|
EP.4… “เดี๋ยวกูไปเปิดเอง”
วินาทีนั้น ไอ้จูเนียร์ รีบหาเสื้อผ้ามาใส่คืนพร้อมคว้าเป้นักเรียนปิดหน้าลุกวิ่งพรวดไม่คิดชีวิต เปิดประตูห้องนอนพุ่งต่อฟาสแอนด์ฟิวเรียสหาประตูทางเข้าหน้าสุด
วาร์ป ผ่านทั้งเนื้อทั้งตัวคนยังยืนอึ้ง...พอๆกับ โนอาห์
“น...นั่นเพื่อนเหรอ...เค้ารีบไปไหนของเค้า” “ผมก็ว่างั้นพี่ยู...แม่งรีบไปไหนวะ???” ความตกใจ ผสมพลังสายเขียวที่ไอ้เจย์จู่ๆทำตาลีตาเหลือกเหมือนหลอนลุกพรวดพร้อมเอาเป้ปิดหน้าซะมิด
...ไอ้เรา...นึกว่าแม่งมีอะไรจนรีบวิ่งตาม...ลืมสนิท... ทั้งเนื้อทั้งตัว เหลือแค่กางเกงใน
ไว้อาลัยให้ความเมากัญเพื่อนตัวเองพักหนึ่งจนสองตาลอยๆเคลิ้มๆหันหาร่างตรงหน้าทำเหมือนหลบสายตาหนีอะไรบางอย่าง “เออ...แล้วพี่ยู มีอะไร”ถามแบบตาลอยๆ คนแต่งตัวเสื้อยึดกางเกงขาสั้นสบายๆ สลัดคราบมาสเซอร์ยู ไว้ที่โรงเรียน
...นั่นแหละ คือสาเหตุที่พอ แก เดินเข้าห้องเรียน
ไอ้โนอาห์ ถึงกับอ้าปากค้างตกใจ
“พี่ขอนะโนอาห์...ตอนอยู่โรงเรียนเรียกพี่...มาสเซอร์...กลัวเป็นประเด็นว่าไปสนิทกับนักเรียนคนไหน เดี๋ยวโนอาห์ได้คะแนนวิชาพี่ดีกว่า...คนอื่นจะว่าเอา” มาสเตอร์พละคนใหม่อาศัยช่วงประคองร่างเด็กนักเรียน ครึ่งคนครึ่งซอมบี้โชกเลือดกำเดา มาห้องพยาบาล...กำชับ... “ได้พี่...เอ๊ย ...ได้ครับมาสเซอร์...เพราะก็ยังไม่มีใครรู้ว่าเราอยู่คอนโดห้องตรงข้ามกัน”
“แต่พี่ว่าเพื่อนน้อง...คงรู้แล้วมั่ง...รีบหนีขนาดนั้น”
หรือว่านั่น...คือเหตุผล ที่ไอ้เจย์ ทำตัวแผลงๆ...ไม่นะ!!! แบดบอยระดับมัน...ไม่เคยกลัวอาจารย์ที่ไหน...ผอ.แม่งยังต้องเกรงใจบ้านมันด้วยซ้ำ...แปลกๆว่ะ???... “โนอาห์ คือ...พี่ว่า...เรา...เข้าข้างในก่อนมั้ย” พึ่งสังเกตบนพื้นหน้าห้องข้างมนุษย์ยืนเต็มความสูงเกือบเท่าประตูมีแพคโคโรน่าเบียร์มาด้วย สองแพค 12 ขวด…โชคดีของคนขี้เหงาชอบคอแห้ง แล้ว...โนอาห์
“เชียร์สสสส!!!”
