จีโฟกาย.คอม

 ลืมรหัสผ่าน
 สมัครเข้าเรียน
ค้นหา
 
ดู: 5078|ตอบกลับ: 103
ซ่อนแถบด้านข้าง

โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ( 59-60 )

  [คัดลอกลิงก์]

โสด

   ศาสตราจารย์เอื้ออาทร
อาจารย์พิเศษ

(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)


ตอนที่ 59 คนที่รัก

“ช่างมัน ไปเล่นน้ำกัน” ผมกับมันก็เล่นน้ำกันอย่างสนุกน้ำใสเย็นดีครับ
“กลับเหอะเย็นแล้ว” ผมบอกมันไม่อยากให้มืดครับเพราะไม่ชำนาญทาง
“จำทางได้ป่าวเนี้ยะ ได้ดิมาถึงขนาดนี้แล้ว” มันพูดอย่างมันใจ
“อืม งั้นป่ะ”
“ได้เลย จะรีบไปขึ้นเมียใหม่ เฮ้ย บ้านใหม่” ความทะลึ่งไม่เคยลดลง ไอ้คนนี้
“ตุลย์ถ้าชีวิตมึงไม่ได้เอามึงจะตายป่าวว่ะ”
“ไม่ตายหรอก เพราะกูจะเอามึงไปจนวันตาย” พูดเสร็จมันก็ขำ กูก็ขอให้มึงเอากูไปจนตายอย่างที่มึงพูดละกัน โชว์มึงอย่าทิ้งกูนะ
“ฝันไปเหอะ” ผมพูดแล้วหัวเราะวิ่งหนีไปรอที่รถเลยครับ ระหว่างทางกลับก็ไม่ได้มีอุปสรรคอะไรครับ หลงนิดๆทะเลาะหน่อยๆ แต่ก็ถึงบ้านได้ด้วยดี  เฮอเมื่อยไปหมด เล่นน้ำ นานๆได้เล่นทีเพลียมาก ง่วงมากอยากนอน เราสองคนจอดรถหน้าบ้านแต่ยังไม่ลง
“มึงดูตายายสองคนในดวงจันทร์ดิ เค้าอยู่กันมานานแล้วนะ” มันชี้ให้ผมดูดวงจันทร์เต็มดวงเบื้องหน้า  ผมก็มอง
“กูกับมึงจะอยู่แบบนั้น จนเราแก่ตายไปด้วยกัน กูสัญญามึงจะอยู่กับกูมั้ย” มันพูด น้ำตาผมจะไหล (ซาบซึ้ง ปริ่มๆ)
“โชว์ เราทำวันนี้ของเราให้ดีดีกว่า อนาคตยังมาไม่ถึงแล้วมึงก็ไม่ต้องสัญญาด้วย มึงทำก็พอ แค่วันนี้มึงมีความสุขที่อยู่กับกูก็พอ”ผมพูดไปตามความจริง ผมไม่อยากให้ใครมาสัญญาอะไรกับผมอยากให้ทำให้เห็นมากกว่า

