โจรกระจอก ตอนที่ 3

Muchiikun

เอ็ม และโด่ง โจรชั่วทั้งสองคนถึงกับสะดุ้งตัวเมื่อได้ยินเสียเปิดประตูดังมาจากหน้าบ้าน



“ชิบหายแล้ว ทำไมกลับมาเร็วจังว่ะะ” เอ็มพูดพร้อมหันไปมองเพื่อนที่กกลังพยายามไขประตู



“ไอ้เหี้ย คิดว่ากูรู้หรอว่ะว่าทำไมมันกลับมาเร็วขนาดนี้” โด่งรีบบอก



“ซ่อนสิว่ะไอ้เหี้ยรออะไร” เอ็มบอกโด่งก่อนที่โจรทั้งสองจะรีบหาที่กำบังในบ้าน



พวกเขาเลือกหลบในห้องเก็บของเล็กๆ ในห้องนั่งเล่น ทั้งสองเอาร่างกายกำยำใหญ่ดุจเสือเบียดเขามาในห้องเล็กๆ เพื่อซ่อนตัวจากเจ้าของบ้าน ตอนนี้กลิ่นเหงื่อของชายฉกรรย์ทั้งสองผสมปนเปกันในห้องเก็บของเล็กๆ สำหรับชายแท้ของอย่างพวกเขามันชวนสยองพิลึก



ตอนนี้มีเพียงเอ็มที่สามารถมองเห็นได้จากซอกประตูเล็กๆ เท่านั้น



ไม่ช้าชายแก่ดูเดินเข้าบ้านมาด้วยท่าทีร้อนรน ก่อนที่บุรุษพยาบาลด้านหลังจะแบกร่างของใครคนหนึ่งเข้ามาในบ้าน ชายที่ถูกแบกมาถูกห่มไว้ด้วยผ้าคล้ายผ้าเช็ดตัว ทั้งสองดูร้อนรนและกระวนกระวาย จนเอ็มถึงกับรู้สึกผิดสังเกต



“เตรียมเตียงให้ผมด้วยเราต้องรีบดูอาการของชายคนนี้ด่วนเลย” ลุงเจ้าของบ้านที่เคยเป็นหมอหันไปบอกกับพยาบาลหนุ่ม ที่พยักหน้ารับและรีบพาชายคนนั้นไปทันที



เอ็มแทบไม่เชื่อสายตา ร่างที่พยาบาลหนุ่มแบกมาด้วยนั้นมีใบหน้าคล้ายคลึงกับเขามาก จนกระทั่งเมื่อพยาบาลหนุ่มแบกร่างชายคนนั้นเข้ามาผ่านหน้าห้องที่เขาซ้อนตัวอยู่ทำให้เอ็มนั้นถึงกับตกตะลึงที่คนตรงหน้านี้คือพี่ชายของเขาจริงๆ เอ็มนั้นแทบคุมสติไม่อยู่เขาเกือบเปิดประตูออกไปหาพี่ชายของเขา



“เห้ยทำไรว่ะเกิดไรขึ้น” โด่งที่ไม่เข้าใจสถานการณ์เพราะไม่เห็นอะไรเลยถาม



“พี่กูเป็นไรไม่รู้ หมอแก่นั้นแบกพี่กูมา เชี่ย” เอ็มอธิบายขาดๆ เกินๆ คงเพราะเขากำลังตกใจอยู่ทำให้โด่งนั้นดูงงๆ กับสถานการณ์ตรงหน้า



“ช่วยสืบหาข้อมูลของชายคนนี้ให้หน่อย อย่างน้อยๆ ติดต่อญาติให้ได้ เช็คประวัตการแพ้ยาของเขามาให้ผมด่วนๆ เลย” เสียงของชายแก่พูดขึ้น



ทันใดนั้นเองเอ็มที่ได้ยินถึงกับสติหลุด ทั้งใจที่เป็นห่วงพี่ชาย ความกลัวโดนจับ และไม่เข้าใจสถานการณ์ปนเปกันไปหมด วินาทีนั้นชายร่างใหญ่เปิดประตูตู้ออกไปเผยร่างกำยำใหญ่ออกมาจากห้องที่น่าจะขนาดแค่ครึ่งนึงของเขา เอ็มเดินตรงไปยังห้องต้นเสียงพร้อมในมือยกค้อนขึ้นมาอย่างน่ากลัว



ภาพตรงหน้าเอ็มคืออดีตหมอและบุรุษพยาบาลตรงหน้า ตกใจและจ้องมองเอ็มกลับด้วยความสงสัยบนเค้าน์เตอร์ในครัวมีร่างของพี่ชายของเขานอนหมดสติ ส่วนร่างกายถูกห่มด้วยผ้าขนหนูขนาดใหญ่อยู่



“พวกมึงจะทำอะไร เกิดเหี้ยอะไรขึ้นว่ะ” เอ็มตะโกนจนเสียงแตกพร่า ใบหน้าแดงและนัยตาเบิกโพลง แสดงให้เห็นว่าตอนนี้เขานั้นขาดสติไปแล้ว



“อย่าเงียบสิว่ะ ตอบบ!!!” เอ็มเข้นถามชายทั้งสองก่อนที่เพื่อนของเขาจะเข้ามาล็อคตัวไว้จากด้านหลัง



“ใจเย็นก่อนเอ็ม มึงดูดีๆ ดิว่ะ พี่มึงน่าจะป่วย นี่หมอดูให้อยู่นะเว้ย” โด่งรีบตอบเพื่อน



“ใช่ครับ พี่เป็นลมหมดสีอยู่หน้าบ้าน เนื้อตัวแดงและแสบพองเหมือนโดนพิษอะไรสักอย่างมา ผมเห็นเขานอนอยู่หน้าบ้านของผมเนี่ยะ พวกคุณเป็นญาติเขาหรอ แล้วเข้ามาในนี้ได้ไง” หมอรีบอธิบายและถามชายหนุ่มทั้งสองทันที ทั้งเอ็มและโด่งอ้ำๆ อึ้งๆ เขาจะบอกหมอที่กำลังจะช่วยชีวิตพี่ชายของเขายังไงดี บอกว่ามีปล้นบ้านก็คงไม่ได้ ถ้าจะโกหกพวกเขาก็ไม่รู้ว่านาทีนี้ต้องพูดอะไรออกไป



“เอาเถอะเรื่องนั้นไว้ทีหลัง คุณพอรู้ไหมพี่ชายคุณเคยเป็นโรคอะไรหรือประวัต้แพ้ยาอะไรไหม” หมอแก่ถามเอ็มด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบ เหมือนเป็นการเรียกสติชายตรงหน้า



“เออ ไม่แพ้ครับ ไม่เคยเป็นโรคอะไรมาก่อนด้วย” เอ็มที่ใจเย็นลงรีบตอบด้วยสีหน้าที่นิ่งสงบลง



“ขอบคุณครับ ตอนนี้ผมขอให้ทั้งสองคนไปนั่งรอก่อนผมต้องใช้สมาธิดูอาการเดี่ยว พยาบาลคนนี้จะดูและคุณให้เอง เชิญห้องนั่งเล่นก่อน” ชายแก่พูดก่อนผายมือไปที่ห้องที่เขาจากมา พร้อมบุรุษพยาบาลหนุ่มที่เดินนำหน้าชายทั้งสิงไปเงียบๆ โด่งผลักบ่าของเพื่อนชายออกจากห้องตรงหน้า



ทั้งสองนั่งลงที่ห้องรับแขกด้วยความงุนงง เอ็มหันไปมองหน้าโด่งที่ตอนนี้ทำหน้างุนงงและไม่พูดอะไร ในสถานการณ์ที่ชวนสับสนแบบนี้เขานั้นไม่กล้าพูดหรือทำอะไรทั้งนั้น เอ็มนั้นแอบนับถือหมอเจ้าของบ้านอยู่เหมือนกัน ที่ในสถานการณ์ที่มีชายแปลกหน้ามาเป็นลมหน้าบ้านและมีชายในชุดเหมือนโจรอีกสองคนอยู่ในบ้าน แต่เขาก็สามารถประคองสติและเลือกที่จะรักษาคนตรงหน้าก่อนเป็นอย่างแรกได้อย่างไม่ลังเล เอ็มแอบรู้สึกผิดที่เขาคิดจะขโมยของของคนแบบนี้ซะแล้ว



สักครู่พยาบาลหนุ่มเดิมเข้ามาในห้องพร้อมถาดขนมและน้ำชาเอามาเสิร์ฟให้พวกเราที่โต๊ะด้วยสีหน้าเรียบเฉย ชายคนนี้ผิวขาวผมดำหยิกแต่ตัดทรงรองทรงเรียบร้อย ร่างกายกำยำสมส่วนดูดี รวมดูคล้ายพวกวัยรุ่นอินฟลูเรนเซอร์หรือเซเลปในโซเชียลที่น่าจะมีรายได้จากการรีวิวหรือขายของในเน็ตแล้วแท้ๆ แต่ทำไมเขาถึงเลือกเป็นบุรุษพยาบาลนะ



“เออ ขอบคุณครับ” เอ็มตอบด้วยน้ำเสียงเบาๆ



พยาบาลหนุ่มไม่พูดไม่จาก่อนจะเก็บถาดและเดินจากไป



โด่งเห็นด้งนั้นจึงรีบขว้าหยิบขนมและน้ำขึ้นมากินอย่างร้อนรน คงเพราะไม่ได้กินอะไรดีๆ แบบนี้มานานแล้ว ต่างจากเอ็มที่ตอนนี้กินอะไรไม่ลงเพราะเครียดและกังวลเรื่องพี่ชาย และได้แต่เฝ้ารออยู่ด้านนอก โดยไม่รู้เลยว่าอีกฝากหนึ่งนั้นมีการทำอะไรกันอยู่

nuangnut1996

สนุกมากครับ

audiwoods

คดีพลิกจริงครับ

4554

ขอบคุณ​ครับ

xfone

ติดตามตอนต่ ไป

lekthai

รอลุ้นตอนต่อไป ขอบคุณ

ttdddt

สนุกมากครับ

auto101

ขอบคุณครับ

chakkychakky

หมอโคตรร้ายเลย

risingmoons

ขอบคุณครับ

nanart

ขอบคุณครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

atten456

ขอบคุณครับ

kkkggg

สนุกคับ

ninenut

ขอบคุณครับ

แมลง

สุดยอด

nuvo

ขอบคุณคับ

takeshi

ขอบคุณครับ

kkk...

ขอบคุณครับ

shinecaraff

ลุ้นๆ ปนสงสัย