พ่อของผม 1 (จุดเริ่มต้น)

สตาร์

"มึงเอาอีกแล้วนะไอ้ชาติ ตั้งวงกินเหล้ากับพวกไอ้หมีอีกแล้วไหนมึงบอกกูว่าจะเลิกแล้วไงห่ะ"เสียงด่าของแม่ดังขึ้นมาจากในบ้านขณะที่ต้ากำลังตากผ้าอยู่กับราวที่ขึงด้วยลวด

"แหมอีน้อยก็นิดๆหน่อยๆเองพวกไอ้หมีมันชวนจะให้กูปฏิเสธไปก็เสียสังคมสิวะ"เสียงเข้มของพ่อเอ่ยขึ้นมาโต้เถียงกับผู้เป็นแม่


"เอ่อ เสียไปเลย เสียไปได้ยิ่งดีสังคมห่วยๆวันๆพากันแต่จะกินเหล้าเงินทองมันหาง่ายนักหรือไงห่ะ ทำแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะมั่งจะมีกับเขาเสียที"


"มึงอย่าบ่นให้มากเลยกูขี้เกียจจะฟังมึงแล้วนะ"


"แล้วทีจะแดกละไม่คิดนะมึง เงินค่าจ้างวันนี้อยู่ไหนเอามาให้กูเดี๋ยวนี้"


"เงิน...เงินวันนี้กูลืมเบิกหัวหน้ามา"


"มึงอย่ามาโกหกกู กูไปถามหัวหน้าเขามาแล้วตั้งแต่เที่ยงหัวหน้าบอกวันนี้มึงไปขอเขาเบิกตั้งแต่เช้าแล้ว"


"กูเอาไปใช้หนี้"


"โกหก มึงเอาไปกินเหล้ากับพวกไอ้หมีหมดแล้วใช่ไหมหน่อยไอ้ชั่วคงจะไปทำหน้าใหญ่ใจโตเลี้ยงเหล้าเขามาละสิ ลูกกับเมียที่เนี้ยไม่มีจะแดกแล้วไอ้ชิบหาย!"


เพล้งงงงง


เสียงขว้างปาข้าวของดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของต้า จนต้องหยุดมือจากเสี้อผ้าที่อยู่ตรงหน้าและหันไปมองยังที่มาของเสียง บ้านหลังเล็กที่ทำจากสังกะสีแผ่นเก่าๆทั้งหลังอันเป็นบ้านพักของคนงานในไซต์ก่อสร้างแห่งนี้ เป็นบ้านที่ต้าอยู่ด้วยกันสี่คนพ่อแม่ตัวเขาเองและน้องชาย ตั้งแต่จำความได้ทั้งเขาและพ่อกับแม่ก็ได้อยู่บ้านพักคนงานตามไซต์ก่อสร้างมาโดยตลอดและจะคอยย้ายไปเรื่อยๆตามที่ทำงานของพ่อที่เป็นกรรมกรก่อสร้าง ส่วนแม่ของเขามีหน้าที่รับจ้างทำความสะอาดตามสำนักงานตามที่เขาจะเรียกไปทำและคอยเย็บผ้าส่งโรงงานบ้างเป็นอาชีพเสริม ชีวิตของเขาตั้งแต่เกิดมานั้นลำบากมากด้วนฐานะที่ยากจน ตัวเขาเองในวัย 14 ปีเรียนอยู่ ม2 ก็ต้องเรียนๆหยุดๆคอยช่วยทำงานที่บ้านไปด้วย


บรรยากาศการทะเลาะกันภายในบ้านระหว่างพ่อกับแม่นั้นก็มีให้ต้าเองเห็นมาตั้งแต่ยังเด็ก เสียจนเขาเองก็เริ่มจะชินตาไปบ้าง


ปังงงง


เสียงเปิดกระแทกประตูดังขึ้นเผยให้เห็นร่างของผู้เป็นพ่อเดินออกมาจากในบ้านตามมาด้วยผู้เป็นแม่ของเขา


"มึงออกไปเลยคืนนี้ก็ไม่ต้องกลับมานอนที่ห้องด้วยจะไปตายที่ไหนก็ไป"เสียงตะโกนลั่นของผู้เป็นแม่ตามมาด้วยเสียงปิดประตูดังปัง


ต้าละสายตาจากประตูสังกะสีห้องหันไปมองผู้เป็นพ่อที่เดินออกไปยังนอกบ้าน


เห้อออ ทะเลาะกันอีกแล้วสิน้าวันนี้ แถมวันนี้ก็ทะเลาะกันแรงกว่าทุกวันถึงขั้นไล่ให้ไปนอนที่อื่นด้วย แล้วพ่อจะไหวไหมเนี้ย เดินก็เซเล็กน้อยคล้ายกับยังมีอาการเมาอยู่


.....................