“กูจะพูดคำนี้ พูดยังไงกูก็ไม่เบื่อ กูรักมึง ตุลย์” มันเอื้อมมือมาจับมือผมแล้วบีบมันไว้อย่างอบอุ่น
“กูก็รักมึง” ผมก็สามารถพูดคำนี้ได้อย่างเต็มปาก
“ขอบคุณนะ มึงรู้มั้ยกูรู้สึกผิดขนาดไหนที่ทำไม่ดีกับมึง กูขอโทษที่กูเคยทำอะไรเลวๆกับมึง ต่อจากนี้กูจะดีกับมึงให้มากๆ”  มันบีบมือผมแน่น ผมรับรู้ถึงความรู้สึกมัน
“ขอบคุณมึงเหมือนกันนะ” ผมบีบมือมันกลับ
“จ๊อกๆๆๆๆ”  เสียงท้องมันร้องคำ เราสองคนฮาเลยครับ เสียงดังมาก
“หิวมากหรอมึง มัวทำซึ้งอยู่นั้นแหละ”  ผมแซวมัน
“ป่ะ ให้พี่เค้าทำกับข้าวไว้ให้แล้ว”  เราลงจากรถแล้วเดินจับมือกันเข้าบ้าน อาหารเต็มโต๊ะเสร็จสรรพ น่ากินทั้งนั้น สีสัน จานก็สวย มันบอกสั่งมาจากรีสอร์ทใกล้ๆ  
“เชิญนั่งครับที่รัก” มันเลื่อนเก้าอีให้ผม เหมือนในหนังเลยครับ ผมกำลังดินเนอร์กับเจ้าชายใช่ไหม (เพ้อฝันตลอด 555)  มันนั่งลงตรงข้ามผม พร้อมจุดเทียนบนโต๊ะ เพราะก่อนมันมานั่งได้หรี่ไฟลงแล้ว นี่ใช้ไหมที่เรียกว่าดินเนอร์ใต้แสงเทียน  ไหวเลิศรสถูกรินใส่แก้ว พร้อมอาหารรสอร่อย แก้วแล้วแก้วเหล้า  จะไงล่ะครับ ก็เมาดิครับ เมาพับไปเลย
“ตุลย์ๆๆ” ไอ้โชว์เรียกผม ผมรู้ตัวนะ แต่ทำไรไม่ได้หนักไปหมด โลกหมุนๆๆ
“ไปนอนในห้อง” ผมลุกไม่ไหวจะไปได้ไง สักพักตัวลอยครับ ไอ้โชว์แหละครับที่อุ้ม สบายเลยครับ
“ตุลย์ๆๆ ตื่นมาก่อนดิ มาสนุกกัน” กูไม่ไหวแล้ว ง่วงมาก
“อืม” ผมร้องในลำคอ แล้วซุกตัวเข้าผ้าห่ม
“ได้งั้นกูจะสนุกคนเดียว อย่าร้องเสียวแล้วกัน” หมายความว่าไงว่ะ แต่มึงจะทำไรก็เรื่องของมึง กูนอนแระ ฝันดี  ผมรู้สึกตัวเบาๆ แล้วรู้สึกเสียวๆ ชัดเลยไอ้นี้ประทุษร้ายร่างกายผมที่หลับอยู่ มันลักหลับผม  เออ ยากทำอะไรก็ทำไป กูนอนสบายพอ 55  ทั้งมันทั้งผมก็เสร็จสมอารมณ์หมายกันไปนั้นแหละครับ
“โชว์ๆ ตื่นได้แล้วกลับเหอะ” ผมปลุกมันหลังจากผมตื่นได้สักพัก ตื่นมาปวดหัว ปวดตัวชะมัด
“อืมๆ ตื่นแล้วๆ” มันลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย ผมกับมันก็กลับบ้านตอนบ่ายๆ มันมาส่งผมแล้วมันก็จะกลับกรุงเทพเลย
“ตุลย์กูกลับก่อนนะ แล้วไงเดี๋ยวกูมารับนะ โทรหาด้วย” มันบอกผม
“อืม โทรหา” ผมรู้สึกใจหวิวเล็กๆ
“สวัสดีครับแม่ ผมกลับแล้วครับ แล้วไงเดี๋ยวผมจะมาอีกนะครับ” มันลาแม่ผม
“จ้า มาได้ตลอดแหละ แม่ต้อนรับเพื่อนลูกทุกคน” แม่นี่ก็ใจดีตลอดอ่ะ
“ไปแระตุลย์”
“อืม บาย”   แล้วมันก็กลับกรุงเทพไป  ผมได้อยู่กับแม่สองคน แม่ยังเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนให้ผมได้เสมอ ผมรักแม่นะครับ
“ตุลย์มึงอยู่บ้านป่าวว่ะ”  ไอ้อ๊อดเพื่อนรักโทรหาผม
“อยู่บ้านเนี้ยะมึงทำไม”
“คืนนี้ปาร์ตี้ที่บ้านไอ้เก้า กูให้ไอ้โป้งแวะรับมึงแล้ว มาด้วยนะเว้ย”  
“เออ กำลังเหงาเลย”
“แล้วไงมึงโทรหาไอ้โป้งมันอีกทีนะ”
“เออ แล้วเจอกัน จัดหนักนะ” ผมวางสายแล้วโทรหาคนที่จะมารับผม
“โป้งมึงจะมารับกูกี่โมง”
“เย็นๆ อ่าตอนนี้กูอยู่กรุงเทพ เดี๋ยวแวะรับเลย”
“เออ แล้วไงโทรหากูด้วย” ผมก็บอกแม่เรียบร้อย ว่าคืนนี้จะไปนอนบ้านเพื่อน ผมคิดว่ายังไงคืนนี้คงยาวแน่ ดีเหมือนกันกำลังเหงาๆ ด้วย โทรบอกไอ้โชว์ด้วยดีกว่า
“อืม ว่าไงที่รัก” เสียงปลายสายรับอย่างหวานแหวว
“ครับ โชว์เดี๋ยววันนี้กูไปนอนบ้านเพื่อนนะ มีสังสรรค์กันนิดหน่อย”
“บ้านใคร” มันถามเสียงเข้มขึ้น ต่างจากตอนรับสายลิบลับ
“บ้านไอ้เก้าอ่ะ ในเมือง” ผมบอกมันไป
“แล้วทำไมต้องค้างด้วย” เอาแล้วไงเริ่มงี่เง่าแล้วไง ไม่น่าโทรบอกเลยกู
“ก็กินกัน มึงจะให้กลับยังไงว่ะ” สัสต่างคนก็คงต่างเมา ไม่มีใครมาส่งกูหรอก แม่กูยังไม่เห็นว่าอะไรเลย
“แล้วมึงไปยังไง” เอาแล้วไง ถ้าบอกไอ้โป้งมีหวังระเบิดลงชัวร์
“ไอ้เก้ามารับอ่ะ”
“แล้วทำไมไม่ให้มันมาส่ง” จะถามเชี่ยอะไรนักหนาว่ะ
“โชว์เอางี้นะกูโตแล้วกูดูแลตัวเองได้ ที่กูโทรมาบอกเพราะกูแคร์มึงแต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของกู มึงคงเข้าใจกูนะว่ากูก็มีเพื่อนของกู” ผมพูดให้ดูดีที่สุด ไม่อยากให้ทะเลาะกันแค่เรื่องเล็กๆอีก