“อ้าวพี่ยู...แล้วเงินเดือนครูพละจะพอเลี้ยงน้องเดฟเหรอพี่” คำถาม หลังแลกเปลี่ยนบทสนทนา...เริ่มได้ยังไงตั้งแต่เมื่อไหร่...ที่สำคัญมาจบบนโซฟาในห้องนอนตัวเอง...ได้ไง???...นี่ ไฮจนไม่รู้เรื่องอะไรขนาดนี้เลยเหรอะวะ...โนอาห์ ไม่มี สติ แต่ความสาระแน...คือ...สัญชาติญาณ “สมบัติแฟนเก่าพี่เยอะ ...เอื๊อก...”ทำท่าจะอ๊อกแต่มือยังยัดขวดเบียร์เข้าปากต่อ “ทำงานฆ่าเวลาไปงั้นแหละน้อง...ดีกว่าอยู่ว่างๆ” หรี่ตาเช็คดีกรีคนข้างห้องมาเมาในห้องกูหน่อย
“หนึ่ง...สอง...”ปรือๆลอยๆชี้นิ้วนับขวดรอบๆห้องตาม”
สิบเอ็ด...อ๋อ....นั่นงาย”
เป็นอันว่า เมาเบียร์ทั่วถ้วนเกือบเกลี้ยงโหลเหลือแค่ในมือคนกำลังยกซดบนโซฟาข้างๆกัน นับให้รู้ว่าครบพุ่งร่างนั่งยองหน้าโต๊ะกลางจัดการ จุดหมายพร่องไปแค่ตัวเดียว “โนอาห์เข้ายิมบ่อยแน่เลย......แน่นดีนะครับ” “อยู่แล้วพี่”ตอบอย่างโคตรภูมิใจทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า คำถามเสียงทุ้มจากผู้ใหญ่วัย 42 มีต้นสายปลายเหตุจากอะไรพร้อมนำเสนอผลิภัณฑ์ชิ้นใหม่ “อะพี่ยู...จัดก่อนเลย”
“พี่ไม่เคยนะครับ” วิญญาณท่านผู้นำ เข้าสิงทันที“เอาน่า...คลายเครียดไง...พี่บอกเองไม่ใช่เหรอ เลี้ยงลูกคนเดียวมันเหนื่อย” บางครั้งความทรงจำขาดๆหายๆของบทสนทนาพร้อมเบียร์12 ขวดก็กลับเข้ามา...เป็นข้อมูลดิบ...โดยไม่รู้ตัวจนอีกฝ่ายเริ่มขยับพันลำพร้อมสูบเข้าปาก กลุ่มควัน ถูกพ่นออกมาพร้อมเอนหลังพิงพนัก
“ฮ่าห์...สุดยอด...ไม่ได้ปุ๊นเลยตั้งแต่จบมหาลัย”
โอเคพี่...โป๊ะแตกชัดๆเมื่อกี้บอกไม่เคย...แต่ถึงไม่บอก..แค่ท่าจีบนิ้วจับ ท่าสูบเต็มที่ขนาดนั้น...โคตรเซียน...ก่อนจัดการเข้าปากพ่นบุ๋ยๆต่ออีกสองฟอด
“อะ...น้องยู” หันมาตาเยิ้มให้แล้วส่งต่อคนข้างๆ ที่ก็จับใส่มือจัดการทันที “ของมันแรงดีจัง”พ่นลมเปล่าๆก่อนพูดออกมาพร้อมกวาดสายตาหาหน้าจอทีวีสว่างจ้า“ไม่ดูต่อละครับ” คนฟัง ยังพันลำอยู่ เลยไม่ทันได้คิดก่อนตอบ “ดูไรพี่” “ก็...เนี่ย...หนังโป๊ยังคาจออยู่”เหมือนเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ พ่นควันปุ๊บกดปุ่ม ...เพลย์...หนังเอวีต่อทันที “นางเอกน่ารัก” “คนโปรดผมเลยนะ”
รีบวางมวนในมือคาถาดตรงหน้าแล้วยัดอุ้งมือตัวเองลง
...”เชี่ย...กูใส่เกงในเปิดก้นตัวเดียว...ตั้งแต่แรกเลยเหรอวะ...อย่าบอกนะ...ที่...ชม...คือเห็นก้นกูแล้วชม...ได้เหรอวะมาสเซอร์ยู...แต่ไหนๆก็ไหนๆ...ไอ้เชี่ยเจย์ ...แม่งก็เสือกเมาจนเพียนหนีไปละ”...