แสงไฟสีส้มจากหลอดไฟในห้องพักคนงานที่ทำจากสังกะสีส่องแสงสว่างสาดอยู่เหนือวงกับข้าวที่มีคนล้อมวงกินกันอยู่สามคนคือเขาเองกับแม่และน้องชายวัย10ขวบ กับข้าววันนี้ก็ไม่ได้หรูหราอะไรเลยมีเพียงแค่ปลาทูสองตัวผักลวกกับน้ำพริก บรรยากาศวงกับข้าววันนี้ก็เงียบเชียบกว่าปกติเพราะขาดผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวไปมีเพียงเสียงจากทีวีที่เปิดทิ้งไว้ที่คอยทำให้ไม่เงียบจนเกินไป


"แม่ๆแล้วพ่อไปไหนอ่ะ"ตั้มน้องชายของเขาเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นผู้เป็นพ่ออยู่ล้อมวงกินข้าวด้วยอย่างทุกวัน


"วันนี้พ่อมึงไม่อยู่ ไม่ต้องถามมากรีบกินแล้วไปนอนได้แล้ว"


"ครับ"


เมื่อถามถึงผู้เป็นพ่อแม่ของเขาก็มีอาการไม่พอใจเล็กน้อยก่อนตอบปัดไป หลังจากกินข้าวกันจนเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เป็นเวลาทุ่มกว่าๆเกือบสองทุ่มหลังจากเขาเก็บถ้วยชามแล้วเอาไปล้างยังหลังบ้านเสร็จแม่ก็เดินมาหาเขาที่กำลังเดินเข้ามาในบ้าน


"ต้าตามไปดูพ่อมึงหน่อยสิเป็นยังไงบ้างแล้วกลับมาบอกกู"


"แล้วพ่ออยู่ที่ไหนอ่ะแม่"


"กูก็ไม่รู้เหมือนกัน มึงลองไปดูที่ห้องพักไอ้หมีก่อนนะถ้าไม่เจอก็ค่อยกลับมาบอกกู กูจะได้ไปหาเอง"


"ครับแม่"


ต้าออกมาจากในบ้านและเดินถือไฟฉายไปตามทางเพื่อไปยังบ้านพักของลุงหมีที่พ่อชอบไปนั่งรวมกลุ่มกันกินเหล้าที่นั่นประจำโดยในหัวของเขาก็คอยคิดเรื่องของพ่อกับแม่มาจนสุดทางว่ามันจะเป็นยังไงต่อไปจะถึงขั้นเลิกลากันไหมเพราะครั้งนี้มันหนักกว่าทุกครั้ง แต่เขาก็จะพยายามคุยกับพ่อในครั้งนี้ให้ใจเย็นและกลับบ้านไปด้วยกันให้ได้ เมื่อเดินมาจนถึงบ้านพักของลุงหมีด้านหน้าของห้องพักนั้นไม่มีคนอยู่แต่มีแสงไฟรวมทั้งเสียงของคนดังเบา ๆ ขึ้นมาจากหลังบ้านซึ่งเป็นแคร่ที่ทุกคนจะไปนั่งล้อมวงกันที่นั้น จากหน้าบ้านนี้ก็ต้องเดินอ้อมจากด้านข้างของบ้านเพื่อเดินไปยังจุดที่ทุกคนนั้นรวมตัวกันอยู่ซึ่งข้างบ้านก็ค่อนข้างแคบและมืดเพราะไม่มีไฟ


