|
ติณ ''อืออ'' ติณสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเพลงที่ดังจนสะดุ้งตื่น มือควานไปทั่วหัวนอนจนเจอกับต้นตอของเสียง ติณหยิบโทรศัพท์มือถือที่กำลังส่งเสียงร้องมากดปิดเสียง ดันตัวนั่งขึ้นมาอย่างงัวเงีย มองไปนอกหน้าต่างที่แสงแดดลอดเข้ามาส่องหน้าจนแสบตา ติณดูเวลา เพิ่งจะ8โมงเช้าเอง วันนี้ไม่มีเรียนแท้ๆแต่ดันลืมปิดนาฬิกาปลุกซะงั้น ติณมีเวลาว่างถึงสามวันเนื่องจากวันนี้ยกคลาสและอีกสองวันไม่มีเรียน ติณมองไปที่ข้างตัว คนที่ปกติจะนอนอยู่ข้างๆตลอดกลับไม่อยู่ ปกติแล้วทศไม่เคยตื่นก่อนติณเลยนี่นา หายไปไหนกัน ติณขยี้ตา หยิบแว่นที่โต๊ะข้างเตียงมาใส่ ลุกจากเตียงเดินออกไปที่ห้องนั่งเล่น ''ทศ'' ติณส่งเสียงเรียกแต่ไม่มีการตอบกลับ ไร้วี่แววของทศ ติณกดโทรออกไปหา ฟังเสียงเพลงรอสายอยู่พักใหญ่ๆกว่าเจ้าตัวจะกดรับ ''ฮัลโหล'' ''มึงหายไปไหน'' ''ออกมาทำธุระ'' ''ธุระอะไรวะ'' ''เรื่องของกูน่ะ'' ''กูแค่แปลกใจที่มึงตื่นเช้ากว่ากู'' ''ก็กูมีธุระ ก็ต้องตื่นสิ'' ''แล้วทำไมไม่บอกเลยว่าจะออกไปไหน'' ''กูโตแล้ว ไปไหนก็ได้'' ''มันไม่เกี่ยวกับโตไม่โต กูเป็นห่วงมึงทศ'' ติณถอนหายใจ นิสัยทำอะไรตามใจตัวเองของทศผ่านไปกี่ปีก็แก้ไม่หายสักที ''กูขอโทษ'' ติณต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายพูดแบบนั้นออกมา แล้วติณจะไปโกรธลงได้ยังไงกัน ''เออ ช่างมันเถอะ ให้กูไปรับมั้ย เสร็จยัง'' ''เดี๋ยวกูกลับเอง มึงอาบน้ำแต่งตัว เก็บกระเป๋าไว้ด้วย สองวัน'' ''ห้ะ'' ''ทำตามที่กูบอก แค่นี้แหละ'' ทศตัดสายไป ทิ้งให้ติณยืนงง ให้เก็บกระเป๋าทำไม หรือที่ทศถามว่าติณว่างมั้ยตอนนั้นคือจะพาไปเที่ยวจริงๆ ติณยิ้มกว้างออกมา ถอดเสื้อผ้าโยนใส่ตะกร้า หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำล้างหน้าให้สดชื่น ติณเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ นั่งลงเป่าผมให้แห้ง ส่งข้อความไปหาทศ 'จะกินข้าวมั้ย' 'ไม่ต้อง เดี๋ยวค่อยกิน' 'โอเค' ติณเป่าผมจนแห้ง ลุกไปแต่งตัวเซ็ตผม หยิบกระเป๋าเดินทางที่ไม่ได้ใช้มาพักใหญ่ออกมาเปิดกางไว้ที่พื้นสองใบ หยิบเสื้อผ้าที่คิดว่าจำเป็นทั้งของตัวเองและทศใส่กระเป๋า รวมไปถึงของใช้จำเป็นต่างๆ ติณเป็นคนที่ออกทริปบ่อยอยู่แล้วทำให้การจัดกระเป๋าใช้เวลาไม่นานนักก็เสร็จ ติณเดินเข้ามาในครัว ถึงทศจะบอกว่าค่อยไปกินแต่ติณก็ไม่อยากให้ทศอดอาหารเช้า ทศกินข้าวไม่ตรงเวลาบางทีก็ไม่กินด้วยซ้ำ จะเป็นโรคกระเพาะตายแล้วซะก่อน ติณเอาของในตู้เย็นออกมาทำแซนวิชง่ายๆ เทนมใส่แก้วเอาไว้ เสียงคีย์การ์ดเปิดประตูดังขึ้น ติณวางมือเดินไปที่ประตู ทศถอดรองเท้าไว้ข้างหน้าแล้วก้าวเข้ามา ติณเดินเข้าไปสวมกอดทศเอาหน้าซบไหล่ทันที ''หนัก'' ''คิดถึง'' ทศมองบน แต่ก็ไม่ได้ผลักออก เอามือยีผมของติณจนยุ่ง ''ไอสัส กูเพิ่งทำเสร็จนะทศ'' ทศไม่สนใจเสียงบ่นของติณ ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ติณตามมานั่งลงข้างๆ เอียงหัวซบไหล่ของทศ ''ไปไหนมาวะ'' ''ธุระ'' ''ธุระอะไรวะ บอกกูไม่ได้เลยหรือไง'' ''ไม่ได้'' ติณทำหน้างอน ''กูเป็นแฟนมึงนะเว้ย'' ''แล้วไง กูต้องบอกมึงทุกเรื่องเลยเหรอ'' ''ใช่ บอกมา'' ติณขบกัดไหล่ของทศเบาๆเพราะหมั่นเขี้ยว ทศเอาไหล่หลบ ''เก็บกระเป๋าเสร็จหรือยัง'' ''เสร็จแล้วครับผม พี่ทศจะพาผมไปเที่ยวไหนเหรอครับ'' ติณทำเสียงกวนๆ ''ไปทะเล'' ''ห้ะ ทะเล?'' ''เออ'' ''อารมณ์ไหนของมึงวะ อยู่ๆก็ไปกระทันหันแบบนี้'' ''มึงไม่อยากไปเหรอ'' ติณพอเห็นสายตาของทศเปลี่ยนไปทำให้ต้องรีบแก้ ''เปล่าๆ กูก็อยากไป แค่แปลกใจที่มึงชวนก่อน เห็นปกติกูต้องลากมึงออกไปตลอดนี่'' ''บางทีเปลี่ยนกันบ้าง..ก็ดีเหมือนกัน'' ทศบอก สีหน้าของทศนั้นน่ารักจนติณอยากจะจับทศฟัดซะตรงนี้เลย ''ไปได้แล้ว'' ''ไปตอนนี้เลยเหรอวะ'' ''เออ ตอนนี้นี่แหละ'' ''เออๆ ได้'' ติณดี๊ด๊าเหมือนเด็กที่พ่อแม่พาไปเที่ยว รีบลุกไปหยิบกุญแจรถแต่ทศเดินมาจับมือเอาไว้ ติณหันไปมองทศ ทศชูมืออีกข้างที่ถือกุญแจรถอยู่ออกมา ''กูขับ'' ติณทำตาโต ''มึงจะขับ'' ''ทำไมชอบถามซ้ำวะ'' ทศทำหน้าหงุดหงิด ''เปล่า'' ติณสวมกอดทศ ''ก็มึงเคยบอกว่าไม่ชอบขับรถนานไม่ใช่เหรอ กูดีใจนะที่มึงอยากจะทำอะไรเพื่อกูบ้าง แต่กูไม่อยากให้มึงฝืนตัวเองเกินไปไง แค่ชวนกูไปเที่ยวกูก็ดีใจมากแล้ว'' ติณจ้องตาของทศ ทศรู้สึกเขินขึ้นมาจึงหันหน้าหลบ ''ใครทำอะไรเพื่อมึง'' ''เขินอะดิ๊'' ''เขินพ่อมึงอะ'' ติณขำ แย่งกุญแจมาจากมือทศ ''กูขับให้'' ทศดึงมันกลับมา ''กูขับ มึงไปแบกกระเป๋า'' ''เอ๊า ให้กูถือคนเดียวเหรอ มันหนักนะ'' ''กล้ามมีก็ใช้มั่งเถอะ'' ทศเดินออกไปจากห้องตัวปลิว ติณขำ บ่นไปงั้นแหละ ยังไงติณก็จะแบกเองอยู่แล้ว ติณสะพายกระเป๋าใบเล็ก สวมแว่นกันแดด แบกกระเป๋าด้วยมือสองข้างแล้วเดินตามทศไป ทั้งคู่ลงลิฟท์มาข้างล่างคอนโด ตรงไปที่รถของทศ ''ติณ!'' เสียงเรียกอันคุ้นเคยทำให้ติณประหลาดใจ
ทศ
ทะเล ''เล'' ทะเลโบกมือให้ทั้งคู่ ยิ้มสดใสเป็นเอกลักษณ์เหมือนอย่างเคย ''มาไงเนี่ย'' ''ฉลามมาส่ง'' ''ไม่ใช่ หมายถึงมาทำอะไรที่นี่'' ''อ้าวหรอ'' ติณหัวเราะ ''ก็ไปเที่ยวด้วยไง'' ''หือ'' ติณทำหน้างง ''ทะเลไปด้วยเหรอ'' ''ใช่ อ้าว ทศไม่ได้บอกเหรอ'' ติณหันมามองหน้าทศ ติณรู้ว่าทั้งคู่ไม่ได้ตีกันเหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ไม่ได้คิดว่าสนิทกันถึงขั้นทศชวนไปเที่ยวด้วย ทศไม่ได้มองหน้าติณ ''ก็...มันคะยั้นคะยออยากไปด้วย เลยต้องให้มันมา'' ''ใช่ เราขอไปด้วยเองแหละ ติณไม่ว่าอะไรใช่มั้ย'' ''ไม่ๆ ไปเยอะๆก็สนุกดีออก'' ติณไม่ได้โกหก หมายความอย่างที่พูดจริงๆ แต่ในใจแอบเสียดายนิดหน่อยเพราะคิดว่าจะได้ไปสวีทกับทศสองคน ทะเลเดินมาข้างๆแล้วพูดเบาๆ ''เราไม่เป็นก้างหรอกน่า'' ''อะไรเล่า'' ทั้งคู่ขำคิกคัก ''ขึ้นรถได้แล้ว'' ทศว่า ติณขึ้นไปนั่งข้างคนขับ รู้สึกไม่ชินเลยกับการนั่งตรงนี้ ก็ปกติติณจะเป็นคนขับพาทศไปนู่นนี่ตลอด ทะเลมองหน้าทศ ทศมองกลับ ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกัน ทะเลนั่งอยู่ที่เบาะหลัง ทศขึ้นมานั่งตรงที่คนขับ สตาร์ทรถแล้วขับออกมาจากคอนโด ติณกดเปิดเพลงคลอเบาๆ วันนี้รถติดมาก ออกมาได้แปปเดียวทั้งสามก็ติดแหงกอยู่บนถนน ทศดูเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา ติณแอบขำเบาๆ รู้ดีว่าทศเกลียดการขับรถก็เพราะสภาพการจราจรประเทศไทยนี่แหละ ติณหยิบแซนวิชที่ทำไว้ออกมาจากกระเป๋าส่งให้ทศ ทศมอง ''เดี๋ยวมึงหิว'' ''กูบอกแล้วไงว่าเดี๋ยว..'' ''กินไป กูไม่ให้มึงอดข้าวเช้าแล้ว'' ถึงอยากจะดื้อแต่ทศก็ยอมหยิบแซนวิชนั้นมากิน ทะเลมองดูทั้งคู่อยู่ที่เบาะหลังก็อดยิ้มไม่ได้ ติณส่งอันหนึ่งมาให้ทะเล ''หืม ทำมาเผื่อเหรอ'' ''เปล่า อันนี้ของเรา ว่าจะเอามากินด้วยแต่เรากินที่ห้องมาแล้วเลยไม่ค่อยหิวอะ'' ''อ๋อ ขอบคุณนะ'' ทะเลรับมา เปิดกระเป๋าล้วงหาของ ก่อนจะหยิบคุกกี้สองชิ้นที่อบเองออกมา ''ทำคุกกี้มาอีกแล้วเหรอ'' ''เราก็พกไว้ตลอดนั่นแหละ เผื่อให้ใครไง'' ทะเลยิ้ม ติณรับคุกกี้มา ส่งให้ทศชิ้นหนึ่ง ''รสอะไรเหรอ'' ''ผักโขม'' ทศทำหน้ายี้ ''สรรหาทำรสอะไรแปลกๆวะ'' ''มันอร่อยนะทศ ไม่เหม็นเขียวหรอก'' ทศนั้นเป็นสัตว์กินเนื้อที่เกลียดผักเข้าไส้ เวลาไปกินชาบูหมูกะทะอย่าได้หวังจะเห็นสีเขียวในหม้อเลย ในที่สุดรถก็ขยับได้สักที ทศขับไปเรื่อยๆ ติณดูง่วงๆ นั่งหัวผงกไปสองสามรอบแล้ว ''ง่างมึงก็นอน'' ''ห้ะ'' ติณที่เหม่อไม่ได้ตั้งใจฟังหันมา ช่วงนี้ติณนั้นเรียนหนักมาก ไหนจะงานนอกและงานของมหาลัยอีก โหมตัวเองจนตอนนี้โทรมไปหมด คอยว่าทศอยู่ตลอดแท้ๆแต่ไม่ดูแลตัวเองเอาซะเลย ทศถอนหายใจออกมา ''นอน'' ''กูไม่ง่วง'' ''นอน'' ทศเสียงดุ ปรับเบาะของติณลง ''เราเห็นติณสัปหงกหลายรอบแล้ว เหนื่อยก็นอนพักเถอะ อีกตั้งนานกว่าจะถึง'' ''ก็ได้'' ติณยอมทำตาม เอาจริงๆติณนั้นง่วงมาก เพราะอดนอนติดต่อกันหลายวันเพื่ออ่านหนังสือ งานโฆษณาต่างๆที่ติดต่อเข้ามาอีก หลับตาไปแค่แปปเดียวติณก็ผลอยหลับไปทันที ทศมองแล้วส่ายหัว ''แล้วบอกไม่ง่วง'' ทะเลขำ ทศเกาหัว หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแมป ทศไม่ค่อยได้ขับไปไหนไกลมานานทำให้ไม่คุ้นชินเส้นทาง ''ให้เราช่วยดูมั้ย'' ทะเลยื่นหน้ามาตรงช่องระหว่างเบาะ ''ไม่เป็นไร ดูเองได้'' ''เราช่วยน่า'' ทะเลเอาโทรศัพท์ไป ทศจะดึงกลับแต่ทะเลก็ยื้อไว้ ''ทศขับไปก็พอ เดี๋ยวเราบอกทาง มันจะไม่ทันนะ'' ทศนึกขึ้นมาได้จึงยอมปล่อยโทรศัพท์ให้ ทะเลนั่งบอกทางให้ทศขับไปเรื่อยๆ ตอนนี้จะเรียกว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนกันแล้วก็ได้ ถึงทศจะปากแข็งไม่ยอมรับก็เถอะ ''จะแวะปั๊ม'' ''หาแปป'' ทะเลหาปั๊มที่ใกล้ที่สุด ทศขับไปเติมน้ำมันแล้วจอด ''งั้นเราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ'' ทะเลบอก ทศพยักหน้า ทะเลลงจากรถไป ทศหันมามองติณที่ยังคงนอนหลับอยู่ คงจะเหนื่อยสะสมจริงๆนั่นแหละ ทศเข้ามาในเซเว่น หยิบน้ำและขนมใส่ตะกร้า วนอยู่ในนั้นสักพักก่อนจะกลับขึ้นมาบนรถ ทะเลกลับขึ้นมาก่อนแล้ว ติณก็ตื่นแล้วด้วย ติณเอามือปิดปากหาว ''ถึงยังวะ'' ''ยัง นอนเป็นตายเลยนะมึง'' ''ก็มึงบอกให้กูนอนนี่'' ติณหัวเราะ ทศส่งถุงให้ ''แตงกิ้ว'' ติณรับมา ข้างในมีกล้วยกับนมช็อคโกแลตอยู่ ติณเอาขึ้นมากินทันที ''อีกนานมั้ยวะ'' ติณถาม ''อีกประมาณชั่วโมงนึงก็จะถึงแล้ว'' ทะเลตอบ ทศสตาร์ทรถ กลับเข้าสู่ถนนอีกครั้ง ติณยื่นกล้วยไปให้ทศ ''ไม่เอา'' ''ช่วยกินหน่อย'' ''กูไม่ชอบ'' ''ไม่ชอบอะไร เมื่อคืนมึงยังอมมิดลำอยูเลย'' ทศจอดรถหันมามองตาขวางใส่ ทะเลมองทั้งคู่สลับกันไปมา ค่อยๆหดตัวลง ''มิดลำเหี้ยอะไรของมึง ห้ะ'' ทศต่อยติณหลายที ติณหัวเราะชอบใจเอามือขึ้นมากันไว้ ''โอ๊ย กูหมายถึงกล้วยไง ไอสัส มึงอะทะลึ่งเอง'' ''กล้วยพ่อมึงเรียกเป็นลำเหรอ'' ''ก็กล้วยกูไง โอ๊ย! ไอสัสทศ พอๆ ยอมแล้ว ขอโทษ!'' ทะเลได้แต่นั่งขำอยู่ที่เบาะหลัง ทศขับรถไปต่อ ติณจัดเสื้อผ้าตัวเองที่ยับไปหมดเพราะโดนทศกระชาก ''ชอบรุนแรงตลอดเลยนะมึงเนี่ย เซ็กซี่ว่ะ'' ''ถ้ามึงยังไม่หยุดกูจะขับกลับเดี๋ยวนี้แหละ'' ''โอเคๆ หยุดแล้วครับๆ'' ''อย่าไปแกล้งทศน่า'' ทะเลตีแขนติณเบาๆ จะไม่ให้แกล้งได้ไง ก็น่ารักซะขนาดนี้ ทศขับมาเรื่อยๆจนถึงรีสอร์ทติดทะเลแห่งหนึ่ง บรรยากาศข้างหน้าก็สวยมากแล้ว อากาศก็ดี ติณเปิดกระจกรถสูดอาอาศอันสดชื่นจนเต็มปอด ทศจอดรถ มีพนักงานเดินมาต้อนรับตามสเต็ป ทั้งหมดลงจากรถ ติณจะเดินไปเอาสัมภาระที่หลังรถแต่ทศก็เดินมาตัดหน้า ''เดี๋ยวกูเอาไปเอง'' ''ไม่ต้อง ขามากูแบก ให้กูแบกอีกมันจะทำไมวะ'' ''ไม่ต้อง กูจะถือเอง'' ทศพูดเสียงแข็งติณจึงต้องยอม หลังจากเช็คอินเสร็จทั้งหมดก็เข้าในที่พัก หลังที่ทั้งคู่ได้นั้นติดกับวิวทะเล ''เย็ดเข้ อย่างสวย'' ติณเดินไปเปิดม่านดู ทศรีบแบกกระเป๋าและกล่องบางอย่างขึ้นไปบนห้องชั้นสอง ติณที่หันมาเห็นจึงจะเข้ามาช่วย ''มา กูช่วย'' ''ไม่ต้อง!'' ทศรีบยกมือห้าม ติณตกใจชะงัก ''ทำไมต้องเสียงดังขนาดนั้นวะ'' ''มันหนัก'' ''มันหนักก็ให้กูช่วย มึงจะดื้อไปทำไมวะ'' ''ติณ มาถ่ายรูปให้หน่อยได้มั้ย'' ทะเลเดินเข้ามา ''อ่า ได้ๆ'' ติณมองตาดุใส่ทศแล้วเดินตามทะเลไป ทศถอนหายใจอย่างโล่งอก ทะเลหันกลับมามองก่อนจะพาติณไปเดินถ่ายรูป ทั้งหมดเดินดูห้องพักที่จัดอย่างสวยงาม บรรยากาศน่านอนเป็นอย่างมาก มีทั้งหมดถึง3ห้องนอนเลยทีเดียว ''ก็ห้องนึงของเรา แล้วติณกับทศก็เอาห้องใหญ่ไปก็ได้'' ''เอาแบบนั้นเหรอ'' ทะเลพยักหน้า ดูเวลาในโทรศัพท์ ''4โมงแล้ว ไปเดินเล่นหาอะไรกินกันมั้ย'' ทะเลเอ่ยปากชวน ''ก็ดีนะ'' ติณเห็นด้วย ''ไปเก็บของกันก่อน เจอกัน5โมงข้างล่างละกัน'' ติณบอก ทะเลออกไปจากห้อง ติณเปิดกระเป๋าเอาเสื้อผ้าออกมาวางเรียงให้เป็นระเบียบ ทั้งสามจะพักที่นี่2วัน2คืน ''มึงไปเจอที่นี่จากไหนวะ'' ติณถามทศที่นั่งเล่นโน๊ตบุ๊คอยู่ ''ในเน็ต'' ติณเดินมาเกาะไหล่ของทศ มองไปที่จอ ''ประกวดถ่ายภาพ'' ติณอ่าน ทศรีบเลื่อนผ่าน ''มึงอยากสมัครเหรอ'' ''เปลา กูแค่กดไปโดนเฉยๆ'' ทศนั้นชอบถ่ายรูปมาก ในอินสตาแกรมของทศนั้นเต็มไปด้วยรูปวิวจากสถานที่ต่างๆที่ทศถ่ายเอง แทบจะไม่มีรูปทศอยู่เลย ฝีมือดีเชียวล่ะ แต่ทศก็ไม่เคยจริงจังกับมัน เพราะคิดว่ามันเป็นแค่งานอดิเรก ''ลองสมัครไปดิ'' ''ไม่เอา กูขี้เกียจ'' ''เดี๋ยวกูจัดการเอกสารให้ มึงถ่ายรูปก็พอ'' ''แข่งไปก็เสียเวลาเปล่า'' ''ตอนแข่งบาสมึงก็พูดเงี้ย แล้วเป็นไง แชมป์เขต'' ทศหันไปมองหน้าติณ ติณยิ้มอย่างอบอุ่นมาให้ ในแววตายังคงเต็มไปด้วยความเชื่อใจในตัวทศ ''มึงตั้งใจทำอะไรทีไรมันออกมาดีทุกครั้งเลยไม่ใช่หรือไง'' ติณลูบหัวของทศเบาๆ ทศปัดมือติณออกเพราะเขิน ''ไอไลฟ์โค้ช'' ติณขำ จับเก้าอี้ที่ทศนั่งอยู่ให้กันมาหา โน้มตัวไปจูบทศเบาๆ ''กูเห็นนะว่ามึงเอากล้องมา อยากมาถ่ายรูปใช่มั้ยล่ะ'' ''กูก็ถ่ายตลอดอยู่แล้ว'' ''ใช่มั้ยล่ะ ส่งไปประกวดแค่นี้มันจะยังไง'' ติณยักไหล่ ''ไป แวะไปหาดกันก่อนละกัน'' ''อืม'' ทะเลเลือกห้องที่มีขนาดเล็กที่สุดเพราะนอนคนเดียว ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงที่นุ่มสบาย คิดถึงฉลาม อยากให้มาด้วยกันจัง ทะเลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาวิดิโอคอลหาฉลาม ''ว่าไง ถึงแล้วเหรอ'' ''ถึงแล้ว ฉลามล่ะ'' ''ฉลามก็ถึงแล้วครับ'' วันนี้ฉลามกลับไปช่วยงานฟาร์มปลาที่บ้านเลยไม่ได้มาด้วย ทั้งสองคนไม่เคยห่างจากกันสักเท่าไหร่ เพราะงั้นแค่นี้ทะเลก็คิดถึงฉลามแล้ว ''เราคิดถึงทะเล'' ทะเลยิ้ม มองหน้าคนตัวโตที่ทำหน้าอ้อนแบบที่ไม่มีคนอื่นได้เห็น ''เดี๋ยวก็กลับไปแล้ว เดี๋ยวจะออกไปข้างนอกกับติณกับทศ'' ''ซื้อของมาฝากด้วย'' ''ได้สิ รักนะ'' ''รักครับ'' ทะเลวางสาย กดเข้าไปดูสตอรี่ของตัวเองที่ถ่ายตอนทศขับรถไว้ มีคนมาดูหลายคนแต่สายตาไปสะดุดกับชื่อยูสเซอร์หนึ่ง 'Titan_ic' ทะเลกดเข้าไปดูก็พบว่าคือไททัน แล้วไททันเข้ามาดูสตอรี่ของทะเลทำไมกัน ทะเลยกมือไหว้ ''อย่าถึงขั้นตามมาถึงนี่เลย'' ทะเลรู้สึกไม่ดีกับคนนี้เท่าไหร่นัก และทุกครั้งที่ทะเลรู้สึกแบบนี้มักจะเป็นอย่างที่คิดจริงซะทุกที ทะเลดูเวลา เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมารวมกับติณและทศที่รออยู่ข้างล่าง ''ไปกันเลยมั้ย'' ''อื้ม ไปกัน'' ทั้งสามมาที่ชายหาด ''ไม่ได้มาทะเลนานแล้วนะเนี่ย'' ติณชูแขนสองข้างบิดขี้เกียจ สูดอากาศเข้าเต็มปอดแล้วถอนหายใจออกมา ทศย่ำเท้าเปล่าไปบนพื้นทรายสีสะอาด ความรู้สึกเย็นๆที่เท้าทำให้ผ่อนคลาย น้ำซัดสาดขึ้นมาบนเท้า ติณเดินมาข้างๆ โอบคอของทศดึงเข้าไปใกล้ ''มึงเคยบอกว่าชอบภูเขาไม่ใช่เหรอ ทำไมพามาทะเลวะ'' ''ก็มึงชอบทะเล'' คำตอบของทศแค่นั้นทำเอาติณยิ้มกว้าง ยื่นหน้าไปขโมยหอมแก้มทศ ทศหันขวบมามองทันที ''ทำเหี้ยอะไรของมึง'' ''เอ้า ก็หอมแก้มแฟนไง ไม่ได้เหรอ'' ''ควย'' ติณหัวเราะชอบใจ ทศมองไปรอบๆว่ามีคนมองอยู่หรือเปล่า หยิบกล้องขึ้นมาตั้งค่าก่อนจะยกขึ้นมาแล้วกดถ่าย ทศไม่ได้ถ่ายรูปมาสักพักแล้ว เอาเวลาไปทุ่มกับการแข่งบาสจนหมด พอได้กลับมาถ่ายก็รู้สึกดีอยู่ไม่น้อย ติณนั่งลงบนหาด เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น ปล่อยให้น้ำสาดซัดใส่ช่วงล่างของตัวเองอย่างสบายใจ ถึงจะเล่นโทรศัพท์แต่สายตากลับเอาแต่จ้องมองทศที่กำลังเพลิดเพลินไปกับการถ่ายรูปวิวทิวทัศน์ของทะเล ''ติณ!'' เสียงตะโกนของทะเลทำให้ติณหันไปมอง ทะเลเล่นน้ำอยู่ในทะเลเรียบร้อย ใส่เสื้อเชิ้ตบางเพียงตัวเดียว เมื่อเปียกน้ำจึงเห็นรูปร่างสัดส่วนที่ล่ำเกินจะคาดถึง พวกผู้ชายทั้งไทยทั้งฝรั่งต่างมองที่ทะเลกันเป็นตาเดียว ''มาเล่นน้ำด้วยกันดิ!'' ทะเลชวน ติณทำมือโอเค เอาโทรศัพท์เก็บใส่กระเป๋าวางไว้ที่เก้าอี้ ก่อนจะลงไปสมทบกับทะเลในน้ำ ได้แช่น้ำแบบนี้หลังจากวุ่นวายกับเรื่องมหาลัยมันรู้สึกดีแบบนี้นี่เอง ''สวัสดีครับ'' ผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาทักทะเล ทะเลงงปนตกใจนิดหน่อยแต่ก็ทักกลับไป ''ครับ'' ''คือ ถ้าอยากจะขอไลน์หน่อยจะได้มั้ยครับ พอดีเพื่อนมันฝากมาขอ'' ผู้ชายคนนั้นชี้ไปที่กลุ่มเพื่อนซึ่งเล่นน้ำอยู่ห่างไปไม่ไกล เพื่อนคนนั้นที่ผู้ชายคนนั้นบอกโบกมือให้ หน้าตาดีกันทุกคน ''เรามีแฟนแล้วอะครับ ขอโทษนะครับ'' ทะเลตอบไปตามตรง ไม่ได้มีท่าทีสนใจเลยสักนิดเดียว ''มันไม่เห็นเกี่ยวเลยนี่ครับ เราขอไลน์นาย ไม่ได้ของไลน์แฟนนายสักหน่อย'' ''เราไม่สะดวกครับ'' ''เค้าบอกว่าไม่ยังจะเซ้าซี้อยู่อีก'' ติณเดินเข้ามาคั่นกลางระหว่างทั้งสองคน ''ไม่ได้เกี่ยวกับคุณเลยนี่ อย่ามายุ่งดีกว่านะครับ'' ''เค้าบอกว่ามีแฟนแล้ว ก็น่าจะเลิกยุ่งได้แล้วนะครับ'' ''ผมไม่ได้สนใจเรื่องนั้น ไม่ได้จะจริงจังสักหน่อยนี่ มีแฟนหรือไม่มีแฟนไม่เห็นจะเป็นปัญหา'' ผู้ชายคนนั้นดันอกติณออก ''น่า นะครับ'' ผู้ชายคนนั้นจับข้อมือของทะเล ภาพจำจากเหตุการณ์ตอนภามแล่นเข้ามาในหัวของทะเลอีกครั้ง ตอนที่ทะเลถูกขืนใจจากผู้ชายที่ไม่รู้จัก สีหน้าของทะเลแสดงออกมาชัดเจนว่ากำลังกลัว ''เฮ้ย! อะไรวะ'' ผู้ชายคนนั้นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ข้อมือถูกทศที่ไม่รู้มาตคอนไหนกำเอาไว้แน่นชูขึ้นเหนือหัว หน้าตาและท่าทางของทศนั้นน่ากลัวมากจนติณยังตกใจนิดหน่อยตอนที่เห็น ''เป็นเหี้ยอะไรไอสัส'' ทศถามด้วยน้ำเสียงที่แค่ฟังก็ขนลุก ผู้ชายคนนั้นดูจะกลัวขึ้นมา กระชากมือของตัวเองออกก่อนจะกลับไปรวมกับกลุ่มเพื่อน พวกนั้นรีบขึ้นจากน้ำหนีไป ทศจับข้อมือของทะเลที่มันแดงจากแรงบีบขึ้นมาดู ''มันทำอะไร'' ''ไม่มีอะไรหรอก คนพวกนั้นแค่เข้ามาขอไลนเรา แต่เราไม่ให้'' ทศพยักหน้า ทศขึ้นมาจากน้ำ เดินถ่ายรูปต่อ หยุดเดินเอากล้องขึ้นมาดูรูปที่ถ่ายไป ได้รูปสวยๆมาหลายรูปเลย ทศมองไปในทะเล ติณกับทะเลยังคงเล่นน้ำกันอยู่ ทั้งคู่ดูสนุกกันมาก ทศยกกล้องขึ้นมา ถ่ายรูปทั้งสองคน ซูมไปที่ติณ นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้เห็นติณยิ้มอย่างสบายใจแบบนี้ ปกติจะดูเหนื่อยอยู่ตลอดแท้ๆ รู้ตัวอีกทีทศก็ไม่รู้ว่าตัวเองกดถ่ายไปกี่รูป ''สบายตัวชิบ'' ติณกับทะเลขึ้นมาจากน้ำ ติณเดินเข้ามาหาทศ ''ไง ได้รูปมั้ยมึง'' ทศรีบเลื่อนไปรูปอื่น ''อืม'' ทศตอบ ติณหันไปมองฟ้าที่ตอนนี้เป็นสีส้มอมม่วง ''มึง พระอาทิตย์'' ทศหันไปมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกลับขอบฟ้า ทศรีบหยิบกล้องขึ้นมากดถ่าย แต่แทนที่จะถ่ายพระอาทิตย์ตรงๆกลับถ่ายติณที่มีพระอาทิตย์เป็นฉากหลังแทน ''ได้รูปปะ'' ทศยิ้มอ่อน ''เออ ได้'' ''ไปหาอะไรกินกันเถอะ'' ทะเลเสนอ เอามือลูบท้อง ติณทศและทะเลมาเดินที่ตลาดคนเดินในตอนกลางคืน แวะกินอาหารทะเลที่ร้านหนึ่ง ติณกับทะเลคุยกันอย่างออกรสโดยมีทศนั่งกินและฟังเหมือนอย่างเคย ''แล้วตกลงจะลงแข่งมั้ย ถ่ายรูปอะ'' ติณถามทศที่เคี้ยวกุ้งอยู่เต็มปาก ''ทศจะลงแข่งถ่ายรุปเหรอ'' ทะเลดูตื่นเต้น ทศส่ายหัว ''อ้อออกแอ้วไออ้าไอ้อง(ก็บอกแล้วไงว่าไม่ลง)'' ''เคี้ยวให้เสร็จก่อนได้มั้ยไอสัส'' ติณขำ แกะกุ้งใส่จานให้ทศอีกตัว ''ทำไมไม่ลงล่ะ เราว่าทศถ่ายรูปสวยดีออก'' ''เรื่องที่กูทำได้ดีคงมีแค่บาสนั่นแหละ'' ''มึงรู้ได้ไง มึงยังไม่ได้ลองเลย กับบาสมึงก็ต้องลองก่อนถึงจะรู้ว่าทำได้ดีไม่ใช่เหรอไง'' ''นอกจากบาสกูก็ไม่มั่นใจเรื่องอะไรแล้ว'' ถึงทศจะพูดอย่างไม่ใส่ใจแต่ก็ทำให้ทะเลเศร้า ''ทำไมคนเราถึงต้องผูกตัวเองไว้กับเรื่องเดียวด้วยล่ะ ทั้งที่จริงๆเราเก่งหลายเรื่องก็ได้นี่'' ทศมองหน้าทะเล ''ทศเล่นบาสเพราะชอบ แล้วทำไมจะถ่ายรูปไม่ได้ถ้าชอบ'' ''แต่กูไม่ได้จริงจังกับมัน'' ''ไม่ได้บอกให้จริงจัง แค่อยากให้ทำในสิ่งที่อยากทำ ไม่งั้นจะเสียดายทีหลังนะ'' ทะเลยิ้ม ดูนาฬิกาที่ข้อมือ ''กลับกันเถอะ'' ทศมองเวลาบ้างแล้วพยักหน้าเห็นด้วย ทั้งสามกลับมาที่รีสอร์ท ''งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ'' ทะเลโบกมือให้เพื่อนทั้งสองก่อนจะกลับขึ้นห้องไป ติณจะเดินขึ้นไปข้างบนแต่ทศจับชายเสื้อเอาไว้ ติณหันมามอง ''อะไรวะ'' ''ไปข้างนอกกับกู'' ''ไปไหน'' ''ไปเหอะ อย่าถามมากได้มั้ยล่ะ'' ''เอ๊า เออๆ'' ติณไม่ถามอะไรต่อแล้วเดินออกมาจากรีสอร์ทกับทศ ทศพาติณมาที่ชายหาดหลังรีสอร์ท ลมเย็นๆพัดผ่านร่างกายของทั้งคู่ บรรยากาศเงียบสงัดเหมือนไม่มีใครอยู่นอกจากทั้งสองคน ''มึงเป็นอะไรหรือเปล่า'' ติณถามทศ ''ทำไม กูเป็นอะไร'' ''เปล่า กูแค่คิดว่ามึงมีเรื่องเครียดอะไหรือเปล่าถึงชวนกูออกมาที่นี่ ไหนจะชวนกูมาเที่ยวอีก'' ''กูไม่ได้เป็นอะไร'' ทั้งสองเดินไปเรื่อยๆบนหาดอย่างเงียบๆ มองวิวทิวทัศน์รอบตัวและดาวบนฟ้า ติณสูดหายใจแล้วยิ้มออกมา ''มึงรู้มั้ย วันนี้กูมีความสุขมากเลย'' ทศเหลือบตาไปมองติณ ''เหรอวะ'' ''เออ'' ''ทำไมวะ'' ''ก็ได้หยุดพัก มึงชวนกูมาเที่ยว ทำอะไรให้กูตั้งหลายอย่างโดยที่กูไม่ต้องขอ จะไม่ให้มีความสุขยังไงวะ'' ติณหันมามองทศด้วยสายตาที่อบอุ่น ทศรีบหันหน้าหนี ''เลี่ยน'' ติณยิ้มกว้าง ยื่นหน้าไปหอมแก้มทศฟอดใหญ่ ทั้งคู่นั่งลงบนม้านั่งที่ตั้งอยู่บนหาด ติณใช้มือโอบทศไว้ ''ไม่ได้สงบแบบนี้มานานแล้วเนอะ'' ติณเอนหลังถอนหายใจออกมา ช่วงที่ผ่านมาเจอเรื่องต่างๆมากมายจริงๆ สูบพลังชีวิตไปจนหมดเลยก็ว่าได้ สำหรับติณแค่ได้อยู่กับทศก็ถือว่าเป็นสิ่งที่มีความสุขที่สุดแล้ว ไม่สำคัญว่าจะอยู่ที่ไหน ทำอะไร ตอนไหน แค่มีทศอยู่แค่นั้นติณก็พอ ''ไอติณ'' ''หืม'' ''สุขสันต์วันครบรอบนะ'' ''ห้ะ'' ติณเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูปฏิทินก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว ''อะไรของมึงเนี่ย'' ''อะไรวะ'' ''มึงชิงบอกกูก่อนเฉยเลย กูกะจะให้ของขวัญมึงตอนเช้าซะหน่อย'' ติณบ่นอุบอิบแต่ก็ยิ้มไม่หยุด ดึงทศเข้ามากอดแล้วหอมหลายฟอด ทศไม่ได้ผลักออก ปล่อยให้ติณกอดฟัดไปแบบนั้น ''ทำไมมึงน่ารักขนาดนี้วะทศ'' ''น่ารักเหี้ยอะไรล่ะ'' ถึงจะด่าแต่ก็แอบยิ้มเล็กน้อย ''นี่สินะ ที่มึงชวนกูออกมาเที่ยวแถมยังดูแลกูดีขนาดนี้'' ทศชี้ไปบนฟ้า ติณหันไปมองตาม พลุสีสันต่างๆถูกจุดขึ้นมา ติณมองอย่างตื่นตาตื่นใจ ''ทะเลมันบอกว่าต้องมีพลุ'' ทศเกาหัวเขินๆ ติณยิ้มกว้าง ทศยิ้มตาม เอาโทรศัพท์ขึ้นมากดถ่ายใบหน้าของติณที่เต็มไปด้วยความสุขภายใต้แสงสีชมพูจากพลุบนท้องฟ้ายามค่ำคืน ''มึงไปเตรียมตอนไหน'' ''ให้ไอทะเลช่วยติดต่อกับที่พักให้'' ''สัสเอ๊ย น่ารักจังวะ'' ติณดึงทศไปกอดแน่นจนทศแทบหายใจไม่ออกเพราะกล้ามล่ำๆของติณ ''กูมีอะไรจะให้มึง'' ติณผละออก ''อะไรวะ'' ''แต่มึงต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่ขำ'' ''เออ ไม่ขำ'' ''ถ้าขำมึงตาย'' ''เออ กูให้มึงกระทืบกูเลย ไหน'' ทศหยิบกล่องกระดาษเล็กใบหนึ่งออกมายื่นให้ ติณรับมันมา เขย่าดูได้ยินเสียงกุกกัก น้ำหนักมันเบามาก ''อะไรวะ'' ''มึงก็เปิดเอาดิ'' ติณเปิดกล่องนั้นออก สิ่งที่อยู่ข้างในทำเอาติณอึ้งช๊อคไม่พูดอะไรออกมา ทศมองอย่างไม่สบายใจนัก ไม่รู้ว่าติณถูกใจหรือเปล่า ติณหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมา 'แดกด้วย หรือจะแดกกูแทนก็ได้นะ' มันคือโน๊ตที่ติณเขียนให้ทศพร้อมกับอาหารเช้าทุกวันในช่วงที่พยายามจีบทศตลอดเวลา2ปี ติณหยิบมันออกมาอ่านทีละใบ 'อย่าลืมแดกข้าวเช้า' 'ไม่เห็นข้อความกูเหรอ เห็นแล้วตอบหน่อย' 'คิดถึงมึงนะ มาหาที่คณะหน่อยดิ' 'กินข้าวด้วย' 'เป็นเหี้ยอะไรไม่รับสาย อ๋อ น่ารักเหี้ยๆ' 'ตื่นแล้วก็กินด้วย' 'สู้ๆนะ มึงทำได้อยู่แล้ว' 'สอบวันนี้ก็เต็มที่ล่ะ' นึกย้อนไปตอนแรกที่รู้จักกัน ทศนั้นเกลียดติณเข้าไส้ หน้าแทบไม่มอง ไม่คุยด้วยสักคำ ตอนแรกติณพยายามที่จะเป็นเพื่อนกับทศ แต่พยายามไปเรื่อยๆ ทศเริ่มเผยให้เห็นด้านอื่นๆนอกจากด้านหัวร้อนขี้โมโหแอนตี้สังคมให้เห็น จากตอนแรกที่อยากเป็นเพื่อนก็กลายเป็นอยากดูแล อยากปกป้อง ไม่อยากใหคนที่ไม่รู้จักทศมาทำร้ายทศ ตอนนี้ไอนักเลงขี้โวยวายคนนั้นกลายมาเป็นแฟนที่น่ารักที่นั่งอยู่ตรงหน้าติณแล้ว ติณเงยหน้ามามองหน้าทศ ทศขมวดคิ้ว ''อะไร มันแปลกเหรอ กูไม่ได้ตั้งใจจะเก็บนะ จะเอาไปทิ้งนั่นแหละแต่เผลอเอาใส่ลิ้นชักไว้..'' ติณพุ่งเข้าไปกอดทศแน่น ทศตกใจทำอะไรไม่ถูก เอามือลูบหลังของติณ ''ขอบคุณนะทศ'' ติณพูดเสียงสะอื่้น ทศกำลังจะถามว่าติณร้องไห้เหรอแต่ก็หยุดไว้ ลูบหัวของติณเบาๆ ''ขอบคุณมึงนั่นแหละ'' ทศจับติณให้นั่งมองหน้าตัวเอง ติณร้องไห้สะอื้นเหมือนกับเด็ก ทศรู้ว่าที่ผ่านมาติณนั้นเหนื่อยมามากขนาดไหนกับการที่ต้องมาทนกับคนอย่างทศ ''ขอบคุณที่ทนกับคนแบบกูมาได้ตั้งนาน ถ้าไม่มีมึง กูก็ไม่รู้ว่ากูจะเป็นยังไง เวลาที่กูอ่อนแอ ไม่มีที่ไป หันมากูก็ยังเจอมึงตลอด'' ทศปาดน้ำตาให้ติณ ''กูแค่อยากบอกว่า จากนี้กูจะเป็นคนนั้นให้มึงบ้าง คนที่มึงอ่อนแอใส่ได้ คนที่จะคอยซัพพอร์ตในทุกๆเรื่องที่มึงอยากทำ คนที่มึงหันมาก็จะเจอตลอด'' ติณมองตาของทศ ''ควยเอ๊ย พูดเหี้ยอะไรของกูวะเนี่ย'' ทศเขินกับสิ่งที่ตัวเองเพิ่งจะพูดออกไป ติณหลุดขำออกมาทั้งน้ำตา ดึงทศเข้ามากอดอีกครั้ง ''เลี่ยนว่ะ'' ติณแซว ทศยิ้ม เอามือจับคางของติณดึงมาใกล้ ประกบปากจูบติณอย่างแผ่วเบา แช่ค้างเอาไว้เนิ่นนาน เป็นจูบที่อ่อนโยนที่สุดที่ทศเคยมอบให้ติณ ติณยิ้มกว้าง ทศผละออก ''ปีนี้มึงแพ้กู'' ทศพูดขึ้น ทำเอาติณหลุดหัวเราะออกมา ''กูก็แพ้มึงตลอดแหละทศ'' ติณทิ้งตัวซบอกทศ มือโอบเอวของทศลูบไล้ไปมา ''กลับห้องกันมั้ย'' ติณเงยหน้ามามองด้วยสายตาที่ไม่ต้องพูดก้รู้ว่าจะสื่ออะไร ''เออ'' ทศตอบยิ้มๆ | 
[คัดลอกลิงก์]
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-12-27 12:25:05
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2022-12-27 12:37:33
โพสต์ 2022-12-27 13:04:58
โพสต์ 2022-12-27 13:30:44
โพสต์ 2022-12-27 13:42:49
เจ้าของ