“งั้นไม่เป็นไรเลิกกี่โมงเดี๋ยวกูไปรับ” ไม่จบใช่มั้ย
“โชว์ กูนึกว่ามึงจะเป็นคนที่เข้าใจกูมากที่สุด แต่ทำไมกูรู้สึกว่ามึงไม่เข้าใจอะไรกูเลย” ผมเริ่มใช้ไม้ตาย มันนิ่งเงียบไปสักพัก
“กูขอโทษ ขอให้สนุกนะ” แล้วสายก็ตัดไป ผมต่อสายกลับไปอีกครั้ง มันก็รับสายทันที
“โชว์มึงไม่เป็นอะไรใช่ไหม มึงเข้าใจกูนะ” ผมก็เป็นห่วงความรู้สึกมันเหมือนกัน
“ไม่เป็นไร กูขอโทษกูจะเข้าใจและตามใจมึงให้มากขึ้นนะ อย่ากินเยอะนะดูแลตัวเองด้วย”
“อืม ขอบคุณนะ กูรักมึงนะ” ผมพูดได้แค่นั้นจริงๆ
“กูก็รักมึง” แล้วผมก็วางสายกันไป  สายไอ้โป้งก็เข้ามาพอดี
“ตุลย์ๆ กูใกล้ถึงแล้วนะ” มันโทรบอกผม
“จะไปเลยหรอ นี้มันเพิ่งกี่โมงเอง” ผมมองนาฬิกา เข็มสั้นชี้เลขสาม เข็มยาวชี้เลขสี่ แดดยังไม่ล่มเลยด้วยซ้ำ
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปนั่งเล่นที่บ้านมึงก่อนก็ได้ ไปเยี่ยมแม่มึงด้วย”
“เอางั้นก็ได้” วางสายไป สักพักไอ้โป้งมันก็มาถึงบ้านผม ก็ทักทายแม่ผมกันเรียบร้อยมันก็เข้ามาหาผมที่นอนอยู่ในบ้าน
“หวัดดี ไอ้ขี้เกียจ” คำทักทายของเพื่อนคนที่ผมรักที่สุด
“แค่เข้ามาพักไม่ได้ขี้เกียจสักหน่อย” ผมลุกขึ้นแล้วรีบแก้ตัว
“อ้าวหรอ” แล้วมันก็หัวเราะออกมา
“โป้งมึงผอมลงรึป่าว” ผมสังเกตเห็นว่าร่างกายมันผอมลงกว่าเดิม
“ไม่หรอกกูก็เท่านี้แหละ” มันบอกผมยิ้มๆ
“แหม แฟนมึงนี้ใช้ไม่ได้เลย เลี้ยงยังไงให้เพื่อนกูผอมแบบนี้” ผมแซวๆ เรื่องแฟนมันไป ผมสังเกตเห็นมันยิ้มเฟื่อนๆ ดวงตาดูเศร้าๆ ผมเลยเงียบไม่อยากซักไซ้อะไร
“กูบอกแล้วว่ากูก็เท่าเดิมนี่แหละ” มันบอกแล้วขำๆ
“แล้วนี้กินไรมายัง” ผมไม่ลืมถามมัน
“หิวมากเลยตุลย์ เลี้ยงข้าวหน่อยดิ” มันทำมือลูบท้องไปมา
“ได้อยู่แล้วสำหรับมึงได้เสมอ รอแป๊บเดี๋ยวไปเอาข้าวให้นะ”  ผมบอกมันแล้วจะเดินออกไป
“ตุลย์” ผมหันหน้ากลับมา
“ขอโทษนะ และขอบคุณด้วย” ผมทำหน้าสงสัย แบบว่าเรื่องอะไร
“สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา” มันคงรู้ว่าผมสงสัยอะไร
“อืมเหมือนกันนะ” ผมเดินออกมา ในหัวคิดว่าสองคำนั้นมันคงต้องมีอะไรมากกว่านั้น เนื่องด้วยแววตาที่เศร้า คำพูดที่ดูจริงจัง โป้งวันนี้กูไม่อยากถามอะไรมึง ไม่อยากทำให้กูหรือมึงต้องลำบากใจ อยู่อย่างนี้ไปก่อนนะ
“อ่ะ กินข้าวก่อน” ผมยื่นจานข้าวพูนๆ ให้มัน มันก็รับไปกิน
“ฝีมือแม่มึง กูกินกี่ครั้งก็ยังอร่อย ไม่ต้องถามเลยว่ามึงโตมาได้ไง” มันพูดขำๆ
“เป็นไง กับแฟนมึงโอเคป่ะ” ผมถามเพราะอยากรู้ว่ามันเป็นยังไง
“ก็โอเคอ่ะ” มันยิ้มเจื่อนๆ
“มีไรป่าวว่ะ” ผมถามเพราะเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของมัน
“ไม่มีไร กูไม่เป็นไรสักหน่อย ว่าแต่มึงเหอะ ไอ้โชว์มันดูแลมึงดีมั้ย” มันรีบถามผมกลับ
“ก็ดีอ่ะ” มันหน้านิ่งๆ
“ก็ดีแล้ว มันรักมึงแล้วมึงก็รักมัน” โป้งถ้ามึงไม่อยากพูดประโยคนี้อย่าพูดดีกว่า กูรู้สึกถึงความรู้สึกมึง
“โป้ง” ผมพูดได้แค่นั้น ไม่มีอะไรจะพูดต่อ
“ป่ะ ไปกันยัง ไอ้พวกนั้นรอแล้วมั้ง” มันรีบพูดขึ้น
“อืม ไปเหอะ” ผมไปยังบ้านไอ้เก้า ผมว่าคืนนี้คงอีกยาวไกล ครบทีมเลยครับ ไอ้อ๊อด ไอ้เก้า ทราย จอย ไอ้ไนส์  อีริท ไอ้โป้ง และผม เพื่อนที่ไม่ได้กลับมาสังสรรค์กันนานพอสมควร วันนี้มาครบ คงได้สนุกแน่
“มาแล้วผัวกู มานั่งนี้เลยตุลย์” อีริทซี่ทำมือตบที่นั่งข้างๆ มัน ผมก็เดินไปนั่ง ตอนนี้ด้านขวาเป็นริทซี่ ด้านซ้ายเป็นไอ้โป้ง
“สัสส เพิ่งปิดเทอมหรอว่ะ” ไอ้อ๊อดถามผม
“สัสส ปิดได้อาทิตย์นึงแระ กูไม่รู้หนิว่าพวกมึงกลับมาแล้ว” เพื่อนผมแต่ละคนก็เรียนกันคนล่ะที่ครับ ช่างไม่สามัคคีกันซะเลย ก็มันอนาคตของแต่ละคนนี่เนอะ
“กูกลับมาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วแระ” สาวจอยรีบบอก
“พอๆ พวกมึง นี้ถ้ากูไม่นัดพวกมึงจะได้เจอกันไหมเนี้ยะ สัสส ทำอย่างโทรศัพท์พวกมึงไม่มีกันเลยนะ เอาเป็นว่าวันนี้ไหนๆ พวกเรา แปดสหายก็กลับมารวมตัวกันแล้ว วันนี้เต็มที่โว้ย เอาชนแก้ว”  นี่แหละหน่าคำว่าเพื่อน ไม่ว่ามึงจะจากกันไปนานขนาดไหน คำว่าเพื่อนก็ไม่สามารถออกจากกันได้ กลับมาเจอกัน ก็ยังให้กันได้เหมือนเดิม ขอบคุณพวกมึงทุกคนนะเว้ย กูรักพวกมึง
