Heart beat:ชีวิตฉันเพื่อเธอ

เหล้า · โพสต์ 2011-12-7 23:25:46

ฝากจากคนเขียน-
คุณคงอาจจะเคยได้ยินหรือพบเห็นรสรักแบบยุคโรแมนติกมาบ้างนะครับ ความรักผาดโผนโลดแล่นพาหัวใจของผู้คนหวามหวิว สะเทือนใจ ประทับทรวง และเหนือความเป็นจริง...คุณก็สมควรที่จะรู้...ความรักเหล่านี้...ไม่ได้มีแต่ในนิยาย.................ความรักเหนือจินตนาการมันมีอยู่จริงๆซึ่งไม่ยากเลยที่เราจะพบเห็น..............คนสองคน..............มอบทั้งกายและใจให้กัน

ชีวิตฉันเพื่อเธอ...เป็นความรักในยุคโรแมนติกที่มีทั้ง อีโรติก โรแมนติก เย้ายวนใจ อินในรัก สะเทือนใจสะเทือนขวัญ...จะอะไรก็แล้วแต่หละ...มันก็คือความรักแบบฉบับของยุคโรแมนติกหละนะ^^

เหล้า · โพสต์ 2011-12-8 00:09:57

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เหล้า เมื่อ 2011-12-12 12:00

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เหล้า เมื่อ 2011-12-8 00:13

1

โฟรโด้ย้ายที่อยู่ใหม่กับพ่อและครอบครัวใหม่ทำให้ได้เจอกับผู้คนใหม่...สังคมใหม่...และทุกสิ่งทุกอย่างที่ดูเหมือนว่าจะใหม่ไปหมด

โฟรโด้เลือกห้องใต้หลังคาเป็นพื้นที่ส่วนตัว...ซึ่งมันกว้างพอที่จะเป็นห้องซ้อมดนตรี ท่องเน็ตฯ หลับนอน และหลากหลายกิจกรรมที่ทำได้โดยที่ไม่ต้องออกไปนอกบ้านหรือพบปะกับใคร

โฟรโด้เป็นคนแปลก...แน่นอนว่าโฟรโด้จะต้องทำให้พ่อและใครหลายๆคนแปลกใจว่าทำไมพ่อนักสังคมจ๋าจะเก็บตัวเงียบ!

โฟรโด้เป็นคนมีความลับครับ^^

ตอนที่ย้ายของเข้ามาโฟรโด้พบว่าห้องใต้หลังคามีเจ้าของที่อยู่ก่อนแล้ว!

ไม่มีใครรู้จักเขา...ไม่มีใครสนใจเขา...หรือสนใจว่าโฟรโด้รู้จักกับเขา...ไม่มีเลย

เขาตัวเล็ก...ผอมบาง...ผิวซีด แต่รู้ไหมว่าใบหน้าเรียวสวยได้รูปของเขาดูหยิ่งผยองว่าตนเองโฉมงามเช่นไร...เขาพูดจามีมาดข่มคนฟังทุกเมื่อแต่โฟรโด้ก็มองเพียงแค่ว่าเขาเป็นพวกมีปมด้อยในใจ

ท่าทางปากเก่งของเขาไม่ได้ยั่วให้โมโหหรือทำให้โกรธเขาได้เลย...ทั้งๆที่เขาพยายามมาก...

เขาน่ารักมากสำหรับโฟรโ้ด้....และโฟรโด้ก็หลงรักเขาภายในวันนั้น!

อา....ช่างใจง่าย!!

เขาไม่ยอมให้โฟรโด้บอกใครว่าเขาอยู่ที่นี่ เขายังเคี่ยวเข็ญให้โฟรโด้ยอมให้เขาอยู่ต่อไปด้วยซ้ำ

พอซักถามเข้าหน่อยเขาก็บ่นอย่างกับนักเลงว่าเขาไม่ใช่ผู้ร้ายที่จะต้องมีหน้าที่ตอบทุกคำถามสอบปากคำ

เขาพูดแค่ว่าเขาเป็นแวมไพร์ที่ต้องอยู่ด้วยการดื่มเลือดมนุษย์เป็นๆ

"เอาน่า...ฉันก็แค่เบื่อที่บ้าน...อีกไม่กี่วันพวกนั้นก็หาฉันเจอแล้วพาฉันกลับบ้าน...เองแหละ..."เขาพูดออกมา

โฟรโ้ด้ก็ได้แค่ยักไหล่...โอเค...จะลองเล่นสนุกไปกับคำพูดเพ้อเจ้อของเด็กแก่แดดคนนี้สักครั้ง

"ฮะๆ...หนีออกจากบ้านมาแล้วก็ไม่บอกซะตั้งแต่ทีแรก.."โฟรโด้หัวเราะก่อนจะรื้อฟูกมาแบ่งให้กับเขา

เขาไม่ตลกไปกับโฟรโด้ด้วยและยังทำหน้าไม่พอใจกับเสียงหัวเราะนั้น

"ทำไม?มีอะไรผิดพลาดงั้นหรอเด็กน้อย?"โฟรโด้ตั้งใจรับฟังเขาบ้าง..คอยดูสิเขาจะโม้อะไรอีก

"ฉันจะดูดเลือดให้ดูเอาไหม?"เขาก้มหน้าอย่างมุงมั่น

"อ๋อ...เอาสิ..ฮ่าๆ"โฟรโด้ยื่นคอให้ด้วยซ้ำไปและยังนั่งคุกเข่าเอื้อให้เขากัดคอได้ง่ายๆ

"งั่ม!"เขาฝังคมฟันลงบนคอของโฟรโด้จนเจ้าของคอร้องจ๊ากด้วยความเจ็บแล้วปล่อยเสียงหัวเราะออกมาแบบหน้าท้องเเข็ง!.........

"แวมไพร์เขาไม่ใช้ฟันกระต่ายกัดนี่นา!...ไปใส่เขี้ยวปลอมยาวๆมาเดี๋ยวพี่จะให้กัดอีกทีนะไอ้หนู...ที่ๆทำอยู่เมื่อกี๊นี้เรียกว่าแทะนะฮ่าๆ..."

"ฉันชื่อชาร์เว็ตไม่ได้ชื่อไอ้หนูนะ!!..."เขาเถียงเสียงแข็ง

"เฮ่ย...คนบ้าอะไรชื่อเสื้อกันหนาว..."โฟรโด้ยวนประสาทเขา

"ชาร์เว็ตไม่ใช่สเว็ตเตอร์..."เขากอดอกด้วยความขุ่นเคืองกับมุขแป้กๆ

"ครับๆ...อย่างนั้นก็ได้....แต่เมื่อมาอยู่แล้วห้ามขัดขวางการใช้ชีวิตประจำวันของพี่เด็ดขาด..."โฟรโด้ออกกฏ

"ตกลง..."ชาร์เว็ตตอบตกลงโดยไม่ลังเลเขามุ่งมั่นมากและตั้งใจเกินไป...

โฟรโด้เผลอจ้องมองริมฝีปากบางที่เม้มสนิทแน่นนั้นจนเจ้าของมองเขาอย่างฉงนใจ

ให้ตายสิ...ความหลงของโฟรโด้มีแรงดึงดูดบางอย่าง...

ริมฝีปากนั้นน่าลิ้มลองรสชาติเหลือเกิน....

daisuke338 · โพสต์ 2022-6-8 02:27:40

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำสถานะนี้ไว้ในครั้งหน้า	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน