ลูกชายกำนัน ตอนที่ 1 กระตุกหนวดเสือ

Maximam

กำนันโด่ง กำนันแห่งตำบลบ้านทุ่งลุยลาย ที่คึรองตำแหน่งกำนันและชนะการเลือกตั้งมาถึง 3 สมัย กำนัน
มีลูกชาย 3 คน 3 ใบเถาที่กำนันหวงเสียยิ่งกว่าอะไรดี นั้นก็คือ
1. ดรีม ลูกชายคนโต ชอบการค้าขาย ทุกวันดรีมจะพ่ายเรือเอาของไปขายที่ตลาดน้ำเสมอ น้ำฝนเป็น
หนุ่มนิสัยดีเรียบร้อย ว่าง่ายต่างจาก 2 คน
2. ดุ๊ก ลูกชายคนรอง กำลังเรียนอยู่ ม.6 ที่จะจบในอีกไม่ช้า เขามีนิสัยที่ค่อยข้างดื้อ เอาแต่ใจ ไม่ค่อย
ยอมใคร นิสัยมุทะลุเหมือนกำนันน้ำ
3. โด้ ลูกชายคนเล็กที่กำลังเรียนอยู่ ม.3 เมื่อโ้รวมตัวกับดุ๊กเมื่อไหร่รับรองเลยเลยว่าความบรรลัยเกิดขึ้น
อย่างเเน่นอน
นอกจากมีลูกชายที่หล่อ น่ารักแล้ว กำนันยังมีเมียที่สวยเป็นถึงอดีตนางงาม นางสาวบ้านทุ่งลุยลายอย่าง
แม่ผะเนีย ชีวิตกำนันทุกวันนี้ก็มีความสุขมากเพราะชุมชนต่างอยู่กันอย่างมีความสุข จะมีก็แต่ลูกบ้านที่ชื่อ
เจ้าขุนพล หนุ่มชาวบ้านที่มีอาชีพรับจ้างไปวัน ๆ ดูเหมือนจะไม่มีอนาคต แต่ขุนพลก็แอบชอบและคบอยู่กับ
ดรีม ลูกชายคนโตของกำนัน แต่อันที่จริง ขุนพล คือนายตำรวจสายสืบที่เข้ามาทำทำคดีเกี่ยวกับเรื่องการ
ค้ายาและสิ่งผิดกฎหมายของเสี่ยประยุช นายก อบต.บ้านทุ่งลุยลาย

มะเฟือง มะไฟ มะกรูด มะนาว มะพร้าว ลูกกำนันพ่อเอ๊ยยยยยยยยย......เสียงร้องเรียกลูกค้าดังเเจ่วมาแต่ไกล
แน่นอนครับว่าไม่ใช่ใครนอกจากดรีม พ่อค้าหน้าคม ที่พายเรือออกมาขายของ
"อ้าวพ่อดรีม ออกแต่เช้าเลย"
"ออกช้าเดี๋ยวตลาดวายครับป้า"
"วันนี้มีตะโก้ไหมลูก"
"มีครับ มีตะโก้เผือก ตะโก้ข้าวโพด ป้าเอาอะไรครับ"
"เอาอย่างละ 2 ห่อเลย แล้วก็มะพร้าวน้ำหอมลูกนึง"
"ได้ครับป้า นี่ครับ"
"เท่าไหร่หละพ่อดรีม"
"มะพร้าว 25 ขนมห่อละ 10 ทั้งหมด 65 ครับป้า"
"อะนี่เงิน"
"ขอบคุณครับป้า ดรีมไปก่อนนะครับ"
"ขายดี หมดไวไวนะพ่อดรีม โอ๊ยพ่อค้าน่ารักจัง"