"กูววน่ะ แม่งขี้เกียจจะฟังมันเต็มทีแล้วววว บ่นอยู่ได้ทุกวัน กูวววน่ะทำงานก็เหนื่อยจะให้กูวผ่อนคลายหน่อยก็ไม่ได้"เป็นเสียงของพ่อที่ค่อนข้างยานคางก็รู้ได้เลยว่าพ่อของเขานั้นเมาในระดับหนึ่ง ต้าเดินมาถึงยังหลังบ้านก็เห็นพ่อของเขานั้นนั่งถือแก้วเหล้าอยู่บ่นแคร่โดยที่ลุงหมีและลุงคนอื่น ๆ นั้นหลับฟุบลงไปกับแคร่และกรนเสียงดังกันหมดคงจะเพราะนั่งกินกันตั้งแต่เมื่อตอนเย็นจนตอนนี้ก็เกือบสี่ทุ่มแล้วถึงเมาหัวทิ่มกันหมด ต้ากำลังจะเดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อของเขาเพื่อจะไปพากลับบ้าน แต่ก็ต้องชะงักขาตนเองและถอยหลังกลับไปยังมุมบ้านเหมือนเดิมโดยอัตโนมัติเมื่อเหลือบไปเห็นว่าพ่อเขาไม่ได้อยู่คนเดียว แต่ยังคงมีเด็กหนุ่มอีกคนที่กำลังนั่งอยู่ด้วยกันบนแคร่และยังคงมีสติไม่ได้เมาอย่างคนอื่น ๆ  


เมื่อเพ่งมองดูดีๆว่าอีกคนเป็นใคร เด็กหนุ่มผิวพรรณขาวสว่างรุ่นราวคราวเดียวกันกับเขาสักประมาณ 15 -16 ปี ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นพี่หยกลูกชายของลุงหมีนั่นเอง เขารู้จักกันอีกฝ่ายดีเพราะเป็นลูกของเพื่อนพ่อแต่ก็ไม่ได้สนิทกันมากเพราะเขาไม่ค่อยชอบสังคมและไม่สุงสิงกับใคร และเหตุที่เขาตกใจและถอยออกมาก้าวหนึ่ง ตอนที่เห็นว่ายังมีคนอยู่อีกนอกจากพ่อก็เพราะว่าเขาตกใจแค่นั้นเอง เพราะทุกครั้งที่เขามาหาพ่อที่วงเหล้าก็มักจะถูกเพื่อนของพ่อนั้นเอ่ยแซวอยู่ตลอดว่าเป็นตุ๊ดเพราะตัวเล็กผิวขาวอ้อนแอ้นและทุกครั้งที่ถูกแซวเขาก็มองหน้าพ่อไม่ค่อยติดเพราะเขากลัวพ่อด่า


เหตุนี้เองเขาจึงเลี่ยงที่จะมาให้เพื่อนพ่อได้เห็นเป็นไปได้ก็อยากจะอยู่ห่าง ๆ แต่เมื่อเห็นว่าไม่มีเพื่อนพ่อที่ปากหมามีสติอยู่แล้วก็จะเข้าไปหาพ่ออีกครั้งหนึ่ง ดีเสียอีกจะได้ให้พี่หยกช่วยพาพ่อกลับบ้านหากต้องหิ้วปีกสองข้างก็คงต้องมีคนช่วย


"น้าก็เลิกกับเมียน้าเสียสิ"เท้าของต้าชะงักทันที ทำไมพี่หยกถึงพูดแบบนั้นละ


"..."พ่อไม่พูดอะไรแต่เงยหน้าขึ้นมามองพี่หยกที่พูดจบ


"น้าก็พึ่งจะ34เองยังไม่แก่สักหน่อย ยังหนุ่มยังแน่นแถมน้าก็ออกจะหล่อด้วยจะหาเมียใหม่เพิ่มอีกสัก10คนก็ยังได้นะน้า ลองถ้าน้าโสดผู้หญิงคงต่อแถวรออ้าขาให้น้ายาวเป็นกิโลแน่ๆฮ่าๆ" เอ้...เขาไม่เข้าใจเลย ทำไมพี่หยกถึงต้องพูดยุแยงให้ครอบครัวเขาแตกแยกแบบนั้นล่ะ


"น้าคงทิ้งเมียน้าไม่ได้หรอกไหนจะลูกน้าอีกล่ะจะให้ไปตายเอาดาบหน้าได้ยังไงกัน"


"สะที่ไหนละน้า ถ้าคนมันอยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุขจะอยู่ไปทำไม อยู่กับคนที่เขามีความสุขด้วยดีกว่า"


