ลำนำรัก....จากนายกวี

เหล้า

1

ผมมีเวลาว่างไม่มากนักสำหรับการมานั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วร่ายบทความสดๆอัพบนเว็บ...ไม่มีเหตุผลว่าทำไมผมถึงชอบงานแบบนี้นักรู้แค่ว่าตั้งแต่ผมเรียนม.ต้นมาผมก็ทำมาโดยตลอด....ผมชอบปีนไปนั่งบนที่สูงๆเพื่อมองสายลม แสงแดด และสายน้ำ......ผมชอบฟังเพลง ผมชอบร้องเพลง ผมชอบเล่นดนตรี ผมชอบแต่งเพลง แต่งกลอน แต่งบทละครเวที แต่งนิยาย.....นั่นคือตัวผม...

ผมเคยฝันอยากเป็นผู้กำกับหนัง....แต่เพราะต้องทำงานกับผู้คนมากมายทำให้ผมเปลี่ยนใจ...ยังไงการที่ได้อยู่เบื้องหลังมันก็ดี....ผู้กำกับมันดูโด่งดังและเจิดจรัสเกินไป....ผม....ชอบข้างหลังครับ(ฮ่าๆๆ)

ตอนนี้ผมไม่มีความฝันอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน...รับจ้างทำงานไอเดียไปวันๆ....ทำหนังสั้นบ้าง...วิดีโอบ้าง.....นานๆทีจะมีคนมาจ้างให้ไปถ่ายรูป....ไม่พอยาไส้หรอก- -แต่พอกินเหล้าทุกวันละ...

ผมใช้เวลาไม่เกินหนึ่งชั่วโมงในการวุ่นอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์....ติสท์แตกอย่างผมมีตารางชีวิตที่ชัดเจนครับ.....เพราะเป็นคนไม่ชอบอะไรที่แปลกใหม่(ยกเว้นท่า- -) ชีวิตมันก็เลยซ้ำๆจำเจทุกๆวัน.....

ตื่นเช้า...ว่าว....อาบน้ำแปรงฟัน...แต่งตัว....ไปเรียน....เกรียน...กินเหล้า....กลับหอ.....นอน....นี่คือคร่าวๆ....

เรื่องความรัก......เป็นเรื่องที่ฉาบฉวยนะ.....สบตา ยิ้ม คุย เลี้ยง เมา เอา ไม่รู้จักกัน............

บางทีผมก็เหนื่อย.....ความรักมันยังไงกันแน่วะ?

ไอ้หมูตอนมันหล่อตรงไหน?เจือกมีแฟน.....ตูหล่อกว่าตั้งเยอะ.....เจือกไม่มี- -......

มันเป็นความผิดของผมเองที่เอาใจใครไม่เก่ง.....เขางอนก็ไม่ง้อสักคำ- -.....อหังกามันเยอะ

แต่ที่คบๆกันอยู่ก็มีอยู่คนเดียว......ที่ทนนานยิ่งกว่าสีหลังคา...คนๆนี้ผมมองว่าเป็นเบ๊มากกว่า......

เขาเป็นคนที่โดนผมแกล้งมาตลอดชีวิต!.....และฟ้าดินก็เลยลงโทษให้ผมโดนกลั่นแกล้งบ้าง!

กามเทพแผลงศรผมอย่างลับๆก่อนจะเฉลยในตอนที่ผมมันมีความเลวสะสมจนไม่น่าให้อภัย!!

ผมหลงรักเบ๊ของตัวเองอย่างไม่ลืมหูลืมตา...ยิ่งหักห้ามใจเหมือนยิ่งยุ

แต่เบ๊ของผมกลับมองว่าผมเป็นตัวก่อกวน...สายตาแข็งเคืองผมในตอนนี้ไม่ได้ยั่วให้ผมอยากแกล้งเขาแต่ทำให้ผมเข่าอ่อน....

ผมร่ายบทรักเป็นกลอนกวี เป็นนิยายหลายเรื่องมันก็ไม่ได้ช่วยให้ผมหันเหความสนใจของใจผมไปจากเขาได้เลย....

อา......สมเพชตัวเองเหลือเกินไอ้(ขี้)เหล้า......นิยายเรื่องใหม่จะตั้งชื่อเรื่องว่า...รักนะไอ้ตุ๊ด....มันจะหวานซึ้งไปถึงก้นกบแค่ไหนกันวะ?ฮ่าๆๆ.....

          ชื่อเรื่อง  รักนะไอ้ตุ๊ด               (ชื่อเรื่องโคตรอุบาทว์)

          เรื่องย่อ  เหล้า เอา ตุ๊ด (อีกตามเคย)

ผมมาคิดทบทวนแล้ว.....อุบาทว์ตัวเอง!

สงสัยในหัวผมคงไม่มีอะไรที่ดีเลย- -  คิดได้อย่างไรกัน!?.....ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายหรอกนะ...มันมาจากสัน---ดิบของคนอย่างไอ้เหล้า

เบ๊ของผมมันก็ตุ๊ดน่าแกล้งเหลือเกิน...นิยายเฉิ่มเชยสุดๆก็พระเอกแกล้งนางเอกบ่อยๆ...จนรักกัน- -...ก่อนจะจบผมอ้วกแตกก่อนพอดี- -

นางเอกของผมจะเป็นเบ๊หน้าจืดเนี่ยนะ???....ช่างไม่สมศักดิ์ศรี(มีด้วยหรอ?)

ผมมีปฏิกิริยากับท่าทางอ้อนแอ้นของเขาทุกครั้ง.....แต่ระยะหลังๆเริ่มไม่มีอะไรแกล้งเพราะเราต่างก็โตกันแล้ว.....ระดับความเฉยชาของเขาก็สูงมากขึ้น!มุขที่เอาไปแกล้งไปอำ.....มันเริ่มไม่มีความหมาย.....ได้แต่เห็นเขาแสดงสีหน้าไร้อารมณ์โต้ตอบกลับมาทุกครั้ง....

ผมสันนิษฐานเอาไว้าแล้วว่า....เป็นเพราะผม"มีความรัก".....ผมก็เลยแกล้งเขาไม่ได้อีกแล้ว....(ปลอบใจตัวเองไง...เมื่อยามที่ล้มเหลว)

แต่ความรักอัปยศอดสูนี้...ผมจะแพร่งพรายให้ใครรู้ไม่ได้โดยเด็ดขาด!(คนอ่านก็รู้เเล้วไง- -)

ทัช เพื่อนเกือบสนิท(ผมไม่ชอบให้ใครมาสนิทมาก)ที่รู้ๆกันอยู่ว่าเบ๊ของผม...เป็นของผม!มันก็ยังอยากจะมาก้าวก่าย!...แต่มันก็เป็นคนที่มีพระคุณสำหรับผมเพราะหากมันไม่เข้ามาดีกับเขาผมก็คงไม่รู้ใจตัวเอง.....

งานนี้ผม กับทัชคือคู่แข่งกัน!!.......

(อ๊า!!...หนึ่งชั่วโมงผ่านไป.....ผมดันพิมช้า.....เล่นเกมไปด้วย- -".........แล้วจะมาต่อนะครับ...)

- -.....ออกมาแบบไม่รู้เรื่องแหงๆ- -"แพลมๆพลอมๆ...บลาๆ     บลาๆ

asoda123

ขอบคุณนะครับ

เหล้า

นิยายรัก.....โดยเหล้าเจ้าเก่า.....

ผมสร้าง ทัช เพื่อนสนิทของผมให้เป็นตัวโกงเพราะมันเป็นคนเดียวที่ชอบแย่งทุกอย่างไปจากผม

เนี่ย...ผมอุตส่าห์ชอบไม่เหมือนใครแล้วมั๊นก็จะตามมาแย่งอีก.........คนอะไรไม่รู้ดูเหมือนจะชอบเหมือนกันกับผมไปเสียทุกอย่าง- -

เมื่อก่อนผมคว้าสาวหวาน ก็ดดนหมอนั่นสอยไป

เปลี่ยนเป็นสาวเปรี้ยวหมอก็เคี้ยวไม่มีเหลือ

เปลี่ยนเป็นสาวทอมบอย..........มันก็เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ- -

เปลี่ยนเป็นกระเทย....ตุ๊ด  แต๋ว เกย์ ......มันก็เอาด้วยทุกอย่าง- -

ในใจผมก็คิดอยู่......เอามันนี่แหละ!จบ..........