ในระหว่างที่พายเรืออยู่ในลำคลองเพื่อไปตลาดน้ำที่วัดทุ่งลุยลาย ดรีมก็พบกับเรือเครื่องป่วนคลองของ
เสี่ยประวิช ลูกชายเสี่ยประยุชที่ออกก่อกวนลำคลอง
"เฮ้ย ๆ ๆ เบาเว้ย เดี๋ยวเรืออาดรีมอีจะคว่ำ เดี๋ยวอั๊วจะหม้ายขันหมาก"
"นี่พวกเสี่ยไม่มีงานการอะะไรทำหรือไง ออกก่อกวนเป็นน้องจระเข้อยู่ได้"
"ก็เสี่ยมาเป็นองครักพิทักษ์อาดรีมของเสี่ยไง เสี่ยยอมเป็นน้องชาละวันป้องกันภัยให้ลื้อเลยนะ"
"เสี่ย คุรดรีมเข้าหมายถึงตัวเหี้ยในคลองเปล่า.."
"ไอ้ยอช หุบปากเลยมึงเดี๋ยวก็อั๊วถีบตกเรือหรอก"
"เสี่ย นี่ขนมผมทำมาขายนะ หยิบไปแบบนี้ได้ไง"
"ก็ทำไมจะหยิบไม่ได้ขนมดรีมก็เหมือนขนมเสี่ย"
"จะจ่ายไหมค่าขนม ไม่จ่ายด้ามพายกระทบหัวเสี่ยแน่"
"โอ๊ยยยพ่อค้าโหด แต่ขนมหวานอร่อยจัง นั้นเสี่ยไปก่อนนะครับสุดหล่อ ไว้เสี่ยจะยกสินสอดไปจ่ายค่า
ขนมนะเออ....ระวังนะเขาว่าในคลองมีไอ้เข้ 55555"
"ไปให้ไกล ๆ เลยไอ้เสี่ย เป็นถึงลูกนายกไม่คิดทำตัวเป็นประโยชน์บ้างเลย"

ทันใดนั้นก็เกิดกระแสน้ำคล้ายกับมีสัตว์ว่ายตาม ....หรือว่าจะไอ้เข้.... ดรีมพูดพร้อมยกไม้พายกะฟาด
เต็มที่
"เฮ้ยยยไอ้เข้....."
"ไม่ใช่ ไอ้ขุนเอง" ขุนพลรีบง่างมือรับไม้พ่ายเอาไว้ได้ทัน ดรีมเลยพูดว่า....
"เกือบหัวมีเลือดเเล้วไหมพี่ขุนพล เล่นอะไรของพี่เนี่ย"
"แหม่เล่นนิดเล่นหน่อยไม่ได้ ที่กะเสี่ยประวิชนี่"
"พี่ขุนพล ถ้าพี่พูดแบบนี้ ดรีมจะไม่คุยด้วยแล้วนะ"
"เดี๋ยวดิ พี่ขอโทษ พี่จะฝากปลาไปขายด้วยได้ไหม"
"ได้ครับ เอาข้องผูกกับเรือเลยปลาจะได้ไม่ตายก่อน ปิดข้องให้แน่นหละหลุดไปไม่ได้ขายนะ"
"จ้าาาาา ทูลหัวของบ่าว"
"อะนี่แม่ทำปิ่นโตมาเผื่อเจอพี่ พี่ก็เอาไปกินจะได้ประหยัดเงิน"
"ขอบคุณแม่ผะเนียด้วยนะ ขอบคุณดรีมด้วย"
"คนกันเองหนะพี่ เออนี่ขนมถั่วแปบที่พี่ชอบดรีมทำมาให้ รีบกลับ้านอาบน้ำได้เเล้วแช่น้ำนาน ๆ เดี๋ยวเป็น
ตะคริวขึ้นมาจะลำบาก"
"เป็นห่วงพี่เหรอ"
"เปล่า ดรีมกลัวผี"
"โธ่ ชิ"
"ไปได้เเล้ว"