"จะมีหรอคนที่อยู่แล้ววมีความสุข ใครจะอยากได้กับคนจนๆแบบน้าล่ะ"พูดจบพ่อก็คอตกลงทันทีเพราะฤทธิ์เหล้า


"มีสิน้าแค่น้าไม่รู้เฉยๆ อาจจะแค่เพราะน้ามีเมียอยู่แล้วมันเลยบังตาน้าจากคนรอบตัวเฉยๆ น้ามีลูกกับเมียคนนี้ตั้งแต่อายุ20ก็...คงจะเบื่อแย่แถมรีบมีเมียเนี่ยก็ตัดโอกาสเจอคนดีๆน่ะน้า"พูดจบพี่หยกก็ยกยิ้มมุมปากทันทีด้วยความเจ้าเล่ห์คณะมองพ่อที่คอตกอยู่


แบบนี้มันจะเกินไปแล้ว มาพูดยุแยงให้ครอบครัวเขาแตกแยกกันแบบนี้ เป็นคนที่แย่สุดๆ เสียดายที่เคยมองว่าเป็นคนดีเพราะพูดจาดีและเรียนเก่ง พ่อเขาเองก็ชอบชมอีกฝ่ายบ่อยๆ แต่คงต้องมองอีกฝ่ายใหม่แล้วจริงๆ


"อืม...."พ่อของเขาก็เงยหน้าขึ้นมาคณะที่ยังหลับตาอยู่ก่อนจะครองเบาๆในลำคอ


"และก็เป็นฉันคนหนึ่งและที่ชอบน้ายังไงก็ขอต่อแถวรอเป็นคิวที่หนึ่งล่ะกัน"พ่อลืมตาขึ้นมามองอีกฝ่ายหลังพูดจบก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม


"อะไรน่ะ น้าไม่เข้าใจที่เอ็งพะ....อุ๊บ"พี่หยกยกมือขึ้นมาจับที่กรอบหน้าของพ่อก่อนจะดึงหน้าพ่อให้ได้องศาและบดริมฝีปากลงกับอวัยวะชนิดเดียวกันของพ่อ พ่อเองก็ตาโตขึ้นเล็กน้อยที่เด็กรุ่นลูกแถมเป็นผู้ชายดึงเข้าไปดูดปากแบบกระทันหันก่อนจะพยายามขัดขืนเล็กน้อย แต่ก็ไม่ทันกันเรียวลิ้นเล็กของพี่หยกที่แลบออกมาและพยายามจะแทรกเข้าไปในปากของพ่อ มืออีกกข้างก็เอื้อมลงไปลูบยังเป้าของพ่อชาติที่เริ่มแข็งนูนทะลุกางเกงขึ้นมา


ต้าตกใจกับภาพตรงหน้านี้ไม่น้อย นี้มันอะไรกันทำไมถึงเป็นแบบนี้ ไม่...ไม่นะ


จากตอนแรกที่มีท่าทีขัดขืนเล็กน้อยแปลเปลี่ยนเป็นเริ่มตอบสนอง ลิ้นแดงสดของผู้เป็นพ่อของเขาถูกส่งออกมาจากในปากและกำลังเกี่ยวพันหมุนวนไปกันลิ้นร้อนของชายรุ่นลูกอย่างดูดดืม ความชื่นแชะของน้ำลายทั้งสองคนที่แลกเปลี่ยนกันไปมาอย่างใกล้ชิดแทบจะหลอมเข้าเป็นหนึ่งเดียวกัน ภาพนี้ทำใจของเขาแตกสลายและหล่นไปอยู่ตาตุ่มพร้อมกับความรู้สึกหวาบหวามในช่องท้อง แต่ความรู้สึกสวนทางกับร่างกายเพราะตอนนี้กางเกงบอลขาสั้นของเขามันโด่ตั้งตรงเกือบจะ90องศาเพราะความเสียวที่ได้เห็นพร้อมกับน้ำหล่อลื่นที่ถูกส่งออกมาทางหลายกางเกงจนเปือกเป็นดวงๆ


พ่อชาติยกมือขึ้นกับกรอบหน้าของพี่หยกพร้อมกับเอียงใบหน้าให้ได้องศาที่ถนัดขึ้นสำหรับการดูดดึงเรียวลิ้นของพี่หยกอย่างดูดดืมพร้อมกับห่อปากและออกแรงดูดลิ้นแดงสดของพี่หยกอย่างแรงจนเป็นเสียงซูดราวซดบะหมี่


พี่หยกผละออกมาจากใบหน้าของพ่ออย่างไม่เต็มใจนักเห็นได้จากปากของทั้งคู่ที่เชื่อมกันด้วยน้ำลายที่ยืดเป็นสายและความฉ่ำน้ำจนเห็นเป็นมันของริมฝีปากทั้งคู่ที่เปือกไปด้วยน้ำลาย


"น้าใจตรงกับฉันใช่ไหม"พี่หยกเอ่ยถาม พ่อไม่ตอบแต่พยักหน้ารับ"งั้นเราไปต่อกันที่ห้องของฉันดีไหมอยู่ตรงนี้เดียวคนอื่นจะตื่นมาเห็นเราได้นะ"


"โอเค"พ่อตอบรับก่อนจะอุ้มพี่หยกขึ้นมาในท่าเจ้าสาวจนพี่หยกเองก็ไม่ทันตั้งตัวและร้องขึ้นมาเบาๆด้วยความตกใจ


"น้าดูไม่ค่อยรีบเลยน่ะฮ่าๆไหนล่ะคนห่วงเมียทำไมดูหิวหีคนอื่นแบบนี้กันน้าาาา"พูดจบพี่หยกก็หอมแก้มของพ่อไปฟอดใหญ่ พ่อไม่ตอบรับแค่ยิ้มเบาๆก่อนจะอุ้มพี่หยกเข้าไปในบ้านพักของลุงหมีและปิดประตูลงกลอนอย่างดีเพราะบ้านพักคนงานเป็นเพียงห้องสังกะสีมุงโล่งๆไม่มีแบ่งห้องย่อยด้านในถึงรวมกันเป็นห้องโล่งๆห้องเดียว


ตอนนี้หัวของต้านั้นโล่งและขาวโพลนไปหมด นี้มันอะไรกัน นี้พ่อของเขากำลัง...กำลังจะเข้าไปทำอะไรน่ะ ไม่จริงใช่ไหม ขอร้องล่ะอย่าได้เป็นแบบนั้นเลย ต้าได้แต่ภาวนาอย่างสิ้นหวังแม้ในใจรู้อยู่แล้วว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น พ่อเขากำลังนอกใจแม่ของเขานั้นเอง โดยอัตโนมัติต้ายังไม่ทันได้ตัดสิ้นใจจะทำอะไรต่อเพราะตอนนี้เขานั้นกำลังช๊อคกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่เขาเจ้ากรรมเขาเขามันเดินพล่านไปรอบบ้านเพื่อมองหา...รู


รูตะปู รูสนิม รูช่องว่างแผ่นสังกะสี หรืออะไรก็ได้ ที่จะทำให้เขานั้นได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นด้านในนั้น จนมาเจอเข้ากับช่องว่างสังกะสีที่ต่อกันไม่สนิททำให้มองรอดเข้าไปยังด้านในที่เป็นไฟสีส้มถูกเปิดขึ้นสาดส่องให้เห็นสิ่งที่อยู่ภายในนั้น




..................................


เปิดเรื่องใหม่นะครับแนวนอกใจ,แอบๆ,ก่อสร้างบ้านๆ,พ่อลูก,ดราม่า,แสบๆคันๆหัวใจแต่เสียวแน่นอนครับ5555 ใครที่ไม่ได้ชื่นชอบแนวนี้ก็ผ่านไปก่อนนะครับตัดจบตรงนี้ให้ได้ตัดสินใจกันก่อน

nanart

ขอบคุณครับ

Kak00321

ขอบคุณ

uuuukrubb

เยี่ยมครับ

antibodyT

ขอบคุณ

Kamanit007

ขอบคุณครับ

white_blue

ขอบคุนครับ

thiferobin

ขอบคุณครับ

deplanden

ขอบคุณครับ

Kantruk

น่าติดตามครับ

tttmk

ขอบคุณครับ

maravann

ขอบคุณครับ

saiyok

ขอบคุณครับ

Oscarbkk

ขอบคุณครับผม สนุกดีครับ

tazman

เสียวดีครับ

Ball0306

รอครับ

velde

ขอบคุณครับ

pehtaran

ขอบคุณครับ

Bunbunkup

ขอบคุณครับ

Bunbunkup

ขอบคุณครับ