“เก้า มึงกับ ทราย นี้ก็คบกันนานเนอะ สี่ปีแล้วนะ” ไอ้โป้งแซว
“แหมก็คนเค้ารักกัน อิจฉากูหรอ แล้วมึงล่ะไม่เห็นเอาแฟนมาโชว์เพื่อนบ้างเลย” ไอ้เก้าตอบ
“แหวะ กูกับตุลย์รักกันไม่เห็นต้องโชว์หวานกันขนาดนั้นเลย” อีริทมันทำท่ากอดแขนผม แล้วป้อนขนมใส่ปากผม ผมก็กินๆ ไป มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เราเป็นเพื่อนกันแล้วครับ ผมชินกับอากับกริยาของมันแล้วครับ
“กูจะอ้วก กูถามจริงเหอะ ไอ้ตุลย์มันเคยบอกหรอว่าเป็นผัวมึง” จอยรีบด่าอีริท
“แหมอีปลวก คนอย่างตุลย์ไม่จำเป็นต้องบอก กูก็รับรู้ว่ามันรักกูขนาดไหน ใช่ไหมตุลย์” มันหันมาถามผม ผมก็ได้แต่พยักหน้า
“เห็นมั้ยอีจอย ว่าตุลย์รักกูขนาดไหน” ก็สนุกกันไปครับ คู่นี้กัดกันตลอด
“เอ่อตุลย์ แล้วเพื่อนคนนั้นอ่า” ไอ้ไนส์ถามผม
“คนไหน”
“คนที่มาตามมึงวันนั้นอ่า”
“คนที่หล่อๆ เหมือนเทพบุตรอ่า” อีริทรีบเสริม ซึ่งผมพอจะรู้แล้วว่าใคร ไอ้โป้งก็ทำหน้า งง
“อ่อ มันก็อยู่กรุงเทพดิ”
“ชื่ออะไรนะ” ไอ้อ๊อดถาม
“ชื่อโชว์ กูจำได้” อีริทรีบตอบ มึงกลัวใครแย่งตอบมึงว่ะ ตอนนี้สายตาผมกับไอ้โป้งประสานกัน สายตามันที่ตอนนี้ดูไม่สนุกเอาเสียเลย โป้งมึงเป็นไรบอกกูได้มั้ย เพียงครู่เดียวมันกันหันหน้ากลับไป คืนนั้นก็เมากันไปครับ ผมไม่รู้ตัวอะไรอีกเลย เวลาผมเมานี้จะรู้สึกตัวอีกทีตอนเช้าเช่นเดิม
“อืม” เสียงผมร้องในลำคอ พร้อมกระชับอ้อมกอดของคนที่ผมรักเอาไว้ให้แน่นขึ้น ผมความอบอุ่นเพิ่มมากขึ้น ไม่อยากให้อ้อมกอดนี้หลุดไปไหน เพียงไม่กี่นาทีผมเริ่มได้สติ เมื่อคืนผมไม่ได้อยู่กับโชว์ แล้วใครกอดผม
“โป้ง” ผมลืมตาแล้วลุกขึ้น คนที่นอนข้างผมลุกตาม เสื้อผมล่ะ ทำไมมีแค่บ๊อกเซอร์
“มีไรรึป่าว” โป้งถามยังงัวเงีย
“มึงทำเชี่ยไรกู” ผมโกรธมาก เมื่อเห็นสภาพผมกับมันซึ่งไม่ต่างกัน
“เดี๋ยวก่อนนะ กูไม่ได้ทำไรมึงเลย มึงเมาแล้วอ้วกเลอะไปหมด กูเลยเอาเสื้อผ้ามึงไปซักแล้วเช็ดตัวให้ มึงคิดว่ากูทำไรมึง” หน้าแตกดิครับ ร้องซะลั่น ผมมองไปรอบห้อง นี้ห้องมันครับ ห้องที่ตอนม.ปลายผมมานอนบ่อยๆ
“ไม่มีอะไร”
“งั้นกูนอนต่อนะ มึงก็นอนต่อด้วย นี้เพิ่งหกโมงเอง” มันโอบตัวผมลงไปกอดอีกครั้ง ผมไม่ได้ว่าอะไร เพราะผมจำได้ว่าตอนม.ปลายมันก็เคยกอดผม กูยังเป็นคนเดิม เป็นตุลย์คนเดิมที่เป็นเพื่อนมึงนะโป้ง ผมนอนหลับไปต่อในอ้อมกอดของมันคนที่ผมรักมาก คนที่เคยเป็นทั้งเพื่อน พี่ ที่ปรึกษาและคนรัก
“หวัดดีครับป้าหมู” ผมสวัสดีแม่ไอ้โป้ง
“หวัดดีจ๊ะ กินข้าวก่อนมาลูก” แม่ไอ้โป้งกำลังตั้งโต๊ะ คงจะเป็นอาหารเที่ยงแหละครับ เพราะเวลานี้คงไม่ใช่ข้าวเช้า
“อ้าวหวัดดีพี่ตุลย์ มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ยะ” ไอ้ป่าน น้องไอ้โป้งทักผม
“มาตั้งแต่เมื่อคืนอ่า พี่พามาเองมันเมา” ไอ้โป้งตอบน้องมันแทนผม ผมก็ยิ้มๆ
“อ้าวๆ เด็กๆ มากินข้าวเร็ว” แม่ไอ้ตุลย์เรียก
“ผมไม่เด็กแล้วนะแม่” ไอ้โป้งรีบบอก
“จร้า ไม่เด็กก็ไม่เด็ก” บ้านี้ทำไมอบอุ่นดีจัง
“แล้วพ่ออ่ะ”
“พ่อออกไปทำงานตั้งแต่เช้าแล้วพี่โป้ง” ถึงว่าไม่เห็นพ่อมัน
“พี่ตุลย์ เย็นนี้อยู่กินข้าวกันอีกนะ ไอ้วินกะไอ้เต้ยมันจะมายนอนที่บ้าน ไอ้วินบอกอยากเจอพี่ตุลย์อ่ะ” ผมก็ยิ้มๆ ยังไม่ได้ให้คำตอบ
“อืม ค้างนี้อีกคืนนะตุลย์” ไอ้โป้งรีบบอก
“ต้องรีบกลับไปช่วยแม่อ่ะ ไม่ได้บอกแม่ไว้” ผมบอกมัน
“ถ้ายังไงเดี๋ยวป้าโทรบอกให้ก็ได้” ป้าหมูบอก ผมก็ได้แต่ยิ้ม พยักหน้ารับ ผู้ใหญ่ออกตัวให้แล้วผมจะขัดได้ไงล่ะทีนี้ ก็คงต้องค้างที่นี้อื่นคืนแหละครับ
“ครับ”
“พี่ตุลย์มีไรจะเล่ามากมาย เดี๋ยวเอาไว้สองคนนะ เพราะเป็นความลับ” ไอ้ป่านมันบอกผม
“มีความลับไรว่ะไอ้ป่าน พี่รู้ด้วยไม่ได้หรอ” ไอ้โป้งว่า
“ไม่ได้ เรื่องของสองคน คนอื่นไม่เกี่ยว” มันพูดขำๆ
“อย่าให้รู้นะเว้ย” พี่น้องคู่นี้รักกันดีเนอะ เห็นแบบนี้มาตั้งนานแระ อิจฉา อยากมีน้องให้เอ็นดูบ้างจัง
“ความลับไม่มีทางรั่วหรอก”