ทั้งคู่มักแอบคบหาและพบเจอกันบ่อย ๆ คนทั้งบางต่างรู้ดีว่าคู่นี่เขาคือคู่แท้ จะมีก็แต่กำนันโ่งที่ไม่ค่อยชอบ
ขุนพลนัก ไม่ใช่เพราะว่าจนแต่ขุนพลไม่มีที่มาที่ไป ลูกใครก็ไม่รู้ เข้ามาอาศัยได้ยังไม่นานกำนันเลยไม่ไว้ใจ
เย็นวันนั้นหลังขายของเสร็จ ดรีมก็พายเรือมาที่บ้านของขุนพล
"พี่ขุนพล พี่ขุนพล"
"จ๋าาาาา ว่าไงครับ"
"เอานี่เงินค่าปลา 570 นะ"
"ขอบคุณนะครับ ที่จริงไม่ต้องเเอามาให้ก้ได้นะ เก็บไว้เป็นเงินสินสอดให้พี่ไปขอ"
"เหรอพี่ บ้านพี่ก็ไม่ไกลจากบ้านดรีม อยู่ฝั่งตรงข้ามกันเนี่ย ระวังพ่อจะยิงกระบาลเข้าสักวัน"
"กลัวที่ไหม จะจีบลูกกำนันใจก็ต้องกล้า ไม่กระตุกหนวดเสือจะรู้เหรอว่าเสือดุ"
"พี่นี่ก็เนอะ เอออันอย่าว่ากันนะผักเหลือจากขาย พี่เอาไว้ผัดกินกับเพื่อนพี่อีก 2 คนไหม"
"ขอบคุณครับ ขอจากดรีมจะว่าได้ไง มีคะน้า ชะอม มะเขือยาว ที่พี่ก็มี"
"มะเขือดำอะนะ"
"เคยเเห็นเหรอ"
"ไม่คุยด้วยละ ไปบ้านดีกว่า"
"อย่าลืมฝันถึงพี่นะคืนนี้"

หลังจากที่ดรีมพายเรือกลับบ้านลูกน้องก็แซวลูกพี่
หมวดโอ๊ต: แอ๊ะเเฮ่มมมมผู้กองครับ จะเล่นลูกชายกำนันจริงๆ เหรอครับ 3 ปีที่โดนย้ายมาให้ปลอมตัว
หยอดทุกวันเลยนะ
หมวดบิ๊ก: นั่นสิผู้กอง ดูถ้ากำนันแกก็ไม่ค่อยชอบพวกเรานะ
หมวดโอ๊ต: ที่รักครับ พวกเราปิดบังฐานะใครจะชอบ เขาก็คิดว่าเราเร่ร่อนมาจากต่างถิ่น
หมวดบิ๊ก: เออเนอะ แล้วถ้าวันใดที่เขารู้ ผู้กองไม่กลัวว่าพ่อหนุ่มบ้านนาจะโกรธเอาหรือ
ขุนพล: ไม่หรอก ผมว่าดรีมนี่แหละะที่จะะช่วยงานเราได้ ไอ้เสี่ยประวิชมันชอบดรีมมาก ถ้าได้ดรีมช่วย...
หมวดบิ๊ก: จะหลอกใช้เหรอผู้กอง
ขุนพล: บ้าไง ผมหวงดรีมมากผมไม่ให้ดรีมทำอะไรเสี่ย ๆ แบบนี้แน่ ถ้าให้แอบถามข้อมูลก็พอได้ แต่ทาง
ที่ดีคือไม่ให้ใกล้ไอ้เสี่ยดีกว่า
หมวดโอ๊ต: ผู้กองหวง
ขุนพล: เอ้า ที่หมวดยังหวงหมวดบิ๊ก ผมก็ต้องหวงพ่อค้าเรือพายของผมสิครับ
หมวดบิ๊ก: นั้นผมทำกับข้าวให้ดีกว่า ตะเองกับผู้กองได้กินข้าวเย็น

ยามค่ำคืนที่ฝนโปรยปรายบนเรือนชั้นสองของบ้านทั้งสองฝั่ง ดรีมกับขุนพลต่างก็ออกมายืนตรงหน้าต่าง
ห้องนอนที่ตรง ผู้กองเลยไลน์หา
"ยังไม่นอนเหรอครับ ลูกกำนัน"
"ถ้าหลับจะเห็นผมยืนตรงหน้าต่างเหรอ"
"ไปขายของก็ไม่เอาโทรศัพท์ไปด้วย ไลน์หาก็ไม่ได้"
"เอาไปให้ตกน้ำหรือครับ พายรือขายของนะครับ"
"เหนื่อยไหมวันนี้"
"เหนื่อยน้อกว่าพี่แหละ เห็นแม่บอกวันนี้พี่ก็ไปซ่อมไฟฟ้าให้บ้านลุงมิ่ง ไหนจะไปซ่อมหลังงคาบ้านป้านาอีก"
"ก็พี่อาชีพรับจ้างทั่วไปนี่ครับ ใครจ้างก็ไปหมด เอ่อพ่อกำนันนอนยัง"
"นอนแล้วหละมีอะไรครับ"
"เขาว่าจีบพ่อค้า เขาว่าบ้ารำวง ใครหลงก็คงช้ำใจ พ่อค้ารูปหล่อเขาคงมีแฟนมาก ......"
ผู้กองขุนร้องเพลงจีบดรีมพร้อมดีดกีตาร์ตัวโปรด และแล้วก็ ปัง ปัง ปัง เสียปืนดังขึ้นจากบ้านกำนัน พร้อมกับ
เสียงที่ตะโกนมาว่า.....
"นอนโว้ย นอน ใครจะจีบลูกกูว่ะ"
"พี่กำนัน ยิงพลาดไปโดนใครเข้าเดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอกพี่"
"ให้มันเป็นไปสิ กล้ากระตุกหนวดเสือโด่ง ไง รีบปิดไฟนอนเลยไงบ้านฝั่งตรงข้าม ไอ้บ้านนี้ก็นอน อย่าให้รู้นะ
ว่าแอบไลน์หากันอีก พ่อว่าพ่อต้องไปปิดเน็ตบ้าน"
"นี่พี่กำนัน โทรศัพท์ลูกมันก็ใช้อินเทอร์เน็ตได้ป่ะ พี่นี่ เจ้าขุนมันก็เป็นคนดีนะพี่กำนัน ขยันทำมาหากิน"
"โว๊ะจะขยันได้กี่น้ำ"
"ก็ไม่แน่นะพี่ เขาอาจเป็นพระสังข์ในรูปเงาะ"
"อะดีถ้าเจ้าดรีมมันอยากลำบาก ฉันกำนันโด่งจะเรเทศมันไปกัดก้อนเกลือกินเอง ที่สำคัญข้ามศพฉันไปก่อน"
"คงอีกไม่นาน 50 กว่าแล้วนี่ พ่อขุนเขาเพิ่ง 26 แก่กว่าเจ้าดรีม 2 ปี เขายังมีเวลาอีกเยอะ"
"นี่แม่ผะเนียจะเอามันมาเป็นเขยจริง ๆ เหรอ"
"อู๊ยถ้ารุ่นเดียวกันนี่เปลี่ยนผัวเลยหละ"
"แม๊.... พ่อไม่ยอมนะ แบบแม่ผะเนียนี่หาไม่ได้แล้วนะ ว่าแล้วเราก็รื้อฟื้นหน่อยไหม ฝนตกแบบนี้....."
"บ้าหน่าพี่ เดี๋ยวลูกได้ยิน..."

Vee65

ขอบคุณครับ

kai009

ขอบคุณครับ

ss12

vvv     ขอบคุณ​ครับ  

หอกหัก

ขอบคุณคับ

sshheeeepp

เยี่ยม

boypsk

ขอบคุณครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

risingmoons

ติดตามครับ

guyinbkk2510

รอตอนต่อไปครับขอบคุณ

boonchan6

ขอบคุณครับ

qqqqqppppp

ขอบคุณครับ

dojikung

ขอบคุณครับ

iba

สนุกดีครับ ชอบๆ

kaki

สนุกดีครับรอตอนต่อไป

nuangnut1996

สนุกมากครับ

ต้นIM

ขอบคุณครับ

jackkrab

ขอบคุณ​ครับ

Palm16727

ขอบคุณ

atten456

ขอบคุณ คับ