือตอบ”
“ขอตอบละกัน”
“งั้นกูขอบถามเบาๆ มึงเคยมีไรกับใครรึยังว่ะ” ไอ้มิกซ์ทำหน้าลังเล แล้วเลิกลัก ผมแอบเห็นมันหันไปมองไอ้โชว์                                                         
“อืม”
“อืมของมึงคือไรว่ะ”
“เออ เคย”
“กับใครว่ะ” ไอ้คิวรีบถาม
“ไอ้สัส คำถามเดียวไง”
“เออ เก็บไว้ต่อไปก็ได้ว่ะ” ไอ้เจ๋งหมุนขวดรอบต่อไป คราวนี้ไป ตกที่ไอ้พจน์
“เลือก”
“กูขอ....เอ่อ  ทำละกัน”
“กูบอกแล้วไม่เบา เพียวแก้วนึงเว้ย” ไอ้เจ๋งรีบพูด ไอ้พจน์ก็เป็นคนแข็งคนหนึ่ง แต่ตอนนี้ก็เริ่มมึนแล้วและมันอะ แต่ผมไม่คอยได้กินไง ประเภทยุงวางไข่ครับ อิอิ เดียวเมาเร็วหมดสนุก
“โห ไม่โหดไปหรอว่ะ” ไอ้พจน์ทำทีอิดอ่อด
“ไม่ต้องเลยมึง กินๆ ไปเลยมึง” มันก็จำใจกินไป ทีละครึ่ง จนหมดถึงกับมึนครับ พวกมึงนี้กล้ากินได้ไงว่ะ
“รอบต่อไปเลยนะ” ไอ้เจ๋งหมุนอีกรอบ คราวนี้ตกที่ตัวมันเ อง
“กูเลือกถาม”
“มึงกับไอ้ข้าวมีอะไรกันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ กี่รอบว่ะ” ไอ้คิวรีบถาม ถามกันขนาดนี้เลยหรอว่ะ กลัวจะโดนจริงๆ ถ้าเลือกทำโดนกินขนาดนั้นคงไม่ไหว ถ้าตอบคำถาม แต่ละคำถามก็เสี่ยงเหลือเกิน

“อ่อ นึงว่าอะไรก็ก่อนที่จะมาแดกกับพวกมึงนี่แหละ แค่รอบเดียวมันไม่ยอมกลัวไม่ทัน” มันตอบอย่างหน้าด้านๆ ไม่อายผิดกับไอ้ข้าวที่ไม่รู้ว่าหน้าแดงเพราะเหล้าหรืออะไร รู้แค่ว่าแดงมากมันหมุนรอบต่อไปคราวนี้ ไปตกที่ไอ้คิวอีกครั้ง
“เอาแล้วไงโดนแล้วมึง เอาไง”
“กูเลือกทำ” มันคงคิดจะได้กินอย่างเต็มที่เพราะเตรียมตัวล้างคอ
“จูบปากไอ้พจน์” ไอ้โชว์บอกสิ่งที่ต้องทำ
“เฮ้ยๆ ไม่เอาดิพี่ทำไมต้องเป็นผมด้วยอ่ะเฮีย” ไอ้พจน์ยรีบค้าน
“มึงจะทำไม่ทำ” ไอ้พจน์หลับตาปี๋ ปิดปากแน่นหันไปทางไอ้คิว
“เร็วดิไอ้คิว” ไอ้คิวค่อยๆ ทำใจ ค่อยๆเคลื่อนหน้าเข้าหาไอ้พจน์
“ถ้ากูไม่บอกให้พออย่าเอาออกนะ” ไอ้โชว์ออกคำสั่งอีกครั้งพร้อมกับปากไอ้คิวไปประกบโดนกับไอ้พจน์ มันสองคนค้างกันสักพัก เพราะไอ้โชว์แกล้งแต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ทุกคนในวงพากันแซว พากันขำไปตามๆกัน ไอ้เจ๋งหมุนขวดอีกครั้งสิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นก็เกิดกับผม มันมาตกที่ผมครับ

Ifoot-ballZ

รู้สึกว่าจะอะไร อะไรกันบ่อยนะคู่นี้อ่ะ อิจฉาแล้วนะ..

1712

ขอบคุนครับ

snowy69

หาเรื่องไส่ตัวเกินไปมั้งตุลย๋เอ่ย

mmrotic

สนุกมากครับ

boommy

ขอบคุณครับ

Banklovebank

ขอบคุณครับ

cherry-p

งอนกันดีจริงๆคู่นี้

takuza121

ขอบคุณครับ

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

imanaji

ขอบคุณมากๆๆครับ

tamia

สนุกมากครับ

loveza123

สนุกทุกตอนเลยอ่ะ !

mind19mindPSU

ขออ่านต่อนะครับ

pkclub2146

วินคือคัย เริ่มมีมารหัวใจมาอีกแล้วใช่มั้ยนิ??

lookkybb1234

ถ้าครอบครัวเราเป็นอย่างงี้ก็ดีสิ อิจฉา

yiluvu

ขอบคุณครับ

Unicorn

Show graa ah ! Hong norn mama tul na nun >///<

bluelove

ขอบคุนมากมายคัฟ

กายเด

ชอบมาก อ่านแล้วรู้สึกจะร้อนไห้ ออกมา ขอบคุณจริงๆ