สองตาหรี่ปรือจ้องน้องคนสวยในจอไปด้วยจัดการตัวเองด้วย “แหม น้อง ...เอาใหญ่เลยนะ” เสียงนั่น ไม่ได้ทำให้ ผม สะทกสะท้านหรือจะเขินจะอายอะไรที่ต้องมา...ช่วยตัวเอง...ต่อหน้าคนแปลกหน้า พ่วงสถานะพ่อเด็กข้างห้อง กับ อาจารย์พละที่โรงเรียน “นิดนึงพี่”
ก่อนอุ้งมือใหญ่สัมผัสสากหนาเข้าตะบปกลางช่วงขาท่อนบน “ตามสบายครับ โนอาห์เต็มที่เลย” ตบอีกรอบเป็นเชิง...อนุญาติ...ตามที่พูด แล้วลูบไปมา ฤทธิ์แอลกอฮอล์ ไม่รู้จำนวนแท้จริง บวกพลังสายเขียวค้างก่อนหน้า รวมที่เพิ่งจัดเต็มปอดสี่ห้าฟอดทำกางเกงในตัวน้อยปิดแค่ส่วนหน้าหนีกองพื้น รับมือสาวเนื้อหนักๆที่แข็งนำไปแล้ว “วัยรุ่นนี่จริงๆเลย”
น้ำหนักมหาศาลข้างๆหายไป เพราะเจ้าของร่างลุกยืน “ถ้าอย่างนั้นพี่คงต้องขอแจมด้วย”พรวดกางเกงขาสั้นทั้งชุดหนี พอไอ้ที่ยังตั้งหน้าตั้งตาสโตรกรัวๆหันขึ้นมาเจอ
“เชี่ยยยยยย....”
อวัยวะแบบเดียวกับที่ยังคามือ...แค่ทุกมิติ...ยิ่งใหญ่กว่า...ทั้งพื้นที่พงขนดำๆทั้งความยื่นโด่งตรงความยาว ความหนา เส้นรอบวงรวมถึงผิวหนังลามเส้นเลือดปูดชัดสะท้อนแสงหน้าจอทีวีกับส่วนหัวโผล่ความมนย้อยน้ำใส...แทบตาหลุด
“พี่...ยู...โคตรใหญ่อะ”มีการกระตุกหงึก...โชว์เหนือ “ฮ่ะๆฮ่า เด็กม.6 ได้แค่นั้นก็ดีแล้วครับน้อง”
เจ้าของบุคลิก หน้าตาท่าทาง น้ำเสียงประโยค...ลงท้าย...ครับ เกือบทุกครั้ง...ดู...เป็นผู้ใหญ่อบอุ่นๆ...ยังมาเหนือไม่หยุด...พร้อมขยิบตาข้างหนึ่งให้...และประโยคเยาะเย้ย นาทีนี้ สาวทรงอึ๋มแหกขารอของใหญ่ที่ดูยังไงก็ยัง...น้อยกว่าคนข้างๆ...กลายเป็นจุดตกสายตา พี่เลี้ยงเด็ก กับพ่อเด็ก...พากันส่งมือตัวเองไถ ถอก ของส่วนตัว จู่ๆ ก็คิดได้ ก่อนควานหาเจลหล่อลื่นพ่นปรึ๊ดให้ตัวเอง
“เอามั้ยพี่” รอยยิ้มที่เจิดจ้าย่อมมาพร้อมดวงตาที่หวานฉ่ำของคนถาม “กำลังคิดอยู่เลย”...คำนั้น...แสดงว่า...โชกพอควร...ก่อนขยับตัวเข้าหาคนขอบีบเจลใสพรวดหัวอวบแดงเถือก
อุ้งมือขาวๆลอยมาครอบลำสีเข้มพอๆกับของคุ้นเคยของเพื่อนสนิท...มาได้ไงว่ะ???...แต่ไม่ทันแล้วโนอาห์...สมองมึงหนีตามควันดอกไม้ใบไม่ไปไกลละ