นิยายรักของผมก็คงจะออกมาอ้วกแตกอ้วกแตนกันพอดี....ให้เบ๊ผู้ซื่อสัตย์ของผมเป็นนางเอกน่าจะเวิร์กกว่า....เป็นล้านเท่า!

"ก้าน"เป็นชื่อของเขาครับ....ชื่อน่ารักดีใช่ไหม?.....แต่น่าแปลกไม่ค่อยมีใครรักเขาเลย- -

ทั้งๆที่เขาออกจะน่ารักในสายตาผม  แต่นั่นแหละสิ่งที่เขาดูน่ารักก็ตรงที่เขาไม่มีใครมายุ่มย่ามด้วยนี่แหละ....ของที่มีคนมาหยิบจับมากมายมันย่อมบอบช้ำและไม่น่าสนใจ.....ที่น่าสนก็เห็นจะเป็นของที่คนทั่วไปเดินผ่านเลยไป....เขายังใหม่เอี่ยมอ่องไม่มีมือใครมาจับต้อง.......นั่นแหละความน่าสนใจมันอยู่ที่ตรงนั้น...(อา......ติสท์ว่ะ)

ทันทีที่ผมจับจ้องไปที่ก้าน...ไอ้ทัชก็เหมือนจะมีปฏิกิริยาทันที  

"เฮ้ย...น่ารักนี่หว่า..."ทัชยิ้มให้ผม เขาชอบชมผมเสมอว่ามีรสนิยมดี....อย่างนี้ละมั้งเห็นผมชอบอะไรแม่ง!ตามผมไปหมด- -

"ของกู...."ผมคำรามในลำคอ

"ฮ่าๆๆๆ..บ้ารึปล่า?ของอย่างนี้ใครดีใครได้ว่ะ..."ทัชมันก็ยังหน้าด้านหน้ามึนอยู่ตลอด

"....."ผมหน้ายุ่งไม่พอใจเป็นเด็กๆแต่ก็รู้ว่ามันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น...งานนี้ผมไม่ยอมหลีกแน่...ให้มันรู้ไปว่าจะแพ้มันเป็นครั้งที่ร้อยอีก

ทัชเป็นพวกใจถึงเขาไม่รอรีที่จะเข้าหาก้าน...เขาสนิทกับก้านอย่างรวดเร็วในขณะที่ผมเป็นเมทกับก้านแท้ๆ...เรายังไม่ค่อยได้พูดกันเลย.....

ผมเอาแต่ใช้งานและวางท่าทีเฉยเมยต่อเขาอยู่ร่ำไป

ก็ฟอร์มเป็นแบบนั้นตั้งแต่แรกแล้วจะให้ปุบปับเปลี่ยนไป....ก็น่าขำนะซี- -

ทัชหัวเราะเยาะผมในความฝัน....นับวันผมยิ่งรู้สึกถึงความพ่ายแพ้ที่กำลังก้าวเข้ามา....

ผมไม่ดีจริงๆนะ..ใช้งานก้านสาระพัด..........ให้เข้าเรียนแทน...ทำรายงานส่งแทน.........สร้างสถานการณ์ให้ทัชกลายป็นพระเอกขี่ม้าขาวได้ตลอดเวลา...

"ก้านไปกินข้าวกัน..."ทัชมาเอ่ยชวน..เขาเป็นคนพูดเพราะใจดีมีความสุภาพต่อหน้าก้านเสมอ

"อื้ม.......แล้วนายล่ะ?"ก้านพยักหน้ารับแต่ก็สบตากับผมเพื่อถามความเห็น

"ไปเหอะ...กูไม่หิว.."ผมละออกมาตามคำร้องขอจากสายตาของทัช

"อ้าว..."ก้านเดินตามผมมาเหมือนทุกครั้ง

"อยากไปกินข้าวไม่ใช่หรอก็ไปสิ...กูไม่ได้ห้าม"ผมบอกเขาอย่างนั้น

"......."ก้านหยุดก่อนจะเดินกลับไป.........ทำให้ผมได้รับรู้สึกถึงความพ่ายแพ้เต็มๆ!

ผมถอนหายใจยาวๆก่อนจะยิ้มปลอบใจตัวเอง.......โอเคนะ....ไม่เป็นอะไรเอาอยู่...คอนโทรลได้น่า!

naytac

ขอบคุณมากๆเลยครับ

Kicker

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันนะคับ

daisuke338

ขอบคุณครับ