“นี้เถียงกันอยู่นั้นแหละ กินข้าวได้แล้ว” ป้าหมูเอ็ด ทั้งคู่เลยหยุดกินข้าวต่อ
ตอนที่ 60  น้องชายคนใหม่
“หวัดดีครับพี่ตุลย์ พี่โป้ง” ไอ้น้องวิน น้องเต้ย สวัสดีผม
“หวัดดี ไงโตขึ้นเร็วจัง” ไอ้น้องวินหน้าใส และสูงขึ้นมาก ไอ้น้องเต้ยก็เช่นกัน เป็นเด็กนี้มันก็ดูน่ารักยังงี้แหละเนอะ
“แหมพี่ก็น่ารักขึ้นนะครับ” ไอ้น้องวินแซวผม
“เหอะๆๆ” ผมก็ได้แต่ขำในลำคอ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความลับ ที่ไอ้ป่านมันจะบอกคือเรื่องอะไร
“พี่ตุลย์มานี้แป็บดิ” ไอ้ป่านเรียกผม ผมก็ลุกไป ไอ้โป้งทำท่าจะลุกตาม
“พี่โป้งนั่งอยู่นี้แหละ” ผมก็เดินไปกับมัน มันพาผมเข้ามาในห้องของมันครับ
“มีอะไรว่ามาป่าน ทำตัวลับลมคมใน” ผมเร่งมัน อยากรู้ในสิ่งที่มันบอก
“พี่ตุลย์ผมรู้ว่าพี่เป็นเกย์” ผมเอียงคอสงสัย
“พี่ไม่ต้องรู้หรอกว่าผมรู้ได้ไง ผมจะบอกว่าไอ้วินมันชอบพี่” ผมก็อึ้งสิครับ ไม่ทันตั้งตัวเลยครับ
“จะบ้าหรือป่าน พี่ไม่ได้เป็น”
“ไม่ต้องพูดอะไรพี่ พี่คุยกะมันดีกว่า” มันตัดบทผม แล้วเดินเปิดประตูออกไป แล้วไอ้วินก็เข้ามาในห้อง ตอนนี้ผมอยู่กับไอ้น้องวินสองคน ผมกับมันนิ่งไปสักพัก
“พี่ตุลย์ครับ ผมไม่รู้ทำไม เวลาผมเห็นพี่ ตั้งแต่ที่ครั้งนั้นและอีกหลายครั้งผมชอบพี่ครับ พี่ตุลย์” แล้วมันก็พูดออกมา
“เอ่อ วิน พี่ไม่ได้เป็นเกย์” ผมพูดไปก่อน น้องมันจะได้ตัดใจ
“พี่ตุลย์โกหกผมไม่ได้หรอก ผมรู้ว่าพี่ต้องมีอะไรกับพี่โป้งแน่ ผมไม่รู้นะ ผมชอบพี่ เข้าใจมั้ยครับ” ผมยิ่งอึ้งไปใหญ่ ทำไมน้องเค้ารู้
“วินพี่ขอโทษ พี่คิดกับวินแบบน้องชายนะ” ผมพูดเสียงเรียบ
“พี่ตุลย์ ให้โอกาสผมนะ ให้ผมได้พิสูจน์ว่าผมรักพี่จริงๆ นะครับ” มันจับมือผมไว้ ผมไม่ได้ว่าอะไร
“วินครับ มันเป็นไปไม่ได้ พี่มีแฟนแล้ว วินเข้าใจพี่นะ”  ผมจำต้องพูดความจริงออกมา ไม่อยากให้มันเกินเลยไปกว่านี้
“ทำไมละครับ ผมไม่ดีตรงไหน ผมรอพี่มานานแล้ว ผมแอบดูพี่ วันนี้ผมพร้อมบอกแล้ว ทำไมครับ” ผมสังเกตเห็นขอบตาน้องวินมีน้ำตาปริ่มๆ แต่เหมือนวินพยายามกลั้นไว้
“วินฟังพี่นะ พี่เห็นเราเป็นน้องคนนึง พี่มีแฟนแล้ว จะให้พี่เลิกกับคนที่พี่รักมีคบกับวินหรอ มันจะง่ายขนาดนั้นเลยหรอวิน พี่รู้ว่ามันตัดใจยาก แต่พี่เชื่อว่าสักวันวินจะทำได้ ตัดใจจากพี่นะ” ผมไม่อยากให้น้องหวังอะไรจากผม
“มันยากมากเลยนะครับ แต่ผมจะพยายาม” แล้วมันก็มาสวมกอดผม ผมไม่ได้ว่าอะไร ผมรู้สึกถึงน้ำที่เปียกที่ไหล่ผม ใช้แล้วครับน้องวินมันร้องไห้ ผมค่อยดันมันออกแล้วเอามือไปเช็ดน้ำตาให้มัน
“พี่ขอโทษนะ วินยังเด็กยังมีโอกาสเจอคนที่ดีอีกเยอะนะ พี่เชื่อว่าน้องของพี่คนนี้ทำได้นะ” ผมจับมือทั้งสองข้างน้องเอาไว้
“ครับพี่ ผมรักพี่นะครับ”  มันบอกรักผมอีกครั้ง
“อืม พี่ก็รักวินนะไอ้น้องชาย มีอะไรปรึกษาพี่ได้” ผมเอ็นดูมันเหมือนน้องชายคนหนึ่ง  ผมกับมันออกมาจากห้องไอ้ป่าน อย่างปกติที่สุด
“ป่านดูแลวินด้วยนะ” ผมรู้ว่ายังไง เพื่อนกันมันต้องรู้เรื่องอยู่แล้ว
“ครับพี่ตุลย์” เฮออ ชีวิตกูมันต้องเป็นเกย์ให้ได้เลยใช่ไหม กูไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นเกย์โว้ย
“ตุลย์มึงความลับอะไรกับพวกไอ้ป่านว่ะ” ไอ้โป้งถามผม ตอนนี้ผมกำลังจะนอนครับ
“อ้าว ถ้าบอกเค้าจะเรียกว่าความลับหรอว่ะ” ใครจะบอก
“เอ่อ บอกหน่อยดิ กูอยากรู้” มันเล่าหรือผม
“ไม่ได้ จริงๆโป้ง” ผมทำเสียงจริงจัง
“เออ ไม่บอกก็ไม่บอก” มันทำท่างอน แล้วนอนหันหลังให้ผม ผมเดินไปปิดไฟแล้วกลับมานอน
“โป้ง หลับแล้วหรอ” มันไม่ตอบคงหลับแล้วแหละ ผมเลยปล่อยไป สักพักมันก็มากอดผม ผมก็ให้มันกอดแหละครับ
“ตุลย์กูคิดถึงมึง”
“อืมกูก็คิดถึงมึง” มันไม่ได้พูดอะไรต่อ ผมกับมันก็หลับกันไปแหละครับ  ผมตื่นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ผมดัง
“ตื่นรึยังที่รัก” ไอ้โชว์ครับ โทรมาปลุกผมแต่เช้าเลย
“ยังเลยอ่า” ผมคุยโทรศัพท์กับแฟน ในอ้อมกอดของผู้ชายอีกคน นี้ผมกำลังทำอะไรอยู่
“อื่ม ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวโชว์ไปทำงานแล้วนะ” โทรมาเพื่อบอกว่าจะไปทำงาน ไอ้นี้นะ
“โชว์ กินข้าวเช้าด้วยนะ”  มันไม่ค่อยได้กินข้าวเช้า เพราะมันไม่ค่อยตื่น อิอิ
“อืมๆ ตุลย์ด้วยนะ แล้วยังไง โชว์จะรีบไปหานะ”
“อืม ถ้ามาก็โทรบอกด้วยนะ ไม่ชอบเซอร์ไพร์”
“ไม่บอก”
“ตามใจ ไปทำงานได้แล้วเดี๋ยวสาย”
“ครับ รักนะ”
“รักเหมือนกัน” แล้วมันก็วางสายไป
“โชว์หรอ” ไอ้โป้งถามผม ยังไม่คลายอ้อมกอด
“อืม”
“รักกันดีเนอะ” ผมก็นิ่งไม่ได้ตอบอะไร นอนต่อไปอีกสักพัก กำลังสบาย
“พี่โ ป้ง พี่ตุลย์ ตื่นได้แล้ว” เสียงเรียกของไอ้ป่านปลุกผมอีกครั้ง  ผมลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู
“ลงไปกินข้าวเช้ากันครับ” คนหน้าห้องไม่ใช่ไอ้ป่านครับ แต่เป็นไอ้วิน ที่ตอนนี้ดูยิ้มแย้ม บอกแล้วว่ายังเด็กตัดใจง่ายจะตาย
“เดี๋ยวพี่ขออาบน้ำก่อนนะ แล้วเดี๋ยวจะตามลงไป”
“ให้ผมช่วยอาบป่ะ จะได้เร็วๆ” เอาแล้วไงไอ้น้องวิน
“ไม่เอาเว้ย เดี๋ยวแกจะตกใจ” ผมพูดขำขำ
“โห จะขนาดไหนเชียว ตกใจเพราะหาไม่เจอรึป่าวพี่” แรงอ่ะ น้องวินพูดงี้เดี๋ยวลากเข้าห้องน้ำไปให้ดูเองเลย
“เหอะๆๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่ตามลงไป แป๊บเดียว” ผมบอกแล้วจะปิดประตู แต่มันเอามือดันไว้ก่อน ผมมองมันอย่างสงสัย
“พี่ตุลย์ รู้ตัวมั้ยพี่ตุลย์ไม่ว่าเวลาไหนก็น่ารักที่สุดเลยนะครับ” มันพูดแค่นั้นมันก็ปิดประตูให้ผมเลย ผมยืน งง สักพักก็กลับไปปลุกไอ้โป้ง แล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ  แล้วก็ลงมากินข้าวเช้ากัน ไอ้วินก็หยอดไม่เลิกครับ มันก็น่ารักดีครับผมไม่เคยมีน้องชายด้วย ทำให้ผมอยากมีน้องชายเข้าไปใหญ่  วิน เป็นน้องพี่ก็แล้วกันนะ อิอิ  ตอนบ่ายๆ ไอ้โป้งก็มาส่งผมครับ
“ตุลย์ กลับกรุงเทพเมื่อไหร่ กลับพร้อมกูมั้ย” มันถามตอนใกล้จะถึงบ้าน
“ยังไม่รู้เลย ไว้ไงเดี๋ยวโทรบอกล่ะกัน”
“ไม่เป็นไร ไอ้โชว์มารับใช่ไหมละ” มันพูดเสียงเรียบ แววตาดูเศร้า
“อืม น่าจะ” ผมไม่ได้อยากจะโกหกอะไร
“อืม” แล้วจากนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรอีกจนถึงบ้าน มันส่งผมแค่นั้นแล้วมันก็กลับไป
“สวัสดีครับ” ผมรับโทรศัพท์เบอร์แปลก
“หวัดดีครับพี่ตุลย์ วินเองนะ” ไอ้น้องวินครับ นี้ยังจากกันมาไม่ถึงครึ่งวัน
“อืม ว่าไงวิน”
“ไม่มีไรคิดถึงพี่ตุลย์ไม่ได้หรอ”
“ได้สิไอ้น้องชาย”
“น้องชายก็น้องชาย” มันพูดเสียงนอยด์ๆๆ
“อืม วินเป็นน้องชายพี่ละกัน พี่ไม่เคยมีน้อง”
“ครับ” มันตอบเสียงเศร้า
“วินเดี๋ยวพี่ไปช่วยแม่ก่อนนะ แล้วไว้คุยกันนะ” ผมสลับสายไปอีสายที่ซ้อนเข้ามา
“หวัดดีโชว์”
“ดี ทำไรอยู่หรอ”
“อ่อ ช่วยแม่อ่า นี่ว่างหรอ”
“อืม  พักอ่า เหนื่อยมากเลย เดี๋ยวอาทิตย์หน้าไปรับกลับนะ คิดถึงมากอ่า นอนกอดหมอนข้างไม่เหมือนกอดมึงเลย” ช่างกล้าพูด ขนลุกว่ะ 55
“พักหรืออู้งานว่ะ”
“พักดิ คิดถึงใครบางคนเลยโทรหา”
“ใครหรอ”
“ไม่รู้ หมาตัวไหนพูดสายอยู่”
“เลิกพูดงั้น แค่นี้นะ” แกล้งงอนครับ
“ขอโทษครับ หมาตัวนี้ล้อเล่นครับ”
“ไอ้ปัญญาอ่อน”
“ว่าใคร เดี๋ยวได้เจ็บตัว”
“ไอ้กร่างเอ้ย” มันไม่เคยรู้เลยครับ จนถึงทุกวันนี้ว่าผมเรียกมันว่าไอ้กร่าง
“ใครกร่าง อะไร”
“ไม่มีไร แค่นี้แหละ จะช่วยแม่ แล้วไว้โทรมาใหม่นะ”
“ครับ” แล้วก็วางสายไปครับ
“ตุลย์ ลูกตื่นได้แล้ว โชว์มาลูก บอกว่ามารับกลับกรุงเทพ” แม่มาปลุกผม ผมนอนกลางวันอยู่ที่หน้าทีวีครับ ผมลุกเลยครับ บอกว่าให้โทรบอกก่อน ไหงงั้นว่ะ
“ทำไมไม่โทรบอก”
“ไม่รู้ อยากมาก็มา ไปเก็บของไป กลับกรุงเทพกัน”
“โห ยังไม่อยากกลับเลย อีกตั้งเกือบอาทิตย์ถึงเปิดเทอม”
“ไม่ลงทะเบียนรึไง”
“ให้ให้ข้าวลงให้อ่า ไม่รู้เรื่อง”
“ซะงั้นอ่า”
“งั้นโชว์ค้างที่นี้พรุ่งนี้ค่อยกลับนะ”
“เอางั้นก็ได้ ไงก็ได้นอนกอดเหมือนกัน อิอิ คืนนี้สนุกแน่” มันทำหน้าเจ้าเลห์ แล้วโน้มลงมาใกล้ผม  แล้วเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขัดจังหวะ หน้าจอแสดงชี่อน้องวิน ผมยังไม่รับ
“รับดิ ใครอ่าน้องวิน”
“เพื่อนของน้องเพื่อนอ่า” ผมตอบตามความจริง แต่ไม่ทั้งหมด ถ้าทั้งหมดมีหวังตายแน่อ่ะ หยิบโทรศัพท์มารับ ไม่ให้พิรุธ