นั่น พ่อน้องเดฟ...แล้วนั่น มาสเซอร์ที่โรงเรียน
“ดีครับ” แล้วยิ้มเยิ้มๆให้ หรือ พี่ยู...เคย???...มนุษย์โลกสีเขียวรีบจัดการกล้ามเนื้อโคตรมหัศจรรย์อ้านิ้ว กางมือ ยังไม่มิด...แนบอุ้งติดหนังครูดขึ้นบ้องลงให้หัวแดงเถือกโผล่ท้าสายตา “เชี่ย...พี่ยู” สัมผัสสากๆครอบข้างซ้ายตอบแทนทำเอาตกใจร้องรับเสียงหลง กลายเป็นว่า...หนังเอวี...เป็นแค่ฉากหลังเพราะสายตาทั้งคู่จ้องเขม็งส่งความรู้สึกที่ได้รับกลางกายหากัน “พี่ ผมต้องขอใช้สองมือ...มันใหญ่ไม่ไหวจริงๆ”
จนหนังบนจอทีวีจบ แต่ สองสายตายังจดจ้องไม่หนีแม้เศษเสี้ยววินาที
“ดีมั้ยพี่” “ดีมากครับไอ้น้อง” ฟัง แล้วเหมือนโดนชมเข้าหน่อย...โลกก็วิ๊งตาก็เยิ้มสิกู “แต่ผมมีเทคนิคสุดยอดกว่านี้...พี่...อยากลองมั้ย”
ไม่รอคำตอบจากร่างคนวัย 42 ที่ยังดูอ่อนกว่าวัยทุกอย่างที่ถึงกับยกสองแขนอ้าปาก ตาถลนค้าง
“โน..โนอาห์...ท...ทำ”
กลีบปากขยายกว้างที่สุดเท่าที่ทำได้เพื่อส่งความบางทั้งสองครอบเนื้อสดขย้อนรสหนักเข้มข้น เคล้าเมือกใสปะแล่มเค็มปนหวาน ลากลงปะทะผิวเข้มปูดเส้นเลือดครูดปาก หนุ่มใหญ่ ที่เคยต้านทานทรุดแผ่นหลัง ทิ้งสองแขนพับคอทาบขอบโซฟา ปล่อยตัวปล่อยใจให้ลอยไปตามใจเด็ก “ซี๊ด...สุดยอด” เสียงกระเส่าร้องสลับขบฟัน ขบกรามวนน้อมรับทุกความร้อนผ่าวูบวาวปะทะวัย พร้อมลำคอขยายรับลงลึกได้กว่าเดิมและยิ่งลึกมาก และมากขึ้นอีก สลับศีรษะลงเร็ว ขึ้นถี่รัวๆ แทบพาทั้งเครื่องเคราความเป็นผู้ชายตามคนตาแดงๆไป “ก้นสวยจังครับ” เสียงนั่น แรงฝ่ามือฟาด...ป๊าบ...ใหญ่นั่นจนทั้งเนินก้นเด้งสั่นตาม ก่อนลงไปอีกฉาด “ชอบใช่มั้ยครับ”เพื่อหยุดนิ่งบนเนินนั้นก่อนย้ายกลับกระชากเส้นผมรองทรงยาว
...จับโขก
“ดีครับเด็กดี...ดีมาก” ทุกความคับปากคับคอสุดๆทุกแรงกดจนทั้งบ้องยักษ์ๆ ขนาดน่าจะเกือบเท่าของ ไอ้เจย์ ที่เคยลงไปในคอนี้...ทำผม ตาเหลือก...ยิ่งเสียงฮึมฮัม ทุ้มๆหล่อๆ เหมือนหน้าดาราหนัง สภาพไอ้โนอาห์จะแหกปากแทบฉีกแดกของใหญ่เลอะน้ำสารพัด จนหน้าดำหน้าแดงไปหมดแถมโดนกดหัว...ไปอีก...แต่ความอร่อยลอยๆ...กู ...แดกไม่ยั้งเว๊ย... “นิ่งนะเด็กดี...นิ่งไว้ครับ” เหมือนรู้...ว่าจะหมดแรง...โดนสั่งให้นิ่งก็นิ่ง...เป็นเป้าให้คนข้างล่างกดทั้งหัวให้มั่นอีกชั้น เกร็งขาแน่นๆเกร็งปลายเท้าจิก ส่งเอว ยิงลำยักษ์ของวัย 42 เข้าเป้า...ลั่นกระสุนรัวๆ ประวัติ พี่ยู...จากบทสนทนาพร้อมเบียร์...ลอยเข้าหัว...จนรู้ว่าทุกความแข็งแรงทั้งหมดทำคอแทบพัง เกิดจากการเรียนรู้ เพื่อนำไปสู่การฝึกฝนลงมือปฏิบัติตามหลักวิทยาศาสตร์การกีฬา
กูนี่สิ...รู้เลยตาแดงเถือก สำลักเนื้อแล้วสำลักอีก หนีไปไหนแค่จะขยับก็ยังไม่ได้“ฟู๊ววว สุดยอด” ยังดี มีรัว มีผ่อนให้ได้หายใจต่อชีวิตบ้าง แต่ก็ได้ไม่กี่วิ ยอมปล่อยเป้านิ่งละ...แต่ยังรัวเอวส่งกระสุนต่อ
“ดีครับโนอาห์...ดีครับ อย่างนั้น...เด็กดี” พร้อม ให้ คนโดนคนป้ายยาด้วยคำชมทำตามที่ใจอยากโดยไม่ต้องทรมานมากเหมือนจะห้านาทีก่อน “คอน้องโนอาห์สุดๆเลยรู้มั้ย”กลับมากดหัวแน่นกว่าเดิมหลังชม ตลบหลัง ตาเหลือก ตามเยิ้ม ลอยต่อสิกู
“นั่นแหละเด็กดี...จัดการของแดดี๊ให้เต็มที่...อย่างนั้น“
ทั้งหมดนี่ เพราะ...กัญชา...หรือว่า...เบียร์...หรืออะไร
“มาสเซอร์ยู “ “ไงครับนักเรียน”...หรือจะ...ไม่ใช่??? เด็กในสถานะตามที่ถูกเอ่ย ทิ้งก้นลงท่อนขาพร้อมเอื้อมแขนโอบลำคอ ชายหนุ่มอายุเกินสองเท่า คีบพันลำ ในมือจุดอีก ตัวแทนที่ตัวก่อนหน้าคลุ้งควันโหมจนไหม้หมด “เอาก่อนเลยครับ” เมื่ออักฝ่าย ทำตามพร้อมพ่นควัยบุ๋ยออกปาก รีบดึงมวนนั้นเข้าอีกปากต่อทันทีพร้อมอัดค้างไว้เต็มพลังก่อนโน้มใบหน้าพุ่งใสในระยะเกือบแนบ
ปล่อยปาก พ่นควันใส่หน้า...คนวัยนี้ที่ยัง...หล่อ ดูดีทั้งตัว
“ชอบมือมาสเซอร์ใช่มั้ย” ทั้งร่างขาวๆตัดเสื้อยึดสีดำกับหน้าตักผิวเข้มบิดเกร็ง ควานคว้าคอหนาเป็นที่ยึดเหนี่ยวอ้าปากปล่อยเสียงครางในลำคอระบาย
“เผลอหลับตั้งแต่เมื่อไหร่วะ...อ้าวโนอาห์โทรมา”
ผม สะดุ้งทั้งเนื้อทั้งตัวในชุดพละตัวเดิมกับความทรงจำล่าสุดที่รีบเอาเป้ปิดหน้าวิ่งหนีไม่คิดชีวิตลงมานั่งหอบแฮ่กใจเต้นเหมือนหัวใจจะวายตรงลอบบี้คอนโด ...ก่อน...เคลิ้มกัญ จนหลับไม่รู้เรื่อง
| 
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