“หวัดครับน้องวิน”  ผมตอบรับปลายสาย
“ทำไมรับช้าจังอ่าพี่ตุลย์”  พักนี้ไอ้น้องวินโทรหาผมแทบจะทุกวันวันละหลายรอบ มันก็คุยสนุกดีครับ แต่ผมไม่ได้คิดอะไรจริงๆนะครับ
“ครับ ว่าแต่มีไรหรอ” ผมหาคำถามที่ทำให้ไอ้กร่างข้างๆไม่สงสัย
“โหพี่ตุลย์ ฟังดูห่างเหิน ผมก็โทรมาคุยกะพี่ทุกวันต้องมีอะไรด้วยหรอ”
“อืมเนอะ” ผมพยายามพูดให้น้อยที่สุด
“พี่ตุลย์เป็นอะไรรึป่าวครับ” มันคงเห็นผมไม่ค่อยพูดอะไร

ประธานนักศึกษา

โพสต์
2099
พลังน้ำใจ
8902
Zenny
15381
ออนไลน์
1125 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-1-3 21:20:19 | ดูโพสต์ทั้งหมด

ประธานนักศึกษา

แฮปปี้กับความโสด

โพสต์
2329
พลังน้ำใจ
6471
Zenny
6446
ออนไลน์
1167 ชั่วโมง

สมาชิกจีโฟกาย 100%สมาชิกระดับแพลตตินั่มสมาชิกระดับทับทิม

โพสต์ 2012-1-4 06:04:23 | ดูโพสต์ทั้งหมด
วินคือคัย เริ่มมีมารหัวใจมาอีกแล้วใช่มั้ยนิ??

แสดงความคิดเห็น

มาชอบน้องตุลย์ครับ  โพสต์ 2012-1-6 08:22

ลูกน้องหัวหน้าห้อง

โพสต์
673
พลังน้ำใจ
808
Zenny
3954
ออนไลน์
121 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-1-15 16:33:39 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากขอรับ

แสดงความคิดเห็น

ขอรับกระผม  โพสต์ 2012-1-31 10:59

น้องใหม่เฟรชชี่

โพสต์
8
พลังน้ำใจ
28
Zenny
171
ออนไลน์
0 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-1-30 20:27:09 | ดูโพสต์ทั้งหมด
สุดซึ้งเลยครับ

แสดงความคิดเห็น

คร้าบ  โพสต์ 2012-1-31 10:58

น้องใหม่เฟรชชี่

โพสต์
86
พลังน้ำใจ
93
Zenny
483
ออนไลน์
16 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-1-30 20:35:29 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

แสดงความคิดเห็น

ยินดีครับ  โพสต์ 2012-1-31 10:57

น้องใหม่เฟรชชี่

โพสต์
58
พลังน้ำใจ
75
Zenny
452
ออนไลน์
6 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-2-5 16:40:10 | ดูโพสต์ทั้งหมด

ลูกน้องหัวหน้าห้อง

โพสต์
821
พลังน้ำใจ
993
Zenny
5410
ออนไลน์
247 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-2-5 18:04:40 | ดูโพสต์ทั้งหมด

น้องใหม่เฟรชชี่

โพสต์
25
พลังน้ำใจ
45
Zenny
271
ออนไลน์
4 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-2-11 19:46:55 | ดูโพสต์ทั้งหมด
เรื่องราวไปกันใหญ่แล้วเนี่ย

แสดงความคิดเห็น

หนุกครับ  โพสต์ 2012-2-11 19:59

หัวหน้าห้อง

โพสต์
1334
พลังน้ำใจ
1059
Zenny
1971
ออนไลน์
793 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-2-12 00:14:37 | ดูโพสต์ทั้งหมด

ประธานนักศึกษา

โพสต์
1227
พลังน้ำใจ
9748
Zenny
1302
ออนไลน์
1210 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-2-12 00:25:01 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

แสดงความคิดเห็น

คับ  โพสต์ 2012-3-11 12:15

นักศึกษา

โพสต์
72
พลังน้ำใจ
135
Zenny
621
ออนไลน์
15 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-2-21 16:11:29 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

แสดงความคิดเห็น

คร้าบ  โพสต์ 2012-3-11 12:14

ลูกน้องหัวหน้าห้อง

โพสต์
774
พลังน้ำใจ
718
Zenny
5199
ออนไลน์
202 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-2-25 19:16:53 | ดูโพสต์ทั้งหมด

ลูกน้องหัวหน้าห้อง

โพสต์
335
พลังน้ำใจ
496
Zenny
2732
ออนไลน์
43 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-3-9 21:47:48 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับผม

แสดงความคิดเห็น

คราฟ  โพสต์ 2012-3-11 12:13

นักศึกษา

โพสต์
130
พลังน้ำใจ
143
Zenny
984
ออนไลน์
25 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-3-21 15:02:27 | ดูโพสต์ทั้งหมด
โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

น้องใหม่เฟรชชี่

โพสต์
56
พลังน้ำใจ
95
Zenny
703
ออนไลน์
12 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-3-21 15:47:30 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

นายกองค์การนักศึกษา

โพสต์
3174
พลังน้ำใจ
15912
Zenny
5719
ออนไลน์
2962 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-3-22 14:30:09 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากๆครับ

นักศึกษา

โพสต์
216
พลังน้ำใจ
183
Zenny
1425
ออนไลน์
42 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-4-4 22:29:12 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากนะครับ

นายกองค์การนักศึกษา

โพสต์
4296
พลังน้ำใจ
23197
Zenny
34839
ออนไลน์
4109 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-4-4 22:33:16 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับผม

หัวหน้าห้อง

โพสต์
1703
พลังน้ำใจ
1448
Zenny
25960
ออนไลน์
408 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-4-6 10:57:34 | ดูโพสต์ทั้งหมด
" I'm limited edition "
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง ลงชื่อเข้าใช้ | สมัครเข้าเรียน

รายละเอียดเครดิต

A Touch of Friendship: สังคมจะน่าอยู่ เมื่อมีผู้ให้แบ่งปัน ฝากไวเป็นข้อคิดด้วยนะคะชาวจีโฟกายทุกท่าน
!!!!!โปรดหยุด!!!!! : พฤติกรรมการโพสมั่วๆ / โพสแต่อีโมโดยไม่มีข้อความประกอบการโพส / โพสลากอักษรยาว เช่น ครับบบบบบบบบ, ชอบบบบบบบบ, thxxxxxxxx, และอื่นๆที่ดูแล้วน่ารำคาญสายตา เพราะถ้าท่านไม่หยุดทีมงานจะหยุดท่านเอง
ขอความร่วมมือสมาชิกทุกท่านโปรดโพสตอบอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่า ขอบคุณ, thanks, thank you, หรืออื่นๆที่สื่อความหมายว่าขอบคุณเพียงอย่างเดียวด้วยนะคะ เพื่อสื่อถึงความจริงใจในการโพสตอบกระทู้ และไม่ดูเป็นโพสขยะ
กระทู้ไหนที่ไม่ใช่กระทู้ในลักษณะที่ต้องโพสตอบโดยใช้คำว่าขอบคุณ เช่นกระทู้โพล, กระทู้ถามความเห็น, หรืออื่นๆที่ทีมงานอ่านแล้วเข้าข่ายว่า โพสขอบคุณไร้สาระ ทีมงานขอดำเนินการตัดคะแนน และ/หรือให้ใบเตือนสมาชิกที่โพสขอบคุณทันทีที่เจอนะคะ

รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม


ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ

กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ

©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก

GMT+7, 2024-3-28 19:59 , Processed in 0.161487 second(s), 42 queries .

Powered by Discuz! X3.1 R20140301, Rev.31

© 2001-2013 Comsenz Inc.

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้